kozera, ale to pierwsze dzieciątko, to z in vitro? a czemu jesteś tak negatywnie nastawiona, skoro się udało?
a adopcja - pewnie, że dobra rzecz :) popieram jak najbardziej

ech ty cholero jedna!!!!! to zrób odzyskiwanie hasła, bo tak to mylisz ludzi paskudo!!!

ja dopiero co byłam na tym spotkaniu o in-vitro, i wspomniano też o Naprotechnologii. Nie jestem znawcą, ale tak po krótce powiem, że to jest tak jakby leczenie u ginekologa-endokrynologa, tylko że badania interpretuje się w oparciu o metody rozpoznawania płodności (koknkretnie model Creighton'a). dzięki temu nie popełnia się podstawowego błędu jak np. złe rozpoznanie fazy cyklu na podstawie "kalendarzyka". Główny nacisk położony jest na diagnostykę, a potem stosuje się leczenie np. bardzo dużymi dawkami hormonów i innymi sposobami, o których wcześniej nie słyszałam... Leczenie zakłada podejście holistyczne do pacjęta czyli też opiekę psychologa itp... skuteczność to 80% gdzie przy in-vitro jest chyba około 20%, z tym, że ta skuteczność dotyczy leczenia do roku czasu, bo np. hormony muszą zacząć działać, diagnostyki jest sporo...
są o tym informacje na stronie www.naprotechnology.com i powstaje jeszcze polska strona www.naprotechnologia.pl. tam jest kontakt mailowy z osobami, które się tym zajmują w Polsce i można do nich pisać, i dowiadywać się szczegółów. Podobno ma postać współpraca w tym temacie ze szpitalem ś rodziny na Mandalińskiego w Warszawie...

z tego co się orientuję to to jest tak jakby uproszczona metoda bilingsów, bo ma za cel głównie prokreację...

Z tego, co się orientuje, adopcja to tez nie jest taka prosta sprawa... Bo i dosyć kosztowna i czasochłonna niestety.
Sama nie wiem... To musi być dobrze przemyślana decyzja... Moja ciocia ma dwójkę adoptowanych dzieci. Adoptowała je późno,
znaczy nie była już młoda. I teraz jak tak na nią patrze, to widzę, ze nie potrafi czasem powstrzymać się od myśli, ze to nie JEJ dzieci...
Miała i ma z nimi problemy, z nauka, z zachowaniem, aniołki to nie są;) I ona czasem nie ma siły-tak to wyglada. Nie mogę się oprzeć wrażeniu,
ze traktowała by to inaczej gdyby to była "Jej krew". Wiem, okropnie to brzmi:(
Z kolei inna znajoma kobieta ma adoptowanego syna i świata poza nim nie widzi:) Tylko, ze ten chłopiec jest ponadprzeciętnie inteligentny,
bardzo grzeczny i w ogóle super dzieciak.
Tak się zastanawiam, czy adoptowane dziecko kocha się tak samo bezgranicznie jak to, które się samej urodziło. Teraz myślę, ze to możliwe, ale nie wiem, co by było gdyby...
No i tak....
A Ty Jagodka się nie dołuj za długo, jeszcze przed Toba inseminacja, potem jakby trzeba bylo jest in vitro, ta droga tak szybko się nie kończy:) - to, jak już żeśmy ustaliły, pozytywne fluidki pełnych nadziei staraczek:) weź sobie kilka:)

Madziq, obawiam się, że hodowanie dzieci-magazynów części zamiennych to naturalna kolej rzeczy po oderwaniu płodności od współżycia. Prosta konsekwencja.

Jasne, Amazonko. Ludzie decydujący się na in vitro, czyli "odrywający płodnośc od współżycia" to też zwykli barbarzyńcy i zwyrodnialcy, którzy za parę lat - bo to "zwykła konsekwencja" - wyhodują sobie kolejne dzieci na "części zamienne" dla wcześniejszego potomstwa. My z Mężem też już postanowiliśmy - połowę zarodków z następnego ICSI przeznaczamy na potomstwo, a drugą połowę na "częsci zamiene" dla niego.Gdyby przypadkiem okazało się, że nie spodobają mam się np. niebieskie oczka córeczki - przeszczepimy jej brązowe od "zamienniczki". A drugą dziewczynkę przerobimy na chłopca (prosty przeszczep genitaliów), bo zawsze chcieliśmy mieć parkę. A, no i oczywiście z piekła nie wyjdziemy przez całą wieczność za to, że ośmieliliśmy się "oderwać płodność od współżycia", czym sprzeciwiliśmy się Jedynie Słusznej Nauce Kościoła Katolickiego Matki Naszej oraz NPR-u

Amazonka, niestety jak widać na przykladzie wszystkich uczestniczek tego forum, płodność nie jest tak prosto związana ze współżyciem. Gdyby to było takie łatwe, gdyby współżycie równało się płodności, to już wszystkie byłybyśmy w ciąży dawno! Naturze trzeba jednak pomoc. I jeśli jedyna droga jest in vitro, to ta droga pójdziemy.

Spróbuj może postawić się na naszym miejscu i wyobrazić sobie, ze nie możesz mieć dziecka, nie droga naturalna. Czego Ci oczywiście nie życzę.

Kachula, artykuł - przynajmniej ostatni - wkleiła madziq. A Amazonka wkleiła tu ostatnio sporo chyba pomocnych artykułów i informacji dot. naprotechnologii.

wonka tutaj kobiety wspierają się z trudami zajścia w ciaże i na pewno nie jest miło im czytać jak piszesz że in vitro jest be, więc oduść sobie, nie odbieraj im nadziei na dziecko jak wszystkie inne sposoby zawodzą , chyba ty nie masz nic wspólnego z tym wątkiem, dlatego daj spokój

Dlaczego uważacie, że wsparcie może polegać tylko utwierdzaniu w podjętej decyzji, niezależnie od tego, czy jest dobra, czy zła, słuszna czy nie? A może inna decyzja okaże się lepsza, szczęśliwsza? Czy nie warto jej chociaż rozważyć?
Zuza - nie odbieram nikomu nadziei na dziecko, w jaki sposób miałabym to robić? to absurdalny zarzut
Kachula - nie napisałam nigdzie, że dziwię się, że ktoś chce mieć własne dziecko. Napisałam wręcz przeciwnie, że z chęcią jego posiadania nie ma co polemizować, to dość oczywiste. Napisałam też, że chęć nie oznacza - moim zdaniem - prawa, a to różnica, której chyba nie zauważyłaś w mojej wypowiedzi.

Przykro widzieć, że miałam rację już w pierwszym zdaniu. Pozdrawiam.

droga pani_wonka
Jak słusznie Pani zauważyła: Nie była i nie jest Pani na naszym miejscu.
Nie wie też Pani ile nas kosztują takie decyzje. Jak bardzo zmieniają się pod wpływem kolejnych badań, diagnoz....
Nie ma Pani nawet pojęcia ile czasu potrzebowałyśmy na podjęcie tych decyzji.

No i nie rozumie Pani podstawowej kwestii. Mówi Pani cyt :"że przecież chodzi po prostu o posiadanie i wychowanie dziecka "
Chodzi o dar macierzyństwa, o wielki brzuch, rozstępy, bolący kręgosłup, nieprzespane noce..... chodzi o bycie kobietą.......niepłodność podważa naszą kobiecość.....

Drogie forumowiczki łączmy się broniąc przed
- brakiem tolerancji,
- negowaniem, zamiast wsparcia psychicznego,
- niezrozumieniem;
- ciemnotą;
- wypowiedziami ludzi, którzy próbują mędrkować, ale tak naprawdę nic nie wiedzą... Głoszą prawdy wiary katolickiej, nigdy niezagłębiając się w temat....

Łączmy się... Niech każda z nas w ramach wsparcia wrzuci tutaj buźkę...będziemy wiedziały ile nas jest....i jaką siłę stanowimy....

pani_wonka, czy kiedykolwiek powiedzial Pani ginekolog w trakcie usg lub na fotelu lub po badaniu, niestety ale nie widze szansy na normalne poczecie, tylko in vitro, gdyz naturalne zagraza Pani zyciu!!!!!!!!!!!! czy kiedykolwiek mialas stymulowanie jajnikow, zastrzyki o oczekiwanbie na pecherzyk, ktory powoduje ze masz nadzieje ze teraz zajdziesz w ciaze a tak nie jest?? czy bylas kiedykolwiek tyle razy badana przez tylu specjalistow co my??

CZY MOZESZ MIEC LUB MASZ DZIECI????????
czy przeplakalas tyle nocy co my by zobaczycz te 2 krechy??

nikt nie pozna tego co my czujemy nie bedac w naszej sytuacji!!! tego sie nie da wyrazic w slowach, łzach ani na tym forum!!
zycze Ci zeby nigdy przenigdy nie byla na naszym miejscu ani nikt z twoich najblizszych,

a my DROGIE WETERANKI 3MAJMY SIE RAZEM!!!!!

W takim razie przepraszam, źle się wyraziłam... nie daje nam Pani rad, tylko próbuje przeforsować swój punkt widzenia....
Z naszej perspektywy polemikę w tym temacie mamy za sobą. Decydując sie na tak poważny krok, wiele usłyszałyśmy w tym temacie i nie bardzo mamy siły na więcej.
Jak łatwo zauważyć to forum dla weteranek, a więc przez kolejne lata naszych starań pojawiło się wielu takich jak Pani..... ale my już nie chcemy o tym mówić.
teraz potrzeba nam wiary, wsparcia i nadziei, a nie roztrząsania po raz kolejny wielkich życiowych dylematów.... i po to tu się spotykamy...
Nie twierdzę, że Pani odwołuje się do religii, ale są i tacy..... ta część mojej wypowiedzi była do forumowiczek, jako protest przeciwko wszelkim próbom umoralniania, radzenia i polemizowania.....

powiem, krótko........... pogadamy jak dotrzesz do ostateczności, czyli invitro...............
Jak sama zauważyłaś, dla wielu z nas to ostateczność.........i jestem głęboko przekonana, że każda z nas głęboko to przemyślała.

Słowa, które padły nie tyczyły sie bezpośrednio pani_wonki, ale ludzi z którymi przychodzi nam sie zetknąć.... dlatego też spotykamy się tu na forum, licząc na zrozumienie....

Ja na swojej drodze miałam sporo szczęścia. Od początku trafiłam do bardzo rzetelnych lekarzy. Nikt nie naciągał mnie na kasę, ani nie testował na mnie swoich praktyk....BARDZO IM ZA TO DZIęKUJę

Co do praktyki IVF, długo się zastanawiałam, zarówno ze względów moralnych jak i pod kątem KK. Miałam przyjemność trafić do teologa moralnego, z którym kilkakrotnie omawiałam temat.
Prawda jest taka, że KK nie ogłosił jednoznacznie swojego stanowiska w tej sprawie. A większość osób, które wypowiadają sie według mnie "boi się" nowości.
Kiedyś w złym tonie było nosić majtki, dziś jesteśmy oburzeni kiedy, ktoś ich nie ma....
Największym problemem procedury IVF są "eskimoski", ale zamierzam wykorzystać wszystkie co do jednego , marzy mi się duża rodzinka.....
Niestety po ostatnim nieudanym IVF nie ma "eskimosków"

Mi sie wydaje,ze zawrzalo,bo wypowiedz Wonki wyszla ni z gruszki ni z opietruszki,JA pierwsza na nia zareagowalam ale szczerze mowiac najbardziej mnie zdziwilo,ze wogole ktos "zdrowy"na ten watek zaglada.Piszac zdrowy mam na mysli nie-weterantke i nie podchadzaca do ivf.I to,ze podjela te kwestie delikatnie nie zmienilo faktu ze wiele z nas zranila.
I wypraszam sobie nazywanie kogos kto bardzo chce nosic i urodzic dziecko inkubatorem
A to
dla was weteranki

a na polemizowanie w tym temacie nie mam już siły, więc wybaczcie, ale tym razem ograniczę się do buźki

jutro idę znowu na Polną; trzymajcie kciuki, coby tym razem endometrium było grubsze (a jest szansa, bo zmniejszyliśmy dawkę clo i piję ziółka)

No cóż, widzę, że temat się rozwinął. Pani_wonko - wlaśnie "chęć posiadania dziecka" różni się od "pragnienia bycia matką" i to w sposób zasadniczy. Gdybym chciała "mieć dziecko", to rzeczywiście byłoby mi wszystko jedno, czy to będzie biologicznie nasze, czy adoptowane. A tak się składa, że wykorzystam wszelkie szanse na to, aby patrząc na NASZE dziecko widzieć w nim odbicie siebie i mojego Męża. Żeby czuć jego pierwszy ruch, zobaczyć pierwszy krok i usłyszeć pierwsze "mamo". (pomijam tu już cały koszmar procedury adopcyjnej, oraz jedną wielką niewiadomą, dotyczącą ewentualnych obciążeń genetycznych adoptowanego dziecka i trudności natury psychologicznej, jakie mogą wystąpić u rodziców adopcyjnych - bo w jaki sposób zagwarantuję sobie i adoptowanemu dziecku, że NIGDY nie pojawi się we mnie myśl "gdyby to było moje dziecko, to pewnie nie sprawiałoby takich problemów, to lepiej by się uczyło, to miałoby taką zdolność do języków, jak jego tata, to wyrosłoby na porządnego człowieka itd, itp. ) .
Wypowiadasz się na temat "godności dzieci poczętych metodą in vitro". O jakim naruszaniu godniości mówimy w przypadku cztero- lub ośmiokomórkowej istotki, która nie ma świadomości własnego istnienia i nie odczuwa żadnych bodźców zewnętrznych ani żadnego dyskomfortu, związanego ze stanem zamrożenia? Czy fakt sposobu poczęcia w jakikolwiek sposób determinuje przyszłe życie takiego człowieka? Jakie znaczenie ma to, że plemnik połączył się z komórką jajową nie w jajowodzie, tylko na szkiełku??
Piszesz o "wybieraniu" spośród zarodków tych "najsilniejszych, najlepiej rokujących". Taką selekcję uskutecznia sama natura. Zarodek zdrowy i silny ma szanse rozwinąć się, zarodek słaby, wadliwy - obumiera. O jakim "wybieraniu" tu mówimy? My na przykład mieliśmy trzy podzielone zarodki i wszystkie trzy zostały przetransferowane do macicy. Jeden "spóźnialski" (choć "nie rokował" początkowo za dobrze, ale pozostał w laboratorium i nikt go nie zniszczył ani nie wyrzucił - podzielił się później) - szostał zamrożony. Będzie przeniesiony do macicy razem z kolejnymi z następnego ICSI. Nie rozumiem, dlaczego ciągle funkcjonuje mit o niszczeniu zarodków - zarodki "niewykorzystane" są zamrożone, a jeśli dana para nie zamierza już ich "wykorzystać" - może oddać je do adopcji.
W każdym razie - cokolwiek tu nie zostałoby napisane, nie jest w stanie mnie przekonać co do niesłuszności mojej decyzji o in vitro. Nie żałuję, że poddałam się zabiegowi - żałuję jedynie, że się nie powiodło... I dlatego w lutym spróbuję znowu. Niezależnie od tego, co ktoś o tym sądzi. A zwłaszcza ktoś, kto działa zgodnie z powiedzeniem "syty głodnego nie zrozumie".

i ode mnie:) Choć rzadko sie odzywam:)

Ale naprawdę to nic trudnego przeczytać cały wątek i wiedzieć, że dziewczyny nie po to go stworzyły, żeby roztrząsać aspekty moralne invitro, a jedynie po to żeby się wspierać i informować o efektach. Tu są mądre dojrzałe kobiety, które już sobie to przemyślały i podjęly decyzje!

BRR te polemiki już w tylu miejscach były, że chyba łatwo zauważyć, że każdy ma swoje zdanie, a dyskusje do niczego nie prowadzą oprócz nieprzyjemności! Pani Wonko - przeciez jestes na tym forum już naprawdę długo i powinnaś wiedzieć, kto ma jakie poglądy, kto gdzie pisze i się udziela!

Pozdrawiam weteranki! Walczcie dzielnie:)

A to ode mnie...

Dzieki Bogu udało mi się zajść w ciążę bez większego problemu. Ale całym sercem Was, dziewczyny, rozumiem i trzymam za Was kciuki. I wiem jedno - gdybym miała problemy, nie zawahałabym się przed pomocą współczesnej medycyny, która może już tak wiele w walce o największe szczęście.

Zaglądam do Was często...nie odzywam sie, ale wspieram, zwłaszcza Ciebie GIGA, którą znam najdłużej! Pozdrawiam Was wszystkie ciepło!

No pewnie ze bedziemy Pozdrow JA od NAs prosze

Giga nogi do góry....

Help!

Zaopatrzylam sie w testy owulacyjne, tak zeby miec dodatkowe potwierdzenie owulacji, ale nie jestem pewna kiedy zaczac je robic... W pudelku jest 6:) Cykle mam ok 28 dni, ostatnie dwa mialy 30 dni, natomiast nigdy nie sa krotsze niz 28. Jajeczkowanie podejrzewam zazwyczaj w okolicach 13-14 dn. Teraz nie bardzo mam jasnosc, bo biore wiesiolka i zmienil mi sluz... Juz teraz (w 9dc) jest rozciagliwy i taki... przyjazny dla plemniczkow

Myslicie, ze moge dzis zrobic pierwszy? Jeszcze nie mam skoku temeratury, ani bulu owulacyjnego... ale w sumie nie wiem jak te objawy maja sie faktycznie do jajeczkowania Jak dzis zrobie pierwszy, a za dwa dni nastepny to nie przegapie owulacji jesli bedzie np.jutro??

jestem już po :) dwa ciałka żółte i jeszcze pęcherzyk 20mm; niestety tym razem musiało być z powtórką wrrrrr ale mam juz to za sobą i teraz czekam na święta :)
dzięki za duchowe wsparcie :)

madziq - widziałam pod wykresem, że testy już poszły w ruch :)
klaudoos - a jakiej grubości miałaś to endo?
Milena - ciesze się, że choć tobie się udało :)))
pinka - oj trzymałam te nogi w górze, trzymałam hihi