Chyba wolałabym gdzieś w ośrodku kultury nieodpłatnie prowadzić z zajęcia z scrapbookingu niż pracować, a całą czy większość kasy oddać niani. Oczywiście musieliby sami kupić materiały. Hmm, nie wiem czy to takie głupie... Bo doświadczenie jakieś będzie, kontakty na przyszłość i samorealizacja, i Michasia brałabym ze sobą...

Treść doklejona: 25.09.12 15:20
33

katarzynah1987: Piotr jest żołnierzem.

Przepraszam Cię Kasiu za to co na piszę, ale teraz to wszystko jasne...
Generalnie współczuję- życie z mundurowym do łatwych nie należy

I tak mi jeszcze do głowy przyszło w związku z tym co napisałaś:

katarzynah1987: Ja chcę zajmować się dzieckiem do 2 r.ż. Nie wyobrażam sobie, żeby ktoś inny to robił. Nie będę i nie chcę rezygnować z opieki nad dzieckiem...

A Wy to w ogóle razem ustaliliście?
Bo trochę to dla mnie brzmi: ja chcę i tak ma być! No a jeśli chodzi o opiekę nad dzieckiem i czas, który temu poświęcimy, to akurat mąż ma sporo do powiedzenia.

a myślę podobnie jak Teo- wzorce wyniesione z domu, wychowanie, itp to jedno. A charakter i ew. chęć zmienienia nawyków, to co innego. Problem robi się wtedy, kiedy do wzorców wyniesionych z domu dochodzi kompletny opór materii w kwestii zmiany nawyków.

A co do samej sytuacji w domu, czyli co facet robi, a czego nie robi.
My sobie na początku pogadaliśmy szczerze. I nie rozmawialiśmy o "podziale obowiązków", ale bardziej o tym, jak sobie będziemy pomagać, żeby wszystko ogarnąć. I chyba naprawdę sporo daje spojrzenie z perspektywy "wzajemnej pomocy/współpracy", a nie "dzielenia obowiązków". Bo jednej osobie ciężko wszystko ogarnąć.

TEORKA: jeśli będziemy koło naszych panów skakać i im usługiwać to potem takie właśnie efekty mieć będziemy i jedyne co nam pozostanie to żalenie się, że "no bo tak go mama wychowała"........
więcej asertywności dziewczyny !
kobieta/żona to nie znaczy służąca/sprzątaczka

Ja trochę nie rozumiem, tego powtarzającego się wątku (bo często się pojawia choćby wśród moich znajomych) "nie skakać i nie usługiwać" czy "nie jestem służącą/sprzątaczką". Po pierwsze nie rozumiem czasem co dokładnie ktoś ma na myśli, a po drugie- nie rozumiem takiego stawiania sprawy w kontekście relacji dwójki kochających się ludzi (bo zakładam, że w większości związków jest miłość)
No bo coraz częściej (przynajmniej w moim otoczeniu) jest tak, że dziewczyna zostaje na wychowawczym- najczęściej bo chce, bo taka była wspólna decyzja. U nas jest identycznie. Razem zdecydowaliśmy, że zostaję w domu aż dzieci nie pójdą do przedszkola.
Mąż wychodzi rano, wraca o 18stej. Ja w tym czasie zajmuję się dziećmi, gotuję, sprzątam- no i kurde, wcale nie czuję się poszkodowana, a już tym bardziej sprowadzona do roli sprzątaczki czy służącej Po pierwsze, to myślę, że mąż pracuje na etacie, ja pracuję w domu, każde z nas ma inną działkę do ogarnięcia- ja nie muszę się martwić za co kupić zimowe buty dla Ewy, mąż nie musi się martwić czy będzie miał czystą koszulę do pracy. A po drugie, to nie robię tego bo muszę, tylko bo chcę- z własnej woli zrezygnowałam z etatu i zostałam w domu.
no i w sytuacji, kiedy kobieta rezygnuje z etatu, to przecież jakby nie patrzeć robi się ta piętnowana sytuacja, że ona zajmuje się domem, on chodzi do pracy, no inaczej się nie da I mnie tam wcale nie oburza, że mężowi jest miło, jak wraca do domu i czeka na niego obiad na stole, czy że zrobię mu herbatę.

Wiadomo- inna jest sytuacja (a przynajmniej powinna być inna), kiedy dwójka pracuje na etacie. Wtedy dla mnie jest logiczne, że po powrocie z pracy wzajemnie sobie pomagamy- bo inaczej nie da się ogarnąć domu i dzieci. No i wtedy to chyba mąż nie ma argumentu, ze on jest od pracowania, a kobieta od zajmowania się domem, skoro oboje pracują, nie?

ALE - w każdym związku ważny jest szacunek dla drugiej osoby i wspieranie się. I to, żeby żadna ze stron nie czuła się poszkodowana.
czyli- ok, zwykle sprzątam, piorę, gotuję. Czasem mam dzień lenia i dzwonię do męża i mówię mu, że dzieciaki mają obiad, a on niech zje coś na mieście, bo mam dzień lenia i nie gotuję. Mam prawo, nie? I mąż też to rozumie. Nigdy nie wpada po pracy i nie drze się od progu "Dlaczego nie poodkurzałaś?!". Przyjmuje za oczywiste, że jeśli nie zrobiłam czegoś, co zwykle robię, to albo maluchy dawały czadu, albo byłam zmęczona i to olałam. Jak mu zależy, żebym coś zrobiła, to mnie o to prosi- no właśnie prosi, a nie każe i liczy się z tym, że mogę nie chcieć/nie móc tego zrobić. i to jest dla mnie ten szacunek. i każde z nas docenia, to co robimy.
A co do wspierania-jak jesteśmy razem, to sobie po prostu pomagamy i tyle. Mówimy- jest to, to i to do zrobienia, jak się dzielimy. Ja czasem proszę o rozwieszenie prania, on czasem prosi, żebym mu pomogła coś zrobić. czasem mam masakryczny dzień i na powitanie zamiast całusa rzucam mu "nie wyrabiam, idę się przewietrzyć i znikam na godzinę". czasem on prosi, żebym sama wykąpała maluchy i położyła spać, bo mu głowa pęka.
Dlatego wcale nie czuję się sprowadzona do roli służącej czy sprzątaczki, mimo, że mój mąż ostatnio gotował 1,5 roku temu, a odkurzacz miał w ręku, jak poprosiłam go, żeby wymienił worek


Więc reasumując mój przydługi post Dla mnie w związku nie chodzi tyle o to, żeby "nie dać zrobić z siebie służącej", ale żebyśmy oboje czuli, że się szanujemy, wspieramy i sobie pomagamy.

elfika: bo nawet jak bylam obrzydliwym wielorybem po porodzie to mowil, ze jestem piekna.

mój to samo :) i cieszy się ze mną z sukcesów odchudzeniowych. a nigdy nie powiedział mi, że mam schudnąć, bo to czy tamto...

co do opieki nad P. to ustaliliśmy, że dopóki jestem na rencie - nie ma problemu - siedzę w domu. ale później? sioo do pracy. i ja to akceptuję.

katarzynah1987: jego marudzenie, że nie zarabiam, że się nie dokładam

A wytłumaczyłaś mu (ale wprost, nie "dając do zrozumienia"), że owszem, dokładasz się? Gdybyś nie była w domu z synkiem, musielibyście opłacić opiekunkę/żłobek. To realna kasa, prawda? Gdybyś nie dawała rady gotować, to musiałby jeść na mieście- to też są koszty, nie? W końcu, gdybyś nie znajdowała czasu na pranie czy sprzątanie, pewno musielibyście to komuś raz na jakiś czas zlecić- też nie odbyłoby się to w ramach wolontariatu.
Dalej myślisz, że ma prawo Ci mówić, że nie dokładasz się do budżetu?

katarzynah1987: że ja zajmuję się dzieckiem przynajmniej do około 2 r.ż., jednak jednocześnie słyszę, że powinnam mieć jakieś dochody bo byłoby łatwiej nam żyć

to powiedz mu, że nie możesz spełnić dwóch rzeczy na raz i zaproponuje, żeby zdecydował co jest dla niego ważniejsze, a Tobie w oparciu o to łatwiej będzie podjąć decyzję.

katarzynah1987: Przez to, że nie mam dochodów nie możemy sobie pozwolić na urlop

Albo przez to, że on za mało zarabia

cerisecerise: Albo przez to, że on za mało zarabia

Jak znowu usłyszę tekst, że nigdzie nie jeździmy bo jest mało pieniędzy w zw. z tym, że nie pracuję to tak mu chyba odpowiem...

U mnie jest inna sytuacja. Ja zarabiam więcej niz mój mąż ale nie przyszło mi do głowy,żeby myslec że jemu się z tego tytułu nalezy mniej.
Przeciez to chore.

Albo zacząć być bardzij oszczędna niż mąż. gasić połowę świateł, które zapala, bo przeciez prąd marnuje, a tak mało kasy zarabia, że nigdzie pojechać nie możecie itd Odbić facetowi piłeczkę, postawić pod ścianą, niech poczuje to co Ty. Oczywiście nie na stałe to zrobić, bo nie ma sensu tak się spierać i walczyć w domu. Ale potraktować to szkoleniowo.

PKSem tak. Polonusa nie znam ;)

Kasiu - mogę Ci podać sposób, dzięki któremu my wyjechaliśmy do Zakopca.
Do słoika odkładam 5złotówki.
Teraz odkładam jeszcze 2 i 10, ale wcześniej były to same 5zł. I uzbierałam na pokój (700zł) i lot samolotem (400zł) i później drugie 400zł jak OLT zbankrutowało.

bo ja z zadupia hahaha

Treść doklejona: 25.09.12 16:27
u nas takie oto zielone jeżdżą

O co chodzi z tymi Pks-ami?
Moj tata jezdzi ...ale tylko do Krakowa :D

Wiecie co, a ja myślę, że dzisiejsi faceci mają przerąbane. Kobiety wymagają od nich utrzymania rodziny - bo przecież są facetami, powrotu do domu najlepiej z bukietem róż, jeszcze odciążenia kobiety zmęczonej obowiązkami domowymi, wykorzystania wieczora na zabawy z dziećmi (bo przecież cały dzień to ona się nimi zajmowała). A do tego jeszcze: zadbaj o samochód, zrób ze mną ciężkie zakupy, wytrzep dywan, przetkaj zlew.. A przy tym ma być wiecznie usmiechnietym i szczęśliwym męzem, który musi udawac, że nie widzi, ze żona trochę przestała dbac o siebie, że trochę nie przypomina juz tej fajnej laski, którą się podrywało...
Staram się trochę postawić w sytuacji męża Katarzyny. Pieniędzy brakuje, wystarcza nam ledwo na życie a druga strona nawet nie pomysli, żeby chociaż spróbować rozwiązać wspólny problem. A jakby tak facet Katarzyny nagle zechciał zostawić prace i 2 lata siedzieć z dziećmi? Bez przedyskutowania tego z zoną? Pewnie ludzie nie zostawili by na nim suchej nitki.. Równouprawnienie? Ok. Ale w każdej sferze.

carottka ale sama wiesz, ze o tym ile kosztuje dziecko i jego utrzymanie i jak bardzo obciaza to budzet rodzinny dowiadujemy sie dopiero jak ono juz jest. Jesli maz Kasi zarabia tyle, ze spokojnie starcza im na zycie to nie rozumiem jego postepowania, ale jesli nie to nie dziwie sie, ze go to złosci (aczkolwiek w sposób jaki to okazuje jest koszmarny) Ciezko jest dzisiaj miec na swoich barkach całosciowe utrzymanie rodziny.

carottka: więc chyba nie spodziewał się, że zaraz po porodzie wróci do pracy.

urlop macierzynski trwa ok 6 m-cy i po tym czasie wiekszosc pracujacych mam normalnie do pracy wraca i byc moze zony jego kolegów tak robia stad ma gosc problem.
kobiety prowadzace własne biznesy wracaja do pracy niemal od razu, bo nikt tego za nich nie zrobi i trudno jest ryzykowac niesistnienia firmy przez pół roku na rynku bo to jest zabójstwo.

jem: A jakby tak facet Katarzyny nagle zechciał zostawić prace i 2 lata siedzieć z dziećmi? Bez przedyskutowania tego z zoną?

No ale Katarzyna kilkakrotnie napisała, że decyzja o pozostaniu w domu z dzieckiem jest WSPÓLNĄ decyzją jej i męża. Więc z tego wynika, że to przedyskutowali.

mooniia: Jesli maz Kasi zarabia tyle, ze spokojnie starcza im na zycie to nie rozumiem jego postepowania, ale jesli nie to nie dziwie sie, ze go to złosci

ale że co go złości? To, że nie zarabia tyle, żeby starczało czy to, że Kasia zajmuje się dzieckiem?
Bo jeśli to drugie, to ja akurat nie rozumiem złości. Nie starcza, on nie chce/nie jest w stanie jakoś dorobić, to rozmawia z żoną "Słuchaj, źle przekalkulowaliśmy wszystko, nie wyrabiamy z mojej pensji więc chciałbym, żebyś poszukała pracy, a Michaś poszedł do żłobka". A z tego co Kasia pisze, to takiej rozmowy nie było, a on dalej jest za tym, żeby Kasia zajmowała się synkiem, ale jednocześnie robi jej złośliwości, że nie pracuje. I myślę, że to jest nie fair.
A jak go złości że nie zarabia tyle, żeby starczyło, to albo szuka możliwości dorobienia, albo rozmawia z Kasią o powrocie do pracy.

mooniia: po urodzeniu sie Małgosi cała moja pensja szła na nianie, ale teraz z perspektywy czasu wiem, ze gdyby wtedy to olała bo sie nie opłaca dzis byłabym za przeproszeniem "w czarnej zawodowej dupie"

Nie, żeby pisać to w kontekście Katarzyny, ale sama znam kilka dziewczyn, które tylko czekały aby zajść w ciążę bo im się pracować już nie chciało i chciały na zwolnieniu posiedzieć w domu. A potem po skończeniu macierzyńskiego nie miały ochoty wracać do pracy i tłumaczyła to tym, że się nie będzie opłacało - niania dużo kosztuje, więc lepiej dzieckiem się zajmie. A chłop jeden z drugim mało rozgarnięty te tłumaczenia łykał. I tym moim znajomym fajnie po prostu sobie jest siedzieć w domu. I jak ja mówię, że nie mam czasu na nic, bo taka zmęczona po pracy jestem, to mnie pociszają, że już niedługo zajdę i też posiedzę sobie ze 3 lata w domu. No dla mnie to nie pociecha. Ja mimo wszystko lubie to co robię i lubię pracować.

mooniia: ze moze kolezanki wracaja do pracy po macierzynskim od razu

no ale jak go to złości, to czemu razem z żoną zdecydował w ten sposób (bo albo coś źle doczytałam, albo Katarzyna napisała, że to wspólna decyzja)? Dla mnie to nielogiczne. Albo decydujemy, że kobieta zostaje po macierzyńskim w domu, albo ta perspektywa mnie wkurza i decydujemy inaczej. A wspólnie zdecydować, że kobieta zostaje w domu, a potem się na nią wkurzać, to chyba tak trochę bez sensu, co?

Monia madrze gadasz :-)
Ja wrocilam teraz do pracy dwa tygodnie po porodzie, mam wlasna dzialalnosc, zredukowana obecnie na pol etatu i absolutnie to sie teraz nie oplaca bo pracuje na ubezpieczenia i przedszkole (do tego stres, brak czasu..) ale za jakis czas bedzie. Wazne, by nie stracic kontaktu z praca, w moim przypadku stalych klientow i pozycji w wyszukiwarce ;) Za jakis rok wroce na pelny etat i bedzie znow normalnie, jak bylo. Gdybym myslala krotkowzrocznie, to odmeldowalabym firme i mialabym tyle samo kasy przez ten rok, a na pewno duzo wiecej czasu. Tylko co po tym roku by bylo...?
Ale z mezem byla sytuacja jasna, ze przez jakis czas glowny ciezar utrzymania rodziny spoczywa na nim. A ja zajmuje sie reszta i dzieki temu on moze bez problemu zajac sie zarabianiem. Pomagamy sobie wzajemnie jak sie da, bo jestesmy rodzina. Dla mnie nie do pomyslenia sa takie komentarze wobec kochanej osoby. Czy Piotr nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo cie tym rani? Moze faktycznie sytuacja go przerosla, ale od tego przeciez jest rozmowa, a nie frustracja i niewybredne raniace komentarze...

Jem- mówi,że nie pójdzie bo wychowuje ich wspólne dziecko.
Tak jak było w załozeniach.
Przeciez to jej praca

Jem- ale ja tez uwazam,że to sprawa obojga!
Tyle,ze nie rozumiem roszczeniowej postawy męza Katarzyny. A juz zupełnie nie rozmiem tekstów o " dokładaniu się". W małżenstwie i wydatki i wpływy do budżetu są wspólne. Tak myslę.

a ona jest pasożytem czy jak?

A tak napisalam? Uważam, ze jak będzie w sobie pielęgnowac takie poczucie, że mąz ma ja utrzymywac, to z czasem zmieni się w pasozyta.

jem: Bo niby dlaczego wydatki wspólne a o wpływy martw się sam?

ten argument by do mnie trafił w sytuacji, gdyby kobieta cały dzień leżała i pachniała.
Ale mimo wszystko to, że jest w domu sprawia, że choćby odpada opłata za żłobek/nianię. To nie jest jakiś wkład do budżetu domowego?

Poza tym rzadko się zdarza, że dwie strony zarabiają tyle samo/podobnie. I idąc Twoim tokiem rozumowania, strona lepiej zarabiająca zawsze może mieć pretensje, że druga strona niewystarczająco dokłada się do domowego budżetu.

Ceri a gdyby teraz po czasie mąż nie dawałby rady was utrzymać i zaproponował, że może byś wróciła do pracy to co byś zrobiła? Napisała na forum jaki to on jest niedobry i dalej siedziala w domu czy porozmawiałabyś z mężem i próbowała razem z nim znaleźc jakieś wspólne wyjście? Może zbyt pochopnie wylewa się pomyje na tego męża, który ma przeciez mega wadę - jest wojskowym Dlatego przeciez znamy go na wylot.