Odstawilam mu wszystko zobaczymy czy mu to cos pomoze.
Zabawkami zadnymi nie chce sie bawic. Kupilam puzzle i rozne inne rzeczy, to rzuca nimi. Nie chce by mu czytac ksiazek. Moze jeszcze sie przekona.

TEORKA: Albo oglądają jak ktoś inny gra w jakąś grę.

Ja tak lubie ogladac, sama nie zagram, to chociaz poogladam

No tak Monia ale 90% rodziców, którzy się zarzekają że dadzą dziecku ale z umiarem i kontrolą, potem niestety tego nie przestrzegają. Dziecko z 30-45 min dziennie nagle siedzi po 2-3 godziny. Bo wiadomo jest spokój, matka może sama siąść na kanapie i poprzeglądać fejsbuka, Instagrama czy allegro.
A tak to dzieciakiem trzeba się zająć i mu czas poświęcić.

Przez to, że u nas nie mają dzieci dostępu robię z nimi wszystko.
Razem sprzątamy, razem gotujemy, pieczemy, bawimy się.
Wszystko razem.
Nierzadko jest to uciążliwe, bo sama zrobiłabym np naleśniki dwa razy szybciej niż z Hugiem.
Gdyby mieli telefony pewnie ja bym miała "spokój" a oni siedzieli zahipnotyzowani.
Tak to niestety wygląda w większości domów które czasami odwiedzamy.
Najbardziej mnie przeraża kiedy idziemy gdzieś w gości, gdzie są dzieci w wieku moich, i zamiast się bawić one wyciągają tablety i chcą oglądać jakieś Minecrafty czy coś
Może to niegrzeczne, ale zawsze proszę (chociaż nie jestem u siebie i nie powinnam) żeby schowali bo moim dzieciom nie wolno siedzieć i głupio patrzeć w ekran

Uważam że to bardzo niebezpieczne jednak i łatwo wpaść w nałóg.
I mimo że większość dorosłych się zarzeka, że tylko pół godzinki tylko raz dziennie etc to potem koniec końców i tak to idzie w złą stronę.
Oraz moja Nina, która jest aniołem wcielonym też zaczęła się inaczej zachowywać kiedy w domu bajek było za dużo.
Więc skoro nawet takie spokojne z natury dziecko bajki potrafią uzależnić i pobudzić niezdrowo to tym bardziej jeśli dziecko ma jakieś zaburzenia....


Obserwuję na Instagramie taką Dziewczynę, która ma 6-cio letnią córkę i 3 letniego syna (tez nic nie mówi, kompletnie)
Ile razy wrzuca instastory to zawsze bajka w tv
Zawsze.
Nigdy nie widziałam wyłączonego telewizora.
Te dzieci non stop leżą i oglądają.
Czasami Dziewczynka dodatkowo na w rękach tablet i ogląda dwie rzeczy naraz
Kiedyś spytałam czy się nie boi, czy nie chce im ograniczać, że może przez to Antek nie mówi.
Oburzyła sie, że wcale dużo nie oglądają że ona to kontroluje etc
Z boku widać że absolutnie nad tym nie panuje skoro od rana do wieczora non stop tv i nawet jak zasypiają to przy bajkach 🤦

Dlatego jak specjalista mówi, żeby odciąć to trzeba to zrobić.
Ja bym się nawet sekundy nie wahała
Bo serio.
Co z tego że mój Hugo pięknie mówił po angielsku (wchodził np do kuchni i pytał give me some cookies mummy?) skoro po polsku prawie nic a dodatkowo był rozdarty, wściekły, zły, histeryczny, momentami aż nieznośny i wszystko to minęło po zabraniu jutuba.

Ja popieram TEO. Jestem jedną z tych mam, które nie tolerują telefonu, tableta itp. w ręku dziecka. Moja 7 latka nie dostaje telefonu w ogóle. Nigdy nie dostawala. Uwierzcie. Do 2 roku życia nie oglądała w ogóle bajek. Pamiętacie może jak mówiła w wieku 2 lat? Z tym, że ja nie pracowałam i poświęciłam jej czas maksymalnie, dużo z nią rozmawiałam. Teraz ogląda bajki w tv i jeśli jest ich za dużo, Michasia robi się zła i agresywna. Ostatnio miała detox od tv i potrafiła pół dnia układać lego. Dziecka nie było.
Z Tymkiem planuje postępować tak samo. Nie ma telefonu, by coś sobie ułatwić. Nie pozwalam na to moim rodzicom, nikomu. On ma zakaz zaglądania w telefon i koniec. Ja wiem, że jest ciężko, bo dziecko niejednokrotnie wisi przy nogawce i nie idzie nic zrobić. Ale na przyszłość opłaca się.
Oczywiście ja mam zdrowe dzieci. I w tym kontekście piszę. Nie podważam decyzji osób, które mają dzieci z zaburzeniami, bo nie mam doswiadczenia w temacie.

Łoooolaboga! Napisałam elaborat i mi strona wygasła O_O

Z mojego podwórka powiem, że moim dzieciom bajki nie zrobiły krzywdy.
W sensie, mówią dobrze [to, że moja Lena nie mówiła R to wynik braku odruchu ssania a w konsekwencji gryzienia o czym nie miałam pojęcia w porę...], są grzeczni, nieagresywni, kreatywni.
Nie ograniczałam nigdy bajek w wymiarze do iluś tam minut, sami mieli swoje ulubione bajki i tylko je oglądali, tak z resztą jest do dziś. Poza tym, TV czy radio może być włączone a Oni bawią się dalej.
Mają po mnie, podzielną uwagę :D
Tzn ja nienawidzę ciszy, i zawsze musi być coś w tle, więc albo leci Agnieszka Chylińska albo TVN24 :D w jednym pokoju dziecięcym mamy TV i tam, nawet jeśli chodzi to Oni bawią sie dalej nie przejawiając żadnych agresywnych czy autoagresywnych zachowań.
Ze strony rodziny męża ciągle słyszałam, że to będzie miało zły wpływ, bo dzieci będą nerwowe, będą się bić, nie będą mówić ani chcieć się uczyć...
Mówili tak mając w głowie kuzynkę i kuzyna męża, którzy w bajkach i grach mieli wszystko...dziecko przed TV to dziecko, które nie pyta, nie prosi, nie potrzebuje uwagi...
U Nas jest czas na wszystko, na naukę, na TV, na zabawę, na Nasze pogaduchy, na zakupy, wyjścia, sen...

U mnie przerażenie i frustrację budzą telefony i tablety.
Po dwóch turnusach sanatoryjnych z dziećmi, naoglądaniu się jak dzieci zachowują się gdy w 50-70% są wychowywane przez te urządzenia, dosłownie mózg mi wyprało...
I tu jak Asia mówi, super byłoby gdyby był w tym umiar...ale jeśli dziecko każdą czynność wykonuje z telefonem w ręku? Je, rozmawia półsłówkami, przebiera się, idzie, siedzi, leży, zasypia, budzi się...jedna mama mówiła, że jej córka budzi się o 3-4 w nocy i włącza sobie tablet i ogląda... O_O ja pierdziele...
Nawet nie mam słów by komentować takie sytuacje, bo co mogłabym powiedzieć o tych rodzicach?

Oczywiście nie jestem idealną matką, ale myślę, że należę do pokolenia, któremu technologia pomaga, a nie zastępuje świat...do pokolenia, które ceni sobie bardziej rozmowę twarzą w twarz, niż bezpłciowe klikanie w telefonie, nawet jesli nie twarzą w twarz to wolę zadzwonić niż pisać...
Natomiast ostatnio przeczytałam komentarz pod artykułem o uzależnieniu dzieci od technologii, w którym mama 18 MIESIĘCZNEGO chłopca pisała, że Ona nie widzi problemu bo Ona ma kontrolę nad tym, że jej syn na razie ogląda Youtuba 45 minut, a jak będzie starszy, to Ona będzie decydowała o ile wydłuzy ten czas...
Cycki mi opadły...

I tylko powiem taką rzecz na koniec...
Z tymi technologiami, telewizorami, w ogóle np z marketami i innymi aż świecącymi miejscami, nawet dziecko bez zaburzeń, można bardzo przebodżcować i sprawić, że będzie zagubione w świecie...

Mnie przeraża w restauracjach, kiedy praktycznie każde dziecko ma na stole postawiony telefon , oparty o serwetnik, bo inaczej nie zje
Ba, nie usiedzi nawet przy stole 🤦

Co roku, w styczniu, jeździmy bardzo dużą grupą na parę dni w góry.
Dzieci mniej więcej w wieku mojej Niny, kilkoro starszych o 2-3 lata, kilkoro takich jak Hugo ale większość z 2011 roku. Tak jakoś wyszło.
Jeszcze dwa lata temu było w miarę ok.
W tamtym roku całe trzy dni pobytu moje dzieci smutne chodziły, nudziły się, nie miały się z kim bawić. Bo cała reszta w pokojach pozamykana i z podłączonymi do kontaktu telefonami siedziała......

Gabcia. I tu się mylisz. Mój syn wcale ne był zamknięty na bajkach. Ja rozumiem że dziecko zamknięte w bajkach to te co siedzą pół dnia z tabletem w ręku, albo i większość dnia. Ale z kolei jeśli o te przypadki chodzi to często te dzieciaki nie oglądają programów po angielsku lecz grają w gry i to mega złe, bo są to strzelanki lub inne zbijanki. Albo bajki z przemocą lub niedostosoeane do wieku. Zwykle bez kontroli rodziców. Jak rodzic jest rozsądny to pilnuje co ogląda dziecko i jednak tego czasu pilnuje. Mój syn tak jak pisałam dość późno w ogóle chciał oglądać nawet nie tyle tablet co programy na komputerze i to stacjonarnym. I po angielsku... I nie byle co, bo to edukacyjne programy były. I nie cały dzień broń Boże, a dajmy na to 30 do 45 minut. Tyle co potrzebowałam przygotować się do pracy... I owszem mówiło po angielsku, ake dobrze ze mówiło, bo do tego czasu zero... Tu trzeba odróżnić dziecko zdrowe od zaburzonego, bo myślę że gdyby mój syn nie miał zaburzeń, to zaczął by mówić w normie wiekowej o po polsku i to nim na oczy komputer zobaczył. Bo on dopóki nie dostał kompa to nie mówił wcale. Nie bawił się... Wszystko segregowal. A uwierz mi, że dużo z nim pracowałam, wychodziłam, rozmawiałam...

No znam. Też dlatego mój syn miał te kontrolę i ma narzuconą. Ale też wiem, że dziecko które mówi po angielsku zamiast po polsku nie jest zamknięte. Bo dzieci które nie mają kontroli niestety nie oglądają nic co wniesie coś dobrego w ich życie. Jest samowolka. Jedyne co te dzieci wynoszą z tabletka to niestety bicie. One bardzo identyfikuja się z postaciami. Nie potrafią bawić się z rówieśnikami np. w zabawy nasladowcze z życia. Jedynie z tych gier. Strzelają, popychają... walczą, "zabijają".

obe: To też błąd - dziecko nie musi oglądać, mózgowi wystarczy, że światło miga :(
.

Dlatego głównie u Nas gra TV w dużym pokoju a najcześciej jednak radio.
W pokoju dziecięcym telewizor chodzi tylko w dzień, wiec błyski światła są minimalnie zauważalne.
Sama mam uraz do stroboskopowych mrugajacych świateł, dlatego wieczorami czy tak jak teraz, kiedy ciemno robi sie od 15:30, TV w pokoju dzieci jest wyłączone.
I mamy tez ustawiony TV na czas bezczynności 40min, nawet jak maja włączony TV to po 40min sam się wyłącza w pokoju dzieci...
A ja chyba jestem uzależniona od dziwaków w tle, bo nawet w kompletnej ciszy nie umiem zasnąć.
Moim dzieciom to bez różnicy, ale głównie zasypiają w ciszy w swoich pokojach.


Jak pisałam poprzedni post, który mi wcięło to pisałam o koleżance córki...
Sytuacja niemal idealnie pasująca to tego co piszą Asia i Monia.
Koleżanka córki wpada w melancholię, ciagle UMIERA i chodzi bez celu, bo u Nas w domu nie ma wifi...(w sensie mamy, ale celowo nie udostępniam jej sieci)
Ciagle słyszę - umieram bez wifi, umieram...o_O
Moja Lena musi sie nieźle nakombinować aby czymś zainteresować koleżankę. A bardzo ją lubi, i tak szczerze to ja sama uważam, że to fajna dziewczynka, tylko cos w domu poszło nie tak...
Córka mówiła, ze koleżanka opowiadała o koszmarach które ma. W tych snach jest postacią z gry, i gonią ją zombie...
Dziewczynka ma 8 lat a gra w gry online, ma tam chłopaka o którym nie wiedza rodzice...ma swojego laptopa, tablet i telefon...
Mama ostatnio narzeka, ze nie może porozumieć się z dzieckiem bo ono „ucieka w świat wirtualny”...
Ja sie pytam, kto w tym domu jest pionem decyzyjnym?
Nie trzeba być tyranem i od razu zabierać wszystkiego, ale wprowadzić zasady, przestrzegać ich, rozmawiać...a nie dać w ręce telefon, tablet i komputer a pózniej dziwić sie, ze dziecko nie chce z Nami rozmawiać...bo niby kiedy? o czym!?
Ja byłam w szoku, bo gdy przychodzą do Nas inni znajomi z dziećmi, a mamy dwójkę w tym samym wieku i tej samej płci, to dzieciaki tak pochłonięte zabawą, ze dzieci nie ma.
Bałagan przy tym okrutny, ale wybawieni na maxa.
Natomiast koleżanka z klasy Leny gdy przychodzi, to wręcz sterylnie się „bawią” bo wszystkie gry planszowe są głupie, a lalki Barbie czy Lego są dla „dziuń” z YouTube...(tak mi powiedziała gdy zapytałam czemu nie chce się pobawić, chociaż spróbować - okazuje sie, że dziewczęce zabawy są głupie, bo Ona na YouTube widziała „dziunie”, które sie tak bawią i to jest głupie...)
Ona chce abym dała córce mój telefon i jeszcze zainstalowała Mainkrafta czy inne gowno...
Apokalipsa...

TEO, Iwona napisała przecież, że najczęściej u nich jednak gra radio :)

Teraz bylam u przyjaciolki co mowi, ze wymyslam mlodemu choroby. To u niej w jednym pokoju bajki non stop na telewizorze leca, do tego mlody chwile sie pobawi i leci do telefonu ogladac bajki, znow idzie sie pobawic i znow do telefonu. Mowi ze gdyby nie ten telefon, to by nic zrobic nie mogla. Rozwija sie lepiej niz moj Wiktor, a jest mlodszy o jakies 7 miesiecy

Moim zdaniem najgorsze są w tych wszystkich bajkach reklamy.
U mnie w domu nie ma tableta. Po prostu. Nigdy nie było. Uważam, że lepiej już włączyć telewizor na pół godziny, żeby dzieci zobaczyły bajkę na dużym ekranie, siedząc w poprawny sposób w odpowiedniej odległości, niż gapiły się w tablet. Z naszych telefonów też nie korzystają, nie ma takiej opcji nawet i nie widzę naprawdę żadnej, absolutnie żadnej potrzeby. Moj Piotrek 11letni swój smartfon dostał dopiero w tym roku. Wcześniej miał smartwach służący do telefonowania do nas i tylko do tego.
Tv oglądamy w ogóle niedużo - jeśli bajki to tylko z netflixa i odpowiednio dobrane do wieku. Jeśli bajka długometrażowa, to siadamy całą rodziną i oglądamy wspólnie. W domu staramy się telefonu nie używać za dużo - jeśli coś przeglądamy jako dorośli to staramy się nie przy dzieciakach. Bo chcemy czy nie - dzieci robią to, co robią dorośli. Jeśli mama i tata nie czytają książek, to potem ciężko, żeby dziecko miało na to ochotę. Jeśli jedzą obiad gapiąc się w ekran smartfona to dlaczego dla dziecka nie miałoby to być atrakcyjne? Także przykłąd powinien iść z góry, od nas samych..

Wiadomo, nie daje mu telefonu, TV mamy zepsute, laptopa też nie daje, wczoraj mnie nie było pół dnia, jak wracam, to partner mu włączył laptopa i bajki Twierdził że przed chwilą mu włączył, a jaka jest prawda nie wiem. Jeszcze najlepsze w tym, że dzień przed tym oskarżał mnie o to, że to moja wina, że Wiktor taki jest, bo dawałam mu telefon i włączałam mu bajki

On sam mi mowil ze mam mu nie wlaczac. A jak widac sam mu wlaczyl. Z nim sie nie da dogadac.

Niby tak ale w sumie jak tak ciężko do niego dotrzeć i włącza bajki mimo zakazu to żeby to jednak nie przyniosło odwrotnego skutku.
Tylkonadzis współczuję takiego faceta, bo Tobie zwraca uwagę a sam robi co chce. Tym sposobem daleko nie dojdziecie :/

Nie da się bo?
Ja bym nie pytała tylko stawiała przed faktem dokonanym. Też musisz odsapnac od dzieci żeby mieć siłę, wene i motywację. Jak ty z nimi 24/24 to ja się nie dziwię, że w końcu dasz telefon. Też potrzebujesz się "wyłączyć". Godzina dla Ciebie (spacer, czy cokolwiek) jego nie zbawi.

To skoro to tak niemeczace, tym bardziej się nie zmeczy gdy wyjdziesz. Nie pytaj go. Po prostu się ubierasz i informujesz że postanowiłas uprawiać sport i wrócisz za godzinę. I nawet nie musi być dzień w dzień, ale jsk on nie na okazji częściej i na dłużej pobyć z dziećmi sam to co On o nich wie... Pomijam fakt, że dzieci też muszą od Ciebie odpocząć, odzwyczaic się, a z kolei spędzać czas sam na sam z ojcem. Im to jest po prostu potrzebne. Rola ojca nie kończy się na zrobieniu dzieci. Budowanie relacji jest najważniejsze.

Czas dla siebie podzielcie. Ja rozumiem że on pracuje i potrzebuje czas dla siebie i wcale nie mówię że on tego czasu ma nie mieć. Ale Ty też potrzebujesz czas dla siebie czy on tego chce czy nie. Mój partner pracuje od rana do 21, bywa że do 18 (rzadko) i bywa że do 23 (kilka razy w miesiącu). Nie jest ojcem mojego syna, a jednak jak muszę odsapnac to robi wszystko bym miała możliwość. Tym bardziej jeśli to ojciec dzieci nie może Cię wiezic w klatce.

Treść doklejona: 02.12.19 15:33
A mój syn ma dziś pierwsze zajęcia z biofeedback. Także w poniedziałki ma teraz 3 terapie. Bio, terapia zaheciowa i tus. Wtorki zajęcia uspoleczniajace, rewalidacja i behawioralna, środy rewalidacja. Czwartek rehabilitacja i gimnastyka, piątek behawioralna. Także dni mamy pełne. Ake tak musi mieć. Jak ma mniej to bardzo negatywnie reaguje.

Ja bym mu w sobotę rano powiedziała że wychodzę i wracam jutro, żeby mógł sobie wreszcie odpocząć po pracy tak jak Ty codziennie. Serio... Mi się wydaje zze niepotrzebnie mu tlumaczysz. Po prostu rób, informuj...

No ja o tym samym pomyślałam, że nie masz w tym związku nic do powiedzenia. To co powie partner to jest euete i Ty się podporzadkowujesz, to co Ty masz do powiedzenia on ma w dupie. Twoje potrzeby, twoje zmęczenie nie mają prawa bytu.

Owiem szczerze mój eks też próbował mnie zdegradowac do zera, mom że to ja pracowałam, on nie... Ale to ja miałam naglowie nasze zaburzone dziecko, spiace tylko2h na dobę. Gdy poprosiłam by on co druga noc mnie zastąpił usłyszałam, że on musi się wyspać. Mówię ze ja też... Wg niego ja, nie muszę, bo skoro nie śpię i tak, to nie muszę. A też mmo że to japracoeakam, a on ie nie kazałam mu czuwac dzień w dzień. Proponowałam po równo. Z czasem stwierdziłam że nie dam się tak traktować i zostałam sama. Ale kamień spadl mi z serca bo mimo wszystko było mi lżej. Wiedziałam że muszę liczyć sama na siebie. Wiedziałam co mam robić i wszystko szło sprawniej niz przy nim. A i nikt mnie nie ponizal.. Nie miał pretensji o "nic". I ja ne mówię że masz go zostawić, ale musisz coś zmienić. Musisz zacząć mieć swoje zdanie, z którym on będzie się liczył. On musi Ciebie i Twoje potrzeby szanowac. Inaczej to i tak prędzej czy później się rozleci, bo nie wierzę, że któregoś dnia przestanie Ci się to podobać.

Tak. Potem wyniki mu się poprawiły, teraz globulina M jest poniżej normy.

Else, ok dziękuję

Czekaj, czekaj. A co wyszło u neurologa? Bo mi chyba coś umknęło.

My korzystamy z Ośrodka integracji i rehabilitacji i dużo lepsze jakościowo maja terapię niż w naszym ppp. Mój syn w ośrodku ma terapię zdjęciową, miał si, biofeedback ma, rehabilitację.

To zobacz co tam oferują. Może coś się przyda.

PECS, na internecie jest tego mnóstwo. Ja sama drukowałam ze strony holenderskiej obrazki, były tłumaczone na polski.
A jak dla nie, to najlepsze co może być to rówieśnicy.