Hej dziewczyny. Nie bardzo wiem, gdzie zapytać, więc pisze tu. KLASA INTEGRACYJNA. Co sądzicie? PLUSY i MINUSY uczęszczania dziecka rozwijającego się prawidłowo do takiej klasy? Ponoć mają być 3 osoby z orzeczeniem na 16 osób. Chodzi mi o moja Michasie. A ona jednak kuleje z koncentracją ciut ciut. Absolutnie nie chcę uderzyć w osoby z forum, mające dzieci z orzeczeniem. Michasia jest bardzo empatyczna, w przedszkolu opiekowała się chłopcem, który był bardzo chory, dużo o nim w domu opowiadała, widać było, ze się przejmuje. Super sie odnalazła w grupie integracyjnej. Ale... Czy poziom w takiej klasie może być zaniżony w jakiś sposób, przez co moje dziecko mogłoby nie dac sobie rady wystarczająco dobrze? Macie jakies doświadczenie? I proszę nie pisać o przedszkolu. Chodzi o szkołę. Czy może być tak, że w klasie "zwykłej" dawałaby sobie radę lepiej aniżeli w klasie integracyjnej?

Katka, zalezy na czym ci zalezy. W klasach integracyjnych dzieci moga rozwalac lekcje, dekoncentrowac innych itd. Przez co material nie zawsze moze byc przerobiony jak by sie tego oczekiwalo itd. Zalezy na czym ci zalezy. Na pewno jest duzo plusow, ale tak jak Isia pisze.

Musisz sobie sama odpowiedzieć czy jesteście na taka klasę gotowi. Ja od osoby, którą ma dziecko w takiej klasie (neurotypowe) słyszę że jest niesprawiedliwie traktowane bo dzieciom z orzeczeniami więcej się daruje przewin. Mi przykro tego słuchać bo przecież dla mnie to takie oczywiste, że jeśli kogoś tu spotyka nieprawdliwosc to te dziecko z orzeczeniem,które od urodzenia ma trudniej w życiu i musi więcej pracy włożyć w to aby dac sobie radę w życiu. Ale jeśli rodzic innego dziecka tego nie łapie to jego dziecko też nie nie będzie miało w sobie zrozumienia.
Z drugiej strony izolujac dziecko od inności też nie nauczysz go tolerancji i akceptacji. O ile Ci na tym zależy.

Kasiu moja Maja jest w takiej klasie. Na 19 osób była trójka z orzeczeniem. Dwoje dzieci autyzm, jedno asparger. Przez trzy lata tak było, w zeszłym roku, tj. kiedy byli w klasie 4 jedna dziewczynka odeszła (z autyzmem)... Czyli teraz, w klasie 5 będzie miała dwoje dzieci z orzeczeniem.
Klasa jest najlepsza w szkole. Moje dziecko ma najwyższą średnią w szkole. Dzieci z orzeczeniem mają nauczyciela wspomagającego, który jest prześwietny. Majka zawsze świetnie się dogadywała z Szymonem (asparger), i często pomagała mu w lekcjach. Drugi chłopczyk był agresywny i często były z tym problemy ale wychowawczyni zawsze na bieżąco je rozwiązywała. Maja przez prawie pół klasy 3 i potem 4, siedziała właśnie z Mikołajem (autyzm) bo bardzo ją lubił i akceptował a ona jego. Potem jej się odmieniło... i teraz już nie bardzo chce z nim siedzieć, bo jak mówi, najlepiej lubi jak miejsce siedzenia zmieniają co miesiąc... czyli w sumie nie o samego Mikołaja tu chyba chodzi.
Nie ukrywam, że dzieci, które dorastają zaczynają zadawać mnóstwo pytań odnośnie takiej, w ich mniemaniu niesprawiedliwości.. a to, że Mikołaj tego nie musiał, że nie wie wielu rzeczy a i tak przechodzi z klasy do klasy... że pani wspomagająca pomaga mu zbyt dużo... i takie różne...
Poza tym, powiem jedno, z doświadczenia - WSZYSTKO ZALEŻY OD WYCHOWAWCZYNI I W DUŻEJ MIERZE OD RODZICÓW.
Maja od klasy 1 miała super kobietę za wychowawcę. Pani, która naprawdę oddawała się cała tej klasie i tym dzieciom. Teraz, w klasie 4 również walczyliśmy o tą panią, która została w końcu ich wychowawcą, bo naprawdę musi to być osoba, która sobie świetnie radzi w trudnych sytuacjach... Pani Jola, jest prześwietna i bardzo, bardzo empatyczna. Nie znam drugiej takie nauczycielki. Wszystko, co egzekwuje od dzieci robi tylko dobrym słowem. Dzieci te są dla niej najważniejsze.
Rodzice, też muszą wykazać się mega cierpliwością. Poza tym, rodzice tychże właśnie dzieci z orzeczeniem to też ważne ogniwo. U nas, genialnie współpracują. Od zawsze, kiedy było trzeba, jeździli jako opiekunowie na wycieczki, wyjazdy, ogniska, Dni Ziemniaków i Marchewek i inne biwaki, tak aby te dzieci mogły czuć się swobodnie; a wyjazdów i rożnego rodzaju rzeczy praktycznych zawsze w Mai klasie było najwięcej w porównaniu z innymi.
Jednym słowem klasa jest świetna, dzieci uczą się bardzo dobrze, ja osobiście nie widzę większych problemów u mojej córki w związku z tym, że chodzi do klasy integracyjnej... Ale wiem też, że trafiła na super ludzi. Widzę to, bo moja młodsza córka, w klasie zwykłej, już tyle szczęścia nie miała...

Czy dyrektor szkoły może udzielać takich informacji innym rodzicom? Moim zdaniem nie ma prawa. Ja bym sobie nie życzyła. Rodzice sami mogą innym rodzicom udzielić takiej informacji (ja tak zrobilam w naszym przedszkolu) ale bylabym zla gdyby dyrektor zrobil to bez mojej zgody. Od września mój syn zmienia grupę na integracyjną, wiem ze razem z nim bedzie piątka dzieci z orzeczeniami ale nawet nie pytałam z jakimi. Nie moja sprawa.
Rozmawiałam też na ten temat z psychologiem mojego syna i potwierdziła moje przekonanie, że mówienie każdemu po kolei że moje dziecko ma za jest przesadą.

Raport NAC (National Autism Center) - Metody oparte na dowodach w terapii zaburzeń ze spektrum autyzmu.

Raport dzieli badane interwencje na trzy kategorie:
- USTANOWIONE – interwencje o potwierdzonej naukowo efektywności, istnieją silne i liczne dowody na ich skuteczność,
- OBIECUJĄCE – istnieją dowody, iż interwencje przynoszą pozytywne efekty, jednak badań jest zbyt mało,
- NIEUSTANOWIONE – bardzo nieliczne lub brak dowodów na skuteczność interwencji, badania przynoszą niejednoznaczne rezultaty (jedne pokazują pozytywne efekty, inne brak efektów, jeszcze inne dowodzą szkodliwości interwencji).

W grupie trzeciej jest pozycja "Dieta bezglutenowa / bezmleczna (Gluten-free/Casein-free diet)".
Wczoraj byłam na 1,5-godzinnym spotkaniu dla rodziców w nowym przedszkolu. Wypowiadały się kolejno dyrektorka i jej zastępca (sprawy organizacyjne i merytoryczne), a później specjalistki: psycholog, dietetyk i fizjoterapeuta (o swojej pracy, o wymaganiach itp.). I odniosłam wrażenie, że dietetyczka jest bardzo mocno przekonana o leczniczym działaniu diety bezglutenowej i bezmlecznej. Po spotkaniu od razu do mnie podeszła - bo widziała, że nowy rodzic - i koniecznie prosiła o indywidualne spotkanie (ma przynieść wszystkie wyniki badań). No ciekawa jestem, do jakich wniosków dojdziemy...

A ja Wam powiem tak. W klasie integracyjnej, przynajmniej wiadomo że będą dzieci z orzeczeniami. Jest 2szystki zorganizowane, klasa dostosowana. W masowkach rodzice myślą, że będzie to klasa dzieci zdrowych, a tu niespodzianka. U Dawidka, w masowej szkole w każdej z pierwszych klas było 1 lub 2 dzieci z orzeczeniami, a jeszcze potrafi trafić się uczeń niezdiagnozowany. Czyli teoretycznie też 3 może się trafić tylko w trudniejszych warunkach. Dla mnie istotne jest nawet nie to czy klasa integracyjna czy nie, ile liczebność klasy.

Katka, a musisz wiedzieć? Ja serio czulabym się jako rodzic niezręcznie wiedząc, że inni rodzice dopytują się "co jest" mojemu dziecku. Tak jakby sprawdzali czy nie jest zbyt zaburzone, czy odpowiednie. Byłoby mi przykro. Wiesz, albo wchodzisz w ideę integracji sercem i przekonaniem albo nie.
Ja jeszcze nie miałam dzieci a wiedziałam, że poślę je do szkoły integracyjnej. Nie sądziłam, że tak sie potoczą losy mojej rodziny, że jedno z moich dzieci będzie miało orzeczenie. Tym bardziej cieszę się, że są takie szkoły, które nie spychaja dzieciaków na margines czując, że w ich inności jest też szansa dla innych dzieci, oraz że ta inność nie jest powodem aby pozbawić ich prawa do bycia że wszystkimi.

Tymczasem mój czterolatek zabrał się za doskonalenie matematyki. Zamówiłam elementarz matematyczny dla pierwszoklasistów, myślę że będzie szczęśliwy. I będziemy się też uczyć czytać. On wszędzie widzi litery i wszystko ma kształt liter

Generalnie to są dane wrażliwe i nikt poza rodzicem dziecka nie ma prawa o nich mówić.

Może kogoś zainteresuje.

Ally, a co byś chciała żeby zrobili?
Moje dziecko zostalo podrapane po twarzy w przedszkolu przez dziewczynkę bez orzeczenia. No jakoś żyjemy z tym dalej. Ale pewnie gdyby było na odwrót, że mój syn ją podrapal to by była afera.

Dokładnie. Jak dziecko bez orzeczenia kogoś uderzy, podrapie - "to normalne, że dzieci się biją". Jak dziecko z orzeczeniem kogoś uderzy - "jest nie dostosowany społecznie" lub "ma zaburzenia"....

Dokładnie jak mój syn. Mój syn był diagnoziwany na podstawie tych kryteriów i początkowo autyzm wykluczono. Mój syn był zupełnym przeciwieństwem tej grafiki.

Mojego Frycka w przedszkolu podrapało dziecko - generalnie nie wiem jakie, bo była tam grupa dzieci zdrowych i druga z orzeczeniami. Nie robiłam żadnej afery. Było to kilka miesięcy temu, a nadal ma ślady na policzku

Co to grafiki - na 18 wymienionych charakterystyk, Frycek przejawia 11, z czego 4 zanikają (kiedyś były intensywne, ale z czasem słabną i zdarzają się sporadycznie).
.
.
Wczoraj miałam ponad 2-godzinne spotkanie z przyszłą wychowawczynią Frycka.

Zaczynamy od poniedziałku - na razie po 2-3 h dziennie.
Już miałam zapowiedziane, że na pierwszy rzut będzie musiała być rozwiązana sprawa smoczka - bo używamy do zasypiania i podczas jego napadów histerii. Będzie jazda, bo smoczek prawdopodobnie będzie zabrany od razu, a jest jedyną rzeczą, która go wycisza podczas tych histerii Będzie też problem z zasypianiem...
Potem ma wejść trening czystości równocześnie z próbą nauczenia go (gestem lub obrazkiem z systemu PECS) zgłaszania potrzeb fizjologicznych.

W grupie będzie miał jeszcze 3 chłopców - dwóch nowych jak i on sam i jeden z zeszłego roku (cofnięty do początkujących z racji braków postępów). W przedszkolu jest chyba 23 albo 24 dzieci w grupach 4-osobowych. Większość to chłopcy, dziewczynek naliczyłam 6.

_figa: mam wrażenie

No właśnie - to jest TYLKO Twoje wrażenie... Nie wiesz, co się u nas dzieje na co dzień, więc nie oceniaj i nie pouczaj.
Ja zawsze mówię terapeutom, którzy dają mi dobre rady, żeby przyszli do nas na jeden dzień i wtedy pogadamy. Zalecenia to jedno, a życie jest życiem.

Figa, słowo pisane odebrać można różnie. I uważam, że Marion ma prawo się bać, ma prawo czuć niepewność. Chyba logicznym jest, że gdyby nie miała powodów, to by się nie bała. I to nie chodzi o wiarę w dziecko. Każda mama, nawet mama dziecka bez orzeczenia boi się pewnych etapów w jego życiu. Ja np. boję się, bo moje dziecko zaczyna pierwsza klasę. I pomimo, że wierzę w nią i wiem, że sobie poradzi, boję się, że jednak coś pojdzie nie tak. Podobnie z odsmoczkowaniem młodego. Chce to zrobić jakoś niedługo i też na dzień dzisiejszy sobie tego nie wyobrażam.
I na koniec. Ja, mając najmniejsze wyobrażenie tego, co przechodzi Marion, nigdy w życiu nie odebralabym jej postów jako brak wiary w syna. Empatia Figa. Empatia!!!

_figa: Ty zrobisz z tym co zechcesz czyli pewnie nic. :)

Czemu wcześniej Cię tu nie było i nie pomagałaś mi (i innym mamom), gdy potrzebowałyśmy rad? A teraz nagle pojawiasz się znikąd i wytykasz mi, Twoim zdaniem, błędy wychowawcze?

Otóż notuję dokładnie od wielu miesięcy rozwój Frycka - widzę więc postępy. Podczas wczorajszej ponad 2-godzinnej rozmowy z nauczycielką omówiłyśmy wiele kwestii, dopytywała o każdy szczegół. Zostawiłam jej też te swoje notatki (6 stron A4). Była zaskoczona, że tyle sami wypracowaliśmy. Że dawno już nie było w przedszkolu rodziców, którzy tyle sami zrobili. I nigdy wcześniej, w jej pracy z dziećmi, żaden rodzić nie był tak przygotowany do rozmowy jak ja wczoraj.
Tak więc tyle w temacie mojego nicnierobienia...

dagus84: Marion, czyli wolne bierzesz na pierwszy tydzień tak?

Tak, biorę wolne na poniedziałek. Potem będzie woził go mąż przez dwa tygodnie - na 2, 3, 4 h dziennie. W II połowie września będzie już zostawał na 8,5 h.

dagus84: może zamiast smoczka coś innego dać?

Ta nauczycielka ma mi coś zaproponować w poniedziałek. Jakąś szczoteczkę, żeby mógł mieć coś w buzi, skoro musi.
On chyba musi się tak stymulować - lubi podgryzać zwykłą szczoteczkę do zębów. Zęby myję mu szczoteczką elektryczną - lubi to.

dagus84: życzę Ci i Wam dużo sił teraz, i konserwacji w tym wszystkim. No i aby się wszystko udało!

Dziękuję.
Najtrudniej będzie z konsekwencją. Może to źle zabrzmi, ale łatwiej by było, gdybym z nim była sama. Bo mąż i Heniu nie zawsze chcą współpracować.

°Agata°: Ale że przedszkole życzy sobie żeby smoczek mu zabrać? A to tak można? Bo wg mnie to pozbawienie dziecka czegoś do czego jest przywiązane i je uspokaja. Jak np maskotka czy pieluszka do przytulania.

Tak, przedszkole.
Frycek super się wycisza ze smoczkiem. Będzie ciężko... No ale w końcu musi to nastąpić. On za miesiąc skończy 3,5 roku - wizualnie wygląda na prawie 4-latka, wysoki jest. Ze smoczkiem w buzi razi w oczy.

Kupiłam swego czasu 3 gryzaki logopedyczne (np. taki mamy), ale nie chce ich używać.
On ma jeszcze bardzo mocny odruch ssania - i w tej stymulacji buzi nie chodzi o gryzienie, ale o ssanie właśnie, stąd ten smoczek w użyciu, który go bardzo uspokaja i wycisza.

a jakie jest uzasadnienie zabrania smoczka?

Else: Powiedziałam mojemu dziecku że niestety ale smoczek jest dla małych dzieci, że nosił go za długo i że zęby zaczynają źle się układać. I że idziemy kupić coś w zamian. Cis tam sobie wybrał.

Próbowałam tej metody, ale Frycek absolutnie nie rozumie takich tekstów...

Tak, takie podstawowe rozumie - idziemy się myć, jeść, idziemy na spacer, idziemy do sklepu, choć ubierzemy się, zmienimy pieluchę.
Ale np. jak w niedzielę niehandlową idziemy koło sklepu i on chce wejść, to tłumaczenie, że sklep zamknięty i nie wejdziemy nie działa. Awantura na całą okolicę jest. Podobnie jak on chce w jakimś kierunku iść, a akurat tam nie idziemy - histeria kosmiczna.

Marion mój też nie rozumiał. Ale jak cyce wylądowaływ koszu byłam zaoarta, że trudno przetrwa afery syna. Wcześniej były więc zakładałam że i teraz będą. Na szczęście nie było. Wiele rzeczy z Fryckiem będziesz musiała zrobić wbrew jego woli. Przetrwać wiele ciężkich chwil, bo w końcu i tak trzeba. Do 18stki i tak smoczka nosić nie będzie. Ani pieluchy. Przychodzi taki dzień że mówisz "to dziś" czy to się dziecku i Tobie podoba czy nie. Niestety z reguły autysci nie dojrzewają sami do pewnych rzeczy. Trzeba im je "zabrać". U nas tak było z pieluch, smoczkiem i butelka. To Ostatnie trwało najdłużej bo UWAGA do 7 urodzin. I uwierz mi gdybym nie odebrała mu tego on by z niej pił jeszcze kilka lat. A na turnusie byłam z chłopcem 13 lat w pampersie. Więc ja bym się nie stresowala obostrzeniami w przedszkolu tylko korzystała i działała. Zawsze to coś do przodu.

Treść doklejona: 30.08.19 16:48
Marion, ale to o czym piszesz nie oznacza że on nie rozumie co do niego mówisz. On ma schemat. I on ten schemat chce zrealizować bo to powoduje, że on czuje się bezpiecznie. Całkiem to typowe dla dziecka z autyzmem. Też to przeszłam. Przed wyjściem z domu tlumaczylam że idziemy na spacer, ale nie wejdziemy do sklepu... Lub idziemy na spacer, ale inna drogą... Oczywiście na początku był cyrkus, ale z czasem zaakceptował. Ja np. Robiłam tak, że dwa razy szliśmy nowa trasa i raz starą. Ale wcześniej uprzedzalam. Po czasie on uprzedzony co go czega też czuł się bezpiecznie. Oni lubią wiedzieć wcześniej. Z tym że nie ma co się nastawić że wprowadzisz w domu uprzedzenia i od razu to zadziała. Trzeba czasu.

Treść doklejona: 30.08.19 16:55
A i mi umknęło bo piszesz, że Frycek dostaje smoczek w momencie histerii, że to go wycisza. Ale histerie są objawem zachowań autystycznych, który trzeba wycofać. Jeśli stosujesz smoczek do uzyskania "spokoju" to nie wycifasz tego zachowania. On wpada w histerie, a ty mu dajesz "nagrodę". To jest błąd. U nas też była praca wycofywania napadów histerii. Musisz z terapeutami opracować metody wycofywania tego.

U nas eeg 40 zł. Przygotowanie zależy od tego czy eeg we śnie czy w czuwaniu. Jeśli we śnie to u nas wczesne wybudzenie dziecka w domu. Nie pozwalanie mu na sen aż do badania. Przed badaniem musiałam dziecku umyć i wysuszyć głowę aby te diody się trzymały.

Myślę, że każdy rodzic się tego boi. Mój syn miał w czuwaniu robione eeg raz i wyszło słabo, bo był zbytnio pobudzony, ale z tego co udało się zapisać można było co nieco odczytać. Eeg we śnie za każdym razem udane.