Nasz ksiądz też tak powiedział. Narzeczony dopytywał się, ile powinna wynosić taka ofiara, ale nie otrzymał żadnej sugestii co do kwoty.

organiscie dalismy tyle samo co ksiedzu czyli 200 zł.tez obydwoje mówili ze co łaska ale organista to młody chłopak slicznie grał i śpiewał wiec dostał wiecej niz normalnie mu dawaja

morkub - ja usłysżłam w swojej parafii,ze za licencje to ksiądz proboszcz zyczy sobie 100-150 zł... nie było wyjścia tyle dostał

a ja wam zdjątka ślubnego nie wkleiłam..zaraz sie poprawiam :)

Ale poważna na tych zdjęciach jesteś.

Przepięknie wyglądacie. Wszystkie, jak księżniczki

Cytat:
"Zdaje się nawet, że niekoniecznie muszą to być dokładnie słowa, jakie się zazwyczaj słyszy, lecz można chyba samemu ułożyć, aczkolwiek nie jestem pewna i głowy nie dam."
W KK nie mozna.

Amazonka czy te zasady wspolzycia to tak na serio? bez urazy po prostu sie pytam, bo tam rzeczowo i sucho napisanego poradnika chyba nie widzialam jeszcze...
ze jak sie kocha ok.2h to wystarcza na 10dni, czy meza pobudza "widok narządów rodnych" kobiety, pieszczota "stykajacych sie czesci ciala" i inne jak np.

Nad czym sie zastanawiasz Tuli pani.
To fragment ze starej książki ojca Meissnera. Na żywo sie go świetnie słucha. To zakonnik, lekarz i seksuolog, człowiek o szerokich horyzontach,
Gdyby była okazja posłuchać go na żywo polecam.

dowiedzieć się można, o tak
zastanawiałam się kto to napisał, bo dość specyficzny język i sporo technicznych porad - pierwszy raz w życiu coś takiego czytałam
ale już wiem :) dzięki
może uda mi się spotkać go kiedyś na żywo? musi być interesująco :)

Też przeczytałam. Dla mnie to takie bezduszne:

stosunek 30 minutowy starcza na 5 dni
stosunek 2 godzinny starcza na ponad 10 dni

Ciekawe, czy ten ksiądz badania przepowadził, albo jakieś ankiety chociaż zebrał.

no wlasnie. dla mnie to zbyt rzeczowe. i jakies takie.. dziwnie napisane.
od razu mówię że chodzi mi o sposob przekazywania wiedzy, styl pisania. dla mnie jest anachroniczny i hmm zbyt rzeczowy jesli mowi się o milosci fiz. miedzy dwojgiem kochajacych sie ludzi.

Pierwszy taniec inaczej :)

Ślubuję ci kawę i zasoby
W Polsce

Czego to ludzie nie wymyślą: w Warszawie odbył się „ślub humanistyczny” dla tych, którzy nie chcą kościelnego, a cywilny jest za mało uroczysty

9 grudnia odbył się pierwszy w Polsce „ślub humanistyczny”. Zawarła go para 23-latków – Monika Szmidt i Mariusz Kuligowski.
Ceremonia nie ma w Polsce mocy prawnej, do legalizacji związku potrzebny jest ślub cywilny. – Na razie – podkreślają działacze Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów, którzy zorganizowali imprezę. Stowarzyszenie stawia sobie za cel między innymi „rozwijanie i krzewienie światopoglądu opartego na wiedzy naukowej, rozumie, doświadczeniu oraz etyce świeckiej i humanistycznej”. Chce też działać na rzecz „rozdziału Kościoła od państwa”.

Ceremonię prowadziła para „celebrantów” płci obojga, co miało podkreślać równouprawnienie kobiet i mężczyzn. „Przysięgę małżeńską” wymyślili sami młodzi, bo śluby humanistyczne mają wyrażać indywidualność nowożeńców.

„Zobowiązuję się do przynoszenia ci porannej kawy. Przysięgam, że będę cię przytulać i całować. (...) Obiecuję ci, że będziesz mógł (mogła) oglądać ze mną filmy, śpiewać, tańczyć, śmiać się i płakać” – ślubowali sobie. Przyrzekli, że będą się też dzielić ze sobą „materiałem genetycznym i zasobami”.
„Racjonaliści” nie informują, czy małżeństwo będzie ważne, gdy zabraknie kawy.

Nie wiadomo, jak brzmiała w całości.

Następnie młodzi wyrecytowali tekst przysięgi, którą wcześniej wspólnie napisali: "Zobowiązuję się do przynoszenia ci porannej kawy. Przysięgam, że będę cię przytulać i całować. Obiecuję dzielić się z tobą wszystkim: myślami i materiałem genetycznym. Złość się na mnie, jeśli to konieczne i wybaczaj, jeśli to możliwe. Tęsknij, gdy wyjadę lub gdy wyjdę do drugiego pokoju" - przysięgali uroczyście.

Jak można przysięgać tęsknotę? ;-)

Można. Miłość to postawa, a nie emocje.

Ama, celnie.
Nie jestem przekonana, czy zobowiązanie do przynoszenia porannej kawy da się zakwalifikować jako "górnolotne", raczej trywialne i pretensjonalne

Amazonko, mio się nie ładują Twoje linki do Meissnera, czy możessz je jeszcze raz wrzucić? Bardzo mnie zaciekawiły, jeszcze takich nie słyszałam. Ze swej strony, dla wszystkich "katoli" polecam http://www.szansaspotkania.net
super strona.

Tabaluga, o które linki chodzi?

Link robisz tak: [url=http://www.szansaspotkania.net]Szansa spotkania[/url] i zaznaczasz BBCode.

<a href="Szansa spotkania">

Może nie masz przeglądarki pdf?

Amazonko, mam pdf...

Krótkodystansowcy
Media donoszą, że dziś młodzi ludzie z wielkich miast żyją szybko. Jeszcze szybciej biorą ślub i tak samo błyskawicznie się rozchodzą. Prawie co dziesiąta rozwodząca się osoba ma zaledwie roczny staż małżeński. Pytani, co takiego im nie wyszło, że trzeba się rozstać, nie potrafią odpowiedzieć. Najczęściej jako argument podają „potrzebę jakichś zmian”. Najpierw mieszkają ze sobą dwa, trzy lata, potem biorą ślub – bo wesele to „niezła imprezka” – ale z zastrzeżeniem, że jak się sobą znudzą, to się rozwiodą. Sędziowie orzekający w sprawach rozwodowych przyznają, że małżeństw z bardzo krótką „datą ważności” jest coraz więcej. Ponad 20 proc. z 70 tys. rozwodów rocznie ogłaszanych w Polsce dotyczy ludzi, którzy powiedzieli sobie "tak" nie dawniej niż przed czterema laty.

a ja zastanawiam się nad odnowieniem przyżeczeń małżeńskich i pojęcia nie mam jak to zazwyczaj wygląda... czy taka para powtarza podczas ceremonii tą samą przysięgę co na zwykłym ślubie?? chcemy też założyć te same ciuchy co na naszym pierwszym ślubie. Nie są one jakoś strasznie oficjalne, więc chyba możemy (zwykła biała sukienka i mąż w białych spodniach i koszuli). Myśleliśmy też nad zmianą obrączek bo nasze strasznie się już zniszczyły. Jubiler powiedział, że nie ma co ich polerowac, bo strasznie dużo srebra się zetrze, i teraz mnie kusi platyna, ale będzie szkoda jak nas okradną

Wspomnienia moje odnoszą się do czasu wojny, kiedy ojciec mój był w wojsku w Anglii, a matka z nami (było nas pięcioro) w kraju. Wspomnienie moje to wspomnienie nieustannej myśli o ojcu i stała tęsknota za nim. Wrócił zresztą zaraz po wojnie, do rodziny, wbrew radom przyjaciół w Anglii.

Wiele się dzisiaj mówi o przygotowaniu do życia w małżeństwie, w rodzinie. I zaraz nasuwa się pierwszy problem: słowo “przygotowanie” kojarzy się ze znajomością tego, do czego się przygotowujemy. Natomiast w tym przypadku młody człowiek nie ma pojęcia, kim będzie ta “druga połowa”, w jakich warunkach przyjdzie im żyć. Czy można więc przygotować się do życia w przyszłej rodzinie?

Młody człowiek żyje przecież w rodzinie. Może – i dla swego dobra powinien – zastanawiać się, jak będzie wyglądała jego rodzina. Jeśli żyje w rodzinie przeżywającej bolesne nieraz konflikty, to powinien z tego wyciągnąć wnioski dla swojego życia. Jeśli żyje w rodzinie pełnej pokoju i radości, to niech tak pracuje nad sobą, by taką też była jego rodzina. Może on nie mieć pojęcia, kim będzie ten czy ta, kto stanie się towarzyszem, czy towarzyszką życia. Jeśli jednak ma świadomość tego, czym jest rodzina, a zwłaszcza, jeśli zdaje sobie sprawę z tego, że małżeństwo i rodzina to ważne zadanie do spełnienia, to osoby, które nie będą rozpoznane jako zdolne do współdziałania w miłości koniecznej do wypełnienia tego zadania, odpadną w przedbiegu – niech mi wolno będzie użyć takiego wyrażenia.

Jak przygotować się na trudności wynikające z nieuniknionej odmienności drugiej osoby? Co zrobić, by ta odmienność była budująca, a nie niszcząca? Gdzie leży granica między uległością wynikającą z miłości a głupią biernością?

Pytanie związane jest chyba z niewłaściwym spojrzeniem na małżeństwo i na rodzinę. Jeżeli ktoś chce założyć warsztat stolarski, to szuka takiego współpracownika, który będzie zdolny do współpracy w tym dziele. Ktoś, kto nie będzie oceniony jako zdolny do tej współpracy, w ogóle nie będzie brany pod uwagę, choćby był szałowy: ładny, szykowny, ładnie mówiący, itd. Podobnie jest z małżeństwem. Aby małżeństwo było owocne, trzeba, by zawierający je znali zadania, jakie z nim się nieodłącznie wiążą, akceptowali je, byli zdolni do ich podjęcia i mieli wolę ich wypełnienia. Tych warunków wymaga prawo kościelne od zawierających małżeństwo. Pisze o tym w swojej książce ks. prof. Sztychmiler. Ludzie zawierają małżeństwo będąc dorosłymi. Powinni zastanowić się nad tym, że związek z daną osobą ma trwać kilkadziesiąt lat, że ta osoba będzie ojcem czy matką wspólnych dzieci.

Ale spójrzmy na ten problem z punktu widzenia młodego czytelnika, który ma “naście” lat i przeżywa pierwsze “gorące uczucia”. Jak rozpoznać, czy się naprawdę kocha? Czy to jest miłość, czy chwilowe zauroczenie? I czy jest możliwa miłość od pierwszego wejrzenia?

Czytelnik, który ma naście lat jest przecież człowiekiem. Umie myśleć, umie rozpoznawać prawdę, chce być lepszym. Może sobie i postawić pytania i odpowiedzieć na nie. Miłość nie szuka swego – mówi św. Paweł. Miłość pomaga drugiemu być lepszym człowiekiem. Naprawdę kocha ten, kto bierze na swoją odpowiedzialność dobro drugiego. O to zawsze pytam osoby, które powołują się na miłość. Czy Twoja dziewczyna staje się lepsza przez Twoją miłość? Czy będzie lepszym człowiekiem, lepszą żoną, lepszą matką? Czy Twój chłopak staje się lepszy przez Twoją miłość? Czy pomagasz mu być lepszym człowiekiem? Czy w promieniach tego, co nazywasz miłością, będzie dorastał do tego, by być lepszym mężem, lepszym ojcem?

Myślę, że nie można pominąć tu słynnego “pensjonarskiego” pytania: kiedy staje się grzechem okazywanie czułości (np. całowanie). Wielu bowiem zadaje sobie pytanie: czy okazywanie miłości może być złem? Co powiedziałby Ojciec tym, którzy nie zachowują czystości przedmałżeńskiej, tłumacząc się, że to pogłębia ich miłość?

To, co się nie przyczynia do trwałości przyszłego małżeństwa, co nie pomoże człowiekowi spełniać zadań męża i ojca, matki i żony, nie może być dobrem moralnym. Pobudzenie seksualne rodzi uzależnienie, a każde uzależnienie jest niszczące. Dobrze będzie, jeśli każdy mężczyzna i każda kobieta (nie tylko młodzi) będą o tym pamiętali. Każda zastępcza forma stosunku płciowego jest nieładem moralnym. Doznanie płciowe jest po prostu warunkiem koniecznym (przynajmniej u mężczyzny) do tego, by mogło dojść do zbliżenia. Zbliżenie powinno wyrażać miłość małżeńską. Poza małżeństwem poszukiwanie zbliżenia jest po prostu interesowne. Każdy z tych dwojga szuka siebie. Nie na tym polega miłość.

No i co tak zamarł ten wątek? Hmm

Milenka to życze powodzenia i pięknej pogody:) mi sie tez marzył ślub w plenerze ...poza tym jesli chodzi o tego ksiedza to Pan młody standardowo wyciaga ze swojej parafii tylko zaswiadczenie chyba o bierzmowaniu a jesli planujecie w całkiem innej parafii(tzn nie w Twojej) to musicie miec zgode ksiedza z Twojej parafii.