jesli gosiak nie będzie chciała odpowiedzieć to nieodpowie - wydaje mi się że adwokatów nie potrzebuje

aga976: Amazonko ciaza nie jest czyms co kupujesz w sklepie i masz - ciaza sama w sobie jest niespodzianka - czasami nawet sie niespodziewasz i masz. Wiec co w tym dziwnego.

popieram i dodam czasami sie planuje i tez jest dla nas zaskoczeniem ;)

Brałam luteine do 20 tyg. odstawiłam sama bez wiedzy i zgody pani dr... teraz jade na nospie i dochodze do 3 tabletek dziennie. są dni że leżę cały czas a brzusio i tak boli :( W ostatniej ciaży brałam luteinę do końca tzn do 19 tyg i tak samo jak teraz brałam witaminy i magnez (teraz biorę jeszcze zelazo) czekam ze strachem i niepokojem ... boję się nadal jak jasna cholera że coś się stanie, że dzidzi się pospieszy itd jak mam dołka mam durne myśli więc staram się czymś zająć nie myśleć na maxa wyłączyć... Czesto wracam do słów piorun nie uderza 2 razy w to samo drzewo... wiem ze to nie do końca odnosi się do człowieka ale... cholera jasna przecież musi być dobrze !!!

odstawianie tak nagle, to chyba nie jest dobry pomysł; jeżeli już to stopniowo, bo taki nagły spadek progesteronu może dużo popsuć (cieszę się And, że u ciebie obyło sie to bez przykrych niespodzianek); i niestety jakoś trudno uwierzyć mi, że poza Polską podtrzymywanie ciąży odbywa się bez dodatkowego progesteronu; to co wtedy? nasi lekarze mieliby byc jakimiś matołami, którzy faszerują nas i maleństwa tak dla widzi mi się? nie... coś z tym nie tak.... nie zabierajmy babeczkom nadziei.... niektóre trzymają się tego progesteronu jak ostatniej nadziei i często on nia właśnie jest :)

Ocena należy do Gosiak.

jak ci u niej dobrze And, to czemu miałabyś jej nie ufać? na czymś trzeba się oprzeć...

no faktycznie, są plusy i to nawet ważne... mnie takiego dostępu do gina właśnie brakuje

Amazonka czytasz takie gazety ?

Czynniki ryzyka poronienia - nowe badania

To najgorszy wstyd czytać.

A jednak niektórzy odnoszą się tak do czytania. Cóż poradzić?

Co wiesz o moim życiu? Inet sprzyja tworzeniu wirtulanych wcieleń i złudzeń.

dziewuszki, widzicie gdzie jesteście??? to forum o poronieniach, miejsce, gdzie wspierwamy się po przejściach, a wy tu jakieś niesnaski wprowadzacie... Amazonko, proszę, przystopuj trochę, zostaw choć tą dyskusję, proszę....

dzięki :)

no to ja dla odmiany w temacie wątku kilka zdań:

Mam za sobą 2 poronienia:
Pierwsze w 2002 roku - puste jajo płodowe, ciąża obumarła w ok 7 tygodniu, plemienie zaczęło się w 10, zabieg. Żadnych badań wtedy, następnego dziecka nie chciałam, z tamtym partnerem rozstałam się niecałe pół roku później i z perspektywy czasu uważam, że dobrze się stało
Drugie poronienie w 2007 roku w styczniu - 6 tydzień - plamienia + leżenie prawie od początku - zabieg. Moje przypuszczenia + wynik his-pat wskazują że zarodek nie zagnieździł się - w trakcie tamtego cyklu miałam robiony monitoring i było cienkie endometrium. (to był pierwszy cykl staraniowy)
Duphaston łykałam w fazie lutelanej razem z bromergonem(cały czas). Następny cykl miałam 30dniowy, z 11dniową lutealną i kolejny cykl tak samo. Odczekałam 2 cykle, potem się staraliśmy. Czyli 3-ci cykl po poronieniu był już ze staraniami i tu dodałam już duphaston.
Udało się w drugim cyklu staraniowym i obecnie trwa 9 tydzień :)) I wszystkim Was kochane dziewczynki z aniołkami życzę rychło tego samego.

a ja właśnie jestem po poronieniu, chyba z powodu infekcji wirusowej, ale lekarze nie są pewni; zobaczymy jaki długi będzie ten cykl i następne, a potem wznowienie starań

dzięki giga :-) staranka będą owocne prędzej czy później!

Jedyna ja też nie chciałam, mówiłam że nigdy więcej, że nie chcę tego strachu itd itp ... przez 2 miesiące a potem zaczęła pojawiać się myśl, ze może... "naprawiłam" nadżerkę, moment poczekałam i udało się. Strach był i jest, czarne myśli wracają tak samo jak wątpliwości w słuszność tej decyzji.
Gdy powiedziałam podczas USG (okolice 11 tyg gdy nie wiadomo było czy dzidzi jest na tyle silne by wygrać z krwiakiem bakcylem i innymi komplikacjami) pani doktor że chyba źle zrobiłam, że mogliśmy poczekać jeszcze itd popatrzyła na mnie i z uśmiechem powiedziała że to będzie najbardziej ukochane i rozpieszczone moje dziecko i sprawi nam niejedną wielka radość i dumę :) Tej p dr nie lubię jest mało miła i chamska ale wtedy właśnie te jej słowa dodały mi sił ... Wierzę że każda dziewczyna po poronieniu ma zdwojoną siłę i zdwojoną miłość by walczyć o maleństwo ... Strach da się zagłuszyć i zniszczyć ale wiadomo potrzeba czasu ...

Zuza wiem niestety mnie prześladował do 20 tyg a potem znów wrócił (mój synek odszedł w 19tc) Bałam się bardzo jak dam radę psychicznie i nie raz płakałam, nadal się boję ale to już inny strach... trzymam kciuki by i Wam się udało zniszczyć stracha i tulić szkraba w ramionkach ....

patrycja to trzymaj sie dzielnie!!! POWODZENIA

patrycja - ty szczęściaro :)))

giga trzymam za ciebie kciuki......

nie dziękuję :)))

aluna trzymam za ciebie kciuki (az 4 bo w sumie to tez jest nas dwoje) wierze ze kazdej z nas sie uda......

dziewczyny wiecie co ,ja nie wiem czy dobrze robie ale czytam na stronie www.poronienie.pl takie rózne wypowiedzi dziewczyn które poroniły.Chyba mam już tak że po tym co mi sie na poczatku przytrafiło to cały czas sie tego obawiam i dlatego chce wszystko na ten temat wiedziec.Może to źle , może powinnam tylko pozytywnie mysleć ale cały czas mam odruch sprawdzania w nocy czy wszystko w porzadku,czy nie jest między nogami za ciepło,czy czasem nie leci krew.To już mi chyba pozostanie do końca ciaży.Pobyt w szpitalu nie byłby taki zły gdyby nie przypadek dziewczyny z pokoju obok która poroniła..tak głośno płakała...a ja już miałam najgorsze myśli ze to mogłam byc przeciez ja!
a przeciez dzien przyjazdu do szpitala pamietam z najdrobniejszymi szczegółami.Że była to sobota , ze M pojechał do Poznania a ja wstałam dopiero o 11.Tak mi sie super spało.Obudziła mnie siostra mojej mamy z zaproszeniem na kapusniak.Nic nie podejrzewałam,szłam sobie spacerkiem na druga strone ulicy.Panietam jak poszłam do ubikacji i czułam jak sie ze mnie coś wysuwa...potem widziałam sama krew...ale to co ze mnie wyszło nie dawało mi spokoju..pamietam zamknięte oczy i ręke włożoną w toalete.wyciagnełam wielki 5 cm skrzep,łzy napłynęły do oczu ale go wyrzuciłam i spłukałam...troche załuje.Pamietam co powiedziała ciocia-nie martw sie jak sie roni to sa krwawienia jak na miesiączke.A ja własnie takie miałam!!!!Tyle ze bez bólu...Pamietam telefon do lekarza jak kazał przyjechac na oddział i telefon do M zeby wracał szybko.Po drodze do domu płakałam jak bóbr mawet nie wiem jak doszłam,ale od razu sie spakowałam-wiedziałam że bedzie zabieg jak nic.M przyjechał pojechalismy.godzine czekalismy na jakiegos lekarza.Przyszła bardzo miła Pani i zaprosiła mnie na badanie.To było najbardziej delikatnie przeprowadzone badanie jakie do tej pory miałam.I jej magiczne słowa ...nie , nie do mnie tylko do położnej-płód 6tydzien z echem serca.
Nie miałam odwagi zapytac lekarza wprost-jesli płód nadal jest,to co wyszło z emnie w toalecie??
Teraz juz wiem-słaby zarodek bliżniaczy którego organizm sam wydalił,zapytałam niedawno swojego lekarza.NIe chce nikomu w rodzinie opowiadac tego bo po co im to,tylko M wie.ale jak czytam te wszystkie wypowiedzi dziewcyzn które poroniły...tak bardzo niektóre sa podobne do mnie...tylko ze ja jestem w ciaży .I powiem Wam że nigdy w życiu jeszcze nikim tak sie nie przejęłam jak ta dziewczyną z pokoju obok.widziałam jej rozpacz,widziałam jak pielegniarki prowadziły ja na zabieg...i drżałam że jutro ja moge tam lezec.
Życze Wam abyscie doczekały sie swoich maluszków w brzuchu bo po tym co przeszłyscie naprawde w pierwszej kolejnosci-ja tak uwazam-Wam sie należy.Wybaczcie ze sie tak rozpisałam ale i tak nikomu tego więcej nie bede miała potrzeby opowiadac.Pozdrawiam