U nas też kolejny sukces, bo Majka sama ściąga majtki ze spodniami, potem je sobie podciąga i idzie wylać siuśki do ubikacji. A ja sie już nie muszę zrywać, jak leże, bo tak to biegiem leciałam, jak wołała Jedynie jak chce jej się kupe, to woli usiąść na nakładce.

W mojej rodzinie chestna kupowala chuste i obrazek swiety a chrzesny pamiatke, taka srebrna grzechotke z dedykacja.

Ja musze pochwalic mojego Marcello, bo dzisiaj mijają 2 tygodnie jak zdjełam pieluchę na dzien i pieknie woła nr 1 i 2 zarówno w domu jak w żłobku. Na noc nadal jeszcze ma pieluchę, bo on z tych duuuuuzo pijących. Przed spaniem 2 kubki wody, a w ciągu dnia to chyba z 10 kubków napojów począwszy od wody, sok, kończąc na herbacie.
Z tego co słyszałam, to można juz zdjąc na stałe pieluche na noc, jak rano po przebudzeniu dziecię ma suchą pieluchę...
Najbardziej sie ciesze z tego, że jak bedzie szedł do przedszkola od wrzesnia to juz bedzie odpieluchowany. Chociaz jak czytam tu u niektórych nastąpił regres na 'chwilę'.

Hydro, ja chłopakom kupiłam taką wypasioną walizeczkę lekarza, przed wizytą zawsze ćwiczymy, żeby wiedzieli, czego się spodziewać i każde z nas jest po kolei pacjentem, łącznie z Gugim, bo on odwala największe histerie. A raczej odwalał, bo odkąd go Krasnal "bada" to jest luz. Tam jest też zestaw do uszu i gardła i tez stomatologiczny...

A jakaś nagroda "po", że była taka dzielna? U nas Krasnal po dentyście (wiadomo, mało przyjemne) i po fryzjerze ma zawsze obiecany mega wypasiony plac zabaw, na który musimy kawał drogi jechać ;))) Ja wiem, wiem, że nagrody są be, ale jednak takie przezycia warto to jakoś zrekompensować...

No to nasza Kala też ewenement, pod względem odpieluchowania- w dzień jak miała 18 m-cy zdjęliśmy jej pieluchę całkowicie w ciągu dnia, a w nocy tydzień później, bo pielucha przez tydzień po nocy sucha była, więc stwierdziliśmy, że już nie sika i zdjęliśmy - tak po prostu , dośc naiwnie, ale opłaciło się


[/quote]

Frances: Dziewczyny, zostalam zaproszona na chrzest corki kolezanki

My wczoraj dostaliśmy zaproszenie też do znajomych synka na chrzciny, impreza na 80 osób i ja dam kartkę pamiątkową - wiadomo i kasę- myślę, że to im się bardziej przyda, niż zabawka dla malucha albo medalik, czy coś- od tego są raczej chrzestni.

_Fragile_: A jakaś nagroda "po", że była taka dzielna?

Może tak zrobię, czemu nie. To akurat ważne jest, żeby dała się zbadać laryngolowi, bo chodzi o ten nieszczęsny trzeci migdał. Bo wczoraj, do dentysty, to ją bardziej na doczepkę wzięłam, bo akurat Hania wizyty potrzebowała (narzekała, że ją pobolewa ząb, na miejscu okazało się, że prawdopodobnie sobie czymś twardym lekko drasnęła dziąsło i tyle). Gabinet też mamy przyjazny dzieciom, zabawki, cuda wianki, pani doktor na głowie staje, żeby dzieci czuły się u niej dobrze
To ja serio o jakiejś nagrodzie pomyślę, bo pewnie będzie to samo - w domu super, a w gabinecie blokada.

A mozcie jeszcze podpowiedziec ile sie daje na chrzest? I Sroda co to za karta pamiatkowa?
Frag, to ja pisalam o tej szczotce
Kolejne pytanie. Kolega mojego Kuby wczoraj dostal goraczke, dzis byli u lekarza i ponoc ma chore gardlo, ale nie wiem co dokladnie. Lekarz przepisal mu antybiotyk, czyli chyba grubo. Wczoraj spedzilismy z nimu caly dzien. Dzis niestety tez sie chwile wudzieli. Po jakim czasie od wzicia pierwszej dawki antybiotyku dziecko juz nie zaraza? Czy jest sens ich separowac jutro? Czy juz po ptokach i musze aie liczyc z tym, ze moich tez dopadnie?

Dii z perspektywy Kacpra Madzia nie jest zadnym kompanem do zabawy i on pewnie dopiero zaczyna jakies interakcje z dzicmi. Mysle,.ze z ta kara to slabo. U nas kara tylko wzmagala niechec do brata. Coz mozna poradzic...tlumaczyc i czekqc i cieszyc sie, ze Kacper broni swoicj zabawek. DIs broni zavawek, a za kilka lat swojego zdania i pewnie Madzi, jesli my rodzice rodzenstwa nie spieprzymy tego

Apropos wychowawczych dylematow, mozecie polecic jakies poradniki, jak postepowac z takimi zbuntowanymi maluchami. Nie wierze w instynkt, wolalabym poznac zdanie jakiegos specjalisty :) ja mam roczniaka, ale juz zaczynaja sie pierwsze bunty, wprowadzanie zakazow. Maz mowi, ze ja synowi pozwalam na wszystko, z kolei wedlug mnie caly czas powtarzam nie wolno

Dii: cały czas powtarza się i tak schemat: Magda pełza do jego pokoju/zabawek, Kacper krzyczy: Magda! Nieeee!! A jak jest już przy nim i chce się z nim bawić to on ją zaczyna odpychać. Najpierw zapiera swoim ciałem, żeby dalej nie poszła a potem zaczyna popychać, dalej bić/klepać aż dzisiaj doszło do kopania. Kopał ją w rękę, co prawda lekko, ale Magda zaczęła popłakiwać, mąż poszedł i powiedział, żeby jej nie ruszał, zaczął od nowa tłumaczyć regułkę opisaną wyżej i wtedy Kacper kopa Magdzie w głowę.

No niestety, nie ma lekko. Nie unikniesz takich sytuacji w 100%. Przede wszystkim spróbuj zrozumieć, co on czuje. Ma swoje zabawki, traktuje je jak coś bardzo cennego, a siostra w tym momencie wydaje się zagrożeniem. Do tego jest jeszcze mały i reaguje emocjonalnie, bo zwyczajnie inaczej nie potrafi. Kara chyba sprawy nie załatwi, bo on się pewnie czuje pokrzywdzony samym faktem, że siostra coś mu rozwala czy zabiera. A tu jeszcze dostaje za to karę.
Co można zrobić? Po pierwsze zapobiegać. A jak już dojdzie do rękoczynów, to zająć się w pierwszej kolejności pokrzywdzoną. A młodemu pomóc w nazwaniu emocji, jakie nim targają. No i uzbroić się w cierpliwość. Nie minie za tydzień, dwa, miesiąc. Zgrzyty między rodzeństwem zawsze będą, tylko chodzi o to, żeby z czasem nauczyli się te problemy rozwiązywać w cywilizowany sposób

Jutra mija tydzien od rozpoczecia akcji odpieluchowanie. Jest duzo lepiej ale do idealu daleko. Mlody wszak nie wola (co mnie nie dziwi, bo on nic nie wola he he) ale potrafi chwile dluzsza 3mac i tylko zobacze ze popuscil to zaraz my go na nocnik i zrobi dosc sporo. Nawet na placu zabaw nie musialam go przebierac. Minus taki ze sam na nocnik nie ani nie siadzie. Zaprowadzam go i sadzam a co gorsza on mi kaze siadac na kibelku kolo niego...

Dii - nie pomoge niestety. Znam glownie jedynakow a jak juz rodzenstwa to maja tak jak ty wlasnie...

Ale jak będę wiecznie ją zajmowała inną zabawą to Kacper zrozumie, że tak ma być i nie nauczy się współpracy i dzielenia się zabawkami. Ale może faktycznie to jeszcze nie ten czas... Bo jednak Kacper coś układa, np. puzzle a Magda mu psuje wszystko i nie ma co się mu dziwić, że tak reaguje...

Madzik z Twojego opisu wynika, że Maks nie jest gotowy.
" Mlody wszak nie wola (co mnie nie dziwi, bo on nic nie wola he he) ale potrafi chwile dluzsza 3mac i tylko zobacze ze popuscil to zaraz my go na nocnik i zrobi dosc sporo. Nawet na placu zabaw nie musialam go przebierac. Minus taki ze sam na nocnik nie ani nie siadzie. Zaprowadzam go i sadzam"
---
Przerabiałam to dwa razy i odpuściłam po rozmowie z naszą pediatrą (no może to nie specjalista od odpieluchowania, ale doświadczenie jakieś w tym temacie ma)
To ty wyczuwasz, kiedy Maks chce, on nie sygnalizuje potrzeby, dopiero jak zrobi/ popuści, to ty go sadzasz. Ja bym nie naciskała na siłę.
Ja poczekałam i potem wystarczył jeden dzień, Filip był gotowy i załapał od razu, siadał, robił, sygnalizował potrzebę,po 2-3 wpadkach kiedy nie zdążył, nauczył się wstrzymywać. Poszło szybko, bo był gotowy.
Nic bardziej głupiego nie ma niż sadzanie dziecka na nocnik na siłę, podawania czegoś do picia i radości rodziców, że dziecko robi sisi do nocnika i chwalenie dookoła, że dziecko odpieluchowane- a takich rodziców znam osobiście/ Madzik to zdanie nie kieruję do Ciebie, bo Ty przecież tak nie robisz
Owszem ta metoda jest stosowana jako trening w przypadku dzieci z uposledzeniami, ale normalnie to nie ma sensu, kiedy dziecko nie jest gotowe.

Dii: Jak Kacper zaczyna Magdę bić to ja niewiele myśląc rzucam się z krzykiem: Kacper nie bij Magdy? albo: Kacper co ty robisz?! i wtedy on uderza jeszcze mocniej. Mogę nauczyć się nie krzyczeć w tej sytuacji tylko delikatnie oddalić Magdę ale mimo wszystko patrzę teraz na córę, że ona jest w tej sytuacji poszkodowana i może jeszcze zrobić jej Kacper krzywdę. Jemu mogę spokojnie tłumaczyć i cierpliwie czekać, ale Magda jest biedna...

Ja bym spróbowała tak - jak uderzy Magdę, to ją natychmiast zabierasz, żeby odizolować, pocieszasz (żeby młody słyszał, że zajmujesz się nią). Niech Kacper wie, że w pierwszej kolejności uwaga należy się osobie poszkodowanej (bo może być też tak, że bijąc zwraca na siebie uwagę, bo wie, że będzie natychmiastowa reakcja). A dopiero potem jego kolej. I na spokojnie, nie "Kacper, co ty robisz?!" - bo podejrzewam, że w silnych emocjach sam tego nie wie. Po prostu nazywasz to, co się stało. "Uderzyłeś Magdę, bo zniszczyła twoją budowlę. Bardzo się zdenerwowałeś." I tak do skutku. W końcu się nauczy. Magda też w końcu dorośnie do tego, żeby zrozumieć, że nie wszystko, co robi, spotka się z aprobatą brata.

No i ważna rzecz - piszesz, że Magda jest biedna. No jest, to nie ulega wątpliwości, sama nie rozumie, dlaczego wciąż obrywa. Ale staraj się też zrozumieć drugą stronę. Wyobraź sobie, że jesteś takim niespełna 3-latkiem, budujesz długo coś wyjątkowego z klocków, jesteś z siebie dumna, a tu nagle młodsza siostra - bach! - jednym ruchem ręki wszystko niszczy. Jak się czujesz? Nie mam na myśli tego, żeby w związku z powyższym pozwalać mu na tłuczenie siostry. Ale jednak musisz także jego zrozumieć i wysłuchać, pewnie nieraz ma rację, tylko reakcje ma jeszcze niedojrzałe (ale jednak normalne w jego wieku). Nie można z góry ciągle dzielić dzieciaków na "tę biedną" i "tego niedobrego", bo to w końcu do nich przylgnie, jak etykieta i będzie trudno przyjąć do wiadomości, że czasem to ta druga strona może prowokować i wykorzystywać sytuację (zwłaszcza, jak podrośnie i zacznie więcej kumać, na przykład to, że rodzice zawsze jej bronią, a brata karzą).

Uff... Mam nadzieję, że nie pogmatwałam za bardzo. Tak czytam teraz, co napisałam i myślę sobie, że teraz to łatwo się to opisuje i w ogóle, ale gdy sami byliśmy w takiej sytuacji jakieś 2 lata temu, to wydawało się, że to się nigdy nie skończy i że nie ma sposobu. Także głowa do góry, minie, tylko trzeba mnóstwo cierpliwości, a czasem także pracy nad sobą, niestety (no bo dzieci naśladują nas, czy nam się to podoba, czy nie, więc jeśli my, rodzice, reagujemy krzykiem, to one też będą w takich sytuacjach gwałtowne).

Treść doklejona: 13.06.15 21:36

Dii: Ale jak będę wiecznie ją zajmowała inną zabawą to Kacper zrozumie, że tak ma być i nie nauczy się współpracy i dzielenia się zabawkami.

Spokojnie, teraz nie zrozumie, za jakiś czas już tak. Wszystko potrzebuje czasu. Twój syn jest przecież wciąż małym dzieckiem, choć przy młodszej siostrze pewnie wydaje się taaaaaki dorosły. A to tylko złudzenie i zbyt często o tym zapominamy.

Teo, podejrzewam, że ile dzieci, tyle możliwości. Sama wiesz, jak jest. Nie panikowałabym na zapas, o Ninie zawsze piszesz, że nadzwyczajnie spokojna jest, to może i w tej kwestii będzie po waszej myśli. A z drugiej strony widzę, że absolutnie żadne relacje dziecięce nie są tak burzliwe, jak te między rodzeństwem. Moje dziewczyny z innymi dziećmi nie wdają się w awantury. Hania w przedszkolu tylko raz miała większy zgrzyt z kolegą, przy czym z jego mamą udało nam się ustalić tylko tyle, że prawdopodobnie oboje mieli w tamtej sytuacji po równo za uszami No a w domu to potrafią się nieźle pokłócić. Poszarpać. Walnąć. Uszczypnąć. Itd. Ale to tylko silne i chwilowe emocje są, bo za chwilę znowu są kochającymi się siostrami. Parę razy usłyszałam od Hani, że nie kocha Natalii i jej nie chce. Jak się okazało, to też nie było na poważnie. Także luz. Nie jest tak źle.

No ale faktem jest, że u nas wszelkie zgrzyty zaczęły się od kiedy młodsza zaczęła się samodzielnie przemieszczać i tym samym dosięgać do zabawek starszej. Wcześniej nigdy nie było żadnych ataków na młodą.

A u nas sie teraz odwrocilo. I bracia wspolpracuja przy naparzaniu mamy. Normalnie bede ich na kolczatce trzymac Maly jest tak wytrenowany, ze potrafi przybiec i mnie bic i krzyczec na.mnie podobnie jak duzy. No doslownie przybiega do pomocy, a duzy...ja piernicze w jaki okres teraz wszedl...no na glowe z nimi dostane! Cgce dokladnie ti, czego nie chce ja w danej chwili i zmienia decyzje z predkoscia swiatla. Mowie Wam. Czasem tylko marze, by juz poszli spac w koncu. Dobrze, ze chociaz miedzy soba sie tak nie naparzaja. Ale z tym biciem to ja juz nie wiem jak reagowac. Gdy mu tlumacze, ze w naszym.domu sie nie bije, ze mozna tyljo uderzyc cos co nie ma oczu (to byla logika Kuby, ze wtedy to cos nie placze) to on mi mowi, ze ja tez go bije i ze on bedzie bil wszystkich wezcie moje dzieci!!!

Heh jak Gajka płacze to Miki też jej przynosi swoją ulubioną maskotkę - kłapouchego i dziwi się że jak go dostaje to wcale nie przestaje płakać...ale fakt rozczulające to ;)
A co do bicia to Gajka przynajmniej raz dziennie oberwać musi...ale Misiek ogólnie dość agresywny w stosunku do dzieci (chociaż chyba w przedszkolu nieco mu minęło) więc specjalnie mnie jego zachowania nie dziwią (co oczywiście nie znaczy że na nie pozwalam)...niestety mam wrażenie że chyba w tym wszystkim najciężej zapanować nad sobą i swoją reakcją, więc póki co czeka mnie praca nad sobą

Madzik, u Was może być tak, że synek nie nabędzie naturalnej gotowości do odpieluchowania (z racji jego problemów). Sporo dzieci takie jak nasze po prostu trzeba wyuczyć, albo będą w pieluszcze nawet w gimnazjum...

I tak z tego co piszesz, to u Was nauka "kibelka" idzie sprawniej niż szła u nas...

No, a że nie woła... Nie woła bo nie potrafi, ale za jakiś czas "siku" (na swój sposób zakomunikuje)...

TEORKA: Tylko mnie zastanawia skąd to całe straszenie.

Jakbyś nie wiedziała, że matki straszące inne matki to taka nasza narodowa specjalność

_Fragile_: Heh, to u nas tego kompletnie nie ma. Tzn. czasem się posprzeczają o zabawkę, ale to jest chwila. A może chłopcy tak mają po prostu? Dadzą sobie po razie i jest ok?

Wiesz co, to u nas też nie trwa długo, też zwykle chwila i jest ok. No ale nie da się nie zauważyć, że to są tak nieziemskie emocje, że nieraz powietrze iskrzy

Treść doklejona: 13.06.15 22:22

_Fragile_: Hydro, i nie tylko nasza :DDD

A gdzie tak jeszcze się lubią straszyć? Bo ja serio myślę, że w naszym kraju to takie typowe - straszyć, życzyć bolesnego porodu i niegrzecznych dzieci

_Fragile_: za żadne skarby nie chciałabym się cofnąć do czasów jak było tylko jedno :)

No ja też już nie. Za to marzy mi się nieraz chwilowy wyskok w przeszłość do czasów, gdy byliśmy tylko we dwoje Tak jakoś

madziik1983: On wiele rozumie..

Oni rozumieją, ale każda nowa rzecz może być dla nich zburzeniem bezpiecznego świata, wkroczeniem w niego... i wywołać lęk. Taki pampers to dla nich także rytuał...

TEORKA: Rany pamiętam jak się wstawało o 12-13 w południe ehhhh

Ja tak max do 11... Standardowo wstawałam 9-10... A teraz mały terrorysta mnie o 6 potrafi z wyra wywalić... A jak udaję, że śpię to podnosi mi głowę i mówi "ale ciężki mamusia" :P....
Choć nie powiem, czasami zaczyna się bawić na łóżku, albo obok, a ja mogę poleżeć (nie mówię, że spać, bo to to nie...)... Al też max do 7.30-8.00...

Ja tam nigdy sową nie byłam, ale tak myślę, że 6:00 to jednak za wcześnie na pobudkę (zwłaszcza w weekendy). Spanie do 9-10 brzmi jakoś tak bajkowo