Siaba - u mnie tak samo:) Też wsio ok, i nie robili na razie HSG, bo brak wskazań. Lekarz zaproponował spróbować ze 3-4 inseminacje, a jak nic nie wyjdzie, to wtedy te jajowody zbadać. Chociaż to chyba bez sensu, bo mój Luby i tak nie zgodzi się na in vitro, a w przypadku niedrożnych jajowodów to byłaby chyba jedyna opcja. No, chyba , że istnieją jakieś metody ich udrażniania...Trzymaj się i zaciskam kciuki:)

masz rację Ewuś... ale widocznie co gin to inne podejście, ale twoja wersja wydaje się logiczna :)

Ewaroby, prawdopodobieństwo niedrożnych jajowodów jest nikłe, jeśli kobieta nigdy nie miała żadnych zapaleń przydatków ani operacji w obrębie jamy brzusznej. A mój ginekolog nie kieruje się motywem oszczędnościowym - to prywatna klinika, więc na badaniach nie oszczędzają. Co do wydanej kasy na insemę...Cóż, są rzeczy bezcenne, za wszystkie inne zapłacisz kartą Mastercard:)

samira a ty sie juz troche starasz,nie wiem ile masz lat,mòj gin mi tlumaczyl ze np. zwykly stan zapalny ,ktòry mamy od czasu do czasu wszystkie ,albo grzybica,moga zwezyc jajowody i je przypchac troche i tez wtedy sperma nie splywa jak nalezy,tutaj hsg jest nalezy do rutynowych badan,osòb ktòrych sie steraja od dluzszego czasu...to sa moje doswiadczenia przez ktòre przeszlam i musze ci powiedziec ze ja po HSG zaszlam szybko w ciaze ,wiec podejzewam ze mialam zwezone jajowody...

ewaboy a u Ciebie jak było z nasieniem męża? też parametry były bardzo słabe czy tylko z Twojej strony szukaliście przyczyny?
Co do HSG to nie ma co roztrząsać, polatałam po necie i w sumie pokrywa się to nieco z tym co napisała samira, czyli nie kierują standardowo na HSG przed inseminacją, to dość indywidualna kwestia z tego co się zorientowałam, prędzej kierują po kilku nieudanych insemionacjach, ale to co ty napisałaś ma logiczny sens, chociaż ja patrząc na ceny w NOVUM wolalabym podejść do 2 inseminacji i jak się nie uda to zrobić HSG bo koszt jednego i drugiego jest taki sam.
Pozdrawiam Was serdecznie dziewczyny :)
Basia

siaba79, no dokładnie - wyszłam z tego samego założenia "cenowego". Skoro u nas już znana jest przyczyna, to póki co nie będę na siłę szukać dziury w całym, Po 3-4 inseminacjach, jeśli się nie uda, pewnie zdecyduję się na HSG...

po to tu jestesmy zeby sie wymieniac doswiadczeniami i dobrnac do celu,jedno jest pewne trzeba szukac dobrych lekarzy i nie zawsze tych prywatnych.Ja sie wybulilam na prywatnych ginòw i nic,dopiero jak trafilam do panstwowej kliniki nieplodnosci ,gdzie nic nie zaplacilam mi pomogli.SAMIRA JA MAM 33.Tez myslalam o insemie i in vitro,to ja zalozylam ten watek bo juz zaczelam watpic ,ze zajde i sie udalo naturalnie.SIABA U mnie byl problem ,wystarczylo tylko podkrecic hormony a badania mialam idealne i tez sie zastanawialam po co podkrecac hormony jak badania super,zaufalam lekarce i jest fasolka.

Ewuś, a ten twój szczęśliwy cykl, to który po HSG? i czy to był ten z insemą? no i (powtórzę pytanie z wątku staram sie i nic, ale widzę, że tu o tum mowa) ile kosztuje insema i czy na kase się to to da zrobić?

giga25 - w Warszawie insema 800 złotych. Nie wiem, czy robią to na NFZ.

aaa giga ja insemy nie mialam bo zdazylam zaciazyc naturalnie...

Ty Gigus lepiej zacznij zbierac na wyprawke

siaba 79 ,napisz co ci powiedzieli i jak masz dzialac...sluchaj musisz nauczyc sie byc cierpliwa .JA tez zawsze jak wychodzilam z kliniki to z bekiem i zawsze sama bo maz w pracy i tez nie mam tu rodziny mojej polskiej ,bylo mi cieko bardzo nawet,ale w koncu po masie odwiedzin lekarzy zaciazylam.WYPytuj o lekarzy ,ale nie tylko ginekologòw ale ttez tych od leczenia nieplodnosci bo to jest dodatkowa specializacja.Ttzymaj sie.

siaba79, nie chcę tu robić reklamy, ale brałaś pod uwagę Invimed??

no faktycznie, może mogła się jeszcze z invitro wstrzymać.... ale z drugiej strony pokierowała wami chyba dobrze; wiecie co trzeba jeszcze przebadać i chyba o to chodziło...

a jeśli chodzi o moment załamania - to pewnie, że wiemy o co chodzi; sama właśnie się z takiego wygrzebałam :)

No właśnie z tego co wiem nasienie można poprawić i nie należy od razu przekreślać tej szansy. Troszkę po prostu zapędziła się doktorka w tym wszystkim mam wrażenie, za dużo, za szybko i jakoś tak mało delikatnie "sprzedała" mi ten temat, to mnie po prostu "rozmieniło na drobne".
Teraz muszę dopilnować żeby MM dobrze jadł, solidnie się wysypiał i nie łapał stu srok za ogon (nie umie chłopak usiedzieć w miejscu;)
W zasadzie walczę o to od roku ehhh wezmę się za niego solidnie coś czuję ;P
Pozdrawiam Was cieplutko
Basia

no debil lekarz,a moja kumpela zrobila badanie na dauna i jej wyszlo pozytywnie,nie usunela i urodzila zdrowa dziewczynke...cala ciaza w stresie czujecie?

Osiągnięcie poczęcia - rozpoznać najlepszy czas
Małżeństwo dążące do poczęcia dziecka najpierw przez trzy cykle powinno dokładnie notować wszystkie objawy płodności. Konieczna jest obserwacja długości okresu występowania śluzu oraz wzrostu temperatury i zmian szyjki macicy. Dni dla podjęcia współżycia w czwartym cyklu powinny być zaplanowane wcześniej, w oparciu o zaobserwowany w czasie pierwszych trzech cykli okres największej płodności. Współżycie powinno być tak rozłożone, by mogła się nagromadzić jak największa ilość dojrzałego nasienia (powstrzymanie się od zbliżeń przez przynajmniej pięć dni przed podjęciem próby, wskazane jest, aby mężczyzna nie nosiłobcisłej bielizny) oraz by odbyło się ono możliwie najbliżej dnia owulacji.
Badania opublikowane w grudniu 1995 roku w amerykańskim czasopiśmie medycznym New England Journal of Medicine wykazały bowiem, że najczęściej do poczęcia dochodzi w wyniku współżycia mającego miejsce w dzień owulacji (39,6 % poczęć), dzień przed owulacją (25,6% poczęć) oraz dwa dni przed owulacją (11,2%). Codzienne współżycie podnosi prawdopodobieństwo poczęcia do 37% (przy współżyciu co drugi dzień wskaźnik ten wynosi 33%). Zbliżenie może zatem odbyć się pod koniec trwania objawu śluzu płodnego, gdy jest on najbardziej rozciągliwy i obfity lub gdy jest najmocniejsze odczucie mokrości; czasami (według badań hormonalnych) dniem jajeczkowania jest pierwszy dzień wysychania śluzu po dniu szczytu, a niekiedy owulację sygnalizuje jednodniowy spadek temperatury, poprzedzony kilkudniową obecnością śluzu płodnego, dlatego współżycie rano w takim dniu spadku temperatury może być bliskie owulacji. Również pierwsza podwyższona poranna temperatura (po dniach ze śluzem i dniach z temperaturą niższą) może wystąpić w kilkugodzinnym odstępie od jajeczkowania - współżycie rano w tym dniu może być również bliskie owulacji.
Badania wykazały też, że dzień owulacji przeważnie wypada w bardzo bliskim sąsiedztwie dnia szczytu śluzu. Warto także nauczyć się obserwacji zmian w szyjce macicy - jej uniesienie się, miękkość i otwarcie są bardzo wiarygodnymi sygnałami zbliżającej się owulacji.
Aspekt psychiczny
Małżonkowie szukający pomocy bywają często onieśmieleni i zdenerwowani. Mąż może sądzić, że poddaje się w wątpliwość jego męskość, żona zaś uważa, że pod znakiem zapytania stoi jej kobiecość, w wyobraźni badania stają się wyolbrzymione i groźne.
Gdy małżonkowie potrafią uzbroić się w cierpliwość, często dochodzi niespodziewanie do poczęcia. Wielką rolę bowiem odgrywają tu czynniki psychologiczne.
Pisze pewna pani: Usiłując przez sześć lat bez powodzenia zajść w ciążę, postanowiliśmy wraz z mężem zaadoptować dziecko. Sześć miesięcy po podjęciu decyzji zaszłam w ciążę. Można z tego wyciągnąć tylko jeden wniosek - nasz niepokój związany z tą sprawą zakłócał normalny przebieg zjawisk.
Zmęczenie przyczynia się niekiedy do problemów związanych z niepłodnością. Skuteczną kuracją może więc okazać się odpoczynek. Nadmierne napięcie lub wyczerpanie nerwowe spowodowane przepracowaniem przyczyniają się do spadku płodności zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn.

Kiedy problem niepłodności staje się nadrzędną sprawą w życiu dwojga ludzi, żona często zaczyna mieć poczucie, że traktuje się ją jak wytwórcę, przedmiot, który ma pełnić określoną funkcję, a nie jak kobietę, którą darzy się bezinteresownym uczuciem. Popełnia się błąd, sądząc, że wszystko dobrze się ułoży, kiedy na świat przyjdzie dziecko. Jeżeli bez względu na okoliczności małżonkowie są dla siebie ludźmi najbliższymi i najważniejszymi w życiu, może nagle i nieoczekiwanie dojść do poczęcia, tak jakby dziecko tylko czekało na ten moment.
Zaczęło się naprawdę między nami źle dziać. Mój mąż i ja przeszliśmy wiele badań. Prowadziłam przez osiem miesięcy kartę obserwacji i nikt nie znajdował u nas żadnych nieprawidłowości... W końcu powiedziano mi, żebym przestała prowadzić obserwacje i zajęła się naszym wspólnym życiem - była to najlepsza rada, jakiej mi udzielono. Przestałam pracować, zapisałam się na lekcje gotowania, zaczęłam nam obojgu dogadzać i wtedy właśnie stało się. Jest dziecko. Uspokoiłam się wewnętrznie, nasze życie intymne zmieniło się - nabrało naturalności, przestało być zadanym ćwiczeniem.

My też odrzucamy in vitro - mój Luby z powodów światopoglądowych, ja - z "egoistycznych". Nie chcę, żeby medycy rozregulowali mi organizm szprycując chemią po uszy w celi uzyskania "big owulacji" a potem podtrzymania ciąży. Zresztą cała ta procedura jest brrr. Dlatego zdecydowaliśmy się na inseminację na naturalnym cyklu - zobaczymy czy i po której próbie się uda:)

jeśli nie da się naturalnie, to sięgniemy po każdą metodę pomocy; jeśli wtedy nie wyjdzie, znaczy, że nie pisane jest nam własne dzieci; adopcji też nie wykluczam, bo nie wyobrażam sobie domu bez dzieci...

No to poglądy mamy widzę z jednej półki :) my zanim jeszcze się zaczęliśmy starać to rozmawialiśmy z mężem o opcji zaadoptowania dziecka, teraz po tych wszystkich przejściach to wydaje mi się że jak już nam się uda mieć jedno swoje własne, to drugi raz nie będę miała ani siły ani ochoty przechodzić tej drogi.

Ba! To bedzie autostrada

OJ kobitki,ja sie przeprowadzam na nowe mieszkanko ciasne ale wlasne i mam mlyn,chyba jest ok bo sprzatam i wymiotuje na zmiane ,dzieki za pamiec ...jestem na walizkach i nie wiem gdze co lezy...buzka

Ewka, nie szalej tak tam!!! ale skoro tak działasz i nic ci nie jest, to chyba wszystko na dobrej drodze :)))

No ja jeszcze nie jestem gotowa co prawda do in vitro, ta myśl jest puki co daleko ode mnie, ale to kwestia, jak sama wspomniałaś, dojrzewania do pewnych decyzji. Uważam że ryzyko w in vitro jest takie jak zawsze w życiu, nigdy nie wiemy co sie stanie jutro.
Ty z tą decyzją musisz się czuć dobrze a widzę że tak jest i o to chodzi.
Pojawienie się dziecka jest ZAWSZE darem od samego Pana Boga, bez względu na drogę.... :)))
Pozdrawiam cieplutko
Basia

" Kwestia ryzyka???? zerowa bo najpierw robi sie badania genetyczne i wtedy wszystko jest jasne!!!!"
Enigmaa, no niezupełnie... Bo nawet, gdybym zrobiła badania genetyczne u płodu i wyszłyby źle, to i tak bym nie zdecydowała się na aborcję...
Trzymam za Ciebie kciuki i za Twojego zdrowego bobaska:)