*Adopcja* to trudny temat, szczególnie dla młodych ludzi, którzy pragną mieć dziecko, a starania nie przynoszą spodziewanych rezultatów. Potem są badania, leczenie i znowu starania...
Wiele osób wstydzi się i boi rozmawiać na ten temat. Jednak wiele z nas już interesowało się adopcją, tak na wszelki wypadek. Mam nadzieję, że ta nowa dyskusja przyniesie garść ważnych informacji dla tych dziewczyn, których ten problem dotknął. Postarajmy się razem aby znaleźć odpowiedzi na pojawiające się pytania, aby rozwiać wszelkie wątpliwości i niedomówienia.
Ja ze swojej strony służę kontaktem do rodziny zastępczej zajmującej się bezpośrednio pomocą w przeprowadzaniu procedury adopcyjnej. Jeśli któraś z Was będzie zainteresowana rozmową czy spotkaniem (zupełnie niezobowiązująco) proszę o kontakt w dowolnej formie: GG, mail, forum...

Napiszcie chociaż czy interesuje Was ten temat, bo jeśli nie, to kończymy zanim zaczęłyśmy...

Skorpionko siodma skoro wiesz ze to trudny temat to powinnas rozumiec ze nie bardzo da sie o nim rozmawiac w taki sposob. Mysle ze wyslalas sygnal ze masz jakies kontakty i informacje - i to tyle... Ja ze swojej strony moge dodac ze jesli ktos chcialby porozmawiac o sprawach zwiazanych z adopcja ale i szerzej, takze o inych stronach tesknoty za dzieckiem w malzenstwie to zapraszam na priv.

nie rezygnujcie, przecież temat jest świeżutki. Większość pewnie nawet jeszcze o nim nie wie

No, to by było dziwne, jakby w ciągu 3 godzin od założenia tematu pojawiło się tu kilkanaście wpisów od osób zainteresowanych adopcją. Temat jest trudny, nie do pochopnej decyzji. Większośc ludzi tutaj jednak stara się dalej.

nie chciałabym wszystkiego wrzucać do jednego tematu bo zrobi się bałagan i będzie problem z odnalezieniem informacji

Pszczolko, mysle ze to interesuje wiele osob ale to chyba nawet bardziej drazliwy, delikatny, intymny temat niz problemy z poczeciem. Czasem znani mi malzonkowie calymi latami nie moga sie zebrac by spokojnie porozmawiac o tej formie realizacji wyteskninego rodzicielstwa. Tym trudniej moze byc na forum. Wazne jest zebysmy pisali ze jest taka mozliwosc, ze to sie udaje, ze to moze byc dobry pomysl na zycie, na rodzine i dla dziecka i dla jego nowych rodzicow. Pewnie warto pisac ze to moze a nie koniecznie musi byc dobry pomysl w konkretnej sytacji, w konkretnych warunkach, w konkretnym malzenstwie. Ja w kazdym razie znam wiele rodzin adopcyjnych, jestem tez chrzestnym jednego cudownego, szczesliwego Michalka, ktory od kilku miesiecy nie jest juz jedynakiem bo rodzice adoptowali mu siostrzyczke. Znam tez malzenstwo ktore po kilku latach prob z naturalnym rodzicielstwem adoptowali corke. po kolejnych kilku latach druga a potem bez zadnych terapii urodzil im sie syn :-)

tu nie ma mowy o żadnej "twojej winie"! Chyba że swiadomie zniszczyłaś swoją plodność ale jeżeli nie to oznacza tylko że PRZYCZYNA trudności posiadania dziecka ma źródło u ciebie - nic więcej nie obwiniaj się kobieto

moze i fajnie wiedziec ze taka opcja jest.ale znam pary ktore po latach zachodza w ciaze,a taka strona czasem tylko by je zdolowala.jest tu jedna uzytkowniczka na forum AniaM ktora dlugo sie starala,lekarze dawali marne szanse, a jednak sie udalo NATURALNYM SPOSOBEM!!(mimo ze lekarze tylko sztucznie juz by zapladniali!!) po wielu latach i to akurat z 28dni.male cuda sie zdarzaja codziennie.nadzieja umiera ostatnia. wiec moze jednak warto wierzyc:) lekarze maja tylko suche fakty. zycie jest bogatsze niz czern i biel.

2-3lata to tez sporo.wg mnie.

vicky80 to zalezy ajkiego punktu widzenia bo dla nie ktorych lekarzy 2-3 lata to jest nie wiele :( ze tak powiem

vicky ale czasem adopcja pomaga w ciązy naturalnej - rodzice uspokajają się godzą z tym że trudno im będzie mieć biologiczne dziecko już nie czują presji i...nagle jest ciąża

no wlasnie znam przypadki ze zachodzi matka w ciaze i adopcyjne dziecko w kąt. jak stara zabawka. to przykre.

jeżeli dziecko adoptowane poszlo w kąt to znaczy że ta para nie powinna mieć wogóle dzieci

Badania, które potencjalni adopcyjni rodzice muszą przejść przed rozpoczęciem całej procedury, wykluczają osoby słabe psychicznie lub z zaburzeniami emocjonalnymi - właśnie po to, żeby nie było sytuacji jakie opisuje vicky80. Takie sytuacje są sporadyczne, jeśli w ogóle się zdarzają. Nie można uogólniać i stawiać wszystkich pod kreską - lepiej się nie staraj, bo jak uda ci się zajść w ciążę to tamto dziecko będziesz kochać mniej.
Nie można kogoś kochać mniej lub bardziej... albo się kogoś kocha albo nie. Jeśli się myśli w pojęciach bardziej lub mniej, to trzeba się zastanowić czy w ogóle się kocha czy jest to coś innego, np chęć posiadania...

wrzucę zaraz w nowej zakładce informacje o procesie adopcyjnym,
proszę was tylko, żebyście podpowiadały jaki info was interesuje i co ma się tu znaleźć...
na pewno znajdzie się ktoś komu te informacje bardzo się przydadzą.

Aniu - to nie jest pole walki tylko wymiana poglądów na ten trudny temat, są osoby które pomimo starań myślą o ewentualnej adopcji. To nie znaczy, że straciły wiarę w poczęcie, tylko chcą mieć zabezpieczone inne możliwości posiadania pełnej rodziny... Nie można nikomu zabierać szansy na spełnienie marzeń o dziecku...
Oczywiście, że przysłowiowe cuda się zdarzają, jesteś na to dowodem, ale niestety nie jest to reguła.

Ja wierzę, że każda z nas stara się najbardziej jak może, żeby mieć dziecko, ale czasem znane nam metody zawodzą i wtedy potrzebna jest rozmowa właśnie na ten temat. Miło by było gdybyśmy chciały pomóc osobie, która zechce adoptować dziecko.
Przecież pomagamy sobie w interpretacji cykli, gratulujemy sobie jak się uda, podtrzymujemy na duchu jak się nie powiedzie i trzeba zacząć kolejny cykl... Dlaczego TU miało by być inaczej...

Aniu, tu nie trzeba z nikim walczyć - tu raczej trzeba pomóc...

vicky80 i aniuM chyba mnie zle zrozumialyscie !?!?!
napisalam o tym z wlasnego doswiadczenia !! bo jak poszalam do lekarza gdy staralam sie o moje pierwsze dzidzi i powiedzialam ze staram sie juz ponad rok !! to jeden lekarz stwierdzil ze to za malo czasu zeby myslec o leczeniu i mysleniu o bezpolodnosci ?? (podobnie wypowiedzial sie inny lekarz !?)
DLATEGO NAPISALAM :
to zalezy jAkiego punktu widzenia bo dla nie ktorych lekarzy 2-3 lata to jest nie wiele :( ze tak powiem

poniewaz zaden z lekarzy u ktorych bylam nie wyslal mnie czy mojego m na zadne specjalistyczne badania niewiem czy ze wzgledow finansowych czy ze wzgledu na nasz ale mlody wiek ??

SAMA o poczecie syna staralam sie 2,5 roku tak wiec wiem o czym mowie !? i nawet pare razy przeszlo nam przez mysl zeby za adobtowac dziecko ale kiedy zasiegnelismy wiedzy jakie trzeba spelniac wymogi i cala ta procedura i zalatwianie spraw i czas itp . odpuscilismy sobie :(

kochana aniuM wcale nie chcialam cie urazic ani przez chwile nie zwatpilam wasz malutki ;) jak narazie cud ktory bedzie rosnal i rosnal :) a znim wasza radosc :)

Czy 2 - 3 lata, to dużo czy nie dużo to pojęcie względne. Pary, które starają się o dziecko 2 lata, dowiadując ile trwa proces przygotowawczy niejednokrotnie tracą chęć do adopcji. Tylko po kolejnych 2 latach czas przygotowań się nie skróci, a ludzie później żałują, że nie podjęli wcześniej kroków. Proces przygotowawczy nie jest zobowiązujący, można zgromadzić wszelkie dokumenty i przejść rozmowy z psychologami - to nikomu nie zaszkodzi, a czasem nawet pomaga w odblokowaniu się i zajściu w upragnioną ciążę. Ale 2 - 3 lata to nie jest reguła, wszytko tak naprawdę zależy od zaangażowania.

tomie_lukowski przepraszam,ze dopiero teraz odpisuje ale teraz dopiero mam czas :) Co do dowiadywania sie o adpocji to wlasnie ta forma czyli przez forum daje mozliwosc dowiedzenia sie ciekawych informacji i ewentualnego przygotowania sie do tej mysli.W zyciu codziennym czyli w realnym trudno nam sie o tym rozmawia bo mamy swiadomosc,ze ktos nas zna i rozpozna i przekjaze dalej o klopotach i o naszych ewentualnych planach natomiast tutaj tak na[rawde nie wiemy z kim rozmawiamy i jesli sie ktos zna to czesto o tym nie wie. Dlatego wydaje mi sie,ze fajnie jest poruszyc taki temat wlasnie tutaj a nie na priwie. Ja osobiscie chcialam czegos sie dowiedziec o procedurach i wszelkich wymogach,ktore trzeba spelniac jako przyszly rodzic dla dziecka adaptowanego.
Mialam nadzieje,ze na tym watku bede mogla znalesc wszelkie informacje potrzebne mi do podiecia decyzji. Nie mowie,ze nie mam nadziei,ze nie wierze w poprawe, bo wierze i mam nadzieje i modle sie aby meza wyniki poprawily sie chociaz do stopnia gdzie bedziemy mogli miec IUI,ale mimo wszystko chce miec swiadomosc o innych formach rodzicielstwa czyli o adpocji.A to,ze chce wiedziec o procedurach o warunkach itd i chce sie przygotowac psychcznie do kazdej ewentualnosci to chyba nie oznacza,ze stracilam nadzieje i wiare we wlasne dziecko. Ja poprostu chce byc na wszystko przygotowana zeby w razie czego rozczarowanie bylo jak najmniejsze.
Ps.Ja w swoim poprzednim poscie pisalam,ze nawet jak bysmy z mezem mieli swoje dziecko i tak bysmy chciecli adoptowac malenstwo i dac mu milosc i prawdziwy dom. Bo kazde dziecko zasluguje na dom i milosc i na szczesliwe dziecinstwo.Kazde dziecko potrzebuje czuc sie kochane miloscia bezwarunkowa i chce kochac....

Podoba mi sie to co piszesz Pszczolko. Wspominam o privie czy o kontakcie w realu bo sa sprawy ktore mozna omowic na forum a sa takie ktorych sie poprzez forum nie wyjasni. oczywiscie mozna tu zaprezetowac jakies ogolne wymagania stawianie rodzicom adopcyjnym, jakies ogolne zasady i to jest jak sadze bardzo pozyteczne ale wiadomo tez ze w zasadzie kazdorazowo proces adopcji przebiega inaczej Roznie tez wyglada czas oczekiwania na dziecko. To wszystko jest bardzo delikatnym, indywidualnym procesem.
A to zakonczenie no coz, jak napisala justined, swiete slowa.

Gdybys ty lub ktokolwiek inny miala ochote porozmawiac w nieco inny sposob niz tu o roznych problemach zwiazanych z tesknota za rodzicielstwem, w tym takze o adopcji to bardzo namawiam do zerkniecia na strone www.sulejowek.marianie.pl Jest tam wzmianka o propozycji moim zdaniem bardzo dobrych spotkan dla malzenstw krocej badz dluzej starajacych sie o to by zostac wreszcie rodzicami. Nazywa sie to Abraham i Sara.

dobra nazwa

Trzymam kciuki stokrocia!!!

tu gdzie ja mieszkam to oboje z malzonkow musza miec ukonczone 28 lat, a jesli nie to nie mniej niz 2 lata stazu malzenskiego.
jesli kiedys bede chciala zaadoptowac to mnie czeka dluga droga, bo we francji nie ma wystarczajacej ilsci dzieci do adopcji, rocznie jest okolo 600, a dokonuje sie 2000 adopcji zagranicznych. co uwazam za swinstwo jest to ze tylko jeden osrodek w warszawie posredniczy w adopcji z zagranica bez posrednikow, dwa pozostale osrodki uprawnione do tego wymagaja posrednikow a koszt tkiego posrednika to 10 tys euro!!!w tym co nie wymaga posrednikow ponoc ze straszny balagan maja (to wypowiedzi dziewczyn ktore przeprowadzaly adopcje zagraniczna prze ten osrodek).
kiedy bede musiala byc poprostu cierpliwa!