mkd, jeszcze nie wykonuję, a kształcę się dokładnie na Twój, nawet w dzieciaki bym również chciała iść . No i niestety, ale słyszę, że jest ciężko.

Bloody tak mi sie wydawalo ze na moj. No kurde latwo nie jest,wiec juz sie boje szukania pracy

A u nas historia wyglądała tak, że urodziłam na 4 roku studiów stacjonarnych , kiedy zajęć miałam już garstkę. Miałam 22 lata, mój mąż 23. Decyzja ta była w pełni zaplanowana i przemyślana.
Utrzymywaliśmy się z męża pensji i moich stypendiów ( wcale nie małych bo z uczelni dostaje ponad 900 zł i Stypendium Ministra 14000 - także rozłożyliśmy je sobie w miesiące), rodzice nam nie pomagali, chyba że tam dali od czasu do czasu jakąś kasę jak to dziadkowie na pieluchy czy coś. A jak w ciąży byłam to teściowie kupili wózek, a moi łóżeczko, komodę, materacyk i pościel.
Wiedzie nam się całkiem ok i za nic na świecie bym tego nie zmieniła.
Na początku na 1 noc przyjeżdżała do nas teściowa[( bo moi rodzice 130km od nas, teściowie 150km) Moi rodzice pracują, a męża mama akurat jest w domu], bo miałam zajęcia np. wtorek, środa to ona siedziała z Adasiem, ja między zajęciami jeździłam go karmić. A na 5 roku studiów Adaś poszedł do żłobka, a ja do pracy. Wszyscy jesteśmy zadowoleni. Mały uwielbia żłobek, w weekend narzeka, że chce do dzieci, ja jestem spełniona jako mama i w pracy. Za tydzień mam obronę, przygotowuje się do egzaminów na aplikację i planuję rozpocząć doktorat. Mój Mąż też spełnia się w pracy oraz w roli taty. Mówi, że bardzo chciał dziecka, trochę się bał jak to pogodzimy. Długo myśleliśmy analizowaliśmy. Doszliśmy do wniosku, że podołamy, ewentualnie wezmę dziekankę, ale wierzyłam cały czas, że dam radę. Na dziś dzień mogę powiedzieć, że daliśmy radę. Cieżko było podczas podjęcia decyzji o żłobku, ale szybko okazało się, że wszystko samo się ułożyło :)
___
Za to boję się, że ta kampania będzie mnie dotyczyć kiedyś odnośnie kolejnych pociech..
Zawsze mówiliśmy o 2-3 dzieci. Teraz...... Nie wiem czy Adaś wcale będzie miał rodzeństwo. Już teraz rozumiem znaczenie wygodniactwa, bo mimo, że pewnie dalibyśmy JAKOŚ radę.. to tego zwyczajnie nie chce. Podoba mi się moja praca, czuje się szczęśliwa i póki co chcę się rozwijać. Adaś jest do nas strasznie przywiązany. Jest strasznie absorbującym i żywym dzieckiem i nie wyobrażam sobie na dziś dzień drugiego dziecka.. Mimo, że on opowiada, że np. Ala mam dzidzie ( w sensie koleżanka z złobka siotrzyczkę) i mówi Adaś też? I przykro mi tłumaczyć mu, że Adaś na razie nie będzie miał braciszka, ani siostrzyczki. Szczególnie jak na spotkaniach w żłobku widzę, jak on o te młodsze dzieci dba, podchodzi głaszcze, przytula. Teraz jednak myślimy żeby pokazać Adasiowi kawałek świata, zainwestować w jego przyszłość a potem kiedyś... może... oby wtedy nie było za późno..

Molinezja, tak ustosunkowujac sie do Twojego wpisu - nie odbierz osobiscie, bo kazdy ma swoje zycie - ale ja osobiscie bym sie bala nie miec doswiadczenia, pracy itd. Patrzac nawet tu po forum - ile zwiazkow sie rozpada. dzieci, zero doswiadczenia, bez pracy i nagle facet mowi - zegnaj gienia, rzuca ochlapkiem alimentacyjnym albo i wije sie i nie placi.
no ale nie zawsze oczywiscie jest taki czarny scenariusz.
z tym ze ja uwazam ze stoi sie pewnie tylko na wlasnych nogach.

_Asiula: Za to boję się, że ta kampania będzie mnie dotyczyć kiedyś odnośnie kolejnych pociech..

Asiula, czasem myślę podobnie, z tym, że raczej o 3 dziecku. Bardzo bym chciala mieć, z tym, że może nie od razu po 2,a z kolei jak już odchowamy dwójkę i pojdę do pracy innej niż ta z mężem, to czy to będzie dobry czas na dziecko? Raczej nie... A z kolei teraz po drugim chcielibysmy odpocząć od pieluch, może w końcu pojechać na jakieś wakacje w terenie (kochamy góry, a teraz odpadają - a będąc w Szwajcarii poznaliśmy Niemców robiących trekking z 3 i 4 latkami), a jak kolejne miałoby wtedy roczek czy miałoby sie urodzić, to znowu odpadają takie wyjazdy... Ciężka decyzja, ale czasem się z mężem śmiejemy,że lepiej nic tak restrykcyjnie nie planować, bo może to życie za nas zdecyduje kiedy 3 dziecko :D

Ja tam specem od marketingu nie jestem ale o to właśnie chodziło w tej reklamie - jest kontrowersyjna i dlatego budzi takie emocje. Dzięki temu cała Polska o niej mówi. Czy ktoś z niej wyciągnie jakieś wnioski? Nie wiadomo ale jest szansa, że tak :)

Ja pracując w korpo jakoś nie zauważyłam tego rezygnowania z posiadania dziecka na rzecz pracy Może moja korpo jest przyjazna, bo jest gdzie wracać, nawet po długim czasie. Tylko ja zaczynałam pracę mając 19lat i idąc na macierzyński miałam za sobą ponad 5lat pracy, doświadczenia w kilku działach, awans i od 4lat umowę o pracę. Fakt, że nas na równorzędnym stanowisku było 4os, a "pod nami" 120 na śmieciówkach...ale w tym wypadku odkładanie ciąży, to raczej nie pęd do kariery i strach o stanowisko, tylko zwyczajny brak środków i zabezpieczenia.
W mojej "komórce organizacyjnej" jest kilkaset osób i większość dziewczyn na stanowiskach menadżerskich,kierowniczych i wyższych ma dzieci.

Ewasmer i Monia - nie mam obaw związanych z tym, że mąż mnie zostawi samą i zostanę bez pracy, doświadczenia i tak dalej - nie widzę, żeby nasz 12,5 letni związek szedł w tę stronę. A jeśli nawet by tak się stało to po porstu nie widzę tego, żeby się wypiął na swoich synów i zostawił ich na pastwę losu. W każdym razie nigdy się nie zastanawiałam co ja zrobię jak on odejdzie. Być może jestem naiwna, ale nie przeiwduję takiego scenariusza ;)

Za to wiele razy mi się zdarzało martwić co ja zrobię jeśli jemu coś się stanie... Ale są rodzice niedaleko, jedni, drudzy, moje siostry, wprawdzie daleko obie, ale zawsze gotowe pomóc, do tego przyjaciele. Chocby nie wiem co się stało nie widzę siebie mieszkającej z dziećmi pod mostem. Studia mam skończone, więc jakaś wiedza jest, kwestia podjęcia pracy. 6 lat tak przetrwałam, więc teraz do września to już na pewno dam radę ;)

Asiula ty masz mnóstwo czasu, teraz masz 24 lata, rozwijaj się, dorabiajcie się, ciesz się Adasiem, a za 10 lat będziesz miała 34, Adaś 12, fajne doświadczenie zawodowe i wtedy będziecie mogli postarać się o rodzeństwo dla Adasia. Ta kampania skierowana jest do kobiet które mają np 38 lat i nie posoadają pierwszego dziecka, one mają niewiele czasu.

MrsHyde oplułam monitor, super

No taka loteria bo jakiby facet nie byl za mlody, nie oznacza ze taki bedzie zawsze, ludzi moze wszystko zmienic, np moja kumpela tez miala udane pozycie, dziecko.. az chlod dostal awans w pracy.. i sie wszystko posypalo, w domu nawet chcial rzadzic, wiec wiecie... Nigdy nie wiadomo ;)

Asiula - moja kolezanka ma 9 lat roznicy.. No co by nie powiedziec, ze robi ze starszej corki opiekunke bo bardzo sie stara by Ona tak tego nie odczula, jednak ta bardzo jej przy malej pomaga chocby odprowadzajac do szkoly, czy bedac z nia w domu po poludniu jak mama jeszcze w pracy, wiec jakas to "wygoda" zawsze jest, szczegolnie, ze jak starsza byla w jej wieku to musiala prosic jedna czy druga kolezanke bo rodzina 350 km od domu :)

Nie jest Ale zawsze jednak chcieliśmy więcej niż jedno dziecko, tak żeby Adaś miał też kogoś na tym świecie zawsze...

Ja się poczułam mimo wszystko dotknięta. Od 9 lat nie mogę mieć dzieci, nie wiem, czy kiedykolwiek będę je miała. Nie życzę sobie, żeby jakiś debil z telewizora wmawiał mi, że to moja wina, bo "nie zdążyłam"! Nie wszyscy muszą mieć dzieci, nie wszyscy będą je mieli. Osoby, które mieć ich nie chcą, na pewno nie zechcą przez jakąś tam kampanię. To ich sprawa, że lubią wygodę, mają do niej prawo. Poza tym każdy ma prawo żyć tak, jak chce albo tak, jak pozwala mu sytuacja. Nie powinno się wszystkich mierzyć jedną miarą.

No właśnie mam wrażenie, że do tych, do których kampania miałaby dotyczyć, albo nie dotrze, albo nie trafi, a nade wszystko- jest ich mikra ilość. Uderza za to w tych, którzy dzieci nie mają z innych przyczyn. Zwłaszcza, że większość osób o swoich problemach z płodnością nie opowiada wszem i wobec, a niejedni na spotkankach rodzinnych będą teraz słyszeć "no widzisz, ociągasz się, a później będziesz płakać, jak ta w tv".

azniee: Zwłaszcza, że większość osób o swoich problemach z płodnością nie opowiada wszem i wobec, a niejedni na spotkankach rodzinnych będą teraz słyszeć "no widzisz, ociągasz się, a później będziesz płakać, jak ta w tv".

No toż właśnie o tym pisałam wcześniej, na przykładzie znanej mi pary. Z zewnątrz wyglądają właśnie tak, jak pani ze spotu. No, może bez przesady, ale też dobrze płatna praca, dom, najnowsze gadżety, podróże po świecie. Dziecka brak. A że nie mają wypisane na twarzy, że od 8 lat starają się bezskutecznie? Dlatego już nieraz słyszeli na swój temat komentarze w takim tonie, że w d... się przewraca z nadmiaru kasy, a potem będzie za późno Serio, niektórzy naprawdę w ten sposób myślą.

A ja myślę, że szum jest rozdmuchany...
Bo chyba nie powiecie, ze nie znacie osob, dla których dziecko to taki punkt do odhaczenia w terminarzu.
Fajnie, ze Ula opisała swój przykład. Takich przykładów jest cała masa. I wcale nie musza to byc kobiety-suki jak je opisuje p.Mlynarska.
Często niestety pęd ku rzekomo lepszej przyszłości dla dziecka to jakas iluzja, uleganie konsumpcyjnemu modelowi wychowania dziecka. Bo czy dziecko musi mieć najdroższe zabawki, najładniejsze ubranka, jeździć na kilka wycieczek w roku, chodzić na milion zajęć dodatkowych? Czy to wpłynie na jego przyszłość? Pewnie w jakimś sensie tak, bo ogromna ilosc rodzicow, zeby zapewnić dziecku takie warunki musi pracować troche dłużej niż te przysłowiowe 8 godzin dziennie.
I nie sadze, by dało sie na to wszystko zarobić na zas(chyba, ze sie jest potentatem naftowym), bo zazwyczaj wzrost zarobków idzie w parze ze wzrostem potrzeb. Na pewno znacie osoby dobrze sytuowane, ktore ciagle twierdza, ze ich na nic nie stać.

A wracając do kampanii... Nie oszukamy natury- czas działa na niekorzyść kobiet. Płodność z wiekiem spada. A dziecko to nie punkt do odhaczenia w terminarzu.

Jahe dokladnie twórcom chodziło głównie o wywołanie dyskusji.

hydro no sama kampania mówi o tych konkretnie kobietach- ich to juz nie dotyczy masz racje. Wiadomo, ze ma to "ostrzec/poruszyc" te ktore w ten pęd dopiero sie wkrecaja...

Jaheira: Płodność z wiekiem spada

Jaaasne

No to ja jestem z Warszawy, znajomi pracują w korpo, niektórzy jako wolni strzelcy i nie znam ani jednej takiej pary. Znam kilka, które dzieci mieć nie chca/nie mogą, ale nie znam takich sytuacji jak ta ze spotu. Co nie oznacza, ze ich nie ma, ale to problem marginalny. Za to wśród moich znajomych my mamy mniejszą liczbę dzieci, bo oni mają po troje, czworo... Moim skromnym Hydro dobrze napisała, szum jest, ale to chyba nie tak miało być z tą kampanią ;)

A do mnie ta kampania trochę trafia. Jednak rozum podpowiada co innego. Mam 27 lat, mój mąż 31 lat i stałą pracę. Mamy jedno dziecko. I tak bardzo chciałabym urodzić drugie dziecko. Jak widzę kobietę w ciąży, czy z małym dzieckiem to jej zazdroszczę i czuję, że mam ogromną potrzebę macierzyństwa. Mój mąż również chciałby już drugie dziecko, bo też robi się co raz starszy i chciałby dożyć kiedyś wnuków. Jednak wypłatę mamy tylko jedną, a kosztów jest dużo, bo kredyt na mieszkanie, bo opłaty, bo potrzeby dnia codziennego. I to jest pierwszy argument, który mnie powstrzymuje. Drugi jest taki, że skończyłam dwa kierunki studiów, a jeszcze nie pracowałam i nie mam żadnego doświadczenia. Myślę, że czas najwyższy podjąć jakąś pracę, no i udało się od września dostałam pracę jako nauczyciel. I już wiem, że będę odkładała macierzyństwo, bo zacznę jako nauczyciel stażysta i nie chciałabym już po pierwszym roku zajść w ciążę i stracić pracę w państwowej placówce. Chciałabym też coś osiągnąć. W moim mieście i okolicach o pracę w szkole bardzo ciężko, więc dostałam ogromną szansę (i to bez żadnych znajomości). Tak więc uważam, że kampania odrobinę do mnie przemawia, ale mnie nie przekonuje, bo wszystko zależy też od sytuacji życiowej.

kasiek, ja akurat znam sporo osob "z drugiej strony", ktore decydowaly sie na kolejne dziecko a czasem jeszcze kolejno, bo praca ich wkurzala. A na L4 pewny pieniadz, potem rodzicielski tez pewny pieniadz z ZUSU, a potem 7/8 etatu i zas rok nie do ruszenia.

_hydro_: wolałabym wierzyć, że takie przypadki nie istnieją

Ja też znam taki przypadek osobiście. Dziecko od pon do pt mieszka z dziadkami, a w weekendy z rodzicami...Także historia kuzynki Twojej koleżanki nie jest niestety jedyna.

Hydro, ale przeciez teraz głośno jest o poznańskim przedszkolu, gdzie mozna zostawic dzieci na noc z czego rodzice ochoczo korzystają nie tylko w podbramkowych sytuacjach. Niestety takie rzeczy sie dzieją. DZieja sie w imie "szczęśliwi rodzice, to szczęśliwe dziecko" lub "musze pracowac, by zapewnić mojemu dziecku godne(?) warunki"

bardzo łatwo wam przychodzi ocenianie. nie zawsze wszystko jest takie czarno-biale, ze wyrodni dorobkiewicze.

Treść doklejona: 18.06.15 10:25

Jaheira: Hydro, ale przeciez teraz głośno jest o poznańskim przedszkolu, gdzie mozna zostawic dzieci na noc z czego rodzice ochoczo korzystają nie tylko w podbramkowych sytuacjach.

ja czytalam na mamadu ze akurat wcale nie tak ochoczo

Ewasmerf: nie zawsze wszystko jest takie czarno-biale

Dla mnie niektóre sytuacje są właśnie czarno białe.
Albo nie rodzę dziecka [wiedząc, że za chwilę chce jechać za granicę i zarabiać] albo rodzę i nie jadę.
Proste jak budowa cepa.
Nie doszukuję się w tej sytuacji drugiego dna, nie próbuję zrozumieć innych przesłanek, bo MOIM ZDANIEM to po prostu okropne i niedopuszczalne.
I tyle.