To akurat jest karalne na gruncie prawa karnego nawet, o podatkowym czy karnym skarbowym już nie wspomnę.

Dla dobra dziecka małżonkowie powinni podjąć próbę ratowania związku. Podnieść ręce i poddać się zawsze zdążą. A zdrada z niczego się nie bierze - chyba nigdy nie ma tak, że 100% winy za problemy w małżeństwie ponosi tylko jedna strona. Ja się w każdym razie z taką sytuacją nie spotkałam.

Viki jeżeli chcesz, by Twój mąż oderwał się od komputera to po prostu ktoś musi mu zniszczyć wszystko co zbudował na swoich planetach.
Plan byłby taki. Musiałabyś zalogować się na tym samym uniwersum co On, wyszukać w rankingu graczy osoby z pierwszych miejsc i napisać do nich, kiedy wraca flota Twego męża na planetę, żeby mogli go zezłomowć. Jeżeli poniszczą jego dorobek kilka razy, to się zniechęci. Szczególnie jeżeli gra już jakiś czas i dość dobrze rozbudował flotę.

Są osoby podatne na uzależnienie i takie, które w nie nie wpadają, choć mają do czynienie z tą samą grą, kasynem, alkoholem itp.
Wydaje mi się, że bez terapii żadne "podstępy" nie pomogą. A żeby doszło do terapii, to tylko on sam musi dostrzec, ze uzależnienie go niszczy.

Zniszczenie jego "dzieła" może odnieść odwrotny skutek, albo uzależnienie w czym innym.

W takim przypadku potrzebna konspiracja, aby się nikt nie dowiedział.

Jeżeli słowem nie da się tego zrobić, to trzeba drastycznie. Czasem dopiero metoda obuchem przez łeb działa.
Zresztą to jest tylko propozycja, a co Viki z tym zrobi to już jej sprawa.

Znajdzie się inna gra, kumple itp. Nie tędy droga. Musi sam chcieć zrezygnować.

Dalszy ciąg historiii...

S stwierdziła że muszą sobie wszystkio wyjasnić i zaczęli rozmawiać , pojechali nawet do tej laski, obydwoje wszystkiemu zaprzeczają , jakoby była to tylko jego przyjaciółka, ale na moje kto tam wie... Jeśli wrócą do siebie to i tak jest juz rysa na tym związku

a Ty wybaczyłabyś zdradę Ama?

Tylko czy to faktycznie była zdrada, czy to "tylko" przyjacilółka

Ja wybaczyłabym zdradę ale mój mąż nigdy sie o tym nie dowie

Teoretyzować to sobie wszystkie możemy i gadać jedna na drugą. Prawda jest jednak taka, ze żadna z nas nie może przewidzieć jak się zachowa. W myślach możemy odgrywać wiele scenariuszy, ale jak będzie naprawdę to tylko dowiemy się jak nas to spotka. Czego oczywiście nikomu nie życzę.

Wybaczyłabym. Ale... nie bezwarunkowo.Tylko jeśli byłby to szczery żal i coś miałoby wynikać z tego.

Czasem jest tak, że dwie osoby się tak zaperzają, że aż dochodzi do tragedii. A związki to ciężka praca i ważne są owoce tej pracy, powody mniej, tak mi się wydaje przynajmniej.

A jak to jest jak kobieta zdradzi ? Czy facet wybacza ?

Ja zdrady nie wybacze, przezylam kilka zdrad...wybaczajac, bo bylam mloda, glupia, myslalam, ze jestem malo warta i baaardzo ufna. To mnie wiele nauczylo. Jesli ktos ma tak malo szacunku dla nas i zdrada, to szerokiej drogi...zycie ma sie jedno i nie ma sensu robic z siebie cierpietnicy i beczek w poduszke po cichu.
Skorpionko calkowicie, sie z Toba zgadzam. Jesli ktos nie dorosl do zycia we dwoje, tylko potrzebuje atrakcji to powodzenia. Moj M wie jaka ze mnie babka, niby do rany przyloz ale jak tylko mi ktos za skore zajdzie to lepiej uciekac. Biorac slub powiedzielismy sobie, co do siebie czujemy i dlaczego chcemy byc razem. Ponad wszystko obiecalismy sobie szczerosc ... i tak jest do dzisiaj i jesli tylko bedziemy chcieli to tak bedzie po grob.

Poza tym blagam, przestance szukac w sobie wad, bledow, pomylek..., zmiencie nastawienie z "co ja zle robie" na "jakim prawem on mnie krzywdzi" Zycze sily i wielkiego samozaparcia, bo sa to decyzje ciezkie.

Zuza - no wiadomo jak jest. On moze bo taka meska natura a kobieta to juz najgorsza k... Straszne.

Vicky, wszytstko o co sie dba czy to kwiatek czy zwiazek, kwitnie, wiadomo, trzeba caly czas o sobie myslec, sprawiac przyjemnosc, miec dla siebie czas....

Tom zapytam wprost czy wybaczyłbyś swojej żonie gdyby cię zdradziła ? Czy miałoby dla ciebie znaczenie że sama by się do tego przyznała czy gdybyś to sam to odkrył a co gorsza jakbyś się dowiedział o tym od innych ?

tom_lukowski: Jasne ze powazne doswiadczenie uderzajace w malzenskie relacje zostawia slady i ze przebaczenie, odbudowa zaufania, szacunku, odbudowa poczucia bezpieczenstwa to moze byc bardzo trudny i dlugotrwaly proces ale moim zdaniem nie ma innej powaznej kontrpropozycji.

życie jest za krótkie, żeby dać je sobie zmarnować... nie mamy 100 lat na sklejanie związku...

jeśli nie masz doświadczenia w tym temacie nie powinieneś pisać w ten sposób...

tom pracuje w poradni małżeńskiej - myslę że wie o czym pisze...

Lily: tom pracuje w poradni małżeńskiej - myslę że wie o czym pisze...

no i co z tego, że pracuje w poradni...

jeśli nie poczuł na własnej skórze jak to boli, to wszystko inne jest teorią... "co by było gdyby..."

tom jest dobrym ojcem i mężem, pewnie będzie dobrym teściem, a potem dziadkiem... i tego może uczyć innych, stawiając za wzór swoje życie...
ale nie można uczyć kogoś, w jaki sposób radzić sobie z sytuacją w której sie nigdy nie znalazło?

tom... chyba, ze znalazłeś sie kiedyś w takiej sytuacji?

tom... przekonaj mnie, ze warto utrzymać związek w którym mąż zdradził żonę...

Lily - tu chodzi o związek, a nie o leczenie grypy...

a jednak psychologowie czy terapeuci mają co robić i są skuteczni

Atis dlatego piszemy o zasadach, o tym co uznajemy za sluszne, o tym jak chcemy postepowac. Nie napisalem jak ja bym postapil na miejscu viki czy jej meza a jesli nawet to raczej nalezy to czytac "uwazam ze tak powinienem postapic, dzis twierdze ze tak postapie" Oczywiscie w praktyce czesto decydujemy sie na cos co sami oceniamy jako blad czy glupote stad warto moim zdaniem probowac oddzielac ludzi od zachowan, warto unikac ocen. Lepiej np jesli powiesz "Tom zachowuje sie debilnie, chamsko i po szczeniacku" albo "to co zrobil Tom bylo chamskie, debilne i szczeniackie" niz "Tom to cham, debil i szczeniak". Dlatego moim zdaniem sensowna jest rozmowa o zasadach. Napisale ze w przypadku tej czesci z nas ktorzy z pewnych powodow zdecydowali sie na tzw "slub koscielny" te zasady ktore wybrali, na ktorych postanowili budowac sa dosc jasne ale nie wchodzac tu w jakies dyskusje religijne twierdze ze zawsze warto okreslic te zasady na jakich zamierzamy oprzec nasze malzenstwo cywilne, zawierane w innym zwiazku wyznaniowym itp zeby przynajmniej probowac uniknac czesci powodow do dramatu w naszym zyciu i w zyciu osob wsrod ktorych zyjemy.
skorpionko Nie wiem o jakim zwiazku piszesz. Jesli piszesz o zwiazku ktory oparty jest o zasade wylacznosci ktora da sie sformulowac innymi slowy "z mezem/zona i z nikim innym, na zawsze" to w takim zwiazku zdrada nigdy nie jest dobra. Jednak z oczywistego zla jakim jest ta zdrada mozna wyprowadzic dobro i bardzo czesto tak bywa. Nie chce sie rozpisywac wiec tylko jakies tam prymitywne byc moze przyklady. Jesli zdradzilem swoja zona bo wydawalo mi sie ze to mnie uszczesliwi, ze to tylko taki drobiazg bez znaczenia albo dlatego ze zlekcewazylem zagrozenie, bo sadzilem ze jestem mocniejszy, ze dam rade sie wycofac, ze jestem twardy to z takiego zla, z takiej tragedii jaka jest zdrada moze wyplynac dobro dla nas obojga. Po prostu oboje zobaczymy prawde o mnie. Ja mam szanse nabrac nieco pokory, a co za tym idzie mam szanse byc ostrozniejszy, reagowac wsczesniej, unikac zagrozen ktore dotad lekcewazylem a moja zona ma szanse pokocha mnie wreszcie takiego jaki jestem a nie moj wirtualny obraz istniejacy jedynie w jej tesknotach, marzeniach, wyobrazeniach.
ewaroby jesli tworzycie zwiazek na takich zasadach, jsli oboje jestescie tego swiadomi, jesli to akceptujecie no to coz - wasza decyzja. Ale jak napisalem wyzej to w praktyce, w codzienych zachowaniach jest z dosc oczywistych powodow inny zwiazek, inna rodzina, inna milosc niz budowanie wg regul "bezwarunkowo, do smierci...." Nie chcialbym dopuscic by ta ciekawa i jak sadze wartosciowa rozmowa skrecila na emocjonalna droge personalnych zaczepek stad nie odnoszac sie osobiscie do ciebie i twojego malzenstwa przypomne to co juz na forum kiedys chyba pisalem ze moim zdaniem ale takze w opinii wielu ludzi zjamujacych sie rodzina z pozycji zupelnie niezwiazanych z chrzescijanstwem czy inna religia kazde dziecko ma prawo urodzic sie i wychowywac w rodzinie opartej na trwalym, wylacznym zwiazku kobiety i mezczyzny. Sa dostepne badania socjologiczne, psychologiczne, nawet ekonomiczne ktore uzasadniaja te teze konkretnymi liczbami, konkretnymi wskaznikami. Zeby bylo jasne - nie mysle tu wylacznie o malzonkach zwiazanych slubem koscielnym. Sakrament malzenstwa jest moim zdaniem w sposob oczywisty jednym z wielu sposobow zakladania rodziny przeznaczonym wylacznie dla tej w sumie dosc nielicznej grupy osob wierzacych.
Skorpionko, jesli idzie o doswiadczenia to ja mam zupelnie inne niz ty. Z moich licznych kontaktow z naprawde spora liczba malzenstw wynika ze prawdziwe przebaczenie zupelnie nie zalezy od tego czy kobieta jest wykszatlcona, czy ma mozliwosc utrzymania siebie i dzieci, czy mezczyzna ma mozliwosc znalezienia osobnego miszkania w kraju lub za granica itp. przebaczenie zalezy od tego jak malzonkowie pojmuja malzenstwo, jakie wartosci sa dla nich najwazniejsze, jak chca zyc, ile gotowi sa zaplacic za te wizje malzenstwa, szczescia, milosci no i takie tam rozne. Oczywiscie Bywa tak ze facet zadradzany przez zone, po rozwodzie nie ma gdzie sie wyprowadzic i spi na kozetce oddzielony kotara od tapczanu zajmowanego przez jego zone i jej nowego "partnera" bo zwyczajnie nie ma innej mozliwosci ale jak rozumiem rozmawiamy tu o swiadomych, wolnych wyborach i o tym co uwazamy za dobre czyli o probie przebaczenia i dobudowania malzenstwa bez cudzyslowiu. To oczywiscie dziala w obie strony.

Chyba nie nadazam z komentarzami a pora robi sie pozna i czas sie robi by wyjsc wreszcie z tej pracy :-))
Chyba jeszcze dwie male uwagi.
Skorpinka i chyba ktos jeszcze napisal cos w stylu "zycie mamy jedno i to niezbyt dlugie wiec to glupota je marnowac" przepraszam ze nie wklejam cytatu ale tto nie proba manipulacji czy podstepny manewr taktyczny a rzeczywiscie brak czasu.
Otoz ja sie z tym zgadzam calym soba. Tylko ze ja twierdze ze milosc, mazlenstwo, rodzina potrzebuje czasu by dojrzewac by rozwijac sie na wszystkich mozliwych plaszczyznach, by nabierac smaku by uzyskiwac ten doskonaly, zloznoy z roznych elementow, barw, smakow, balskow bukiet. Zeby go skomponowac warto zebrac do niego o troche naiwnej emocjonalnej bezkompromisowosci wlasciwej np narzeczenstwu przezywanego w mlodych latach, troche poczucia ze sporo moge, ze gory przenosze ze moge zbudowac dom i wziac odpowiedzialnosc za kolejne dziecko ktore nabiera sie kilka lat pozniej i tak dalej przez doswiadzczenia 40latkow, 50 latkow 70latkow, do konca. Niektorzy twierdza ze zycia za malo by dowiedziec sie jak moze smakowac milosc gdy dojrzeje w pelni i powinno sie pozwoli dojrzewac jej takze po smierci. Jesli tak to byc moze sodmy rozwod nie ma sensu bo dajemy sobie, malzenstwu milosci coraz mniej czasu i mamy coraz mniejsze szanse nie tylko na to by doswiadczyc ale nawet na to bys probowac jak to moze byc pieknie byc we dwoje. Warto tu dodac rzecz jak sadze oczywista dla kazdego z nas. Wielkie rzeczy kosztuja i maja szanse poczuc ich smak tylko ci ktorzy sa gotowi czasem w sposob bolesny zaplacic duza cene. Mamy jedno zycie i moim zdaniem nie mamy raczej szans sensownie wyprobowac wiecej niz jednej recepty na nie. Warto podejmujac decyzje pamietac co chcemy osiagna , co jest dla nas najwazniejsze i czy to co robimy rzeczywiscie prowadzi nas w kierunku ktory uznajemy za dobry.
Druga rzecz to te pytania ktore czesto czasem padaja o to co ja, czy ksiadz, czy zakonnica, czy mezczyzna, czy gosc ktory przezyl tylko 25 lat wmalzenstwie, czy facet ktrory pracuje w poradni rodzinnej tylko od 20 lat i rozmawial pewnie nie wiecej niz z kilkoma tysiacami osob moze o czyms tam wiedziec.
poniewaz nie ukrwam ze takie pytania nie sa dla mnie zaskakujace to tez nie zamierzam udawac ze jakos mnie oniesmielaja czy sprawiaja mi jakies trudnosci.
Szczerze mowiac kiedy chyba skorpionka pierwsza zapytala mnie wtym watku czy zdradzilem zone, czy moja zona mnie zdradzila to postanowilem nawet wpisac dosc krotka w koncu opowiedz ale konczylem jeden z tekstow wyzej, wywalilomnie z forum, a jak wrocilem to tych pytan pojawilo sie wiecej i to wlasnie w takim kontekscie co ja moge o tym wiedziec, ze aborcja i moherowe berety.
Otoz byc moze jeszcze kiedys napisz pare slow takze na forum o moim malzenstwie o tym co sknocilem, czego zaluje, jak za to place a takze o tym co mi sie udalo, z czego jestem dumny choc kosztowalo mnie to troche ale chyba nie w takim klimacie.
Nie wiem czy w wypowiedziech ktorych ciagle przybywa nie pojawilo standardowe w takich przypadkach "czy onkolog musi miec raka", "czy ginekolog musi miec macice", "czy astronom musi byc na Saturnie" Pewnie tak bo to oczywiste ze wiekszosc naszej wiedzy o swiecie wcale nie pochodzi z naszych doswiadczen a wiecej nawet - zupelnie nie da sie powiedziec ze wlasne doswiadczenie dostarzaja zawsze najlepszej, najbardziej obiektywnej, najbardziej rzetelnej wiedzy.
Musze powiedziec ze jestem na 28dni od dosc dawna, napisalem toche maili i komentarzy do wielu z was, rozmawiam takze z wieloma kobietami poza tym serwisem o wielu trudnych czasem i niejasnych sprawach. popelnilem i popelniam sporo bledow, czasem sie ewidentnie myle ale nie zdarzylo mi sie ani tu ani w innych sytuacjach zeby ktos zakwestionowal moja nawet bledna opinie czy wrecz kwestionowal moje prawo do wypowiadania sie na tematy plodnosci argumentujac ze nie mam i nigdy nie mailem ani szyjki, ani sluzu szyjkowego, ani miesiaczki ani bolu owulacyjnego .... Mysle ze pytanie o to jakim prawem wypowiadam sie z takim przekonaniem o tych sprawach byloby zdecydowanie sensowniejsz niz pytanie skad ja moge cokolwiek wiedziec o przebaczaniu, milosci, zdradzie. Moge biecac ze takie pytania mnie nie zaskakuje, nie denrewuja, nie bola, nie sprawiaja ze nie moge zasnac, ze bede odreagowywal na zonie i dzieciach ale nie moge obiecac ze jak przeczytam kolejne takie pytanie to sie nie usmiechne :-)))

Ktoś napisał o wybaczaniu i wykształceniu... Moim zdaniem to kwestia tylko i wyłącznie dojrzałości. Uważam, że trwałość związku jest wyjątkową wartością i należy związek chronić jak się da.
Wybacza się nie po to, żeby się zeszmacić i błagać o powrót, tylko żeby dać komuś szanse poprawy.

Jeszcze raz powiem: widziały gały co brały. Nikt nie zmienia się nagle o 180 stopni (chyba, że ma jakiś wypadek).
Uważam, że związek to praca, praca i jeszcze raz praca nad sobą. Nad tym, żeby być atrakcyjnym dla drugiej osoby (i nie chodzi mi o 50 kg i 90-60-90 ale o dbanie o swój poziom - o zadbanie o wyjazd na narty, o wspólne wyjście na wystawę, o wspólne jedzenie śniadań, o to, co wg. mnie jest sednem związku - troszczenie się o to, żeby drugiej osobie było dobrze).

Nie jestem uzależniona finansowo, bynajmniej. Wiem, że wybaczyłabym, chociaż na pewno byłoby mi trudno. Ale są trudniejsze rzeczy wg. mnie do wybaczenia niż zdrada. Moim zdaniem to zła sytuacja w związku jest przyczyną zdrady, nie zdrada przyczyną rozpadu związku. Zdradziłam kiedyś kogoś, bo było źle między nami. Z mojej winy. Starałam się to naprawić, ale nie wyszło. Moje wybaczenie nie byłoby usprawiedliwieniem mnie. Wiem, dlaczego się zdradza. Nie z powodu tego, że ktoś jest ładniejszy czy milszy, nie z powodu alkoholu. Tylko dlatego, że związek się mocno sypie.