23.02. moje urodziny taka byłam szczęśliwa jak się dowiedziałam o terminie.... wiem, że nie powinnam tego rozpamiętywać, ale to nie jest takie proste. Niby wszystko poszło do przodu, staramy się znowu ale im większe problemy z zajściem w druga ciąże tym bardziej myślę o pierwszej :( i o tym że jeszcze chwilka i już maleństwo było by z nami :( Tym bardziej że jak zaszłam w ciąże 4 tyg wyżej w ciąży była moja koleżanka z pracy i właśnie tydzień temu urodziła zdrowa córeczkę. Tak bardzo mi przykro że ja też mogłam bym się cieszyć tak jak ona :(((

Blanka powiem Ci że ogólnie to po samym poronieniu jakoś szybo wróciłam do normalnego życia, do pracy i do starań o kolejną ciążę ale wtedy kiedy zbliża się ten dzień to jest mi strasznie źle, smutno coraz częściej o tym myślę, tym bardziej że każdy kolejny cykl jest coraz gorszy ten teraźniejszy bez owulacji i to z clo :( dobija mnie to coraz bardziej, chciałabym się pocieszyć kolejną ciążą wtedy to by pewnie pomogło, bym skupiła się na tym aby było tym razem dobrze, ale nie ma na czym. Wydaje mi się że za bardzo tego chcę moje życie teraz zauważyłam kręci się tylko wkoło mierzenia temp, sprawdzania śluzu, wizyty u p. dr i tylko o tym myślę chciałbym się oderwać od tego przestać myśleć, podejść do tego z luzem uda się to fajnie, nie no to następnym razem... ale jest coraz gorzej. Jak tak dalej pójdzie to chyba wyląduje u psychiatry :/

Moniusiunia, ja podobnie mam jak ty.
Po poronieniu dość szybko wróciłam do wcześniejszego życia.
Ale im dłużej nie udaje się zajść w ciążę, tym coraz częściej myślę o tym dlaczego musiałam stracić maluszka.
Gdyby nie to, miałabym teraz maluszka
.
Mówią że czas leczy rany, leczy ale gdy się długo nie udaje to już nie jest to takie proste.

yummy_mummy ja jestem po dwóch poronieniach (obydwa w 2012 roku) i mam dokładnie takie same odczucia jak Ty. Po pierwszym szybko wróciłam do codziennego życia a po drugim jest we mnie mega strach..mężowi mojemu jeszcze ciężej..:( Jeśli chodzi o badania to mi lekarka powiedziała tylko, żeby mąż się przebadał, bo on nie jest biologicznym ojcem mojego pierwszego syna....no a on nie jest gotowy na to, nie chce tych badań..jest mu ciężko. teraz jestem w trakcie zmiany ginekologa (przeprowadziłam się) i zobaczymy co zrobi nowa lekarka. Na razie starania odłożyliśmy w przyszłość (nie wiadomo kiedy)....

Witam Panie jestem tu po raz pierwszy.
Wyrazy współczucia dla Was wszystkich...
Ja jestem po zabiegu 10 dni, pierwsza ciąża, planowana tylko, że w tym samym okresie zdiagnozowano u mnie tą cholerną cukrzycę T1 no i prawdopodobnie Maleństwo było za słabe żeby rozwijać się prawidłowo przy cukrach 500 i hemoglobinie blisko 14
Na koniec stycznia byłam na kontrolnej wizycie u ginekologa dał mi skierowania na badanie krwi i moczu no i skierowanie do szpitala gdzie okazało się, że moje Maleństwo nie żyje. Następna wizyta 25 lutego i tu moje pytanie:
Czy pomimo, iż nie jestem już w ciąży mam zrobić te badania (typu potas, magnez, TSH, FT3, FT4, mocz, morfologia i dodatkowo gr. krwi)??? toksoplazmozę to raczej sobie odpuszczę..

Niestety dołączam do tego watku,chyba mój organizm po operacji nie jest w stanie utrzymać maleństwa jestem załamana

Witam się i ja...
W 10 tc straciłam swoje ukochane maleństwo o które staraliśmy się ponad 4 lata :(
Poczatek ciąży był dośc ciężki bo od 13.września do 9 października musiałam ciągle leżeć żeby nie zaszkodzić maleństwu... do tego leki podtrzymujące ciążę - luteina, progesteron... no i pojawił się i krwiak który potem się zmniejszył, i krew... ale maleństwo ciągle żyło, serduszko biło i nasz Okruszek nawet się poruszył na którymś z usg... to było takie piękne uczucie...
9 października byłam u lekarza który miał nam zacząc prowadzić ciążę niestety nie dane było nam to :( na ekranie nie widziałam ruszającej się kuleczki i bijącego serca, kiedy dr włączył te kolorowe linie żeby zobaczyć czy jest tam życie to były tylko pojedyncze przerywane linie niebieskie i czerwone, a dosłownie 4 dni wcześniej aż roiło się od mega wyraźnych linii czerwonych, niebieskich, zółtych... wiedziałam już że jest coś nie tak :((
Potem usłyszałam że "...brak akcji serca..." a potem "jutro zgłosi się Pani rano na Izbę Przyjęć do szpitala i jeśli serduszko nie będzie biło to podadzą Pani tabletkę a potem zrobią zabieg" Dr bardzo był przejęty sytuacją bardzo... Ciagle płakałam nie wierzyłam w to co się dzieje, mąż zrobił się taki blady i przestraszony...
W nocy kompletnie nie spałam...mąż też...
Dnia 10 października 2012 roku poronienie zaczęło się samo...przed wejściem do szpitala jak wysiadłam z auta zaczęła lecieć krew... ale tak jakby ktoś (przepraszam że tak dosłownie) kurek od wody odkręcił :( płakałam idąc (bo nawet do glowy nam nie przyszlo żeby wozek brac i jechac na wozku...zreszta komu to przychodzi do glowy w takim momencie) w zakrwawionych spodniach... Potem na IP tam poprosilam ludzi aby mnie przepuscili w kolejce... no i uslyszalam "prosze poczekac zaraz lekarz przyjdzie na dol..." doslownie nie minela nawet minuta a dr mnie poprosil do gabinetu... to byl dr ktory schodzil z dyzuru i poswiecil swojego prywatnego czasu az 45 minut... nie bede sie wdawac juz w szczegoly-to bylo strasznie okropne :( ta ilosc krwi... nie mogli mi tego zatamowac.....
Przyjeto mnie na oddzial... i po godzinie mialam zabieg... ogromny bol po zejsciu znieczulenia i placz...

Narazie badamy przyczyny poronienia - chodze do dr immunolog i ona stara się sprawdzac cokolwiek sie da... Napewno do staran wrocimy...

__

Przepraszam za tak dokladne opisywanie... nie umiem inaczej

AgulkaQlka bardzo mi przykro no ale musimy wierzyć że będzie dobrze. Ja do starań wróciłam po niecałych trzech miesiącach, a Tobie lekarz co mówi? Jesteście gotowi na ponowne starania?

Treść doklejona: 21.02.13 22:43
Blanka a co tam u Ciebie ??? Lepiej się czujesz?

A ja kochana czekam na owulację bo jestem na clo, we wtorek jadę do lekarza zobaczyć czy pęka coś czy nie, najgorsze jest to że w tą niedziele jest termin narodzin maleństwa :( ale myślę, że postaram się i dam radę.

sucharku, ale szyjka nie ma nic do rzeczy z ciążą obumarłą, która dzieje się wewnątrz macicy. Jedyne co to szyjka, bez wsparcia, może nie donosić ciąży. Poronienia się zdarzają a twoje nie musi mieć związku z operacją.
Może pomyśl o szwie przezbrzusznym, zakładanym na wewnętrzne ujście szyjki, jeszcze przed ciążą.
Monisiunia przytulam, trzymaj się...albo i nie...jak potrzebujesz. Nieraz nie warto trzymać się w kupie...tak czy siak, przytulam.

Witam dziewczyny,
Zacznę od tego, że bardzo mi przykro z powodu waszych strat. Doskonale wiem co się dzieje w Waszych sercach ponieważ sama przez to przeszłam. 22 lutego na kontrolnym usg w 11 tygodniu okazało się, że mam puste jajo płodowe. Następnego dnia miałam wywołane poronienie i łyżeczkowanie. Ordynator kazał przyjść po wyniki za 3 tygodnie, jeśli nic nie wskażą no i oczywiście jeśli kontrolne usg wyjdzie dobrze, mogę się starać zaraz po pierwszej miesiączce. Po wspomniane wyniki idę w ten piątek, wtedy również wybieram się do ginekologa. Proszę podzielcie się ze mną swoimi opiniami na temat tak wczesnego rozpoczęcia ponownych starań. Wiem, że szanse no szybkie poczęcie są bardzo duże ale czy ciąża będzie bezpieczna....Wyczytałam gdzieś, ze bardzo ważne jest endometrium, które musi się odbudować po zabiegu.

Treść doklejona: 13.03.13 16:48
dziewczyny zapomniałam jeszcze o jedno zapytać. Czy to możliwe, ze po poronieniu jeszcze przed pierwszą miesiączką może być owulacja? Ja dokładnie 15 dni po, odczuwałam kłucie i miałam jednorazowy śluz płodny, tylko tak jakby gęstszy. Czy to mogła być owulacja?

frezja1983: Czy to możliwe, ze po poronieniu jeszcze przed pierwszą miesiączką może być owulacja?

Tak, możliwe. Ja tak miałam. Owulację potwierdzoną poprzez usg.

Blanka-mi lekarz powiedzial,ze antydepresanty zaczynaja dzialac ale dopiero po 2 tyg...ze jego zdaniem bedzie ze mna lepiej,ale nie jest...moj P reaguje dosc agresywnie i niemilo na moj stan..gdy wybuchlam placzem w przychodni na widok maluszka warknal na mnie abym sie ogarnela i przestala wyc....w domu mi mowi,ze powinnam sie leczyc na leb....ze mam sie wziac w garsc.czuje sie tak jakbym zamiast dziecka byla na zabiegu usuniecia zeba...a przy dzieciach w domu takze trudno pozwolic mi na zalamanie...nie chce ich wystraszyc swoim stanem...wiec tylko moja poduszka zna widok moich lez....ale do wieczora jest zawsze tak okrutnie daleko...........

Mal, współczuję ogromnie... ROzpacz, żal, niepohamowanie łez są zapewne normalne. Ja przeszłam przez stan depresyjny i naprawdę, to się odrózni od tego, co jest w "granicach normy"... Nigdy, NIGDY nie chciałabym przejść tego znowu, o byłam na krawędzi, naprawdę... Nie związana była z poronieniem, ale z ciężkim bardzo czasem w moim życiu - jak on już właściwie minął, zaczęło się układać, przyszła ZMORA najgorsza - depresja. Teraz mam nadzieję, że minęła na dobre, tak czuję. Oby nie było nawrotu. nie mogłam brac leków (ciąża), wspomagałam się melisą, magnezem, DHA (zalecany i w ciąży i na depresję). Minęło... OBY! Wcześniej, w gorszych momentach brałam DEPRIM FORTE - kilka razy miałam naprawdę wrażenie, ze pomagał. Może więc spróbuj tego. jest bez recepty - raczej bezpieczny. Może złagodzi trochę... TRZYMAJ SIĘ

Karko-dziekuje za podpowiedz.zapytam sie w aptece czy jest dostepny taki srodek.sa chwile w ktorych ruszam do boju,ale zaraz przychodza momenty w ktorych przelot muchy wywoluje niepohamowany placz...przechodze ze skrajnosci w skrajnosc...najgorsze jest dla mnie jednak to iz moj organizm nie bardzo chce przyjac do wiadomosci iz ciazy nie ma.moje piersi po 2 dniach gdy to wlasnie one wyslaly mi sygnal,ze dzieje sie cos zlego,powrocily do stanu jak w ciazy.baaa,ja nawet po 2 dniach totalnej pustki dostalam na powrot mdlosci i wymiotow.czegos takiego do tej pory nie przeszlam. moze tym razem hormon opada o wiele wolniej.nigdy nie tracilam dziecka na tak duzym etapie.moze ktos sie zasmieje iz 11 tydzien nazywam duzym (zabieg w 11 tyg-ciaza stanela na 8.2 ),ale nigdy nie sracilam dzieciatka gdy juz mu bilo serduszko. nawet w tej chwili moje piersi sa bolesne i tkliwe,gdzies tam w glebi organizmu sa leciutkie mdlosci i wciaz bardzo wrazliwy wech-czuje sie jak ogar. a jak to bylo u Was? jak Wasze organizmy dochodzily do siebie? mialam juz dwa zabiegi czyszczenia macicy,ale to bylo wiele lat temu i zapomnialam juz jak dlugo sie krwawi po czyms takim.czy to jest takze sprawa indywidualna? ja wciaz mam spore krwawienie.

Treść doklejona: 14.03.13 15:26
Frezjo-nie mam nic za zle.w sumie mnie zycie samo przywoluje do tablicy.od razu po poworcie z Polski i szpitala zmuszona bylam wziac sie z zyciem za bary.najpierw pisalam odowlanie na czynsz poniewaz walneli nam mega wielka podwyzke,potem opieka nad 4 dzieci bo tego samego dnia gdy przylecialam rozwalil je wirus-kazdo po ok 40 stopni goraczki.chore sa jeszcze po dzisiejszy dzien...potem walka z collegem syna i masa dokumentow ...i tak kazdego dnia zyje od telefonu do jakiegos urzedu do latania z termometrem pomiedzy dzieciakami.celu na razie nie potrafie sobie wyznaczyc.jestem na etapie emocjonalnej pustki,ale dobrze piszesz-powinien sie taki pojawic jesli nie chce sie doszczetnie zakopac w swoim bolu i zalu.

Frezja-ja mam ciagle bol w piersiach...a przeciez jestem 11 dni po zabiegu...nawet z martwa ciaza moj organizm wciaz sie zachowywal jakby sie nic nie stalo..u mnie jest plamienie brazowym sluzem i chlup,jakis skrzep i zywa czerwona krew i tak na zmiane...jesli mi to nie minie do przyszlego tygodnia chyba bede musiala isc wczesniej do GP.myslalam,ze udam sie tam jak juz dostane do reki wyniki badania histopatologicznego,ale to moze potrwac.najpierw moj tata musi je odebrac,a potem mi je wyslac.
mnie w sumie po zabiegu wcale brzuch nie bolal.nawet malutko krwawilam.dopiero na 2 dzien wieczorem ruszylo.lalo sie ze mnie jak podczas @.
ja nawet nie kupilam sobie ubran ciazowych tym razem.chociaz zle sie czulam w spodniach jakos nie moglam sie przemoc do kupienia sukienki...balam sie ..jakbym cos przeczuwala.chyba po tym snie jaki mialam w 5 tyg zabraklo mi wiary w powodzenie tej ciazy...chociaz potem,gdy na usg widzialam bicie serduszka to zaczynala we mnie kielkowac nadzieja...dla mnie usg w 10 tyg takze bylo szokiem...wymiotowalam jak kot,silne objawy ciazowe ,a tutaj brak akcji serduszka i to podobno juz od jakis 2 tyg........

U mnie objawy takie mocne ustały 10 dni przed diagnozą,to było coś co zwróciło moją uwagę,jednak jeszcze ok dwóch tygodni po zabiegu miałam powiększone piersi i brzuch, była siara.
Co do planów na następną ciążę, mówić wszystkim nie będę na pewno, do czasu gdy wszystko w miarę będzie wiadomo. ale patrzeć i kupować wózek, ubranka i rozglądać się za imieniem będę. W zasadzie będę robić wszystko to, na co będę miała ochotę a kupować ciuszki uwielbiam. Nie wierzę, że takie sprawy mają jakiekolwiek znaczenie w utrzymaniu ciąży.

I ja tu jestem,
Zawsze broniłam się od tego forum, nawet po poronieniu , czy też pogrzebie moich Aniołków bałam się tu wejść ( bałam sie całkowitego załamania). Teraz żałuje bo tak naprawdę tylko dzięki Wam i każdej z osobna ( i oczywiście mojemu mężowi) jestem w stanie jakość funkcjonować.
Mall kochana, tak dobrze się znamy lecz nigdy się nie widziałyśmy. Płacz kochana, placz ile się da. Te słowa doradziłam mi Blanka- za co jej bardzo dziękuje. Ból, smutek i żal muszą być, w przeciwnym razie jakimi byłybyśmy matkami.
Teraz potrzebujemy czasu

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 14.03.13 22:03</span>
odnośnie przesądów - to nie dla mnie. W pierwszej ciąży ubranka zaczęlam kupować w 3 mc, w drugiej zakupiłam wóżek w 4mc, a teraz nic, zupełnie nic, nawet do trzeciego mc nikt z rodziny nie wiedział. Czułam, po prostu czułam że może być coś nie tak. Ale to są tylko nasze spekulacje, czy przesądy , przecież wszystko zapisane jest tam- w Niebie.

dziewczyny ja również nie wierze w przesądy, a w przypadku kolejnej ciąży, jeśli oczywiście będzie mi dana, nie będę kupowała i wybierała niczego przed końcem pierwszego trymestru tylko dlatego, żeby uchronić się przed ewentualnym wielkim i potwornym rozczarowaniem. W ogóle to co ja wypisuję, nie wolno mi tak myśleć, trzeba być pozytywnym!!!

Treść doklejona: 14.03.13 22:43
sama już nie wiem co będę robiła, teraz za dużo myślę i analizuję. Może nawet dobrze bo pomogą mi to wrócić do normalności. Co do żółtego śluzu, to jutro zapytam ginekologa. Pewnie powie, że mógł być to objaw obumarcia płodu ale nie gwarantuje że tak było. Ja jestem tak zestresowana jutrzejszymi badaniami, ze cały dzień chodze jak w zegarku. Nie wiem co mam ze sobą zrobić, a przecież dopiero 23 wieczorem, jak ja przetrwam do jutra.....

My chcemy zaczac dalsze starania...wiem ze witb12 i heparyna to obowiazkowe leki w kolejnej ciazy... Zobaczymy co zycie przyniesie...
Bardzo mi przykro dziewczyny ;((((

dziewczyny kochane ja już jestem po badaniu. Byłam także w szpitalu ale pomimo obiecywanego po 3 tygodniach wyniku nie dotrzymali słowa, podobno za tydzień będzie. Pomimo tego poszłam do ginekologa bo mnie ciekawość i niepewność zżerała. Poza niewielkim zapaleniem pochwy , na które dostałam globulki, wszystko jest bardzo dobrze. Ponoć mam bardzo ładnie wyczyszczoną macice, jak to określiła: oszczędnie, czyli tak aby mogła się zregenerować w szybkim czasie. Myślałam, że jestem po owulacji ale okazało się, ze jeszcze przed:) ogólnie powiedziała, ze mogę od następnego miesiąca starać się o ciążę.
Odnośnie śluzu, to powiedziała, ze mógł być to objaw ale reguły nie ma, ponieważ w zdrowych ciążach czasami także się taki pojawia. Czyli dalej nic nie wiemy... Oczywiście powiedziała mi że na wynik histopatologiczny nie mam co się nastawiać, bo najprawdopodobniej nic nie wskaże. Jej teoria na moje poronieni to przeziębienie w pierwszych tygodniach. Miała w ostatnim czasie 3 inne pacjentki, które tak samo jak ja były chore i straciły ciąże. Ponoć dopiero po 14 tygodniu przeziębienia są "bezpieczniejsze" dla dziecka.

Frezja mi też mówiono, że przeziębienie, wirusy to główny winowajca wielu poronień w okresie jesienno-zimowym.
Fajnie,że wszystko jest ok,teraz tylko do dzieła

Dziewczyny niestety dużo w tym może być prawdy...
popatrzcie nawet na naturę... największy rozród jest wiosną....
ja zaciążyłam w grudniu i poroniłam- położna pierwsze co pytała czy czasem nie miałam grypy...

Zaszłam w sierpniu i prawie mamy finał- tym razem szczęśliwie...

Wiem, że do tego dochodziły jakieś tam problemy hormonalne... ale skoro jajeczko się zagnieździło to kto wie czy to nei było jakieś wirusisko...

Ją zaciazylam w sierpniu a niestety nie udało się donosic...za niecałe 2 miesiące zobaczylabym swoje malenstwo...ehhh życie...
A czemu gluptaski...po prostu chcemy się cieszyć ciążą jak każda kobieta w ciąży...czemuz to nam odbierać ta radość noszenia malenstwa pod sercem...
Ja dostawalam za mała dawkę heparyny a dodatkowo mialam za wysoka homocysteine :-/ oby kolejna ciaza była ta szczesliwa........

lilkusia , bardzo mi przykro, ale te dwa miesiące mogą przynieść dużo dobrego, głęboko w to wierzę . Uda nam się wszystkim