To o rybach to już gdzieś czytałam, że w Tamizie w męskich osobnikach znajdują ikrę i jest coraz więcej obojniaków. Ale zgubiłam źródło.

http://www.praca.wp.pl/kat,18453,title,Szef-nie-zwolni-po-macierzynskim,wid,9684789,wiadomosc.html?rfbawp=1203675356.410

Chylę czoła przed profem, no, no...: wsm

tutaj również są jego jasne poglądy, tylko trzeba poszukać w tekście

Mam nawet w domku tę ekspertyzę, jaką pan prof. robił dla Sejmu.

Fajne, szkoda, że Wrocław tak daleko...

Wiurzyczko czy to u Ciebie są zapisy?
Proszę mnie w takim razie uwzględnić.
Czy szkolenie jest bezpłatne?
Mogę tą wiadomość rozpowszechnić w stowarzyszeniu?

Ja dzwoniłam :) nie trzeba się zapisywać, można po prostu przyjść :)
Poziom - moim zdaniem - powinien być dobry, znam osobiście panią, która ma wykładać :D

UP mieści sie przy Placu Grunwaldzkim numer bodajże 24a

Takie przeszklone obrzydlistwo
mam co prawda uczelniowstręt ostatnio ale poświęce się i pojadę na to szkolenie

Amaznko, na Norwida jest stary gmach uczelni - po przeciwnej stronie jest (na. pl Grunwaldzkim) nowe centrum UP - to tam jest sala IV C w której ma być spotkanie
niestety miewam tam wykłady

Dorota, to ja napisze lub zadzwonię do tej dziewczyny i zaraz dam Ci znać.

Dzięki

No to mozna odtrabic pelny sukces antykoncepcyjny. Co jak co, ale w ciaze juz nie zajda...

Ja tez znalazlam cos ciekawego. Polecam
ciaza to choroba

Rzeczywiście oba artykuły szalenie ciekawe.

Ponieważ to cytat. Niekoniecznie przyczyną są uprzedzenia.
Dobrze, że art. definiuje "skuteczną" metodę jako PI < 1.

Zacytowali to co najważniejsze: skuteczność równa hormonom.

Otrzymałam taki list:

CZY W XXI WIEKU MOŻNA MIEĆ CZŁOWIEKA NA WŁASNOŚĆ



Okazuje się, że można. Nawet w Polsce, pod warunkiem, że ten człowiek jest bardzo mały i poczęty „in vitro”.

Procedura poczęcia pozaustrojowego zawiera wiele bardzo kontrowersyjnych elementów, o których społeczeństwo nie wie. Ostatnio szok opinii publicznej wywołały doniesienia prasowe, co robi się w Polsce z embrionami poczętymi „in vitro”. Kliniki prowadzące tę procedurę za właścicieli poczętych „in vitro” embrionów z reguły uznają ich rodziców (dawców komórek rozrodczych). Jak usłyszeli dziennikarze podający się za niepłodne małżeństwo, mogą oni zrobić z tymi odrzuconymi dziećmi, co zechcą. Zapłacić za ich dalsze przechowywanie, oddać lub sprzedać do dalszych eksperymentów, dostać do domu w termosie lub kazać zabić. Nikt nie bierze pod uwagę polskiego prawa, które chroni zdrowie i życie dzieci poczętych, jakimi niewątpliwie są ludzkie embriony.

Reklamy pokazują nam śliczne, wymarzone dziecko w ramionach szczęśliwych rodziców. Niewygodną prawdę pomija się milczeniem. Postanowiłam więc zebrać trochę faktów na ten temat.

Przede wszystkim procedura ta nie przywraca żadnych funkcji, nie można więc uznać jej za leczenie. Polega na ryzykownej manipulacji ludzkim zdrowiem i życiem. Dziecko staje się produktem nowoczesnej technologii.

Aby pobrać komórki jajowe trzeba poddać kobietę hiperstymulacji hormonalnej. Nie jest to obojętne dla jej zdrowia. Znane są przypadki poważnych powikłań, a nawet zgonów. Następnie podczas bolesnego zabiegu nakłuwa się powłoki brzuszne i pobiera dojrzałe komórki jajowe.

Natomiast mężczyzna podczas wizyty w przychodni dostaje do ręki sterylne naczynie z poleceniem pójścia do toalety i wypełnienia go swoim nasieniem. Wszyscy oczekujący w kolejce wiedzą, co on robi. Należy się dziwić, że nikt przeciwko takiemu traktowaniu głośno nie protestuje.

Większość osób sądzi, że komórka jajowa i plemnik same z siebie połączą się również w warunkach „in vitro. Tymczasem one wcale nie chcą się połączyć. Komórka jajowa broni się, jej osłonka robi się zbyt twarda, aby plemnik mógł ją spenetrować. Wobec tego umieszcza się ją w mini imadełku i nakłuwa, następnie wciskając do niej plemnik. Jest to czysty gwałt na naturze. A natura nie wybacza nigdy!

Poczęte w ten sposób ludzkie embriony najpierw się selekcjonuje. Po kilku dniach najbardziej „dorodne” umieszcza się w macicy, licząc że się zagnieżdżą. Procedura ta jest mało skuteczna (od 2 – 25%), więc dla zwiększenia szans na utrzymanie przy życiu chociaż jednego dziecka, umieszcza się w macicy kilka embrionów. Jeśli wszystkie przeżyją, proponuje się aborcję selektywną, argumentując, że utrzymanie ciąży mnogiej jest niemożliwe. Obecnie w Polsce odchodzi się od tej praktyki i umieszcza w macicy najczęściej dwa embriony.

Pod pretekstem naruszania prywatności nikt nie bada stanu zdrowia tych dzieci, chociaż jest ich już w skali świata ok. 2 mln. Istnieją nieliczne badania zagraniczne pokazujące, że ich waga urodzeniowa jest niższa oraz że częściej występują problemy zdrowotne. Pojawiają się wypowiedzi psychologów dziecięcych, że przypadki problemów psychicznych, a zwłaszcza autyzm, występują znacznie częściej. W Polsce jednak nikt ani tego nie śledzi, ani się tym nie przejmuje.

Najstarsze „dziecko z probówki” - Louisa Brown ma obecnie 29 lat. W Polsce procedury „in vitro” prowadzi się od 19. lat, a na Zachodzie znacznie dłużej. Dotychczas nie ma żadnego doniesienia, że dziecko zrodzone z zapłodnienia pozaustrojowego po dojściu do dojrzałości urodziło swoje dziecko. Daje to wiele do myślenia.

Praktycznie nikt nie ponosi odpowiedzialności za pozostałe embriony. Niektóre są zamrożone przez długie lata i nie wiadomo, co z nimi dalej zrobić. Prof. Jerome Lejeune nazywał to puszką koncentracyjną, gdzie zamknięte istoty ludzkie nie mogą ani życ, ani umrzeć. Adopcja tych embrionów jest niezwykle rzadka. Większość, porzucona przez rodziców, jest traktowana jak „odpady”.

NaProTechnologia w Polsce

Invitro czy NaProTechnologia

W którymś z artykułów było porównanie skuteczności in vitro i naprotechnologii w konkretnych problemach ze zdrowiem.
Chirurgia też jest częścią naprotechnologii.
Jeśli nie bierzesz pod uwagę kwestii etycznych, to czy metoda skuteczniejsza nie jest lepsza?

Tutaj jest to porównanie

Natomiast kwestia immunologi jest też w trakcie badań, właśnie także zgodnie z cyklem.
Głównym założeniem naprotechnologii jest współdziałanie z organizmem i uzupełnianie niedoborów naturalnymi hormonami.
Ale także stosowane są laparoskopia czy inne zabiegi.
Jeszcze dokładnie się w to nie wgryzłam , bo mam niestety barierę językową. A polska strona wciąż niedostępna.

czy nastolenie matki to dramat spoleczny?

O korzyściach z córki płynących
Olga Woźniak/"Przekrój"

Synowie skracają życie, przyprawiają o depresję, obniżają odporność swoich mam. Czy jednak można jakoś wpłynąć na płeć przyszłego potomka?

No więc proszę pani – to chłopiec – oświadczył lekarz, analizując obraz z USG. Mój mąż przyjrzał się wnikliwie czarno-białej kaszy na ekranie i stwierdził: – Rzeczywiście, chłop jak dąb. Lekarz popatrzył na niego sceptycznie: – To, co pan widzi, to noga – ostudził jego zapał. Słuchałam tego jednym uchem, walcząc z mieszanymi uczuciami: chłopiec? No, fajnie, ale miała być dziewczynka...

Dziś mój syn ma półtora roku i nie zmieniłabym mu płci, ale marzenie o córce pozostało. W zasadzie czemu? W czym dziewczynki są lepsze od chłopców? Internetowe fora przyszłych rodziców pełne są pytań tego typu. Nauka przynosi na nie odpowiedź.

Córki na starość
Po pierwsze, z córkami żyje się lepiej. A już na pewno dłużej. Z Programu Badań Polskich Stulatków prowadzonych w Międzynarodowym Instytucie Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie wynika, że łatwiej dożyć setki, mając córkę. Przypuszczalnie córki chętniej opiekują się swoimi rodzicami. Dzięki temu starsi ludzie są w lepszej kondycji psychicznej i fizycznej.

A więc córka wydłuża życie. A syn? Pół biedy, gdyby po prostu był obojętny dla przewidywanego wieku swej matki. Jednak z badań fińskich uczonych wynika, że tak nie jest. Zespół pod kierunkiem Samuli Helle z Uniwersytetu w Turku w Finlandii zebrał dane z ksiąg parafialnych z lat 1640–1870 na temat rodzin lapońskich żyjących na północy Finlandii. Dlaczego badano akurat Lapończyków? Bo nie znali oni żadnych metod profesjonalnej opieki medycznej, które mogłyby wpływać na naturalną śmiertelność. Dlatego łatwo można było stwierdzić, jak i czy wpływa na nią liczba i płeć posiadanego potomstwa.
A więc okazało się, że liczba dzieci nie miała wpływu na długość życia matki. Kiedy jednak przeanalizowano, jak miała się do tego płeć dziecka, a... to już była całkiem inna historia. Otóż urodzenie chłopca, w przeciwieństwie do urodzenia córki, wiązało się ze skróceniem życia matki. I tak posiadanie jednego syna skracało je średnio o 34 tygodnie (od 4 do 64 tygodni). Wydanie natomiast na świat córki wpływało korzystnie na długość życia matki, ale statystycznie nie był to znaczący wynik. Gdy jednak badacze przeanalizowali wyniki pod kątem liczby dorosłych już synów i córek, wpływ tych ostatnich na wydłużenie życia matki stawał się bardziej widoczny. Córki wydłużały życie matki o więcej lat, niż skracał je syn. Nie zaobserwowano przy tym, by płeć dziecka była związana z długością życia ojca.
– Nasze wyniki wskazują, że urodzenie i wychowywanie syna związane jest z większymi kosztami dla organizmu matki – podsumowują badacze. Autorzy podkreślają, że może to być związane zarówno z poniesionymi kosztami w czasie ciąży i porodu, jak i z tym, że dziewczynki pełnią społecznie≠ inną funkcję i często muszą pomagać matce w codziennych pracach.

Chłopcy krwiopijcy
To, że synowie są dla organizmu ciężarnej kobiety bardziej wyczerpujący, potwierdza wiele innych badań. Dlaczego tak się dzieje? Ano dlatego, że chłopcy statystycznie rodzą się więksi (są ciężsi średnio o 200–300 gramów), więc, będąc jeszcze w brzuchu, więcej jedzą, trawią, oddychają. Są przy tym delikatniejsi. Jeśli matka jest niedożywiona – męskie płody częściej niż żeńskie ulegają poronieniu, a męskie noworodki łatwiej umierają.
Na dodatek nosząc w łonie chłopca, kobieta jest narażona na wyższy poziom testosteronu, czyli męskiego hormonu płciowego. Testosteron natomiast obniża odporność organizmu kobiety. Urodzenie większej liczby synów może zaowocować mniejszą odpornością matki w starszym wieku. No i jakby tego było mało, chłopcy, którzy statystycznie są więksi od dziewczynek, rodzą się trudniej.

Ciężko się zatem dziwić wynikom badań, z których wynika, że ryzyko depresji poporodowej jest wyższe po urodzeniu chłopca. Francuscy naukowcy przebadali pod tym kątem 181 matek. Wyszło im, że trzy czwarte matek z ciężką depresją urodziło syna, a depresja o średnim nasileniu była częstsza wśród kobiet, które urodziły córkę.
No dobrze, a co dzieje się, kiedy już chłopcy się urodzą, a ich matka wykaraska z depresji? Synowie dalej są wymagający. Rosną szybciej od córek, osiągają większą masę ciała, potrzebują zatem więcej pożywienia niż dziewczynki. Do tego, z racji większych rozmiarów, są bardziej narażeni na kontakt z pasożytami. Częściej więc chorują i szybciej umierają.
cdn