Melodie Dużo częściej zdarzają się tacy, którym się wydaje, że są już bardzo dojrzali :-P
A do tego mówią, że już duuuuuuużoooooo przeszli :)

morela1: ja myślę że to raczej sposób w jaki zostały te osoby wychowane , w jakim otoczeniu dorastały i właśnie czy w życiu coś przeszły czy nie mówi o tym czy są dojrzałe ...
a nie rok urodzenia

Nie wydaje mi się. Oczywiste jest, że doświadczenie i dojrzałość nabywamy z wiekiem i nie uwierzę, że nastolatka czy dwudziestoparoletnia studentka utrzymywana przez rodziców, dla której głównym problemem jest w co ubrać się na impreze czy nauczyć się do klasówki czy egzaminu jest tak samo odpowiedzialna jak kobieta, która ma to za sobą, na głowie utrzymanie domu, rodziny, pracę...

Rozróżnijcie jeszcze jedno: nawet młoda osoba uchodząca za (i może będąca) dojrzałą (jakkolwiek to zdefiniujemy) niekoniecznie musi być dojrzała do małżeństwa.

Co nie znaczy, że każda samodzielna, pracująca 30-letnia kobieta jest do tego małżeństwa dojrzała.

(O mężczyznach trudno pisać bo połowa z nich nigdy nie dojrzeje...;))

Ale czasu i różnych doświadczeń potrzeba by zrozumieć czym jest małżeństwo. Bo na pewno nie jest tylko miłością samą. Chociaż zauważyłam, że niektórzy młodzi ludzie pobierający się na "fali uczucia"... razem dojrzewają do tego czym jest miłość, małżeństwo. I to też może być piękne. Czego im życzę :)

Daga, niektórzy się wyprowadzają z domu jak są jeszcze w liceum, a już studenci tym bardziej No ale nie wszyscy. Znam jednak parę osób (a ja mam duużo powyżej 30ki) o wiele młodszych ode mnie, które uważam za bardzo dojrzałe. Niektórzy od najmłodszych lat muszą zajmować się rodzicem / rodzicami, inni są z rodzin patologicznych i szybko musiały dorosnąć. Z drugiej strony mam w swoim otoczeniu 40-paro latków, którzy tym "dzieciakom" do pięt nie sięgają jeśli chodzi o dojrzałość, umiejętność podejmowania decyzji czy też proste, codzienne "związkowe" rzeczy... Nie powinno się szufladkować po prostu, bo każdy z nas jest inny i każdy z nas pochodzi z innego domu.

Poza tym mam wrażenie, ze najgłośniej o tym jacy to nie są doświadczeni życiowo krzyczą ci, którzy nie powinni. Ci z prawdziwym bagażem doświadczeń zazwyczaj siedzą cicho i robią swoje, nie licytują się kto miał w życiu gorzej :/

No ja zdecydowanie tez nie uważam się za mądrą i nie wiadomo jak dojrzałą ;) Co nie zmienia faktu, ze wydaje mi się że mądrzejszą niż 10 lat temu i pewnie głupszą niż za 10 lat ;)

Nie chcesz, aby przyszli?

Jeżeli męża tata jest człowiekiem samotnym, to nie dziwi mnie to, że mąż wysunął taką propozycję, bo pewnie nie chce, żeby spędzał święta sam. Czas świąt jest czasem pojednania, więc może rodzice i teściu dogadaliby się w takim momencie?
Jeżeli chodzi o finanse, to możecie zaproponować, że Wy zajmiecię się przygotowaniem tego czy owego, niech rodzice też coś przygotują... Powiedzcie otwarcie, że nie możecie sobie pozwolić , na to, żeby przygotować wszystko sami.

Ha, odwieczny problem pt "gdzie spędzimy święta". A piszesz o świętach Bożego Narodzenia?
Trzeba na jakiś kompromis pójść. Z doświadczenia wiem, że takie zmuszanie do przebywania w swoim towarzystwie osób, które się jawnie nie lubią zwykle prowadzi do czegoś niemiłego.
Może w takim razie odwiedźcie ojca męża w wigilię, połamcie się opłatkiem, a potem pojedźcie do Twoich rodziców. Skoro teść ma jakąś rodzinę to nie musicie co rok spędzać z nim całych świąt.

Ze zwgledu na prace mojego meza u nas jest roznie.Ja jest w domu spedzamy swieta razem u siebie i zapraszamy wszystkich do nas.Jesli go nie ma to emigruje do taty Tesc jest kierowca i pracuje w swieta,moja tesciowa jest we Wloszech wiec tu w domu nie zostane....

Hussy: Chodzi mi o Święta Bożego Narodzenia :) U nas w rodzinie trzeba się umawiać wcześniej :) Taki zwyczaj .,

A co do 1 Listopada, to jedziemy z mężem na grób jego mamy i mojej bbaci i potem do domku, bo dzień po tym święcie mąż jedzie znowu do Niemiec

RoxyEwa: Wiem coś o tym

RoxyEwa: W tamtym roku go zaprosiłam ja. Mąż nawet nie wspomniał, że będzie sam siedział bo nic mi o nim nie mówi .. I przez cały czas nie odezwał się do mnie słowem!! Rozmawiał tylko z mężem i moim wujkiem ..
Ja nie chce tylko by w święta rozpętała się wojna, bo moi rodzice nie przepadają za moim teściem i nawzajem :)
Nie mam pojęcia co zrobić!! Bo jak zaproszę rodziców, teść może na mnie gadać itp ( chociaż mam to gdzieś), ale mężowi będzie przykro :( A jak zaproszę teścia to moi rodzice mnie wyklną .. Jestem pod ścianą ..

Chce by było dobrze, tak jak jest w NORMALNEJ rodzinie :(

bahel: No właśnie masz rację ;) Porozmawiam z mężem o tym jak wróci bo pojechał dziś do Niemiec
:( Dobrze to wymyśliłaś ;) A przecież świętować można od Wigilii do Sylwka :D bo mąż jak i teść mają wolne juz wtedy ..

Masakra ze świętami. Jak się ma dużą rodzinę to trzeba umieć się dogadać kiedy, gdzie i do kogo :P

Moja mama jest wdową i serce mi się kraje na myśl, że byłaby w święta z kimś tylko przez chwilę. Wtedy w tv leci tyle filmów o rodzinie, o cieple świątecznym itd.itp. Jeżeli mąż ma rodzeństwo to możecie również z nimi ustalić, że jednego dnia WY jesteście z teściem, innego dnia rodzeństwo męża. Dzięki temu mąż będzie spokojny, a Ty będziesz miała czyste sumienie... Ja również nie przepadam za wszystkimi dookoła, ale zawsze wygrywa u mnie w takiej chwili empatia:). Powodzenia w podejmowaniu słusznych decyzji:)

Odswiezam temat, mimo, ze zalozony przez trola.

Dziewczyny, co radzicie, jesli tesc nie chce z nami (doroslymi) utrzymywac kontaktu, ale sa jeszcze wnuki? Ma ktoras z was taka sytuacje, ze z tesciami nie rozmawia, ale daje wnuki na ferie itp? Funkcjonuje to w ogole?

Jahe - wlasnie jest taki problem, ze tesc pali mosty za nami, ale z moja starsza corka mial dobry kontakt. Bywala tam do tej pory co jakis czas sama na pare dni, a nie wiem, jak to teraz by mialo wygladac w ogole. My sporo zaciskalismy zeby, zeby nie doszlo do konkretnej klotni, ale chyba jednak nie da sie w nieskonczonosc. Moj maz chcialby zerwac wszelkie kontakty, bo mowi, ze corka to nie pakiet do przejecia na parkingu i wsio, ze jak chce kontakt z wnukami, to ma tez z nami rozmawiac normalnie.
Nie chcialabym robic sobie wyrzutow, ze to przez nasz egoizm nasze dzieci nie maja kontaktu z dziadkami, a z drugiej strony nie wiem, jak taka napieta sytuacja sie na nich odbije. Chodzi mi glownie o starsza corke (5,5 roku), bo ona juz wiele rozumie.
A mlodsza to i tak tylko w pakiecie ze mna, a do tej pory wielkich wiezi miedzy nimi nie ma, wiec tez szkoda, ale jednak latwiej w ogole nie zaczynac budowac jakiejs wiezi, niz budowac i potem zerwac.

Treść doklejona: 30.01.13 11:03
Chodzi mi generalnie o doswiadczenia innych, moze obiektywne spojrzenie, sama nie wiem. Nie ukrywam, ze boli mnie ta sytuacja. Mamy mala rodzine i zalezalo mi na dobrych stosunkach z tesciem - ale on nie nalezy do latwych w pozyciu osob (nie wdajac sie w szczegoly).

Dziekuje za odpowiedzi. Widze, ze jestescie podobnie jak moj maz przeciwko takiego typu kontaktom na linii dziadek - wnuczka. Argument o karcie przetargowej mnie przekonuje, choc nie wiem, czy to nie my odcinajac sie calkowicie tez tego nie prowokujemy na swoj sposob.
Mam nadzieje, ze poukladam sobie to jakos w glowie.

Wracam z kolejna drazliwa sytuacja..
Moj „ulubiony” dziadek zazyczyl sobie kopie swiadectwa mojej corki, tesciowa nauczycielka chce koniecznie dostac swiadectwo do domu. Widzimy sie dzis z tesciem na wymiane dzieci, starsza corka jedzie do nich na pare dni ferii do niedzieli.
Pokazac moge to swiadectwo, nie mamy przeciez nic do ukrycia, ale jak im uswiadomic, ze kopia dla nich (maz zartowal, ze to do ich "akt" na nas...) to za duzo?? A moze ja przesadzam? Czy wy dajecie kopie swiadectw swoich dzieci dalej?

Wiem, ze tesc jest zdolny do wszystkiego, rowniez do dzialan prawnych przeciwko nam, gdybysmy dali mu jakies podstawy do tego, a swiadectwo mozna roznie interpretowac. Nasza corka ma tez pare niedociagniec, nad ktorymi musimy pracowac. A wiadomo - jak sie komus zle zyczy... Swoja corke zgnebil juz kiedys sprawa sadowa, wiec syna tez moze.

Generalnie teraz jest u nas "zimny front", bez serdecznosci, ale i bez otwartych dzialan przeciwko, ale tylko dlatego, ze nie reaguje na slowne zaczepki tescia. Generalnie jestesmy z mezem dla niego czarnymi owcami i cokolwiek bysmy nie zrobili, wszystko robimy mu - wedlug niego- na przekor. Staram sie jednak zeby dzieci mialy kontakt, zwlaszcza starsza corka ma z tego korzysc i dla niej przymykam na to oko, dopoki tak jest (choc mysle, ze to raczej z dziadka strony chec pokazania sie, bo gdyby byl takim rodzinnym czlowiekiem, to by nie byl poklocony z polowa rodziny...). Choc czasem mam dosc. Teraz chcialabym uprzejmie ale stanowczo odmowic bez wywolywania wojny czy obrazy majestatu. I nie bardzo wiem jak.

YPolly, ale z jakiej racji sobie zazyczyl świadectwa?. Pokazalabym może,ale na pewno zadnej kopi bym nie dala. No bez przesady.

Kopie chce, bo tesciowa nauczycielka koniecznie chce zobaczyc, a nie bedzie sie dzis z nami widziec (widzimy sie w polowie drogi miedzy nami, na odbior corki. Miedzy nami jest 200km. Tylko tesc przyjedzie.).

Opcje sa dwie:
- albo udam, ze zapomnialam - no ale przy kolejnej okazji bedzie to znowu, a ja na siebie zla, ze jestem malo asertywna.
- albo powiem wprost, ze pokaze, jak beda oboje, bo nie chce kopii dawac, bo nie chce pozniej porownywania dzieci miedzy soba. Ale wiem, ze ten argument bedzie obalony, ze oni na pewno tak nie zrobia (terefere, moj maz mi opowiadal, jak wyciagali jego stare swiadectwo, by porownac je z corka macochy i jak on sie przy tym czul).

Na pewno nie wezme go ze soba dzis, bo boje sie ulec, albo ze on sobie je po prostu wezmie i mnie zignoruje (to byloby w jego typie).

Treść doklejona: 19.02.14 14:15
No ewentualnie, jakbym miala byc zgryzliwa, to bym powiedziala, ze dam kopie jak tesciowa mi da swoje wypisy od ginekologa, czy cos w tym stylu No ale nie chce byc nieuprzejma..

Po dluzszym zastanowieniu stwierdzilam, ze chyba bedzie najlepiej, jak powiem, ze nie mam ze soba i ze jak tesciowa chce zobaczyc, to musi poczekac, az sie zobaczymy nastepnym razem. Bez tlumaczenia sie jakiegokolwiek. Na szczescie nastepne "widzenie" najwczesniej na wielkanoc, bo to maz bedzie odbieral corke z powrotem.

Obym tylko umiala zignorowac jego komentarz na to, no ale i tak jestem czarna owca, wiec niech sobie bede dalej.

nawet jak nuczycielka to po jaka cholerę jej cos takiego???

Bo mimo wszystko w stosunku do starszej corki zachowuje sie bez zarzutu (przynajmniej do tej pory) interesuje sie, ona go tez lubi - maja jakas tam wiez. Nie uwazam, ze przez nasze niesnaski moje dzieci powinny na tym ucierpiec.

Z druga corka gorzej, bo on sobie wyobraza, ze zbuduje wiez w ten sposob, ze bedzie ja zabierac do siebie na kilka dni co miesiac, z pominieciem oczywiscie mnie lub meza, a ja uwazam ze dla takiego malego dziecka to za duzy stres. Dwa razy na to pozwolilam i widze, ze to zbyt stresujace dla mlodszej corki. Czeka mnie jeszcze rozmowa na ten temat, a raczej oswiadczenie moje, ze nastepnym razem moze przyjechac i zabrac ja na spacer, ale na nocowanie nie pozwole, poki jest taka mala. Powiem mu, ze najwazniejsze jest dla mnie dobro dzieci a jego zdanie na ten temat interesuje mnie dokladnie tak samo jak jego interesuje moje. Nie mam z nim co dyskutowac. Albo sie wkurzy i totalnie zerwie kontakt albo sie podporzadkuje.

Swiadectwa nie dalam, nie wspomnial o tym na szczescie, wiec nie bylo niepotrzebnej dyskusji.

Ta sytuacja generalnie obciaza mnie mocno. Chcialabym moc podejsc do tego ze spokojem i z luzem, ale za kazdym razem gdy mamy jakis kontakt to bezsenna noc.. Zamiast docenic, ze mimo nieporozumien staram sie utrzymac kontakt dla dobra dzieci to tylko zgryzliwie komentuje, jak tylko cos jest nie po jego mysli. Starego czlowieka nie zmienie, ale nad soba popracowac moge i musze, bo inaczej stres mnie zje...

YPolly ja mam to samo nerwy ból w klatce piersiowej i wogóle jestem rozchwiana emocjonalnie więc urwałam kontakt jednak mój mąż chodzi co też mnie troszke wkurza no ale nie zabronie mu tego
pierwsze 2 lata chodziłam w sumie dla córki bo mąż powtarzał że musi miec kontakt z dziadkami ale wkońcu powiedziałam dość jeśli nie potrafia uszanować moich przekonan i tego w jaki sposób wychowuje swoją córke
od razu bylo krytykowanie co i jak zle robie począwszy od pierwszej kąpieli i tak ciągle o wszystko sie czepiali
teraz od kiedy 6 miesięcy tam nie chodze to jest inaczej bo niestety moje nerwy odbijały sie na bliskich

YPolly ja Cie podziwiam... ja miałam bardzo napięte stosunki z teściami i w zyciu nie dałabym im dziecka... nie ma takiej możliwości :/ długo wojowaliśmy, teraz powiedzmy, ze się tolerujemy, ale swieta od lat spędzamy u nas ( przychodzą do nas moi rodzice) widzimy się sporadycznie i tyle