jak tak patrze na te komentarze i wogole wchodze na forum 28 dni to od razu humor mi sie poprawia:) a z tym sa u mnie ostatnio problemy... Ania cenie cie za twoja bezposredniosc. Super sie czyta to co piszesz...

ja jestem teraz na forum "dziewictwo" Aniu wiec opisalam swoja historie. nie wiem co mam zrobic zebys uwierzyla
ciekawe po co mialabym klamac...

Aniu mamuske88 znam i to dobrze wiec prawda to jest .
Wsumie takie podobny los spotkał mnie jak mamuke88 tylko unas wszysko było dobrze oboje wszystko załatwialismy , oboje sie martwilismy sie itp. jak narazie dobrze sie skonczyło mam kochanego męża i syna jestesmy szczesliwi .Moze i przeszkodziło nam w realizci planów życiowych bo oboje chcielismy skonczyć studia . A tak ja niemam narazie matury bo rok mi został, mąż przerwał studia i pracuje na nas . Oboje pochodzimy z dobrych rodzin ja jak zaszłam w caze to miałam 19 lat mąż 21 . slub odbył sie szypko bo 2.04 2005 r. ale chcielismy tego oboje nie zmuszalismy sie . jak narazie mieszkamy u tesciów marzymy jak narazie o własnym m4 ale to tylko marzenia .

mamuśka - dobrze że wytrwałaś i pokochałaś swoje dziecko Przykre jest to że R okazał się takim palantem ale trudno dziś poznać odpowiedzialnego faceta - nie tego uczą ich media a o rodzicach nie wspomnę.
wydajesz się być silną i przebojową dziewczyną i mam nadzieje że sobie świetnie poradzisz i życie sobie dobrze ułożysz

wiecie jak teraz to czytam to az mi sie troche lepiej zrobilo... bo wczoraj po tym komentarzu Ani bylo mi strasznie przykro ze ktos mnie nie rozumie... kiedys to mialabym gdzies czyjes zdanie ale od pewnego czasu biore bardzo wszystko do siebie dzieki za wyrozumialosc Lily i pani_wonko i za dobre słowo to dla mnie bardzo wazne bo tak prawde powiedziawszy wchodzac pierwszy raz ogolnie na forum 28dni to liczylam na wsparcie- wirtualne wprawdzie ale zawsze to cos. Dziekuje

no w sumie masz racje Amazonka... a tam mam gdzies czyjes zdanie niczego nie musze nikomu udowadniac a jak cos sie komus nie podoba to zjazd

My zaczęliśmy bardzo szybko, po miesiącu bycia razem. Byliśmy jeszcze dzieciakami, ja 18, M 19lat. Dla nas obojga był to pierwszy raz. Teraz jesteśmy już z sobą 7,5 lat, (3,5 po ślubie). Patrząc z perspektywy czasu uważam, że zaczęliśmy trochę za wcześnie. Co to jest 18 lat? Matura, później studia. W razie wpadki nie było by tak kolorowo. Oczywiście rodziceby pomogli, ale czy miałabym dość wytrwałości, żeby skończyć studia? No ale w młodych ciałach buzował ogieę :P
Bynajmniej nie żałuję, bo wszystko się dobrze potoczyło, dalej jesteśmy razem i jesteśmy szczęśliwą parą, gdyby było jednak inaczej to niewiem

U nas pierwszy raz to była wielka celebracja :) odbyło sie to sporo przed ślubem, ale za to w takich warunkach o jakich marzylismy. Wynajmowałam mieszkanie podczas studiów, wiec nie było obaw, że ktos przeszkodzi itp. Zaczelo się od cudnej kolacji ze świecami i z winkiem i bylo super. Żadnego przypadku, najzwyczajniej jeszcze jeden sposób bycia ze sobą... byliśmy dla siebie pierwszymi partnerami, planowaliśmy już wspólną przyszłość i w nigdy tego nie żałowliśmy.
Zabezpieczalismy sie rzecz jasna, choc i tak potem cały czas miałam wrazenie , ze jestem w ciąży (takie głupie i bezpodstawne uczucie). Ale wtedy własnie czułam, że nawet jezezi coś nawaliło, to tragedii nie ma, że K. jest odpowiedzialną osobą i sobie poradzimy. I chyba ta odpowiedzialność za to co się robi jest tu bardzo ważna.

Aniu nie tylko przyklad 100kroci o tym swiadczy. My z moim M znalismy sie od stycznia ale razem bylismy od maja a nasz pierwszy raz byl juz z czerwca. Tyle ze moj M sie juz pod koniec czerwca oswiadczyl i w lipcu zlozylismy o slub
A w sumie taka pewna zadnego faceta jak mojego M to nigdy nie bylam i co ciekawsze nawet teraz mysle ze bardziej ufam jemu niz czasami sama sobie

Vicky mysle ze to m.in przez to ze mezul o 6lat starszy i on chcial stabilizacji a ja swiata poza nim nie widzialam i nie widze zreszta kazde z nas mialo prace zapewniona a spotykanie sie popoludniami na kilka godzin zadnemu z nas nie odpowiadalo. Nie ma jednak jak to na swoim a ze u nas miescina mala to takie zamieszkanie bez slubu by nie przeszlo zreszta ja akurat tego nie popieram wiec oswiadczyny przyjelam. Poza tym w okresie styczen - maj przekonalam sie ze na niego zawse mozna liczyc, ze jest odpowiedzialny i nie ma 'fiu bzdziu kukuryku' w glowie... do tej pory twierdze ze ten zwiazek byl moim najlepszym zyciowym wyborem i mam nadzieje ze tak zostanie!!!!

Jak pokazuje życie, nie każdy dobrze trafia tak po prostu zaczynając od współżycia.

Owszem Amazonko, ale nie ma reguły. Znam dużo par które czekały do ślubu. Po ślubie, kiedy zamieszkali razem okazało się, że nie jest tak kolorowo, że nie znali jednak się do końca i nie potrafią ze sobą wytrzymać 24h na dobę. Różnie bywa i nigdy nie ma pewności. A czytając Twoje komentarze odnoszę wrażenie, że uważasz, że Ty jesteś najlepsza, Twój związek jest lepszy (trwalszy), bo czekałaś do ślubu.

Jak będziemy stać nad grobem, to wtedy okaże się, czy mój związek jest trwalszy.

Fajnie jest zachować całkowitą czystość do ślubu

Dlaczego tak uważasz?

Ja to chyba z innej planety jestem, bo totalnie nie rozumiem "czystości przed ślubem", a już argument, że to ma niby dawać większe szanse na trwały związek to już w ogóle jakieś dziwactwo.

Paula, ufff odetchnelam ze nie jestem sama

hmmm a mnie dziwi porownywanie dziewictwa do daru, niektore kobiety maja tak cienkie blony dziewicze ze potrafia pekac w skutek forsownych cwiczen czy akrobacji (opinia gina mojej kuzynki ktora bedac dziewica i bez kontaktow sexualnych blony nie miala) a inne moga wspolzyc i ta blona tylko nadpeka. Zreszta w dzisiejszych czasach czesto sie slyszy o dziewczynach co trzymaja dziewictwo do slubu dla tego jedynego specjalnego wymarzonego a z facetami w inne rodzaje sexu sie zabawiaja... dziewictow do slubu ok, prosze bardzo, ale niech to nie bedzie tylko dziewictwo fizyczne bo takowe dla mnie ma male znaczenie...

W moim pytaniu chodzi o "całkowitą czystość"... rozumiem nie tylko seks, ale też np. pocałunki w usta przed ślubem. Nie wspominając już o czystości myśli! Jak ktoś umie powstrzymać "nieczyste" myśli to chętnie dowiem się, jak ta osoba to robi!
Jakby tak się chciało podążać za dyrektywami nauk KK to przed ślubem można się najwyżej potrzymać za ręce, albo cmoknąć w policzek, czy czoło Jakoś nie umiem sobie tego wyobrazić dla związku dwojga osób zakochanych w sobie i pożądających się!

Dla mnie akurat błona dziewicza nie ma takiego znaczenia, co nie znaczy, że popadam w przesadę i robię to z pierwszym lepszym. Dla mnie musi być zaangażowanie uczuciowe, poczucie bezpieczeństwa, poznanie tej osoby psychicznie. W obu przypadkach trwało to u mnie około pół roku. Wtedy czułam, że ten ktoś kocha mnie naprawdę. I to ja oznajmiałam, ze możemy posunąć się dalej. Nigdy nie byłam naciskana. Mój mąż chociaż spotykaliśmy się już pół roku i uprawialiśmy petting, nie nosił nawet ze sobą prezerwatyw (seksu bez zabezpieczeń nie uznawał). Jak mu zaproponowałam pełne współżycie trochę się zbił z tropu, że nie ma gumek. Ja miałam
Moim zdaniem dowodzi to tego, że nie czyhał tylko na okazję, żeby mnie "zapiąć", tylko zależało mu na mnie, jako osobie, nie jako obiekcie do seksu.

Z perspektywy 5 lat po stracie dziewictwa twierdzę, że 1szy raz z mężem przeżyłam bardziej niż z pierwszy raz w ogóle. Nigdy nie miałam wyrzutów sumienia, że "nie czekałam" na męża. Ani żalu, że on "nie czekał" na mnie. Nie znaliśmy się wtedy... skąd mogliśmy wiedzieć. Ale nasz pierwszy wspólny raz był czymś wyjątkowym i to dla nas się liczy. Mój mąż nie jest tradycjonalistą wyznającym patriarchalną wizję świata. Uważa, że kobieta ma takie samo prawo do seksu i zdobywania doświadczeń, co mężczyzna. Oboje mieliśmy po jednym związku "na koncie" jak się ze sobą związaliśmy. Czyli po równo...

Klasztor? Jakie to proste... A co Ciebie niby tam by ciągnęło?

"Ja to chyba z innej planety jestem, bo totalnie nie rozumiem "czystości przed ślubem", a już argument, że to ma niby dawać większe szanse na trwały związek to już w ogóle jakieś dziwactwo." - Paula, jesteśmy dokładnie z tej samej planety. I na tej planecie jest na szczęście miejsce dla ludzi różnie myślących i mających różne hierarchie wartości. Tylko dlaczego nazywasz "dziwactwem" coś, czego nie rozumiesz, hmm?? Tak się składa, że mam sporo znajomych, którzy poczekali ze współżyciem do ślubu. Mam też wielu takich, którzy nie czekali. I wiesz co? Jak do tej pory odsetek rozwodów wśród tych pierwszych wynosi 0%, wśród tych drugich natomiast około 30%. (mam na myśli moich znajomych w przedziale wiekowym 35-40 lat). Żebyśmy się dobrze zrozumiały: ja nie dzielę ludzi na "dobrych" (czytaj - tych, co to dopiero po ślubie) i "złych" (wszyscy pozostali). Każdy sam decyduje o własnym życiu i ponosi konsekwencje tych decyzji. Uważam jednak, że większe szanse na trwały związek mają ludzie, którzy nie traktują seksu jak sport. Ja bym się bardzo źle czuła wiedząc, że mój M wcześniej "zdobywał doświadczenie" z innymi kobietami. Cieszę się, że te doświadczenia mogliśmy zdobywać razem, ucząc się siebie "od podstaw". Poznaliśmy się zaraz po mojej maturze i dwa lata trwaliśmy w związku "platonicznym". Potem z pewnych względów nasze drogi rozeszły się i spotkaliśmy się po latach ponownie. I dzisiaj bardzo się cieszę, że w tak zwanym "międzyczasie" żadne z nas nie miało innych partnerów seksualnych - po prostu poczekaliśmy na siebie i nie żałujemy tego.

samiro owszem nie rozumie i jest to dla mnie dziwactwem, ale nie przeszkadza mi to, że inni tak żyją. Szanuję wybór innych, pisałam tylko o własnym stosunku do tzw.: "dziewictwa".
Natomiast bardzo niesprawiedliwe jest uogólnienie, że wszyscy, którzy "nie czekali do ślubu" traktują seks jak sport.
Seks jest dla mnie bardzo ważnym aspektem życia, ale nie uprawiam go z kim popadnie, nie zaliczałam kolejnych zdobyczy, nigdy tak nie robiłam. Ale podejście do pierwszego razu mam dokładnie takie jak Ania, najważniejszy był dla mnie pierwszy raz z moim T.. Chociaż nie, najważniejszy raz, który na zawsze zostanie mi w pamięci to ten, gdy pierwszy raz w życiu miałam orgazm :). A sceneria była warta zapamiętania - Paryż ;).

która dokonała aborcji

No to dokonała, czy nie???

Aniu, Kris się może trochę niejasno wyraził. Chodziło mu o to, że ta znajoma sama dokonała kiedyś aborcji na swoim własnym dziecku i przekonała koleżankę Krisa, że to był błąd, którego ta nie powinna popełniać.

ja tez tak zrozumialam jak Ania

Hmmm... szkoda, że tak mało mówi się o samych ojcach, "współwinnych" wpadek.
Nawet, jak podają gdzieś informacje o zaginięciu dziecka, o przemarzniętym dziecku, o dziecku, które wypadło z okna, albo pogryzły je psy, prawie zawsze na samym początku dodaje się "matka dziecka była trzeźwa/była pijana".
A co z ojcem???