katka_81: z tego, co pamietam to synek Frag czy Hope nadgonili chyba w szybszym tempie

Dokładnie tak, u nas trzy miesiące to było przejście od "mama/tata/nie" do faktycznie pełnych zdań i prawidłowej odmiany. Tylko to jest o tyle różnica, że on już był tak osłuchany, że wiedział, że kombajn to kombajn, kawa to kawa, a nosorożec to nosorożec i potrafił wszystko już nazwać, nie musiał pytać "a co to?".

Nie było takiego momentu, żeby nazywał rzeczy po "swojemu", swoją mowa - od razu zaczął mówić tak jak my, tylko czasem zaseplenił, czasem zmiękczył. Widzę własnie różnicę między mówieniem po tym drugim roku, a wcześniejszym. Gugi zaczął gadać mając 11 miesięcy, mówił już mama, tata, a na kota woła "kaka".

Fajnie się obserwuje takie różnice w tempie rozwoju dziecka na dwójce/trójce/większej ilości swoich własnych ;)

Nie wiem czy już ktoś zamieszczał informację o obecności atropiny i skopolaminy w kaszkach Holle, a wiem, że dużo osób stąd z nich korzysta.

Wszystkie partie produktów:
1. Holle Bio - Babybrei Hirse (z ryżem),
2. Holle Bio - Babybrei Hirse Apfel - Birne
3. Holle Bio - Babybrei 3 - Korn
4. Holle Bio - Milchbrei Hirse
5. Lebenswert bio Hirse & Reis Vollkornbrei

Uwaga dokładne informacje na temat produktów i cały artykuł

_Fragile_: Dokładnie tak, u nas trzy miesiące to było przejście od "mama/tata/nie" do faktycznie pełnych zdań i prawidłowej odmiany. Tylko to jest o tyle różnica, że on już był tak osłuchany, że wiedział, że kombajn to kombajn, kawa to kawa, a nosorożec to nosorożec i potrafił wszystko już nazwać, nie musiał pytać "a co to?".

U nas było dokładnie to samo. W dwa miesiące zrobił ogromne postępy, a nawet w miesiąc było widać znaczną różnicę. Zaskoczył wszystkich. Etap "co to, kto to" też został ominięty, bo on to wszystko wiedział. Wiadomo pytał jak coś widział pierwszy raz itp. ale ogólnie patrząc na jego kuzyna, który co chwilę pytał "co to?" było zupełnie inaczej.

_Fragile_: Nie było takiego momentu, żeby nazywał rzeczy po "swojemu", swoją mowa - od razu zaczął mówić tak jak my, tylko czasem zaseplenił, czasem zmiękczył.

Pod tym też się podpisuję, no może nie licząc zwierząt (ale to zanim zaczał mówić to chyba się nie liczy):) i auto (było brum:) i w zasadzie tyle.

Yyyy... Ktoś wie, jak to pomniejszyć?

edit: już

hopelight: Etap "co to, kto to" też został ominięty, bo on to wszystko wiedział.

u nas wlasnie tez ten etap zostal pominiety..
moze to tak jest ze jak dzieci zaczynaja mowic pozniej to omijaja ten etap vbo to ze nie umieja powiedziec nie oznacza ze im pamiec szwankuje I oni juz to wszystko wiedza.

U nas za to byl etap - "co robisz?" million razy dziennie z czestotliwoscia co 3 minuty. "Co robisz?" po 3 minutach "a teraz co robisz ?"... :-P

Treść doklejona: 18.12.14 12:11

madziauk: Kiedy wasze dzieci zaczely mowic, kiedy dokladnie byl ten skok?

u nas byl pozno, jakos w wieku 2 lata 7 mscy.

Agosa - na wątku wyprawkowym aktualnie jest poruszany (lub był jeszcze wczoraj) kapci dziecięcych

Ewasmerf: u nas byl etap: co to jest?
potem etap: dlaczego?
teraz mam etap: czemu;-P

U nas dwa pierwsze identyko, ale trzeci [obecnie trwający] to etap pt NIGDY !
Na każdą prośbę Nina ze stanowczą miną odpowiada nigdy, natomiast chyba nie wie co to znaczy bo za moment i tak robi to, o co została poproszona.
Ale komicznie to wygląda


HYDRO my z Ninką często gotujemy.
Na szczęście wygląda to zupełnie inaczej niż na tym komiksie.
Ostatnio Nina zrobiła sama [ !!! ] naleśniki - tzn ciasto. Ja jedynie jej jajko wbiłam, ale mleko, wodę, olej, mąkę oraz mieszanie robiła samiusieńka.
Genialnie też panieruje kotlety, ryby etc.
No mówię Wam, szok. Dokładnie, precyzyjnie i nie muszę po niej poprawiać nawet

[tak wiem, wiem zaraz mi Ewa napiszę, że to niemożliwe mogę nagrać i pokazać filmik w razie czego ]

TEORKA: No mówię Wam, szok. Dokładnie, precyzyjnie i nie muszę po niej poprawiać nawet

[tak wiem, wiem zaraz mi Ewa napiszę, że to niemożliwe mogę nagrać i pokazać filmik w razie czego ]

Moja też umie panierować- babcia nauczyła , przy naleśnikach jeszcze pomaga, sama nie rozbełta, a miksera dzięki teściowej się boi ehh Więc ja ci Teo wierzę :D

TEORKA: Genialnie też panieruje kotlety, ryby etc.

jak ja bym pozwolila mojemu szogunowi popanierowac kotlety to panierke mialabym pewnie wszedzie, lacznie z sufitem ale na kotlecie pewnie by jej nie bylo :-P

No to luz, bo już myślałam [nie wiem co inne dzieci robią], że znowu się posypią teksty, że przesadzam czy tam coś.
Ale widzę, że to faktycznie nic nadzwyczajnego jednak nie jest
Mój mąż to się śmieje zawsze, że miejsce baby jest w kuchni [ ] i że bardzo dobrze Ninę uczę ahahahahah
A prawda taka, że ja jej nigdy nie zmuszałam, nie zachęcałam. Ona sama chciała bo lubi mamusi pomagać.
No i to tak

U nas dwa pierwsze identyko, ale trzeci [obecnie trwający] to etap pt NIGDY !

U nas dla odmiany: APSIOJUTNIE!

Ewasmerf: ale w sumie to chlopak, dobrze, ze w ogole cos robi.

Ewa, ale to chyba nie od płci zależy, a od podejścia rodziców. Czy się mylę?

Tyle, że to nie jest nawet kwestia zainteresowań, tylko po prostu podziału obowiązków domowych. Dla mnie to wygląda tak, że skoro mieszkamy razem, to wszyscy dbamy o dom - dzieci i dorośli, każdy tyle, ile na danym etapie potrafi. I nie ma to nic wspólnego z rozrywkami w czasie wolnym. Mnie strasznie wkurza, jak widzę jednych znajomych, którzy mają chłopca i dziewczynkę, jak oni różnie traktują dzieciaki ze względu na płeć - dziewczynka i mama gotują, sprzątają, robią zakupy, chłopak z ojcem zalegają na kanapie i oglądają tv. Wiadomo, nie moje życie, nie moja sprawa - nie wtrącam się i nie komentuję, ale w środku po prostu nie dzierżę takiego podziału i uważam, że to na przyszłość krzywdzi ich oboje. Dziewczynę - bo wpaja, że to ona i tylko ona jest od czarnej roboty, ale też i chłopaka - bo będzie całe życie oczekiwał obsługi, a jakby tak mu przyszło samemu żyć, to jeszcze gorzej (znam takich, co na obiad jajecznicę w kółko jedzą, a do pracy tylko kołnierzyk koszuli pod sweter prasują - bo mama całe życie wyręczała i się chłopak nie nauczył). Strasznie, ale to strasznie czegoś takiego nie trawię.

No i upieram się, że to od nas, dorosłych zależy, czy nasze dzieci będą się w domu udzielały - bo wszystkie na pewnym etapie chcą robić to samo, co my. Tylko czasem się nie chce im pozwolić - bo zrobią bałagan, bo ja to potrafię zrobić szybciej itp. A potem czas mija, szansa na zainteresowanie tematem też mija i za parę lat mamy nastolatków, którzy palcem nie kiwną w domu i wieczne pretensje z obu stron.

malabu, no faeci jak gotuja to MASAKRA. syf taki jakby tajfun przelecial.

Ewa a ja znam kilku gotujacych ktorzy robia mniejszy bajzel niz kobiety, w tym moj osobisty malzonek :D

_Fragile_: U mojego męża tata uczestniczył we wszystkich zajęciach domowych na równi z mamą, a czasem ją "przewyższając". Mąż ma podobne podejście, podzieliliśmy się na zasadzie "ja lubię robic to, a ty to" i tak mąż sprząta i ogarnia chałupę, robi zakupy, a ja zakupy netowe + kuchnia. Natomiast mam jedną rzecz w planach - żeby chłopcy potrafili gotować

moj tesc az tak sie domowo nie udzielal ale moj tato a owszem, na szczescie moj maz potrafi i gotowac i piec a na dodatek super sprzata :) to on jest od ogarniania chaty na biezaco, prania recznego i prasowania. Ja nastawiam pranie, rozwieszam je i ogarniam gary. Nie wyobrazam sobie zeby meza nie wlaczac w prace domowe, tak samo jak nie wyobrazam sobie nie nauczyc syna sprzatania czy gotowania. Mlody juz pewne rzeczy kojarzy jak zrobic, pomaga tez w kuchni doo spolki z G. i tak Krzychu np obiera ziemniaki czy marchewke mimo ze potem trzeba jeszcze poprawic, miesza czy wyrabia ciacho do spolki a ostatnio sam zrobil nam jajecznice z szynka na sniadanie :)

ja chyba jestem tradycjonalistka, bo wole zeby facet naprawil to czy owo, umial sam cos zrobic w aucie przykladowo, a sprzatanie i gotowanie zostawil mnie. wiadomo, ze nie ksiaze, co to pod nos podstawic trzeba, ale ja tam wole gotowac i sprzatac (choc wazne zeby umial) , a facet niech dba o skrecenie kabli, wyregulowanie szafek, podlaczenie wiezy i takie tam.

_Fragile_: Oj, Ewa, jakbyś mojego męża, prawie-pedanta w kuchni zobaczyła to byś się zdziwiła ;)))

U mnie to samo i jeszcze mi się czasami "obrywa" za pierdzielnik w kuchni przy gotowaniu

Ewasmerf: ja chyba jestem tradycjonalistka, bo wole zeby facet naprawil to czy owo, umial sam cos zrobic w aucie przykladowo, a sprzatanie i gotowanie zostawil mnie. wiadomo, ze nie ksiaze, co to pod nos podstawic trzeba, ale ja tam wole gotowac i sprzatac (choc wazne zeby umial) , a facet niech dba o skrecenie kabli, wyregulowanie szafek, podlaczenie wiezy i takie tam.

Ale jedno drugiego nie wyklucza Mój jest wyjątkowo techniczny, naprawi wszystko, dom odnowi, samochód potrafi doprowadzić do porządku. Ale potrafi też nieźle sprzątnąć dom, nie powiem, lepiej niż ja. Ja prawdę mówiąc nie cierpię sprzątać, chociaż porządek lubię, za to w kuchni mogę non-stop siedzieć ;)

Treść doklejona: 18.12.14 14:50

Winni: jeszcze mi się czasami "obrywa" za pierdzielnik w kuchni przy gotowaniu

To u mnie na szczęście nie, ale może dlatego, ze na ogół we dwójkę w kuchni nie przebywamy ;)

A mój mąż do naprawiania/majsterkowania ma dwie lewe ręce, do samochodu ledwo olej wleje, ale za to super sprząta, świetnie robi zakupy [w sensie szybko i zawsze hiper dokładnie], rewelacyjnie zajmuje się dzieckiem no i tylko gotować nie potrafi, więc jak wypada [mega rzadko] jego kolej to jemy coś pysznego z knajpy

Ewasmerf: kobiety powinny chyba pomagac w naprawianiu, co nie? czy to rownouprawnienie dziala w jedna strone?;-P

Ja tam pomagam ile umiem, i samochód wyczyszczę i komputer naprawię :D

TEORKA: Ale to co umie to robi bez problemu

niech kazdy robi to co umie, lubi i co mu najlepiej wychodzi

ale ja nie napisalam ze dlaczego nie - ja napisalam jak ja lubie! i jak ja wole1 i jak ja uwazam! a nie ze jak facet sprzata to jest do d.., hehe. czytajta uwaznie. chyba ze jakos niejasno napisalam.

Peppermill: Lusia: Powiedział hau hau...jak piesek.

Whaaa? Że "ho ho"? :DDDDDD

Mój mąż właśnie z takiego domu wyszedł, gdzie mężczyzna obowiązków domowych nie miał wcale - ani sprzątania, ani gotowania, ani opieki nad dziećmi, no po prostu nic. Po pracy kapcie, gazetka, obiadek pod nos, potem drzemka, bo pan i władca jest śmiertelnie zmęczony pracą. Nie muszę wam mówić, jak ostro musieliśmy się z moim mężem docierać przez pierwszy rok-dwa wspólnego mieszkania Ale daliśmy radę i teraz to mój mąż jest kuchennym pedantem nr 1 i to mnie się obrywa za bałaganienie Więc da się. To samo z robieniem zakupów, opieką nad dziećmi. Sam mówi, że jego ojciec nawet nie wie, ile stracił przez to, że praktycznie nigdy nie włączał się w rodzinne życie. A argument, że są obowiązki "kobiece" i "męskie" słabo do mnie przemawia - bo gotowanie, sprzątanie, pranie jest codziennością, natomiast cieknący kran czy przepalona żarówka zdarzają się od wielkiego dzwonu. Zresztą, u nas w domu ja jestem bardziej techniczna niż mąż, więc mnie nie przerażają takie sprawy.

Ja to bym chciała by mój Mąż cokolwiek robił od siebie, ale niestety jak mu czegoś nie wskażę palcem to może sobie np tak stać popsute miesiącami... Przykład z wczoraj, jeździł naszym samochodem cały czas, odstawił wczoraj, wiedział, że potrzebuję gdzieś jechać i zostawił z niedopompowanymi oponami, ze świecącą kontrolką że niski poziom oleju i łaskawie nie raczył tego zrobić wieczorem, tylko sobie poszedł wcześniej spać przy usypianiu Małej (oczywiście twierdzi, że on ją tak długo usypiał, od 21 do 23...). A ja rano w stresie oczywiście...
Gotować też nie gotuje, sam od siebie rzadko posprząta, aale bardziej na zasadzie jedno posprząta, a drugie zostawi, tak na odpieprz, że trzeba poprawiać. Oczywiście on w swoich oczach jest pedantem. Z budową to samo, muszę mu listę robić co ma do zrobienia i kontrolować stan wykonania bo inaczej wszystko leży.
Po prostu zawsze ma coś wazniejszego na głowie. Wiem, że firma zaprząta mu głowę ale tak też nie powinno być, że dom wiecznie na drugim planie.

Tak więc, błogosławcie tych swoich facetów, którzy od siebie robią cokolwiek w domu, czy to gotują, czy sprzątają, czy majsterkują, bo mój jak mu nie powiem co ma zrobić to sam od siebie nie widzi potrzeby.

Treść doklejona: 18.12.14 15:43

hydrozagadka: Mój mąż właśnie z takiego domu wyszedł, gdzie mężczyzna obowiązków domowych nie miał wcale - ani sprzątania, ani gotowania, ani opieki nad dziećmi, no po prostu nic. Po pracy kapcie, gazetka, obiadek pod nos, potem drzemka, bo pan i władca jest śmiertelnie zmęczony pracą. Nie muszę wam mówić, jak ostro musieliśmy się z moim mężem docierać przez pierwszy rok-dwa wspólnego mieszkania Ale daliśmy radę i teraz to mój mąż jest kuchennym pedantem nr 1 i to mnie się obrywa za bałaganienie Więc da się. To samo z robieniem zakupów, opieką nad dziećmi. Sam mówi, że jego ojciec nawet nie wie, ile stracił przez to, że praktycznie nigdy nie włączał się w rodzinne życie. A argument, że są obowiązki "kobiece" i "męskie" słabo do mnie przemawia - bo gotowanie, sprzątanie, pranie jest codziennością, natomiast cieknący kran czy przepalona żarówka zdarzają się od wielkiego dzwonu. Zresztą, u nas w domu ja jestem bardziej techniczna niż mąż, więc mnie nie przerażają takie sprawy.

O to to, myślę, że Teściowa się przyłożyła do tego niestety...
On przynosił do domu rodzinnego pieniądze, a mama usługiwała.

My to się chyba jeszcze nie dotarliśmy... Bo ostatnio iskry lecą na tym tle aż do przesady. No ale i problemów więcej ostatnio i obowiązków i moje hormony łaskawe nie są...