Każdy związek przechodzi pewne etapy, docieracie się, jesteście ze sobą dopiero trzy lata piszę dopiero bo w perspektywie spędzenia razem całego życia to ziarenko piasku w pustyni. My jak zamieszkaliśmy razem z narzeczonym to pierwszy rok była sielanka, nie kłóciliśmy się, nic mi nie przeszkadzało, jemu też dopiero po pewnym czasie zauważyłam że są pewne rzeczy które mi nie pasują, ale jeśli go kocham to muszę się nauczyć z tym żyć, dużo rozmawiamy ja coś zmieniłam on coś zmienił, na tym polega docieranie, teraz jesteśmy po ślubie 4 lata i wciąż się docieramy, tak chyba będzie przez większość życia, z dzieckiem jest jeszcze trudniej, często jesteśmy zmęczeni a od tego do kłótni już krótka droga.
Mój mąż bardzo dużo pracuje po 12 godz, jest mi ciężko nie mówię, zwłaszcza jak cały dzień jestem sama z dzieckiem, mimo iż chodzę do pracy, są weekendy gdy wszyscy znajomi idą na spacer całą rodziną a ja idę tylko z córka bo mój mąż ma np dyżur, jest mi smutno, ale widziały gały co brały, wiedziałam jaką ma pracę i wiedziałam jak to będzie wyglądało.
Porozmawiajcie na spokojnie czego oboje chcecie, wtedy razem podejmiecie decyzję, życzę aby u Was wszystko rozwiązało się pomyślnie

Ashanti_88: Nie mogę nic zmienić na wykresie bo konto darmowe mi się skończyło ..

To czy możesz coś zmienic na wykresie to akurat jest mało istotna, drugorzędna sprawa.

Ashanti_88: Nie staram sie i nie bedę się starać o dziecko, bo on to zachowanie odziedziczył po ojcu .. Tak samo traktował mamę mojego meża, tylko, ze ona przez to nabawiła sie choroby i zmarła ..

Poważne oskarżenie. Jesteś pewna? I skoro takie masz zdanie o swoim mężu, to po co z nim w ogóle jesteś?

anne76: Bo tak to był normalny, ale jak wrócił od siostry to sie stał jakiś zły, w ogóle się nie odzywał i własnie po tym jak od niej wrócił to mi wygarnał ten tekst, że z mojej winy nie mamy dziecka:( Podczas paru kłótni się szarpaliśmy, raz mnie popchnął na scianę jak powiedziałam, że się źle czuję by iść do gina ..

kachaw: Może się jeszcze ułoży, nie wiem .. Na razie muszę to przemyśleć ..

Kaonashi: Tak mi kiedys powiedziała osoba z jego rodziny, no i mąż na początku mi powiedział, że jego ojciec pił i kłócił się z jego matką .. U moich rodziców też były kłótnie, ale nie aż takie, że ona musiała uciekać z domu przed moim ojcem!

Jaheira: Nie piszę tego by pokazać jaki mój mąż jest zły, ja też nie jestem bez winy .. Chciałam się tylko poradzić kogoś co mam robić .. Kocham męża ponad wszystko więc dlaczego miałabym pokazywać go w złym świetle? Ja się kiedyś nim chwaliłam, że mam tak cudownego męża, bo były chwile w naszym życiu, ze byliśmy cholernie szczęśliwi !!

Ashanti moim zdaniem to Ty potrzebujesz pomocy specjalisty... bo jesteś tak rozchwiana, że sama z tym sobie nie poradzisz...
cóż mamy Ci doradzić na forum?

Chyba faktycznie Jaca miała rację z tym wampirzeniem...

Wszystko przez męża... Bo przecież to zawsze wina faceta?

anne76: Bo wielokrotnie mi o tym mówił? On wolał bym sie zajeła domem, sprzątała, gotowała .. Chyba by nie kłamał? Poza tym pracy szukałam cały czas, ale w mojej miejscowości o pracę jest ciężko .. Wkońcu udało mi się ją znaleźć .. Nie rozumiesz tego,że on na 31 dni w miesiącu jest tylko 5 -6 ? Tęsknie, to chyba normalne .. Z tego co mi mówił to jemu też jest tam cięzko, bo jeździ sam jako kierowca .. DOCENIAM TO,ŻE SIĘ STARA !! Poza tym mąż sam mi daje kase, a nie, że ja sobie biorę jego kartę bo kartę trzyma zawsze w portfelu. Wiadomo,ze facet ma trudniej bo musi zadbac o zonę, dzieci .. Ale niech mnie szanuje :( Bo ja się staram tylko jak mogę by było mu dobrze ..

Fretka_Flynn: po to są fora, żeby się komuś zwierzyć, żeby pozwolić komuś spojrzeć na sytuację z boku

właśnie na forum bardzo trudno jest ocenić sytuację z boku... W ogóle nie da się ocenić sytuacji czytając wypowiedzi tylko jednej strony...

Fretka_Flynn: Takie samo zadanie ma terapeuta, ma on też wiedzę, jak pomóc w takim przypadku, "zadać pracę domową", mobilizować i ukierunkowywać

Z tym się zgodzę. Im jest potrzebny żywy człowiek do oceny ich sytuacji. Tym bardziej, że ewidentnie nie potrafią (lub nie chcą) sami się dogadać.

Ash moim zdaniem najlepiej byłoby jakbyś wyłączyła komputer na kilka dni, zajęła się przyziemnymi sprawami, ochłonęła. Musisz nabrać dystansu do ostatnich zajść. Teraz niepotrzebnie się nakręcasz a każdą radę ze strony dziewczyn traktujesz jako złą i starasz się znaleźć na nią kontrargument.
Pisałam Ci już, że kiedyś byłam w podobnej sytuacji i w podjęciu decyzji pomogła mi kartka i wypisane na niej wady i zalety partnera. Miałam wtedy tyle lat co Ty i doświadczenie w blisko 6-letnim związku pełnym uniesień, zazdrości i kłótni (na szczęście bez ślubu). Nietety ten wiek ma to do siebie, że człowiek kieruje się więcej uczuciami niż rozumem. Na pewno i Ty kiedyś to zrozumiesz. Ja przekonałam się, że czasami warto wywrócić swoje życie do góry nogami. Ale musisz to na spokojnie przemyśleć a to co tutaj piszemy na pewno Ci w tym nie pomoże. To jest Twoja i tylko Twoja decyzja - i mam nadzieję, że jaka by ona nie była kiedyś będziesz szczęśliwa

A ja jednak bym w takiej sytuacji sięgnęła po radę psychologa. Sami w ramach nauk przedmałżeńskich mieliśmy trzy spotkania z Panią psycholog. I byłam z nich bardzo zadowolona.. Pomogła nam spojrzeć na świat oczami jednej i drugiej strony,wyjaśniła pewne sprawy,doradziła. Tak się skończyło,że aż narzeczony wziął numer telefonu do tej Pani Po prostu wiele zrozumieliśmy przez te spotkania i wiele nam pomogły.
I zamiast pisać Nam tu na forum porozmawiajcie w cztery oczy SZCZERZE. Powiedzcie sobie co Wam nie pasuje i co chcecie zmienić. Nie wyobrażam sobie inaczej,żeby problem (i to taki) wchłonął się sam..
Ashanti,a Ty przede wszystkim postaw sobie pytanie Czego Ty tak na prawdę chcesz i oczekujesz. Bo na razie tak jak któraś dziewczyna napisała sprawiasz wrażenie takiej chorągiewki

Najpierw się dowiedz czy to jest TEN a potem pomyśl o dziecku.

mnie sie wydaje, ze chyba najlepsza odpowiedz dostaniesz.... rozmawiajac z nim o swoich planach....

Ja wychodzę z założenia, że trzeba być pewnym podejmując życiowe decyzje. Pierwsza Twoja to czy jest to ten własciwy mężczyzna, a druga czy jesteś gotowa na dziecko z nim i za jakis czas. Ja też miałam obawy podobne do Twoich dotyczące siedzenia w domu i gotowania. Ale one minęły razem ze 100% pewnością partnera oraz wspólnej gotowości na dziecko.
Pozdrawiam.

Lilijka, serio, chcesz mieć dziecko z mało dojrzałym facetem wobec którego już teraz boisz się że nie będzie Ci pomagać?

No cóż nasza koleżanka Ashanti nie zwróciła chyba dość na siebie uwagi hasłem rozwodzę się bo mąż mnie bije... Nawet wczorajsze info o ciąży, o której dowiedziała się całkiem przypadkiem nie przyniosło oczekiwanego odzewu...
Dziś już nie ma koleżanki Ashanti. A do mojej głowy dobija się pytanie- czyżby Kao słusznie przypuszczała,że to był troll?

Wiem , że będę miała pełno komenatrzy krytykujących sama jeszcze rok temu bym nie rozumiała kogoś kto by się zachowywał tak jak ja i potępiałam takie osoby dopóki sama nie znalazłam się w takiej sytuacji. Jestem w związku 6 lat z tego 4 lata po ślubie .Ślub brałam z miłości byłam bardzo szczęśliwa zakochana mój mąż był dla mnie najważniejszą osobą na Świecie i nie wiem jak to się stało rok temu poznałam "jego" powiedział cześć uśmiechnął się on mnie kojarzył ja jego nie ale pomimo tego został mi w pamięci od zwykłego "cześć" aż nie możliwe . Mieszka na tym samym osiedlu , wychodziłam z myślą że może go jeszcze kiedyś zobaczę . Pewnego dnia napisał do mnie na portalu społecznościowym do nikogo nigdy bym nie odpisała przecież kochałam męża i nikt się dla mnie nie liczył a jak zobaczyłam wiadomość od "niego" serce tak zaczęło mi bić i odpisałam . Wiadomości były zwyczajne jak znajoma do znajomego z czasem milsze. Później spotkanie bo miał pożyczyć mi filmy przy okazji spacer i od tego momentu do dziś nie było żadnego dnia żebym o nim nie myślała a on o mnie. A teraz rzeczywistość jest ode mnie 14 lat starszy ale mi to wcale nie przeszkadza. Ma również żonę. Starali się o dziecko kilka lat gdy poznał mnie sugerował żonie że pogodził się że dziecka nie będą mieli i że tak będzie lepiej ona nadal tego pragnęła i nie dziwię jej się i jak znał mnie 2 miesiące zaszła w ciąże teraz ich synek ma ponad miesiąc jest cudowny. My przez ten rok strasznie się do siebie zbliżyliśmy próbowałam wiele razy zerwać z nim kontakt tłumaczyć że tak nie może być że nie możemy budować swojego szczęścia na cierpieniu innych i że nie daję sobie rady z tym że oszukuję męża bo ani on ani jego żona na to nie zasługują . On mówi że życie beze mnie nie ma sensu że mnie kocha że z żoną oddalili się od siebie już szybciej przed poznaniem mnie ale ja wiem że ona go kocha , mój mąż mnie też ale gdyby dowiedział się o zdradzie na pewno by mi tego nie wybaczył. Nie chce nikogo krzywdzić chociaż wiem że już to robie nie wiem jak dalej postąpić zostawić męża i pozwolić mu na to żeby zostawił żone ? Dla synka mówi że zawsze chciałby być tatą i chce mieć z nim kontakt pomagać w wychowaniu ale mówił że nie można być z kimś tylko ze względu na dziecko. Poradźcie mi proszę wiem krytyki tez się spodziewam :( z mężem planowaliśmy dzidzie zaczęliśmy starania miało być wszystko pięknie cudowne małżeństwo tak nas wszyscy postrzegają i czy tak można wszystko przekreślić .... Co do moich uczuć też nie mogę żyć bez mojej zakazanej miłości ale może powinnam naszą miłość poświęcić żeby nie rozwalić dwóch małżeństw. On kilka dni temu powiedział żonie że poznał dziewczyne że się zakochał i że nie jest szczęśliwy w małżeństwie oczywiście były łzy jego żony , ale jak to inaczej rozwiązać ?

Niezalogowana :( jakiej tu oczekujesz rady?? kobieto to Twoje zycie i z takim czyms musisz radzić sobie sama:((( Ty wiesz najlepiej z kim bedziesz szczęsliwa, wiec jedno kochanek jest cudowny póki jest kochankiem, gdy staje sie mężem znów będzie tak samo, znaczy wpadnie i tu rutyna :(( życie to nie bajka, rzadko kiedy są piekne i szczesliwe zakończenia..... :((

A jaką to trzeba mieć wyobraznię,żeby od tak wymyślić wszystko

Tak jak napisała łóśćń, facet jest cudowny na tym etapie.... ale potem zostaje mężem.... i tu powtórka z rozrywki. Kiedyś przechodziłam podobna historie ( podobna, nie taka samą). Jestem osobą mocno stąpająca po ziemi i od razu zrobiłam sobie bilans, który pokazał czarno na białym na czym stoję. Ty zrób tak samo. Kartka, długopis do ręki i sumiennie wypisz sobie plusy i minusy po każdej stronie. Nikt za Ciebie decyzji nie podejmie ale Ty sama też będziesz miała problem z realna ocena sytuacji. Motyle w brzuchu nie pozwolą Ci obiektywnie ocenić sytuacji.
Musisz zadac sobie kilka pytań:
1. Czy moje zycie zmieniło sie na lepsze od czasu jak pojawił sie ten ktosiek?
2. ZCy jestes szczęśliwa w małżeństwie? ( szukanie przygód to sygnał, ze coś jednak chyba nie jest oki)
3. czy zachowanie tego faceta jest uczciwe? ( mając zonę zarywa inna, )
4. Czy zapewni mi poczucie bezpieczeństwa?
5. Jaka przyszłośc mi zaoferuje?
Czy jeśli zranił swoja żone to czy ze mna nie będzie tak samo?
i wreszczie
7. ja Ty byś sie czuła, gdyby Twój mąż tak zrobił a Ty była na jego miejscu?
itd, itd, itd.

Ja mam jedno powiedzenie ( sprawdzone na własnej skórze) - jeśli facet zdradził- zrobi to po raz kolejny. Kiedyś i Ty możesz znaleźć sie na miejscu jego zony.

Poza tym, skoro z zona mu się nie układało to dlaczego z nią sypiał ( i z Toba sie spotykał jednocześnie) a efektem tej jego ,,nieszczęsliwości'' jest dziecko ?

Dla mnie z tego opisu wysuwają sie jedne wnioski - facet Piotrus Pan, nieodpowiedzialny i uciekający od problemów w domu.
Tyle ode mnie...

Uwielbiam takie anonimowe wpisy...
I co, jeśli napiszę:
"rzuć męża i zwiąż się z tym gościem" to mi zaufasz i tak zrobisz???
Czy ludziom się naprawdę wydaje, że publiczne fora internetowe to dobre miejsce na podejmowanie życiowych decyzji...?

Mam wrażenie, że niezalogowana czeka na taka podpowiedz, zeby potem móc obarczac wina nie siebie za nie udane życie

Zostaw starszego, nie rozbijaj rodzin, jeszcze nie jest zbyt późno.

agael77: Jak dla mnie-banalna historia z typowym kiepskim scenariuszem i dość przewidywalnym zakończeniem

Dopiero co w podobnym rozpaczliwym tonie pisała do nas Ashanti...
Heh... Że się ludziom nie nudzi...
I druga sprawa i co mnie dziwi... Kurcze dziewczyny, Wy naprawdę na serio traktujecie ten post???
Naprawdę wierzycie,że temu komuś zależy na Waszych opiniach i że weźmie je pod uwagę przy podejmowaniu życiowej decyzji?

Może są osoby, którym rozmowa pomaga w jakiś sposób w uporzadkowaniu własnych myśli lub uczuć?