Harpijko- świetnie,że mimo tak długiego porodu masz pozytywne wspomnienie. Co do bólu porodowego... Myślę,że żadna z nas nie zdaje sobie sprawy jaki to ból... Opisywanie go na niewiele sie zdaje- trzeba przeżyc i tyle :)

Z drugim bobasem bedzie juz łatwiej- ból niekoniecznie się zmniejszy, ale przynajmniej człowiek jest świadomy i ma troche inne nastawienie psychiczne- a to wg mnie podstawa sukcesu.

Harpijko popłakałam się jak bóbr. Dzięki, że się z nami podzieliłaś.

Piękny opis, Harpijko. Przykro mi, że tyle się nacierpiałaś przy partych - ja już przy nich nie chodziłam (część przeszłam w wannie, resztę na łóżku przy oksytocynie), więc nie miałam tej "przyjemności". Przebijanie pęcherza też odebrałam jako miłe.

Co do bólu krzyża to mnie mąż przy każdym skurczu masował, może dlatego ich nie było.

Jak się odbyło to bolesne ustawianie główki, jeśli to nie zbyt intymne pytanie?

Patrycjo, każda z nas potrzebuje czasu, żeby "dojrzeć" do takiej opowieści. Mi spisanie jej pomogło w "przetrawieniu" porodu. Pisząc sama ryczałam jak bóbr. Może spróbuj, dla siebie, napisać to najpierw poza internetem.

dziewczynki tak jak z niecierpliwością czekałyśmy na wasze rozpakowanie tak z niecierpliwością czekałyśmy aż opiszecie nam swoje przeżycia....
Ja się popłakałam i za każdym razem jak czytam o waszych porodach to nie boję się bólu tylko chcę by jak najszybciej minąła czas bym mogła zobaczyć i przytulić swoją córcię...a z drugiej strony strasznie się boję czy wszystko będzie ok....
Kochane jeszcze niecałe 6 tygodni i miejmy nadzieję iż ja opiszę swoje przeżycia

Harpijko na cale przeboje i dlugosc chodzenia ze skurczami i tak bylas dzielna. no i jeszcze mialas sile smsy pisac :)

Pati mi tez bylo ciezko opisywac ale przyznam ze mi ulzylo a jednoczesnie wachalam sie czy napisac o naszej zmarlej coreczce ale teraz wiem ze bylo warto wszystkie dziewczyny byly dla mnie podpora i dzis jest mi o wiele lzej

Agulina, będzie dobrze, tyle nas tu przeszło przez poród, ty też dasz radę. Jak mnie w ciąży dopadały takie myśli, to myślałam sobie wtedy - tyle pokoleń kobiet wyrodziło dzieci, to i ja dam radę :)))

CIasteczko, straciłam ok 350ml - tak miałam w kartę wpisane, ale pamiętam mnóstwo krwi, wszędzie, jak leżałam na normalnym łóżku podłączona pod ktg i przy każdym skurczu czułam jak ze mnie wylatuje - myślałam że to wody - a to były pewnie i wody i krew, bo jak wstałam to łóżko to była jedna wielka plama, i po nogach mi ciekło później, eeech - ale kiedy mnie wytarli to nie wiem :))) a brudna nie byłam hehehe. No i przyznam że na koszule tą, w której rodziłam, nie miałam odwagi spojrzeć, wrzuciłam ją szybko do pralki, wyprała się do czysta

HIstorię porodu w wersji pani_wonki zamieściłam w wątku dot. porodów domowych - zapraszam

Pati dzielna bylas duze gratki ze zdecydowalas sie nam napisac

Patrycja dzielna jestes niesamowicie i faktycznie to swoje przeszłas napewno wiecej niz niejedna z nas:)

Kiedyś też to będę przeżywać, ale jakie to piękne

kicia niewiele ci juz zostalo wiec z niecierpliwoscia czekamy na twoja historie...no i zycze porodu bez komplikacji:)

Kicia nie zaprzątaj sobie głowy takimi myślami !!
Będzie dobrze zobaczysz - Ty i Julka jesteście najważniejsze - DASZ RADĘ KOBIETO !!
Wszystkie przecież dajemy - taka nasza rola MAMUŚ ...

Witajcie kobietki. Tak sobie poczytałam wasze opowieści i chętnie podzielę się moją. Co prawda to już prawie 4 lata temu, ale co tam.
Tak więc 18 czerwca 2004 roku poszłam do przychodni na KTG i oczywiście znów wyszło nie tak jak trzeba. Moja gin była na urlopie, więc położna wysłała mnie na KTG do szpitala. Tam podpieli mnie do maszyny i zniknęli na kupę czasu. Miałam dość. Mały dokazywał niemiłosiernie. Wkońcu szanowna położna przyszła sprawdzić i zaraz w pędy po lekarza. Lekarz powiedział, że zostaję w szpitalu (już i tak było po terminie) bo tętno maleństwa czasami za bardzo spada. No to ja z lekko przestraszona mówię, że nie jestem przygotowana na pobyt i muszę jechać do domu po torbę (i jeszcze kilka rzeczy dołożyć do tej torby). Powiedzieli, ze muszę podpisac wyjście na własną odpowiedzialność. Z sercem pod gardłem szybko do domu i z powrotem do szpitala. Kolejny lekarz mnie zbadał, powiedział, że szyjka tylko na 1 cm, ale tak miałam już dłuższy czas. I dawaj trzeci raz na patologię ciąży. Kolejne KTG idealne. Jak zawsze, gdy kładłam się na patologii. Weekend straszne nudy, nic się nie działo. W poniedziałek lekarz spytał, czy chcę jutro octy, bo skurcze na KTG są, a ja ich nie czułam. Zgodzłam się, byłam jednak pewna, że i tak nie urodzę (kilka lasek z tamtąd podłączali nie raz i nie dwa i nic, więc dlaczego miałoby na mnie za pierwszym razem zadziałać. Godzina 7.00, podłączyli mnie pod KTG i pod octy. Ja sobie polegiwałam, poczytywałam gazetkę. Po pół godzinie nagle ból i ciepło między nogami. Zdziwko mnie chapnęło jak nic. Położna sprawdziła, powiedziała, że pękł pęcherz płodowy i zaczął się poród. Skurcze były konkretne. Tylko patrzyłam na KTG kiedy będzie kolejny skurcz. Około 10.00, ledwie żywa trafiłam na kozetke na badanie ginekologiczne. Nie pamiętam ile było rozwarcia, w każdym bądź razie kazali zbierać się na porodówkę. Połżzna mnie zawiozła, zdążyłam tylko wykręcić nr tel do męża, powiedzieć, ze się zaczęło i musiałam się rozłączyć bo szedł kolejny skurcz. Położyli mnie na kozetce na porodówce, podpieli do KTG bo znowu było coś nie tak. Mąż przyjechał, połozna się pyta czy chcę żeby był przy porodzie, ja na to, ze już sama nie wiem i że sam ma zdecydować.Przed porodem strasznie chciałam, żeby ze mną była ale w trakcie już średnio na jeża. Mąż się nie zdecydował hihi. Miałam na prawdę świetne położne. Miłe, mówiły jak mam oddychać itp. Czas leciał mi strasznie szybko. Skurcze zaczynały się od dołu krzyża i rozchodziły się. Trzymałam się wtedy tych uchwytów (bardzo pomagały znieść ból). W pewnym momencie jeden nawet odpadł i położne miały ubaw, że taki chudzielec jak ja wyrwał jeden. Oczywiście go przykręciły ponownie. Na godzinę przed końcem dopadł mnie straszny ból mięśnia zaczynający się od pośladka aż po udo kończąc. Myślałam, ze padnę. Połozne robiły co mogły, masowały mnie, a tu już parte szły. Trzeba było się zaprzeć, a ja nie byłam w stanie zgiąć nogi. Jednak synuś musiał sie wkońcu jakoś przesunąć bp przestał uciskać mięsień i zaczęły się parte. Niestety co małego wypychałm to wracał z powrotem. Miałam dość. Po pól godzinie walki darłam się już i krzyczałam: pękam, umieram. Pękłam nie umarłam hihi. Nie miałam nacięcia. Kiedy przeszła główka, jeszcze jedno parcie i Dawidek znalazł się na moim brzuchu. To było tak cudowne, że już nic się nie liczyło. Żaden ból już nie był istotny. Urodzenie łożyska było dość zabawnym uczuciem. Usłyszałam plusk (wody wyleciało ze mnie tyle, że szok) i po wszystkim. Zaczęli się szykować do szycia. Szycie pomimo znieczulenia było dla mnie koszmarem. Czułam jakby zszywali mnie na żywca. Wytrzymałam tylko dlatego, że tuż koło mnie leżał Dawiduś i patrzył na mnie zdziwionymi oczętami. Przewieźli mnie na poporodową, gdzie dołączył mąż. Ręce to aż mu drżały ze wzruszenia i bał się wziąść małego na ręce hihi.
Podsumowując cały poród trwał dość krótko bo o 14.00 już urodziłam. Ból owszem był duży, ale idzie przeżyć. gdyby nie końcówka powiedziałabym, że było znośnie. Już miesiąc po wszystkim mówiłam, ze mogę rodzić jeszcze raz. Teraz czekam na październik. Ciekawa jestem jak będzie tym razem.
Dla dziewczyn oczekujących na poród mam jedną radę, do której ja sama się dostosowałam. Przygotujcie się psychicznie na ból jakiego jeszcze nigdy nie przeżyłyście. Ja tak zrobiłam i się mile rozczarowałam, bo wcale nie było aż tak tragicznie

Mamadusi będzie na pewno, ale to jeszcze kawał czasu No i tym razem będę rodzić w Ilandii, więc mam lekkiego stracha jak ja sie z nimi dogadam

Patrycjo współpraca jakoś wam wyszła skoro jednak cię rozdwoili hihi. U nas jest podobno jedna polska położna, tylko trzeba by trafić akurat na jej dy żur. Jako coś zacisnę nogi i poczekam do jej dyżuru hihi

Harpijko leżałam cały czas. Najpierw na sali KTG na łóżku, a później na porodówce. Ale jakoś specjalnie na to nie narzekam .
A te twoje ostatnie zdanie to jednocześnie zmroziło krew i ubawiło mnie . Ważne, że jakoś przeżyłyśmy

Jeny ale się spłakałam. Te Wasze opowieści są jednocześnie straszne i wzruszające a i śmiesznych sutyacji nie brakuje. Ciasteczko dobrze, że założyłaś ten wątek przynajmniej wiemy na co się nastawić. W szkole rodzenia opisują wszystko tak pięknie a to się okazuje, że wcale tak nie jest. Wycieńczenie, nerwy... Piękny jest ostatni moment, kiedy słyszymy i widzimy nasze maleństwo. To najbardziej wzruszające.

Lili spokojnie. Dasz radę, tak jak i my. Trochę bólu i po krzyku

DOROTA 27 musze dac rady juz niemam odwrotu:-))))

KWIATUSZEK ja akurat do dentysty sie nieboje chodzic zawse robie wszystko ze znieczuleniem i zazwyczaj wiem czego sie spodziewac.
a z tym oddychaniem to sie obiawiam jak to bedzie bo jak mam bolesne miesiaczki to ja poprostu przestaje oddychac tzn (bardzo plytko)mam nadzieje ze polozne mi pomoga
pierwsza ciaze mialam przez cc teraz sn bede miala porownanie co lepsze.

milej niedzielki zycze

Czasem mysl o porodzie mnie przerazala a czasem wydawala sie tak prosta i oczywista jak to, ze po dniu przychodzi noc... Niezaleznie od mojego samopoczucia i mysli jakie mna targaly, z dnia na dzien bylam blizsza dniu porodu....
Termin mialam wyznaczony na 20 marca 2008....dlatego, kiedy od czwartku czy piatku (14/15 luty) zaczelam sie nieco dziwnie czuc, nie myslalam, ze to zbliza sie wielkimi krokami chwila, na ktora czekalam juz tyle miesiecy...
W niedziele pojawil sie dosc rzadki sluz z pasemkami krwi....troche mnie to zaniepokoilo, choc zaczelam kojarzyc, ze moze to zaczyna szyjka sie skracac i przygotowywac do porodu. W nocy mialam wrazenie, ze przy kazdym wstawaniu siusiu ktos wylewal mi ze 2 lyzeczki wody...baardzo mnie to dziwilo. Rano zadzwonilam do lekarza, ktorego polecila mi kolezanka...Powiedzial, prosze przyjechac do mnie do szpitala za godzine to pania zobacze.
Powiedzialam do M ze musimy pojechac do szpitala, bo lekarz chce mnie zobaczyc, to byl 18 luty ...mielismy nie brac torby ale jednak wzielismy... W poczekalni byl straszny ruch, poniewaz byl to poniedzialek wiec pacjentow sporo...kazali nam czekac...czekalismy ok 1 h. Po badaniu lekarz stwierdzil, ze ten sluz to z szyjki, bo calkowicie sie skrocila ale nadal jest w pelni zamknieta. Powiedzial, ze moge zostac dzien lub dwa na obserwacji...powiedzialam najpierw nie, chyba ze strachu przed szpitalem i z wlasnej glupoty. Dobrze, ze byl M, powiedzial, ze musimy myslec o malym naszym synku i powinnan zostac. No i w koncu zostalam.

TAGUSIU slicznie to opisalas kurcze tak czytam te opowiesci i czasami mysle iz szkoda ze ja juz nie bede mogla tego przezyc

Tagusia świetny opis. Zazdroszczę porodu, też taki chcę. Super, że masz takie wspomnienia. Jeszcze raz gratuluję i buziaki dla Was

tagusia...Co ja będę Ci mówić... Po prostu super
Raz jeszcze gratulacje :)

Tagusia GRATKI ze wspomnień porodowych - najważniejsze, że są miłe i pełne uczucia !!
No to co musicie z M to koniecznie powtórzyć z korzyścią dla Szymona nie - cmok