kachaw: czy tak jest już przy karmieniu czy tylko u mnie tak było.

no u mnie bardzo sie chciało pić

MrsHYDE
"Dudzianku w USA takie duze pompy medeli tez funkcjonowaly, kilka lat temu moja siostra miala ze szpitala wypozyczona identyczna, te co ty pokazujesz sa po prostu do kopiunia a ta duza jest profesjonalna moze bardziej na zasadzie "do uzytku szpitalnego""

on nigdy nie widzialam takiej;
ja dostalam ze szpitala taka reczna medela ale sie szybko zepsula;

DUDZIANK ,wiesz, co szpital i kraj to inaczej mowia.

Tu w polskim artykule jest napisane ze w pierwszym miesiacu zycia tak moze byc, bo to sie dopiero normuje. W ksiazce "Pierwszy rok zycia dziecka" (a jest to, ksiazka amerykanska) jest napisane, ze dzieci karmione piersia maja kupke od jasnozoltych do zielonych. O alergii najczesciej swiadczy duza ilosc sluz lub krwi. Mojej pediatrze tez mowilam o tych kupach i tylko potwierdzila. jak widac rozne sa szkoly

TEORKA a wyobrazasz sobie jak ja byla w 35 tygodniu ciazy i trafilam do szpitala ze wczesnymi kurczami i kazali mi wypijac 5 litrow wody...........myslalam ze pekne,ubikacja to bylo miejsce nr.1 hehehehe..........
ale udalo sie-powstrzymano skurcze,ale jak wrocilam ze szpitala to wygladalam jak balonik;

To prawda i jest to rzeczywiscie bardzo smutne ze nie pomaga sie mlodym matkom przy rozwijaniu laktacji,brak jest w otoczeniu osob ktore wspieraja!
Tutaj W Usa w szpitalu mialam wspaniala kobiete ze szkoly rodzenia ktora pomagala mi przy karmieniu piersia,byla u mnie kikanascie razy,do tego wsparcie moje mamy i jest sukces;
ale nie kazdy ma taka pomoc;

a mi wczoraj pjwily się pierwsze kropelki siary i cieszyłam się jak gwizdek. Mój mąż się ze mnie śmiał. A ja powoli zaczęłam schizować, że nie będę mieć pokarmu.

To indywidualna sprawa. Ja nie miałam przed porodem w ogóle.

To pewnie trochę tak samo jak z ruchami , u jednej pojawią się wcześniej u drugiej później ...

Ja też nie wiem, co to jest siara. Przy pierwszym dziecku mleko (nawał) pojawiło się dopiero 5. dnia po porodzie, ale miałam w głowie pokazowe piłeczki za szkoły rodzenia obrazujące nam, jak maciupeńki jest żołądek noworodka, pomogło na psyche. Przy drugim miałam już taką naturalność w karmieniu, że jakoś nie pamiętam ani nawału, ani paniki. Owszem, pojawiło się jedno zapalenie piersi, ale daliśmy mu radę.

Jestem ssakiem i dobrze mi z tym .

Dla mnie ten terror to: przymus karmienia piersią w szpitalu nawet jak matka tego nie chce oraz brak kompetentnych położnych w zakresie karmienia piersią.

Melodie: Dla mnie oznaką terroru jest taka postawa osoby, która za wszelką cenę chce udowodnić innej, że karmienie piersią jest najlepsze i że ta druga osoba musi w to uwierzyć. Nie wystarczy tej osobie, że sama karmi, musi wszystkich innych przekonać, że tak należy robić. Ja sama karmiłam krótko, bo tylko 3 miesiące. I wcale nie chciałam dłużej.

Zgadzam sie w 100% z Twoja wypowiedzia. Ja bardzo chcialam karmic piersia jednak mialam sutki wklesle a polozne zamiast mnie nauczyc jak sobie z tym radzic zalecily sztuczne dokarmianie...Przyd rugim malenstwie nie bede juz taka durna....

To ja się podzielę moimi spostrzeżeniami nt. terroru laktacyjnego, który jak dla mnie wcale mitem nie jest.

To,że będę karmić piersią wiedziałam od zawsze. Była to dla mnie oczywista oczywistość. Na swojej liście wyprawkowej miałam akcesoria związane z KP tj. laktator(mimo,że sporo osób mówiło,że to bezsensowny zakup), woreczki do zamrażania pokarmu, silikonowe nakładki na brodawki, wkładki laktacyjne. W sumie kosztowało mnie to ok. 500 zł. Nie sądzę,żeby takie pieniądze wydawało się "bo może będę karmiła piersią". Na liście zakupów nie miałam nawet butelek, bo po co mi one?
Wiedziałam też z czym się wiąże KP. Wiedziałam o wyrzeczeniach dietetycznych, wiedziałam,że mleko mamy nie zapycha tak jak MM i w związku z tym może być konieczność częstszego karmienia. Wiedziałam o takich rzeczach jak zastoje pokarmu, zapalenie piersi, zmacerowane/poranione brodawki. żadna z tych rzeczy nie była w stanie mnie zniechęcić do KP. W swojej głowie wręcz pisałam scenariusze,że te problemy mnie na pewno nie dotkną.

Synka urodziłam w szpitalu przyjaznemu dziecku. Oznacza to bezwzględny nakaz karmienia piersią i absolutny brak możliwości dokarmiania "dla kaprysu".
Niestety okazało się że nie miałam w ogóle pokarmu. I "w ogóle" w tym przypadku oznacza dokładnie to samo co nic czy zero. I nie liczyłam tu na 100 ml mleka. Chciałam zobaczyć choć te kilka kropelek. Niestety...
Moje dziecko pierwsze dwie doby nawet nie płakało, wręcz darło się w niebogłosy. Sygnalizowałam,że coś jest nie tak,że nie mam pokarmu,że dziecko jest głodne. W odpowiedzi słyszałam to "magiczne" stwierdzenie- "na pewno ma pani pokarm, dziecku na początku wystarczy kilka kropel".
W trzeciej dobie przyszła do mnie doradczyni laktacyjna i okazało się,że na pewno nie mam ani kropli pokarmu. Zapadła decyzja o dokarmianiu dziecka metodą "strzykawką po palcu"(żeby broń Boże dziecko nie przyzwyczaiło się do smoczka). Oczywiście stosowałam się jednocześnie do wskazówek, które miały pomóc rozkręcić laktację. Okazało się też,że Wojtuś od momentu,kiedy zaczął być dokarmiany uspokoił się i przede wszystkim w końcu zaczął spać a nie drzemać w przerwie między płaczami(widać nie każde dziecko nie musi jeść po porodzie)

Wróciliśmy do domu, pokarm się pojawił jednak na początku w małych ilościach więc Wojtuś dostawał dodatkowo MM. Po tygodniu ku mojej olbrzymiej radości zaczęłam go karmić samą piersią. Poszliśmy na kontrolę wagi i okazało się,że w 1,5 tyg przybrał zaledwie 130 gr. Paniki nie było, mieliśmy to skontrolować na następnym ważeniu. Za kolejne 1,5 tyg waga pokazała na plusie 150gr. Łącznie w 3 tyg Wojtuś przybrał 280 gr czyli zdecydowanie za mało.
Dodam,że moje dziecko było karmione na żądanie i miało pierś tak długo jak chciało. Sprawdzona była też jego technika ssania i ta była bez zarzutu.
Postanowiłam sprawdzić ile mam pokarmu no i okazało się,że ściągam ok 30-40-50 ml.
W związku z tymi ilościami i słabymi przyrostami na wadze dostałam nakaz dokarmiania dziecka. Kolejna kontrola wagi była już bez zarzutu.

Postanowiłam działać,żeby zwiększyć ilość pokarmu. Chciałam znów wrócić do samej piersi. Trudność polegała na tym,że moje dziecko chętnie ssało pierś do momentu, kiedy jej nie opróżniło. Potem zdecydowanie robić tego nie chciał. Tak więc ja stymulowałam się laktatorem i udało mi się zwiększyć ilość mleka do 70-80-90 ml.
Niestety nie mogę przekroczyć tej granicy 100ml...
Próbowałam wszystkich znanych mi sposobów na zwiększenie ilości mleka. Na próżno...

Pojawiłam się na tym forum, zasygnalizowałam problem. W odpowiedzi czytałam:
-przystawiaj często dziecko, mimo że wspominałam,że dziecko jest często przy piersi,
- laktacja jest w głowie , w mojej była od zawsze,
- ja bardzo chciałam karmić i udało mi się pokonać problemy, myślę,że gdyby mi na tym nie zależało to na pewno nie pojawiłabym się w tym wątku.
- śmieszą mnie argumenty w stylu "mam mało mleka" , czyli,że co? że ja śmieszę osoby,które nie miały problemu z karmieniem? Super, tylko nie bardzo rozumiem po co zabierają głos w dyskusji? Bo teoretycznie to i ja byłam świetnie zorientowana w temacie.
- kobiety zasłaniają się wymówkami "mam mało pokarmu", "mam za chude mleko" po to,żeby mieć wymówkę na to,że przestają karmić - myślę,że gdybym ja szukała takiej wymówki to na pewno nie obnosiłabym się z tym w tym wątku.
- straszysz przyszłe mamy, karmienie wcale nie jest takie problematyczne - tak,rzeczywiście odkąd zostałam mamą postawiłam sobie za punkt honoru obnoszenie się z "ciemnymi stronami macierzyństwa". A co- niech nie myślą,że dziecko to sama przyjemność.

Tylko dwie osoby podzieliły się ze mną konkretnymi radami, wskazując co jeszcze mogę zrobić i rzeczywiście były to rzeczy, o których wcześniej nie wiedziałam.

Dziś mogę napisać- spróbowałam WSZYSTKIEGO na zwiększenie ilości pokarmu i niestety moje piersi nie dają rady. I niestety muszę dokarmiać swoje dziecko.
Biorąc pod uwagę potrzeby Wojtusia i ilość mojego pokarmu pewnie już niejedna kobieta zrezygnowałaby z karmienia piersią. Ja jednak uparłam się,że dopóki moje piersi będą produkowały choćby najmniejsze ilości to w pierwszej kolejności będę podawała moje mleko i nie ma opcji na przejście wyłącznie na MM.

Czym jest terror laktacyjny? Ano tym,że jak idę z dzieckiem do pediatry i mówię,że karmię w sposób mieszany to jestem prawie z błotem zmieszana.
Czym jest terror laktacyjny? Ano tym,że jak pojawiam się na wątku o problemach z karmieniem piersią, który ma na celu wspieranie się to czytam w pierwszej kolejności między wierszami,że KP jest super(tak jak bym o tym nie wiedziała) a moje dokarmianie to pewnie moje lenistwo i chęć wykręcenia się z KP.
Czym jest terror laktacyjny? Ano tym,że osoby, które nie mają pojęcia o problemach z karmieniem próbują za wszelką cenę "udowodnić" mi,że na pewno należę do większości, która nie ma problemów z karmieniem. Tylko ciekawa jestem skąd się ta mniejszość wzięła? Widać jednak nie w każdym przypadku jednak KP jest tak "bezproblemowe".

I tak na koniec...
Szlag mnie trafia jak czytam,że jeśli KP będzie się wiązało z wyrzeczeniami dietetycznymi to ktoś skróci czas karmienia.
Szlag mnie trafia jak czytam o osobach, które rezygnują z KP bo nie mogły jeść smażonych rzeczy.
Szlag mnie trafia jak czytam,że ktoś rezygnuje z KP bo przy współżyciu mleko leci z piersi.
Szlag mnie trafia jak czytam o osobach,które będąc w ciąży w ogóle zastanawiają się czy od razu po narodzinach nie zacząć od MM bo KP jest niefajne.
Szlag mnie trafia,że jestem potraktowana na równi z tymi osobami tylko dlatego,że na tym wątku podzieliłam się swoim problemem szukając rozwiązania...

bladykot: [/quote][quote=bladykot]przymus karmienia piersią w szpitalu nawet jak matka tego nie chce

Jeśli matka nie chce karmić, to przynajmniej powinna zostać poinformowana przez personel, co traci dziecko i ona sama, bo takie decyzje często są nieprzemyslane albo wynikają ze strachu czy obawy - nie poradzę sobie.

Melodie, bardzo często zgadzam się z Tobą , ale tu:

Melodie: chce udowodnić innej, że karmienie piersią jest najlepsze

Będę bronić rękami i nogami zdania, że kp jest dla dziecka najlepsze.

Melodie: ta druga osoba musi w to uwierzyć

Dziś to już nie kwestia wiary, a wiedzy.

A nie uważacie dziewczyny, że karmiłam zbyt krótko? :-P Przecież mogłabym karmić z powodzeniem do teraz.

Jaheira: Szlag mnie trafia jak czytam,że jeśli KP będzie się wiązało z wyrzeczeniami dietetycznymi to ktoś skróci czas karmienia.
Szlag mnie trafia jak czytam o osobach, które rezygnują z KP bo nie mogły jeść smażonych rzeczy.
Szlag mnie trafia jak czytam,że ktoś rezygnuje z KP bo przy współżyciu mleko leci z piersi.
Szlag mnie trafia jak czytam o osobach,które będąc w ciąży w ogóle zastanawiają się czy od razu po narodzinach nie zacząć od MM bo KP jest niefajne.

Zgadzam się w całej rozciągłości. Dodam tylko, że jem wszystko i dziecku nic nie jest. Dieta eliminacyjna nie ma sensu, jesli dziecku nic nie dolega. Smażone potrawy zaczęłam jeść też dość krótko po porodzie. Dziecko, które ma objawy alergii, powinno być karmione piersią jak najdłużej.

No to ja trafiłam na normalny szpital, bo nie było nacisków w żadną stronę. Ale po CC podali małej mieszankę, bo ja nie mogłam w ogóle się podnosić i nie miałam jak jej przystawić. Dopiero na drugi dzień ją karmiłam. Początkowo podawali jej trochę mieszanki, dopóki nie pojawiło się u mnie mleko. Musieliśmy je zakupić, bo szpital nie miał swojego. I wokół mnie też nie było osób, które by naciskały na taki lub inny sposób karmienia. Po tych 3 miesiacach okazało się, ze mała ma skazę białkową i przeszłyśmy wtedy na preparat mlekozastępczy i była nim karmiona do 12 mż.

Ja walczylam z karmieniem 2 tyg w szpitalu po porodzie. Probowalam kapturkow,sciagania itd. Za kazdym razem mialam problem bo zamiast dziecko przystawiac do piersi to ja piers przystawialam do dziecka.Mala nie mogla zassac sutka i plakala a ja razem z nia. Jak poprosilam polozna zeby dala malej mm bo ja musze sciagnac a ta sie darla w nieboglosy to uslyszalam ze nie ma problemu za to zaraz przyszla druga,ktora zaczela wrzeszczec na mnie ze powinnam sobie lalke kupic a nie wychowywac dziecko. Staralam sie bo z wielkim trudem przychodzilo mi sciaganie mleka,za kazdym razem plakalam kiedy nie moglam malej dac piersi a polozna stala i krzyczala ''czemu pani placze-prosze karmic'' pol godizny zjamowalo mi zeby mala zlapala sutek az neonatolog stwierdzila,ze mala zaczyna duzo spadac z wagi i po dwoch tygodniach przestawilam ja na mm. Kiedy wrocilam z cora do domu chcialam znowu zaczac karmic piersia to uslyszalam od tesciowej ''po co Ci to?teraz zaczynasz szkole i bedziesz latac i sciagac co chwila''. I ja jej glupia posluchalam. No coz czlowiek sie uczy na bledach. Mialam bardzo duzo pokarmu i bardzo zaluje ze jednak nie udalo mi sie karmic piersia. Teraz za to wiem co przy nastepnej ciazy robic zeby zniknal problem z wkleslymi sutkami (sa ponoc nakladki,ktore pomagaja wyciagnac sutek)naklada sie je w ciazy i po porodzie....

luczynka: Nie ponoć, a są. Mnie bardzo pomogły (jeden sutek mam wklęsły, drugi płaski - też miałam problemy z karmieniem na początku).

Tylko ze wtedy o tym nie wiedzialam a pewnie by mi pomogly....

Każdy fundamentalizm jest groźny i tyle.
Od długiego już czasu unikam wizyt u pewnej znajomej, która na wieść, że karmiłam Maję 14 miesięcy, zaserwowała mi informację, że "powyżej pół roku to już patologia". Zawsze mnie zresztą fascynowało, że to głównie pokolenie mojej Mamy na widok przystawiania 17-miesięcznego Emila spogląda na mnie z litością i współczuciem...

Josaris: Nic dziwnego, bo to pokolenie wykramiło swoje dzieci mlekiem modyfikowanym.

Np. moja mama mnie. i tylko mi marudzi jak to ciężko było dostać mleko Humana...

ja też chciałam karmić piersią... tymczasem doświadczyłam - co absurdalne - niemal jednocześnie "terroru laktacyjnego" i "terroru butelkowego"...
po planowanej cc (przed rozpoczęciem akcji porodowej) - ze względu na wskazania medyczne - nie miałam pokarmu... ale chciałam walczyć... prosiłam, by córce po porodzie nie podawano butli z niczym... nie uszanowano tego... zanim do końca mnie wybudzono (cc w znieczuleniu ogólnym - były przeciwskazania do innego) mała dostała butlę z glukozą, a niedługo potem z mm... jak tylko dostałam dziecko już po przewiezieniu z porodówki (mniej więcej 3 godziny po porodzie), nie potrafiłam jej przystawić do piersi... mimo próśb - zarówno moich, jak i męża - żadnej pomocy nie otrzymałam... to znaczy my tak twierdzimy... bo wersja personelu była taka, że pomogli dając małej butlę z mm... bo dostała kolejną... sama zresztą w końcu ją podałam... dlaczego? bo moje dziecko tak płakało, że doszło do duszności :( i konieczna była pomoc lekarska... wielokrotnie prosiłam położne o pomoc... pytałam o doradcę laktacyjnego... problem w tym, że w naszym szpitalu nie ma kogoś takiego (gorzej, bo w naszym mieście też nie, więc nie było np opcji takiej, że mąż prywatnie poprosi kogoś takiego i mi dowiezie do szpitala)... a co słyszałam od położnych na moje prośby o pomoc w przystawieniu dziecka bo sobie nie radzę, bo nie wiem jak? wielokrotnie usłyszałam tą samą odpowiedź - "no niby jak ja mam pani pomóc?" "czego pani chce? za panią mam karmić?" "pani przystawia i się nie cacka" "karmienie jest w głowie" "czego ryczysz zamiast karmić" itd itp... próbowałam ściągać pokarm laktatorem - ilości były niewielkie ale córa zawsze dostawała to mleko... niestety, nie udało się rozkręcić laktacji... mała nie potrafiła też się odpowiednio przyssać... mimo wielokrotnych prób... i w tym samym czasie, oczywiście wielokrotnie usłyszałam "co z ciebie za matka że nie umiesz dziecka wykarmić" itd itp.
innym problemem w szpitalu w którym rodziłam był taki, że dzieci mm karmione były o stałych porach i nikogo nie obchodziło to, że dziecko nie jest wtedy głodne, albo chce dostać mleko wcześniej... nie było takiej opcji... ileż to razy płakałam razem z córką, która darła się z głodu, a położne nie przynosiły mleka, bo dostawały je z kuchni o określonych porach... powiecie, że ktoś mógł mi przynieść mieszankę z domu... tak... próbowaliśmy tego... jak tylko zobaczyli że tak robię, była dzika awantura i zagrożono, że wypiszą nas, przy czym będzie zaznaczone, że zrobiłam to na własne żądanie...
nie piszcie, że nie mieli takiego prawa - byłam tak wykończona psychicznie, że zwyczajnie się załamałam i mimo tego, że eM "negocjował z ordynatorem, nie karmiłam sama mm... mimo, że z tego co mi przekazano położne dostały polecenie odczepienia się od nas... byłam kłębkiem nerwów... a położne bynajmniej się nie odczepiły tylko dalej zachowywały się tak samo... tylko dwie były "normalne" i na ich dyżurach byłam znacznie spokojniejsza... nie piszcie, że mogłam rodzić gdzie indziej, bo nie mogłam... ze względu na mój stan zdrowia (nie związany z ciążą) nie wchodził w grę poród w innym szpitalu...

Talinka: Np. moja mama mnie. i tylko mi marudzi jak to ciężko było dostać mleko Humana...

To akurat jest prawda,ze trudno bylo je dostac. Ja jestem 90 rocznik i urodizlam sie w 7 miesiacu ciazy,rowniez bylam na mleku Humana z tym,ze mialam o tyle latwiej bo moja babcia byla lekarzem....

Talinka: Wiem, że trudno - ale moja mama mnie o tym truje ciągle, a jak jej mówię, że chcę karmić piersią, to mi odpowiada - "nie wiadomo czy będziesz miała pokarm" - i jak tu się zachęcić do karmienia?

OJ tam sie przejmujesz,Talinka luzik ;)

Anne76, współczuję przeżyć, to straszne, że takie szpitale w ogóle jeszcze istnieją. Nie chcieliście złożyć skargi na piśmie u dyrektora? Albo zawiadomić Rzecznika Praw Pacjenta? To niedopuszczalne, żeby tak kogoś traktować

anne76 wspolczuje Ci,powinnas gdzies to zglosic,jak tak mozna traktowac czlowieka;