Dziewczyny mam sprawe/problem . Mam nadzieje, ze uda mi sie to dobrze opisac,a wiem ze na Was mozna liczyc.
A wiec Julia od jakiegos czasu czesto placze jak wychodze z pokoju ale nie zawsze. Czasami placze u taty I jak ja ją wezme to sie uspokaja. Domyslam sie , ze to lek separacyjny. I teraz uwaga. Mieszkany za granica I przyjezdzaja do nas znajomi. Sami zazwyczaj nigdzie nie wychodzimy I K. zaproponowal mi ze moze zostawimy u jego mamy (mieszka w tym miescie co my) małą na noc I gdzies pojdziemy. Ja tlumacze mu, ze mala zachowuje sie tak I tak , na co on ze trzymam ja pod spodnica , ze jego mama i tata powiedzieli ze jestem NADOPIEKUNCZA . I teraz pytanie. Jak dosadnie im wytlumaczyc to wszystko bo zaczyna mnie to denerwowac, a pamietam jak bylam mala jak moja mama gdzies wychodzila bo byla mloda I jak za nia plakalam . Pamietam co przezywalam. A moze jestem nadopiekuncza , ale wierzyc mi sie cos nie chce -.-

Treść doklejona: 25.05.14 20:33
Chodzi mi o jakies naukowe przyklady , zrozumiale dobrane w slowa :)

Girl, ja niestety nie znam żadnych linków do artykułów (itp) dotyczących lęku separacyjnego. Ale powiem Ci jak jest u nas.
Jak mamy wieczór dla siebie i wychodzimy z domu, to z naszą Małą zostaje mój tatuś.
Przychodzi do nas jak Mała już śpi. Anielinka zasypia ok 19:00-20:00. I my wtedy wychodzimy jak Ona śpi. Wracamy. Ona nadal śpi, a jak się rano budzi to nas widzi i nawet nie wie, że nas nie było :) Nasi przyjaciele wiedzą, że jak z Nami chcą się umówić na wieczór, to tylko po 20:00 :)
Może bądź z Małą aż uśnie i wtedy wyjdź, a jak rano się obudzi to tez już będziesz. Jest taka opcja możliwa do zrealizowania u Was?


Ely, ja mam klimę, ale ostatnio nie wiedziałam jak ją włączyć Wcisnęłam guziczek jakiś i nie działała (mąż mi wyjaśnił później, że wcisnęłam EC, czyli jazdę ekonomiczną, podczas której klima się nie włącza). Mała była cala mokra, dokładnie jak piszesz.Teraz tak myślę, że może uchylić szyby podczas jazdy, zawsze to jakaś cyrkulacja powietrza będzie. Poza tym spotkałam się z opiniami, ze podczas takich upałów to klima zdradliwa jest. Łatwo o przeziębienie, jak za mocno będzie podkręcona. Że lepiej jest własnie uchylić szybę. Póki co, ja odpuszczam podróżowanie z Małą w te upały, a jak spacer to tylko z rana.

Dzieki dziewczyny:)
Juz wczesniej wychodzilismy gdy mala spala ale I tak rzadko bo za bardzo znajomych tu nie mamy. Tylko ze teraz problem w tym ze mala sie budzi w nocy a podczas trgo leku za bardzo nie chce zeby zobaczyla kogos innego. A druga sprawa, ze gdyby to byla moja mama to bez problemi bym zostawila mala z nia bo jej ufam w 100% a mamie K. Jakos nie bardzo. Raz bez pytania dala sloiczek, ostatnio jedlismy ciasto I wychodzac z pokoju mowie NIE DAWAJ JEJ CIASTA, wracam a mala je ciasto.
Wiadomo w nocy nie bedzie jadla :P , ale poprostu jwj niw ufam I nie lubie jak ona zajmuje sie mala bo mam wrazenie ze nie zna sie na dzieciach O.O czasami jak sienprzy mnie z nia bawi to mam ochote wziasc mala I uciekac :D

Treść doklejona: 25.05.14 23:05
I przepraszam, ze nie odpowiem kazdej z Was z osobna , ale nie mam czasu za bardzo :( jestescie kochane!!!

Treść doklejona: 25.05.14 23:08
Aha I odniose sie do Twojego postu kachaw tak na szybkosci.
Ja sie wlasnie boje o to bo- gdy bylam malutka pamietam ze budzilam sie I szukalam mamy I plakalam a babcia ze mna zostawala bo mama na imprezy chodzila. A gdy mialam 6 lat I mama miala wyjsc z domu to darlam sie wnieboglosy, wlladalam rece w drzwI I gdy tylko uslyszalam , ze mama ma gdzies wyjsc to zestresowana pilnowalam jej I nasluchiwalam czy juz sie do wyjscia szykuje. Dlatego chce Julie przed czyma takim uchronic, bo pamietam jakie to uczucie..

Treść doklejona: 25.05.14 23:12
Onekiss -a sprawa tez taka ze jego mama se wynysla ze jak chcemy gdzies isc to mala na noc do niej ma isc - czyli w obce miejsce tak naprawde , nie rozumiem co ona ma za problem haha. Kiedys do nas przychodzila ale najwyrazniej jej to nie pasuje

Moje wyjście na film kończyło się tym że pedzilismy szybko do domu, bo mała wybudzała się i ryczała, dopiero przy mnie zasypiała. Parę takich wypadów mieliśmy, kino o 20 a o 22-23 telefon abym przyjeżdżają. Do tej pory na noc zawsze jestem z nią.

Girlorboy w książce "Mądrzy rodzice" jest wyjaśnione od strony naukowej dlaczego nie powinno się dziecka zostawiać na dłużej samego płaczącego, szczególnie tak małego jak Twoje. Masz tu cytaty, bo chyba w pierwzym poście prosiłaś o punkt naukowy :)

"Każdy atak paniki oznacza, że mózg dziecka jest zalewany przez substancje
chemiczne związane ze stresem. Substancje te jako takie nie są niebezpieczne,
lecz sytuacja wygląda inaczej, jeżeli pozwoli się im krążyć w mózgu przez długi
czas przy okazji przedłużającego się płaczu, gdy nikt nie traktuje paniki
dziecka poważnie i nie pociesza go. Dystansowanie się od cierpienia dziecka, bez
względu na to, co się pisze w podręcznikach dotyczących układania dziecka do
snu, albo co gorsza, reagowanie na płacz dziecka złością (choć czasem mielibyśmy
na to ochotę), nigdy nie jest właściwe.

Przedłużający się płacz
Wyjaśnijmy to na początku - to nie płacz jest przyczyną. Chodzi tu o
przedłużające się cierpienie i brak pocieszenia. Dlatego też nie opowiadam się
za pędzeniem do dziecka, gdy tylko jego dolna warga zacznie drżeć, albo po
krótkim, trwającym kilka minut wybuch płaczu w ramach protestu (spowodowanego na
przykład tym, że nie dostało ulubionej czekoladki). Przedłużający się płacz to
taki, w którym każdy wrażliwy rodzic (a w zasadzie każdy człowiek wrażliwy na
cierpienie innych) rozpozna rozpaczliwe wołanie o pomoc. Jest to rodzaj płaczu,
który trwa bardzo długo. Dziecko przestaje wreszcie płakać, gdy jest całkowicie
wyczerpane i zasypia lub gdy rozumie, że nie otrzyma pomocy.
Jeżeli pozwala się dziecku płakać w ten sposób zbyt często, może to wpłynąć na
system radzenia sobie ze stresem przez całe życie.
Istnieje wiele naukowych badań przeprowadzonych na całym świecie, w których
wykazano, w jaki sposób stres z wczesnych lat życia może powodować trwałe,
negatywne zmiany w mózgu dziecka - może wykształcić się nadreaktywny system
reagowania na stres, który będzie oddziaływał na człowieka przez całe życie.
Może to oznaczać, że percepcja świata i zdarzeń będzie nasycona poczuciem
zagrożenia i lęku, nawet w idealnie bezpiecznej sytuacji.

Jeżeli dziecko płacze samotnie w pokoju:
- jego mózg zalewają wysokie stężenia hormonów stresu
- następuje spadek poziomu opioidów (substancji chemicznych wzbudzających
uczucie dobrego samopoczucia)
- mózg i system reagowania na stres mogą stać się nadreaktywne
- w mózgu aktywowane są ścieżki bólu, podobnie jak w przypadku fizycznego
zranienia się.

Co dzieje się w mózgu twojego dziecka?
Żaden rodzic nigdy by nie pomyślał o pozostawieniu dziecka w pokoju pełnym
toksycznych oparów, które mogłyby uszkodzić jego mózg. A mimo to wielu rodziców
zostawia dziecko w stanie przedłużającego się cierpienia i nie pociesza go, nie
wiedząc o tym, że jego mózg zalewają toksyczne, zagrażające mu hormony stresu.
Wcześniejsze pokolenia rodziców pozwalały dziecku płakać, by "ćwiczyło płuca" i
nie miały pojęcia, jak bardzo podatny na działanie stresu jest jego mózg. U
płaczącego dziecka nadnercza wydzielają hormon stresu zwany kortyzolem. Jeżeli
dziecko jest uspokajane i pocieszane, poziom kortyzolu spada, lecz gdy pozwala
mu sie płakać, wysoki poziom sie utrzymuje. Jest to potencjalnie niebezpieczna
sytuacja, gdyż ilość kortyzolu może osiągnąć toksyczny poziom i uszkodzić
kluczowe struktury oraz systemy rozwijającego się mózgu. Kortyzol jest wolno
działającą substancją, której stężenie może utrzymywać się przez wiele godzin, a
u osób dotkniętych depresją - nawet wiele tygodni.
(...)

Co się dzieje, gdy dziecko płacze
Gdy dziecko płacze intensywnie i rozpaczliwie, jego układ jego układ pobudzenia
organizmu, czyli autonomiczny układ nerwowy (który nadal rozwija się po
urodzeniu) jest daleki od równowagi. W chwili cierpienia układ pobudzenia (zwany
"sympatycznym") jest nadaktywny, a układ "przywspółczulny" ("parasympatyczny",
związany ze spokojem i koncentracją) dezaktywowany. To oznacza, że ciało dziecka
jest gotowe do działania, reakcji "uciekaj albo walcz", bowiem do krwi jest
uwalniany wysoki poziom adrenaliny. Przyspieszeniu ulega akcja serca; zwiększa
się ciśnienie krwi i potliwość; napinają się mięśnie; oddech jest szybszy i
maleje apetyt (układ trawienny oszczędza krew i energię, by można było
przygotować mięśnie do działania). Powrót do równowagi zależy od ciebie.
Pocieszanie dziecka pobudza nerw błędny, który należy do "spokojnej i
zrelaksowanej" parasympatycznej części autonomicznego układu nerwowego. Im
zywiej reagujesz na dziecko, tym lepiej regulujesz jego układ pobudzenia
organizmu i tym trwalszy będzie twój wpływ.

Niebezpieczeństwa nadmiernego pobudzenia
Gdy uspokajasz cierpiące dziecko, regulujesz funkcjonowanie jego autonomicznego
układu nerwowego. Badania pokazują, że w przypadku niezaspokojonej potrzeby
pocieszania i braku reakcji emocjonalnej, układ ten może z czasem być
przygotowany do stanu nadmiernej pobudliwości organizmu. To może sprawiać, że
życie staje się stresujące i wyczerpujące. Może to prowadzić do wszelkiego
rodzaju fizycznych dolegliwości w późniejszym życiu: przykładowo problemów z
oddychaniem (np. astma), chorób serca, zaburzeń łaknienia i trawienia, problemów
ze snem, wysokiego ciśnienia krwi, ataków paniki, napięcia mięśni, bólów głowy i
chronicznego zmęczenia. (...)
Wielu rodziców, nie wie o tym, że układ pobudzenia organizmu u dziecka rozwija
się nadal po urodzeniu i że jest wyjątkowo wrażliwy na stresujące wydarzenia,
takie jak płacz w samotności. Zatem zostawianie dziecka, by "się uspokoiło",
może mieć długotrwały, niekorzystny wpływ na jego ciało i mózg. Dziecko nie
potrafi przywrócić autonomicznego układu nerwowego do stanu równowagi; możesz
tego dokonać tylko ty.

Penny dzieki ze Ci sie chcialo wkleic taki dlugo cytat!
super to wyjasnione- ksiazki nie czytalam ale temat mi znany z innych publikacji.
sama niestety jestem przykladem dziecka ktore mialo trening zasypiania i uspokajania sie samo...jestem b malo odporna na stres
i nieuzasadniony lęk często wraca, to prawda ze pewnych zmian nie da sie cofnąć

w zwiazku z tym jestem wyjatkowo wyczulona na takie zachowania wobec dzieci jestem na kazde zawołanie córy.

KOchane mamy! Dzis nasze swieto! na rozpakowanych pierwsze!!! dla niektorych w tym mnie, pierwsze w zyciu!!
no jestem wzruszona miłego swiętowania.

Dorit: KOchane mamy! Dzis nasze swieto! na rozpakowanych pierwsze!!! dla niektorych w tym mnie, pierwsze w zyciu!!
no jestem wzruszona miłego swiętowania.

te pierwsze są bardzo wzruszające
moje siódme pierwsze z Kamilką
jednak bardzo smutne z drugiej strony bo do mamusi mogłam iść z kwiatkiem tylko na cmentarz

Kissku bo tej pustki w sercu nic nie zastąpi.wiadomo ze cieszymy sie naszymu maluszkami,jednak brakuje tego zupełnie innego uczucia jak matczyna miłość i ciepło,które mamy kierowały do nas...to jest niezastąpione
no ale cieszę sie jednak że dostałam maximum miłości przez 25 lat mojefo zycia,niektórzy mają mniej szczęścia

Dawno mnie tutaj nie było. No, ale już jestem na urlopie na wypowiedzeniu w pracy, więc będę częściej zaglądać.
Po pierwsze wszystkim mamusiom cudownego Naszego Święta!!!!
Co do lęku separacyjnego - to ja czekałam i czekałam i jakoś go jeszcze u nas nie było. Inna kwestia, że Maks bardzo często miał kontakt z innymi osobami. U każdego na rękach, wręcz jak "cygańskie" dziecko. Teraz od 3 m-cy był codziennie po 9 godzin z moją mamą u niej w domu. Nie ma problemu, żebym go zostawiła - robi mi papa, przesyła buziaka i już. Ale jeszcze nigdzie na wieczór nie wychodziłam. Ani z m. ani sama (żeby Maks z m. został). Maks cały czas na piersi, czasem budzi się co 2 godz. i nie wyobrażam sobie, żeby mogło mnie przy nim nie być. Inna kwestia, że w ogóle nie potrzebuję nigdzie wychodzić. Naszalałam się już w życiu, wyszumiałam, wybawiałam i teraz jakoś w ogóle mi to nie w głowie. Nawet chyba by mi się nie chciało, za leniwa chyba już jestem hehehe. Ale tak jak Girlboy napisała, nie chcę żeby Maks się obudził w nocy, płakał, potrzebował mamy, a matka na imprezie Oczywiście, nie chcę żeby był chowany "pod spódnicą" i jak jakieś wesele będzie to pewnie będziemy coś myśleć jak tu zorganizować, no ale póki co nie chadzam na imprezy.

Dziewczyny co kupilyscie na dzien dziecka takim malusykom jak moj ? potrzbuje jeszcze pomysłu na prezent od mojej mamy..

Usku i Kissku, przytulam kochane.
Kasiu ja tez zazdroszcze roznych rzeczy waznych dla mnie i nie wstydze sie tego-normalne.to znak ze naprawde dla mnie istotne.

Mała dziś prócz piersi zjadła 3 łyżeczki kaszki i na obiad 3 łyżeczki dyni z jabłkiem. I koniec. No masakra... coraz gorzej z tym jedzeniem zamiast być lepiej a już wychodzę z siebie, wymyślam, kupuje coraz to nowe kaszki, mleko a tu opór totalny :/ Przecież będzie jej brakowało składników odżywczych, niedługo 8 m-cy stuknie. Pogoda ma się zmienić, może jak będzie chłodniej to pojawi się odrobina apetytu...
Elyaanno, corcia ma dopiero 7 miechów, do roku mleko Twoja to podstawa, jesli masz obawy o zelazo, mozesz podpytac pediatry jak je uzupelnic, b ow tym wieku zaczyna juz
brakowac zelaza dziecku, moze zóltko podawac co 2 gi dzien.
u nas na tym etapie tez jedzenie pozamleczne było be.;) jesli poza tym jest wesoła i ruchliwa jak piszesz, to wszystko gra wg mnie.

co do prezentow- staram sie je ograniczac, tak filozofie przyjelam, oczywiscie na kazda okazję Aga dostaje prezenty od ordziny i od nas, ale staram sie by nie bylo ich za
wiele....uczulam na to rodzine-nie chce by sie koncentrowałą na rzeczach i oczekiwała tego w przyszlosci...ciekawe jak bedzie w przyszlosci
gdy dojdze porownywanie z innymi dziecmi, ktore beda miały więcej...np telefon komorkowy w wieku 5 lat i laptop.

Treść doklejona: 27.05.14 15:21
Jako ze moja mała jest do tyłu w porownaniu z Waszymi w rozwoju ruchowym, szperałam, szperałam wiec i ja wkleję dluszzy cytat,
moze uspokoi niektore mamy :), zdaje sie podobny materiał juz nam wysyłała kolezanka na meile

Monachijska Funkcjonalna Diagnostyka Rozwojowa wyróżnia u każdego dziecka następujące sfery rozwoju:

- raczkowanie,
- siadanie,
- chodzenie,
- chwytanie,
- percepcja,
- mówienie,
- rozumienie mowy,
- nabywanie umiejętności życia społecznego.

Sygnały ostrzegawcze w rozwoju dziecka powinny być wyróżniane w 3 kategoriach:

U- w sferze umysłowej
E- w sferze emocjonalno-społecznej
R- w sferze ruchowej

Poniżej przedstawiono rozwój dzieci powyżej 6 miesiąca życia:

7 MIESIĄC

RACZKOWANIE
Obraca się z pleców na brzuch. Aktywnie zmienia pozycję ciała.

SIADANIE
Bawi się nóżkami.

CHODZENIE
Sprężynuje podtrzymane pod pachy.

CHWYTANIE
Chwyta obiema rączkami. Trzyma przedmioty mocno przez kilka sekund. Obraca zabawkę w rączkach.

PERCEPCJA
Szuka przedmiotu, który mu wypadł – wie, że przedmiot spada w dół.

ZACHOWANIA SPOŁECZNE
Jedną z pierwszych zabaw jest zabawa w „a kuku”.

WYDAWANIE DZWIĘKÓW
Dziecko gaworzy używając coraz więcej sylab, zmienia głośność i wysokość tonacji, ale bez określonego sensu słów.

8 MIESIĄC

RACZKOWANIE
Obraca się wokół własnej osi. Z reguły nie potrafi jeszcze pełzać do przodu.

SIADANIE
Dziecko chwyta podane palce rodziców i mocno siada, siedzi samo, a w momencie, gdy traci równowagę podpiera się z boku.

CHODZENIE
Nadal sprężynuje i przejmuje ciężar ciała.

CHWYTANIE
Chwyta podobnie jak w VII miesiącu.

PERCEPCJA
Wzrasta zdolność koncentracji na bezpośrednim otoczeniu dziecka.

ZACHOWANIA SPOŁECZNE
Reaguje rezerwą lub strachem na widok obcych osób. Nie pozwoli się wziąć na ręce nieznanej osobie. Obserwuje dorosłych przy pracy. Interesuje się swoim odbiciem w lustrze.

WYDAWANIE DZWIĘKÓW
Zmienia ton głosu, szepcze.

9 MIESIĄC

RACZKOWANIE
Pełza jak foka, niedługo zacznie raczkować.

SIADANIE
Siedzi samo, trzyma głowę prosto. Przy utracie równowagi popiera się żeby nie upaść.

CHODZENIE
Stoi trzymane za rączki.

CHWYTANIE
Celowo upuszcza przedmiot. Robi z tego zabawę i chętnie to powtarza.

PERCEPCJA
Interesuje się cichymi odgłosami (sygnał w słuchawce telefonu, tykanie zegarka). Sięga do naczynia, w którym jest przedmiot.

ZACHOWANIA SPOŁECZNE
Bawi się z mamą w chowanego, szuka mamy, aż wychyli się z kryjówki. Śmieje się wtedy radośnie.

WYDAWANIE DZWIĘKÓW
Łączy takie same sylaby, artykułując je: zaczyna mówić „ma-ma”, „da-da”, „ba-ba”.

9 MIESIĄC – SYGNAŁY OSTRZEGAWCZE W ROZWOJU

U – nie manipuluje przedmiotami, nie bawi się dwoma przedmiotami równocześnie, nie naśladuje prostych czynności, jak stukanie łyżeczką, przewracanie kartek książeczki, nie wypowiada sylab
E – nie odwzajemnia przywiązania do bliskiej osoby, uśmiechu, pieszczot, nie boi się obcych, nie bawi się w chowanego, nie szuka ukrytego przedmiotu, nie reaguje na słowo: „daj” lub „pa-pa”
R – nie siada i nie siedzi samo, nie stoi z podparciem, nie chwyta przedmiotów w palce

Dziecko wyłącznie leżące w tym wieku wymaga pilnej interwencji terapeutycznej.

10 MIESIĄC

RACZKOWANIE
Kołysze się oparte na dłoniach i kolanach.

SIADANIE
Samo siada z pozycji leżącej. Siedzi z wyprostowanymi nogami i prostymi plecami.

CHODZENIE

Podciąga się na meblach do pozycji stojącej. Stoi, trzymając się.

CHWYTANIE
Chwyta małe przedmioty w sposób pęsetowy kciukiem i palcem wskazującym. Uderza 2 przedmiotami o siebie.

PERCEPCJA
Ćwiczy odrzucanie przedmiotów. Interesuje się drobnymi elementami przedmiotów (uwaga na gniazdka elektryczne!). Naśladuje gesty: klaszcze w dłonie, robi „pa-pa”

ZACHOWANIA SPOŁECZNE
Powtarza gesty i cieszy się z aprobaty otoczenia.

WYDAWANIE DZWIĘKÓW
Prowadzi „dialog” z mamą. Zapytane, szuka znanych przedmiotów lub osób.

11 MIESIĄC

RACZKOWANIE
Raczkuje na czworakach przesuwając się na dłoniach i kolanach.

SIADANIE
Siedzi samo dobrze utrzymując równowagę.

CHODZENIE
Chodzi bokiem przy meblach lub ścianie. Chodzi do przodu trzymane za rączki.

CHWYTANIE
Chwyta precyzyjnie w sposób szczypcowy. Różnica pomiędzy pęsetowym a szczypcowym polega na zgięciu palca wskazującego.

PERCEPCJA
Znajduje ukryty przedmiot. Szuka zabawki pod pojemnikiem i chowa ją ponownie. Pociąga zabawkę na sznurku.

ZACHOWANIA SPOŁECZNE
Samodzielnie je trzymając jedzenie rączkami, pije z kubeczka.

WYDAWANIE DZWIĘKÓW
Określa przedmioty i czynności: „brum” – samochód, „am-am” – jedzenie, ale jest to indywidualne i może pojawiać się później. Rozumie zakazy – słowo „nie!”.

12 MIESIĄC

RACZKOWANIE
Jeszcze chętnie raczkuje, ze względu na większą szybkość poruszania się i pewność, ale coraz częściej robi kilka kroków. Raczkowanie zaczyna służyć do zabawy.

SIADANIE
Siedzi samodzielnie i pewnie.

CHODZENIE
Chodzi trzymane za rączkę ale robi pierwsze kroki, dość niepewne na szerokiej podstawie. Traci jeszcze przy tym równowagę. Warto podkreślić, że tylko 60% dzieci zaczyna chodzić w swoje pierwsze urodziny. Zdolność tą dziecko może osiągnąć indywidualnie nawet do 15-16 miesiąca życia.

CHWYTANIE
Podaje przedmiot do ręki

PERCEPCJA
Wrzuca mały przedmiot przez wąski otwór

ZACHOWANIA SPOŁECZNE
Bawi się w „łapanego” uciekając przed mamą.

WYDAWANIE DZWIĘKÓW
Nazywa przedmioty i czynności łącząc 2 sylaby: „hau-hau” – piesek, „kwa-kwa” – kaczka.

ROZUMIENIE MOWY
Reaguje na polecenia: podaj mi, chodź tu.

12 MIESIĄC – SYGNAŁY OSTRZEGAWCZE W ROZWOJU

U – nie wkłada wypuszczając z dłonie małych przedmiotów do większych np.: klocka do kubka, nie naśladuje demonstrowanych czynności: np. mieszania łyżeczką, bazgrania ołówkiem, nie wymawia słów: mama, tata, nie rozumie poleceń np.: daj lalę
E - nie reaguje niepokojem na nieznane osoby i miejsca, nie rozumie zakazu „nie wolno”, nie wyraża swoich potrzeb inaczej niż płaczem
R – nie stoi samo nawet przez moment, nie robi paru kroków z podtrzymywaniem, nie chwyta drobnych przedmiotów z udziałem kciuka.

Jeśli roczne dziecko nie próbuje siadać, stawać i chodzić z pomocą, mówić i naśladować czynności jest to sygnałem poważnych zaburzeń rozwoju.

Materiały źródłowe

T. Hellbrügge, J., Hermann von Wimpffen: Pierwsze 365 dni życia dziecka. Fundacja na Rzecz Dzieci Niepełnosprawnych, Warszawa 1992.

M. Dyga-Konarska, A.Bielawska: Sygnały ostrzegawcze w rozwoju psychoruchowym dziecka do lat 3. Informator dla pediatrów i rodziców. Warszawa 2000.

M.Rybakowa, O.Torbus: Kryteria oceny rozwoju psychoruchowego dziecka w wieku od 0-3 lat i fizycznego do lat 18. W: Wybrane problemy pediatryczne w praktyce lekarza rodzinnego. Red.: I.Norska-Borówka, W.Lukas. ŚAM 1999.
(5)
Autor/autorzy opracowania:

dr med. Małgorzata Rusek-Zychma, specjalista pediatra

ale teraz mam pytanie kiedy rodzica powinno coś zaniepokoić, czy jak nie robi czegoś np w 7-8 m-cu czy czekać właśnie do 12

Kasiu, mysle ze intuicja rodzicielska przede wszystkim. ja teraz tak sie skupiłam na odzywianiu i leczeniu skory Agi plus infekcje wczesniejsze, ze
zaniedbałam ruchowy rozwoj tzn wizite u reha.
masz racje konsultacja u specjalisty jest wazna chocby po to by rozwiac nasze wątpliwosci.

ale teraz mam pytanie kiedy rodzica powinno coś zaniepokoić, czy jak nie robi czegoś np w 7-8 m-cu czy czekać właśnie do 12

Ja zaczełam się niepokoic gdy mój syn w wieku 9 miesięcy odbiegał od "normy", zaczełam wówczas dopytywac lekarzy. W wieku 1,7 miesiąca juz było wiadomo, że mamy problem. W wieku 2 lat dostalismy pełna diagnozę.

Niestety wszystko rozciąga sie w czasie bo u specjalistów terminy....

Moja mała gada jak najęta, jak jesteśmy na zakupach nadaje na cały sklep, mąż nie ma problemu by odnaleźć mnie między regałami :))))
Ja się cieszę że wiedziona swoim nosem zaczęłam wcześniej działać u rehabilitantów/ Pediatra mówiła - spokojnie, do 6 mca minie. G... minęło. A każdy rehabilitant potwierdzał tylko że po 6 mcu mała wpadła by w taki nawyk że wyciągalibyśmy ją z niego dłuuugo. Dziś na ćwiczeniach mieliśmy ogromny przełom. Klęczała, raczkowała (z pomocą), siedziała, podpierała się. Mistrzostwo, byłam z niej naprawdę dumna. Warto wydać te parę złotych więcej by zobaczyć takie efekty.

Poruszyłyście temat, który jest u mnie czasie. Tydzień temu poszliśmy z Anią do lekarza specjalisty rehabilitacji. Stwierdziła, że od pasa w dół jest rozwinięta jak 6-cio miesięczne dziecko (a ma już 8,5 m-ca). Ania nie siada, a posądzona leci na boki i nie próbuje nawet się podpierać. Dostaliśmy skierowanie na rehabilitację (wolne terminy są za 13 m-cy !sic!) i zalecenie, by udać się. na wizytę do neurologa. Jak na złość dzien po wizycie wyjechaliśmy na urlop,więc wszystko się nam odwlecze w czasie. Mam wyrzuty sumienia, że nie bylam dość czujna. Wszystko przesłoniły mi wychodzące zęby Ani (ma ich 8), czemu towarzyszyły problemy ze spaniem i marudzenie. Martwię sie,że jest już zbyt późno...

Asiu nie martw się, no co Ty Ja śledzę od jakiegoś czasu też wątek Maluchy 1-3 i tam często dziewczyny piszą o mowie, są dzieci, które koło roku mówią już mama, tata, baba itp., ale to nie jest normą. Obserwuję też dzieci moich koleżanek, jest kilka z rocznika Jasia, wszystkie starsze, mają już skończone roki (jakkolwiek śmiesznie to brzmi ) i tylko dwóch chłopców używa takich zwrotów. Jaś jakiś czas temu miał etap "mamammamama" "babababababa", ale mu minęło i teraz znów gada tylko po swojemu, ale w jego wieku nie zamierzam się tym kompletnie martwić.

Asia, mój Franio długo nic nie mówił juz ci zresztą pisałam :)
On się skupił na rozwoju ruchowym bo mając 8,5 miesiąca zaczął samodzielnie chodzić.
Ale z mowa był daleko w tyle, m gadał po swojemu ale nie było to do nieczego podobne.
Mama powiedział pierwszy raz w dniu swoich pierwszych urodzin!
Ale jak mając 1,5 roku zaczął powoli powtarzać słówka to przeskoczył niejedno dziecko które wczesniej zaczynało mówić :)
Tak wiec luzik :)
Mowa na tym etapie to naprawdę nie ma co się martwic :)
I nie trzeba latać po specjalistach :)
Co innego jeśli chodzi i rozwój ruchowy bo tu to warto działać a wiadomo ze im szybciej tym lepiej.

Justyna+ my zaczęliśmy rehabilitację ok 10 mc życia (Misiek nie siedział samodzielnie, pełzał zamiast raczkować) i szybko nadgonił...także jeśli zaczniecie niedługo to spokojnie nadrobicie

Girloyboy a może zróbcie wcześniej test - zostawcie małą z babcią na kilka godzin/ ewentualnie na noc tak abyście w razie czego zawsze mogli do niej jechać, wiesz może wcale nie będzie źle...Mikołaj pierwszy raz został z dziadkami na noc w Sylwestra (wcześniej zostawał po kilka godzin w dzień gdy musieliśmy załatwić coś sami) czyli jak miał 10 mc...przespał całą noc i nawet fajerwerki go nie obudziły teraz też co jakiś czas jeździ do jednych albo drugich dziadków na weekendy i z tego co wiem/ widzę bawi się u nich świetnie, noce przesypia dokładnie tak jak w domu, więc nie sądzę żeby miał z tego powodu jakąś traumę...w końcu nie powierzam go obcym osobom, tylko kochającym (baaardzo mocno) dziadkom

Sardynka85 - dzięki za słowa otuchy :) Mam nadzieję, że nam pójdzie rownie sprawnie, jak Wam.
Mk28dni - na rehabilitację oczywiście pójdziemy prywatnie. Nowy Sącz nie jest dużym miastem i nie ma tu zbytniego wyboru jeśli chodzi o rehabilitację. Moja koleżanka ma córkę z porażeniem mózgowym i tez musi wspomagać się prywatnymi rehabilitacjami. Dla mnie to absurd, ale niestety tak to wygląda w praktyce. Dziękuję Ci za rady. Spróbujemy wbić sie na NFZ do neurologa.

Dziewczyny spokojnie, jeśli was coś niepokoi to idźcie do specjalisty, ale pamiętajcie że każde dziecko ma swoje tempo.
Salinos, ja bym poprosiła pediatrę o skierowanie do lekarza rehabilitacji, on oceni czy Dominika potrzebuje reha. Moja Ninka też miała tyły, bo zaczęła raczkować jak miała 10 m-cy, ale wtedy była już pod opieką rehabilitantów. Jeżeli dziecko nie ma patologicznych odruchów, to neurolog nie jest potrzebny, myślę żę wtedy lekarz od reha wystarczy.

No i dobrze też bym tak zrobiła

kachaw: Nasz mówi cały czas a z takich zrozumiałych przez nas rzeczy to tata i gej resztę po swojemu
ps proszę uprzejmie tych dwóch słów nie łączyć

Za późno! Połączyłam zanim doczytałam, żeby nie łączyć Kasia!!!!! Jesteś niemożliwa. Co ja się naśmiałam, to moje :)

TEORKA: Ona mając 9 miesięcy była zupełnym naleśnikiem. Żabą rozjechaną przez konwój TIRów

Doczytałam TO i majty mam do prania

Kasiu, Asiu "you made my day"


A co do poruszanych tematów, ja tam nie mam ciśnienia, że Anielka powinna robić TO czy TAMTO. Dzieć idzie swoim tempem, na relaksie, spoko luz :) Ale być może tak mam, bo córa jakoś tak fajnie idzie z rozwojem. No może nie gada dużo (w sensie, że nie gaworzy cały czas czy coś), ale jak zapiszczy to cała kamienica Ją słyszy :)
Na razie to cieszymy się, że zębolce wychodzą łagodnie. Mamy ich już 5 sztuk! Szaleństwo

Justyna u nas w mieście rehabilitacja w kilku dużych fundacjach ze skierowaniem jest darmowa. Może jeszcze popytaj, no chyba że u was faktycznie tak słabo to wygląda i nie ma gdzie uderzyć :(
Rehabilitantka najlepiej oceni czy trzeba coś podgonić czy można spokojnie czekać :)

Teo masz rację nic na siłę, ale dobrze jest trzymać rękę na pulsie, u mojej Ninki dopiero lekarz zauważył że coś jest nie tak i skierował ją na ćwiczenia, szybko nadrobiła zaległości. Moim zdaniem wizyta u lekarza nie zaszkodzi, by sprawdzić czy wszytko jest okey, tak jak chodzimy z naszymi dziećmi do dentysty po to by sprawdzić czy zęby zdrowe a nie gdy już zobaczymy ciemny ślad na zębie, tak samo chodzimy czasem na kontrolne wizyty z dziećmi.
Nie zgodzę się do końca, żę nie przeoczymy jakiś problemów u naszych dzieci, bo jest coś takiego jak syndrom zaprzeczania u rodzica, u nas w rodzinie, dziecko nie mówiło, słabiej się rozwijało i nikogo to nie dziwiło, ja wtedy byłam mała, matka powtarzała a wyrośnie, nie była u nikogo, nie sprawdziła i teraz jest za późno. Ma w domu 20 letniego syna na bank z cechami autystycznymi, nie skończył szkoły, siedzi w domu i prawdopodobnie do końca życia będzie tak żył z mamusią a jak jej zabraknie to młodszy brat będzie musiał się nim zająć
Dobra uciekam na spacer

TEORKA: Ja wiem ?
Moim zdaniem właśnie matka ma intuicję, która jej zwykle raczej nie zawodzi.

ja też się z tym zgodzę, bo taką mamą jestem ale są mamy - moja koleżanka na przykład - które rzeczywiście wszystko potrafią sobie ładnie wytłumaczyć i nie widzieć problemu.