Teo, tak naprawdę okaże się z czasem czy to jest tylko jedno miejsce. Jeśli dałoby radę zmienić grupę, albo przedszkole to można by ocenić czy to chodzi o to jedno miejsce. Zobaczymy też co będzie w szkole. Ale jeśli to jest problem z jednym tylko miejscem to nie można mówić o zaburzeniach. Raczej o problemach wynikających z czegoś... A jak jest problem, to można go rozwiązać... Tylko przedszkole musi być elastyczne i otwarte na potrzeby dziecka.

Mieszkamy w Irlandii. Oliwer z marca 2015 od września idzie do szkoły (juniory) ale to to samo co przedszkole (juniory i seniorzy). Dawid po skończeniu seniorów już płynnie czytał i dodawał odejmował w zakresie 20. Miał 7lat. Natomiast od 1 klasy zaczyna się nauka i Dawid już w zeszłym roku czytał książki, mnożył i dzielił. Tylko że nie uczył się tabliczki mnożenia na pamięć a przez doświadczenie.

Jeszcze kwestia czy dziecko znajdzie przyjaźnie w dzieciach starszych lub czy go nie odrzucą bo mlodszy. Mój syn edukacyjne leci do przodu, liczy do 1 tys, potem to już co tysiąc. Dodaje, odejmuje, zna alfabet, pisze każda literę i cyfrę, aktualnie uczy się czytać i fascynuja go państwa (mapy ruszyły mu wyobraźnię) ale...emocjonalnie i ekspresją w zabawie nie dawał rady ze starszymi dziećmi. Tzn był z nimi ale teraz wiem, że jakby obok albo jak maskotka. Teraz one poszły do zerówki, a on z kilkoma najmłodszymi trafił do właściwej wieków grupy i teraz widzę, że się odnalazł emocjonalnie. W naszym przypadku wolę żeby szedł swoim rocznikiem i trochę też poprzewodzil w grupie co zbuduje w nim wiele na przyszłość niż ciągnął się jak ogonek próbując naśladować i dołączyć do starszych. Z wiedzą i tak sami idziemy swoim torem i jak na razie dobrze mu idzie.
Teo, przeskoczysz jakby dwa poziomy z aktualnego ale tylko Ty jako matka jesteś w stanie ocenić swoje dziecko i żadna poradnia PPsre poza przygotowaniem do nauki emocji w nim nie przewidzi.

Zazdroszczę tego przedszkola Montessori... I nas nie ma. Najbliższe mam 50 km od siebie. Ja bym chciała żeby ocen w szkołach nie było. Mój syn już ma parcie na 6, a rzadko je zdobywa. Jak dostał 3 to czuł kufa gorycz przegranej. Już widzę że ma niewłaściwe podejście do ocen. Moja siostra takie miała, skończyło się depresją.

Treść doklejona: 26.11.19 08:42
W ogóle w weekend się dowiedziałam że mój brat przyrodni został ojcem. Cała ciążę było okej. Prenatalne też bez ryzyka. Po porodzie 10 pkt. Baaaa kilka dni rodzice żyli w blogiej nieświadomości, że dziecko ma zespół wad wrodzonych. Będzie to dziecko z 1000 problemów. Zmrozilo mnie okropnie.

PoziomkaUK - to chyba zalezy od szkoly w UK.
Moj Karol poszedl w wieku prawie 5 lat do zerowki i niewiele tam sie nauczyl. Jedynie czytac po ang i alfabet. Mial prawie 6 lat jak ja skonczyl.
Zadan domowych nie bylo (raz po planetarium mielismy zrobic kolorowa prace na temat kosmosu i tyle), pisania slowek ani spelingu tez nie. To dopiero zaczyna sie na 1yr one, czyli w pierwszej klasie.
Poza tym uwazam, ze w szkolach tam jest straszny brud (bylam w kilku zanim poslalam dziecko + znajomi to samo widza w innych szkolach), dzieci nie zmieniaja obuwia. A mimo, ze nasza szkola miala ranking ofsted : outstanding i jednego dyrektoa od 17. Dzieci z klasy sredniej spolecznej. To niestety spotkalam sie z zamiataniem spraw pod dywan.
Do tego odnosze wrazenie, ze tam najwazniejsze sa te glupie rankingi a nie dobro dzieci. Takze chocby dziecko chore bylo to do szkoly chodzic musi. Nie wazne, ze karetka go zabrala (jak bylo w naszym wypadku).

Lelcia_28 - w szkolach w UK sa oceny na koniec, opisowe. Czy spelnia wymagania, czy nie, czy jest powyzej. Zawsze nauczycielka pod koniec roku oddaje ksiazke ze zdjeciami + opisy co dzieci sie uczyly, robily jak zachowywaly + jest do tego ocena opisowa. Rozmawia sie tez z nauczycielka o postepach dzieci i jezeli nad czyms trzeba bardziej popracowac. Zazwyczaj nie trzeba.

Dodam, ze moj Karol w brytyjskiej zerowce spedzil rok, poznal super kolegow i kolezanki, nauczyl sie biegle ang. + czytac po angielsku.
Na koniec roku mial od 6 wrzesnia do 20 lipca W SUMIE ZA CALY ROK: 9 dni nieobecnosci usprawiedliwionej (szpital, niski cukier i naprawde mial wtesy problemy ze zdrowiem). I UWAGA uslyszalam, ze on baaardzo duzo opuscil dni w tym roku szkolnym. SMIECH NA SALI. Ale dla nich liczy sie tzw. rating, a dzieci maja w powazaniu.

Bardzo sie ciesze, ze przeprowadzilsmy sie do Polski i Karol mogl pojsc tu do zerowki. W ktorej naprawde przyzyczail sie do poslkiego systemu.
Slaczki, pisanie literek, kolorowanki - w UK? Robta co chceta, napisz jedna literke - poznaj ja, naucz sie czytac i jak chcesz to biegaj po dworze, albo wycinaj i rob konstrukcje z kartonow. Tak mial w zerowce w UK, w Polskiej byl w szoku, ze jak to kolorowac trzeba codziennie? Codziennie prace plastyczne? No jak to?

Teraz juz rok w Polsce, Karol w szkole robi duze postepy. Czasem jeszcze czytajac myla mu sie literki typu e czyta jak i (z ang). Ale bardzo mu sie tu podoba.

W ogole nie wiem czy Dziewczyny zauwazyliscie ale bardzo duzo osob teraz wraca do Polski, szczegolnie tych majacych dzieci w wieku szkolnym.
Ja po ostatnim pobycie w Londynie ( w pazdzierniku bylismy 9 dni) stwierdzilam, ze moglismy wczesniej wracac.
Ale teraz przynajmiej nasz maly brytyjczyk mowi plynnie po polsku i ang, pisze i czyta w dwoch jezykach (choc z polskim troszke czasem myli te literki ;)).

Wsrod naszych znajomych ostatnio dowiedzielismy sie, ze wracaja nawet Ci co nie mieli wracac ;) Jedni nawet z chlopcem w wieku Karola - mysle, ze tez moze przezyc dziecko maly szok. Gdyz tamten chlopiec ma pojsc w Polsce od wrzesnia ( w czerwcu sie chca przeprowadzic do Polski) do 2 klasy. A w UK jest od malego w brytyjskich placowkach, a to nursey, pozniej szkola i po polsku bedzie mu ciezko. :(

Jak Kuba był w reception to prace domowe mieli codziennie. Kończąc Reception czytał proste książki i pisał. Także chyba od szkoły zależy. W Polskiej szkole odnalazł się świetnie tylko przez pół roku odmawiał mówienia po angielsku

U nas tez te ksiazeczki byly, ale to latwe takie podstawowe. Karol tez czytal. Ale bardziej dla przyjemnosci. Niz jako parca domowa. U nas totalny luz, zero prac domowych oprocz tej jednej po wizycie w planetarium. Za to te ciagle cisnienie na obecnosc w szkole. Czy dziecko chore, czy nie. Choc mam odwazna kolezanke, miala zlot rodzinny na poludniu Europy (rodzina z PL, UK i US sie zjechala) zabrala dziecko, bo zgody nie udzielili na jednodniowy wyjazd laczony z weekendem. Tez z tego co ostatnio mowili, tez maja juz dosc ( w tym jej maz brytyjczyk) i w lutym przeprowadzaja sie do Warszawy. Bardzo mnie tym zdziwili, choc w sumie jej maz jest jedynym brytyczykiem, ktory duzo mowi po polsku a jeszcze wiecej rozumie ;)

Dziewczyny serio uważacie, że praca domowa to wyznacznik dobrej szkoły? Ja jako nauczyciel jestem jej przeciwnikiem. Raz na jakiś czas ok ale nie często a już na pewno nie u maluchów w wieku przedszkolnym

MrsHyde - ja nie jestem tego zdania. Chodziło mi głownie o to, że tam inny system szkolnictwa i jednak mniejszy nacisk - szczególnie na motorykę małą jest. Większy luz. Więc dla dziecka przeniosionego z UK do PL to szok. Teraz okazało się, że te osoby zamiast do 2 klasy (chłopczyk chodzi teraz na yr 2 w UK - od września 2020 miałby iść na yr3 w UK), pójdzie do klasy pierwszej w Polsce od września 2020.

A propo ostatnio coś mi się o uszy obiło, że bodajże w Warszawie jest szkoła podstawowa, w której nie ma prac domowych.

Lelcia_28 - to super macie. U nas w Londynie by takie coś nie przeszło. Naprawdę byłam w szoku jak mi nauczycielka powiedziała, że Karol dużo opuścił w szkole ( od 06 września 2017 do 20 lipca 2019 dosłownie miał 9 DNI NIEOBECNOŚCI usprawiedliwionej). U nas wczasy by nie przeszły.

Chyba się nam tu na wątku off-topic zrobił...

to żeby wrócić na tory opowiem Wam o wizycie kontrolnej u psychiatry na Pilickiej w wawie.
otóż pani doktor dołączyła do zacnego grona lekarzy, który mnie zawiedli....

pani doktor nie pasuje fakt, że Klara mówi głównie po angielsku oraz nie pasuje jej, że nie chodzi do żadnego przedszkola/klubiku czy innego miejsca, w którym by miała kontakt z dziećmi.
nie trafiają do niej żadne tłumaczenia.
nie mam wpływu na to, że angielski jest łatwiejszy od polskiego. nie mam wpływu, na to, że z pomiędzy wielu języków, z którymi się osłuchuje wybrała akurat ten. nie trafia do pani doktor tłumaczenie, że łatwiej jej złapać kiedy podkładam pod angielskie nazwy polskie, jak to miało miejsce z częściami ciała. nie trafia, że rozumie polecenia po polsku. ani to, że używa wyrażeń adekwatnie do sytuacji a nie gada sobie ot tak z dupy cytaty. logopedzi jakoś nie mają z tym problemu. uważają, że nie ma nic w tym złego.
co do przedszkola to przedstawiłam jej w jakiej sytuacji się znaleźliśmy oraz, że nie ma nic po środku. że w państwowym autystów jest może 2-3 a najmłodsze dziecko jest co najmniej 2 lata starsze. że prywatne działają tak by im było dobrze i łatwo a nie by dziecko szło do przodu i jej kurwa nie wyczaruję innego miejsca.
generalnie wszystko było na nie, bez uzasadnienia....
wizyta kosztowała mnie bardzo dużo emocji. do tego stopnia, że się w domu poryczałam bo zaczęłam powątpiewać w swoje własne dziecko, które idzie do przodu.
dobę zajęło mi dojście do siebie i uznanie, że mam w dupie opinię pani doktor, którą chyba lekko odleciała w warszawskiej rzeczywistości. utwierdziła mnie w tym psycholożka Klary i inni rodzice na grupie. takie wsparcie jest bezcenne...

Psychiatre mamy 19 grudnia.
No ja mu to samo mowie co do tej diagnozy, ale on ma swoje zdanie

Jestem ciekawa co powie ten psychiatra.
Neurolog jeszcze mowila, ze to tez nie afazja, bo ma opoznienia, a w afazji tego nie ma. Byla zdziwiona tym ze przestal powtarzac. Sie pytala co tak z dnia na dzien przestal?

Czekam, czekam. Mam nadzieje, ze to cos da, a nie znow 200 zl wydane i nic sie nie dowiem

Else: Dla mnie było ważne że mówi.

o to to to. przynajmniej wiem, że ośrodek mowy działa.

Else: Jak już mówi po angielsku to po polsku też ruszy. Początkowo mój syn mieszał oba języki.

chyba mogę powiedzieć, że już ruszyło i też jest mieszanka.

choć jakby tak z boku spojrzeć to ona praktycznie nie mówi. ale dla nas mówi

.
Tylkonadziś, u nas diagnoza 1 rok i 10 miesięcy.

Treść doklejona: 28.11.19 19:08
Laski, a czy któraś wybiera się na konfę z Attwoodem w maju?

Bylismy u Wesolowskiej.
Do psychiatry idziemy do Radziejewskiego.
Ja swojemu partnerowi mowie ze sa dzieci mlodsze od Wiktora z diagnoza, a on swoje, ze lekarz nie wezmie za to odpowiedzialnosci, ze jednoznacznej diagnozy nie dadza. Z nim sie nie da dogadac

Tylkonadzis, ważne że Ty zauważasz deficyty a szukając diagnozy i rozwiazan chcesz dziecku pomoc. Tej wersji się trzymaj, a partnerowi powiedz, że jak nie chce pomóc to niech chociaż nie przeszkadza...
Im więcej zdiagnozujesz tym lepiej będzie dobrana terapia. Tylko musisz trafić na dobrych lekarzy, którzy w tym siedzą na co dzień i chcą pomóc, poprowadzić. Dzieci np z aspergerem najczęściej diagnozowanie są w wieku szkolnym, a przecież można już w wielu przypadkach wczesniej

U mnie młody angielski łapał z programów edukacyjnych po angielsku. Niestety przy tak nsdpobudlieym dziecku, aby cokolwiek zrobić do pracy, czy w domu musiałam szukać sposobu. Polskie bajki, czy programy zupełnie olewal. Przypadkiem trafiłam na angielskie. One są bardziej kolorowe. Dynamiczne... Wesołe. I on miał swoje ulubione. Dzięki temu bardzo szybko umiał liczyć, nazywać figury geometryczne aż po bryły. Słów po angielsku znał tyle, że w szpitalu 15 tolatki traktowały go jak słownik. O Jezu strasznie dużo się nauczył. No ale po angielsku. Póki co z angielskiego w szkole jest najlepszy.

Ja na konfe nie jade. Cena jest kosmiczna. Poza tym nudze sie na tego typu konferencjach, nie jestem w stanie przyjac wiecej jak 1,5 h wykladu, potem juz sie wylaczam. Bylam na dwoch konferencjach i wiem, ze najciekawsze sa zawsze afterparty, a za to placic 700 mi sie nie chce

A do kogo jezdzicie? My do dr Runge. Najpierw miał kariotyp, potem molekularne 1 i 2 etap. Potem. Miał na cos i zabij mnie nie wiem na co... Czekamy już na wizytę 28 luty. Ale poczytam o tym co Was badają i poproszę. No i jeszcze u nas doszło teraz dziecko brata z zespołem wad, więc splaeic się nie dam. Nie może być zbieg okoliczności, że i ja i przyrodni siostra i przyrodni brat mamy dzieci z chorobami genetycznym. Coś musi być na rzeczy.

Nic. Ale pytała czy chce dalej grzebać. Powiedziałam że chcę... Jeszcze chcę mrhfr mu wyorosic. Mi wyszły dwie mutacje.

Else,moja mutacje mtfhr heterozygota. miałam ze sobą wynik. i powiedziała,ze teraz juz odchodzą od tego,bo to nic nie wnosi. Że mutacje tesgo genu ma prawie 50% populacji.
ja jej mówiłam,ze my robiliśmy przez to,ze młoda miała powikłania po szczepieniach .

To ciekawe stwierdzenie "opóźniony przez bajki".
Nie wiem ile Wiktor tych bajek ogląda, zakładam że podobnie jak większość dzieci, za dużo...
Ale ja u swoich dzieci zauważyłam mimo wszystko nabywanie nowych umiejętności po oglądaniu bajek. Teletubisie mi uszami wychodziły, ale Krysia wielbiła wielce...
Wojtek za to uwielbiał świnkę Pepę i psi patrol.

Mowila ze mamy mu zabrac rzeczy elektroniczne na co najmniej rok. Przez to ze mozg skupia sie na obrazie, to nie slyszy dzwieku i przez to moze byc opozniony rozwoj mowy. Mamy mu puszczac muzyke, bajki czytane, ewentualnie samemu czytac

Tylkonadzis ja bym zrobiła tak, jak zalecają.
Zabierz bajki i wszystkie inne technologie.
Nic Ci nie szkodzi spróbować i zobaczyć czy będą efekty.
Może się miło zaskoczysz ?


Kiedy mój Hugo (w wieku czterech lat) prawie nic nie mówił (w języku angielskim dużo więcej ale to podobno nie jest wcale dobre, chociaż tu zdania wiadomo podzielone) to mi logopedka kazała zupełnie bajki odstawić.
Pomyślałam wtedy, że gorzej już nie będzie i tak też zrobiliśmy ( trwa to do dzisiaj praktycznie czyli już ponad 1,5 roku.)
Ja zmiany na plus zauważyłam niemal od razu
Dziecko się jakby odblokowało, każdego dnia pojawiały się nowe słowa (w języku polskim), stało się dużo spokojniejsze, skończyły się jakieś napady ryku i histerie o byle co, lepiej zaczął spać, nawet jeść dużo lepiej zaczął.
Nina też się zmieniła, bo jednak słuchajcie.
Prawda jest taka, że te wszystkie bajki robią dziecku z mózgu sieczkę.
Uczą, wiadomo.
Ale co z tego że dziecko coś tam umie skoro nie radzi sobie z emocjami, jest rozwyte, rozdrażnione, pobudzone, przebodźcowane etc.
Przynajmniej u nas to było widać jak na dłoni i wszystkie złe zachowania minęły mniej więcej tydzień po tym, jak odcięłam ich od technologii wszelakiej.

Ten stan trwa do dzisiaj.
Chociaż ostatnio (gdzieś od dwóch trzech tygodni) zaczynam im pomału, delikatnie dozować ale to jest maksymalnie 30 minut dziennie, nie dłużej.
Moje dzieci potrafią pięknie po 3-4 godziny przebawic się w pokoju razem, bez kłótni, krzyku czy awantur
Kiedy był jeszcze etap bajek to bawili się bardzo mało

A ja myślę, że dużo więcej dziecko się uczy bawiąc się, oglądając książki, układając puzzle niż oglądając jutuba.
W ogóle większość bajek durna taką, że ja słuchać nie mogę tego.
Albo ta moda, że dzieci potrafią dwie godziny gapić się w tablet i jarają się tym, jak ktoś otwiera jajka niespodzianki.
No szok.
Albo oglądają jak ktoś inny gra w jakąś grę.
Zamiast same zagrać.
No ja nie czaję.

Ale to oczywiście tylko moje zdanie, wiadomo



A ja we wtorek odbyłam ponad godzinną rozmowę z panią psycholog w przedszkolu.
Fajna, konkretna, miła babka.
Spisała w dużym zeszycie ponad trzy strony notatek i będzie go obserwować.
Miała zacząć od środy, ale w środę Hugo postanowił zacząć pierwszą w życiu turbo combo anginę więc tego 🤷