Frances, ciekawa jestem co odpowiedzą specjalistki RB, bo ja w takiej sytuacji nie wyobrażam sobie 2 godziny negocjować z dzieckiem - w sensie przed wyjściem z domu. Te ruchy przymuszające, które wykonałaś, ja pewnie bym poczyniła po 3 próbie przywołania słownego ;)
Co do wieczoru, to nie czytałabym bajek, skoro ich nie słuchają. Zgasiłabym światło i powiedziała, że już leżymy w łóżku..
Nasunęło mi się przy tym pytanie.
Jak RB zapatruje się na dyscyplinę? Jest w ogóle coś takiego w słowniku tego podejścia?

Powiedzmy, że te dwie godziny "negocjacji" nie były tak uciążliwe, bo wiedziałam, że tak bedzie więc zaczałam już po śnaidaniu ich psychicznie szykować na wyjście, w między czasie rozwisiłam pranie, posprzątałam po śnaidaniu i zrobiłam obiad ale też wolałabym by to sprawniej szło.
A co do łóżka. Jak gadają czy biegają to jasne, że przerywam czytanie. Po chwili pytam się czy czytać dalej, a no tak więc czytam i tak w kółko

Treść doklejona: 09.12.15 22:41

madzinka83: mam wrażenie, że jestem beznadziejną matką

Właśnie, też sobie to wyrzucam, że inni mogą zatrzymać się pomyśleć, opanować, a ja wrzasnę Mimo, ż eteż nie jestem "świeżynką" w tej dziedzinie staram się, ale kurde muszę przyznać, ze jest zdecydowanie łatwiej z jednym dzieckiem, gdy jeszcze ono większą część dnia spędza w przedszkolu. Po przedszklu dwie, trzy godzinki można być na 100% tylko dla dziecka. Ja czasem mam większy problem jak pogodzić potrzeby jednego z potrzebami drugiego i przy tym nie zwariować

Na wychodzimy i kropka obawiam sie, ze najprawdopodobniej.skonczylo by sie tak, ze musiala bym wyjsc bez nich (chocby tylko za drzwi) a wtedy bylby ryk oczywiscie.
Z czytaniem...nie zasna...tzn ja czytam, a maly z doskoku pije cycka i zasypia z cyckiem w buzi, duzy tez jeszcze dopomuna sue o drapanie po.glowie i plecach. No zazwyczaj jestem z nimi do usniecia. Raz wyszlam to tez byl ryk.

Fran u nas czasem rano (szcegolnie po chorobach) rozpoczyna się jęczenie przed wyjściem... wtedy np szybko zagaduję "kogo dziś weżmiesz do żłobka:sowę czy myszkę? odpowiada , ze sowę... to super będzie Cie pilnowała , a Ty wszystko jej tam pokaż no i koniecznie jej pilnuj" u nas tego typu rzeczy zawsze działają...

czytanie: moja Nina wieczorem zazwyczaj miała w nosie wiec z tego zrezygnowaliśmu - w ciągu dnia ma wystarczająco sporo rzeczy edukacyjnyc wiec nie jest to dla mnie sprawą życia i śmierci...
jest przyzwyczajona do chwili pogłaskania, kołysanki i zasypia sama

Fran a ubieranie w formie zabawy? U nas jak nic nie działa, to zabawa zawsze działa. A nastawienie budzika i ubieranie na czas? ( przy Twojej pomocy oczywiście ). A sposoby typu: kto będzie ubrany dostanie listę zakupów ( oczywiście trzeba mieć dwie ).
Co do wieczora, może czytaj krótko tylko? U nas Adaś słucha jak zahipnotyzowany, ale jak jest za długo, to właśnie wiercić się zaczyna, skakać itp. Wtedy wiem, że przeciągnęliśmy.

U nas jeszcze bardzo długo pomagało, gdy rano chowałam ubrania i trzeba było szukać, a potem założyć znalezioną rzecz i szukać następnej. Normalnie Adaś potrafił się rozzłościć jak zapomniałam o tej zabawie

Treść doklejona: 09.12.15 23:58
Agatella, jakoś do tej pory nie zabrakło mi inwencji, a i jest przecież wiele dni, kiedy zabawa nie jest potrzebna, bo po prostu ubieramy się i wychodzimy.

Frances kobieto zadbaj przede wszystkim o siebie, jeśli Twoje podstawowe potrzeby nie będą zaspokojone to nie znajdziesz sił na dłuższa metę żeby wykrzesać z siebie empatię cierpliwość. Zrób rachunek sumienie, gdzie „musisz”, a gdzie możesz odpuścić bycie perfekcyjna matką i panią domu i wrzuć na luz… odpoczywaj, nie gotuj, nie sprzątaj, nie bądź dla siebie zbyt surowa.
Może możesz tez przeanalizować swoje plany ułożyć jadłospis/zakupy tak żeby zaplanować mniejsza ilość wyjść? Czyli po prostu ograniczyć te sytuacje może ograniczając ich ilość łatwiej będzie zapanować nad tymi które się wydarzą?
U nas sprawdza się wieczorne poinformowanie dziecka o ważnym wyjściu dnia następnego , na co dzień się nie spieszymy, ale kiedy mam taki dzień że jestem umówiona to nie było problemu żeby się zorganizować.
Jeśli nie chcą wyjść to może podziała jeśli faktycznie nie ugotujesz? Może razem planujcie obiady, zakupy żeby byli bardziej zaangażowani i zależało im na wyjściu? Myślę że gdyby moja córka usłyszała że nie będzie placków ziemniaczanych bo nie ma ziemniaków sama pobiegła by do sklepu.
Dziewczyny podały fajne sposoby na ubieranie, wybieranie ja nie potrafię dorzuć nic sensownego. Nie czuję nawet że mogłabym bo chyba kiepska ze mnie specjalistka. Ostatnio (temp około 0) Gaja wybrała do sklepu w kostiumie kąpielowym i ażurowym letnim kocu jako pareo, po przejściu kilku metrów jednak stwierdziła że trochę zimno…prawie 40 minut siedziałam na schodach zanim się zdecydowała (nie szczędząc przy tym rozpaczy) co jednak ubierze na to wyjście które w sumie trwało max 10 miut.

Jeśli chodzi o spanie to odpuściłabym 3 godzinne czytanie, może zorganizujesz się tak żeby zasypiać z chłopakami, mnie zdarzyło się kilka razy zasnąć przed dzieckiem. Ona bardzo tego nie lubi, jeśli mam taki dzień że padam i jestem w łóżku przed nią bardzo szybko przychodzi i sama siebie „zmusza” do zaśnięcia.

Dla pocieszenia powiem że uważam(y) się za dom RB ale czasem wychodzę z siebie, trzaskam drzwiami i mam dość. Kłócę się z moim dzieckiem, potem przepraszam, obie płaczemy i jakoś trwamy w tym wszystkim. Ja nie jestem w stanie wykrzesać z siebie szczypty zrozumienia przed śniadaniem, przekracza to moje fizyczne możliwości… Gaja już wie o tym ma na mnie sposób dopóki nie zjem czegoś nie odzywa się do mnie z rana i mówi o tym głośno, a ja daję sobie do tego prawo, bo dziś nie potrafię inaczej. Wspominam o tym dla wsparcia, wierzę już niedługo będziesz miała w pewnych kwestiach też duże wsparcie u chłopaków i razem wymyślicie strategię żeby ograniczyć trudne momenty.

Tak na szybko, poranne przemyślenia, bo zaraz muszę lecieć ;)

1. Ważne, zaplanowane wyjście - informuje obie wcześniej i zwykle wcześniej zaczynamy się zbierać. Nie proszę ich wtedy, tylko informuję: "dziewczyny, już czas, za chwilę musimy wyjść, bo...". Ze starszą takich problemów nie ma w ogóle, młodsza lubi stawać w poprzek, ale zwykle działa to, że widzi, że reszta towarzystwa się zbiera i też dołącza. Nie jest źle, chociaż zdarzyło mi się już w akcie desperacji (wizyta u lekarza na konkretną godzinę) po prostu wziąć ją pod pachę, buty do ręki i tak wpakować do auta, żeby zdążyć na czas. Bez zbędnych komentarzy. Potem wytłumaczyłam, że mówiłam, że to dla mnie ważna wizyta i że nie zawsze mogę na nią czekać. Też bym chyba postawiła na naturalne konsekwencje - nie mogliśmy wyjść na zakupy, no to niestety nie ugotuję tej potrawy na obiad, bo nie kupiliśmy składników.

2. Zasypianie - tu też zawsze mieliśmy ustalone, że każda wybiera sobie jedną książkę/opowieść do przeczytania i to działało, chociaż czasem zdarzało się, że chciały jeszcze - i tu, jako gorąca zwolenniczka niekonsekwencji w wychowywaniu dzieci w zależności od warunków zgadzaliśmy się lub nie. Wbrew obiegowej opinii niczego to nie zepsuło i działało bezproblemowo do niedawna. No a teraz obie dorosły już do tego, że po przeczytaniu książeczek, krótkim przytuleniu i buziaku po prostu wypraszają nas z pokoju, gaszą światło i dalej sobie same radzą. Jak są zmęczone, to zasypiają w momencie, jak mają jeszcze trochę energii, to rozmawiają sobie, czasem któraś jeszcze przyjdzie do nas po coś do picia albo po jeszcze jednego buziaka, ale generalnie dają nam ostatnio wolne na wieczór, co mnie jeszcze trochę szokuje, bo do niedawna byłam skłonna twierdzić, że do 18tki będą zasypiać trzymane za rączkę, ha ha. A jednak

3. Chyba najważniejsze - Frances, to nie jest nic złego odmówić dziecku. Jesteś człowiekiem, a nie robotem i nic złego się nie stanie, jeśli czasem będzie po twojej myśli. Ja się staram z dziewczynami szczerze - jak jestem chora, źle się czuję, to mówię wprost, słuchajcie, dzisiaj nie jestem w stanie z wami się bawić, bo źle się czuję, ale mogę posiedzieć obok i się poprzyglądać. Fajnie jest, jak przy takiej okazji słyszę "no to idź się połóż na kanapie, a my ci przyniesiemy jakiś kocyk" Ja myślę, że jak się tego nie nadużywa (w sensie, że dzieci nie słyszą co chwila kolejnych czy niezbyt poważnych wymówek), to nie tylko nie stanie im się żadna krzywda, ale też mogą się nauczyć, że czasami każdy potrzebuje odpoczynku, mama też. W końcu to normalna sprawa, życie, jeszcze nieraz tak będzie.

4. No i jeszcze jedno - mnie też jest daleko do oazy spokoju, łatwo się denerwuję, tracę cierpliwość. Cały czas muszę nad sobą pracować, żeby faktycznie wychodziło mi dobrze. Czasem się buntuję i sobie myślę, że to nie dla mnie. Ale potem sobie próbuję wyobrazić, jakby to było, gdybym całkowicie odpuściła i poszła torem, jakim szli moi rodzice... To wyobrażenie działa mocno, bo ja nie miałam fajnie jako dziecko. W moim domu było bardzo "tradycyjnie" - dzieci i ryby głosu nie mają, a w razie wątpliwości klaps w tyłek i sprawa załatwiona. Brr... to już wolę się pomęczyć i popracować nad zmianą, żeby nam wszystkim było lepiej.

madzinka83: Chętnie czytam ten wątek (sama go założyłam o dziwo :-)), ale mam wrażenie, że jestem beznadziejną matką w porównaniu do osób tu się wypowiadających, bo pewnych rzeczy wcielić w życie nie potrafię.

A to chyba wynika chyba z formy dyskusji, że można odnieść wrażenie, że tu faktycznie same supermatki się wypowiadają Mam na myśli to, że jak się opisuje na forum jakieś rozwiązania, które akurat działają w naszych domach, to może faktycznie z boku to wygląda tak, że ten radzący ma w domu wszystko idealnie ułożone, nigdy się nie unosi i nie myli. A to tak trochę wyjęte z kontekstu jest przecież, bo akurat ktoś chciał poradzić coś, co się u niego sprawdza, a przecież może mieć parę innych problemów, na które tak dobrego rozwiązania jeszcze nie znalazł. Ja osobiście nie wierzę, że istnieje ktoś, kto nigdy, przenigdy nie stracił cierpliwości, nie podniósł głosu, w żadnej sytuacji - jesteśmy tylko ludźmi.

_hydro_: A to chyba wynika chyba z formy dyskusji, że można odnieść wrażenie, że tu faktycznie same supermatki się wypowiadają Mam na myśli to, że jak się opisuje na forum jakieś rozwiązania, które akurat działają w naszych domach, to może faktycznie z boku to wygląda tak, że ten radzący ma w domu wszystko idealnie ułożone, nigdy się nie unosi i nie myli. A to tak trochę wyjęte z kontekstu jest przecież, bo akurat ktoś chciał poradzić coś, co się u niego sprawdza, a przecież może mieć parę innych problemów, na które tak dobrego rozwiązania jeszcze nie znalazł. Ja osobiście nie wierzę, że istnieje ktoś, kto nigdy, przenigdy nie stracił cierpliwości, nie podniósł głosu, w żadnej sytuacji - jesteśmy tylko ludźmi.

Chciałabym to podkreślić, bo ja osobiście nie raz odniosłam wrażenie, że dziewczyny potrafią tak myśleć. Nie ma ideałów, nie ma rozwiązań, które zawsze działają. Ale jak ktoś pyta o radę, to logiczne że piszę o tym co najczęściej pomaga, i to nie znaczy, że zawsze jest tak pięknie.

Treść doklejona: 10.12.15 08:14

katka_81: ale tak serio serio? Przy dwójce energicznych, rozwijających się chłopców, ma nie gotować? I jak zadbać o siebie, będąc samą?

A co się stanie jak od czasu do czasu zamiast obiadu będą kanapki? Co się stanie jak od czasu do czasu będzie nie posprzątane? Olanie sprzątania i gotowania też jest formą zadbania o siebie.

Ja mam też dwóch urwisów (20 mies różnicy). U mnie sprawdza się gotowanie "dorosłe" w przeddzień, wieczorem. W ciągu dnia nie gotuję, albo gotuję tylko zupę, albo na przykład coś szybkiego tylko dla synów. Gdy dzień jest krejzolski, to przynajmniej wiem, że mam co jeść bez akrobacji.

Agatella: W zyciu bym nie zrobila takiego ruchu przy tak malych dzieciach. Z nastoletnim szczylem- jak najbardziej
Ale dzieci 2-4 latka po prostu maja miec obiad, cieply posilek.
I oczywiscie sa sytuacje, ze obiadu nie bedzie, np. mama chora. Ale na pewno to nie sytucje, ze delikwent nie ma ochoty isc do sklepu

Moim zdaniem to nie musi być tak, że całkowicie nie ma obiadu, tylko po prostu obiad jest inny, niż było zaplanowane, bo nie kupiliśmy składników Nie wiem, jak jest u was, ale u nas dziewczyny bardzo lubią planować jadłospis i lubią się go trzymać. Jakby była taka sytuacja, że z powodu ich odmowy wyjścia do sklepu musiałam zrobić na obiad coś innego, niż było w planie, to jestem pewna, że dałoby im to bardzo do myślenia. Czasem nie trzeba aż tak drastycznych konsekwencji

Treść doklejona: 10.12.15 08:41

Winni: uważam, że sami siebie wpychamy w tę ilość roboty w domu i dla mnie priorytety nie są najlepiej rozłożone, gdy porządek czy absolutnie codziennie gotowanie stają się w praktyce ważniejsze niż mój odpoczynek, samopoczucie i zdrowie, czas spędzony z dzieckiem. Oczywiście, każdy powie, że tak nie jest, że najważniejsze zdrowie, czas z dziećmi itd jednak w praktyce często dzieje się inaczej. Ja też tak kiedyś robiła, teraz jestem "mądrzejsza"

Tak, tak, tak. Cóż dodać. Sama byłam w poprzednim wcieleniu perfekcyjną panią domu, na szczęście zmądrzałam I serio, to wcale nie oznacza, że żyjemy w bałaganie i chaosie, a na obiad nie ma ciepłych dań

Treść doklejona: 10.12.15 08:42

Smuga: U mnie sprawdza się gotowanie "dorosłe" w przeddzień, wieczorem. W ciągu dnia nie gotuję, albo gotuję tylko zupę, albo na przykład coś szybkiego tylko dla synów. Gdy dzień jest krejzolski, to przynajmniej wiem, że mam co jeść bez akrobacji.

Ja też lubię mieć coś awaryjnego zamrożone, żeby w razie "w" można było po prostu olać gary i odgrzać gotowca :)

Samej z dwójką to faktycznie ciężko, żeby odpoczywać, szczególnie że chłopcy Fran nie chodzą wcześnie spać. Ale fakt i ja czasem zamiast obiadu dalam kanapke ;)

RB jest w porządku, to tylko interpretacje są błędne, stosowanie w praktyce.
Wczesniej cytowałam skrajny przykład, ale myślę, że wielu rodziców pod przykrywką RB pozwala dzieciom na wszystko, bądź prawie wszystko. Może nawet niewielu, ale pewnie się zdarzają.

Hydro, pytam hipotetycznie.. Nie dosc ze nie mam pustych szafek, to jeszcze zyje w erze zakupow przez internet
Chodzi o mechanizmy dzialania rodzica. Bo ja nie wiem co robic w takich sytuacjach.. jedynie przymus. Dlatego pytam, moze sa inne wyjscia.

Agatella: Chodzi o mechanizmy dzialania rodzica. Bo ja nie wiem co robic w takich sytuacjach.. jedynie przymus. Dlatego pytam, moze sa inne wyjscia.

No ja już pisałam, jak jest sytuacja naprawdę podbramkowa i nie ma opcji, żeby cokolwiek zmienić (lekarz itp.), to zdarzyło mi się wziąć pod pachę bez tłumaczenia i wsadzić w auto. Tłumaczyłam po fakcie i chyba zostałam zrozumiana, bo powtórki na razie nie było. Czy to dobrze? Nie wiem, ale wydaje mi się, że jednak mam do tego prawo, byle tego prawa nie nadużywać.

Treść doklejona: 10.12.15 09:26

danap: Taki off: ostatnio usłyszałam, że ludzie wcale nie muszą jeść ciepłych posiłków (nie mylić z gotowanymi) to mit i przekonanie żadnymi badaniami nie potwierdzone.

Też to gdzieś słyszałam, ale przyznam, że ja lubię ciepłe jedzenie, szczególnie o tej porze roku nie wyobrażam sobie funkcjonować bez ciepłych posiłków. Może kwestia przyzwyczajenia, bo u nas nawet śniadania i kolacje są często na ciepło.

danap: ostatnio usłyszałam, że ludzie wcale nie muszą jeść ciepłych posiłków

Ja jestem tego przykldem, bo przez dlugie lata obiadow nie jadalam. Teraz bardzo lubie i sobie nie wyobrazam. Co do jednak dzieci, to mysle ze to nie chodzi o temperature posilku, le zeby to byly warzywa, kasze, mieso. A nie kanapki Nawet jak bedzie chlodne, to tragedii pewnie nie bedzie

_hydro_: to zdarzyło mi się wziąć pod pachę bez tłumaczenia

Ok..

danap: no właśnie słowo klucz lubię ja tez lubię i robię. Chodzi o to żeby się wkręcać ze jak nie zje ciepłego posiłku to kaleką zostanie

Oczywiście. Po prostu kwestia indywidualnych upodobań.

Agatella: Dla mnie to jest jeenak przesada.

czego się obawiasz ?

Agatella: A co jak nie ma innych skldnikow, albo sa, ale jutro, pojutrze sytuacja sie powtarza?

Agatella: Ja absolutnie nie jestem zadna terrorystka w tym zakresie. Nie raz odpuszczam. Ale mam jakies takie przeswiadczenie, ze czeste odpuszczanie z powodu tylko widzimisie dziecka (przyklad z dzieckiem ktore nie chce sie ubrac do sklepu), to nic innego jak rzady dziecka w domu. Jezeli na tym polega RB (w co nie chce mi sie wierzyc) to najwidoczniej nie jest ono dla mnie..

Takie pytania świadczą o tym, że po prostu nie rozumiesz na czym polega RB. To jak Ty to widzisz, to w takiej sytuacji dziecko "wygrywa". A w RB nie ma wygranych i przegranych, jest za to dbanie o wzajemne potrzeby wyrażone w odpuszczaniu, wyrażaniu zgody na prośby oraz kompromisach. Relacja z dzieckiem jest tego rodzaju, że ono nie czuje się wygrane, ja nie czuję się przegrana. A w związku z tym nie ma problemów typu: a co kiedy sytuacja się powtarza?. Ponieważ dziś jest tak, jutro inaczej. Nikt nie przejmuje się sztuczną konsekwencją, ponieważ każdy zachowuje się naturalnie dbając o swoje potrzeby oraz uwzględniając potrzeby innych.

Czyli w rodzinach stosujących RB nie ma żadnego ustalonego porządku dnia? Jedno z drugim się wyklucza?
Czy dbaniem o potrzeby nie jest przygotowanie posiłków?
Normalne wychodzenie na spacery czy ubranie dziecka tak by nie marzło?

Inaczej sobie ustalacie hierarchię potrzeb chyba - na pierwszym miejscu ma być zadowolenie dziecka, a cała reszta jak się uda?

Winni: Takie pytania świadczą o tym, że po prostu nie rozumiesz na czym polega RB.

Nie sadze.. Mysle ze po prostu nie znasz dobrych odpowiedzi na moje pytania

Winni: To jak Ty to widzisz, to w takiej sytuacji dziecko "wygrywa".

Absolutnie nie widze tego tak.

Winni: dbanie o wzajemne potrzeby wyrażone w odpuszczaniu,

A gdzie miejsce na moja potrzebe pojscia do sklepu...(np)

Winni: sztuczną konsekwencją

Dlaczego sztuczna?

PENNY: . Czy nie możesz używać mniej zaczepnego tonu?

Nie mam zaczepnego tonu. Slowo specjalistka nie bylo uzyte ironicznie
Twoimi slowami czuje sie urazona, bo na prawde uwazalam was za specjalistki. Ale jak widac wyweszylas tu podstep
Dlatego wybacz, ale nie bede odpowiadac na pozpstale twoje pytania, bo czuje sie po prostu z tym niekomfortowo..

Melodie: Czyli w rodzinach stosujących RB nie ma żadnego ustalonego porządku dnia? Jedno z drugim się wyklucza?

u nas jest ramowy, ale nie mam z tym problemu jeśli ramy się przesuną

Melodie: Czy dbaniem o potrzeby nie jest przygotowanie posiłków?

jak potrzeba stoi za przygotowaniem posiłku? To warto sobie uświadomić, bo żeby się nakarmić/ zaspokoić głód nie trzeba zjeść ciepłego obiadu, który się gotowało ileś tam godzin. Może być kanapka, owoc, coś, co również może zaspokoić potrzebę dbałości o zdrowie nie mówię o byle jakim fastfoodowym posiłku. Jeśli poprzez przygotowanie posiłku zaspokajamy SWOJĄ potrzebę dbałości o rodzinę wyrażenia miłości etc. to można to zrobić w inny sposób, a przygotowanie posiłku jest po prostu jedną ze strategii która wybrałam.

_Fragile_: Danap, ale w zimie? Tzn. Ty kurtka i rękawiczki, a dziecko w podkoszulce?

nooo

Agatella: A gdzie miejsce na moja potrzebe pojscia do sklepu...(np)

Agatella to nie potrzeba, co stoi za tym że chcesz iść do sklepu? pójście do sklepu jest strategia na zaspokojenie jakiejś potrzeby.