Po co mam iść do neurologa przed EEG? Będę płacić za EEG, więc nie muszę mieć chyba skierowania. Do neurologa pójdę z zapisem, jeśli uda się go zrobić.
Co do ABR to u mnie do domu nie przyjadą. Koszt badania to ok. 130 zł. Ponoć mają przytulny pokój do usypiania.

Leków przed eeg się nie podaje. Najważniejsze eeg jest w deprywacji, czyli dziecko zasypia bardzo zmęczone. To jest taka prowokacja służąca do wykrycia np. Epilepsji. U nas bez deprywacji zapis ładny lub z lekkimi odchylenia. W deprywacji ewidentne zmiany. Lek uspokajający jakim jest hydroksyzyna może zburzyć zapis.

Aj, nerwa mam dzisiaj....
Adaptacja była z dupy - w czwartek pół godziny ze mną i Heniem, w piątek na pół godziny został sam... I to wszystko.
Dziś go odstawiłam o 7:15 i odbiorę dopiero o 15:30, więc od razu na tyle godzin... Rano został bez płaczu, ale miał taki szok wypisany na twarzy i w oczach Zadzwoniłam o 11:30 co u niego, to spał (od godziny) - śniadania nie zjadł...

Oby się odnalazł w tym wszystkim.

Mi terapeutka mówiła aby dzwonić i się pytać co mogą zapewnić, jak z terapia i, ilu jest wspomagających (bo jak któryś zachoruje to co wtedy). Czy mają wwr na miejscu? Jak nie czy w innej placówce będzie miejsce. No ilu mają z zaburzeniami dzieci.

No no, z tym najgorzej. U nas to w ppp odradzał psycholog szkołę w sąsiedniej wsi, bo tam nie respektują ipetu ani nic.
No poszłam na czuja do swojego przedszkola i super się nim zajęli, a nw pilnuje diety itp. Chociaż wwr mamy poza placówką.

U nas doszło niestety mega problem ze wzrokiem. Janek ma na jednym -minus 8 a na drugim minus 9.
Przez przypadek wzięłam Julke i ma plus 2 i plus 3.

Przez te Fryckowe zajęcia z WWR i Za Życiem, mam straszny niedoczas. Grudzień był ciężki, ale styczeń będzie wyzwaniem, bo zawalony cały... W sensie codziennie po pracy każde popołudnie w rozjazdach. Masakra... Z mężem to się w locie widujemy. Henryk "zaniedbany" - nie mam dla niego w ogóle czasu. Czasami nawet zadania domowego mu nie sprawdzę (nie zdążę lub nie pamiętam).

Cieszyłam się na początku, że te 20 h programu Za Życiem to sporo i będą efekty terapii. W praktyce jednak wyszło, że to bardzo dużo i nie ogarniam czasowo. Myślałam, że jak nie wyrobimy pełnych 20 h w miesiącu, to te brakujące przepadną (co prawdę mówiąc by mi było na rękę). A tu panie terapeutki skrupulatnie liczą i co było odwołane w grudniu (bo Fryc trochę chorował plus przerwa świąteczna), to przerzuciły na styczeń. Wyszło na to, że w tym miesiącu będą dni, kiedy będzie miał zajęcia 2x dziennie (9:00 i 17:00). Nie mam pojęcia, jak to ogarnąć...

Muszę jakoś poobcinać te godziny, bo dosłownie nie mamy życia normalnego. Codziennie wstaję o 5:30 i cały dzień z wywieszonym jęzorem, wiecznie w biegu, wszystko na szybko i wieczorem padam.
Miałam ciche postanowienie na ten rok, że zacznę znów książki czytać, ale kiepsko to widzę...
Dopiero teraz, ale ze zdwojoną siłą, odczuwam brak rodziny w pobliżu, która od czasu do czasu mogła by pomóc

Jestem z nim w sali.

Dziś zaraz na początku zajęć pani kazała mi wyjść, żeby sprawdzić jak będzie współpracował, gdy mnie nie będzie. Rozpłakał się jak wychodziłam. Wróciłam po pół godziny i z daleka słyszałam jego płacz - okazało się, że cały czas płakał. Uspokoił się, gdy go wzięłam na ręce...

Od początku zajęć, czyli od końca listopada. Zna ją i fajnie z nią pracuje na zajęciach.
Zrobiłyśmy błąd z tym moim wyjściem, bo ubralam się i wyszłam na jego oczach, więc spanikował.

Tak. Ale on tego kompletnie nie rozumie.

No właśnie, Fryc jak z Wami się komunikuje?? Obrazki, makaton??

No to Ty musisz mu zrobić taki domowy plan dnia. Obrazkowy. To, że on nie rozumie to nie oznacza, że olewamy tylko tym bardziej wprowadzamy. Przy okazji ćwiczysz mowę, bo opowiadasz mu zdaniami przesuwając z nim tę strzałkę oraz myślenia przyczynowo-skutkowego. Malo tego ten plan dnia można modyfikować w razie potrzeby i znowu czegoś nowego się uczy. Poza tym można też wypróbować różne sposoby. Czasami Ty z nim przesuwasz strzałkę, a czasami stawiasz mu zadanie, aby sam ustawił strzałkę na odpowiednim obrazku. Dzieci ze spektrum lubią zadania.
Ja się namęczyłam z tymi wspomnieniami długo, ale w końcu pojawiły się sukcesy. Tak samo będzie z planem dnia. A i ma to terapeutyczny wpływ, bo z czasem też przestanie płakać. Dla niego to jest nowość. Zaburzenie mu rutyny i dotychczasowego planu dnia. Z nim trzeba to przegadać, wyobrazkowac, przyzwyczaić i skojarzyć z czymś stałym i przyjemnym. Póki co jest lęk. On nie bedzie trwał wiecznie.

marion: Nie zrozumie planu dnia.

rozumie więcej niż Ci się wydaje.

Wczoraj się okazało, że moje dziecko ma olbrzymi trzeci migdał :( Zasłania 3/4 światła tylnych nozdrzy. Jest do wycięcia. Ale foniatra mówi, że jest za mały (synek) i że ten migdał może odrosnąć. Jest zagrożenie utratą słuchu i bezdechów.
I już wiadomo dlaczego tak trudno mu idzie mówienie :(
Macie jakieś doświadczenia z usuwaniem migdałka?

obe: Macie jakieś doświadczenia z usuwaniem migdałka?

u nas mimo ogromnego przerostu wszystkich 3 u Bianki [wystarczy, że paszczę otworzy i widać z daleka] nigdy nie było potrzeby cięcia, aczkolwiek rozważam badanie słuchu ponowne.... to wiem, że nie powinno się wycinać bo to bardzo obciąża organizm i rozwala odporność w późniejszych latach więc ewentualnie przyciąć. no i tak jak Ania pisze -Krajmed+Kajetany li i tylko.

Dzięki dziewczyny :) Mój się na razie nie przeziębia, nie miał anginy, w sumie nic nie miał. Tylko to oddychanie przez buzię i chrapanie. Ciekawe co by było gdyby złapał anginę lub chociażby mononukleozę :(
Za tydzień mam badanie słuchu (nie wychodzi dobrze lewe ucho - przez katar) i jak nadal nie będzie wychodzić to jest to bezwzględna przesłanka do usunięcia.
Myślałam już o Kajetanach (też w kontekście badania słuchu) ale tam na zabieg czeka się 1,5-2 lat :( Zaraz obświetlę ten Krajmed.
Jesteśmy z Lublina.

Obe jeśli juz jest problem ze słuchem przez katar to nie ma na noc czekać; tak zaczęły sie problemy mojej córki. Drenaż za drenażem pózniej był konieczny bo idioci u mnie lokalnie w porę nie zadbali przy kwestii zaciągania sie błony bębenkowej i bagatelizowano płyn w uchu.
ze względu na kolejkę w Kajetanach robiliśmy 4operacje prywatnie w krajmedzie
Moze i koszt ale komfort zabiegu, jakość a przede wsyztakim całodobowy kontakt z lekarzem pózniej i ogólnie kiedy coś sie dzieje warte sa każdej kasy. Wiem tez ze tam u nich maja zupełnie inne narkozy niż w państwówce wiec go tez robi różnice

z glutem dopuścili do badania?

Też nie zupełnie. Mojego syna badali z glutem i po wyleczeniu. Niestety przy migdale nie zawsze jest możliwość wyleczenia kataru, więc bada się sytuację obecną. U nas katar był mega przewlekły i patrząc na glut musiałby nigdy badania nie mieć. Takze miał robionych kilka badań.

Obe, ja widzę że szkoły są rózne. U Wojtka nie było typowego "migdałowego" chorowania, jedynie sapanie i lewouszny niedosłuch. Standardowe leki nie pomagały i były nawroty. Laryngolog z naszego miasta i pediatra chciały go kłaść na stół. I po raz kolejny pojechałam do Łodzi do lekarki, która miałaby go ewentualnie operować.
A ona mi powiedziała, że teraz wszyscy by cięli, bo to najłatwiejsze, a niekoniecznie najlepsze. Dobrała mu taką dawkę leków robionych aptecznie, że zadziałały.
I powiedziała mi, już na pierwszej wizycie, że zoperować zawsze zdąży. Przy czym przy jego astmie, jej zdaniem, wycięcie pogorszy jego stan, a wszystkie infekcje zaczną od razu "schodzić na płuca i oskrzela". Przy okazji wytłumaczyła mi badania słuchu i wyjaśniła, że wcale nie jest tak źle, jak mówiła lekarka z Sieradza...
Dr Strużycka, bo do niej chodzimy, ma duże doświadczenie w wadach słuchu, bo je operuje, wszczepia implanty słuchowe itd. Wzbudziła moje zaufanie i póki co się jej trzymam.
U Wojtka poprawa słuchu i błyskawiczny postęp w mowie nastąpił po pierwszej serii leków. Przy kolejnym pogorszeniu wyników badania, mowa się nie zatrzymała, idzie nadal do przodu.
Wiem doskonale, że każdy przypadek jest inny i trzeba znaleźć lekarza z indywidualnym, a nie schematycznym podejściem.
Zwłaszcza, że sam przerost 3 migdała jest fizjologiczny do 5-6 roku życia.
I oczywistym jest, że jeśli utrudnia oddychania, powoduje nawracające zapalenia uszu, to nie ma na co czekać. Ale jeśli jest podobnie jak w naszym przypadku, to warto dać organizmowi szansę.

Jakbyś chciała, to pytaj. Choć zwykle to ty większą wiedzą dysponujesz
Ja już byłam pogodzona z zabiegiem i głos pani doktor był dla mnie zaskakujący. Ale mija 5 m-cy i nie jest gorzej, a nawet lepiej. Od wrzesnia dopiero teraz Wojtek zlapal infekcję i wybiera druga porcje leków.

To chyba znaczy, że terapia zaczyna przynosić efekty. Oby tak dalej.