Ewasmerf: kontur kredka mu namalowalam

Aaa, ja myślałam, że on sam tak z siebie całego Mikołaja trzasnął Ale i tak fajnie

MrsHyde: w Szwecji jest podobnie, w Anglii tam gdzie bylam z wizyta studyjna zreszta tez
przedszkola i szkoly w wielu panstwach wychodza z zzalozenia ze nie ma zlej pogody na spacer i zabawe sa po prostu zle ubrania :)
nie wiem jak to opisac dokladnie ale w Szwecji maja dla kazdego dziecka taki specjalny kombinezon od razu z butami i jak dziecko sie ubiera to od razu ma buty i calosc na siebie tylko na zamek zapiac, dla kazdego dziecka wisi taki stroj na wieszaczku ; a zima mimo mroozu dzieciaki as na podworku po prostu odpowiednio ubrani i kremem bsmarowani.
jesli idzie o lezakowanie w mlodszych grupach to skandynawskie przedkszola slyna z tego ze maja przygotowane specjalne werandy i wlasnie na tych werandach dzieciaki lezakuja zima

z ta pogoda to prawda ale z tymi strojami to pierwsze slysze. tutaj rodzic kupuje taki stroj i zazwyczaj są to kalosze, kurtka p.deszczowa + spodnie przeciwdeszczowe. ale moze w innych regionach Szwecji jest inaczej :) nie wiedzialam nawet ze takie stroje są, to musi byc fajne, raz dwa hop skup i bobas ubrany :)


wracajac do tematu przedszkola Montessori. Ostatnio rozmawialam z paroma osobami ktore poslaly dzieci do takiego przedszkola (sama bylam zainteresowana przedszkolem montessori i wybily mi to z glowy :D). ogolnie lipa + dziecko idace z przedszkola Montessori do zwyklej szkoly niekoniecznie sobie SWIETNIE radzi, a czasami nie radzi wogole..

Dziewczyny musze sie poradzic a moze raczej wygadac. aczkolwiek moze ktoras z Was wyrazi swoja opinie.
Mala byla dzisiaj na noc u babci (u mamy K.). Czasami tam chodzi tez na pare godzin, niekonicznie na noc. i ZAWSZE jak wraca , jest przygaszona, nie cieszy sie na widok moj ani K, inaczej jak jest np w przedszkolu albo jak zostala z dziadkiem , wtedy sie cieszy krzyczy z radosci. tylko nie od babci Ja widze ze ona sie bardzo dobrze nią zajmue ale moze jest jakąś czarownicą ? a tak serio macie jakies pomysly o co moze chodzic? cos jest na rzeczy skoro dziecie moje wraca i wyglada jakby wszystkie życiowe soki z niej wyssano

girlorboy: moze w innych regionach Szwecji jest inaczej :)

my wspolpracujemy z 2 osrodkami ale panie mowily ze w wielu placowkach maja takie rozwiazanie tymi kombinezonami; nie mowily kto zakupuje tylko pokazywaly jak tow szatni wyglada

w UK widzialam w styczniu dzieciaki wychodzace w deszcze na podworko i nikt sobie nic z tego nie robil, baa na przerwie obiadowej wszystkie dzieci byly na podworku mimo ze pogoda byla pod psem; pomijam juz ze niektore dziewczynki byly w spodniczkach i podkolanowkach

girlorboy: a tak serio macie jakies pomysly o co moze chodzic?

może jej zwyczajnie smutno, że ją zabieracie od babci?

Może babcia po prostu jej proponuje tak aktywne zabawy, tak zajmuje czas, że później Mała jest już dętka?
Normalne, moja mama też się tak potrafi zająć dzieckiem, że: po pierwsze - nie cieszy się jak widzi rodziców, bo fajnie spędziło czas i chce jeszcze, a z drugiej strony - pada jak kawka po tak aktywnych zabawach.

katka_81: może jej zwyczajnie smutno, że ją zabieracie od babci?

niee to nie tak wyglada, zazwyczaj jego mama ja przywozi . ale nawet jak odbieram ja z przedszkola to zawsze cieszy sie na moj widok a dopiero potem protestuje, np. idąc do sali zabaw i widac ze chetnie by zostala dluzej. Kazda z nas ma ten instynkt macierzynski ktory nigdy nie zawodzi, i kompletnie nie wiem o co chodzi.
wczoraj przed zostawieniem jej u babci jeszcze troche siedzialam i czasami mnie irytuje jak babcia jej wciska np nowa zabawke , otwiera jej dlon i wciska klocka a ona np nie chce tego w danym momencie robic, albo bierze ja na rece jak ona nie chce i wtedy ja odklada, i mam wrazenie ze ona takiego wyczucia do dziecka nie ma kompletnie. ja wiem zeo na zle nie chce, ale moze takie sytuacje moje dziecko irytuja. jezu no nie mam pojecia, ale jakas zajarana od babci nie wraca

Girl - u nas jest to samo, gdy Zu wraca od mojej siostry (ma córkę starszą o rok od Zu). Zu jest wówczas smutna i czuję się jakbym ją 'za karę' zabierała do domu
Wiem, że ona się tam świetnie czuje, uwielbia Natalkę i moją siostrę i przypuszczam, że smuci się,bo chciałaby zostać tam dłużej..

girlorboy: pamietam jak bylam dzieckiem a mama mowila NIE IDZIEMY NA DWOR PADA DESZCZ, tak samo wp rzedszkolu. tutaj nie ma czegos takiego i to mnie bardzo cieszy

Eee, a ja lubie spacery w deszczu i chlopakow wyciagam, zeby po kaluzach poskakac

no to dziwne faktycznie. no coz, obserwuj. babcia jej na pewno krzywdy nie robi, ale moze czuje sie u niej nieswojo, kto wie. u dziecka to roznie moze byc.
pamietam jak w zlobku z nami taka babka prowadzala dziecko, czasem nas podwozila autem, bo miala 2 foteliki (bo drugie obok do przedszkola). a nam po drodze bylo.
taka prosta kobieta, z nizin spolecznych (przepraszam jesli kogos urazilam, ale chce wam zobrazowac). no i raz jak jechalismy to ona wrzasnela na swoje dziecko. ja nie mowie, ze ja nigdy glosu nie podnioslam, ale ona tak wrzasnela, ze ja myslalam ze sie schowam pod dywan. i moj maly od tamtej pory jak tylko ja widzial to wpadal w histeryczny placz. niestety juz nie moglismy z nia jezdzic, nad czym ubolewalam, bo maly dostawal torsji na jej widok. wystarczyl jeden jedyny raz.

Girl ja też to zrozumiałam, jak Katka ;) Że jest Jej smutno, bo zabieracie ją od babci ;) ale skoro twierdzisz, że nie,to może obserwuj, czy tak się zachowuje tylko wtedy, gdy jest u babci, czy jak zostaje z Nią u was,w domu, to tez jest nieswoja?

wlasciwie to tylko jak jest u babci w domu. ale jak jest tam z Nami to normalnie sie zachowuje po powrocie do domu, a po wizytach u niej gdy jest z nią sama jest jak duch
porzucona raczej sie nie czuje , bo z przedszkola wracamy i jest normalna , a moze sie myle nie wiem, nie jestem naukowcem
bede obserwowac, dzieki dziewczyny

Dzieki dziewczyny za dyskusje o montessorii nie moglam w niej uczestniczyc, bo maluch nauczyl sie dzis chodzic no i tym swoim pijanym krokiem popierniczal.po domu i co chwile.gleba, albo starszak na niego wpadal. Mam montessorii w domu jeszcze bardziej przekonalam sie, ze z checia poslalabym tam chlopakow, no ale mam ta nowke sztuke pod blokiem...ehhh
Winni jesli masz ochote to napisz prosze cene na priv lub szepta
Katka, a wiesz tez juz dzis myslalam, ze nastepnym razem polize

Kurczę, ale Wam fajnie, to mój się boi mebli puścić - przy nich zasuwa, z "chodzikiem", czy jeździkiem, nie wiem jak to się nazywa - zasuwa, ale jest jakis mega ostrożny i nie chce się puścić. Za to gada :))))))) Mówi już kilkanaście słówek, więc to jest niezła różnica między nim a Krasnalem (który chodził porządnie w wieku 11 miesięcy ;)).

Krasnal też tak zasuwał. Nauczył się chodzić, a potem zaczął biegać i tak ma do tej pory (chociaż ostatnio potrafi spokojniej ;)).

Frances, fajnie, fajnie, ja to wolę te aktywniochy, żywe srebra, a Gugi taki ostrożniutki, taki delikatny ;))) No nic, brat go wyćwiczy ;)) Za to cieszę się, że gada, bo może będzie mniej problemów z komunikacją ;)))

Noooo, etap jaskiniowca do du**** najgorzej wspominam

To zdrowo! Wywalic 3 kola (z wyzywieniem) za dwojke

Frances: etap jaskiniowca do du**** najgorzej wspominam

Oj tak, dla mnie koszmar...

kachaw: Bo on wyrasta na erudytę a nie na spritera, mój za to mówi tata, baba, daj, akuku, alo, cyci, tak, naśladuje szczekanie pieska i resztę w swoim narzeczu

Haha, mąż mówi, że Krasnal jest Walkie, a Gugi Talkie :DDD

To Gugi powtarza po zwierzątkach, mówi mama (przedwczoraj powiedział po raz pierwszy jak ratownicy byli u nas i dostał zastrzyk w pupkę :(((), tata, dada (dziadzio), baba, koka (kota), akuku, sysy (cycuszki ;)), haha (halo do telefonu) i jak bije sobie brawo mój narcyz jeden to woła "baaawoooo!" :DDD

No dla mnie te 1200 zł to jakieś totalne przegięcie pały, nie wiem jak jest w innych miastach ale kurka no bez przesady, cena z kosmosu.

Ewasmerf, a czy w życiu chodzi o to żeby osiągać wybitny sukces finansowy? ;) przynajmniej dla mnie to nie jest wyznacznik sukcesu kształcenia, a już na pewno nie na etapie przedszkolnym czy wczesnoszkolnym.

Ja tak czytam Waszą dyskusję i myślę sobie, że nie ma co oczekiwać po jakimś tam przedszkolu, że na bank dziecko sobie doskonale da sobie po nim radę w szkole. Dzieci są przecież bardzo różne i ani przedszkole montesoriańskie, ani zwykłe ani żadne inne nie wypuści z metra ciętych absolwentów, ktorzy rozwalą system oświaty swoim geniuszem :)

W pewnym sensie rozumiem co masz na myśli, no bo ja też nie chcę oczywiście, żeby moje dzieci biedę klepały :)
Ale szczęścia kompletnie z finansami nie wiążę. Ze stanem odurzenia też nie :P Poradzenie sobie w życiu - bardziej, chociaż też nie do końca, no ale to już inny temat.

miec pieniadze nie rowna sie byc szczesliwym, ale nie miec pieniedzy w obecnym swiecie dla mnie rowna sie bycie zestresowanym. a ciezko byc szczesiwym bedac zestresowanym.

Też nie do końca o to mi chodziło kachaw :) ja po prostu w ogóle nie wiążę tematu szczęścia z pieniędzmi - czy się je ma, czy nie ma, w co się je pompuje, jaki ma się do nich stosunek - z mojej perspektywy i zgodnie z obserwacjami poczynionymi w ciągu mego życia nie widzę żadnej korelacji z poziomem szczęścia ;) co więcej, nie uważam nawet że jak ktoś kocha podróże, to podróżowanie mu da szczęście - też znam ludzi, którzy kochają to, co robią, a mimo to do szczęścia im daleko.

Frances: Moj maz do tej pory wzdryga sie na slowo.szkola

Oooooo!
--
Pedagogika Marii Montessori:

„Edukacja nie jest tym, co robi nauczyciel, lecz naturalnym procesem zachodzącym w

człowieku” (dr M. Montessori)

Na tym odkryciu bazuje rozbudowany, spójny system pedagogiczny stworzony pod koniec

XIX wieku przez włoską lekarkę Marię Montessori. Jego celem jest wspieranie dziecka w

samodzielnym odkrywaniu otaczającego je świata i umożliwienie mu wszechstronnego

rozwoju fizycznego, duchowego, kulturowego i społecznego. Program Montessori obejmuje

naukę praktycznych umiejętności życiowych, sensorykę (rozwijanie zmysłów), muzykę oraz

edukację językową, matematyczną i kulturową.

„Pomóż mi to zrobić samemu” – zgodnie z tą maksymą zadaniem nauczyciela Montessori

jest stworzenie dzieciom warunków do samodzielnego zdobywania doświadczeń i wiedzy

poprzez pracę z materiałami dostosowanymi do ich zainteresowań i możliwości

rozwojowych. Dzieci pracują z wybranymi przez siebie pomocami indywidualnie lub grupowo.

Same decydują o formie, miejscu oraz czasie pracy. Dzięki zasadzie wolności i swobody w

działaniu uczą się samodzielności, dokonywania wyborów i brania za nie odpowiedzialności.

Praca z materiałami rozwojowymi i nabywanie nowych umiejętności pomaga im budować

niezależność, poczucie własnej wartości i zaufanie do samego siebie.

Ewasmerf: ale nie miec pieniedzy w obecnym swiecie

Ale dla każdej z nas nie mieć pieniędzy znaczy coś innego, jeśli mówisz że chodzi o całkowity brak pieniędzy, nie ma co do garnka włożyć to rozumiem, mam koleżankę której zawsze jest mało, ciągle narzeka. Ja pochodzę bardzo skromnego domu, mogłam liczyć tylko na mamę, szybko zaczęłam pracować bo już w szkole średniej łapałam się różnych rzeczy, roznosiłam gazety, jeździłam na truskawki. Pierwszy raz w Anglii w pracy byłam gdy miałam 19 lat i tak przez całe studia, nawet stypendium które dostawałam a studiach a było to i socjalne i naukowe oddawałam mamie, część była dla mnie, więc teraz gdy mi lepiej to nie narzekam tylko cieszę się tym co mam, bo wiem że zawsze może być gorzej

Ewa, nawet jeśli by szkoła Montessori tego nie stłamsiła, to najczęściej tłamsi to wejście w życie zawodowe. Niestety tak jesteśmy w większości skonstruowani, że nagroda z zewnątrz (np. wypłata) sprawia że motywacja płynąca z zamiłowania czy pasji maleje. Nawet na dzieciach takie badania były, że tym którym dawano jakieś drobne grosze za namalowanie rysunku wkrótce przestały malować, nie chciało im się.
Oczywiście są ludzie, którzy żyją z pasji, to jest super, no ale liczyć się z tym trzeba że najczęściej pasje pieniędzy nie przynoszą, a jak zaczynają przynosić to zaczynają nudzić :)