dopiero 30 stycznia, jestem na zwolnienieu leze wiekszosc dnia i jesli moge w ten sposob czemus zapobiec to zapobiegne a jesli cos jest nie halo- jeszcze tydzien i bedzie decyzja co robic. martwie sie, ze maluszkowi cos sie stalo, ale teraz juz bardziej wierze w to ze moze jednak wyolbrzymilam objawy.. na razie w ogole nie plamilam ani nic, temperature mam dalej podwyzszona, pobolewaja mnie piersi ibrzuch, no i jak pisalam chodze bardzo czesto do toalety. a no i ostatnio doszla jeszcze wrazliwosc na zapach piwa- strasznie mi smierdzi piwo a je uwielbiam... no i wpis o tej becie ze powyzej jakiejstam wartosci nie rosnie juz tak szybko tez mnie uspokoil. podsumowujac- musi byc dobrze. :) na pewno dam znac co sie okazalo :)

U mnie bylo tak jak u blanki
Blanka jak sie czujesz?

Blanko minie ten stan, przecież kiedyś musi...
U mnie też czasem łzy w oczach się zakręcą, ale w głowie powtarzam sobie ciągle, to co dyktuje mi serce, że nam się uda, że wkrótce znów będziemy w ciąży!
Wierzę w to.
A teraz próbuje zająć myśli.
Czytam dużo, zaplanowałam wyjazd walentynkowy, szukam kwatery na wakacje. Trafiłam na fajną stronkę z apartamentami w Chorwacji.
Mam w planie zacząć ćwiczyć.
Tylko teraz nie wiem czy nie jest jeszcze za wcześnie na aktywność fizyczną. Jutro od zabiegu będą 2 tygodnie. Poczekam do wizyty u lekarki i się Jej zapytam czy już mogę zacząć ćwiczyć.
Chcę zrobić coś dla siebie.
Staram się tak żyć, żeby nie zwariować.
Dziś byłam z psem na spacerze, w parku. Przechodziłam obok tej ławeczki, na której siedziałam dzwoniąc do mojej najlepszej przyjaciółki, mówiąc Jej radosną nowinę. Było to w listopadzie tamtego roku. Łzy mi poleciały... Popłakałam się.Wspomnienia wróciły! Ależ ja byłam wtedy szczęśliwa...

Musimy się trzymać!
Blanko, Bonim, pozostałe dziewczyny, zobaczycie, jeszcze zagościmy w temacie "przyszłych mamuś" i dotrwamy tam do końca, a później będziemy na "rozpakowanych mamusiach"!
Nooo kurczę, będzie tak! TAK!

Treść doklejona: 21.01.13 23:08

Dorit: Onekiss, jak przeczytałam o tym co sie wydarzylo, to mnie scieło z nóg
nie wiedziałam co napisać, tak bardzo sie z Toba cieszylam..

Przytulam mocno, trudno w tej stracie znaleźć jakiś sens...
b dziekuje ze dzielisz sie z nami, mysle ze to b pomaga innym dziewczynom, kobietom
odnaleźć sie w żałobie.

Jestem z Wami w codziennej modlitwie Blanko i Onekiss.

Dorit dziękuję.
Modlitwa - w niej znalazłam ukojenie. Ja, pierwsza "wierząca - niepraktykująca" IV, a może już nawet V Rzeczpospolitej Polskiej.
Samą mnie to zaskoczyło.
Jednak jest COŚ metafizycznego w tym.
A może po prostu szukałam własnego sposobu na ogarnięcie tego wszystkiego?
Nie wiem. Zresztą nieważne.
Ważne, że odnalazłam GO na nowo i mam siłę do podjęcia dalszej walki o nasz CUD.

Blanko,wszystko minie,nie do konca bo bedziesz pamietac, ele juz bez takich emocji, ja nadal czuje pustke..
One kiss dobrze,ze zebralas sie w garsc,tak jak eveke pisze, bedzie dobrze

Dziewczyny, może którejś z Was pomogą moje wypociny...po to piszę tego bloga, żeby wspierać, dzielić się doświadczeniem...http://mamamabloga.wordpress.com/2013/01/23/przemyslenia-i-poradnik/

Każdej z Was po poronieniu jeszcze raz przesyłam ciepłe uściski i pozytywne myśli:)

Zauważyłam dziś, że rano ciężko mi wstać z łóżka, chętnie bym spała i spała. Otrzeźwiło mnie to. Nie mogę popadać w depresję. Żałoba, żałobą ale chcę wrócić do normy, stanąć na nogi, wzmocnić się i iść dalej.
Wstałam, umyłam się, ubrałam, wstawiłam pranie, wyprałam koszule ze szpitala, oddam je z powrotem teściowej. Wrócę do swoich nocnych halek. Zadbam też o ciało, bo jakoś zapomniałam o nim...
Posprzątałam cały dom. Czuję się lepiej.

:D:D:D pani sromu jest wspaniała!!!
OneKiss idziemy dalej, po nasz cud!

Ally ja sobie sama tą listę badań zrobiłam, wizytę mam w poniedziałek, na pewno ją skonsultuję z lekarką.
Prolaktynę myślałam, żeby zrobić, bo ja mam z nią problem, brałam bromergon. Pewnie do niego wrócę od poniedziałku.
Glukozę chciałam zrobić, bo miałam wysoki poziom cukru na początku ciąży, przeszłam na dietę (weliminowałam cukier, węglowodany), cukier spadł ładnie. Chciałam zobaczyć jaki jest teraz.
Jestem ciekawa co moja ginka powie. Obawiam się, że może powiedzieć, że po pierwszym poronieniu badań się nie robi. Ale ja będę nalegać. W końcu sama za nie płacę, więc będę chciała je zrobić.


Dziewczyny chciałam Wam jeszcze wkelić audycję radiową, mi bardzo pomogło słuchanie jej.
Słuchał jej mój mąż, tatuś i brat - najbliższa rodzina. Bo ja nie potrafiłam do końca powiedzieć, co siedzi mi w sercu na dnie.

"Audycja radiowa-Dziecko, które odwróciło się na pięcie"

asiunia potwierdzam, mam koleżankę, u której zdiagnozowali ureoplasmę po dwóch poronieniach i po wyleczeniu donosiła ciążę. Są w internecie do kupienia testy za około 300zł na wszystkie 3 bakterie(przynajmniej 3 lata temu były), a ja poszłam do diagnostyki i tam zmieściłam się z tego co pamiętam w 120zł. Było to 3 lata temu, więc nie wiem, jak teraz

Asiu, czyli moja lekarka może mi pobrać te badanie? Znaczy pobrać wymaz i przesłać do laboratorium?

Zapiszę sobie te badania w notesie.
Dziękuję Asiu.

OneKiss: Badania po poronieniu należy zrobić przed upływem 6 tygodni po zabiegu, tak?

raczej po około 6 tyg... jakby trochę na logikę wiadomo, że świeżo po ciąży wszystko jest rozregulowane i skacze- moim zdaniem strata kasy, bo wyniki nie będą za bardzo wiarygodne.

OneKiss nie musisz sztywno 6 tyg po zabiegu, możesz i później chodzi o to , że im bliżej po ciąży tym hormony są po prostu rozchwiane...
a przeciwciał antykardiolipinowych już na bank nie robi się szybciej jak 6 tyg od zabiegu! (to mam info od 2 lekarzy)

a co do drogich badań genetycznych, nie ma się co dziwić , że po 1 poronieniu nie kierują... dziewczyny poronienie trafia na prawie 50% ciąż , odsetek ogromny, a najczęściej to tzw selekcja naturalna... jakby tak każdego po 1 poronieniu mieli kierować....
z resztą pamiętam czas po poronieniu, byłam gotowa wydać kupę szmalu i zrobić wszystko... ale poźniej dziewczyny też trochę mnie ostudziły i dobrze... możemy i zrobić 100 dodatkowych badań a nic nie wyjdzie...

Ja jestem taką osobą "czynu" , miałam wrażenie , że muszę wszystko przebadać, muszę coś robić... to taka niemoc po poronieniu , bo ani to nie można od pierwszego dnia się starać... i tak czlowiek w tej niemocy szuka ukojenia w działaniu...
jeśli masz dobrego lekarza to mu trochę zaufaj... za jakiś czas zrób hormony kontrolnie, chlamydie też warto sprawdzić- mi ginek polecił akurat na cykl przed tym jak zaszłam- bo i ona może powodować przeszkodę w zajściu...
Będzie dobrze dziewczyny, macie moje kciuki

Ja po ciąży biochemicznej, która była 3 miesiące po poronieniu nastawiłam się na komplet badań. Normalnie wszystkie chciałam zrobić...teraz z perpektywy czasu widzę, że nie miało to by większego sensu. Bardzo dużo kobiet roni teraz ciąże, myślę, że dopiero po dwóch, a nawet trzech poronieniach warto szukać przyczyny, bo to już prawdopodobnie nie przypadek. No a często to jedynie wlaśnie przypadek.......

Zrobiłam jednak TSH, Posiew z szyjki macicy w kierunku Ureaplasmy itp i jeszcze coś tylko nie pamiętam..

Maxiulka 3maj się kochana :*

Dziewczyny przejdzie wam,chociaz w glebi serca blizny zostaną

Witajcie dziewczyny. Dawno tu nie zaglądałam...
To smutne,że jest nas na tym forum coraz więcej:(
Od mojej straty minęło 5 miesięcy. Straciłam maluszka w 20 tc. Może to, co napisze wydaję się proste i banalne, ale czas naprawdę leczy rany. Dziewczyny, z dnia na dzień będzie coraz lepiej. Trzeba iść do przodu,nie zatrzymywać się, zacząć nowe życie.
Ja po stracie bardzo szybko wróciłam do pracy i normalnego życia i uważam ,że był to dobry pomysł.
Też czasami miewam gorsze i smutniejsze dni, szczególnie wtedy,kiedy pomyślę ,że nasz skarb byłby już teraz z nami. Ale myśl,że znowu możemy się starać o kolejną ciąże daję mi dużo pozytywnej energii :)

OneKiss - ja robiłam badania kariotypu na nfz; trzeba mieć tylko skierowanie od lekarza prowadzącego, który ma podpisaną umowę z nfz.

Trzymajcie się ciepło kobietki :*
Nasze Aniołki czuwają teraz nad nami :*

martusiabb ja wiem, że każda strata jest bolesna, ale strata dziecka w wysokiej ciąży to musi być coś strasznego.
Ja w głowie nadal mam dźwięk bicia serca naszego dziecka.
Dziękuję za radę odnośnie badań.
Jestem po wizycie, nie będę miała badań. Idziemy dalej. Wszystko się ładnie zagoiło, dobrze przeszłam zabieg i czas rekonwalescencji.
Dostaliśmy "zielone światło" na starania. Od razu. Nie musimy odczekać tych minimum 3 miesięcy.
I na wizycie, podczas usg wyszło, że własnie mam owulację.
Czyli szybko się mój organizm zregenerował.
Psychicznie tez się pozbierałam. Szybko?
tak, bardzo szybko. żyję - sprzątam, gotuję, planuję powrót do pracy, zaplanowałam wyjazd, uśmiecham się. . . ja tak lubię się śmiać.
Nie zapomniałam o naszym dziecku, ale wiem też, że zaraz znów będę w ciąży!
nie pytajcie mnie skąd... ja po prostu to wiem.
i wiem jeszcze jedno, moje nastawienie psychiczne pozwoliło mi tak szybko dojść do siebie. psychicznie i fizycznie.


jahela dużo sił Wam życzę! Przykro mi, że takie tragedie Was spotkały.
ja miałam tokso i inne badania robione w ciąży jak byłam. wyniki były okej.
Kochana u mnie też niewiadomo co było przyczyną.
Badania histopatologiczne nie wykazały zaśniadu, złych zmian w kosmówce, nic złego.
Moja ginka mi powiedziała, że być może organizm nie był gotowy na ciążę. Miałam za sobą 2 lata intensywnego leczenia. Że ta ciąża była takim przygotowaniem organizmu do kolejnej, zdrowej, silnej! Że kolejna już taka właśnie będzie.
My z mężem bardzo uchwyciliśmy się tej myśli.
Najważniejsze, to przeżyć żałobę po swoim dziecku i znaleźć sposób na poradzenie sobie z bólem, żalem i starać się nie rozpamiętywać, nie liczyć tygodni, w którym już bym była tygodniu. Ja najbardziej boję się daty 10.07.2013.
ale wierzę mocno, że w tym lipcu to ja już będę w ciąży!


DUŻO SIŁ DZIEWCZYNY! nie jest lekko, nie jest łatwo. ale musimy iść naprzód.
damy radę!

Musze to gdzieś wywalić...moja koleżanka zaszła w ciążę ok 2 miesięcy wcześniej niż ja, wszystko u niej ok, ma już brzuszek. Jest pracoholiczką, mówi, ze nie ma zamiaru karmić synka piersią, że po 2 miesiącach zatrudni niańkę i wraca do pracy(jest współwłaścicielka firmy swojego męża, wiec nikt jej nie goni). nieraz myślę o niej i jej podejściu do ciąży i dziecka i...czuje narastającą złość. Zazdroszczę jej i jestem wściekła. Tak bardzo pragnęłam tego dziecka, chciałam je karmić piersią, nosić w chuście byłam gotowa odłożyć swoje plany zawodowe na dalszą przyszłość by tylko być z tym maluchem. mi tę szansę odebrano, a ona, która tak o to wszystko nie dba, ma dziecko, cholera urodzi je i odda niańce a sama będzie rabotać w firmie. Z drugiej strony wiem, że takie myślenie jest bardzo niesprawiedliwe i czuję się złą kobietą...

Blanka złość i żal to moim zdaniem normalne odczucia w takiej sytuacji i miałam mega podobną... nie.. wrecz identyczną sytuację z moją znajomą kiedy ja poroniłam... i szczerze miałam podobne odczucia... bo dlaczego ja tak bardzo chcę i nie mogę, nie mam, a ten co może i ma tego nie docenia...
ale los się jeszcze odmieni :)

To normalne odczucia Blanko nie wiń się za to.

Treść doklejona: 03.02.13 15:13
Jest taka świetna książka ' o dziecku które odwróciło się na pięcie " naprawdę polecam, miałam ją gdzieś w pdf może znajdę ..

Jeśli jest taka możliwość, to ja również poproszę :) Słyszałam,że warto ją przeczytać. Nawet kiedyś w tv mówili o tej książce .

dziewczyny TUTAJ mozna pobrac PDF.

Jestem po drugim poronieniu. Pierwsze w czerwcu 2012, drugie 1 luty. W obu przypadkach obumarcie zarodka nastąpiło w 6 tygodniu ( brak echa zarodka). Za pierwszym razem w 8 tc miałam od razu zabieg łyżeczkowania, teraz zmieniłam gina i pierwsze dostałam tabletki naskurczowe, a po 6 godzinach (kiedy dostałam skurczy i zaczęłam krwawić)zostałam przyjęta na oddział i miałam zabieg. Czy są na forum dziewczyny po dwóch poronieniach? Jakie badania zalecił wam lekarz i w jakich odstępie po zabiegu? Co z refundacją NFZ? Kto powinien wypisać skierowanie - gin czy lekarz rodzinny?

Boje się dnia terminu mojego porodu był by już niedługo (24.02.13) i coraz bardziej boje się tego dnia:( Jak wy dałyście sobie rade w ten dzień??