Ooooo tak zgadzam sie z toba Josaris :) Pozdrawiam :)

Josaris: nie każda dziewica uprawia seks oralny czy analny po to, by zachować błonę!

dokładnie zdaję sobie z tego sprawę. chyba nie do końca odczytaliście moją intencję. w tej kwestii zgadzam się z wami.

w mojej dawnej szkole podstawowej nastolatki, potrafią się oddawać za błyszczyk. nie o takiej utracie dziewictwa piszę.
nie pochwalam inicjacji w wieku nastoletnim. nie pochwalam rozwiązłości seksualnej, zdrady w związku... i wielu innych rzeczy ;)

natomiast nie wydaje mi się żeby istniała korelacja między dobrym i trwałym małżeństwem a wchodzeniem w związek bez doświadczeń seksualnych. wcześniejsze doświadczenia nie czynią mnie ani lepszą ani gorszą żoną, partnerką, kochanką.

różne są doświadczenia. ja opisałam o swoich. zajęta studiami (w sumie 8 lat) nie miałam okazji znaleźć odpowiedniego partnera i wyjść wcześniej za mąż. wyszłam za mąż na kilka dni przed 30 urodzinami (1,5 roku od poznania się). według mnie seks w wieku dorosłym jest potrzebny dla zdrowia psychicznego. (oczywiście, pomijam dobrowolną abstynencję seksualną. ja i mąż też się na nią zdecydowaliśmy na kilka miesięcy przed ślubem). natomiast nie wyobrażam sobie "czekania" do trzydziestki. nie mogłabym też oczekiwać czy wymagać od mojego partnera - równolatka dziewictwa.

wybaczcie, ale kwestię "darów" pominę. mogę pisać tylko o swoich doświadczeniach - nie wchodzę w dyskusje światopoglądowe.

pozdrawiam serdecznie
również toma, który w niektórych momentach nie odczytał ironii.

Nie twierdzę, że ktoś kto nie zachował dziewictwa nie ma szansy na udane małżeństwo. Jeśli dwoje kochających się ludzi uważa dziewictwo za wielką wartość i wspólnie trwają na drodze czystości, to w pewien sposób naturalnie ich to jeszcze bardziej łączy...

W rozmowach o dziewictwie, czystości, ważna jest motywacja. Jeśli ktoś nie znajdzie dobrych powodów, by jej dochować, to jej nie dochowa. Dla mnie tym powodem na pewno nie był ksiądz czy mama, ale głębokie przekonanie i wiara w słuszność Bożego planu wobec przyszłych małżonków, którzy po opuszczeniu ojca i matki mają się stać jednym ciałem. Sakrament małżeństwa to nie jakiś tam papierek, formalność, ale Boże błogosławieństwo na całe przyszłe życie, niezmierzona głębia łaski, z której małżonkowie mogą czerpać garściami bez ograniczeń.

jesli bysmy patrzyli w kategorii lask i bogosawienstwa czy tez okreslali wspolzycie przed slubem naiwnoscia czy glupota (nie uwazam sie ani za naiwna ani za glupia!!!) to w sumie pewnie z 2/3 ludzkosci nie pasuje do swiatopogladu niektorych Waszych wypowiedzi... szanuje poglady innych,Ci co chca to niech czekaja ale nie tylko pewnie ja uwazam ze dziewictwo NIE JEST jedynym kluczem do prawdziwego szczescia i milosci... wierzcie mi te "nieczyste" zwiazki tez przetrwaja, czasami pewnie predzej niz te wyczekane...
poza tym - takie stawianie sprawy ze dziecko ma prawo poczac sie, urodzic i wychowac w trwalym, wylacznym malzenstwie swojej matki i swojego ojca tez sie nijak ma do rzeczywistosci biorac pod uwage dzisiejsze czasy i problemy z plodnoscia a wiec adopcje albo chociazby smierc rodzicow czy tez dzieci nieslubne poczete z przemocy...

Ja tez nie uwazam sie za lepsza bo dochowalismy z mezem czystosi to jest indywidualna sprawa kazdego czlowieka.Znam wiele malzenstw gdzie nie dochowai czystosci is aszczesliwi,ale ja wiem ze sex przed slubem bylby DLA MNIE doswiadczeniem nie dobrym a przede wszystkim nie potrzebnym. Strasznie nie lubie stwierdzenia " rozeszli sie bo nie dopasowali sie w kwestii sexu" , jak mozna sie w tych sprawach dopasowac albo nie, sprawdzic przed slubem, dla mnie slowo sex rowna sie mąż i małżeństwo.Ale nie czuje sie lepsza bo sama wiem jak mi bylo trudno wiele razy malo brakowalo a skonczylabym w lozku z chlopakiem ( ktorych mialam wielu). Pozdrawiam was wszystkie i nie czujcie sie urazone mowie o moich przekonaniach i doswiadczeniach :)

Josaris - też zadaję sobie te same pytania co Ty w związku z sakramentem małżeństwa...pytam ludzi, czytam i ...dochodze do smutnych wniosków że większośc bierze slub kościelny bo taka tradycja, bo ladna sukienka bo fajna impreza dla rodziny...a pojęcia sakramentu wogóle nie rozumieją...i nie chcą rozumiec. Polska to taki kraj "niedzielnych katolików"...

Ja zawsze marzyłam o zachowaniu czystości aż do ślubu. W paru poprzednich związkach mi się udało z abstynencją. W ostatnim nie, zresztą skończył się też parę miesięcu po podjęciu współżycia ze względu na konflikt moralny (czułam się pod naciskiem i miałam wielki konflikt z własnym sumieniem).

Teraz mam więc tzw. "bagaż" i już do klubu dziewic nie należę.. ale z drugiej strony uważam za istotne to, że w jakimś sensie udało mi się zachować czyste spojrzenie na siebie i na mężczyznę. Dla mnie seks to *sacrum* i w dobrym, uczciwym związku nie istnieje dla mnie porównywanie kogoś z czymś lub kimś innym lub krytyka bo nie doskakuje do fantazji z *Cosmopolitan*. Uważam, że abstynencja przed ślubem pomaga dostrzec i szanować sacrum, ale jeszcze go sama nie tworzy. Ważne jest czyste serce, chcące dobra drugiego człowieka, i wspólne dążenie ku poznaniu siebie i drugiego. Wierzę też w pomoc sakramentu małżeństwa.

W kościele zalęgły się mrówki faraona. Proboszcz daremnie próbował się ich pozbyć. O problemie powiedział koledze z sąsiedniej parafii. – U mnie też były, ale sobie poradziłem – odrzekł tamten.
– Jak?
– Posłałem je do Pierwszej Komunii i od tego czasu już się w kościele nie pokazały.

Lily- a Ty zyjesz zgodnie ze wszystkimi Przykazaniami Bożymi?

aga - a jak myslisz? Gdyby ludziom nie zdarzało się blądzic to nie byłoby sakramentu Pokuty :)
chodzi mi raczej o świadome wybieranie sobie z wiary tego co nam odpowiada i odrzucaniu reszty bez nawet starania się aby zrozumiec dlaczego takie a nie inne są te zasady i dlaczego tak a nie inaczej powinien postepowac katolik

Lily - sumienie każdy ma swoje. Powinien nad nim pracować, ale tak naprawdę to jego sprawa.
Inna kwestia to fakt, że rzeczywiście ludzie często nie starają się o głębie swojej wiary i rozbija się ona o "paciorki" i bzdurki.
Tak więc - zgadzam się z Tobą, ale nie spieszyłabym się w ocenianiu np. dziewczyn z kafeterii.

A do reszty - o co się tak właściwie oburzacie?
Że normą jest ślub kościelny po wielu latach współżycia i antykonceptach? Czy że ktoś to powiedział? Bo mimo wszystko, gorsze chyba jest to pierwsze.

Lily- wiara katolicka mówi tez o tolerancji, zrozumieniu słabosci i malenkości innych, wybaczaniu...- zapędzilas się dosc mocno- bez urazy

tolerancja może odnosić się do osoby a lily ocenia tu czyny. Można powiedzieć, że to są czyjeś prywatne sprawy, ale w momencie kiedy chcesz być członkiem Kościoła Katolickiego, to przechodzisz do wspólnoty, która ma swoje zasady opisane w Katechiżmie Kościoła Katolickiego. To nie znaczy że nie masz wtedy prawa popełnić błędu, ale jest różnica między zrobieniem czegoś wbrew własnym zamiarom, a niezgodzenie się z czymś z góry, nawet bez próby zrozumienia. Jeżeli nie liczysz się z nauką KK to po co nazywasz się katolikiem, i kożystasz z ślubu kościelnego??

Moja historia też jest chyba niedzisiejsza jak na obecne czasy... 4 miesiące temu wyszłam za mąż. Ja mam 25 lat, a Mąż 28. Przed ślubem byliśmy ze sobą prawie 7 lat. Z pierwszym razem czekaliśmy do ślubu. Bywały trudne chwile, ale wytrwaliśmy w naszym postanowieniu. Teraz wiem, że WARTO było czekać:)

Hanjah gratuluję

Paris opowiedz coś więcej... jakie argumenty przeważyły, że podjełaś taką decyzję??

Ja też do ślubu nie czekałam.. Mój Osobisty nie jest moim pierwszym, ale wiem, że jest ostatni!!! Planujemy pobrać się po narodzinach dziecka. Na razie jesteśmy w fazie "produkcyjnej" :) Nie uważam naszego związku za hipokryzję. Po prostu uważam, że Bóg błogosławi każdy związek oparty na miłości i poszanowaniu.

Ja nie czekałam.
Wszystko wynikło pewnie z niskiej samooceny. Bo zawsze uważałam się za brzydką, grubą itp. i jak znalazł się taki, co chciał taką brzydulę, to się zachłysnęłam tym. Mimo, że wiedziałam, że to nie jest człowiek "na całe życie". Żałuję tego kroku. Nawet nie ze względów religijnych. Tylko to po prostu nie był człowiek wart takiego daru.

mój też jest tym Pierwszym...A dlaczego się zdecydowałam..bo nie jestem za bardzo pobożna...i nie przestrzegam reguł np. celibat bo ślubu..Mi wystarczy ,że on pierwszyraz..i ja. nikt wcześniej nas nie miał

Ani reguły, ani religijność nie zawsze mają wpływ na decyzję o wstrzemięźliwości do ślubu. Miłość wystarczy.

Właśnie chodzi o to, żeby osoby nie dzielić na części. Daję ciało = daję życie. Daję życie = daję ciało.

A ciało Wilma?
cały czas chodzi mi o to samo. Żeby nie kawałkować. Czy jestem lojalna i troskliwa, czy oddaje mu ciało i biorę jego w sposób pełny, bez zastrzeżeń, z oddaniem w 100%, to jest cały czas ten sam dar. Moje myśli, mój czas, nawet moje nastroje.
Chodzi o to, żeby to zawsze prawdą. Do końca, a nie tylko do pewnego stopnia.

wilma ostatnio nie mam jakos mozliwosci aktywniejszej obecnosci na forum, nie mam mozliwosci sledzenia watkow wiec ograniczam ilosc swoich wypowiedzi ale slowo chcailbym ci napisac.
Masz racje temat wspolzycia poza malzenstwem, podobnie jak wiekszosc trudnych spraw porusznych na naszym forum to sprawa wartosciowania, sprawa przyjetego systemu wartosci.
Nie wiem jak to krotko ujac. bedzie krotko wiec moze nieco chropawo ale mysle ze zrozumiesz co mysle.
Wiernosc, to ze bedziesz ostatnia kobieta w zyciu mezczyzny ktorego pokochalas i ze on bedzie ostatnim twoim mezczyzna uznajesz a rzecz istotna?
Moim zdaniem to wazne i dla jakosci waszej relacji, dla rowoju, dojrzewania waszych uczuc ale takze bardzo wazne dla rozwoju waszego dziecka.
Na switaowym kogresie rodzin w Warszawie w ktorym mialem przyjemnosc brac udzial psychologowie, lekarze, socjologowie wyraznie formulowali poglad ze dziecko ma prawo poczac sie, narodzic i wychowywac w trwalym, wylacznym zwiazku kobiety i mezczyzny. to nie ma nic wsolnego z religia lecz wynika ze sattystyk, z badan, z cyfr.
Ok, przyjmijmy n chwile ze sie z tym zgadzasz i ze wiernosc w twojej osobistej hierarchii wartosci stoi wysoko to czemu oddalas ""wszystko co masz mezczyznie ktory nie byl twoim mezem? Wiem co odpowiesz bo to z grubsza znane powody. Otoz na podstawie wlasnyc doswiadczen i doswiadczen nie wiem, setek malzenstw z ktorymi rozmawiam twierdze z duza doza pewnosci ze ten meszczyzna ktorego spotkalas nie jest ostatnim w twoim zyciu ktory ci sie tak spodoba, kory cie tak poruszy emoconalnie i fizycznie, ktory ...itd. Podobnie ty jak sie zapewne domslasz nie jestes ostatnia kobieta ktora mu sie tak spodobala itd. Osmielam sie twierdzic ze gdyby cie za 15 lat spytano dlaczego ten mezczyzna mialby nie isc do lozka i inna piekniejsza, madrzejsza, seksowniejsza niz ty kobieta to nie latwo byloby ci na to odpowiedziec no bo ja tez kocha itd. Jedyne co oim zdaniem mozesz rozbic to odwolac sie do zasady "z zona i z nikim wiecej" jesli oczywisci ja postanowisliscie oboje respektowac. Idac do lozka z kobieta ktora nie jest moja zona (powiedzmy ze bedzie nia dopiero za jakis czas) wysylam jej komunikat "akceptuje to ze wspolzyjesz z kim kto ci sie podoba lecz nie jest twoim mezem" Komunikuje jej tez to ze wspolzycie z kims kto nie jest moja zona nie jest dla mnie problemem. W przypadku niwiernosci musze sie liczyc ze uslysze iz przeciez nigdy dotad nie mialem nic przeciw spaniu z kims kto nie jest malzonkiem wiec czemu nagle sie czepiam. Zasada "z mezem i z nikim innym" jest w mojej ocenie jedyna zasada pozwalajaca od siebie i od tego drugiego wymagac wiernosci.
Druga rzecz. jesli naprawde sadzisz ze dziwictwo czyli fakt iz wasza relacja jest wylaczna jest malo istotny, jesli naprawde uwazasz ze to malo istotna sprawa ze ktos nie ukrywajmy z duzym wysilkiem, czasem moze z bolem, postanowil ze bedziesz naprawde jedyna w jego zyciu to ja jednak wartosciuje zupelnie inaczej. Jasne nie musisz zaufac mojemu wartosciowaniu choc pewnie jakies podstawy do zaufania moglabys we mnie byc moze wypatrzec. mozesz zaufac albo komus kto twierdzi inaczej niz ja ale prosze najpierw popatrz na jego malzenstwo, na jego swiat, na jego rodzine, na relacje z doroslymi dziecmi, na relacje do wnukow jednym slowem na jego zycie. To jest jakies kryterim warte wziecia pod uage przy decyzji komu zaufac. Mozesz tez zaufac soie, swojej intuaicji. to jednak o tyle niebezpieczny pomysl ze tak jak kazdemu zdarzylo ci sie pewnie zle rozeznac, pomylic, zrobic bolesne glupstwo a po drugie taniej i chyba jednak madrzej uczyc sie na doswiadczeniach innych bo testowanie na sobie czasem gleboko rani a i czasu w zyciu ie mamy zbyt wiele na to zeby rozne warianty osobiscie wyprobowac. ja w kazym razie niezaleznie od wiary, religii, moralnosci , kultury widze ogromna wartoc w budowaniu relacji na zasadzie "z mezem i z nikim innym" Osoby ktore ja propaguja , z ktorych klika moge wymienic sa dla mnie z wielu powodow godne zaufania, ich zycie i wmlodosci i w starosci ich umieranie wryfikuje wartosc recepty za jaka sie opowiadaja. Ty zapewne mozesz probowac szukac autoryteto odrzucajacych te zasade. No coz za kims sie wypada opowiedziec, na cos postawic i ta decyzje podejmujemy sami. Jesj skutki niestety dotykaja nie tylko nas.

Słuchajcie. Ja rozumiem Wasz punkt widzenia i nie zamierzam z Wami polemizować. Kazdy ma swoje przekonania, których sie trzyma i w które wierzy. Dla mnie świat nie jest tylko czarny lub tylko biały. Nie mam nic przeciwko dziewictwu, pisałam jedynie o swoich przekonaniach. Nie zalezy mi na tym żeby kogokolwiek do nich przekonać.

no dobra ale czym tak naprawdę jest ślub?? jest obietnicą miłości i wierności, a to że ludzie zbudowali wokół tego szopkę to inna sprawa... jezeli chcesz być komuś wierna to chcesz tez mu o tym powiedzieć, no i nie być jedyną wierną osobą w tym wziązku. Czyli ślubujesz wierność...