A widzisz, zaćmienie... No to faktycznie hotel - ale Teo, jak dobry dorwiecie, a ludzie piszą opinie, oj piszą to kociabom się spodoba - tym bardziej, że dwie są.

bianka to ten malenki kocio, który do Was trafił? Kurcze- biedula... Musi miec niezle pokiereszowaną psyche... :(

Ale ja jej nie dam uśpić no coś Ty

Szczypta tak to ten, którego uratowalismy od śmierci z głodu albo z zimna albo jednego i drugiego.
I ona generalnie była fajnym kotem bo jedynie czasami gdzieś siknela no i z tą kuweta był problem. Ale w sumie można się przyzwyczaić że wannę po niej sprzatalam.
No a odwaliło jej kompletnie odkąd przynioslam Huga do domu. No zazdrość milion i jakby po złości wszystko robi. Po złości albo z zazdrości. Albo jedno i drugie.
Było chwilę lepiej ale od kilku tygodni znowu jakiś regres.
A Hug na prawdę jej nic nie robi bo od początku moje dzieci uczone że kot to nie zabawka i targac za ogon oraz męczyć nie wolno.
Więc nie wiem czemu ona tak tego syna mojego nie znosi. Chyba tylko za to że jest

Kasia ja się nie znam na psychice zwierząt. Więc możliwe że nie mam racji. Ale czy nie jest złośliwe ze strony kota, kiedy wchodzi do kuchni podczas gdy ja gotuję obiad, staje pod lodówką i PATRZĄC SIĘ PROSTO W MOJE OCZY zaczyna sikac?
No ewidentnie robi to z premedytacją i złością w spojrzeniu.
No albo faktycznie ja wyolbrzymiam i widzę to co chce widzieć.....

Nic to. Zobaczymy jak to będzie. ......

PENNY: Moczyła mu potem w tych odchodach głowę, w celach wychowawczych...nie wiem co "myślał" wtedy kot, ale na pewno nie było to nic w stylu "o kurde mam pełno kupy na głowie i w nosie, muszę pójść po kwiaty i przeprosić i nie robić tego więcej"

Aj low ju! :))

Poczytam bankowo jak znajdę chwilę wolną. Natomiast z kotą próbowaliśmy chyba wszystkiego jeśli o załatwianie do kuwety chodzi. Różne żwirki, różne kuwety, ilości ich przeróżne, rozmieszczenia itp.
Nigdy nic nie zadziałało więc daliśmy jej spokój.
Niech robi do tej wanny skoro inaczej nie potrafi.

Tylko niech na litość nie załatwia się w kuchni, w salonie, pod łóżkiem w sypialni itp

Co do wycierania pyskiem kocich sikow - ja jestem zdecydowanie przeciwna temuz. Ale mój mąż ze dwa razy kotu to uczynił i spokoj z sikaniem był wówczas najdłuższy. Więc może coś faktycznie to pomagało?

Ok Kasia, skoro mówisz że kot złośliwy nie jest to nie neguję bo jak mówiłam na psychice zwierząt się nie znam :)
Czyli po prostu błędnie odczytywalam jej zachowanie.

A powiedz mi - skoro te problemy zaczęły się wraz z pojawieniem się Huga to nie będzie to zazdrość tylko bardziej stres, dobrze rozumiem?

TEORKA: A powiedz mi - skoro te problemy zaczęły się wraz z pojawieniem się Huga to nie będzie to zazdrość tylko bardziej stres, dobrze rozumiem?

Jak najbardziej Asia. To znaczy to może być przyczyną, ale może być też coś innego lub dodatkowego. W każdym razie kota nie jest złośliwa tylko coś innego nie gra i nie hula. Z psami jest łatwiej jednak pracować, bo one bardziej społeczne i chętne do pracy. W sensie, że łatwiej je pewnych zachowań oduczyć, odwrócić uwagę i przekierować na coś innego. Nie wiem czy w przypadku kota by zadziałało, jeśli spróbować by Biankę zagradzać smakołykami. Czyli jeśli jej się zdarzy jednak do kuwet nasikać to ją w trymiga nagrodzić czymś ulubionym. Wygłaskać dodatkowo jeśli lubi. I tak w koło Macieju do skutku. W przypadku psa pewnie by to pomogło migiem, ale jak z kotem to nie wie, ale można spróbować.

TEORKA: Ale mój mąż ze dwa razy kotu to uczynił i spokoj z sikaniem był wówczas najdłuższy.

Nie jestem przekonana do takich metod, dla mnie są mało ludzkie ;) dziecku głowy w kupie nie nurzam i zwierzęciu też bym tego nie zrobiła. Bianka przestała (na chwilę), ale kto wie, może akurat był to przypadek, nie wiem. Albo mogła się jeszcze bardziej zeschizować i trzymać dłuugo siku czy mocz i wysikać się jakoś do kuwety. W każdym razie żaden z kotów mojej babci lekcji nie wyciągnął z maczania głowy w kupie. Uciekały po prostu z domu, albo sikały po kątach i czym prędzej zmykały. Podejrzewam, że znaczyły w ten sposób teren, ale prawdy raczej nigdy się nie dowiem. Generalnie wydaje mi się, że wsadzenie psu głowy w siki/kupę jest raczej słabym pomysłem, raczej wyładowaniem przez człowieka emocji, ulżeniem sobie, ukaraniem go. W odchodach są bakterie, robaki czy choroby i maczanie mu w tym pyszczka może się też źle skończyć. Nie słyszałam, żeby ktoś trzylatkowi mazał sikami czy kupą z pieluszki, bo owy trzy latek jeszcze nie nauczył się jeszcze załatwiać do toalety. Mamy mniej pokładów cierpliwości do zwierząt, mniej spokoju chyba i wyrozumiałości w porównaniu do ludzkich istot.

Wyczytałam gdzieś przed chwilą, że część kotów, którym głowy moczono w sikach i kupach, potem zaczynały się odruchowo w tych odchodach tarzać za każdym razem, tak jakby tego człowiek oczekiwał. Metoda zatem mało bezpieczna. Wydaje mi się, że lepiej jednak jest poszukać innych rozwiązań.

Treść doklejona: 21.04.16 10:28

_Fragile_: Aj low ju! :))

Low ju tu :)

TEORKA: Kasia ale Ty mnie nie tłumacz z bezsensownością tego w odchodach maczania bo ja tego absolutnie nie popieram. Dla mnie to bez sensu i tak jak piszesz, zgadzam się z każdym Twym słowem.

Asia nie denerwuj się :) tłumaczę również dla ogółu, może ktoś z tego skorzysta i zmieni zdanie. Wiem, ze gro ludzi tak robi, bo myśli, że to jest ok, dlatego tak szczegółowo się rozpisałam. Także chill :>

A tak sobie myślę, że może Biankę sam kształt kuwety przeraża, może kojarzy z czymś bardzo złym i dlatego nie chce do niej wejść? Pisałaś, że sika do wanny, może by jej jakąś miskę okrągłą włożyć do tej wanny (co by prostokąta nie przypominała), nasypać malutko żwirku. Skoro się bezpiecznie w tej wannie czuje, to można by od tego zacząć.

TEORKA: Więc dużo za wcześnie od matki zabrana. Może to też tutaj jest problem że się zsocjalizowac nie zdążyła ?
--

Może być i tak, kocięta i psy powinny być z mamami dłużej jednak.

Ja bym tą wannę zaakceptowała, gdyby tylko gdzie indziej nie robiła. Z odstraszaczem próbowaliście? Choć ja bym miała opory straszyć zwierza. No, ale mój takich cudów nie czyni.
A jakie są relacje między kocicami? Może jednak one rywalizują ze sobą o teren i o was?

No tego nie próbowaliśmy Kasia bo jak sama przyznajesz jest to dość mocno upierdliwe. Zwłaszcza, że Hugo się 2-3 razy dziennie usrywa i to tak, że od razu do wanny go biorę i prysznicem myje.
Do umywalki się posadzić nie da, tylko wanna wchodzi w grę.
No więc jakoś sobie nie wyobrażam że w kółko ten żwirek wsypuję wysypuje etc :(
Pewnie dało by się zrobić ale w obliczu pozostałych obowiązków domowych typu pranie, gotowanie, sprzątanie to no kurcze zwyczajnie nie chce mi się :/

Karolcia odstraszaczy zuzylismy ze 3 różne. Brossa pomarańczowy, jakiś z allegro niemiecki i od weta jeden. Na Biance to żadnego nie robiło wrażenia a Metusia biedna do salonu wejść nie chciała

Relacje koty miały super. Do stycznia zeszłego roku. Bawiły się fajnie, gonily, ' zapasy na dywanie urzadzały, spały często obok siebie, przytulone.
Odkąd Bianusi "odwaliło" to Metka podejść do niej nie może bo od razu jest prychanie, syczenie i drapanie. O jakichkolwiek wspólnych zabawach to pomarzyć może Metka. Jedyne chwilę kiedy Bianka Metke toleruje to przy miskach z jedzeniem.

Teo- współczuję Ci bardzo, bo z tego co piszesz cięzko sie z Bianka zyje i sporo poswięcenia Cie kosztuje wychowywanie kotki.
Ja z obawy przed takimi kłopotami nie chciałam wziąc kota z adopcji, chociaz serce i wielu znajomych mi podpowiadało,zeby tak własnie zrobić.
samo to,ze tolerujesz sikanie do wanny jest dla mnie trudne do ogarniecia...

Kasiu ale my wc mamy osobno, nie razem z łazienką.
Bo przez chwilę myślałam żeby ją do kibelka uczyć. Chciałam te nakładki kupić.
ALE to musiałabym non-stop wucet otwarty mieć a to zaś przy Hugu awykonalne bo wlaził by i rękami grzebał. A chodzić za nim krok w krok to też bez sensu bo jednak obiad się sam nie ugotuje itp

Szczypta no wiele ludzi jest w mega szoku że ja jej na to załatwianie się w wannie pozwalam. Że zarazki, ze to obrzydliwe etc. Bardzo możliwe, że większość tak to odbiera. Ja już chyba się do tego przyzwyczaiłam przez te cztery lata. Oraz do tego, że codziennie przed wieczorną kąpielą szoruje wannę domestosem albo innym Cifem a potem przelewam wrzątkiem z czajnika. To taki rytuał stały już.
No ale jakie mam inne wyjście ? Zabronie jej do wanny to znajdzie inne miejsce. Bankowo nie będzie to kuweta (w cuda nie wierze) i na pewno nie będzie to miejsce równie łatwe do czyszczenia co wanna.
No i tak to.....
Człowiek się ulitowal, chciał uratować zwierzę no a ono takie niewdzieczne


Karolcia ona najbardziej nie lubi Huga i mojego męża. Męża podejrzewam za to karcenie po sikaniu i na pewno wyczuwa jego do niej niechęć. Huga nie lubi za sam fakt jego istnienia.
Mnie uwielbia i traktuje jak matkę. Bom w sumie ją wychowała od maleńkiego. Jak tylko gdzieś siadam na dłużej to przychodzi, wchodzi na mnie, obejmuje łapami za szyję i wtula się w moje włosy. Albo je lize. Albo ssie moje ucho. Albo "iska" brwi. Nigdy mnie nie ugryzla, nie prychnela nawet nigdy. Tylko ja moge ją wziąć na ręce, obciąć pazury itp.
Właśnie dlatego jestem taka rozdarta bo mimo wszystko, w moich oczach jest cudnym przytulakiem. I pieszczochem.
Nince też specjalnie krzywdy nie robi. Daje się jej pogłaskać, no chyba że nie ma ochoty to wstaje i odchodzi. Ale nie atakuje.

Teorka, u nas tez problemy z kotami, nasiliły się po pojawieniu się dziecka…
A zaczęły się gdy przygarnęliśmy drugiego kota…Cały czas byliśmy przekonani, że koty się akceptują i uwielbiają, ale jak się dobrze przyjrzeliśmy, to jednak nie do końca tak jest, bo starszy zaczął sikać poza kuwetą a nigdy wcześniej tego nie robił. Okazało się, że młodszy (mniejszy i słabszy) znalazł sposób na to, żeby spacyfikować większego, brudził mu kuwetę, potrafił korzystać z niej kilkanaście razy dziennie, gdzie ten pierwszy zwykle tylko 2 razy dziennie…i do zanieczyszczonej przez tego pierwszego nie chciał się załatwiać..
Postawiliśmy druga kuwetę i problem prawie znikł, dopóki nie pojawiło się dziecko…teraz oba kocurki pokazują swój koci charakterek…co prawda nie sikają poza kuwetą, ale jak tylko uśpię synka zaczyna się miauczenie…takie, które często budzi dziecko…o dziwo dziecku pozwalają niemal na wszystko, synek może sobie na nich leżeć i wyglądają na zadowolone..

Rozpisałam się i posta zjadło :P

TEORKA: Kasiu ale my wc mamy osobno, nie razem z łazienką.
Bo przez chwilę myślałam żeby ją do kibelka uczyć. Chciałam te nakładki kupić.
ALE to musiałabym non-stop wucet otwarty mieć a to zaś przy Hugu awykonalne bo wlaził by i rękami grzebał. A chodzić za nim krok w krok to też bez sensu bo jednak obiad się sam nie ugotuje itp

To zmienia postać rzeczy. Można by jeszcze chwilę zaczekać aż Hug ogarnie, że się do kibelka nie wchodzi i wtedy spróbować, chociaż nie wiadomo jaki będzie efekt. Ale kto wie. To wygląda tak, jakby się Bianka w łazience czuła bezpiecznie, bo cicho, bo ciemno, więc może w wc byłoby jej też dobrze.

TEORKA: Człowiek się ulitowal, chciał uratować zwierzę no a ono takie niewdzieczne

Asia teraz coś napiszę, co nie jest absolutnie żadnym przytykiem w Twoim ani niczyim kierunku.

Każdy kto ratuje zwierzę prosto z ulicy czy ze schroniska jest człowiekiem o wielkim sercu. Ale... ale nigdy nie oczekujmy od zwierzęcia wdzięczności. To jest uczucie wyższe, złożone, którego ono nie zrozumie i nigdy nie okaże-to pułapka. Pies/kot rozumie, że jest mu dobrze. Wie, że jest bezpiecznie, przywiązuje się. Wie, że ręce pogłaszczą, przytulą, dadzą jedzenie, pobawią się z nim, wie że jest dobrze. Ale obce jest mu uczucie wdzięczności. Przygarnianie zwierzęcia zazwyczaj ma szczęśliwe zakończenie, ono się przywiązuje do nas, a my je obdarzamy miłością. Czasem jednak coś idzie nie tak...pies/kot może mieć traumatyczne przeżycia, nie otworzy się od razu, może nigdy tego nie zrobić albo tak wolno, że człowiek się zniechęca, bo pies nie okazał wdzięczności...Nie raz widziałam rodziny, które po tygodniu, miesiącu oddawały psa do schroniska(ogromna trauma dla zwierzęcia), bo pies nie chciał być przytulany, bo nie podchodził i tak dalej. Niektóre zwierzaki potrzebują więcej czasu, potrzebują człowieka, który nie oczekuje wdzięczności a zrozumienia, że to pies/kot musi się poczuć bezpiecznie by nawiązać kontakt. Czasem trzeba mu w tym pomóc, ale nie na siłę. Zwierzęta mogą mieć różną przeszłość, niestety pokutuje przekonanie, że zwierzę ze schroniska musi być wdzięczne, bo my je uratowaliśmy. Człowiek chce dobrze i ma dobre intencje, ale przypisując psu/kotu kolejną ludzką cechę, sam wpada w pułapkę, czuje się rozczarowany. Żadne zwierzę nigdy nie myśli codziennie, że zostało zabrane ze złych warunków, że dostało nowy ciepły dom, żyje chwilą.

Asia rozumiem Twoje rozdarcie, mój Marcin miałby pewnie takiego samego frusta jak Mateo. Nie wiem już co poradzić :( Mam koleżankę kociarę, miała kilka trudnych kociaków, napiszę do niej, może coś poradzi. Ja bym jeszcze spróbowała wzmacniać u Bianki pozytywne pożądane przez Was zachowanie. Jeśli na przykład jest u Ciebie na kolanach, to niech Mateo weźmie Huga na kolana, siądzie w drugim rogu kanapy(czy pokoju) i go czymś zajmie, a Ty Biankę miziaj, daj smakołyka. Niech jej się Hug zacznie dobrze kojarzyć. I tak powolutku można zmniejszać dystans. To działa u psów, może i u niej zadziała.

MrsHyde: a ostatnie zakraplanie bylo ledwie 3tyg temu :/

"ledwie" 3tyg temu??? piszesz o kroplach? Większość tych, które używałam zapewniają ochronę DO 4tygodni, czyli te 3tyg to wg mnie max działania (tylko na pchły działają dłużej) więc nic dziwnego, że ochrona słaba. U nas też tak było, że w sezonie 2tyg były ok, a po dwóch tygodniach ochrona zaczynała słabnąć, po ok 3była praktycznie zerowa.

u nas póki co najlepiej sprawdza się foresto+tabletka, ale jak jeszcze Bandzior był na kroplach, to w sezonie też co 2tyg zakraplałam

Kurcze mój lab jest jakiś dziwny...

kupiłam jej ogon wołowy,surowy.
Ponoć twardy,długo miałą sobie go rozpracowywać.
A to połykała wielkie kawałki i zaraz rzygałą tym.
aż na samo wspomnienie szarpie mnie na wymioty

Jak mam robić próby z BARFem jak ona takie cyrki mi czyni?

hmmm w ten sposób o tym nie myślałam

dżasti: Wiec pracujemy z nimi, dużo spacerujemy, głaszczemy, przytulamy i przyjmujemy je jakie sa.

w jaki sposób z nimi pracujecie?
szkolicie je, czy tylko głaszczecie?
samo głaskanie jest nagrodą za nic a wręcz za to co wyprawiają.
pies, podobnie jak dziecko musi mieć postawione granice, aby czuło się bezpieczne.
u Was jedyną granicą jest ogrodzenie, teraz kojec.
psy jeśli gryzą wszystko co mają w zasięgu szczęki najczęściej robią to z nudów, dla zwrócenia uwagi na nie.
mój Logan robi podobnie kiedy czuje się ignorowany. także czasem mam coś pogryzionego mimo iż warunki lokalowe oraz dostępność do rzeczy są niezmienne.

Kociary, jak myslicie, czy możliwe jest , żeby ruja przeszła niezauwazalnie? Bo moja Luna ma 8 mies i nic...Opóźniona w rozwoju czy coś?

Ja też myślę ze rui nie da się nie zauważyć.
Jak nasza Metka miała pierwszą (i ostatnią) ruje to normalnie myślałam że zatłukę gadzinę
Natomiast nie wiem czy jest możliwe u kotki ruja bezobjawowa.
Trzeba by było zapytać weterynarza.
Może się czasami to zdarza?
Albo pierwsza ruja może np po roku dopiero wystąpić ?
Kurcze nie wiem.....

A nasze koty tydzień poza domem przeżyły spoko.
Na Metke to zupełnie nie wpłynęło.
Co do Bianki trudno mi cokolwiek powiedzieć bo wróciła do nas z obroża feromonową oraz w trakcie kuracji lekami, którą to kurację my teraz kontynuujemy.
Weterynarz zdziwiony że kota ani nie zmulona, ani więcej nie śpi itp.
Zachowuję się raczej normalnie.
Tzn dalej załatwia się do wanny (chociaż ostatnio dwa razy do kuwety zrobiła kupę, pierwszy raz ever ) i na Metusię prycha oraz na Huga

Dzięki Aga.

Oraz tak przeanalizowałam, że nasza Metka w maju urodzona ruję miała już jak Hug był na świecie. I miał około dwóch miesięcy (pamiętam bo mi go w nocy budziła swoim darciem) czyli w marcu.
No to miała dobre 10 mscy, albo nawet 11.
Może w takim mniej więcej wieku (tzn plus minus około roku) pierwsza ruja występuje ?

elfika: w jaki sposób z nimi pracujecie?szkolicie je, czy tylko głaszczecie?

Szkolimy. Tzn mąż szkoli. Nie jeździmy z nimi na szkolenia, bo mimo, że te są niedaleko to mąż jeździł z poprzednim naszym pieskiem i się naumiał. (szkolenia w szkółce są właśnie na zasadzie, że właściciele są uczeni jak szkolić psy).
A głaszczemy je dużo, bardzo dużo. Ale nie na zasadzie nagrody. Teraz już nic nie wyprawiają, bo nie mają do tych rzeczy dostępu. Może źle napisałam poprzednio, bo gryzły i uciekały jak biegały po ogrodzie luzem. Odkąd są w kojcu to już nic nie robą z tych rzeczy. Żadnych szkód już nie ma. Ale mają kojec taki jak niektórzy mają ogródki.
Elfika - a uważasz, że w takim przypadku nie powinnyśmy ich głaskać? Bo konsekwentni jesteśmy, ale uczucia też im chcemy okazywać. wiesz mój mąż to jest psiarz i w ogóle ciężko było mu ten kojec postawić. Ale ze względu na dzieci musiał. A najchętniej to by zagłaskał i zacałował psy na śmierć.

Elfika zauważylam suwak.
gratuluje :)

Daria - gratuluję i powodzenia :-*