Teście odjeżdżają za ok 50 minut! The final countdown

Lady relacja relacja ale poprosimy o fote oka przed i po :)

MH ok się zrobi :)

OneKiss: Właśnie poszukuję odkurzacza sprawdzonego przy psiaku.

Rainbow tej jest sprawdzony przy owczarku.... dał radę a i przy remontach też dał radę z pyłem choć czasami miał ciężko... wystarczy, że woda systematycznie wymieniana :)

Teściowa nim prawie 17 lat przy owczarku sprzątała a Ja przy remoncie pożyczałam... wg mnie jest godny uwagi :)

mój philips też ale zapachy z niego wychodzą a w rainbow nic a nic bo filtrem jest woda :)

pewnie znajdą się tańsze... poza tym wydatek na naście lat rozłożony na raty jest wart swojej ceny... Ja korzystam z niego gościnnie :) w formie pożyczonej :)

Oleńka też się boję tego jak kiedyś mojej mamy zabraknie a ma już 68 lat :( i mam tylko Ją... Często o tym myślę i czasami wieczorkami gdy nikt nie widzi uronię łezkę... Szykujemy się do tego z budową domu w którym ma z nami zamieszkać więc chciałabym aby mogła się cieszyć swoim kątem!
Może porozmawiaj z mamą, że niech teraz odpocznie a jak wróci to zrobi obiad, da czekoladę. Pomyśl również na tym aby jednak Nina nie była pod jej opieką kiedy Ty będziesz w pracy... żłobek lub płatna niania w takim wypadku powinna być brana pod uwagę!

Ladybird76: Pomyśl również na tym aby jednak Nina nie była pod jej opieką kiedy Ty będziesz w pracy... żłobek lub płatna niania w takim wypadku powinna być brana pod uwagę!

Ja o tym myślę, natomiast moja mama sama się tak nakręciła, że nam pomoże... Ech... Jak mi dzisiaj to powiedziała, to nie wytrzymałam i wybuchnęłam płaczem do tel. Ledwo śmierci umknęła, a o takie rzeczy się martwi...
Mama ma 66 lat...

Treść doklejona: 29.12.12 19:43
Echhh... Takie kruche to życie. Godzinę wcześniej z nią rozmawiałam i jednym uchem słuchałam, drugim wypuszczałam, bo Mama jest gadułą...

Olenkaka, współczuję przezycia z chorobą mamy... Mnie myśli o chorobach, śmierci bliskich niemal nie opuszczają, zwłaszcza teraz, kiedy poznałam historię żony mojego M... Nie chcę przytaczać, ale umarła tak nagle, nieoczekiwanie zupełnie, na 2 dni przed 3 urodzinami córeczki. Od tej pory już w ogóle myśli takie męczą mnie b. często. Boję się bardzo chorób, śmierci bliskich. Moja babcia doczekała praprawnuczki... Chciałabym by i moja mam i tata też tego doczekali.

I wiecie co... Niby człowiek powinien się wiedzieć, że przyjdzie taki moment, że rodzice odejdą... Ale na to nigdy nie jest się gotowym...

Ladybird76: czas goi rany - nie prawda...

Ta "wyrwa w sercu" pozostaje chyba do końca...
Echh... Cieszę się, że mama żyje...
A już takie głupie myśli mnie nachodziły: "urodziła się Ninka... Żeby to nie było: jedna osoba się rodzi, jeda umiera...".
Potem taka myśl, że kupiłam Mamie kalendarz pod choinkę- w ostatnim momencie go spod choinki wyciągnęłam, żeby to nie był zły znak. Razem z Mamą się z tego śmiałyśmy... Ech... Totalnie głupie myślenie mi się włączyło.

KARKO: Chciałabym by i moja mam i tata też tego doczekali.

Z całego serca Wam tgo życzę! I wiesz, KARKO, też tak mam, że się boję o bliskich... Chyba im człowiek starszy, tym większą ma wyobraźnię i więcej zagrożeń dostrzega...

Czemu wyciągnęłaś kalendarz spod choinki? Dziś położyłam pod choinkę 2.

Ja jak umiera sie po 60 to nie rozpaczam ,albo po dlugiej chorobie, przyjmuje to normalnie ,le smierc dzieci czy mlodych ludzi mnie przerasta...no w takich wypdkch ,to jest naprwde smutne...

Amazonka: Czemu wyciągnęłaś kalendarz spod choinki?

Nie wiem... Głupie myśli miałam, że to może być zły znak. Potem sama z siebie do Mamy się śmiałam... Przecież nie ma żadnych zabobonów związanych z kalendarzem pod choinką... A i ja nie za bardzo wierzę w czarne koty, buty jako prezent etc.

Treść doklejona: 29.12.12 20:57
Niby moja Mama nie jest okazem zdrowia: ma nadciśnienie, jest po udarze mózgu. Mogłabym się spodziewać zawału... Ale kurczę, zawsze się ma nadzieję, że to najbliższych nie dotknie...

Dziewczyny ja wiem, co oznacza śmierć mamusi
Na stratę tak bliskiej osoby zawsze jest za wcześnie. . .
Niezależnie czy mają 50 czy 68 lat.
Moja mamusia odeszła jak miała lat 49 Młoda babka... nie doczekała wnuczki, nie zobaczy naszego dzieciaczka. Odeszła.
Z tego nie da się otrząsnąć....
a czas nie leczy ran! to jest nieprawda...
Ze swojego doświadczenia wiem, że czas przyzwyczaił mnie do tego bólu. Poczucia straty, żalu, ogromnej, przeogromnej tęsknoty.
I nie ma porównania, ból po stracie cioci, wujka, dziadka, babci, z tym, co czuje się po śmierci mamusi...
Piszę o sobie, tak jest u mnie. . .
Zawsze bałam się śmierci. Teraz już się nie boję. Wiem, że Ona jest tam na górze, tam szykuje dla nas dom. Ciepły dom pachnący jabłecznikiem i pysznym obiadkiem... dla mnie, mojego brata i tatusia. Kiedyś znów będziemy razem. Do tej pory czuję ciepło Jej dłoni na policzku, jak zawsze mnie głaskała jak było mi źle... Zawsze wiedziała wszystko, nie pytała, po prostu wiedziała. Straciłam mamę i najlepszą przyjaciółkę zarazem.

Olenkaka dobrze, że tata był przy mamie, że w porę zareagował. Życzę Twojej mamusi szybkiego powrotu do zdrowia.

Olenkaka zdrowia dla mamci! Niech zdrowieje, otoczcie ją opieka i miłością...

Kasiu pomimo, że znam Twoją historię to popłakałam się jak to czytałam...

Nie chcę myśleć co będzie... jak będzie gorzej. Niby szykuję się na najgorsze, wiem, że choroba Taty zapewne będzie postępować... i tak się dzieje, ale gdzieś tam chyba mam jeszcze nadzieję, że się wszystko odwróci, nie wiem, za sprawą jakiejś cudownej mocy. Najgorsza jest chyba ta bezsilność, że nie można mu pomóc... Owszem opiekujemy się nim, dbam o suple, pilnuję go by chodził na rehabilitację, by brał leki, by chodził na konsultacje, by ćwiczył ale fakt jest taki, że tej choroby póki co nie można zatrzymać.

Widzę na pierwszy rzut oka zdrowego faceta, który ma problemy z mową i dławieniem się podczas posiłku, szybciej się męczy, jest słabszy, może trochę labilny emocjonalnie ale perspektywa 2, 3 lat życia może krócej to dla mnie jakaś kompletna abstrakcja... Pomimo tego, że już oswoiliśmy się trochę z tą chorobą to nie ogarniam tej przyszłości. Nie wiem jak my damy rade bez niego, czy serce mamy to wytrzyma...
Próbujemy wszystkiego...

W czerwcu tego roku usłyszeliśmy diagnozę i zarazem wyrok - stwardnienie zanikowe boczne (SLA)... choroba rzadka, na razie nieuleczalna; do tego gorsza postać tzw opuszkowa. Tąpnęło nami, przez jakieś 2 czy 3 tygodnie nie wiedzieliśmy jak z Tatą rozmawiać, jak ułożyć to wszystko w głowie...

Gdy się dowiedzieliśmy, rozważaliśmy z M przerwanie starań, chciałam się na maksa poświęcić by mu pomóc (mieszkamy jeszcze z rodzicami, pomagamy im przejść przez to wszystko). Ale mama mi uświadomiła, że najlepsze co mogę zrobić to żyć normalnie i właśnie dać mu wnuka, a nie podporządkować życie tej chorobie.
I dzięki Bogu jeśli wszystko pójdzie dobrze będzie witał na tym świecie z nami naszą dzidzię. Cieszę się, że podjęliśmy tę decyzję.

Mam tylko nadzieję, że Tata nigdy się nie podda tej bestialskiej chorobie. A może niedługo pokaże się jakiś nowy lek, rewolucyjna metoda leczenia, że będzie z nami długo...
A może po prostu się wszystko odwróci i choroba wyhamuje - tego Mu życzyłam w Wigilię. Cały czas ta nadzieja jest, bez niej byłoby krucho...

A tak mi jeszcze przyszło do głowy... Kiedyś miałam poczucie, że moja rodzina jest niezniszczalna, że będziemy żyć długo i szczęśliwie, na dobre i na złe i w ogóle... Myślę, że to rodzice dali mi takie poczucie bezpieczeństwa, a myśl, że mojego Taty może tak niedługo zabraknąć po prostu odbiera mi dech... W dodatku nie wiem jak mama by to zniosła, sama też zdrowa nie jest... Tata ma 63 lata.

Powiem Ci, że przeszukuję wszystkie zagraniczne fora w poszukiwaniu informacji, są badania kliniczne nad nowymi lekami, ale oczywiście nie w Polsce, u nas się po prostu umiera.
A jak napisałam do Berlina bo ruszyły badania nad jakimś lekiem to powiedzieli, że Tata musi mieć niemiecki paszport i ubezpieczenie zdrowotne u nich.
Więc, pozostaje nam czekać...

Najgorsze jest to, że jest zapisany na listę do przeszczepu komórek macierzystych w ramach badań klinicznych w Olsztynie i jest 21 na 20 miejsc...
Ręce w beton, czy mam liczyć na to, że ktoś nie dożyje by mój Tata mógł się dostać na listę... ? :(((
To jest przygnębiające, ale cały czas mamy nadzieję, że coś się ruszy...

Treść doklejona: 30.12.12 00:21

OneKiss: Agunia
Nie wiem co powiedzieć. Wiem, że tragedii nie ma co porównywać, ale bardzo poruszyła mnie Twoja historia.

Ano :(((

ja dopiero wstalam, mielismy mala imprezke bo w sylwestra musimy zostac w domu wiec juz wczoraj pzrybalowalismy :)

Olenko dużo zdrowia dla mamy! Mam nadzieję że szybko dojdzie do siebie!
-------
my niedługo zjemy obiad i jedziemy do Janek. Kupiłam wczoraj okulary i zapomnialam o fakturze :-\ Potem odstawiamy Hanię. do teściów i zaczynamy żegnać Stary Rok :-)

proponowałam ale popukal się w czolo :-)

Ja wczoraj odprawiłam 18stkę, dziś jeszcze czeka mnie ogarnięcie bajzlu i przyjęcie ostatnich już chyba gości Jutro jeszcze tylko zakupy, a wieczorem sylwester w kuchni a potem z jakąś fajną komedią

Lexia, a ja Ci zyczę byś nadal była tak mądrą,fajną babką;)
Taaaak, zdecydowanie podtrzymuję,że chciałabym mieć podobną do Ciebie córkę:)

Lexia wszystkiego dobrego z okazji urodzin
wiem ze zalezy Ci na maturze wiec zycze jak najlepszych wynikow i wymarzonych studiow

Lexia: Tylko sushi, figan, bez zazdrosci

Ale to taka sympatyczna odmiana zazdrości
Wszak za niespełna dwa miesiące ja też będę obchodzić 18-tkę Po raz drugi

Lexia: Tylko sushi, figan, bez zazdrosci

Dobra, dobra Lexia, pogadamy o zazdrości jak będziesz miała trójkę z przodu, a ktoś będzie obchodził naste urodziny

Lexia jasne ze bede 3mala kciuki

btw - kiedy masz studniowke? ja na mysl o "mojej" juz mam ciary bo nie znosze takich 'wystepow'