czytam o tym enterosgel i kurczę, świetne to jest.

a co lepsze, żel, czy w saszetkach do rozpuszczenia?

Treść doklejona: 23.10.17 12:53
Byłam dziś z Mają u lekarza, u jakiejś nowej, młodej lekarki i na tamte badania co chciałam nie da, bo nie robią rutynowo i bla bla.
W klatce Majce świszczy i dała antybiotyk, ale nie wie, czy to wirus, czy bakteria. Zastanawiała się, czy to nie astma. Może przeszłoby samo, ale chyba lepiej dać antybiotyk. Nie wiem, czy podam, bo w tamtym tyg w czwartek na wizycie inny młody lekarz przepisał inny antybiotyk na gardło, żeby dać w razie czego. Jakbym dała bez zastanowienia, to bym ją tylko niepotrzebnie faszerowała.
W środe mamy badania krwi, nie wiem, chyba poczekam do tego czasu, żeby zobaczyć, czy to wirus, czy bakteria. A dzisiaj postawimy bańki, oklepiemy i będziemy robić inhalacje.

Kurczę, to jak takie to niedobre, to moje na bank tego nie wezmą, bo o każdy syrop u nas jest walka.

Oj tak, mamy to - u nas 5 lat ale glupoty nie samowite.. wczoraj porozkladal posciel, duza poduche na srodek i skakal z kanapy na nia. co powiedziec... pozwolilam.. Lepsze to niz znecanie sie nad bratem, ktory wtedy mogl sspokojnie zabawki ogarnac

Gucio, moja córka strzela fochy, trzaska drzwiami, obraża się, nie odzywa jak się o coś ją pytam, ignoruje moje prośby, nie chce myć rąk a potem ryczy, że nikt jej wody nie odkręcił (jakby sama nie umiała)... Więc nie wiem co gorsze.. Sposób zabawy czy sposób bycia?

ja nie krzyczę, szkoda mi swoich nerwów a i nie chce straszyc młodszej, na moje dziecko w takich akcjach zawsze działa moje spokojne, z morderczym jednak spojrzeniem "dobrze... dobrze... jak nie chcesz mnie słuchać to ja nie będę słuchać ciebie jak będziesz mnie o coś prosić, o zabawę, o bajkę; po prostu też nie będę cię sluchać" i wychodzę z pokoju. Absolutnie zawsze po chwili słyszę "Mamo!!! Przepraszam! Już sprzątam!" bądź też ryk, który oznacza mniej więcej to samo :P

U nas nic nie działa, ani prośbą ani groźbą. Muszę wymyślić jakąś nową taktykę...

Gucio, a odbieranie przywilejów?
Wiesz, mój syn jest mega trudny, ze względu na swoje zaburzenia i serio ciężko wyegzekwować cokolwiek. Jak krzynę to źle, bo na niego to nie działa, jak spokojnie tłumaczę, to też źle, bo robi mi na złość, oraz jako że to już 6-latek, to doszło pyskowanie, przedrzeźnianie... No i on sobie zbiera Świeżaki. Ostatnio była u nas terapeutka i on tak jej nie słuchał, tak jej robił na złość, że przez 2h nie zrobili ani jednego ćwiczenia. Mało tego w przedszkolu tez pani zgłaszała, że nie było dobrze. No to w trakcie tej terapii weszłam i powiedziałam, że jeżeli sie nie uspokoi, to zabieram kosz ze świeżakami na czas aż się opanuje. Oczywiście nic to nie pomogło. Weszłam do pokoju, zabrałam kosz i schowałam na strychu. Oczywiście był płacz, była histeria (że juz byłam gotowa mu ten kosz oddać), ale przetrwałam. Tłumaczyłam, że świeżaki odzyska, bo to one są jego, ale dopiero gdy zobaczę, że szanuje terapeutkę (on ja wtedy pluł, bił, śmiał sie bez celu, biegał, rzucał krzesłem - przegiął). że wykonuje ćwiczenia. I cóż on tych pluszaków nie ma juz tydzień, bo pech chciał, że Edzia nam sie rozchorowała. Ale calutki ten tydzień moje dziecko ani raz nie było "niegrzeczne". W przedszkolu same pochwały. No nie, że zero problemów wychowawczych. Są!!! Ale duża poprawa. On juz wie, że jutro przychodzi Edyta i deklaruje, że przeprosi, będzie pracował. Mam nadzieję, że oddam koszyk :).

Fakt, że u trzylatka takie odebranie przywileju długofalowe nie wchodzi w grę, ale bym kombinowała...

gucio8: Czuję się jakbym grała w jakimś filmie o nieznośnym bachorze.

ja gram od paru dobrych lat;-P

Gucio ja mam wprawdzie corke 3,5letnia ale jest meeega zywa i zachowuje sie zupelnie jak Twoj synek. Zabawa jej polega na wyrzucaniu wszystkiego z pudelek i regalow, wyciaganiu poscieli z szuflady i zakladaniu sobie na glowe czy robieniu spodnicy. Wyrzuca wszystko, potem niczym sie nie bawi a na konidc nie chce posprzatac. Nic do niej nie dociera, na wszystko ma czas. Normalnie mam dosc tym bardziej ze mlodszy tez mnie nie rozpieszcza wyjac calymi dniami nie wiadomo o co. Mam nadzieje ze minie bo wysiadam a od poniedzialku wrocilam do pracy i na razie ledie ogarniam rzeczywistosc:(.

Dziewczyny, czy to jest ospa? Dzisiaj je zauważyłam, z czasem ich przybywa, ma kilka na klatce i szyi. Co jakiś czas troszke swędzą. Do tego jest wysoka goraczka. Byłyśmy u lekarza, ale ona nie wie, czy to ospa.

Moim zdaniem ospa.

jak dla mnie ospa

Przed wizytą wyczytałam o tym iboprofenie, żeby nie dawać i pytałam lekarki, bo mi kazała podawać na zmianę z paracetamolem i ona twierdzi, że to nieprawda, że może mieć jakiś zły skutek. Eh, jakoś nie przepadam za tą lekarką.

Nie wiem, czy we włosach ma, nie sprawdzałam. Ma na buzi, szyi, koło uszu i w buzi też mówiła, że coś ma. Przed spaniem sprawdzałam i jedna krostka wyglądała tak, jakby miała u góry tak maciupki pęcherzyk wypełnony płynem, coś jak pryszcz, tyle że płyn przezroczysty.

Ja na ospę nie chorowałam i nie mam odporności, bo byłam tutaj badana. Mam nadzieję, że nie złapie.. Szanse mam duże, bo brak odporności + immunosupresanty :<

Ok, jutro kupię i zacznę brać.
Immuno na wrzodziejące zapalenie jelita.

Jak wstanie to zobaczę, co jest z tymi krostkami. W nocy się budziła i marudziła, że ją swędzi.
Czyli przy ospie 2 tyg w domu to mus?

Ciekawe, co tutaj lekarz powie. Raz jak miała bostonkę, to mi mówili, że mogę jej dać przeciwbólowe i może iść do przedszkola..

Treść doklejona: 31.10.17 09:36
Mamy pęcherzyki, o 12 lekarz. Ale się nachodzę z tymi moimi dziewczynami. Co rusz na innego lekarza trafiam, a i tak mnie pamiętają

Tutaj w uk tez dzieciaki hartuja. Czy lato czy zima, to przecież mają wf na zewnątrz

Mnie wf na zewnatrz wogole nie dziwi ale jak mi sie dziecko przy 5stopniach na dworze do krotkiego rekawka rozebralo to juz mialam wizje zapalenia pluc...sladu po tym na szczescie nie bylo. Nie wiem moze w tym szalenstwie jest metoda

Dziewczyny jak długo wasze dzieci jedzą posiłki? Śniadania i kolacje? I czy w ogóle można dziecku ograniczyć czas na jedzenie? Dostaję szału jak starsza godzinę męczy jedną kanapkę... Albo 40minut się do niej zabiera bo robi inne rzeczy i jeszcze fochy strzela, że kolacja jest...

Elfiko ty z pewnością nie popełniłaś tego błędu, szczęściara
Kto pisze o zmuszaniu?

Dołączam do tego co pisze Else. Dodalabym tylko żeby między posiłkami nie wrzucać słodyczy bo problem z łaknieniem na jedzenie murowany.
Też byłam niejadkiem siedzącym godzinami nad talerzem i za nic tego mojemu dziecku nie zafunduje. To już lepiej zakończyć jedzenie, sprobowac nie dawać nic do następnego posiłku żeby zrozumiała, że są pory jedzenia razem.

Dokładnie. Między posiłkami nie futrowałam niczym. Ten czas 4h miał służyć pobudzaniu łaknienia.

Bananowiec, Jeżeli ona ma problem z koncentracją na posiłku, to też bym jej zmniejszyła porcje, by początkowo się aż tak "wysilać" nie musiała. Fajnie jeśli uda się jej w tym krótszym czasie zjeść swoja porcję, by z czasem wyrobić taki nawyk zjadania swojej porcji. Wiadomo, że jak człowiek już nie może to zostawia, ale zwykle więcej z tego talerza znika niż zostaje. Wiadomo o co chodzi...

Jak ktoś ma problem z koncentracja na czymkolwiek to wiadomo, że z grubej rury mu nie ładujemy "materiału"... Małymi kroczkami.

Podobnie z posiłkami. Korzystniej w takiej sytuacji dać mniej, a np. częściej.

Zawsze warto spróbować takiego rozwiązania, może Pani psycholog poukłada Wasz świat. Moim zdaniem dobra decyzja.

Wiesz, czytając o Twojej córce czułam jak wracają moje wspomnienia. Strasznie bałam się tych codziennych wyjść do przedszkola. Potrafiłam zrobić taką histerie, że aż wymiotowalam. Dziś wydaje mi się, że nie byłam otwartym dzieckiem na kontakty ale chyba bardziej wewnętrznie bałam się, że nikt po mnie nie wróci. Dopiero w zerowce zrozumiałam i uspokoiłam się. Ale każda zmiana szkoły wywoływała u mnie wew panicznie strach, bóle żołądka ito. Teraz już mi to wisi, praca z klientem wyleczyla mnie z lęków.

Ja tłumaczę, że mama musi pracować itp itd ale skutek marny. Przerabialiśmy już naklejki i kupowanie za nie zabawek - raz z lepszym raz z gorszym skutkiem. Gdy po nią przychodzę nie raz zdarzyło mi się siedzieć w szatni i czekać aż się pobawi...tylko te rozstania.
Ostatnio nawet zapisałam ją na balet, podoba jej się bardzo i np. tańczą do piosenki chiłała i nagle ryk bo ona nie chce mieć już piesków, które nazywają się Niko i Brutus tylko Chiłała.
Albo jest ryk oczywiście nie wiadomo o co, gdy się pytam co się stało odpowiada że tęskni za Pisanką - koniem na którym jeździła czasami w stadninie.

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 01.11.17 19:50</span>
Katka wiem ale chciałabym jej jakoś pomóc a nie umiem, dlatego zastanawiam się nad psychologiem.

A ja uważam, że psycholog to bardzo dobry pomysł. Pomaga zrozumieć dziecko i własne błędy, które często popełniamy, nie mając o tym pojęcia.
Z racji swojej nerwowości nieprzeciętnej i pomna moich doświadczeń z dzieciństwa, poszłam szukać pomocy krotko po urodzeniu Wojtak. Długo trwało, zanim udało mi się zmienić system myślenia i postrzegania swojego dziecka, często myślałam, że niewiele udaje mi się pozytywnego osiągnąć. Niemniej z Krysią łatwiej mi się dogadać (duża zasługa w tym i jej wieku, bo im starsza tym bardziej dojrzała), ale teraz widzę, że zdecydowanie łatwiej mi radzić sobie z emocjami Wojtka i popełniam zdecydowanie mniej błędów niż przy Krysi. Lepiej rozumiem jego zachowania i skuteczniej na nie reaguję... U naszej pani psycholog nie byłam już ponad pół roku, ale teraz umówiłam się na spotkanie, żeby znów trochę pogadać.