Ja jem słodycze sporadycznie i staram się wybierać te zdrowsze typu czekolada, bez tłuszczu palmowego i uczę młodą, żeby wiedziała co je. Jeśli kupuję jej ciastka to zazwyczaj biszkopty, bo one beztłuszczowe. Herbatniki już są zasilone tłuszczem utwardzonym. Ogólnie zapasów słodyczy nie robimy, żeby coś syfiastego zjeść trzeba do sklepu zasuwać. :) W naszym domu na słodko na bieżąco można dostać owoce, kakao, naleśniki albo jakieś inne placki. Latem robię lody, ale lody też kupujemy, bo to w dużych ilościach idzie.
Jak na razie młoda sama z siebie jeszcze nie jest gotowa na rezygnację ze słodyczy ale zdaje sobie sprawę, że nie jest to dobry wybór żywieniowy.

Madziu, ale wydaje mi się, że większość dzieci tak ma. Moja panna potrafi nawet loda nie dokończyć latem - serio, najczęściej nie dojada.

Dokładnie. Moich znajomych córki ostatnio jak u nas były, taką bitwę stoczyły o te m&m'sy, o których wspominałam wyżej. Dosłownie biegły do pojemnika a jak dobiegły, zaczęły się przepychać. Moja córka stała z boku i ze zdziwieniem sie przyglądała. Musiałam zainterweniować, bo chyba by sie pobiły.

madziauk: Wiec, nie zgadzam sie z tym, ze dziecko sie rzuci na zakazane ;) To wszystko zalezy od wychowania, od tego co rodzice i dzieci w kolo jedza ;)

ale zależy też od charakteru i upodobań.

U nas chłopcy wręcz uwielbiają słodycze. A nie dostają od nas słodyczy tych takich niezdrowych. Jemy desery i słodkości, ale robię je sama i to zazwyczaj w ogóle bez cukru. Hitem cały czas są amarantuski. Do tego robię ciasteczka słodzone miodem bądź ksylitolem. Chłopcy jedzą suszone owoce. Uwielbiają wręcz "chipsy" jabłkowe. Kupujemy je w lidlu i jest szał. Jako "ciasto" robię pieczone jabłka pod kruszonką z płatków owsianych (płatki i masło). Uwielbiają to. Serek homogenizowany robię sama i dodaję do niego słodkie owoce jak banan czy mango.
Jeżeli kupujemy czekoladę to tylko gorzką. Ale chłopcy mogliby zjeść tej czekolady po całej tabliczce. Dopiero jak Maks miał 3 latka poprosił mnie, żebyśmy kupili jakieś cukierki. Poczytałam w necie co lepiej i jakie słodycze mają jaki skład i kupiłam mu żelki nimm 2. Teraz bardzo rzadko kupuję mu te żelki. Ale 4 żelki to w ogóle pogarda dla mojego syna. Jak gdzieś jesteśmy i są żelki, cukierki, czekoladki, to Maks je na dwie ręce. Jak byliśmy ostatnio na urodzinach w takim "małpim gaju" to moje dziecko siedziało przy obrzydliwie niezdrowych, tandetnych z podłym składem słodyczach. A że nie było tam kompletnie nic innego to nawet nie było możliwości zastąpienia tego. I tak w ogóle nie chciał się bawić, ani zjeżdżać tylko pożerał te słodycze. A mnie się serce krajało. W końcu powiedziałam, że już dość i był płacz. Ale jakoś tam dało się przetłumaczyć. I co z tego, że Maksio normalnie je zdrowo a kawałek sernika to już jest super rarytas, jak widzi te cukierki i małpiego rozumu dostaje.
Ale nie trzeba daleko szukać. Ja byłam taka sama. Obiadu mogłabym nie zjeść (Maksio akurat je normalnie obiady), ale jakieś stare, stęchłe cukierki i ciastka śmierdzące wilgocią, wykopane u babci z szafki (chowała przed nami) pożerałam garściami. Słodyczy zawsze było mi mało. I tak jest do dziś. Może nie jem już byle czego aby słodkie, ale słodycze mnie kuszą non stop. I gdyby nie racjonalne moje myślenie, że to niezdrowe, że nie chcę przytyć itp., to bym żarła i żarła. Wszystkie Kinder niespodzianki i kinderki czekoladki itp. powyżeraliśmy razem z mężem wieczorem. (dzieci podostawały na święta, ale my im tego sami nie dajemy i dawać nie będziemy - chowamy)Huk, że mąż tego nie lubi. Jak przyszpiliła chęć na słodycze to wszystko wymietliśmy.
Dodam, że my też jemy zdrowo. To nie tak, że dziecko nie dostaje a my przy nich zjadamy, albo oni naleśniki bez cukru a my z cukrem. My jemy dokładnie to samo co dzieci. Tylo wieczorami jak dzieci śpią i nas przyszpili to wtedy zjadamy co tam jest. A że najczęściej nie ma, to i problemy nie ma, ale jak jest......

U nas jest tak jak u serratii dokładnie, owoce bez limitów na drugie śniadanie, słodycze robione przeze mnie (z tym że ja cukru używam) i wcale nie cieszą się jakimś wielkim zainteresowaniem, trochę skubnięte i leżą. Ogólnie nie robię żadnego halo z istnienia słodyczy i nie mówię, że nie wolno.
W sklepie nigdy o nic dziewczyny nie proszą.
A mimo to jakiś czas na przyjęciu w przedszkolu Hania tak się obżarła tymi beznadziejnymi ciastkami kupnymi, że wieczorem zwymiotowała.
Mam nadzieję, że przynajmniej będzie to dla niej nauczka, bo kolejnym razem już była ostrożniejsza

U nas w przedszkolu nie ma słodyczy - na urodziny mamy przynosić owoce, warzywa jakieś, jakie dzieci lubią lub bakalie, orzechy. I działa. Bardzo duży nacisk kładą tam na zdrowe odżywianie.
Monia, a jakbys z mamą umówiła sie na jeden dzień słodyczowy w tygodniu? Przejdzie? Jest to jakiś kompromis. Jeśli była o tym mowa już, to przepraszam najmocniej ale Miśka od 2 tygodni w domu i łatwo to ja nie mam ;) czytam w biegu :)

katka_81: U nas w przedszkolu nie ma słodyczy - na urodziny mamy przynosić owoce, warzywa jakieś, jakie dzieci lubią lub bakalie, orzechy. I działa. Bardzo duży nacisk kładą tam na zdrowe odżywianie.

Fajne macie przedszkole.


Jasne, ze to kwestia charakteru, ale duza moim zdaniem to przyzwyczajenia u dzieci. Dzieci sa madre, obserwuja co rodzice jedza itd. Rodzice nie dadza, przez pol rok np. beda jadly mniej cukru, to po pewnym czasie te slodsze przekaski beda dla nich za slodkie. Moze z wyjatkami nielicznymi ;) Ale w wiekszosci.
My tez jemy to samo co nasz syn, slodycze, obiady itd. Od samego poczatku jak Karol jadl Blw robilam posilki dla nas.

Dlatego u nas np. moi Tesciowie narzekaja, ze malo soli, brak wegety w kuchni itd.

Ja kiedys jadlam inaczej, ale po kilku miesiacach jak przeszlam na bezgluten, automatycznie wegle jadlam 2 razy w ciagu dnia, a nie do kazdego posilku (chodzi mi o wegle w postaci kaszy itd, warzyw i owocow nie wliczam). I od razu mniej ochoty mialam na slodkie. Jak obserwuje mamy z naszego przedszkola, to dzieci na sniadanie platki ( z cukrem) na mleku. Lunch : kanapki (cukier w chlebie), pozniej jakis posilek na cieplo - w UK wiekszosc ludzi nie gotuje - kupuja gotowce. Przynajmiej te mamy z naszego przedszkola. Na kolacje jakas owsianka/chlebek - i dalej wegle (cukry). To jak ma sie dziecko nie rzucac na slodkie? Jak przyzwyczajone.

Ja zawsze wolalam dobrze zjesc, ale do slodkosci mnie nie ciagnelo. Wolalam konkrety ;) Moze syn ma to w genach? Znowu moj Maz, byl kiedys bardzo za slodkim. Mimo, ze szczuply i wysoki. Ponoc jak byl maly to jak nic slodkiego na sniadanie nie bylo to nie chcial jesc. Ale nie dziwnie, jak moj Tesc w nocy czekolady podjada. Tesciowa rano przed praca cukierki ;) Slodyczy duzo nadal przejadaja.
Moj Maz opowiadal, ze u nich jako, ze w latach 80tych nie bylo tyle dobroci (slodkich), mama robila jakies cuda w garnku podgrzewala cukier z kakao i cos tam dodawala. Po prostu rodzice jedli duzo slodyczy to i dzieci ;)
U nas jak bylam mala to Babcia badz Mama moja robily ciasta raz na jakis czas. A tak to glownie owoce sie jadlo. Pamietam chalwe od czasu do czasu. Malo tego wszystkiego bylo. Nie jedlismy codziennie, rodzice moi nie jedli. Babcia nie podjadala.
Pewnie, ze w sklepie nie bylo. Ale jak widac, po przykladzie moich tesciow, oni kombinowali.
My jedlismy owoce z sadu sasiada, jedlismy orzechy. Pamietam kukurydze w wakacje.
Teraz jestemy bombardowani tymi slodkosciami, w sklepac pelno.
Wiec rozumiem po czesci Tesciow, jako, ze maja tzw. "slodki zabek". I chce im sie slodkosci. Choc z drugiej strony, sa dorosli. Tyle sie mowi o tym jakie te slodycze maja sklad i duzej ich czesci sa te tluszcze roslinne utwardzone. Moliby chociaz ograniczyc ;) Ale maja slaba wole, tak to tlumacza i lubia. Dobrze, ze udalo nam sie ich przekonac, by tych cudactw Karolkowi nie dawali. Mnie to tam "rybka" co jedza, ich zdrowie i ich sprawa. I ciesze sie bardzo, ze mimo wszystko zrozumieli by dziecku nie dawac. Moze i dalej na mnie krzywo patrza, ale co tam ;)

Else: Co nie znaczy, że przestała dawać słodkie, bo już miał żelki w buzi... Ale widzę, że już pochowała 10, a zostawiła 4 :)....

Zawsze jakis progres.

Else:
I nie zgadzam się, że rzucanie się na coś to kwestia wychowania... Niektóre dzieci serio są łakome... Nie raz widziałam zażenowanie rodziców, pouczanie, upominanie...

A moze ich rodzice tez tak robia w domu? Nie wiadomo..
Ja Karolka nigdy nie upominam. Kiedys mu wytlumaczylam na spokojnie, ze sa niezdrowe bo maja zly sklad. I teraz po prostu sie mnie pyta, czy moze i jaki maja sklad? (jakby mu to cos mowilo, nie?) ;)

Treść doklejona: 05.01.17 12:39
Tak btw. wlasnie pieke chlebek bananowy, bo mialam mega dojrzale banany i cos trzeba bylo z nimi zrobic ;) Z cukrem kokosowym, takze bedzie slodszy ;)

madziauk: A moze ich rodzice tez tak robia w domu? Nie wiadomo..

Nie no moja matka serio się nigdy nie rzucała :P, a moja siostra tak :P... Tak samo jak ja np. nigdy nie rzucałam krzesłami w domu, a mój syn w "furii" rzuca... Koleżanka mi zarzuciła, że "przecież gdzieś to widział"... Baaa, moja siostra np. w złości mnie gryzła... No tez tego nigdzie nie widziała... Także to nie jest tak, że zachowanie dziecka wynika z wychowania, obserwacji... pewne rzeczy są wynikiem temperamentu, afektu... charakteru...

Gajka nawet pierniki z choinki chciała opitolić i musiałam poprzewieszać wyżej bo mówiła "ciaśtko ładnie pachnie"

Frag to widzę, że pasowaliby do siebie

_Fragile_: Dopiero Gugi mnie nauczył pokory i lekkiego zwątpienia w to, że to tylko nasza zasługa ;) To jest dziecko wychowywane w taki sam sposób, a rzuca się na najgorsze syfne słodycze, na rzeczy, których nawet ja nie tkne, jego brat robi "obrzydliwa" minę, a Gugi jakby nigdy nic. I to jest dziecię, które dla slodycza jest w stanie nie jeść cały dzień...

Czyli wszystko przede mna? ;) Moze i tak jest. Kto wie. Na razie nie planujemy kolenego dziecka, ale nie mowie, ze nigdy ;)

Każde dziecko jest inne.
U mnie córka to słodycze wciągałaby nosem a np owoce tylko z musu lub aby dostać słodkość natomiast młodszy syn zje albo nie, zamiast słodyczy woli owoce albo słonego paluszka.
Wychowywani w jednym domu.
Smaki i preferencje żywieniowe są moim zdaniem gdzieś zakodowane i po prostu są...tylko kwestią czasu jest fakt, kiedy je odkryjemy

Ja popieram teorie dziewczyn. U nas chlopaki maja proponowane to samo i starszy zje slodycze, ale nie musi (woli miecho). Natomiast mlodszy dalby sie pociac za slodycze i w zasadzie tylko tym moglby sie zywic. I zeby nie bylo. Pprobowalam mu to kiedys obrzydzic. Caly dzien jadl slodycze. Po poludniu sie porzygal, ale dalej jadl

No ja byłam młodsza i ja nie słodyczowa... U mojej ciotki podobnie starszy słodki, młdoszy słony ;)

U mnie starszy calego jaja nie zje, choc skubnie. A mlodszy...tez az sie trzesie. Takie cudne prezenty dostali na swieta, a Dominik i tak najbardziej byl zachwycony czekoladkami, lizaczkami itp.

Frag, u nas zdecydowanie Starszaczka ma słodkie ząbki :D Obalam teorię :P

Bosze, tam wielki problem. Porzyganie się po słodyczach = więcej miejsca w żołądku na kolejne slodycze

nie wiem co to, ale fajnie nie brzmi i ja bym koniecznie podjechala do lekarza. niech sprawdza czy to nie zapalenie opon mozgowych, wyrostek itd. niech wyklucza ciezkie przypadki.

Teraz jej lepiej, choć mimo podania 100 ibuprofenu gorączka jej prawie nie spadła...
Pediatrę mamy dopiero od 13 w przychodni. A pewnie będę musiała czekać do 16, żeby zdrowego aktualnie Wojtka nie wlec do przychodni...
Mam nadzieję, że to tylko jakiś wirus, że zawroty głowy to raczej mdłości, ale nie umie odpowiednio określić. Bo jak chodziła, to sprawnie, nie widziałam zaburzeń równowagi.
Kiedyś już miałam taki przypadek z Krysią- wysoka gorączka, ból szyi (ale nie było sztywności karku), płakała jak zapalałam światło. Też byłam przekonana że to zapalenie opon. A okazało się tylko ostrym zapaleniem gardła.
A myślałam, że trochę od tych lekarzy odpoczniemy

Treść doklejona: 12.01.17 21:21
Ostra infekcja wirusowa. Gardło bardzo czerwone. Leczenie zachowawcze. Gorączka nie spadała, bo dawałam z ostrożności za małe dawki ibuprofenu. Gorączka zgodnie z zapowiedzią lekarki sięga 40 stopni. Zbijam, robię okłady, czekam.
W poczekalni (w końcu pojechałam prywatnie bo u siebie się nie dostałam, a nie chciałam czekać do jutra) spotkałyśmy kolegę z przedszkolnej grupy, identyczne objawy. Pozostałe dzieci przed nami i po nas też- co najmniej 39 stopni i pokasływanie.

U nas Maksiowi piątki wyrosły przed 3 urodzinami.

Pewnie pomylilas 5 z 6
Wiki jedna piątkę już ma następna w natarciu a ma 2 l
Weź bardzo mocno poodchylaj poliki od dziąseł Milka miewa plesniawki b.nisko osadzone teraz jak mówi że coś boli to odrazu szukam w każdym zakamarku
.
Biedna Krysia my tego Wirusa mamy już za sobą Milka też miała 40st gorączki Wiki też tyle że małej zeszło na oskrzela

Nie wiem czy to nie grypa, takiej diagnozy nie otrzymałam. A czym grypa się różni od innej wirusowej infekcji? Mnie zwykle lamie w kościach, Krysia narzekała na ból pleców... Dziś trzeci dzień chorowania, gorączka nadal 39 stopni, ale cały dzień nie dostawała leków, bo dobrze się czuła i nie narzekała. Dałam jej lek, jak wróciłam do domu. Zobaczymy, kiedy zacznie odpuszczać...

KasiaMW: Pewnie pomylilas 5 z 6

Tak pomylilam :) Dzieki. Przeliczylam zeby dziecka i jestem w szoku ;)

Szukalam w buzi - nic nie widac. Ale na dole przy dziasle ciezko mi zobaczyc. Umowilam nas do dentysty na poniedzialek. Sprawdzi dokladnie :) Dzieki za opinie Dziewczyny.

Mikołaj ma prawie 7 lat i szóstek też ani widu, ani słychu, nie mówiąc już o tym, że wszystkie zęby mleczne i żaden się jakoś nawet specjalnie nie rusza