Agasis, jeśli Twój mąż nie wie o tym, w jaki sposób zostaliście szczęśliwą rodzinką, to jesteś zwykłą świnią.
Mam nadzieję, że jeśli pozna prawdę, doceni Twój wkład w Wasze "szczęście rodzinne".

To jakaś śmieszna prowokacja, przypuszczam.

Hanny - oczywiście, że można zrobic IUI z nasieniem dawcy.
Jeśli partnerzy nie widzą innego rozwiązania niż naturalne osiągnięcie ciąży przy pomocy dawcy, to też nie budzi to aż takich moich emocji - ich sprawa.

Kaonashi dzięki za odpowiedż:) Właśnie o to chodzi..gdyby chociaż mąż wiedział i zaaprobował taki sposób to jeszcze do przeżycia...A tak to jest to ohydne i podłe. No i jeszcze czy kobieta by tak chciała? Ja nie...Już wolałabym inseminację z nasienia innego dawcy, choć tego też nie jestem pewna, bo chciałabym doszukiwać się podobieństw NASZEGO dziecka do NAS.

To, że nie żałujesz decyzji nie dziwi mnie aż tak bardzo, bo trudno żałowac tego, że przyszło na świat dziecko. Szokuje mnie to, że w ten sposób planujesz kolejne. Czasem człowiek się pogubi i zrobi coś czego się wstydzi, czasem cierpienie, chora - umęczona psychika może zaprowadzic na manowce... ale Ty działasz z premedytacją, na zimno i z wyrachowaniem. Czego teraz Twojej rodzinie brakuje do szczęścia, skoro masz już dziecko? Chcesz spełnic ambicję dotyczącą modelu 2+2? Jak jeszcze mogłabym chociaż postarac się zrozumiec co mogło Tobą pokierowac za pierwszym razem, tak kompletnie nie pojmuję dalszego ciągu tej historii.

Mam jeszcze takie jedno pytanie...Czy ten Pan nie boi się, że kiedyś któraś mamusia nie zgłosi się po alimenty? Przecież badania genetyczne będą jednoznaczne.

Ooo, teraz to dopiero się zdziwiłam.

Kaonashi,Tak mysle z premedytacja a wiesz dlaczego??? Prosty powod, moj maz jest swietnym ojcem i moze sie domysla ze nie do konca jest tak jak mu powiedzialam, jednak mamy upragnione dziecko o ktore dbamy i cieszymy sie wspolnie. Nie jest to mulatek czy metys, nikt z sasiadow nie domysla ze ze to nie jest w pelni biologiczne nasze dziecko. Chcemy miec 2gie i prawde mowiac dojrzewam do podjecia tej decyzji.

agasis nie będę Cię oceniać bo nie mogę wejść w Twoje buty, jednak nurtuje mnie jedno skoro poddałaś się invitro wcześniej to czemu nie poszłaś do banku nasienia tylko posunęłaś się do stosunku z niewiadomo kim???

Agasis - nie wiem nawet co Ci odpisac. Skoro mąż się może domyśla, to może tym razem to omówcie? Dla mnie tkwisz w ułudzie i to kiedyś wyjdzie. Zawsze wychodzi. Nie boisz się, ze jak biologicznemu ojcu Twojego dziecka braknie kiedyś pomysłu na życie to zacznie Cię np szantażowac?

Kaonashi- tak kiedys sie balam ze moze sie szantazem to skonczyc jednak minelo juz wiele czasu, zgodnie z umowa nigdy sie do mnie nie odezwal, mialam skasowac adres jednak zostawilam. Raczej balam sie w odwrotna strone ze po jakims czasie upomni sie o dziecko. Jednak jest cisza i wszystko jest dobrze. Trwanie w takiej sytuacji kosztuje duzo, czasem jednak z perspektywy czasu tak jak w moim przypadku oplacalo sie poniecs wszelkie cierpienia.

Hanny- ja do konca jeszcze decyzji nie pojelam bo jak juz pisalam to wiele kosztuje, jednak jesli bede pewna to na pewno z nim porozmawiam, moj maz jest troche nieustepliwy w swoich przekonaniach i to bylo powodem ze o molo nie rozpadlo mi sie malzenstwo, bardzo go kocham i on mnie tez. Podjeta decyzja byla raczej moim poswieceniam dla ratowania zwiazku, jemu musialo byc bardzo zle z tym i moze dlatego zaakceptowal wiadomosc ze to byla inseminacja domyslajac sie ze nie jest to prawda. Jesli sie zdecyduje na 100% to postaram sie z nim o tym porozmawiac. Czasem na pewne rzeczy czas jest dobrym lekiem i akceptuje sie latwiej pewne fakty po czasie.

W takim razie, jeśli to jedyny sposób rozwiązania Waszego problemu to życzę zrozumienia ze strony męża. Dobrze, że się odezwałaś, bo mnie dałaś do myślenia. Próbuję zrozumieć co kieruje ludźmi, że decydują się na takie wg mie drastyczne rozwiązania. Choć myślę dokładnie jak Kaonashi w poście wyżej;)

Jestem mezatka od 15 lat i znam meza tak dobrze ze pewne rzeczy sie wyczuwa na odleglosc, czuje ze on wie ale skoro on sam uznaje taka informacje za prawdziwa to wyglada to jak cicha zmowa milczenia. Pewnie ze mam takie zdanie ze rodzine w dniu slubu sie zaklada i przysiegalam wiernosc ale przysiega mowi jeszcze o czyms prawda??? O wytrwaniu, jesli po wielu roznych probach doszlam do wniosku ze moje malzenstwo sie rozpada a ja moge to uratowac to czy nie watro ??? Nawet nie wiece ila dni i nocy mnie to meczylo zanim sie zdecydowalam. Ja nikogo nie oceniam bo nie mozna ocenic kogos jesli nie jest sie na jego miejscu, ale mam odwage przyznac sie do tego co zrobilam i tez do tego ze jestesmy szczesliwa rodzina. Cos tam zostalo taka mala zadra na sercu ale to nic w porownaniu z tym co bylo wczesniej.

Melodie- jesli takie masz zdanie o zyciu to wydaje mi sie ze niewiele doswiadczylas. Przeciez ja nie sypiam z nikim i nie zdradzam meza. Nie oklamuje go codziennie a jak uwaznie czytałas to wiesz ze mam 36lat a nie 18 i czas na dzieci dla mnie juz mija. Nie oklamujemy sie i nie oszukujemy. Nie mozna mowic o jednym wydarzeniu jak o sposobie na zycie.

INEZ czytam i mysle i pamietam ze bylam w tej samej sytuacju co wy. Staralismy sie o dziecko z mezem przez 8 lat i nic wiec juz powoli sobie odpuscilismy i bylismy takiego zdania ze co ma byc to bedzie nic na sile. i nie uwiezysz ale mam moje wypragnione dziecko ma juz 11 miesiecy i wlasnie zaczelismy sie starac o 2, wiec nic na sile mi wydaje sie ze czym wiecej sie mysli i napiera na to to nic z tego nie wyjdzie tak dziala nasza psychika, najlepiej tak jak tam ktos napisal wyjedzicie na urlop jest lato i wypocznijecie sami zdala od wszystkich...bedzie dobrze, zobaczycie i zycze powodzenia

agasis: ale mam odwage przyznac sie do tego co zrobilam i tez do tego ze jestesmy szczesliwa rodzina

W tym problem, że nie masz. Przyznałaś się na forum. Może Ci trochę ulżyło. Nie znasz żadnej z nas, a nawet jeśli to pod imieniem i nazwiskiem, nie nickiem.
A szczęśliwą rodzinę tworzylibyście, gdyby to wszystko stało się za obopólną zgodą. Na dzień dzisiejszy to prawie szczęśliwa rodzina, a jak wiemy z reklamy "prawie robi wielką różnicę". Między Wami stoi zdrada, a przede wszystkim kłamstwo. I wg mnie to "wytrwanie" z przysięgi mówi o zupełnie czymś innym, prawda? Pomijając już stosunek KK, który nie pochwala ani in vitro, ani inseminacji, ani zdrady, ani kłamstwa. Wg mnie takie tajemnice niszczą. I nie oceniam Cię i nie poślę Cię do piekła, bo to nie moja rola. Po pierwszym szoku, żal mi Cię. I żal mi Twojego męża. Wielokrotnie na tym forum pisałam, że łatwo oceniac z perspektywy osoby, której się udało, ale Twoja historia przeszła moje najśmielsze wyobrażenia. I powtórzę. Wiem co to znaczy byc weteranką i z tego względu jak pisałam mogłabym próbowac zrozumiec ten "pierwszy raz" (próbowac, bo akurat w tym wypadku w 100% mogę powiedziec, że nie posunęłabym się do takiego rozwiązania zwłaszcza połączonego z oszustwem, może mam zbyt słaby instynkt macierzyński ;-)), ale nie rozumiem chocby ulotnej myśli o powtórce.

Ile to Twoje dziecko ma teraz lat?

agasis nie wiem co powiedzieć - nie chcę Cię oceniać i potępiać , bo nie mam prawa, nie znam Cię \jeśli to nie jest jakaś głupia prowokacja i granie na naszych uczuciach, to ta sprawa daje do myślenia.
ale gdybym była na Twoim miejscu, to zdecydowałabym się tylko i wyłącznie na IUI z obcym nasieniem i omówiłabym to wcześniej z mężem \jak on musiałby się czuć jakby wiedział, co zaszło, nie ma co budować związku na kłamstwie, ja bym porozmawiała z mężem przed, ale teraz nie wiem czy bym mu zadała takie cierpienie \ciężka sprawa

Moralność zostawiłam na chwilę w domu - gdyby każdy tak robił chcąc zrealizować jakiś cel strach byłoby wyjść na ulicę.

Aguniu, Przepraszam, ale Ty to jak zwykle jak Filip z konopi... jeśli chodzi o formę przekazu.

A powtórka ma być z tym samym ochotnikiem?

Melodie- jesli sie zdecyduje to tak, chyba latwiej jest ze sprawdzonego zrodla wode pic prawda? Moze to za lekkie okreslenie do sytaucji ale nie zaryzykowalabym z innym bo to dla mnie sprawdzone zrodlo. Na tyle go poznalam ze ufam w to ze bedzie wszystko dobrze. Niczym mnie nie zarazil, mam zdrowe dziecko.

Agunia05- to Twoje zdanie i nie mam Ci za zle Twoje uwagi, podchodzisz do sprawy z wlasnego punktu widzenia. Ja to rozumiem, choc nie jest to tak do konca jak Ty to oceniasz

Widziałam film z takim motywem. Para nie mogła mieć dziecka, mąż znalazł chłopaka, który zapłodnił żonę. Szkoda, że nie pamiętam tytułu. Dobrze się ten film nie skończył.