baribal - próbuję opanować technikę "świadomych snów", zdarzyło mi się już kilka razy mieć świadomość, że śnię, ale nie potrafię póki co nimi sterować - ponoć da się to wyćwiczyć.
Ostatnio śniło mi się, że jakaś dziewczyna w barze, gdzie nocowałam (znaczy taki zajazd to był) miała zamiar zabić swojego narzeczonego, i ja dzwonię na policję, żeby temu zapobiec. No i w trakcie wybierania numeru chwila zawahania - czy aby na pewno dalej śpię, bo jak się wybudziłam i zadzwonię naprawdę, to mnie potem zabiją! Ale dokończyłam, śniłam :D Dziwne uczucie, ale ja dość często mam świadomość snu, szczególnie, że często oglądam akcję jak film, a nie "własnymi oczyma", czyli identyfikuję się z osobą, którą widzę z boku. Dość dziwne to jest, niestety, nie zawsze tak mam. Wtedy słabiej się przeżywa emocje, raczej jak podczas filmu, a nie własnego życia.

AniuBB, ja również miewam jak to określasz "świadome sny". Bywa, że sny są sympatyczne i przyjemne. Rzecz jednak w tym, że śnienie całą noc jest bardzo męczące, ponieważ organizm nie wypoczywa wtedy jak należy będąc zbyt długo w fazie REM.

Monist - współczuję i życzę dużo siły.
.
AniuBB, wiem o czym piszesz, bo często miewam świadome sny. Kilka razy udało mi się właśnie "dośnić" do końca i dopisać sobie własny scenariusz na zakonczenie. Niesamowite doświadczenie :) Po kilku takich snach chciałam to wyćwiczyć, żeby móc je częściej przeżywać ale na czytaniu o różnych technikach się skończyło.
Poza tym snów proroczych raczej nie miewam. Czasem, kiedy coś mnie bardzo w nocy męczy i faktycznie zostanie w pamięci - zaglądam do sennika ale specjalnie nie biorę tego do siebie.
Pamiętam jednak, że w dniu w którym szłam do mojej gin na badanie kontrolne w ciąży - śniło mi się, że moja siostra przymieżała, wybierała buty... poźniej je zgubiła, szukała ich... później znowu mierzyła jakieś zielone i czarne mokre, dziurawe kozaki... No pierdoły. Ale tak mi siedziało to w głowie... Postanowiłam jednak, że przeczytam sennik po wizycie u lekarza, bo najzwyczajniej bałam się wcześniej i nie chciałam niczego sobie wkręcać. No i stało się jak się stało... Moja babcia twierdzi, że niby buty oznaczają "odejście", "stratę" itp. Nie wiem, specjalnie w to nie wierzę ale jak to mówią - czasem "coś" w tym jest.

witam w poniedziałkowy wieczór!Biedronka28 ja też zamierzam testować w środę albo czwartek. Jeśli chodzi o spokojny sen, to ja polecam ziele ostrożenia a dokładnie kąpiel w wywarze, zapewnia odprężenie i relaks.
Monist -ja poroniłam 1 raz 25 stycznia 2011r. o 4.00 nad ranem w szpitalu. pamiętam, że obudziło mnie dziwne uczucie, jakby w brzuchu pękało mi kilkanaście baloników jeden po drugim. Byłam strasznie wzdęta,ale brzuch nie bolał mnie za bardzo.Poszłam do toalety - mocno krwawiłam, poszłam zapłakana do dyżurki pielęgniarek i powiedziałam co się stało i czy może przyjść lekarz.Słyszałam potem jak pielęgniarka szła po lekarza, który dyżurował piętro wyżej.Nie przyszedł, pojawił się dopiero przy okazji obchodu o 7 rano. W ten sam dzień mojemu kuzynowi w tym samym szpitalu urodził się syn.To bolało. W południe miałam już zabieg.To był 5 tydzień.
Drugi raz - 4 lipca miałam zabieg, ale tak naprawdę to nie wiem jak długo byłam w ciąży, bo nie zdążyłam się zorientować, 1 test zrobiony - negatywny, okres miałam normalnie, po drugim dłużej plamiłam i pewnego dnia źle się poczułam, poszłam do lekarza i było juz jasne. Podobno 6 tydzień.Ten drugi raz był jakiś dziwny - nie mogę się doliczyć jak to było, a dodam , że wszystkie starania były skrzętnie zaznaczane w kalendarzu.
No i tak teraz czekam na zdrową fasolkę.

Dziękuję Ci Andziu za opowiedzenie swojej smutnej historii. Mam nadzieję, że nam się uda w końcu. Może akurat błędy natury skupiły się na nas.
Niestety, ja w szpitalu tez prosiłam o pomoc, ale pielęgniarka nie przyprowadziła lekarza. Dlatego mam to gdzieś.
Strasznie boli, gdy innym rodza się właśnie dzieci;( nie potrafię się tym cieszyć, ja czekam na 3 porody moich koleżanek, akurat wszystkie trzy będą rodzić w marcu.
Tzn. cieszę się że im wyszło, tylko serce pęka, że nie mi...

wiem jak to jest,moja bliska koleżanka będzie rodzić w kwietniu, gdy dowiedziałam się o jej ciąży, a byłam właśnie po badaniach genetycznych i czekałam na wyniki, to prawie rozryczałam się jak głupia.Tak mi ścisnęło za gardło, że łzy same mi napłynęły do oczu, głupio wyszło, następnego dnia przepraszałam ją, że nie umiałam jej pogratulować.2 dni temu dowiedziałam się , że kolejne dwie dziewczyny , które znam są w ciąży.I ciągle zadaję sobie pytanie, dlaczego ja mam tak pod górkę?Teraz to chyba sama sobie jakies objawy wmawiam, ale fakt jest taki, że gdy pierwszy (NIEUDANY)raz zaszłam, to miałam wstręt do czekolady od samego początku i teraz tez jakoś tak mnie odrzuca. No ale nie ma co wymyślać, trzeba czekać.Może do trzech razy sztuka w moim przypadku...

u mnie kolezanka z pracy tez jest w ciazy i w kwietniu ma termin, tak mi ciezko gdy ja widze ( ona tez poroniła rok temu i jej sie udało co daje mi duzo nadziei)....u mnie juz powoli by było widac brzuszek

No właśnie Andziu, czyli jestes płodna i nie masz ztym problemu, a wiesz jaki to sukces? To jest więcej niz połowa zmartwień mniej:-)
Ja dość długo zachodziłam, ale mam swój wiek, nie zawsze nam się chciało...poza tym czytam że dziewczyny leżą z pupami na poduszkacha ja zawsze szłam się wymyć. To też sporo plemników przeganiałam na własne życzenie. Za mało ruchu, za mało wspomagaczy, fajki, stresy w pracy, brak sexu na czas, zawsze ze 2 dni za wcześnie, bo gdy mialo być na czas, to nam się nie chciało po prostu!
Nie płacz biedronko, razem jeszcze będziemy tu pisać z dziewczynami o naszych brzuchach i braku tchu przy wchodzeniu po schodach...

Biedronko, wiem co czujesz, ja też już bym miała brzuszek, byłabym dokładnie w 18 tc i 4 dniu... Płaczę razem z Tobą Kochana.

Zbliża się @. Nienawidzę tych pięciu dni. Czasem zazdroszczę facetom...

Wmawiam sobie, że już mi przeszło, a tym czasem znowu ryczę jak bóbr...

Bilia gosia napisała , ze teraz byłaby w 18tc...

Dziewczyny nie rozpamietujcie, nie wyliczajcie co by teraz było gdyby... bo życie pokazało, że tak po prostu nie miało być...

Myślcie o tym co bedzie, bo bedzie dobrze!

Bilia, nie gniewam się.

Dziewczyny nie rozdrapuję ran, one nadal krwawią, choć minęło tyle czasu... Prawie dwa miesiące, dla mnie to wieczność... Nie wiem jak przeżyłam ten czas, jakoś przeleciał... Pewnie gdyby nie mąż, rodzina i Wasze wsparcie to było by mi trudniej...

Jestem wykończona...

Życzę Wam dobrej nocy.

a ja witam Was z rana :),, też myślę o tym jakbym wyglądała teraz w ciąży itp., ale od razu te myśli odganiam bo wiem, że tylko szkodzą. Już chyba powoli się z tym godzę, bo ostatnio miałam długą rozmowę z moją psiapsiółą, która przyjechała mnie z daleka odwiedzić i nie płakałam już mówiąc o tym wszystkim.
Co do Waszych rozmów na temat snów to w ciąży miałam ich mnóstwo, ale myślę sobie , że wstawałam co chwile do łazienki na siusiu i dlatego je pamiętam - bo słyszałam teorię, że podobno codziennie nam się coś śni tylko nie zawsze te sny pamiętamy.
Trzymajmy się wszystkie dzielnie - pewnie eveke zainteresuje się teraz tym co piszę :P - chodzi o to, że, pomimo, że jestem życiową pesymistką to ostatnio na forum staram się pisać optymistycznie, i takie coś - mimo, że może w głębi siebie nie do końca tak czuję to jednak zmienia moje nastawienie do przyszłości.:)
A i jeszcze byłam u jednego dzieciaka małego w rodzinie - 2 lata i on chciał siedzieć tylko ze mną i oczywiście gadki , że do mnie wszystkie dzieci świata lecą :( ale wiem ,że niedługo będę miała takiego małego przy sobie też :)

Martooś dla Ciebie:

Owacje na stojąco.

czerwiec to całkiem dobry miesiąc na ciąże ;p
Większość ciąży jesz pycha owoce i warzywa.. na Święta jeszcze nie jesteś zbyt ociążała..no i dzidziuś na wiosnę przychodzi!

Hej To może ja też się przyłącze? 8.12.2011 przyniósł mi ogromną radość bo zobaczyłam dwie upragnione kreseczki. Niestety moja radość nie trwała długobo 13.12.2011 poroniłam. Po poronieniu miałam robioną laparoskopię. Teraz kończe drugi cykl.Mieliśmy poczekać i dopiero w 3 cyklu się starać ale jakoś wyszło, że nie doczekaliśmy. Wszystko wskazuje na to, że ten cykl był bezowulacyjny, dziś robiłam dla pewności test a jutro jeszcze pójde na bete żeby wykluczyć ciąże na 100%. Teraz mamy małe problemy małżeńskie więc chyba starania się odwleką w czasie...ale mimo wszystko będę czekać na to moje wymarzone szczęście

Truskaweczko, ja tez miałam kilka cykli bezowocnych przez problemy małżeńskie, po prostu gdy emocje biorą górę rozum śpi, a mój rozum chrapie wręcz!
Cóż niech miną szybko chmurki i niechaj zagości u Was wielkie serceTrzymam za Was!

monist a co tam u Ciebie?

Dziękuję i również trzymam za wszystkie staraczki kciuki

U mnie znajomi boją się cokolwiek powiedzieć.. i jak temat wychodzi to raczej ode mnie..
Postanowiłam,że skoro i tak muszę być na diecie po operacji to wkręcę wszystkim że nie mogę pić przez 6m-cy.. Wtedy nikt nie będzie patrzył na mnie czy dziś prowadzę (tez zawsze mnie to do szału doprowadzało). Więc to dobry plan- ale minus jest taki,że nie będę mogła pić ;p
O następnej ciąży będę chciała powiedzieć ludziom jak już będzie coś widać (wiec pewnie po 3 m-cu). Nie będę się wychylać jak ostatnio.. Teraz wiem,że problem poronień jest OGROMNIE popularny w dzisiejszych czasach i od czasu aż zobaczymy II do narodzin maluszka mija masę czasu.. i potrzeba wiele szczęścia..
Pielęgniarka, która opiekowała się mną w szpitalu podczas poronienia powiedziała,że często tak bywa ze te kobiety (które przeżyły poronienia) martwią się ogromnie o dzidzie od momentu poczęcia aż maluszek skończy ok. 6 m-cy. To poczucie straty które przeżyły tak je przeraża,że boją się że może 'coś' się stać niezależnie od dobrych wyników badań, czy dobrego samopoczucia..
Prawda jest taka,że chyba nigdy nie będziemy beztroskimi kobietami w ciąży, które martwią się jedynie tym że mają duże brzuchy i opuchnięte kostki..
Pogodziłam się z tym.. no bo co innego możemy zrobić..
Trochę się jeszcze boję następnej ciąży, dlatego wiem że potrzebuję jeszcze trochę czasu..
Z drugiej strony nie chcę czekać 'za długo' (lekarz przed tym przestrzegał) bo można sie totalnie zrazić psychologicznie.. To podobno trochę jak upadek z konia podczas jazdy.. jak nie wsiądziesz na niego od razu możesz już nigdy nie wybrać się na wycieczkę konną..bo strach będzie się kłębić w Twojej głowie i nabierać jeszcze większej postaci niż na początku..
..a więc: CZERWIEC 2012! (Chirurg od laparodkopii zabronił też staranek przez najblizsze 3 m-ce..powiedział ze musi mi sie wszystko pogoić)

Dziwię się osobom, które wiedzą i chlapią...
Bo jeśli nie wiedzą, to co innego, ale wiedzą...

eveke - ja wręcz przeniosłam się do mamy, M. pracował na nocki wtedy całe święta (bo sądził, że zostaję w szpitalu i się poumawiał) i przyjeżdżał na całe dni.
Czasem nie ma jak u mamy...

Akirka koleżanka wiedziała o poronieniu i tak "cudowną radę" Ci dała?

Kochane, ja po poronieniu starałam się o dzidzię 10 miesięcy. Bardzo chciałam mieć dzidziusia, a niepowodzenia psychicznie mnie wykańczały... Moja bliska znajoma zaszła w ciążę w tym czasie, wiedziała jak bardzo bolało mnie poronienie i jak bardzo oczekuję dzidziusia. Co miesiąc, po każdym usg wysyłała mi foto z usg swojego dziecka na telefon :/ Wyobrażacie to sobie?? Czułam się fatalnie... Ludzie czasem są perfidni...
Dziś sama cieszę się szczęściem :) Wszystkim życzę powodzenia :)))

Moja koleżanka z pracy, (która zresztą zaszła w ciąże w tym samym czasie co ja) powiedziała mi kiedyś, że ona teraz idzie na urlop, bo ja nie muszę gdyż na L4 sobie odpoczęłam. Ładny mi odpoczynek po poronieniu :(.
A zreszta ona nigdy sie nie przejmowała tym, że mnie bardzo boli strata dziecka. I nie rozumiała tego, że nie mam ochoty z nią rozmawiać o jej ciąży oraz słuchać jej ciągłych marudzeń jak to jej niedobrze i że grubnie.

Truskaveczka, chyba sobie żartujesz??? No to już by nie była moją przyjaciółką...

Ja miałam podobnie jak Lopeziątko - koleżanka zza biurka była w ciąży, non-stop marudziła i narzekała jak ona tę ciążę źle znosi, a wiedziała, że ja niedawno poroniłam. Ludzie czasem nie mają wyczucia...

Truskaveczka, współczuję Ci, że akurat trafiłaś na taką bezczelną i niewrażliwą koleżankę (bo przyjaciółką to ona na pewno nie jest). Niestety takie słowa zostają w pamięci na długo. Ja chyba nigdy nie zapomnę słów koleżanki z pracy.