Cześć dziewczyny. Piszę do Was bo w zasadzie nie mam się komu wyżalić. Jestem 2 lata po ślubie. Od roku w naszym małżeństwie zaczęły się kłótnie. Najpierw o pierdoły. Mówiłam mu że mało robi w domu. Prosiłam żeby posprzątał pamiętał o psie ( dużo pracowałam) bo ja nie bardzo miałam czas. Prośby nie skutkowały za to znalazł sobie grę internetową, która zajmuje mu jakieś 5 godz. w ciągu dnia i często z 2 godz. w nocy ( wstaje np o trzeciej nad ranem ) Miesiąc temu stwierdził że musi się spotkać z kolegami z tej gry. Zobaczyć ich tak na żywo. Wyjechał. Impreza przedłużyła się do tygodnia. Cały czas pili. Właśnie kolejny problem, który został poruszony w kłótniach to coraz większe ilości wypijanego przez niego alkoholu kompletnie bez okazji. Ponieważ to ja czułam się winna postanowiłam coś zmienić. Przestałam brać nadgodziny w pracy. Sprzątam,gotuję, piorę stałam się kurą domową. Zaczęłam jeszcze bardziej dbać o siebie. Nowe kosmetyki, fryzjer, solarium. żeby było dobrze, żebym była fajną żoną i piękną kobietą. Powiedziałam też mężowi na spokojnie co mnie denerwuje i co chciałabym żeby zmienił w swoim postępowaniu. I co ? Stwierdził 2 dni temu że idzie z kolegami z pracy na 3 godz. na piwo. Wrócił nad ranem. Zrobiłam awanturę. Powiedział mi że powinnam być bardzo zadowolona bo były tam takie cudowne kobiety a on żadnej nie przeleciał i o co ja mam pretensje. Przecież jest taki wspaniały i ma takie zasady! Powiedziałam że niestety przestaje mu ufać. Nie chodzi tylko o kobiety, ale także o życie codzienne, w którym czuję że jestem sama i nie mam już żadnego oparcia. Powiedział mi że w takim razie chce rozwodu bo on nie może być z kobietą, która mu nie ufa i że powinnam się wstydzić swojego zachowania!
Powiedzcie mi co ja robię źle?
Czuję się skrzywdzona a on oczekuje,że to ja go będę przepraszać.
Próbowałam z nim porozmawiać to powiedział mi,że ogląda film i żebym mu nie przeszkadzała.
W całym tym temacie nie chodzi głównie o alkohol bo nie pije codziennie, ale o to że kompletnie nie mogę się z nim dogadać.
Czy dobra żona to taka co sprząta gotuje i siedzi cicho?
Ja nigdy taka nie będę. Oczekuje od drugiej połówki podziału obowiązków, wsparcia a on mówi mi że i tak dla mnie dużo robi bo jego koledzy to nawet w powie tak się nie starają. Może dlatego tak wielu jest rozwiedzionych.

Wyżaliłam się trochę mi lżej.
Na pewno go nie przeproszę-mam swój honor!

Napiszcie co o tym sądzicie bo ja już nie wiem co mam ze sobą robić?
_________________

ty się starasz a on ma to w nosie....
raczej z takim facetem nie chciałabym dalej żyć...

viki...piszesz że jesteście 2 lata po slubie. Ajak długo znaliście się przed ślubem? Czy widziałas jak on zachowuje się w rodzinnym domu? Czy pomagał rodzicom, matce w obowiązkach?

Znaliśmy się półtora roku ale nie mieszkaliśmy ze sobą. On mieszkał w internacie więc nie ma co porównywać do normalnego domu. Jego rodzice mieszkają 400 km ode mnie i byłam u nich 3 razy. U mojej mamy w tym czasie stwierdzono śmiertelną chorobę i to mnie tak chyba zamroczyło. Nie chciałam być sama.

Z jednej strony dziewczyny mają sporo racji, w tym co piszą. Współczuję takiej niemiłej atmosfery w domu, pewnie jest Ci ciężko.
Z drugiej jednak strony, dwa lata temu kochaliście się, wzięliście ślub, więc był jakiś potencjał, dobre chęci, wiara, że się uda - to chyba tak szybko nie ginie
Ja bym się bardzo starała rozmawiać, mimo wszystko, nawet jak burczy i telewizorem się wymawia. Spokojnie, bez płakania. I szybko postarać się o pomoc dla męża - poszukaj u siebie poradni dla małżeństw, zaproś go, czasem trzeba się na nowo nauczyć wszystkiego, a obecność kogoś kto rozładuje Wasze emocje może Wam bardzo pomóc.
Pozdrawiam, i życzę powodzenia!

Ja z doświadczenia powiem, że nie jest ważne jaka to gra - każde uzależnienie tego typu spowodowane jest ucieczką od problemów. Bo przecież małż też i wychodzi na piwko - zamiast na 3h to wraca nad ranem.
Byłam kiedyś z pewnym graczem - jeden problem i gra. Wracałam z pracy i gra. Nic w domu nie zrobione, a potem był jeszcze głodny. Nie wytrzymałam emocjonalnie.
Facet jest niedojrzały emocjonalnie i oczekuje matki, żony i kochanki w 1 a kobieta jest tylko człowiekiem.
Ja bym nie ciągnęła na siłę - młoda jesteś, zastanów się dobrze - bo gdy pojawi się dziecko - to dopiero możesz mieć problem.

fiufiu ale czy wiesz czym jest o-game? albo second-life? znam małżeństwa po rozwodach własnie z przyczyn tych gier...

Hmm... Faceci grają w gry, taka prawda ;) I czasem trzeba im na to pozwolić. Myślę, że sprawa jest tu dużo głębsza. Oparta właśnie o zaufanie. Myślę, że on nie tyle myśli o rozwodzie, co właśnie "straszy".

Od razu zaznaczam, że nie uważam, że ta sytuacja jest z Twojej winy, ale:
Dlaczego nie chodzisz z nim na spotkania?
Dlaczego mu nie ufasz? Bo przecież nie dlatego, że wychodzi?
Dlaczego nie zajmiesz się też (podkreślam też, a nie tylko) sobą dla siebie?

Nigdy nie powiedziałabym mojemu facetowi, że mu nie ufam, ba, z utratą zaufania pewnie skończyłoby się coś więcej :/

Myślę, że jeśli facet ma trochę pomyślunku, to powinniście porozmawiać. Ale nie o tym, co on ma robić, a czego nie, tylko jak Ty, a jak On wyobrażacie sobie życie razem.

Dzięki wielkie za wsparcie !!! Jesteście wspaniali. Idę w środę do centrum kryzysowego-mam dosyć płaczu w poduszkę. Może mi pomogą. W końcu znają się na tym.
Jak nie dojdziemy do porozumienia to się wyprowadzę do koleżanki i pomyślę co dalej.Niestety nie mam już rodziców więc rodzina mi tu nic nie pomoże trzeba działać samemu.
Jeszcze raz wszystkim serdecznie dziękuję.

Witaj Viki.
Oczywiście nie ma gotowych recept na taką sytuację,. Tym bardziej po przeczytaniu kilku postów nieznanej dotąd osoby.
Ale chyba są pewne symptomy zachowań, które da się rozpoznać i pewne zasady, które sprawdzają się w różnych sytuacjach.
Z jednej strony podatny na uzależnienia jest człowiek, który coś w sobie tłumi, zagłusza, przed czymś ucieka.
Z drugiej strony uzależnienie rani wszystkich związanych z tym człowiekiem.
Mężczyźni bywają bardziej podatni na uzależnienie, bo mają skłonność do ukrywania problemów. Bo mówienie o problemach i emocjach jest takie "nie męskie"
I w ten sposób wpadają w jeszcze większe problemy i ranią innych, najbliższych.
Mówienie osobie uzależnionej, że nią jest nic nie daje.
Tak samo jak szukanie winy w sobie i starania jak się zmienić,żeby on sie zmienił.
Najwięcej doświadczeń mają ludzie zajmujący się alkoholikami. Ale ich doświadczenia dają sie wykorzystać także do innych takich sytuacji.

Myślę, że na razie trzeba próbować rozmawiać póki się da. Właśnie w taki sposób jak radził Tom i dziewczyny.

Chyba, że to nic nie da. Wtedy trzeba bronić siebie.
W każdym razie nigdy nie chronić i tłumaczyć uzależnionego, bo to ochrona uzależnienia.
On sam tylko może sobie pomóc, jeśli zobaczy co robi ze swoim życiem, z Waszym życiem, z szansą, którą macie.

Oby zrozumiał to jak najszybciej.

VIKI uciekaj ,rozwod bierz!!!(przepraszan ,ze tak prosto z mostu)...

Jak on w ogóle śmie się tak zachowywać?! Przecież ten koleś nie dorasta do małżeństwa! Albo się bardzo mocno pogubił i tak zatracił, że już nie wie jak to jest kochać swoją żonę. Z obrazu jaki przestawiłaś wynika, że szarpiesz się dla niego a on się zabawia z kolegami chlejąc na umór. Najgorsze jest to, że on nie dostrzega problemu. Wszystko jest w porządku. Tobie serce pęka i zalewasz się łzami a dla niego jest w porządku....

Domyślam się, że zdajesz sobie sprawę z tego jak poważny jest Wasz problem. Żarty skończyły się już dawno dawno temu.

Mimo całej mojej wiary w miłość, w potęgę wybaczenia i wszystkiego co zbliża ludzi do siebie, jeśli będzie to tylko jednostronne to niestety ale nic z tego nie wyjdzie. Musicie razem budować. Najlepiej w modlitwie.
Wiem, że to mogło zabrzmieć dziwacznie, ale to jedyna sesnowna rzecz, która przychodzi mi do głowy. Wasze wspólne rozmowy też są ważne. Musicie sobie bardzo dużo wyjaścić, ale te rozmowy mogą być nerwowe i bolesne. Wspólne modlitwy będą uspokajały Wasze serca i zwracały myśli ku uzdrowieniu Waszych dusz.

Czeka Was bardzo trudne zadanie. Są małżeństwa, które wychodziły z trudniejszych sytuacji. Wszystko w Waszych rękach. Żyjecie w sakramencie i potęga miłości Bożej może tu sporo zdziałać. Twój mąż potrzebuje cudu uzdrowienia i nawrócenia. A ja wierzę w cuda.

Wszystkiego dobrego i dużo siły!

I jeszcze dwa.

Gram od 16-ego Lutego 2006. Budowałem elektrownie, kopalnie, stocznie... rozwijałem badania napędów i badania na co raz to wyższe poziomy... przez pierwsze trzy, może cztery miesiące farmiłem okoliczne planety... do 16-stu godzin na dobę (pracuję z laptopem 10 godzin dziennie). Budowałem flotę, atakowałem, broniłem się. Zostałem imperatorem mojego sojuszu. Wstawałem w sobotę i niedzielę o 5 rano, aby dopaść tych, którzy wypoczywają. Potem dowiedziałem się, ze o 3 w nocy serwer oGame jest resetowany i właśnie wtedy można bezpiecznie atakować (bo wszyscy, którzy także siedzą w nocy zostają wtedy wylogowani, a przy ponownym logowaniu zapala się przy planecie znacznik(*) i widać czy nie trafisz na pułapkę). Dorobiłem się 6 moonów. Poznałem praktycznie wszystkie sztuczki wyłapywania i złomowania wrogich flot. Od 4 dni mam włączony w oGame urlop. Ale gdy zasypiam obmyślam plany ataku. Budzę się w nocy zastanawiając się czy nie trzeba podnieść recyklerów, które jako najwolniejsze statki wracają ze złomowisk w 4-5 godzin po wieczornym ataku... Dzwonię do sojuszników i znajomych z tego Universum, by zachęcać ich do aktywniejszej gry... Nie oglądam już żadnych filmów, nie czytam już moich ulubionych książek (ostatnio wydana Lux Perpetua A.Sapkowskiego leży już 7-my tydzień nietknięta na nocnej szafce). Wiedziałem, że się uzależniłem, ale nie wiedziałem, że aż tak bardzo...

Witam wszystkich,
znajoma podrzucila mi ten link, wiec przeczytalem sobie czesc Waszych komentarzy i z czescia z nich sie nie zgadzam.
Jestem jednym z wyleczonych z uzaleznienia (chyba) i jednym z tych ktorzy mysleli ze sie nie uzaleznia bo to oni rzadza soba a nie jakas gierka.
Na poczatku gralem malo -- max 1h dziennie, ale jako ze nie lubie dostawac po dupie, zaczalem grac coraz wiecej zeby nie dac sie farmic. Jakos udawalo mi sie zachodzic coraz wyzej, stawiac coraz lepsza flote a nawet dominowac w okolicy. Nastepnie pojawily sie pierwsze ST. Dalej to ja rzadzilem gra a nie gra mna...
Pozniej zaczely sie studia a wiec tez poznawanie nowego otoczenia, imprezy kulturalne i libacje alkoholowe, wyjscia do kina, na paintpoll... Nigdy tez gra nie przeszkadzala mi w zwiazkach ani zwiazki w grze. Caly czas czulem ze mam dystans do Ogame. Spalem po 6 -- 10h dziennie -zazwyczaj w dzien -- (wiele rejsow na morzu nauczylo mnie spac o kazdej porze), spotykalem sie z dziewczyna, ze znajomymi, bywalem na wszystkich imprezach...
Kiedy zblizala sie sesja odpalilem urlopy na kontach (uni 9, 15, 34), przestalem bywac na imprezach i wzialem sie do nauki.
Co sie okazalo? Oduczylem sie spac w nocy. Jedyna pora kiedy moglem spac to godziny miedzy 7 a 15. O dziwo godziny wiekszosci zaliczen, egzaminow i pozniej poprawek. Tak wiec wniosek jest jeden -- bronie sie przed wydaleniem z uczelni przez ogame, ktore jak mi sie wydawalo kontrolowalem...

A kobiety? Kobiety w to nie grają? Wydaje mi się, że moja przyjaciółka gra w taką grę, tylko nie pamiętam jak się nazywa - Red Dragon?

Trzymaj się Viki.
Psycholog to dobre posunięcie, bo trzeba mieć kogoś, o kim można porozmawiać i kto pomoże zrozumieć i wzmocnić się.
Nie zmusisz męża , żeby mu zależało na waszym małżeństwie, dopóki sam nie "otrzeźwieje".

Nawiązując do tematu

Dzis dowiedziałam się o wstrząsającej rzeczy. MM siostra właśnie wyrzuciła swojego męża z domu...
Okazało się że ma kochankę , a zaczeło się tak , może inaczej jak to wykryła.
Jej chłop pracuje w innym mieście dojeżdża jakieś 30 km, i pewnego dnia przywiozł tą lafiryndę i przedstawił jako znajomą , była jeszcze parę razy np jako pretekst były zakupy. Ale coś S tknęło, jakiś czas temu jej M mówił żeby zrobiła sobie tipsy u nóg, no i raz laska była i sciągnęła buty a tam tipsy to już ją zastanowiło, poza tym jej chłop patrzył na nią maślanymi oczami i puszył się jak kogut. Dodatkowo laska wypytywała S ile zarabia jej M, jaka ma grupę krwi itd. S zamówiła blingi rozmów i okazało się że z jednym numerem pisał nawet po 50 sms dziennie ! I faktycznie skojarzyła że wszędzie z telefonem chodził, ale mówił że koledzy z pracy piszą.
Powiedziała mu ze wszystko odkryła, dodatkowo ta laska jest w ciaży ale on się wypiera że to nie jego ( laska mieszka z jakimś gachem i dzieckiem), no ale pytanie o krew daje do myślenia. mało tego , wczoraj była w nocy w pracy , przyjeżdża a tam świeżo zgaszona świeczka,kieliszki, i... brokat na łózku. Nie wytrzymała i kazała mnu sie pakować, teraz zamieszkał u swojej mamusi, ale co dalej będzie.... mają 10 letniego syna, teście jeszcze nic nie wiedzą , jak teść się dowie to chyba mu bajpasy popękają. Cały czas o tym myślę , no i co będzie dalej....

To smutne
W ogóle jak on śmiał ją do domu przyprowadzać...

Znam przypadek, że panna się podczas rozstania dowiedziała, że w ciągu niemalże czterech lat związku luby ją zdradził z przynajmniej dwiema kobietami, które spały w ich wspólnym łóżku, w JEJ pościeli. Podłość niektórych ludzi nie zna granic (Ciasteczko, nie łudźmy się, nie tylko facetów, w końcu tej baby nie ciągnął wołami?).

Zuza, moim zdaniem Twoja szwagierka dobrze zrobiła, wyrzucając go z domu. Brrr, nie wyobrażam sobie, jak by się poczuł jej syn, gdyby mu się w nocy zachciało siusiu i wpadłby na tę z tipsami...

Jaka to różnica tylko dla seksu czy nie tylko? Zdrada to zdrada, a nie pół zdrady.

Grałam kiedyś w Ogame. Jednakże nie byłam zbyt dobrym strategiem to mnie parę razy zaatakowali i zezłomowali.
Moja psiapisółka była lepszym strategiem i grała dłużej. Dobrze jej szło, ale ostatecznie zrezygnowała. Głównie grają tam panowie młodsi i starsi. Gra wciąga niesamowicie przyznaję. Kilka osób w moim sojuszu również wstawało w nocy, by puszczać ataki czy robić sf-y.

Viki zaciskam kciuki, aby udało Ci się "uratować" męża, a także Wasz związek.

To czy ktoś wybaczy czy nie to indywidualna sprawa.

Amazonka chodziło mi o to że jak tylko seks to może się opamięta i będzie trzeźwo myślał, jak zakochany, baba może go zwyczajnie wykorzystać i namawiać np do wyczyszczenia wspólnego konta , wyniesienia jakiś rzeczy z domu, bo on będzie wpatrywał się w nią jak w obrazek, bynajmniej na poczatku.
A zdrada jest zdrada , nie ma różnicy , czy po pijaku, czy raz to nie grzech , czy z pożądania , czy z miłosci itd.. Nie ma dwóch zdań.

Zakochanie to tylko emocje, nad którymi można zapanować, chyba że się tego nie chce.
Otwartą sprawą jest to, co zakochany zrobi z tą emocją, prawda?

Nie, uważam, że w imię zakochania warto zostawić rodzinę i pędzić realizować uczucie, nad którym nie można zapanować. Myśląc tak można powiedzieć, że zdrada nie istnieje wcale. Może być tylko nowe zakochanie.

Calkiem niedawno przeczytalam, ze w Paryzu otwarto filie agencji amerykanskiej, zajmujacej sie... dostarczaniem alibi niewiernym malzonkom. W ramach oferty: oficjalne zaproszenia na kongresy/delegacje sluzbowe, fikcyjne rachunki hotelowe, dlugopisy, rachunki z restauracji, az po falszywe wydruki z pensji, gdzie sa zaznaczone "delegacje".

Bylam zszokowana, ze mozna chciec robic pieniadze na czyjejs krzywdzie, i ze mozna sie uciekac do takich forteli, by moc prowadzic podwojne zycie!

Moim zdaniem taka działalność jest nielegalna - choć pewnie ciężko byłoby to podprowadzić pod jakiś konkretny przepis. To normalne oszustwo i taka zdradzana żona, której mężowi ktoś pomagał w ukryciu tego faktu powinna normalnie pozwać tą firmę za naruszenie jej dóbr osobistych i to o słoną kwotę. Nie może być tak, że ktoś zarabia na czymś, co jest powszechnie oceniane jako niemoralne i takie działania wspomaga.