My również pobralismy się gdy miałam 17lat,powodem też była ciąża.Jesteśmy 14lat po ślubie,mamy dwoje dziecii nadal bardzo się kochamy.Z perespektywy czasu wiem,że tk młody miek nie jest odpowiedni ani na ciążę,ani na ślub.Skończyłam szkołę,zdałam maturę,a po długiej przerwie także studia,ale o ile łatwiejsze by było wszystko w tamtym czasie gdyby moim jedynym obowiązkiem była nauka...Mąż,dziecko,finansowe problemy,brak własnego kąta,zerwane znajomości,bo gdy inni się bawili my lulaliśmy malucha.Wtedy nie żałowałam,ale po tylu latach wiem jak dużo mnie ominęło.W życiu jest odpowiedni czas na wszystko

oboje pracują, oboje już z nami mieszkają i na razie w małym stopniu doklada ja się do życia ale to i tak mało za mało. Warunków stawiać nie mogę za bardzo bo są dorośli. mogę jedynie z mężem wyrazić nasze zdanie i niezadowolenie....

bromap: Malisiek, nie mam Ciebie na myśli, ale wiek 19 lat to chyba jednak czas na to, by jeszcze się uczyć. Zbierać "kapitał" intelektualny na kolejne lata, na sytuacje, które życie może przynieść.

Małżeństwo w młodym wieku nie przeszkadza przecież kształceniu się. WYszłam za mąż mając 20 lat i uwierz mi mój "kapitał" intelektualny od tego czasu nie kuleje ani nie stanął w miejscu, wręcz przeciwnie...skończyłam studia, a teraz mając i synka w domu kształcę się w innym kierunku, więc dla mnie to bzdura. Powiedziałabym nawet, że mąż i synek dopingują mnie w swoich działaniach. Są moją motywacją do działania, bo wszystko co robię, robię dla nich aby właśnie kolejne lata były łątwiejsze.

bromap: Nie mówię "nie" małżeństwu w tym wieku, ale gdy przypomnę sobie siebie z tamtych czasów

Mam wrażenie jednak, że mówisz ale OK masz do tego prawo, tylko zauważ, że nie jesteś obiektywna w swojej opinii gdyż patrzysz przez pryzmat samej siebie.

bromap: Małżeństwo, w odróżnieniu od innych spraw, z którymi teraz styka się młodzież, winno być trwałe, stabilne i zawierane nie wyłącznie pod wpływem dość charakterystycznych emocji

Dość charakterystyczne emocje? tzn co masz na myśli? chyba nie możemy się umówić, że emocje jakie towarzyszą np. dojrzałej 30-latce są super-hiper i każde takie małżeństwo będzie szczęśliwe i trwałe.

bromap: Można trafić dobrze, budując fajny, perspektywiczny związek, ale można trafić kulą w płot

Pewnie się powtórzę ale żadne małżenstwo czy to zawierane w wieku 20 lat czy 35 nie daje gwarancji na perspektywiczny związek. Na co ostatecznie zwrócilaś uwagę.


No i o co chodzi z tym mieszkaniem z rodzicami? bo chyba bo nie jest jakieś kosmicznie dziwne, że małżeństwo mieszka z rodzicami. Wokół mnie dużo takich małżeństw z dziećmi 20, 30,40 latki. Sama mieszkałam z rodzicami i dziadkami, po których rodzice mają dom.

hopelight: Małżeństwo w młodym wieku nie przeszkadza przecież kształceniu się. WYszłam za mąż mając 20 lat i uwierz mi mój "kapitał" intelektualny od tego czasu nie kuleje ani nie stanął w miejscu, wręcz przeciwnie...skończyłam studia, a teraz mając i synka w domu kształcę się w innym kierunku, więc dla mnie to bzdura. Powiedziałabym nawet, że mąż i synek dopingują mnie w swoich działaniach. Są moją motywacją do działania, bo wszystko co robię, robię dla nich aby właśnie kolejne lata były łątwiejsze.

Hopelight, ja wyszłam za mąż, gdy miałam lat 19 i tez uczyłam sie, kończyłam studia i pracowałam studiując. Nie ja jedna zresztą. Tyle tylko,ze kosztowało mnie to dużo więcej niż moje beztroskie koleżanki, bo kiedy trzeba było kuć do sesji one nie nosiły nocami wrzeszczącego niemowlaka :)
Poza tym w takim wieku fajnie jest się uczyć i osiągac coś dla siebie, a nie dla męża :)

hopelight: zauważ, że nie jesteś obiektywna w swojej opinii gdyż patrzysz przez pryzmat samej siebie.

Dokładnie tak samo, jak Ty :)

hopelight: No i o co chodzi z tym mieszkaniem z rodzicami? bo chyba bo nie jest jakieś kosmicznie dziwne, że małżeństwo mieszka z rodzicami. Wokół mnie dużo takich małżeństw z dziećmi 20, 30,40 latki

To niestety często konieczność w naszych czasach, ale nie wydaje mi sie, by był to szczyt marzen młodych małżeństw

Moim zdaniem młodzi powinni mieszkać sami ,na swoim ,nie z rodzicami . A jak juz sie mieszka z rodzicami ,w domu rodzinnym to powinni miec swoją kuchnie ,swój kat do którego nikt nie bedzie sie wtrącał .

Jak juz wspomniałam ,ze planujemy slub cywilny w tym roku . Jesteśmy juz para ponad 4 lata ,mieszkamy razem prawie 4 lata ,mamy dzieci z poprzednich związków ,wiec to juz nie bedzie taki tradycyjny slub ,ze panna młoda wychodzi ze swojego domu rodzinnego ,jest błogosławieństwo itp . Wiec zastanawiam sie jak to zrobic ,moze jest ktoś w podobnej sytuacji i przez to przechodził

Hopelight, to, że Ty kształcisz się będąc jednocześnie mamą nie jest argumentem - wiele z nas ma taką pracę, która nie zamyka się w 8 godzinach, wymagając ciągłego uczenia się. Mam 36 lat, 4 letnią córkę i perspektywę konieczności ciągłego kształcenia. I co z tego?
Pisząc myślałam o tym, że na wszystko w życiu jest czas. Rolą rodzica jest zwrócenie uwagi na priorytety. Czy w wieku 19 lat priorytetem powinien być szybki ślub, w wypadku, gdy znajomość datuje się od niedawna a perspektywa samodzielności jest wątła? To Ladybird musi odpowiedzieć sobie na to pytanie, by - w miarę możliwości - służyć córce radą i wsparciem.

A jeżeli chodzi o emocje, o których pisałam - związek półroczny jest młodziutki, co w połączeniu z młodym wiekiem nie sprzyja w mojej ocenie spokojnej ocenie sytuacji, wzajemnych oczekiwań i dążeń. Można wręcz świadomie nie dostrzegać cech partnera, które za jakiś czas będą nie do zaakceptowania. I powtarzam, że wiem, iż wiek nie daje gwarancji, ale "doświadczenie życiowe" to nie jest nic. Uwierz.

Wiesz..to, że Tobie się nie udało, nie znaczy, że z innymi będzie tak samo.

A co do mieszkania z lub bez rodziców, to zdecydowanie wolę być na swoim, mimo że z moimi rodzicami mam bardzo dobre stosunki. Na swoim ma się swobodę, można robić co się chce. Jak mi się nie chce czegoś robić to tego nie robię, mogę biegać po domu nago, po prostu robię co mi się podoba. A poza tym, młode małżeństwo musi się dotrzeć, poznać się tak jakby na nowo i ja jestem za tym, żeby mieszkać samemu.

Ja też uważam, że młody wiek+szybkie zaręczyny to kiepski pomysł. U mnie zaręczyny były po 3m-cach, ślub po-jak nam się wydawało- rozsądnym czasie 1,5roku. I tym sposobem byliśmy przed ślubem ze sobą 18m-cy i 6 po...I to było najdłuższe 6 w moim życiu. Gdyby nie zaręczyny, to pewnie byśmy się po jakimś roku rozstali, a tak- goście powiadomieni, sala zaklepana, kiecka się szyła- i jakoś poszło. Rozwód był koszmarem, trudno sobie uzmysłowić, jak wielkim. Już chyba bardziej jestem w stanie zrozumieć jak ktoś wpadnie i bierze ślub, albo planuje dzieci. Bo to już dla mnie oznaka, że się myśli o jakieś poważnej, wspólnej przyszłości (ew., że trzeba to zrobić). A jak nie, a przy tym nie jest się na własnym utrzymaniu, nie ma się własnego kąta itd.- to po co? Dla białej kiecki...?
To, że mi się nie udało, oczywiście nie znaczy, że nikomu się nie uda, bo na to chyba nigdy nie ma gwarancji. Tylko po co żałować czegoś, co się zrobiło po prostu z GŁUPOTY.

agap- u mnie drugi ślub się odbył w miarę "normalnie", choć bez pewnych elementów Ubraliśmy się w tym samym domu, wsiedliśmy do samochodu. Moi rodzice zabrali naszą córkę i pojechali za nami. Później córka była jeszcze z dwie godziny na sali, opiekowali się nią dziadkowie, a następnie odwieźli ją i została z nią znajoma. Wesele trwało do 1 w nocy. Nie było błogosławieństwa, nie było oczepin na weselu. Mieliśmy fotografa i kamerzystę do 21 (ślub o 17), a później sesję. Na weselu grał DJ.
Pewnie byłoby skromniej, ale mąż chciał zaprosić swoją rodzinę (chociaż się nie upierał).I tak nam się impreza "rozrosła" Ode mnie byli rodzice, brat, bratowa i babcia, oraz kilkoro przyjaciół. Jestem zadowolona, mamy miłe wspomnienia :)

No, a poza tym to my akurat mieszkamy z rodzicami- mimo, że nie mieliśmy takiego zamiaru i kupiliśmy mieszanie jak byłam w ciąży Wynajęliśmy je i chyba tak zostanie. Mamy więcej miejsca (jeszcze by się drugie 5os. zmieściło), ogród, zakupy robimy na zmianę, gotujemy z mamą na zmianę, ona mi pomaga przy małej, ja mam babcię na oku (ma 85 lat). Dzięki temu mogłam spokojnie zostać dłużej z córką, bo nie jestem obciążona kredytem, który "się spłaca" z wynajmu. Sami już mieszkaliśmy, teraz mamy inne priorytety niż chadzanie nago po domu A przyznam, że jak miałam 18 czy 20lat to w życiu by mi nie przyszło do głowy z własnej woli mieszkać z rodzicami

Moi rodzice pobierali się jak mieli po 18 i 21 lat, a teściowie jak mieli 19 i 22 i do tej pory oboje są szczęśliwymi małżonkami i wiele się można nauczyć patrząc na nich, bo są przykładami dobrych małżeństw. Ja się pobierałam w wieku 21 lat, zaręczylismy się po 5 mcach znajomości, czas narzeczeństwa trwał 1,5 roku i uważam, że to najlepsze co mnie w życiu spotkało. Razem tworzymy wszystko od podstaw, razem zaczynamy wspólnie pracować "na swoim", spieramy się w tym, a że jesteśmy młodzi to i mało mamy do stracenia, dlatego ja jestem zwolennikiem młodych małżeństw, ale wiadomo - dlatego że miałam dobry przykład w domu, mi się udało, mojemu rodzenstwu, które też szybko brało slub się udało.

Wiadomo, punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, więc rozumiem zarowno głosy "za" jak i "przeciw". Ale wiadomo- nie da się generalizować i zabraniać dziecku, albo go nakłaniać - to życie udowodni jak będzie, a nie jakieś spekulacje.

I pomyśleć, że cała dyskusja się zaczęła od pytania Uśka o kiecke :)

Ja pisalam wczesniej ze mialam 18 ale w sumie to nie mialam skonczone bo slub cywilny byl w sierpniu a w listopadzie 18 i w grudniu porod mojej coreczki. Mieszkalismy troche u moich tesciow ( w ciazy) a potem u moich rodzicow 2 miesiace i sie wynieslismy na swoje i tu tez dalej mieszkamy i jest nam super... w lipcu bedziemy miec 2 dziecko z czego sie cieszymy bardzo bardzo. Moj maz to pracowity i madry facet wiec niczego nie zaluje:)

Libra1610: Moi rodzice pobierali się jak mieli po 18 i 21 lat, a teściowie jak mieli 19 i 22 i do tej pory oboje są szczęśliwymi małżonkami i wiele się można nauczyć patrząc na nich,

zgadza sie,a to dlatego ze byli wychowani inaczej i małżeństwo to dla nich świętość.choćby sie już nie kochali to z szacunku do siebie i sakramentu są razem do końca życia.teraz rozwody i zdrady ludziom zbyt łatwo przychodzą...

Libra1610: I pomyśleć, że cała dyskusja się zaczęła od pytania Uśka o kiecke :)

haha co nie?
I dalej nie wiem co na siebie założyć

Katiziie - ja po ponad 8 latach nie wiem tak na 100 %, co to małżeństwo - dzień w dzień się go uczę. I myślę, że jeszcze wiele przede mną.

Bananowiec, czasy jak czasy, ale wybory, których musimy dokonywać są takie, jak kiedyś. Ja nie mieszkałam z mężem przed ślubem - i cieszę się, że tak było - ślub był Wielkim Dniem, dniem zmiany, dniem otwarcia.

Katiziie - gratuluję. Dla mnie, poza sensem prawnym i kanonicznym, które oczywiście rozumiem, znaczenie ma umiejętność codziennego odkrywania drugiego człowieka i uczenia się identyfikowania priorytetów w związku.

Matylda byc moze masz racje ale kazdy ma swoja... ile ludzi tyle opini. Ja tylko napisalam jak to bylo u mnie. Nigdzie nie wyczytalam ze mlode osoby jak ja nie moga sie tu wypowiedzec wiec uwazam ze jednak moja wypowiedz ma jakis sens. Pozdrawiam i zycze milego wieczoru:))

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 06.01.14 19:39</span>
A takie pytanie mam co do tematu tego watku: czy w waszej okolicy jest taki zwyczaj wykupiny panny mlodej?

Masz racje matylda. ;) ja sama przekonalam sie i pewnym wyborze dopieto po kilku latach a w momencie wyboru bylam pewna ze to dobra decyzja... oczywiscie nie mowie o malzenstwie tylko innej sprawie. A tak w ogole to widze na suwaczku ze jestes w podobnym momencie ciazy co ja.

To jaką sukienkę polecacie kupić?

Uś, ja w sprawie skukienki raczej nie doradzę. Skoro napisałas,ze chcesz skromną i niedrogą to kup właśnie skromną i niedrogą :) Ja lubię klasyczne sukienki, ale Twojego gustu nie znam :)
Ja bym pewnie kupiła szarą i zaszalała z jakimś niestandardowym , kolorowym bukietem

Ja juz opisalam jaka ja mialam na cywilnym ale jak mowi szczypta chilli kup wlasnie taka jaka chcesz czyli skromna...

Mi sie podoba;) a na swoim cywilnym nie mialam idealnej tylko poprostu ladna zato na koscielny byla taka jaka sobie wymarzylam.

jestem za opcja luźny związek do 30tki

O matko...

Ja wyszłam za mąż w wieku 20 lat ... to był błąd, straszny błąd....Mój obecny mąż miał 21 lat ona 20 ... to był kolejny błąd ....
To nie jest tak że generalizuje że 20 letnie małżeństwa są złe ... trafiają się bardzo dobre ale niemniej jednak ja zawsze doradzę ... poczekajcie zamieszkajcie razem i zobaczycie co będzie ... ślub nie zając nie ucieknie ... ale gdy się go weźmie to można przeżyć najpiękniejsze chwile w swoim życiu ale i takie o których porostu chce sie zapomnieć ... rozwód to nie "amerykański sen" bez rozprawy tylko papiery do podpisania... to ciężka emocjonalna chwila a decyzja o nim jeszcze gorsza ...

Uś pokaże Ci moja do ślubu ... była ślubna ale zwykła ze zwykłego sklepu za jakieś grosze. Tylko proszę nie patrzcie na moja fryzurę która była fatalna oraz to coś wokół ramion :) ... :) To jest zdjecie z przed 6 laty :) 12 stycznia będzie nasza 6 rocznica :)

A to moja Akurat miałam na pulpicie zdjęcie do ogłoszenia, stąd bez głowy

[URL=http://imageshack.us/photo/my-images/707/pmz4.jpg/][/URL]

Uploaded with [URL=http://imageshack.us]ImageShack.us[/URL]

Też chciałam taką jak ta numer dwa ... ale .... jakoś tak poszłam w tą bardziej ślubną ... nie chciałam wyglądać jak świadkowa tylko jak panna młoda no dobra nie taka młoda i już nie panna :)