sama nie wiem po prostu mój M. miał za duży luz i jak nocował poza domem to wypił za dużo i zrobił głupstwo.
Może to tez moja wina teraz już nie ważne
Może każdy facet potrzebuje trochę samotności i oddechu od rodziny nie wiem mój jak chce pooddychać to teraz może spać w drugim pokoju.

Treść doklejona: 24.09.12 14:17
to się nazywa brak zaufania ---wiem

Ja przyznam szczerze, że fakt, iż Piotr nie zauważa mnie, nie widzi we mnie kobiety (tak, właśnie tak to odbieram) w końcu doprowadzi do tego, że zostawi mnie dla kogoś, w kim zobaczy kobietę...

Katarzyno, ale wiesz- jego punkt widzenia moze byc zupełnie inny :) Niektórzy faceci kochają do szaleństwa a na zwenątrz niekoniecznie to okazują :)
Skoro maż mói,że masz mu mówić jasno o swoich oczekiwaniach to gdy siedzi w fotelu wejdź mu na kolana i powiedz " przytul mnie, skarbie bo się bardzo stęskniłam za Tobą ". Moze on rzeczywiście potrzebuje jasnych komunikatów

KasiaŚ: szczypta
twoje słowa bolą

MOje słowa bolą? Dlaczego?
Dlaczego niepotrzebnie się włączyłas do dyskusji?
Kurcze, dziewczyny....Rozmawiamy o róznych punktach widzenia. Dlaczego nie umiecie słuchać innych argumentów niz Wasze?

Treść doklejona: 24.09.12 14:47
Dodam jeszcze jedno. Czesto obserwuję,że wspołmałzonkowie traktowani są jako własnośc.To chyba nie prowadzi do niczego dobrego.
Aha- i żeby była jasność- nie jestem idealną zoną- daleko mi do takiej. Ba- powiedziałabym, że lata świetlne od takiej mnie dzielą.
Ale szanuję to,ze mój mąz jest odrębną jednostką. NIe chce tworzyć go na podobienstwo moich wyobrażen o idealnym facecie. Przyzwyczaiłam się do niektórych cech, na wiele przymykam oko. I jakoś leci :)

Mónikha uwierz mi, że kiedyś - pomimo, że nie miałam najjaśniejszego życia - miałam więcej optymizmu, wiary w siebie, zawsze rozmarzona i pełna wiary, że będzie dobrze, że fajne życie przede mną może być, pomimo, że była jedna osoba, z którą nieustannie wojowałam, i która usilnie próbowała mi wmówić, że będę miała przegrane życie...

Treść doklejona: 24.09.12 14:55

szczypta_chilli: Przyzwyczaiłam się do niektórych cech, na wiele przymykam oko.

Ja też się starałam i staram ale coś mi kiepsko to wychodzi bo koniec końców jakieś tam granice istnieją, pewne podstawy muszą istnieć... Ale u każdej z nas inna sytuacja...

Katarzyno, a co zachwiało tą pewnością siebie?
Ze mnie zadna tam top model, zaden cud natury. A facetów zawsze mam w okół siebie, chociaz zupełnie nie zabiegam o męskie towarzystwo. Powaga.
Uwazam,że jestem fajna i kobieca. I chyba oni to lubią.

A powiedziałas mu to? Moze zapytaj, czy chciałby od Ciebie usłyszec,że mógłby miec wiekszego penisa? Albo lepiej wyrzeźbiony kaloryfer na brzuchu?
Moze on sobie nie zdaje sprawy,ze Cię to dotyka?

Zdaje sobie sprawę, na pewno zdaje bo nie raz mu to zakomunikowałam. To słyszałam, że przesadzam, że jest zbyt wrażliwa, że powinnam być bardziej pewna siebie, że powinnam czymś się zająć. Z jednej strony (obecna sytuacja) uważa, że to kobieta powinna zajmować się dzieckiem (zwłaszcza w pierwszym okresie życia) i tu się zgadzam, a z drugiej wypomina, że powinnam pracować, mieć dochody, żeby pomagać utrzymać naszą rodzinę. Mówi to tak dosadnie i mam wrażenie, że ten dochód powinien na JUŻ spływać na moje konto.

Treść doklejona: 24.09.12 15:28
I właśnie tu dochodzisz The_fragile do jednego z problemów, mnie na to nie stać abym mogła gdzieś wyjść się wyszaleć, cały czas słyszę, że trzeba oszczędzać na wszystkim. Piotr od czasu do czasu wychodzi (np. imprezy z ludźmi pracy), a jak my mamy gdzieś wyjść (nawet jakby to nas nie kosztowało), np. zwykły spacer z dzieckiem to pytanie z jego strony, kto idzie, Ty czy ja? Dopiero jak krzywo popatrzę, powie, chodźmy razem. Dlatego tak ciągle słyszę, że powinnam zarabiać bo to, że ja nie dorzucam się do budżetu sprawia, że jest jak jest tzn. nie wyjedziemy na urlop, nie zadbam o siebie tak jakbym chciała, nie wyjdziemy do kina razem czy na kolację, trzeba mocno oszczędzać na prądzie, wodzie, ogrzewaniu, nie daj boże zostawię zapalone światło w łazience to już bura, że jak się nie dorzucam to nie powinnam tak robić, jest obraza wielka i mowa, że jestem nieodpowiedzialna. I generalnie brak doceniania mnie, dopieszczania słowem, od czasu do czasu pochwalenia, itd. są tłumaczone kiepską sytuacją finansową.

szczypta_chilli: za pranie, sprzątanie, zakupy

Z praniem to muszę uważać, żeby nie przesadzić bo to strasznie kosztuje (prąd, woda)...
Zakupy robi on, ja co najwyżej listę zrobię. A robi on po prostu ze strachu, że kupię coś niepotrzebnego...

Mój jest podobny. Tzn. też twierdzi, że ja całymi dniami nic nie robię. Przecież pierze pralka, zmywa zmywarka itd. Ja co najwyżej wstawię, a to przecież pikuś.
Teraz na wyjeździe zobaczył trochę jak to "mało" pracy jest z taką rozrabiaką jak Paulina, ale... myślę, że niewiele to w nim zmieni.

Czasem na niego narzekam, ale wiem, że on tak "głupio" został wychowany, że kobieta ma zająć się domem, dziećmi, a on ma iść do pracy i jak wróci to... ma mieć święty spokój.
Żeby nie było - nie usprawiedliwiam go. Staram się go zmieniać. Małymi kroczkami. I do przodu.

jeny jak by mi mój maż chociaż raz powiedział, że nic nie robię, opierniczył za niezgaszone światło w łazience czy też nie zajmował się Ninką no bo przecież "Ty nie pracujesz a ja muszę po pracy odpocząć" to chyba by już nie był moim mężem

katarzynah1987: Natalia, jak wróciłam w sobotę ze szkoły to usłyszałam, że faktycznie Michaś jest absorbujący i ciężko mu było coś zrobić gdy ten nie spał...

Ja mojemu musiałam powiedzieć, żeby od swojej mamy wziął Małą, bo sam by na to nie wpadł.

Uuuu... ciężko to określić, bo... im więcej człowiek ma, tym więcej chce. Tacy już jesteśmy niestety.

Treść doklejona: 24.09.12 15:48
A tymczasem się odmeldowuję, bo dotarł mój ciężko pracujący chłop i chce jeść

The_Fragile: Jezu, chyba dzisiaj meżowi podziękuję za to, że jest jaki jest...

ja chyba też




i zgadzam się z Tobą Frag, że nawet jakby Kasia do pracy poszła i przynosiła 3 tys do domu to zaraz by o coś innego się mógł czepić...
bo skoro się czepia tak dużo i tak często to kurde przecież to chyba nie tylko przez ten brak dochodów
tzn tak mi się wydaje ale nie wiem co mu w głowie siedzi, wiec tego

Ja wiem, że to nie od dochodu powinno zależeć i jestem świadoma, że w większości małżeństw tak właśnie jest, że liczy się uczucie, a nie dochód... Bo jaki sens miałaby przysięga małżeńska przed Bogiem? Żaden... Przecież różne w życiu bywają sytuacje. Raz wiedzie się lepiej, raz gorzej i co wtedy? Rozpad? Mój mąż jest wierzący, a mimo to takie rzeczy się dzieją... Strasznie mi przykro, źle, że tak jest... Nie wiem co mam zrobić, żeby było lepiej...

Kasiu, przeczytałam od razy Twój post, ale już nie miałam czasu napisać a dopiero wróciłam. Napisałam dziś, że mam rocznicę i fajnie jest być mężatką. Ale czy mój mąż jest ideałem? NIE. I cholecia mocno daleko mu od ideału. Ile ja to razy już sobie mówiłam, że od niego odejdę. Bo on ma strasznie mocny charakter (taki dyrektor, zawsze ma rację). Ale może nie będę popularna, to stwierdzę, że każdy coś ma nie halo i tak samo twój mąż i ty pewnie też (choć jako kobieta pewnie dużo mniej :)). Jeden ma tego mniej, drugi bardziej. Ale trzeba przypomnieć sobie w czym się zakochałaś i tego się trzymać i to potęgować. A jak mąż nie mówi czułych słów, nie przytula, to czasem niektóre kobiety muszą same o to się dopominać. Bo niestety mężczyźni niektórzy tacy są. Może to nie feministyczne, ale tak jest. (ja zawsze się za emancypantkę kobiet uważałam). A jeżeli już nic nie działa i przestało to być już to, to nie ma sensu walczyć z wiatrakami.
Tylko proszę Cię pamiętaj, że nie możemy kochać wyobrażenia o naszych mężczyznach a naszych mężczyzn. A księców z bajki nie ma.
Tylko my kobiety jesteśmy takie idealne
Ale niestety orientacji nie da się zmienić...

A może do poradni małżeńskiej pójdźcie. U mojej siostry był jakiś rok temu dość poważny kryzys w związku (bez zdrady i takich rzeczy, tylko gdzieś uczucia i oczekiwania się rozjechały) i zaczeli chodzić do poradni i im bardzo pomogło. Bo jak już to wszystko jest tak zapętlone, to czasem potrzeba kogoś obcego, żeby można było dojść do porozumienia. Bo Ty teraz jesteś w takim stanie trochę bez wyjścia, samam nic nie zrobisz. Twój mąż nie wie pewnie jak Ty to czujesz a nawet, jak mu mówisz to to pewnie zbagatelizuje.
A po burzy przychodzi słońce...
Trzymaj się kochana mocno!!!

Natalaa - przy takich charakterach fajnie jest mieć odmienne zdania... Pokłócić się to chwila, ale jak milo się godzić Ja też do cichych myszek nie należę, ale chyba już wypracowałam sobie metodę na mojego M. Nie no to oczywiście żart, ale nie mogłam się powstrzymać ja tą emotikonkę zobaczyłam. Raczej stare babcine sposoby i olaboga spokojna rozmowa i argumenty.

Też tak uważam,też czasem ustępuję a co wiem to moje.
Kiedyś taki kawał słyszałam: dlaczego mózg mężczyzny jest droższy od mózgu kobiety? Bo jest mniej używany

Natalaa: U nas to niestety ja częściej ustępuję

Ja też tak mam, że często ustąpię pierwsza. Nie cierpię żyć w niezgodzie. Jeżeli jest kłótnia, koniecznie musi być zgoda po tym, kompromis. Nie znoszę, żyć w niepewności.

zgadzam się z tym co Kasia napisała....


ale jeszcze wrócę na sekundę do tego wychowania
bo wiecie ? wychowanie wychowaniem, może i ma faktycznie znaczenie
ale przecież można pewne nawyki w sobie zmienić co nie?

mój mąż np wyszedł z domu, w którym mamusia robiła za nich wszystko
prała, sprzątała im pokoje, wieczorami robiła kanapki i chowała do lodówki żeby sobie rano tylko wyjęli i zjedli, gotowała wieczorem herbatę a rano sobie nalewali do szklanek i odgrzewali w kuchence itp itd
szokujące nie ?
przynajmniej dla mnie było bo mi rodzice nie robili śniadań/kolacji odkąd skończylam 10 lat ahahahha

w każdym razie mój mąż w takim domu właśnie dorastał i to dość długo bo wyprowadził się mając lat 25

dzisiaj ma 30 i w domu robi wszystko
sprząta, coś tam ugotuje [aczkolwiek zdolności ma marne, więc częściej ja to robię], chodzi na zakupy, zajmuje się dzieckiem, prasuje [jeśli potrzebuje bo ja mu absolutnie nie prasuje co to to nie ] i generalnie robi wszystko oprócz prac remontowo technicznych bo do tego ma dwie lewe ręce....

także tego
wychowany został jak został i generalnie dzisiaj powinnam mieć w domu faceta, który sobie nawet herbaty nie zrobi bo od czego ma żonę nie ?
ale takiego faceta nie mam
bo od początku kiedy razem zamieszkaliśmy postawiłam sprawę jasno

mamusia koło Ciebie skakała ale ja Twoją mamusią nie jestem i skakać nie będę i albo się przestawisz na inny tryb albo razem mieszkać nie będziemy
i się przestawił
szybko i bez protestów


także uważam, że sporo zależy też od nas samych
jeśli będziemy koło naszych panów skakać i im usługiwać to potem takie właśnie efekty mieć będziemy i jedyne co nam pozostanie to żalenie się, że "no bo tak go mama wychowała"........
więcej asertywności dziewczyny !
kobieta/żona to nie znaczy służąca/sprzątaczka
a niestety w wielu przypadkach takie właśnie zależności obserwuję [wśród moich znajomych na przykład]

A mojego M. mama zupełnie inaczej wychowała (mój mąż jest jedynakiem a mama wychowywała go sama)i jej działania odwrotny skutek przyniosły. Odkąd skończył 12 lat musiał sprzątać w domu sam (mama miała przecież inne rzeczy na głowie) i to np odkurzać jeden pokój 45 min. Nie, że ma być odkurzony, ma odkurzać dokładnie 45 min, bo ona tyle go zawsze odkurzała. Jak odkurzył szybciej (bo jednak chłopak ma ciut więcej sił) to i tak nie mógł wyjść z kolegami, musiał odkurzać jeszcze raz, bo nie minęło 45 min. Skutek tego jest taki, że jak go proszę, żeby odkurzył to słyszę jedno wielkie ZARAZ i robi wszystko, żeby nie odkurzyć. (Ma wrażenie, że go zmuszam i terroryzuję jak jego mama). On musi mieć sam chęć posprzątać. I teraz ile ja się muszę nagłowić jak zrobić, żeby on SAM chciał odkurzyć. No, ale czasem się udaje. Choć warto tu dodać, że jak się poznaliśmy, to mu powiedziałam, że uważam, że wsyztsko powinno się robić po połowie i wtedy sprzątała nawet więcej ode mnie. Ale z biegem czasu...

Kasia a spytaj sie swojego M jak wyobraza sobie opieke nad dzieckiem w czasie Towjej pracy. Zorientuj sie ile kosztuje niania i powiedz mu o tym. Byc moze powrot do pracy i własne pieniadze nie byłby taki zły. We Wrocku prace znajdziesz chocby w biedronce. Przy braku kasy zadna praca nie hanbi, a i Twoja samoocena mocno wzrosnie gdy zaczniesz byc troche niezależna finansowo. To jest wazne naprawde, ze mozesz isc do sklepu i kupic sobie krem bez pytania M o zgode itd. Mały juz nie jest taki mały i akurat wracałabyc do pracy po macierzynskim. Abstrahujac od wymagan Twego meza mysle, ze własne zarobione pieniadze pomogłyby przede wszystkim Tobie, wyzwoliłabys sie z tego kieratu, poczucia uzaleznienia itd.

Niestety, nie oddam takiego malucha do żłobka. Zresztą nie, nie. W ogóle nie wchodzi to w grę. Ja chcę zajmować się dzieckiem do 2 r.ż. Nie wyobrażam sobie, żeby ktoś inny to robił. Nie będę i nie chcę rezygnować z opieki nad dzieckiem... Boże i jak tu nie zgłupieć. Nie wiem jak mamy dojść do porozumienia. Uważam, że to Piotr nie wie sam czego chce, ja wiem - chcę zajmować się dzieckiem przynajmniej do 2 r.ż. I widzicie, wygląda jakbym i ja nie wiedziała, czego chcę. Chcę spokoju w kwestii uczuć. Chcę teraz zajmować się dzieckiem. Chcę miłości i wsparcia od mężczyzny, którego kocham. Tyle. To wiele?

Ale oprócz kasy, którą zarobisz (a którą zapewne w całości wydasz na nianię, dojazdy do pracy i jedzenie w pracy) zyskasz jeszcze codzienne kontakty z innymi ludźmi. A nic tak nie podnosi samooceny jak komplementy kolegów w pracyCzasem jakieś wyjścia ze znajomymi z pracy, pogaduchy o rzeczach głupich i śmiesznych itp. Będziesz miała okazję, żeby się ładniej ubrać (niż np dres w domu) umalować, włosy zrobić. A samopoczucie ważniejsze od kasy. A i mąż nie będzie miał argumentów do gadania. A jak niedajbóg opowiesz w domu, że jakiś michał czy paweł powiedział, że ładnie wyglądasz to delikatna zazdrość czyni cuda. A do domu będziesz przychodziła zmęczona tak samo jak i on, więc w domu wszystko po równo. A jak powie, że o tak mało zarabiasz i np. powinnaś "odrobić" w domu to ja mam takie powiedzenie, że na hamaku w pracy się nie bujam.