I nie wiem Elfiko, czy dobrze Cię kojarzę (jeśli nie to zgań), ale coś mi się kołacze, ze mocno gdzieś na męża narzekałaś na forum... jak to się ma do tej "klasy", o której piszesz?

elfika: bosz. Dziewczyny, ja to wszystko mowie z wlasnego podworka. czyli z tego jak znam siebie i mojego Meza. wiec prosze porzuccie proby udowonienia mi, ze sie myle.
sa rozne przypadki, do ktorych roznie sie podchodzi. w moim przypadku, wiem jakby to wygladalo.

Problem polega na tym, ze nie możesz się wypowiadać ad rozwodu tak jakbyś go miała za sobą, bo nie masz...

elfika dziewczynom chyba chodzi głównie o to , że nie masz pojęcia i nie możesz być pewna jak zachowałby się Twój mąż w czasie rozwodu, o ile nad swoim ewentualnym zachowaniem możesz gdybać, zapewniać o tyle nie masz pojęcia co mogłaby wyczyniać druga strona i teoretycznie możesz nawet pisać , że znasz go niewiadomo jak dobrze.. nie było takiej sytuacji... nie walczyłaś o "jego " pieniądze więc niestety nie wiesz co by było gdyby...
a dopiero jego zachowanie mogło by pociągnąć za sobą Twoje negatywne zachowanie...

elfika: ale wiem jakbym sie zachowala! bo pozew lezal juz w sadzie! wszystko zostalo ustalone i spisane w spokoju aczkolwiek po burzy. dlatego wiem!
a ze kiedys sie zalilam. coz. bywa i tak. ale to bylo kiedys.

to, ze pozew leżał w sądzie nie ma najmniejszego znaczenia, ani to, ze cokolwiek zostało ustalone...
a to, ze kiedyś się żaliłaś... no cóż fakt, bywa i tak, ale z klasą ma to niewiele wspólnego... wg mnie

elfika - nie mozna byc troche w ciazy i nie mozna sie tez troche rozwiesc. Nie rozwiedliscie sie wiec jak mozesz mowic co bys czula i jakbys sie zachowywala?

A Ty przestań udowadniać innym, że możesz rozwieść się z klasą póki tego nie zrobiłaś. To bzdurne gadanie. Tak se.

elfika: Licho: dodam, ze wg mnie absolutnie nie jest pozbawiona klasy walka o siebie w takim przypadku!

a czy ja mowie ze nie?!

Może nie dosłownie, ale wyjechałaś tu z klasą niczym Filip z konopi. Sorry Elfika, ale sytuacja, w której próbujesz udowodnić Hussy, ze Jej problemy przy Twoich to pikuś, a Ty szlachetnie i z klasą pozostajesz przy mężu, to zachowanie kompletnie pozbawione klasy właśnie... Nie wiem , nie jestem pewna czy jesteś świadoma wydźwięku wszystkich swoich postów

Wiec dla mnie Elfiko, skoro jesteś dumna z temperamentu swojego i męża i możesz to zaakceptować, a przy tym "pier...ol się ruro" to pikuś - TWOJA WOLA... ale nie próbuj wmówić innym, że to jest okej...

Ja uważam, że uniesionym honorem czy "klasą" to się nikt nie naje... dla mnie jeśli jedna osoba zachowuje się powiedzmy nizebyt fair to brak podjęcia działań przez drugą stronę aby wyjść z tego jak najlpiej (dla siebie i dzieci) nie jest klasą czy bohaterstwem a objawem niezaradności...w każdym bądź razie niczym co wzbudza mój podziw...

Oczywiście co innego jeśli strony rozstają się polubownie, bo po prostu stwierdzają, że razem im nie po drodze...

A odwołując się do przypadku Hussy to wyzywanie wyzywaniem, ale jakby mi mąż orzekł, że "wspaniałomyślnie" zrzeknie się ojcostwa to byłby dla mnie wystarczający powód aby postarać się puścić "dziada" z torbami...dlatego mam nadzieję, że Hussy uda się wywalczyć jak najlepsze warunki :)

szczypta_chilli: Jezeli zwrot "pierdol się ruro" jest wyznacznikiem przyjaźni, to chroń mnie Panie przed takimi przyjaciółmi.

Hahahahah! Podobna refleksja mnie naszła
W ogóle nieważne czy wśród znajomych, obcych czy rodziny zwracanie się do siebie w taki ordynarny sposób jest przejawem braku szacunku nie tylko dla drugiej osoby ale też dla tej, co słowa wypowiada. Pomijając nawet kwestię kultury osobistej. Dla mnie takie odzywki to odpowiednik uderzenia. Nie boli ciało ale boli dusza...

elfika: gdybym spotkalo mnie to co Hussy, to bym gowniarzowi dupe skopala. ale poniewaz moj Maz takim gnojem nie jest to nie mam powodu robic problemu przy rozwodzie (ewentualnym).

No cóż, jak to w życiu bywa punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, więc gdy przychodzi odpowiednia chwila nie tylko krowy zmieniają poglądy.

W takim razie Elfiko po co napisałaś tamtego posta, którego później "rozwałkowałyśmy"? I po co w dyskusji argumentowałaś w stylu

cyt:"wg mnie sztuka polega na tym by nie bylo orzekania o winie, by wszytko skonczyc na jednej rozprawie. bez szarpaniny. ale do tego trzeba dojrzalosci."

Bo to akurat mając na uwadze kontekst rozmowy, średnio wypadło.

elfika: jak juz tak bardzo porownujecie z Hussy (przepraszam Hussy) to inaczej jest po 10 latach bycia razem, a inaczej po 2. inaczej kiedy facet przez te lata robi duzo dla rodziny (pracuje zawodowo, aktywnie zajmuje sie dzieckiem, zajmuje sie domem, jest wsparciem, przyjacielem, itd), a inaczej kiedy pierdzi w stolek przy kompie, a potem chce sie wymiksowac z ojcostwa przez zrzeczeni bo tak latwiej.

Taak i jak po 15 latach stwierdziłby, że znalazł nową miłość swojego życia (a owa miłość stwierdziłaby, że Wasz wspólny majątek to dobry start "na początek" ich nowej drogi) i zostawiłby Cię np. bez dachu nad głową (bo np. mieszkanie jego sprzed ślubu), z jak najniższymi alimentami (bo nowa rodzina potrzebuje duuuużo pieniędzy) a Ty byłabyś bez pracy (bo do tej pory zajmowałaś się dziećmi i domem) to już widzę jak na spokojnie dałabyś mu rozwód i oddała to wszystko ze zrozumieniem, że jego nowa rodzina przecież ma potrzeby a Ty i dziecko/ dzieci zęby w ścianę i do przodu...(no i czy to byłoby bohaterskie wyjście z sytuacji?)

dlatego dla mnie takie gadanie co by było gdyby jest bez sensu...

tak czytam sobie te wypowiedzi elfiki i włos mi się jeży na głowie.. moje małżeństwo było złe, ale ,kurczę, nigdy sie nie zdarzały takie akcje, które opisuje jako normalne, przyjacielskie relacje ...

Hussy - mocno trzymam kciuki, żebyś szybko znalazła kogoś, kto będzie kochał i SZANOWAŁ Was obie, bo jesteście tego warte - i o tym zawsze pamiętaj

Hussy, walcz dla siebie ,dla coreczki. Macie prawo do szczescia.
I masz racje,,pierd..sie ruro to nie jest przyjacielski tekst. Nie mozna czegos takiego tolerowac...
Przykre to bardzo..

Licho,odrobinę tak,ale nie jest mi łatwo. Odeszła mi ochota na wszystko.. Chyba jakiś kryzys mam ze sobą.Ciężko to opisać..
Jak Was czytam to mi dużo razniej jest.. No i moja mała Oliwka jest obok. To mi daje duuużo siły

Hussy, szczerze mówiąc nie sądziłam,że zdecydujesz się na ten krok.
Myślałam,że młody wiek raczej odbierze Ci odwagi niż jej doda.
Dlatego muszę przyznać,że jestem pod olbrzymim wrażeniem Twojej postawy, naprawdę!

Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć,że tak, na początku jest cholernie trudno. Bo z jednej strony jest ulga a z drugiej człowiek, czuje lęk przed przyszłością.
Jesteś w o tyle dobrej sytuacji,że masz rodziców przy sobie.
Daj sobie czas na otrząśnięcie się a następnie na działanie.
To, czy podejmiesz decyzję o rozwodzie czy separacji, to wyłącznie Twoja sprawa(Ty jedna znasz swoje relacje z mężem). Jednak myślę sobie,że fajnie by było, gdybyś też zaczęła działać. Np. podejmij jakąś pracę na pół etatu, zrób jakiś dodatkowy kurs, podnieś swoje kwalifikacje... Chodzi o to,żebyś nie siedziała na garnuszku rodziców oraz na łasce i niełasce męża, który może będzie płacił a może i nie.
Chodzi o to,żebyś mogła iść do sądu z podniesioną głową,żebyś mogła pokazać mężowi(i sama sobie ofc),że taka sytuacja nie jest Cię w stanie złamać.

Trzymam mocno kciuki!!!

Hussy będzie dobrze... wiem, że to w tej chwili marne pocieszenie ale jakbyś postanowiła zrobić ten krok po 10 czy 20 latach to byłoby to dla Ciebie dużo trudniejsze

No i Jaheira ma rację musisz koniecznie postarać się stanąć na własnych nogach - na pewno nic nie da Ci takiego kopa w "pójściu do przodu" jak poczucie niezależności

Dziewczyny,jutro postanawiam jechać do sądu. Chce o wszystko dokładnie wypytać i być gotowa. Chciałabym również zapytać się Was ,czy któraś z Was ma doświadczenie z pisaniem takich "próśb" ? o zwolnienie z kosztów adwokata i tej całej sprawy? Nie mam pojęcia jak się do tego zabrać..

Dzięki dziewczyny. Właściwie to jutro się dowiem wszystkiego. Jestem ciekawa jeszcze czy mój mąż może się bronić w stylu ' nie dam jej alimentów,bo ma przy sobie rodziców' ? Chciałam też ,aby płacił na mnie ,z wiadomych względów,ale znając jego wszystko wchodzi w grę.. Będzie się bronił rękami i nogami,żebym wyszła na tym najgorzej..

Nie ma nic do rzeczy czy masz rodziców czy nie przy sobie jeśli chodzi o alimenty dla dziecka.Czy z niego czy z dziadków sąd je zciagnie czy tez komornik.
Inaczej sprawa bedzie wyglądała z tobą.Będziesz musiała wnieśc pozew o rozwód z orzeczeniem o winie i wygrać.Czyli najogólniej mówiąc pranie brudów na całego.
Ale wiem że poradzisz sobie.

elfika: Hussy, do 3 roku zycia dziecka masz prawo ubiegac sie o alimenty dla siebie, a to, ze masz przy sobie rodzicow nie zwalnia go z obowiazku lozenia na dziecko.

Tego nie wiedziałam.
Naprawdę tak jest???
Chyba tylko w przypadku orzeczenia o winie męża???

W końcu nic dziś nie załatwiłam,bo byłam w rejonowym i tam kobieta powiedziała,że tylko w Warszawie załatwiają takie sprawy. No to jutro jadę.. Nie przypuszczałam,że będzie mi tak ciężko. Najchętniej wycofałabym się z tego,albo po prostu chciała pstryknąć palcami,żeby było po No,ale jestem w pewnym sensie zawzięta i już nie myślę o swoich uczuciach,ale o dziecku. Jak o tym nie myślałam to było mi łatwiej.W pewnym sensie przyzwyczaiłam się do bycia samej i radzenia sobie ze wszystkim. Jak przyszło co do czego to mnie obrzydzenie ogarnia
-
Bardzo mnie ciekawi (pisałam już o tym) czy on nie mając umowy o pracę,ani ŻADNEJ umowy będzie miał obowiązek płacić mi alimenty? Martwię się,że sąd mu da 400zł i dowiedzenia.. Nie wiem czy mam rozpisać ile miesięcznie wydaje na potrzeby dziecka?? Gdyby nie pieniądze zaoszczędzone z urodzin Oliwki to przez ostatnie miesiące nie miałaby ani mleka,ani pieluch ani nic. O wszystko ja się musiałam martwić :(

No i co do tych nieszczęsnych alimentów,jeśli faktycznie jest tak , jak piszesz Elfika to postaram się ,tym bardziej że jest mi ostatnio bardzo ciężko,bo ani grosza mi nie daje.. Wszystko do mamy wozi. Swoją drogą,że jej nie jest wstyd,że wie ,że mamy małe dziecko ,a ona skubie z niego wszystko.. Wiem,że to złośliwe i chyba nie moralne,ale jej córka zarabia bardzo dużo i ma umowę o pracę,więc to mnie trochę pociesza jak tatuś nie będzie chciał płacić to ściągną od niej..

Pozbyłam się już chyba wszelkich zahamowań.. :( Wszystko zrobię,żeby Oliwi niczego nie zabrakło.

Hussy, sprawy rozwodowe w sądzie okręgowym:)

Złóż ten wniosek o adwokata. Adwokat ci napisze pozew i wszystko poprowadzi tak jak chcesz. Zaoszczędzisz sobie nerwów i zdrowia. Jeśli pozew będzie wiarygodny, będzie wniosek o orzeczenie jego winy (żeby alimenty dla ciebie też były) i dobrze uzasadniony, to nie martw się, sąd nakaże mu płacić alimenty jeszcze w trakcie procesu.

I tak jak już pisałam, jeśli chłop jest zdrowy, to niczym się nie wykręci, sąd alimenty zasądzi. Jeśli nie będzie płacił, to zwrócisz się do Funduszu Alimentacyjnego, a na mężu i tak ten dług będzie ciążył.

W pozwie będziesz musiała napisać ile wydajesz i na co. Najlepiej jakieś rachunki mieć, choć nie koniecznie. Ale tym się jeszcze teraz nie przejmuj, najpierw wniosek o adwokata i zwolnienie od kosztów.

Aga, nie ma czegoś takiego jak wojewódzkie sądy
Podział sądownictwa powszechnego: rejonowe, okręgowe, apelacyjne i Sąd Najwyższy.
Prawy o rozwód rozpatrują sądy okręgowe.
Hussy, z jakiego powiatu jesteś, że do Wawy Cię skierowano?