Lady to chyba zalezy jak sie chodzi i gdzie sie chodzi... ja obiedram trasy gdzie mam pod gorke :) na kondycje tez nie narzekam ale w szybkim tempie smigam i wlasnie takie mniej proste tereny robie... ostatnio upodobalam sobie spacery w strone rzeki i o ile idzie sie dobrze bo w dol to wraca sie juz z odpowiednim oporem ;)

ŚPI !!!! od 4 minut śpi w łóżeczku ! już z bezsilności po prostu ją położyłam - płakała mężowi nie pozwoliłam się odzywać i ją ruszać a sama poszłam do łazienki - wracam cisza ale oczka wielkie a teraz patrzę śpi!!! Oby już do rana ale nie do 10 jak dzisiaj jeśli ma być potem upierdek.

Od jutra moja Anka idzie mieszkać do ojca ! Dzisiaj się z nimi obojgiem pokłóciłam - dzwoni o 19 że po nią przyjedzie a ja że nie bo za późno a on foch że ja coś narzucam i od słowa do słowa powiedziałam że skoro tak to ok od jutra niech se ją weźmie nawet i na zawsze - Ania nie mniej zaskoczona niż i ja i on... Rano po nią przyjedzie Zobaczymy jak to będzie - bo on pracuje na 3 zmiany i ten tydzień ma na popołudnia - szkoda mi trochę Ani i się o nią martwię ale wkurza mnie jego podejście - pan i władca dzwoni i ja mam się zgadzać - nie ma tak

Masz racje And czasami trzeba byc stanowczym oczywiscie w kwesti chlopa

a chłopa za łeb i porządnie opier........... chłopu się nie dawaj!

And no ja popieram Lady ze to nie bylo fair w stosunku do Ani. mozna to bylo jakos wytlumaczyc a nie ze dziecko slyszy tekst typu zeby ja sobie wzial na zawsze... to nie jest przedmiot ktory sie bierze i oddaje... uwazam ze dzieci nie powinny slyszec rozmow doroslych bo czasami jak sie powie 2 slowa za duzo to mozna bardzo skrzywdzic....


Lady mi nie chodzilo o to ze sie na spacerach mecze tylko ze lubie zmeczenie materialu tzn pracujace miesnie nog jak mi tak fajnie 'pikaja' :)

Ania oj chciałabym poczuć pracę moich mięśni wrrr ale jest za zimno aby chodzić parę godzin i praktycznie czasami brakuje mi już miejsc do chodzenia :( a na rowerku czuję tylko jak się pocę hi hi hi

And powinnaś z tatą Ani pogadać bez udziału Ani... powinniście konkretnie ustalić godziny jego przychodzenia po Anię i godziny jej oddania. Poza tym chyba macie troszkę zły system jeśli w niedzielę nie możecie wyjść całą rodziną. Albo ona w sobotę do niego idzie na noc a w niedzielę wraca do Was na obiad po czym popołudniu planujecie sobie wspólny spacer no i dlaczego nie możecie wyjść bez Ani?

And a ile ma lat ta Twoja Anka? bo kurcze nie pamiętam...

ooo to Pannica juz:) Ja tez mialam nascie lat a zachwoaniem przypominałam kogos starszego-teraz na starosc mi sie odmienilo a to za sprawa M przy którym mogłam wreszcie byca jaka chce:)
To ciekawe jak Anka długo wytrzyma zojcem bo obstawiam ze długo nie zagrzeje tam miejsca

Dziewczyny już nie wiem co mam robić z moim mężem opowiem Wam wszystko od początku.
Poznaliśmy się 5 lat temu,miałam 18 ,Paweł 28 (jest ode mnie 10lat starszy)zachwycił

mnie sobą od razu,że taki inteligentny,starszy ,że zwrócił na mnie swoją uwagę.Ja

mieszkałam z mamą w Poznaniu on w Tychach.Służbowo bardzo często bywa w

Poznaniu.Znajomość potoczyła się błyskawicznie wszystko cudownie istna sielanka rok

2005 ślub.Zaznaczam,że mimo ślubu mieszkaliśmy cały czas oddzielnie miałam szkołę i

Paweł naciskał żebym ją skończyła w Poznaniu bez przenoszenia się,mówił że damy rade

na odległość,że będzie często przyjeżdżał.No i tak też było,że się " odwiedzaliśmy" i

w jedną taką wizytę gdy byłam u niego ,akurat musiał jechać na chwilę do pracy więc

zostałam w domu,włączyłam kompa i tak sobie siedziałam.Nie wiem dlaczego ale coś mnie

tknęło i weszłam na jego gadu gadu dokładniej na archiwum rozmów- na prawdę nie wiem

po co.I wtedy sobie poczytałam;( min okazało się,że mój Mąż ma dziewczynę z którą

namiętnie rozmawia i pisz.Ze tęskni za nią,że nie może sie doczekać kiedy jak

pocałuje itd...Myślałam ,że umrę jak to przeczytałam,rozpacz wielka.Od razu się

zabrałam do Katowic na pociąg.Przyjechałam do domu i płakałam.Potem były wielkie

przeprosiny ,że to tylko jeden raz,że to nic nie znaczy,że on kocha mnie i tylko

mnie,ze tak jakoś zbłądził .Mówił,że jest mężczyzną a mężczyzna potrzebuje sexu a on

ma żonę przeszło 350 km to mu powiedziałam ,że na własne życzenie bo mogłam się

wprowadzić już dawno.I tak sie zostaliśmy.Paweł pisał przyjedźał prosił a ja w końcu

uległam i wybaczyłam bo go kocham.Potem wszystko niby było dobrze starał się

bardzo.Ja zdałam maturę przekonana ,że teraz będziemy mieszkać razem ,że mnie

ściągnie na Tychy.Znów się myliłam,usłyszałam ,że studia w Poznaniu są na lepszym

poziomie niż w Katowicach i że jak wytrzymaliśmy tyle to te 3do 5 lat też

wytrzymamy.Było mi smutno ale jak zawsze nie było szans na dyskusje Paweł był nie

ugięty.

Mija kilka miesięcy brzuch zaczyna rosnąć nie mogę na to patrzeć,ciągle płacze.Gdy

czuje pierwsze ruchy coś się we mnie zmienia,jakby pęka rozpłakałam się dotknęłam

brzucha (wcześniej tego nie robiłam jedynie gdy musiałam się ubrać umyć itd)Im więcej

ruchów tym wszystko się zmienia,zaczynam się cieszyć mówić do brzucha ,po czym sama

na siebie jestem zła że to robie.Mówię sobie że muszę nienawidzić to dziecko bo go

nie chce.Ale przegrywam nie wiem nawet kiedy zaczynam kupować ciuszki cieszyć się jak

dziecko.
Jest 11 sierpnia moje urodziny przyjeżdża Paweł ( nie widzieliśmy się od końca

stycznia,od jego wizyty w szpitalu)
Rozmawiamy mówi ze wszystko sobie przemyślał,że postara się pokochać dziecko i

stworzymy rodzinę.Nie wierzę mu,on przekonuje mówi,i mówi w końcu jak zwykle ulegam

wierze bo ciągle go kocham.
No i urodził się Kamil Karol.Paweł przyjechał zobaczyć małego-mówi ,że nie da rady

wyjeżdża,wraca po 3 miesiącach prosi o ostatnią szansę-daje.I jest w miare,bierze

małego widać ,że się przekonuje.Cieszy mnie to bardzo.
Teraz mówi o przeprowadzce a ja się waham.Tyle czekałam na to by się wreszcie

zdecydował,a gdy do tego doszło to nie wiem czy chce ,czy go kocham jak to

będzie...Milion myśłi.
Może nie którzy mieli rację mówiąc że wcześnie straciłam ojca i poszukałam sobie

starszego o tyle faceta by mi go zastąpił.Teraz boję się ,że znów mnie okłamie.Ze

będzie miał na boku panienki jak kiedyś.To wszystko to za dużo jak ja mnie.Nie wiem

dlaczego tak mnie życie doświadcza;(Nie mam wiele znajomych boje sie ludzi dużego

skupiska.Dobrze się czuje siedząc w domu rozmawiając z wami w necie to mi wystarcza

do życia choć wiem ,że tak nie można.Czasem boje się nawet wyjść z Kamilem na

spacer.Nadal chodze do psychologa raz w tygodniu na rozmowy to mi dużo daje.
Ale najważniejsze pytanie czy przeprowadzić się do Pawła czy to ma jeszcze sens po

tym wszystkim.A jak on nie pokocha Kamila bo bedziemy wszyscy nieszczęśliwi ja nawet

nie wiem czy on mnie kocha.Mówi ,że tak ale....Pomóżcie.Wiem że ta historia jest

skomplikowana i dziwna,starałam się opisać wszystko w miarę czytelnie ale nie jest to

miły temat dla mnie.

Aga nie wiem;( bez niego mi źle z nim niby dobrze ale...jak z nim jestem to ciągle myśle jak się dorwać do jego komórki i poczytać sms-y czy czasem czegoś nie znajde.I nie wiem czy on pokocha małego.Kurde nic nie wiem na to wychodzi
Mamodusi kocham Kamilka teraz mogę to napisać bo to szczera prawda,ale z początku jak byłam w ciąży to na prawde go nienawidziłam za to że się rozwija w moim brzuchu wiem ze to straszne co napisałam,ale tak było.Dopiero poźniej powoli powoli zaczęło się układać.

Aga zapomniałam dodac ze to prawda młoda jestem,szybko straciłam tatę miałam 14 lat,szybko mam dziecko a nigdy tak nie chciałam,zawsze uważałam ze to jak będe miała z 27 lat.A teraz to dziecko ma dziecko.Choć moja mama mówi ,że po tym wszystkim jestem nad wyraz dorosła ale ja tego tak nie widzę.Jedynie to że jestem wielkim tchórzem to co innym sprawia przyjemność dla mnie jest wielkim wyzwaniem chociażby spacer w zimie o godz 17 gdzie juz ciemno-panicznie się wtedy boje.To taki głupi przykład a jest tego o wiele więcej.Chodzę do psychologa rozmawiamy jest lepiej niź było ale chwilami nachodzi mnie ze to za mało ,że mam dziecko a boje sie wyjsc z nim na spacer a co to będzie poźniej a jak te lęki mi nie przejdą...
A co do Pawła to nie wiem nawet nie wiem co mam brać pod uwagę podejmując decyzje ,chce zeby Kamil mniał tate ale takiego który będzie go kochał nie na siłe,a nie potrafie ocenic czy paweł go pokocha

no i po tych słowach ja juz bym wolała byc sama z synkiem niz z takim mężem którgo ciagle miałabym ochote sprawdzac,który mnie tyle razy oszukał i taki teksty ma...wybacz ale jak on jest beznadziejnym mężem to będzie tez beznadziejnym ojcem bo sam niewie czy w koncu was kocha czy nie.Kamilek potrzebuje ciepła i miłosci ale tez spokoju a w tym zwiazku widac go brakuje
A Ty musisz sobie sama odpowiedziec czy dac mu kolejna szanse czy nie...

Wydro ja też myślałam że nikt mnie nie zechce z dzieckiem - oj bardzo myliłam się !! Mój M kocha Anię na zabój czasami śmiem twierdzić ze bardziej niż swoje biologiczne dzieci

Nie umiem Ci powiedzieć co powinnaś zrobić bo to trudne ... jak go kochasz może warto - moze naprawdę jemu zależy na Was ... poza tym jak będziecie razem to też będzie inaczej niż z granicą 350km

Kiedys mi maz powiedział ze powinnam sie cieszyc ze on ze mna jest bo ani piekna ani super zgrabna nie jestem.

No a gdzie jego miłośc...?
Ja wiałabym gdzie pieprz rosnie.
Myslę,ze musisz uwierzyc, ze istnieje ktoś dla kogo bedziesz i najpiękniejsza i najzgrabniejsza i najmądrzejsza na świecie

wydra uwazam iz powinnas sama siebie zapytac czy tego chcesz a nawet tak nie mysl ze juz nikt nie bedzie cie chcial bo czy to ze masz dziecko to znaczy zee juz nie znajdziesz nikogo o toz mylisz sie moja droga znajdziesz i to nie takiego a kogos kto waas bardzo mocno pokocha i bedzie szanowal ale decyzje musisz podjac sama to tylko moje zdanie

Wiara w siebie i odwaga -tego mi brak
Dziękuję Wam wszystkim,lżej mi się zrobiło gdy to opisałam.Nie będę się spieszyć z podjęciem decyzji.Przemyśle wszystko raz jeszcze( nie wiem który to będzie raz z kolei).Dziękuuje wam bardzo.Cieszę się,że na moją pocztę przyszła reklama że istnieje coś takiego jak28 dni ,bardzo się ciesze ,że Was poznałam.To jest jedna z lepszych rzeczy jakie mnie w życiu spotkały a nie było ich za wiele-niestety.Jeszcze raz dziękuję,jesteście dobrymi przyjaciółkami jeśli tak mogę napisać.

kobieta kiedy zostaje z dzieckiem sama ma więcej siły i motywacji do życia niż przy partnerze - tak kiedyś usłyszałam i chyba jest w tym prawda spoglądając na moje znajome, które się rozeszły z partnerami!

Tylko,że ja się boję, iż nie dam rady sama.Mama owszem mi pomaga ale ma swoją rodzine nie długo będzie dziecko i co w tedy będe im tak zawadzać.Wiem ,że mnie nie zostawi ale co z mężem to z męzem.A ja chyba kocham Pawła tyle razy mu wybaczałam a to o czymś świadczy.

to i ja dorzucę swoją opinię
Wydra, po pierwsze jesteś super silna kobitka i mów to sobie jak najczęściej, a życie jak życie - na wiele spraw nie mamy wpływu, a na pewno są osoby, które chciałby się z tobą na życia zamienić - innymi słowy - zawsze może być gorzej i doceniajmy to co mamy, choćby było bardzo ciężko.
A co do twojego męża - ja myślę, że jest duża szansa, że coś by się zmieniło, po pierwsze wspólne zamieszkanie to nowa sytuacja i nowa szansa, a po drugie dziecko - a dzieci potrafią zdziałać cuda i rozkochać w sobie najbardziej skamieniałe serca. Wydaje mi się, że ucieczka, rozstanie, rozwód, itd - na to zawsze będzie czas, a jak nie dasz wam tej szansy, to do końca życia będziesz się zastanawiała czy dobrze zrobiłaś i co by było gdyby. A jeśli się wam nie uda, to jestem pewna, że drzwi u twojej mamy będą otwarte, czyż nie?

harpijko nie koniecznie pojawienie się nowego członka rodziny łagodzi stare problemy. Bywa i tak, że je nasila.

Ledy czasami tak !

dla mnie to brzmi bardzo zimno i wiąże się z jakimiś urazami z przeszłości żywionymi do rodzica... ale to Ja tak widzę co nie znaczy, że u Ciebie tak musi być albo było

wydro to chyba nie jest prawdziwa miłość do męża ale przyzwyczajenie. Wybaczasz mu bo boisz się zostać sama a to na tę chwilę jedyny facet jaki Cię akceptuje, jako tako ale akceptuje. Jeśli nie pozbierasz się sama w sobie to będziesz tak się męczyła z Pawłem. Nie chciałabym Twojego M oceniać bo zarówno jego jak i Ciebie nie znam. On się nigdy nie zmieni. Dla niego zawsze będziesz na zasadzie - jesteś bo jesteś a jak cię nie ma to też niewielka strata!
W tym wieku powinnaś sobie poukładać życie od początku. Początki nie są łatwe ale z pewnością podołasz wyzwaniom życia jako matka z dzieckiem. Wyobraź sobie co by było gdyby Ciebie M zostawił. Musiałabyś żyć bo nie miałabyś wyjścia! Czy Twoje dziecko będzie ciągle patrzało na smutną matkę, nieszczęśliwą w związku?

Decyzja ostateczna i tak należy do Ciebie....

Amazonko napisałaś tak jakby ona go zabiła ... troszkę za ostro posunięte słowa!

Wiem o tym.