Banał banałem, ale ja nie widzę nic zabawnego w tej historii.
naprawdę uważacie,że w zyciu zakochać mozna się raz? I tylko w męzu, któremu się slubowało?

aga1976: Banał banałem, ale ja nie widzę nic zabawnego w tej historii.
naprawdę uważacie,że w zyciu zakochać mozna się raz? I tylko w męzu, któremu się slubowało?

Zakochanie, zakochaniem, ale chyba nic zdrady nie usprawiedliwia...

Jaheira, to forum nie służy tylko i wyłącznie do rozmów o płodności i śluzie. To co dla Ciebie jest zaśmiecaniem dla kogoś innego może być bardzo ważne.
Edit: dopisałam do kogo się zwracam, żeby było jasne.

Ja absolutnie nie twierdzę, że zakochać można się tylko raz. Natomiast uważam, że człowiek dorosły i dojrzały powinien się kierować głową i mieć choć odrobinę empatii dla reszty świata. Sama byłam w związku z dużo starszym mężczyzną i wiem, że akurat różnica wieku potrafi być najmniejszym z problemów.

Już po pierwszym przeczytaniu historii anonimowej użytkowniczki zapaliła mi się lampka alarmowa przy zdaniu: "Pewnego dnia napisał do mnie na portalu społecznościowym do nikogo nigdy bym nie odpisała przecież kochałam męża i nikt się dla mnie nie liczył a jak zobaczyłam wiadomość od "niego" serce tak zaczęło mi bić i odpisałam." Wtedy już musiało coś w Twoim związku nie grać, BO ODPISAŁAŚ właśnie i to było głupie. A potem dla połechtania własnego ego, harmonizującego z feromonami i fascynacją, brnęłaś w ten związek. Czas wydorośleć i powiedzieć KONIEC. Bo jest maleńkie dziecko, które potrzebuje ojca, a tego ojca trzeba obudzić i pokazać mu, co się naprawdę w życiu liczy. Bo jest prawdopodobnie kochający Cię człowiek, któremu możesz złamać życie. Dojrzej, spal za sobą mosty. Zostaw w pamięci co najcenniejsze. Nie próbuj udawać, że zostaniecie z tamtym przyjaciółmi, nie zostaniecie.

Jak Piotruś Pan decyduje się zostać ojcem, to już nie ma powrotu do Nibylandii, bo ta nie jest zbudowana na czyjejś krzywdzie. Szczęście zbudowane na cierpieniu nigdy nie będzie pełne.

Anderka: coś musi byc nie tak w małżeństwie , ze podświadomie szuka sie czegos innego.

Ano właśnie.

Melodie: forum nie służy tylko i wyłącznie do rozmów o płodności i śluzie. To co dla Ciebie jest zaśmiecaniem dla kogoś innego może być bardzo ważne.

Faktycznie powinnyśmy traktować serio wszystkie pytania w stylu,czy jestem w ciąży, podobnie jak te czy fajny jest sweter oraz te, gdzie ktoś pisze,że najlepiej by było,żeby teść zmarł...
No cóż, jeśli ktoś ma poczucie misji i chce karmić trolla- jego wybór.

a dyskusja się kręci, bez udziału zainteresowanej ;) zauważyłyście?

No:) jest cichym i ukrytym widzem:))Ona juz sie boi :) o co by było gdyby o tym sie dowiedziało otoczenie... dziewczyna psychicznie siada na bank :((

Ja osobiście pisząc dalej nie pisze juz konkretnie w sprawie niezalogowanej ale ogólnie o zachowaniach w takich sytuacjach. Lubie dyskutować i lubię rozbierać coś na części pierwsze :).
To co pisałam- ciekawy temat do wymiany poglądów.

Ja bym się nie zgodziła, że nie da się kochać dwóch facetów/kobiet jednocześnie. Aczkolwiek nie tak samo zapewne.
Z różnymi sytuacjami już się spotkałam. I bynajmniej nie są one śmieszne

Oczywiście nie podważam ważności małżeństwa, ale róże rzeczy się dzieją i różne uczucia budzą się w człowieku. Prawdopodobnie człowiek "odpowiedzialny i rozsądny" może sobie czuć ale za tym uczuciem nie pójdzie...
Ale bywa, że idzie.

wlasnie moze sama zainteresowana byh sie teraz wypowiedziala ?;) p.s. chyba zaczne adorowac bardziej mojego mezulka

Dziękuję za wszystkie komentarze każdy z nich miał wiele mądrych słów i każdy przeczytałam uważnie . Nie szukałam tak jak pisaliście żadnej zgody od was na rozstanie chciałam się tylko wygadać wiem zasłużyłam sobie teraz na cierpienie swoim zachowaniem , ale to wyszło wszystko z pod kontroli a jak już weszły do tego wszystkiego uczucia - miłość to łatwo było powiedzieć to koniec więcej się nie zobaczymy ale nigdy się to nie udawało... i nie jest tak że się nie posłucham bo bardziej jestem przy tym że zrezygnuje z tego uczucia . Wiem jak jest wychowywać się beż taty bo swojego nawet nigdy nie poznałam miał mnie gdzieś ale mam wspaniałą mamę i babcię które mnie wychowały same. Dlatego też nigdy bym nie chciała odbierać temu dziecku ojca ale uważacie że powinien być z żoną ze względu na dziecko przecież wtedy to też nie będzie szczęśliwa rodzina.

Właśnie, pozwól tamtej rodzinie samej zadecydować, czy chcą nią nadal być. Stawiam, że masz jakieś 25 lat, a oni około 40. Skoro wychowywałaś się bez ojca, to najlepiej wiesz, że to niełatwe. Może tamto dziecko nie ma wspaniałej babci, a jego mama się załamie, gdy ojciec opuści rodzinę dla młodej dziewczyny.

Jako nastolatka czasem miałam takie fazy, że namawiałam rodziców do rozwodu, bo się kłócili i wtedy wydawało mi się, że tak byłoby najlepiej. Teraz jak o tym myślę to pukam się mocno w głowę. Rodzina to nie znaczy sielanka. Tam też się uczymy rozwiązywania konfliktów, wybaczania. Ok, tacie się przydarzyła fascynacja inną kobietą, zdarza się. Niech teraz pokaże, jak z tego wyjść, wrócić do rodziny, wziąć na siebie odpowiedzialność w formie innej niż alimenty. Niech w ten sposób pokaże swoją męskość, a nie szantażując Ciebie frazesami typu "bez Ciebie życie nie ma sensu". Romeo umarł młodziej.

Wiesz co jeszcze...
Miałam w pracy takiego kolegę 10 lat starszego ode mnie. Ożenił się jakoś niedługo po szkole średniej ze swoją "szkolną miłością". Po kilku latach doczekali się córki.
Jak go poznałam mała miała 6 lat. Dużo gadaliśmy bo wracaliśmy razem kawałek autobusem. Miał akurat kryzys w małżeństwie. U mnie wtedy też tak średnio się układało w związku. Dużo rozmawialiśmy o uczuciach, o relacjach.
Kiedyś napisał mi, że mnie kocha. Oczywiście wzięłam to za taką formę miłości przyjacielskiej i nie skomentowałam, ale na wszelki wypadek troszkę się od niego odsunęłam. Akurat tak się fajnie złożyło, że się przeprowadziliśmy i musiałam czym innym dojeżdżać do pracy.
Zmieniłam też tematy naszych rozmów na inne. A tematów nam nie brakowało. On nigdy nie odniósł się do treści tamtego smsa więc ja też nie i było ok. No nieważne.

Kilka miesięcy później przyznał mi, że się zaczął z kimś spotykać. Niezbyt zobowiązująco ale... To była matka koleżanki jego córki ze szkoły. Pamiętam, że powiedział, że gdyby nie jego córka to by się rozstał bez zawahania z żoną i związał z tą kobietą. A tak nie wie co zrobić. Przypomniałam mu co kiedyś mi powiedział - że córka to jedyna osoba, którą kocha nad życie i zrobi dla niej wszystko. Stwierdził, że w takim razie nie może odejść od żony. Że nie w tym momencie.

Po kolejnych kilku miesiącach spytałam jak sytuacja. Powiedział, że już jest dobrze. Dogadali się z żoną i jest naprawdę w porządku.

W Twoim przypadku ten facet też może jeszcze dogadać się z żoną i jeszcze mogą być szczęśliwą rodziną.

asterix i inne sądziłam tak samo jak wy piszecie dziękuję że próbujecie mnie zrozumieć a nie tylko krytykować . Mój mąż jest dobrą , odpowiedzialną osobą może przestał mnie doceniać , zauważać po prostu się przyzwyczaił że jestem ale ideałów nie ma i ideału nie oczekuje bo sama nie jestem ideałem a nawet do niego mi daleko. Oddale się teraz od niego tej zakazanej miłości niech ułoży sobie wszystko sam będzie mi ciężko będę tęsknic on też ale musi mnie zrozumieć ja spróbuję jeszcze raz spędzić czas z mężem tylko we dwoje i zastanowić się co czuje . Bo wydaje mi się że nie wszystkie moje uczucia wygasły w końcu tyle wspomnień ale czy można powiedzieć że KOCHAM męża?? skoro mówiłam to innej osobie z pełnym przekonaniem ? przecież jak się kocha to się nie oszukuję a ja to zrobiłam ale się w tym pogubiłam....

Nie będę chyba więcej pisać bo wszystko co ważne zostało już tu poruszone. Koleżanka ma wiele do przemyślenia i mam nadzieję, że w jakiś tam sposób pomogłyśmy a jeśli nie to choć trochę wsparłyśmy ją w bez wątpienia nie łatwych dla niej chwilach. Myślę, ze jeśli ,,niezalogowana" będziesz chciała się wygadać lub będziesz potrzebowała pomocy możesz śmiało tu zaglądać i wyrzucać to co na sercu leży. Nie wiem jak reszta ale ja z chęcią pomogę i wesprę Cię słowem - tylko tyle można zrobić wirtualnie. Życzę Ci w takim razie rozsądnych i mądrych decyzji bez względu na to na czyją korzyść ( Pan lub mąż) , decyzji, które sprawią, że będziesz szczęśliwa. Ostatnia rada - pamiętaj o uczuciach innych i traktuj innych tak jak sama byś chciała by Cię traktowano.

Miłość można pomylić z namiętnością, fascynacją. Zresztą zakładam, że kiedy ślubowałaś swojemu mężowi to też z pełnym przekonaniem. Czasem codzienność sprawia, ze przestajemy dostrzegać wyjątkowość drugiej osoby i gdzieś zatraca się ta iskra która nas łączyła ale to znak, że trzeba wrócić do początków - idź z mężem na randkę, romantyczny spacer, kino. Zastanów się kiedy tak naprawdę rozmawialiście? Nie wymienialiście się informacjami o zakupach/rachunkach ale właśnie rozmawialiście. Może się okazać, ze Twój mąż będzie w stanie zaspokoić Twoje marzenia, pragnienia i nikt inny nie jest Ci potrzebny do szczęścia. A jeżeli się nie uda uratować Waszego małżeństwa to przynajmniej nie będziesz miała do siebie pretensji, ze nie próbowałaś. Zacznij od rozmowy z mężem o tym, że czujesz się trochę źle w waszym związku, nie oskarżaj go, nie krytykuj tylko powiedz, że brakuje Ci jego zachowania z początku znajomości, że czujesz się nie doceniana. Moze się okazać, ze on nie widzi problemu. Najgorsze co można zrobić to odejść bez wcześniejszej sygnalizacji kłopotów. On myśli, że ma cudowną żonę, szczęśliwy związek a Ty mu powiesz: żegnaj. To nie byłoby w porządku. On też musi mieć szansę się wykazać. Daj mu ją. Może Cię pozytywnie zaskoczy :)
Życzę powodzenia.

Niezalogowana, życzę ci dobrego wyboru. Tyle może być dróg i tyle może się wydarzyć.. Może za kilka lat będziesz z kimś zupełnie innym, może pójdziesz nową drogą i będziesz żałować, może posłuchasz rozsądku a za kilka lat poczujesz, że to był błąd.. Kto wie. I tak nikt nie podejmie za ciebie decyzji, twój wybór i ty będziesz musiała ponieść konsekwencje. Powodzenia.

Wiecie co Kochane przepłakałam dzisiejszy wieczór i postanowiłam że po woli będę oddalać się od mojej zakazanej miłości on powinien być przy swojej żonie i dziecku to bardzo boli ale muszę to pojąć i on też mam nadzieję że to zrozumie chociaż jak powiedział i tak dwie osoby będą cierpieć jak nie nasi małżonkowie to my. I wybieram nas żebyśmy to my cierpieli i tęsknili.... chociaż nigdy nie wiadomo jak się dalej życie potoczy może kiedyś los nas jeszcze połączy a może będę żałować że teraz nie chciałam zaryzykować i być może być szczęśliwa z mężczyzną który jest na prawdę cudowny , poukładany tylko teraz też się w tym wszystkim pogubił ale na uczucia nic poradzić nie można... Spróbuje wszystko odbudować z mężem ostatni czas nie należał do naszych udanych może też przez to tak łatwo się zakochałam ale nic mnie oczywiście nie usprawiedliwia. Mam nadzieję że mąż mi w tym pomorze i też będzie się starał żeby było wszystko dobrze i okaże mi więcej miłości wiem że mnie kocha ale chce to czuć a częściej się czułam że w małżeństwie to ja byłam ta druga mniej ważna osoba w związku... oby się to zmieniło.

Tak mam nadzieję że będę miała dużo siły bo jej potrzebuje. Ale nie wiem czy dla dziecka najlepszym wyjściem jest wychowywanie się przy nie szczęśliwych rodzicach ale za to tkwiących w takim małżeństwie ze względu na maleństwo .

Pisałam Ci na przykładzie mojego kolegi. Oni jeszcze mogą być ze sobą szczęśliwi.

Współczuję zaistniałej sytuacji. Uważam, że autorka wątku powinna porozmawiać ze swoim kochankiem o tych dylematach. Mimo wszystko to ich wspólny związek. Może zgodzą się na rozstanie i wzajemnie będą siebie pilnować, żeby nie wracać do siebie pod byle przetekstem. To taki optymistyczny scenariusz. Bo oczywiście, może się okazać, że z tej rozmowy wyniknie coś odmiennego. Sytuacja rzeczywiście trudna. Z uczuciami ciężko wygrać rozsądkiem... Ale warto spróbować.

Zgadzam sie z ASTERIX:( wcale nie chce tego romansu kończyć :((

Ja również odniosłam wrażenie, że trochę szuka usprawiedliwienia, żeby jednak tego romansu nie kończyć.

Niezalogowana "zakochana": poczekaj. Jeśli nie wiesz, na czym stoisz, na czym Ci zależy i co jest właściwe, poczekaj. Tylko tyle. Jesli ten Twój facet jest n a p r a w d ę nieszczęśliwy w małżeństwie, to odejdzie od żony tak, czy inaczej. Jeśli bąka o złych decyzjach z przeszłości, że się z żoną nie rozumieją, to tylko przejściowy kryzys. Pamiętaj, każdy taki przeżywa. A Ty możesz być katalizatorem rozpadu małżeństwa, rodziny, która mogła przetrwać. Jego żona zaszła w ciążę. On jeszcze sobie nie zdaje sprawy, że to ogromnie ważny dla nich czas. Pomyśl, że sama sobie tego dziecka nie zrobiła