Ja panicznie boję się o swoje dzieci ,przez raka w rodzinie....zaczyna mnie to powoli przerastać...

Dziewczyny mam wyniki tk.
Tzn Mateo mi przez telefon przekazał bo odebrał.
Nie mam żadnego guza, raka, glejaka. Ufffff!!!
Wyszły natomiast zmiany zapalne śluzówki i czegoś tam w zatoce sitowej prawej, lewej szczękowej i którejś tam jeszcze.
Czyli jednak to to a nie nerwica?

Muszę się więc do laryngologa umówić. No i do neuro też, bo chyba sobie jeszcze rtg szyi zrobię, dla spokojnosci.

TEORKA: Czyli jednak to to a nie nerwica?

najprawdopodobniej nie ;). Ale dowiesz się dopiero jak wyleczysz te stany zapalne... Ale byłabym dobrej myśli ;)

TEO, i nadal będziesz tak sceptycznie podchodziła do zakładania dziecku czapki w chłodne dni? ;) Kiedyś była o tym burzliwa dyskusja :) Myślę, ze teraz nieco inaczej na to spojrzysz, mając takie doświadczenia... :)))
Najważniejsze, ze nic w głowie nie masz :) W sensie złego, bo wiadomo, ze co trzeba, to jest :)

Ja właśnie mam świra, bo czapka dla mnie nie ma chronić tylko uszu, a przede wszystkim zakrywać czoło. Zawsze u Misi tego pilnuję i chyba bardziej, niż tych uszu.

Moja panna też całą zimę w kominiarkach zaiwaniała :)

TEORKA: Kasia ja nie choruje na zatoki przez chodzenie bez czapki. Raczej przez mycie włosów rano, w zimie, często ich nie wysuszenie i wychodzenie do szkoły. Często także na mrozie
Było by wręcz nieprawdopodobne gdybym się nie załatwiła.
No ale człowiek młody to głupi

TEO, ja nigdy przenigdy czapy nie zakładałam i tak jak Ty, myłam rano łeb i szłam z wilgotnymi jeszcze włosami do szkoły, czy na studia. I tfu tfu jak na razie nie mam problemów z zatokami. Nigdy nie miałam a 35 lat mam. Może jeszcze kiedyś wyjdzie... pewnie tak. Do tej pory nie noszę czapki tak na marginesie.
Natomiast gdybyś tą czapkę zakładała, by nie wyziębić głowy, pewnie nie miałabyś dziś problemów. Jakby nie było wszystko sprowadza się do czapy, bo ona jednak te zatoki chroni.

Dla mnie to też jest kwestia indywidualnej podatności. Moje dziecko chorowało na przewlekłe zapalenie zatok, mimo że nigdy nie wychodziła na dwór z mokrymi włosami, czapkę też nosi, choć nie przy takich temperaturach, jak statystyczne polskie dziecko ;)

No tylko w Anglii raczej nie ma minus 10-15 stopni co nie ?

Indywidualna podatność to wiadomo ważna rzecz.
Ja zawsze przytaczam przykład mojego17-sto letniego kuzyna, ktory odżywia się głównie czekoladą, chlebem z nutellą etc, zeby myje jak sobie przypomni a uśmiech ma doprawdy hollywodzki. U nikogo tak białych, lsniacych i równych zębów nie widziałam....

Jestem kilka dni po porodzie sn.Dlatego też nie podjęłam się kp. Chciałabym zacząć brać Depralin którego branie przerwałam w czerwcu.
Do lekarza umowiona jestem dopiero na koniec marca.

Bardzo potrzebuje jakiegoś kopa z zewnątrz. Po Depralinie czułam sie rewelacyjnie. Teraz chodzę zdołowana,a co najgorsze zaczynam mieć lęki o dziecko,o najbliższych.

Myślicie że już teraz mogłabym zacząć brać lek?

Kurde nigdy nie sądziłam że może dotknąć mnie choroba psychiczna

Im szybciej, tym lepiej. Nie ma na co czekac. Zwlaszcza, ze masz takie dobre doswiadczenia z tym konkretnym lekiem.

No wlasnie, ta granica...mnie tez niestetu przerasta to wszystko.

Boziu Katka! Mówię ci,ja po nim nie miałam żadnych skutków ubocznych. Chciało mi się żyć,funkcjonować.

Teraz patrzę na tą małą i płaczę bez powodu. Na dodatek nic mi się nie chce. Koszmar

I tak zrobię. Ostatnio przez dwa dni brałam po pół a trzeciego już całą tabletke.

Dziękuję bardzo:-*

Fran a czego sie boisz? Może życie po wzięciu tabletek a przed, to diametralna różnica. Teraz mam brać 6 miesięcy do wyciszenia objawów. Te 5 lat temu brałam krócej ale zniknęły objawy nerwicy lękowej. Po odstawieniu już mam na prawdę spokój. No i psychoterapia oczywiście to podstawa.

Kasia czyli Tobie objawy wróciły znowu ?
A mogę spytać jakie ?

TEORKA: Kasia czyli Tobie objawy wróciły znowu ?
A mogę spytać jakie ?

TEO, nie wróciły :) Na szczęście :) Nie mam już lęków i ataków paniki. Ale te szumy i mroczki przed oczami mam ciągle i kołatania serca a one są typowym objawem nerwicy, więc może wyciszy je ten lek (nie mówię o szumach, bo to już pewnie zostanie). A no i drętwienia mam (rąk) i bóle kończyn znów. Zauważyłam ostatnio natomiast, zem nerwowa bardziej. W sensie szybko we mnie złość wzbiera i mnie to zaniepokoiło. Dla mnie takim naturalnym antydepresantem jest słońce :))))
Gosiu, pogadaj o tym z terapeutką. Może ona Tobie doradzi.
Hanny, ja też jestem mocno antylekowa i nawet moi bliscy mówią, ze skoro poszłam po pomoc, to musi się coś dziać na serio. A terapia swoją drogą.

A ja sobie kupulam ostatnio jakies ziolowe leki uspokajajace w aptece, bez recepty i jakby mnie triche wyciszaja...no albo pkacebo dziala ale taaaaaak, slonce, slonce!

Madziu, pani psychiatra mi powiedziała, ze tak. Że ogólnie mnie wyciszy ten lek.
Fran, ja kiedyś, jeszcze min trafiłam do Pana S., chodziłam do pewnej pani Dz. i ona przepisała mi leki jako pierwsza. Wiem, ze był XanaX i coś jeszcze. Po tych lekach funkcjonowac nie mogłam, otumaniały mnie, w głowie się po nich kręciło tak, ze masakra. Było ze mną coraz gorzej a trułam się tym ze 2 miechy. Mówiłam jej, ze jest gorzej i gorzej a ta chora kobieta mi tylko dawki zwiększała. "Uciekłam" od niej, jak się dowiedziałam o Panu S. I on przepisał mi ten depralin - to jest lek nowej generacji i na serio po nim, po 3 dniach czułam się rewelacyjnie. Żadnych skutków ubocznych a co najważniejsze, wszystko co złe, mijało :) Jezu, jaka ja szczęśliwa byłąm. Tylko ja miałam dużą nerwicę, bałam się wychodzić z domu (ewentualnie z mamą ale i wtedy w takim stresie, ze mi usta i język drętwiały), chodziłam z mamą do pracy (bo się bałam w domu sama być), bałam się wchodzić do swojego pokoju. No koszmar. No i lęk miałam permanentny, silny z codziennymi atakami paniki o 16.00. - wtedy totalna panika, strach, jakby kuźwa ktoś na mnie z nożem szedł (mama musiała mnie przytulić i tak leżałam, płacząc w głos i prosząc, by mi pomogła, bo już rady nie daję). Kurdę, jak teraz o tym piszę, to sobie myślę "stara baba a jak dziecko niemal wtedy...". Więc dla mnie ten lek był na prawdę wybawieniem. Nie wiem, czy dałabym radę bez niego. Wychudłam, bo nic jeść nie mogłam ze strachu.

No to chyba ze mna az tak zle nie jest...choc nie ma tej radosci zycia, co kiedys..
Mi Kasiu nie chodzi o skutki uboczne przyjmowania leku, bo to wiadomo, ze jak sie odpowiedni dobierzee to ok, ale o przyjmowanie "chemii" i skutki dlugofalowe...no dosc juz tej chemii w zarciu i powietrzu, a tu jeszcze, ale wierze, ze jak nie ma wyjscia to po prostu trzeba. I dorastam do tego juz trzeci rok

Depresja czy inne choroby też mają długofalowy wpływ na nasze zdrowie. Nie wiadomo, co gorsze, długotrwałe leki czy długotrwała choroba. Są sytuacje, w których branie leków jest niezbędne. Ja ciągle się waham, bo juz sporo czasu leki brałam...

Pytanie tylko co bardziej sprzyja nowotworom i czy aby na pewno da sie wyeliminowac stres w dzisiejszym swiecie

Nie, ja tylko sie tak glosno zastanawiam. Pisze jakie mam "obiekcje", dlaczego jeszcze sie nie zdecydowalam na tabsy. Ostatnie kilka dni bylo spokojniejsze w moim zyciu, jeszcze troche poprobuje sama.

Afro, aż tak? Ja mam badany żołądek i jelita raz do roku (gastro i kolonoskopia), także wszystko mam pod kontrolą :))))

katka, niestety. Pewności nie mam, ale sądzę, że leki mogły się przyczynić. Ja zaczęłam brać w wieku 18 lat, także wiesz...