Kaja - zapraszam ! :-) na razie przerobiłam mnóstwo owoców na dżemy i soki, do tego sałatka z ogórków , jabłka, a teraz przerabiam 20kg buraczków :-)
no i co 2 dzień obowiązkowy obiadek albo jeszcze jakieś inne przysmaki :-)
jak ja nigdy klusek śląskich nie gotowałam to jak w ciąży zrobiłam to normalnie mężowi język po ziemi się ciągnął - tak mu smakowały ! :-)

zyziaczkowo mnie tego nie musisz mówić :-) tylko mój chłop taki hop do przodu !

… juz po wszystkim…! w sobote urodzilam moje ANIOLKI-Filipka i Dawidka, ktore patrza teraz na nas z nieba. byly cudne, jednak nie mialy szans na przezycie, urodzily sie zdecydowanie za wczesno! wylalismy juz ocean lez, a one wciaz leca! serca rozpadly nam sie na 1000 kawalkow i wiem ze potrzeba duzo czasu, zeby kiedys sie posklejaly, choc pewnie nigdy juz nie beda takie rowniutkie i piekne jak z piernika! NIGDY tego nie zaakceptuje i sie z tym nie pogodze! ale wiem, ze musze nauczyc sie z tym jakos zyc! czeka nas jeszcze mnostwo ciezkich chwil, trzeba to jakos wytlumaczyc Karolince, w czawrtem przezyc pogrzeb….oj, dlaczego to wlasnie mi sie przytrafilo???? milion pytan bez odpowiedzi….ale jakos trzeba zyc dalej, musze byc silna dla mojej Karolusi i mojego wspanialego meza, ktory caly ten czas spedzil ze mna, trzymajac mnie za reke!

Alu, jesteśmy z Wami

alicja - nie wiem co napisać, bo żadne słowa Cie nie pocieszą :-( jest mi ogromnie przykro !!!

Alu... nie znam Cie i zaglądam tu po długiej nieobecności. Nie ma słów, które ukoją taki ból. Ja straciłam pierwszą ciążę dużo wcześniej... wiem jak boli. Współczuję. Trzymajcie się jakoś.

Alicja, jest mi niewyobrażalnie przykro, nawet nie próbuję udawać, ze rozumiem co czujesz - to straszne, okropne ..........
Zachodzę w głowę co się mogło stać i jak to możliwe ............
Niech Chłopcy odpoczywają w spokoju [*] [*]
Życzę Wam dużo siły .........
Informuj nas proszę jak się czujesz ......

Wy wszyscy :(
Biedna Karolinka, jak to maleństwo to zrozumie?
Wy z Mężem...
Nie wyobrażam sobie tego, nie wyobrażam :(

dziekuje Wam kochane, ze jestescie! dziekuje za kazda wiadomosc prywatna! odpisze jak tylo oplace konto.
...jakos leci dzien za dniem... kazdego ranka Karolinka mobilizuje mnie do tego, zeby wstac z lozka i jakos funkcjonowac. dzis wyjezdzamy na tydzien do Polski, mam nadzieje, ze choc odrobinke odzyjemy. odezwe sie jak wrocimy

w niedziele wrocilismy do siebie do Wloch. chcialam juz wrocic, moze bardziej sie czyms zajme, trzeba bedzie ugotowac czy posprzatac to moze szybciej dzien zleci. w Polsce wszystko mialam podane „na tacy” i za duzo myslalam.
wciaz boli jak diabli, tesknie za moimi chlopakami, brakuje mi ich kopniakow. po brzuszku juz praktycznie sladu nie ma:((( chcialabym byc w ciazy, chcialabym cofnac czas, zeby nie wydarzylo sie to co sie stalo! niestety wiem, ze czasu cofnac nie moge!
wczoraj wieczorem mega dol mnie dopadl:( plakalam i nie moglam sie uspokoic. jest w miare w ciagu dnia, dopoki Karolinka nie pojdzie spac. wtedy jej usmiech dodaje mi sil.
wiele z Was pyta mnie w wiadomosciach prywatnych co tak naprawde sie stalo. wiec odpowiem tutaj.
w czwartek 20 pazdziernika mialam wizyte u ginki na polowkowym usg. z dzieciaczkami wtedy bylo wszystko w porzadku. troche zaniepokoilo ja kiedy jej powiedzialam, ze od srody zaobserwowalam duza ilosc sluzu. zrobila usg szyjki, ale stwierdzila, ze jest ladna i dluga, ale tuz za nia widac worek owodniowy. kazala w piatek zrobic wymazy i za tydzien do kontroli przyjsc, zeby sprawdzic czy nic sie nadal z szyjka nie dzieje.
wymazy zrobilam, czulam sie bardzo dobrze! zadnych skurczy nie mialam czy tez boli brzucha. weekend przelecial. zaczelo sie w poniedzialek rano. podczas wizyty w toalecie zauwazylam troche krwi. od razu pojechalismy do szpitala. tam usg i szybka decyzja, ze zostaje w szpitalu, bo szyjka ma zaledwie 1 cm, a worek owodniowy mam juz praktycznie w pochwie. polozyli mnie na oddziale z nogami wyzej od glowy, aby oszukac sile grawitacji. lezalam plackiem i modlilam sie aby wszystko bylo dobrze. we wtorek rano zrobiono mi usg i stwierdzili, ze odrobine sie cofnelo, wiec zapadla decyzja o zalozeniu mi szwu, bo jesli nic nie zrobimy to nie wiadomo co sie stanie. tak wiec w srode rano przewiezli mnie na sale operacyjna, gdzie w znieczuleniu w kregoslup zalozyli mi szew. lekarze stwierdzili, ze sytuacja byla dramatyczna, bo musieli ten worek wpychac troche na sile, bo w przeciwnym razie nie mogliby zalozyc szwu. niestety po zabiegu przepuszczaly troche wody plodowe. jednak w czwartek wszystko sie uspokoilo. bylam taka szczesliwa, ze wszystko poszlo dobrze, widzialam swoje brykajace dzieciaczki na monitorze usg. nadal nie wolno bylo mi wstac, ale wtedy bylo mi to obojetne! najwazniejsze bylo, aby z dziecmi bylo w porzadku wszystko.
niestety nasze szczescie nie trwalo dlugo. w piatek po poludniu dostalam bardzo wysokiej goraczki. probowali mi ja zbijac, ale ciagle wracala. pobrali mi badania i okolo 19 zawiezli na sale porodowa mowiac, ze chca to sprawdzic.
tam lekarz oznajmil mi, ze mam bardzo wysokie wskazniki infekcyjne i bardzo wysoka ilosc bialych krwinek. ze oni nie moga ryzykowac, bo moze byc ze mna bardzo zle. czekalam z decyzja na mojego meza. caly czas plakalam proszac ich aby probowali ratowac moje dzieci, ze dla mnie to bardzo wazna i dlugo oczekiwana ciaza. przyjechal Pawel. prosil abym nie ryzykowala, ze on i karolinka bardzo mnie potrzebuja. ja nie chcialam zaakceptowac tego co sie dzialo. powiedzialam, ze chceprobowac walczyc mimo wszystko. dali do podpisania dokument, ze jestem swiadoma, ze ryzykuje wlasnym zyciem i zapadla decyzja, ze jesli dzieciatka maja sie dobrze, to wkracaja z najmocniejszymi antybiotykami jakie istnieja na rynku. jednak podczas usg okazalo sie, ze jedno dzieciatko juz nie zyje… wszystko stalo sie jasne skad u mnie takie wyniki… to dziecko wytwarzalo juz jakies substancje toksyczne… nigdy nie zapomne tego obrazu. jedno juz sie nie ruszalo, ale drugie tak slodko bawilo sie pepowina! blagalam ich aby chociaz probowali uratowac to jedno dzieciatko. niestety nie dawali mi zbyt duzych szans. zapadla szybka decyzja o zdjeciu szwu. i praktycznie po okolo 3 godzinach zaczely odchodzic mi wody. zaczal sie porod. obiecali, ze zrobia wszysto abym czula jak najmniej bolu. podali mi morfine, udalo mi sie nawet usnac. o 7,40 urodzilam naturalnie moich chlopcow. polozna zapytala czy chcemy ich zobaczyc. to bylo takie oczywiste dla mnie. polozyli mi ich na kolanach. byli tacy malency, ale jednoczesnie przepiekni. balam sie troche, ze beda to takie male potworki, a oni byli piekni, wszystko juz mieli wyksztalowane, musieli tylko urosnac…calowalam malenkie raczki i ich male glowki. pozwolili nam z nimi pobyc okolo pol godziny. zrobilismy chrzest w wody. potem wrocila na sale polozna, zapytala czy moze juz ich wziasc. mi zrobili usg i przewiezli na sale.
wiec tak to wszystko wygladalo. zadzialo sie wszystko tak szybko! nie bylo zadnych oznak, ze cos zlego sie dzieje, nic nie bolalo! a dzis pozostal mi tylko smutek i zal! i ta okropna tesknota….

alicja nie wiem co powiedzieć :( przytulam Cię mocno i życze Ci jak najwięcej sił i wiary że maluszki do Was wrócą :*

też wypłakuję oczy niebieskie.

Ja też ryczę jak bóbr czytając, ten opis jest taki ... szczery ...
Nie potrafię sobie wyobrazić co czujecie - nawet nie chcę próbować sobie tego wyobrażać ...
Byłaś, byliście bardzo dzielni, ryzykowałaś własnym życiem dla swoich Dzieci - dla mnie też jesteście BOHATERAMI - Chłopcy czuli ten ogrom miłości jakim ich otaczaliście ... patrzą na Was z góry - są dumni i wdzięczni ...
Nie potrafię powiedzieć nic mądrego - TULKAM MOCNO tylko ...

kobitki - kolezanka poszukuje bliźniąt do sesji noworodkowej :) wiecej na stronce http://annapawleta.blogspot.com/

Alicja, to straszne co Was spotkało...tak mi przykro :(

[quote=alicjatrzyna][/quote]

Bardzo mi przykro nie bywam tu często wpadłam, tak poczytać..... jedno dobre piszesz o tym mówisz nie tłamsisz.Mam nadzieje że Karolinka tak dzielnie dalej będzie Mamunie wspierać, dużo zdrówka dla Całej 3-ki, i aniele Boże DLA WASZYCH ANIOŁKÓW (*+*)

Teraz już nie wiem czy tak bardzo pragnę kolejnego dzieciątka , choć nigdy nie straciłam, to przy córeczce miałyśmy chwile....mogło być różnie, ale jestem starsza o te 4 lata skad moge wiedzieć jak ciało sie zachowa a może będzie dobrze o ile kiedyś będzie......

Mareza, hi hihi:)
napisz więcej :)
buziaki dla Was :)

za rok to pewnie rozbroją choinkę :-) i doprowadzą matkę z ojcem na skraj nerwowej wytrzymałości :D

no minusy niemowlectwa dla matki karmiacej na pewno sa o wiele wieksze niz dla tej co nie karmi, no i nieprzespane noce no ale my mielismy spokoj juz od 3 miesiaca przesypialy cale nocki takze na to nie narzekalam, plusem jest to ze mozna zostawic dziecko w lozeczku, na dywanie itd i nigdzie sobie nie pojdzie, nigdzie nie wejdzie gdzie nie trzeba, niczego nie sciagnie-ze tak powiem jest zalezne od nas, minus pewnie to to ze czesto nie wiemy o co im chodzi jak placza z takimi wiekszymi latwiej sie porozumiec, ja wole na dwor wychodzic jak one chodza bo mam winde i tarabanienie sie z gondolami i calym stelarzem do windy to byl koszmar, no ale musze przyznac ze jako dla matki ktora sciagala pokarm do 3 miesiaca zycia i karmilam je tez sztucznym mlekiem-znacznie wiecej czasu mialam dla siebie w dzien jak byly male bo wiecej spaly a teraz tylko jedna drzemka na ktora czekam z utesknieniem zeby moc cos porobic czego przy nich nie mozna bo zaraz chca "pomagac", no i jak byly male dalo im sie łuk interaktywny i nie bylo dzieci a teraz no niestety trzeba wymyslac zabawy, zalezy komu czego brakuje, mi tego czasu dla siebie i chwili przestrzeni bez nich w okolicy :]
takze ja czekam teraz na czas kiedy beda rozumiec ze czegos nie wolno, nie beda robic ciagle zakazanych rzeczy i beda sie ladnie grzecznie razem bawic bez klotni za zamknietymi drzwiami, ciuchutko i fajniutko a mama bedzie lezec do gory brzuchem na kanapie i tv ogladac, jak to robila w swojej wiecznie zagrozonej ciazy, ha to byly czasy :P

moje tez mialy przepisany nenatal
ja to najbardziej nieznosilam tego ulewania, po tym nenatalu to myslalam ze sama sie spawiam, tak to mleko cuchnie, a ulewly baaardzo dlugo niestety

zyziaczkowo moim to bokami ucieka to mleko...ale nie ulewają potem
dzisiejsze foto jest w wątku nasze dzidzie :-)

Mareza super wieści! Ładnie rosną! Dobrze, że mają apetyt!

A w czym i w ilu stopniach pierzesz?

Kurczę, to u mnie złaziło po praniu właśnie w 60 stopniach (i mniej)... A może spróbuj od razu po zalaniu spierać to zimną wodą? Chociaż przy dwójce maleństw może to nie być łatwe

sushi - ale moczyłaś w wodzie z sodą czy po prostu sypałaś sodkę do pralki ? i ile tego wsypać ? bo szkoda mi tych upapranych ubranek - co z tego że są uprane i wiem że czyste jak widać te cholerne plamy i są sztywniejsze w tych miejscach - normalnie bebilon lepszy jest niż krochmal