Madziauk Wiesz on nie mowi plynnie I super poprawnie ale daje rade sie dogadac I wszyscy go rozumieja , ale nawet on Ci powie ze nie bylo to latwe I zajelo mu troche czasu

Us - zgadzam sie, naprawde nie znam wiecej anglikow mowiacych po polsku. A par mieszanych jest sporo. Nawet sasiadke mam w naszym bloku z Polski a maz z UK. Ale ona twierdzi, ze on w zyciu sie nie nauczy. Bo nie chce.

Toonney: Madzia ja znam mnostwo par mieszanych I w wiekszosci partnerzy mniej lub bardziej mowia lub rozumieja po polsku

Ja tez znam sporo takich par. Ale zazwyczaj Ci mezczyzni znaja troche slow i zwrotow i tyle. Jakby poszli w Polsce gdzies na piwo z kuzynami swoich zon, to by nie pogadali ;)

Treść doklejona: 15.07.17 22:38
W sensie po polsku by nie pogadali, pewnie predzej po angielsku by sie dogadali :)

Treść doklejona: 15.07.17 22:56
Dla mnie podstawowa znajomosc jakiegos jezyka, to takie dogadanie sie w pubie, sklepie, na poczcie, w urzedzie. Ogolnie w normlanym zyciu codziennym.

Toonney - skoro piszesz, ze Twoj Maz dobrze mowi po polsku i dogaduje sie z Twoja Mama. To dziwi mnie powyzszy wpis. Bo dla mnie jedno drugie wyklucza. No, chyba, ze na migi sie dogaduja. Albo Twoja Mama zna angielski. A skoro tu mieszka to chyba zna, co? (chodzi o ten cyctat:
"Toonney: Moj maz jest Anglikiem Wiec tez sie nigdzie no chyba ze do Australii :) "

Jak mowi po Polsku, to w Polsce sobie poradzi. :) Pewnie bywacie od czasu do czasu w ojczyznie, co? I jak to wtedy wyglada?

U moich znajomych to jest tak, ze oni zawsze tlumacza rodzinie podczas pobytu w Polsce, z tym, ze z osobami mniej wiecej w naszym wieku tj. moim, bez problemu po angielsku sie dogaduja. Anglicy (Ci co maja zony z Polski) co niektore slowa wylapuja i znaja, ale jednak nie jest to jezyk na tyle dobry by np. znalezc sobie wspolny temat do rozmow z rowniesnikami po polsku - w Polsce.

Toonney - nie wiedzialam,ze masz problemy zdrowotne. Zdrowka zatem.
Ja w UK z opieki lekarskiej jestem srednio zadowolona. Bo jezeli chodzi o szpital i opieke przy ciazy i porodzie to super. Ale zwykly lekarz GP - katarstrofa. Sama choruje na choroby autoimmunologiczne (celiakie i hashimoto) i GP - nawet poproszony o second opinion, nic nie wie. Na usg tarczycy bylam tu i powiedzieli mi, ze wszystko w normie, ze nie jest powiekszona. A dwoch innych lekarzy w Polsce zauwazylo, ze mam hashimoto. Przeciwciala mialam ostatnio bardzo wysokie i niestety dla zwyklego angielskiego GP to nawet przeliczenie jednostek wynikow z labu w Polsce na angielskie stanowi duzy problem. Dla mnie to smieszne. Jak pytalam tu GP, co mysli o wynikach moich z Polski, to kazal mi przyjsc po 2 tyg (umowil od razu w gabinecie) i po tych 2 tyg stwierdzil, ze nie potrafi ich przeliczyc (nie wazne, ze sa kalkulatory online) i powiedzial, ze biochemie to on mial 10lat temu i jego zdaniem choroby autoimmunologiczne nie sa z soba powiazane. Takze bylam w szoku, ze mam wieksza wiedze niz lekarz. Dosc mlody - anglik.
Nie wiem na co chorujesz, ale ja nie wyobrazam sobie bym miala sie uzerac tu z lekarzami do konca zycia ;)
Kiedys mialam super lekarke azjatke - chinke. Ale byla tak dobra, ze przeniosla sie do szpitala. Od niej dostalam tu skierowanie na bardzo duza ilosc badan, az moja dietetyk z Polski byla w szoku ;)

Rozumiem, Wasz wybor. Ze nie chcecie mieszkac w Polsce.
Kazdy ma swoje miejsce na ziemi :) albo kilka ;)

Mnie przeraza ostatnio to co sie dzieje w zachodniej Europie, lepiej juz tu nie bedzie.
Ale moze poza Londynem jest inaczej. Ja pokochalam Londyn kilkanascie lat temu, ale teraz tak sie zmienil, ze nie czuje sie tu bezpiecznie. Ostatnio jeszcze malolaty oblewaja ludzi kwasem, normalnie nie moglam uwierzyc jak to mozliwe.
A poza Londynem w UK po prostu mi sie nie podoba. Nawet w pieknej Kornwalii nie moglabym mieszkac.
Takze kazdy ma swoje miejsce na ziemi.

O. Toonney wlasnie doczytalam u Ciebie na profilu, ze tez masz choroby autoimmunologiczne. Mialas tu robiony komplet badan na hashimoto? Tzn. usg, przeciwciala wszystkie, ft4, ft4. Ja sama nie wiem czy isc i tracic czas i tlumaczyc GP jak krowie na rowie, o co chodzi z ta cala autoimmunologia. Bo z tego co zauwazyalam, Ci u mnie w przychodni sa bardzo oporni. Nawet po 2 tygodniach ten lekarz nic nie doczytal, nie mowiac o przeliczeniu wynikow na angielskie jednostki. Normalnie rece mozna zalamac.

Tu w Londynie jeszcze nie spotkalam osob z Polski, ktore nie mowia dobrze badz plynnie po angielsku. Ale moze to taki urok duzego miasta. Slyszalam, ze poza sa ludzie co potrafia po 8 lat tu mieszkac i nie rozmawiac. Ale nigdy takich nie poznalam. Ja wyznaje zasade, ze jezeli decyduje sie na emigracje to ucze sie jezyka kraju, w ktorym chce zamieszkac.
Nie wyobrazam sobie mieszkac w obcym kraju nie znajac jezyka i nie uczac sie go, to dla mnie kosmos. ;)

Toonney - to musze z moim GP pogadac. Pokaze mu moje przeciwciala z maja (byly ponad 1300) i zobacze.
My bylismy w Korwalii na urlopie - niecaly tydzien, ladnie owszem, podobalo nam sie. Ale myslalam, ze bedzie lepiej (?) - bo tak wszyscy zachwalali (bylismy w St Ives i zwiedzalismy wszystko dookola). Pogode mielismy swietna, bo okolo 23st C i slonce. Towarzystwo tez.


Kiedys mi kolezanka opowiadala, ze gdzies tam kolo Peterborough na wioskach sa polacy, ktorzy nie znaja jezyka i oni placa innym polakom ( z ogloszen - nawet nie, ze ktos jest tlumaczem), ktorzy znaja, za zalatwianie najdrobniejszych spraw. Ja w takie rzeczy nie uwierze dopoki nie zobacze. Chyba az tak zle nie jest.

Tu jest tyle kursow jezykowych za darmo, dla chcacych sie uczyc. Moja kolezanka, ktora tu poznalam, chodzila na taki kurs + uczyla sie online (miala wykupiony tez kurs) i w rok jaka miala poprawe angielskiego szok. No ale znajomych miala miedzynarodowych. Teraz mieszkaja w Kanadzie. Ale dala rade, nawet z malym dzieckiem - chodzila z corka.

Moj Maz pracowal przez ostatnie lata w EF - oni robia kursy online angielskiego, tez mozna sie sporo nauczyc jak ktos nie potrafi. Pelno takich pakietow jest.
Dlatego mi sie tu spobodalo kilkanascie lat temu. Bo jezyk jak sie zna podstawy to latwy do opanowania, pozniej mozliwosci zawodowe - ogromne. Robisz co chcesz, zarabiasz dobrze, i cieszysz sie zyciem. Choc teraz juz osobiscie zyciem sie w Londynie nie ciesze ;)
Nie wiem jak jest teraz z poszukiwaniem pracy, ale ja nigdy nie mialam problemu. I nawet na samym poczatku mojego pobytu po podszlifowaniu angielskiego (pracowalam jako kierownik kawiarni na Canary Wharf w wiezowcu) bez problemu znalazlam pierwsza prace w londynskim City. Wiem, ze poza Londynem tych mozliwosci nie ma.
Nigdy z jezykiem problemow potem nie mialam, jak sie przebywa w pracy i non stop angielski w kolo to czlowiek chlonie jak gabka. :)

Dlatego dziwi mnie jak ktos moglby np. nie skorzystac z tych darmowych kursow jezyka, przeciez oni to robia by tym co nie znaja angielskiego - pomoc. W Polsce nie wiem czy cos takiego jest dla obcokrajowcow. (?)

Toonney - spokojnie. Mi tez sie tak zdaza. Ostatnio kolezance cos opisywalam i padla mi przegladarka ;)

Olenka - dzieki za Twoja wypowiedz. Ja nie moge uwierzyc, ze sa takie osoby. Ale to pewnie tak jak piszesz zalezy od miasta gdzie sie mieszka. W Londynie jest tyle mozliwosci, ze pewnie jezeli sa tacy to mniej osob.
Dlatego lubie to miasto, mimo wszystko - choc nie czuje sie bezpiecznie.

Olenka01: co do GP to chyba trzeba mieć szczęście, bo są różni i oni tez maja mimo wszystko swoje ulubione dziedziny. Moja przychodni ma stronę i tam każdy lekarz opisany. I w zależności co mi jest to umawiam się do danego co może lepiej pomoc;)

Musze podpytac starsze babcie angielskie na dzielnicy, one zawsze sa chetne do rozmowy. Moze cos o GP sie dowiem, bo my tu 3 lata temu kupilismy mieszkanie i tych lekarzy nie znam, bo tylko kilka razy bylam.

Przykre to co piszesz o polakach. Przeciez poza Londynem tez sa mozliwosci darmowej nauki jezyka, dla matek z dziecmi, wiem, ze weekendowe kursy sa. Zawsze tez mozna samemu zainwestowac te 50GBP miesiecznie w kurs online. Jak sie za cos zaplaci to bardziej sie czlowiek ceni.

U nas wyglada to inaczej, ale to duze miasto i wydaje mi sie, ze tu bez jezyka ani rusz. Moze jestem w bledzie.

My chcemy wracac do Polski. Tylko mieszkanie nas trzyma. Nie chcemy wynajmowac i sprzedawac. Bo dla wynajmujacych i pozniej przedajacych wynajmowane mieszkanie trzeba placic dodatkowy podatek.
Moj M juz mowi, zeby zostawic puste agentom i wyjechac. Ja jednak lubie to mieszkanie, chce by na kazdy tzw. viewing bylo ladnie. Jak bedzie stalo puste to zakurzy sie wszystko, bedzie nie wywietrzone itd.
Z reszta ja chce sprzedac i wyjechac. Najwyzej syn pochodzi tu do szkoly.
Polski zna perfekt (jakby sie w Polsce wychowal, bo my oboje polacy, a TV ogladamy tylko jak spi - mamy tylko telewizje brytyjska). Angielski rozumie od dluzszego czasu dosc sporo, ale dopiero teraz zaczyna skladac sam zdania. Szczegolnie jak bawi sie z dziecmi anglojezycznymi.
U nas dochodzi problem, ze mieszkamy blisko centrum i malo tu dzieci. Rodzice zazwyczaj zostawiaja w prywatnych przedszkolach te co tu sa do 18-19 i tylko nieliczni zostaja z dzieckiem w domu. Wiec calymi dniami dzieci malo, tyle co po szkole w naszym parku przy osiedlu na chwile robi sie tlum i mozna wiecej dzieci spotkac. Albo na placu zabaw, choc tez tam w tym roku jakby mniej. Nasi znajomi jedni wyjechali do Brazyli (ona brazylijka, on niemiec). Sporo ludzi wyprowadza sie z dziecmi do dalszych stref, bo tam taniej i wola miec duzy dom. Itd.

Był okres ze faktycznie bez języka było trudno nawet u nas. Jak już ktoś miał prace to ja ciągnął i tyle. Ale nowym było trudno bo wszyscy chcieli ze znajomością podstaw. Żeby chociażby ludzie rozumieli podstawowe bhp.
Ale od dobrych kilku miesięcy to zaczyna się zmieniać. Mieszkam w miejscu gdzie pracy jest mnóstwo, za najniższa krajowa ale jest. Każdy tu może coś znaleść. A teraz tylu ludzi wyjeżdża z UK ze firmy tu maja ogromny problem. Nie ma rak do pracy. Biorą każdego dosłownie. I szefostwo otwarcie mówi ze trzeba brac co jest
Także widzisz, po co się starać skoro praca jest bez poświęcenia się... a ten czas można spędzić na piwie w parku lub na sofie oglądając TV...

O rany, po takiej akcji leciałabym do Polski jeszcze tego samego dnia

Maja we wrześniu zaczyna reception, ale nawet nie skończy tego roku, bo planujemy wrócić w maju/czerwcu.

Toonney - to musze z moim GP pogadac. Pokaze mu moje przeciwciala z maja (byly ponad 1300) i zobacze.
My bylismy w Korwalii na urlopie - niecaly tydzien, ladnie owszem, podobalo nam sie. Ale myslalam, ze bedzie lepiej (?) - bo tak wszyscy zachwalali (bylismy w St Ives i zwiedzalismy wszystko dookola). Pogode mielismy swietna, bo okolo 23st C i slonce. Towarzystwo tez.

Pogadaj koniecznie z GP, a Wiesz ze jako celiakie masz prawo do nie ktorych rzeczy np chleb na recepte ? Choc chyba Londyn ma to na zasadzie voucherow ale glowe nie dam za to ze to nie nirmslna recepte od GP.

Co do Kornwalii St Ives jest sliczne ale ja osobiscie wole Paar Sands, Mevagisey, Charlstown, Newquay itp ale szczerze Cala Kornwalii jest przepiekna dla mnie :)

Kiedys mi kolezanka opowiadala, ze gdzies tam kolo Peterborough na wioskach sa polacy, ktorzy nie znaja jezyka i oni placa innym polakom ( z ogloszen - nawet nie, ze ktos jest tlumaczem), ktorzy znaja, za zalatwianie najdrobniejszych spraw. Ja w takie rzeczy nie uwierze dopoki nie zobacze. Chyba az tak zle nie jest.

Tu jest tyle kursow jezykowych za darmo, dla chcacych sie uczyc. Moja kolezanka, ktora tu poznalam, chodzila na taki kurs + uczyla sie online (miala wykupiony tez kurs) i w rok jaka miala poprawe angielskiego szok. No ale znajomych miala miedzynarodowych. Teraz mieszkaja w Kanadzie. Ale dala rade, nawet z malym dzieckiem - chodzila z corka.

Moj Maz pracowal przez ostatnie lata w EF - oni robia kursy online angielskiego, tez mozna sie sporo nauczyc jak ktos nie potrafi. Pelno takich pakietow jest.
Dlatego mi sie tu spobodalo kilkanascie lat temu. Bo jezyk jak sie zna podstawy to latwy do opanowania, pozniej mozliwosci zawodowe - ogromne. Robisz co chcesz, zarabiasz dobrze, i cieszysz sie zyciem. Choc teraz juz osobiscie zyciem sie w Londynie nie ciesze ;)
Nie wiem jak jest teraz z poszukiwaniem pracy, ale ja nigdy nie mialam problemu. I nawet na samym poczatku mojego pobytu po podszlifowaniu angielskiego (pracowalam jako kierownik kawiarni na Canary Wharf w wiezowcu) bez problemu znalazlam pierwsza prace w londynskim City. Wiem, ze poza Londynem tych mozliwosci nie ma.
Nigdy z jezykiem problemow potem nie mialam, jak sie przebywa w pracy i non stop angielski w kolo to czlowiek chlonie jak gabka. :)

Dlatego dziwi mnie jak ktos moglby np. nie skorzystac z tych darmowych kursow jezyka, przeciez oni to robia by tym co nie znaja angielskiego - pomoc. W Polsce nie wiem czy cos takiego jest dla obcokrajowcow. (?)
--

Wiesz co ja o takich osobach z Londynie wiem Wiec wydaje mi sie ze zdarzaja sie wszedzie zwlaszcza w duzych miastach bo niestety by mieszkac na wiosce jezyk musisz znac bo tu duzo trudniej z dostepem do Polakow (w mojej wiosce sa dwie Polki) a zatem musisz sobie radzic z jezykiem, ale w kazdym mud sie znajdziesz zapewniam Cie nawet w Londynie pelno osob ktore tym jezykiem sie nie posluguja wcale bo uwazama ze po co.

Kursy jezykowe owszem sa ale to najpierw trzeba chciec a wiekszosc tych osob zwyczajnie nie chce by po co ? Jak zawsze sie znajdzie ktos do pomocy I to niestety jest problem aczkolwiek ciekawe jestem jak sobie poradza jak po wyjsciu z EU UK nie bedzie musialo zapewniac tlumaczy np w HMRC oj to dopiero bedzie dramat dla nich ale moze I sie zaczna uczyc w koncu hmmmm :/


Co do mozliwosci pracy w kazdej miejscowosci masz szanse awansu I pracy innej niz w fabryce czy magazynie. Ja np mimo ze w Londynie nie mieszkalam tez od razu po przyjezdzie mialam super prace I bez problemu awansowalam , w sumie aktualnie jedyny powod dla ktorego nie pracuje to wypadek ktory mialam 3 lata temu I to ile roznych wizyt mam I nie dalabym ready pigodzic tego z praca na pelen etat ale mam nadzieje juz niedlugo to sie zmieni I bede mogla pracowac znow.

co do GP to chyba trzeba mieć szczęście, bo są różni i oni tez maja mimo wszystko swoje ulubione dziedziny. Moja przychodni ma stronę i tam każdy lekarz opisany. I w zależności co mi jest to umawiam się do danego co może lepiej pomoc;)

U nas jest dokladnie tak samo choc mam super lekarza swojego prowadzacego I najczesciej do niego chodze I z nim dzialam :) zreszta on jest wlascicielem przychodni Wiec wiecej mu wolno :)

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 19.07.17 06:54</span>
madziu jestes w bledzie w Londynie takich Polakow jest nawet wiecej tylko pewnie nawet nie Wiesz o nich bo nie przebywasz w ich kregach, nie mieszkasz w dzielnicach jakie oni najczesciej okupuja etc

Madzia, serio chcecie wracać? mimo tego co się teraz w Polsce dzieje?
ja dla odmiany zaordynowałam wyrobienie paszportów żeby w razie W szybko zwiać...

Gdzie chcecie zwiac ? I tak z ciekawosci co sie dzieje w Pl ?

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 19.07.17 06:57</span>

Był okres ze faktycznie bez języka było trudno nawet u nas. Jak już ktoś miał prace to ja ciągnął i tyle. Ale nowym było trudno bo wszyscy chcieli ze znajomością podstaw. Żeby chociażby ludzie rozumieli podstawowe bhp.
Ale od dobrych kilku miesięcy to zaczyna się zmieniać. Mieszkam w miejscu gdzie pracy jest mnóstwo, za najniższa krajowa ale jest. Każdy tu może coś znaleść. A teraz tylu ludzi wyjeżdża z UK ze firmy tu maja ogromny problem. Nie ma rak do pracy. Biorą każdego dosłownie. I szefostwo otwarcie mówi ze trzeba brac co jest
Także widzisz, po co się starać skoro praca jest bez poświęcenia się... a ten czas można spędzić na piwie w parku lub na sofie oglądając TV...
--

U nas bez jezyka nadal mega trudno co prawda nie jest to niemozliwe ale nie jest to latwe bo pracodawcy nadal chce pracownikow z komunikatywnym angielskim co ja osobiscie uwazam za super opcje bo jakby nie bylo tak powinno byc wszedzie

Grzecznie fantazjujesz z tym PRL. ;-( Jak gdybyś niczego nie pamiętała z tamtych czasów.
Brak zamachów i tego, że ludzie boją się wyściubić nosa poza dom to mało? Emigrantki widocznie mają powód, aby wrócić, bo poczuły, jak to "fajnie" żyć z taką obawą...

Agnieszko, to że ludzie nie poszli protestować to nie znaczy, że nie są sercem i duszą z protestujacymi. Ja Warszawianka od urodzenia i uwierz mi, kiedy patrzę na to co się dzieje mocno zaciskam pięści ze złości, że ktoś budzi w nas taką wzajemną nienawiść, szuka na siłę antwgonizmów, tego co nas dzieli. Śmieje się z tych, którzy myślą czy robią inaczej. Gardzi nimi. Ja bym mu tylko powiedziała, temu małemu czlowieczkowi, bo to mały człowiek, który tak robi: "kim ty jesteś ze sobie na to pozwalasz? Co ty sobie wyobrażasz?".

Dlaczego nie emigrujemy? Bo pieniądze to nie wszystko. Nie będę za nimi gonić po całym świecie. Bo tu mam rodzinę, przyjaciół, mój świat, moje miasto do którego jestem przywiązana i nie mam ochoty tego zostawiać. Bo mam też jakieś zobowiązania względem starzejacych się rodziców. I jeden palant i jego świta nie spowodują, że nagle się w swoim kraju przestanę czuć jak u siebie.

_Isia_: Bo pieniądze to nie wszystko.

Dlatego my wracamy do Polski. Co z tego, że tu mam kasę, kiedy idąc do sklepu boję się i co druga osoba wygląda jak terrorysta

Nie, nigdy nie emigrowalam i nigdy mi nawet taka myśl w głowie nie powstała. Jeśli coś mi nie pasowało w pracy to szukałam innej. Jeśli coś mi się nie podobało w życiu prywatnym to twardo dazylam do zmian. Zwykle udawało mi się zmienić życie tak aby mi pasowało. Teraz kiedy mamy na głowie kredyt mieszkaniowy, mam męża który też ma jakieś swoje zapatrywania na emigrację i życie, za moment dwójkę dzieci to o zmianach myśli się ostrożniej. Nawet jeśli chodzi o zmianę pracy. Bardzo się liczy stabilizacja. Mam też poczucie obowiązku wobec rodziców i teściow, którzy są coraz starsi. Nie, emigracja nigdy absolutnie nie wchodzila w grę.
I ja myślę, że też istotna rzecz to to, że tu w Polsce pozwolić sobie na utrzymywanie się z jednej pensji to niezbyt czesta praktyka. Nas zwyczajnie na to nie stać a oboje mamy stanowiska, jak by to nazwać, specjalistów.
No zobaczycie dziewczyny jak się Wasze wyobrażenia o życiu w Polsce skonfrontuja z rzeczywistością. Bo obserwować znajomych i rodzinę to tez nie to samo. Bo do emigracji popchnela Was sytuacja ekonomiczna, pytanie czy to co zastaniecie tutaj będzie dla Was wystarczające.

_Isia_: Bo do emigracji popchnela Was sytuacja ekonomiczna

No i pudło ;)

Różne są sytuacje emigracji. Ale popieram, jak ktoś chce wracać świadomie z planem i oszczędnościami to poradzi sobie w ojczyźnie. Z reszta nasza cecha narodowa to narzekanie. My po tylu latach za granica, mamy inne podejście do życia i pieniędzy. Często przez tych co nigdy nie emigrowali, życie na emigracji jest mylnie odbierane. Emigracja wiąże się często z dużymi wyrzeczeniami, zostawieniem rodziców i innej części rodziny w Polsce. Jak byłam młodsza miałam inne priorytety. Człowiek się zmienia, życie nas zmienia. Nie ważne gdzie chcemy mieszkać ważne byśmy czuli się tam bezpieczni, szczęśliwi i spełnieni.

U nas powodu nie było. Mamy tutaj ciocię, zachęciła moich rodziców, żebyśmy przyjechali, na początek na wakacje, żeby zobaczyć, czy nam się podoba, a jeśli nie to mieliśmy wrócić. Moi rodzice nic nie tracili, w każdej chwili mogliśmy wrócić, bo mieszkanie mają swoje. Ja nie chciałam wracać, byłam zachwycona i zostaliśmy.

_Isia_: A mogę się zapytać o powody Waszej emigracji? Jeśli to oczywiście nie narusza Waszej prywatności.

Moj byl prozaiczny. Byly wakacje, polecialam odwiedzic znajomych na wakacje (bylam juz wczesniej w Londynie w 1997 zaraz po smierci ksieznej Diany, jeszcze w liceum i bardzo mi sie spodobalo to miasto) i juz zostalam z torba wakacyjna ;) haha ;) Dluga historia.

_Isia_: Natomiast musze powiedzieć, że strasznie nie lubię słuchać jak Polacy emigranci krytykują swoich rodaków w kraju za narzekanie, złośliwy charakter, donosicielstwo itp. Słabe to dla mnie.

Ja niekogo nie krytykuje, jestem swiadoma, ze narzekanie to nasze dobro narodowe - zarowno polakow w kraju i za granica. Po latach w UK potrafie sie z tego smiac i ucze sie tych lepszych cech od innych, narzekanie nic nie daje. ;) Choc czasami lubimy sobie ponarzekac z kolezanka (rowniez polka) i mamy z tego niezly ubaw.
O zlosliwych charakterach i donosicielstwie nie slyszalam ;) Nawet anglicy zartuja, ze polacy lubia narzekac ;) Tacy jestesmy i tyle. Trzeba to wziac na klate, zaakceptowac i nauczyc sie z tego smiac. ;) Moim zdaniem.

Jeszcze dodam, ze chyba nie znam osoby w Polsce, ktora by narzekanie brala jako krytyke ;) Wsrod moich znajomych i rodziny mojej i Meza, to wszyscy podchodza do tego na luzie i rowniez sie z tego smieja. Prawda jest taka, ze lubimy narzekac jako narod i tyle. ;)

Treść doklejona: 19.07.17 21:46

_Isia_: Kończąc juz dyskusje z mojej strony, życzę Wam dziewczyny szczesliwego i udanego powrotu, tak aby się Wam tutaj wszystko jak najlepiej ułożyło.

Dzieki :) Tobie tez wszystkiego dobrego.

Super!!! Ależ zazdroszczę , że u Was to już! ;P

Przeprowadzamy się nad morze, okolice Helu Śmieję się, że mi się dwa marzenia na raz spełniły bo zawsze chciałam mieszkać blisko plaży.
Ciekawe tylko jak pójdzie mi pakowanie, nienawidzę tego robić

Mamy firmę, która co jakiś czas nam przewoziła np rower, drewnianą toaletkę, itp.Tylko tak naprawdę koszt będzie zależał od tego ile wszystkiego wyjdzie. Teraz nie mam pojęcia.

Carottka gratulacje :-) daj znac jak bedziesz miala cos do sprzedazy ;-) mieszkam niedaleko moze cos kupie ;-)

Us, a co było w Birmingham? Dziś się coś wydarzyło? Bo chyba przegapiłam.