No fakt, nie mam porównania sn z nacięciem vs sn z pęknięciem
Myślałam, że jak teraz mam jeden rodzaj i drugi to można to porównać jakoś.
No, ale skoro mówisz że to nie to samo i że w ogóle za wcześnie no to nie wiem
Wiem tylko, że szwu w miejscu cięcia nie czuję a te, gdzie popękałam doprowadzają mnie (od wczoraj jest coraz gorzej :/ ) do szału

A właśnie - długo się to to rozpuszcza ?

Ja miałam rozpuszczalne szwy i cierpiałam przy każdym ruchu. Jak trafiłam na ip z innego powodu po tygodniu od porodu szwy mi zdjęli i poczułam niesamowita ulge. A później zrobiła mi sie ziarnina i cierpienia ciąg dalszy... Ale spoko, juz nie pamietam bolu, moge znowu rodzic ;-)

TEORKA: A właśnie - długo się to to rozpuszcza ?

Mnie zewnętrzne ściągnęła położna 7-mego dnia, a wewnętrzne trzymały się dłużej. 6 tyg. po porodzie byłam na kontroli u gina i wygrzebał mi kilka wewnętrznych

TEO-Mi się 99% rozpuściła w ciągu 2 tygodni, jedna niteczka była dłużej ale to samo sobie później ją wyjęłam

Teo, szwy się rozpuszczają różnie, w zależności od grubości nici.
Po porodzie Krysi po tygodniu straciłam ostatni, po porodzie Wojtka męczyłam się z nimi 3 tygodnie.
Położne radziły miejsca zszycia jak najczęściej przemywać szarym mydłem (po cc też), bo szwy miękły, mniej ciągnęły i szybciej wypadały.

Nie wypowiem się o różnicach między cięciem a pęknięciem, bo cięta byłam 2 razy.
I moim zdaniem dużo zależy od samego cięcia i wprawy tego, kto potem szyje.
Przy Krysi nie odczuwałam prawie żadnego dyskomfortu, od pierwszego dnia siedziałam i chodziłam bez przeszkód.
Przy Wojtku bolało, trudno było znaleźć właściwą pozycję i irytowało mnie, że tak długo się goi.
Ale tu położne po pierwsze długo zwlekały z cięciem z nadzieją, że nie będzie potrzeby, a jak już musiały, to nie miały łatwo, bo trzeba było obrać taki kierunek, żeby w te moje cholerne żylaki nie trafić.
Więc mimo dyskomfortu poniekąd sytuację rozgrzeszam.

Ul_cia - szyje,szyje,ja pękłam "niestandardowo" bo córka wychodziła w pozycji "supermena" więc pęknięcie poleciało prosto i w bok

Moja koleżanka rodziła 1,5 roku temu z nacięciem i tydzień temu z lekkim pęknięciem. Wtedy 2 tygodnie chodziła i stękała, teraz 2h po porodzie pisała, że nic nie czuje, normalnie siedziała i chodziła

Ja po nacieciu troche sie nacierpialam, nawet siadanie bylo z odczuwalnym dyskomfortem. Szwy schodzily z 6 tygodni. A po peknieciu smigalam i po tygodniu szwow juz nie bylo, bo odpadly. Bardzo szybko sie wygoilo po peknieciu i nawet pozniej nie czulam, w ktorym miejscu bylo, a po nacieciu mialam grubsza blizne...

Dziewczyny, a jak to jest? Można powiedzieć, że nie życzymy sobie nacinania i nie mają prawa tego zrobić? W jakiś sposób to zagraża życiu dziecka jak się nie natnie?
Czy nasze mamy też były nacinane, czy to taka nowa "moda"?

Hania, na każdy zabieg jest potrzebna twoja zgoda. Możesz jak najbardziej życzyć sobie, żeby położna chroniła krocze podczas porodu. Nie jest oczywiście powiedziane, że na 100% unikniesz nacięcia, niemniej uważam, że warto zrobić wszystko, żeby go uniknąć. Co pomaga uniknąć nacięcia:
-brak przyspieszaczy podczas porodu (kroplówka z oksy itp.)
- wertykalna pozycja (tkanki rozciągają się równomiernie)
- parcie zgodnie z własnym rytmem, a nie na komendę
- niektórzy polecają masaże, ale spotkałam się nieraz z opinią, że to nie ma wielkiego znaczenia, o ile poród prowadzi się z poszanowaniem dla fizjologii
Polecam do poczytania broszurkę fundacji Rodzić po Ludzku - tam znajdziesz wszystko, co musisz wiedzieć na ten temat, no i źródło jest wiarygodne.

Hmmmm no to ja mam jakąś dziwną pipkę bo serio nie czuję nic w miejscu nacięcia. Siadam od początku normalnie i luz.
A tam gdzie pękłam jest masakra.
Ale może dlatego, że pękła mi cewka moczowa i sama lekarka mówiła, że paskudnie strzeliło.

Teo - to ja miałam podobnie jak Ty tj. chodzi mi o ból po peknieciu. Bolało jak CHOLERA i nie mogłam siedzieć. Ale oprócz tego pekniecia to tez cos tam miałam z cewką oraz spojeniem łonowym. Ogolnie nie najlepiej wspominam chodzenie przez pierwsze 6-8 tygodni, ale tez bez przesady. Zaciskałam zęby i do przodu. Trzymałam się wózka i dało radę. Chyba nie ma czegoś takiego, czego kobieta nie dałaby rady...

Chyba wreszcie sie zmobilizuje i opisze moj porod :)
Przepraszsm za brak polskich znakow,ale pisze z tel i z cycozwisem obok.
Termin porodu mialam na 27.12.2015. Ale i tak wszystkim od piczatku mowilam,ze musze sie wyrobic do 15.12 zeby na Swieta byc w domu ;)
11.12 wieczorem wizyta u gina. Zapis ktg idealny,skurczy brak. Wg poloznej jeszcze mam czas. Wg lekarza do Swiat urodze,ale jesli chce przyspieszyc to poleca spacery. Rozwarcie 1,5cm. Szyjka sie skraca. Trzeba czekac a jesli nic sie nie wydarzy to zaprasza na kolejna wizyte 23.12.
12.12 od samego rana zafundowalam sobie sporo ruchu. Juz o 8 bylam u siostry na 3 pietrze,potem zakupy i wrocilam do domu. Okolo poludnia przyszla polozna srodowiskowa,pogadala o oddychaniu i stwierdzila,ze mam sie odezwac jak urodze,ale postarac sie poczekac do Nowego Roku.
Skoro mam duzo chodzic to poszlam do sasiadki,potem pojechalam do tesciow,wrocilam i zrobilam obiad a wieczorem wyciagnelam jeszcze meza i corke znowu na trzecie pietro do siostry. Z.chyba cos przeczuwala. Poprosila,zebym z nia spala,bo chce sie poprzytulac.
Po calym dniu dosc aktywnym (w ciazy mialam sie oszczedzac) padlam na kanape,ale i tak nie moglam wysiedziec.
Od rana odchodzil mi czop i wiedzialam,ze moze to oznaczac,ze niedlugo cos sie zacznie dziac.
Lezalam na kanapie i gadalam z D.ale co chwile musialam korzystac z toalety. Nagle lezac poczulam,ze robi mi sie cieplo jakbym sie zsikala. Wstalam znowu do toalety i juz wiedzialam,ze to wody. Spokojnie mowie D.,ze odchodza mi wody i jedziemy do szpitala. Byla godz.22.30. D spanikowany pobiegl po walizke a ja spokojnie zadzwonilam do poloznej,poszlam sie przebrac,zmyc makijaz. Ucalowalm Z,ktora smacznie spala. Wydalam kilka instrukcji mojej siostrze i ruszylismy.
Do szpitala mamy 25km. Pogoda jest okropna,strasznie wieje i pada. Jestem bardzo spokojna i wyluzowana. Skurcze mam,ale nawet nie zasranawiam sie czy sa regularne czy nie.
O 23.15 jestesmy w szpitalu,zostaje przyjeta na oddzial. Przyjezdza moja polozna. Pokazuje nam nasza sale i zaczyna wypelniac dokumenty. Rozwarcie 4cm,skurcze nie bola,sa juz regularne.
Polozna proponuje mi prysznic,cudowne uczucie!!!
Po wyjsciu spod prysznica skurcze sa juz co 4-5 minut,bola,ale do wytrzymana. Slysze jak inne polozne podaja sobie przepis na sledzie. Smiejemy sie z D,ze ja tu rodze a one o sledziach w rodzynkach gadaja!
Polozna jest ze mna caly czas,D rowniez. Lekarz nam nie jest do niczego potrzebny.
Skurcze coraz mocniejsze,nie wiem ktora godzina. Prosze polozna o cos przeciwbolowego. Bozenka sie smieje i mowi,ze ja juz koncze rodzic i nie ma sensu teraz podawac.
D trzyma mnie za reke,glaszcze a ja wiem,ze zaeaz zobacze moja druga coreczke.
Patrze na ubrana szpitalna choinke,na lzy w oczach D i czuje,ze juz musz przec.
Po trzech partych B jest na moim brzuchu i pieknie placzemy we trojke. Jest godzina 2.00 a my jestesmy najszczesliwsi na swiecie :)

No tak, wiedziałam, że zaraz ktoś tu o pęknięciu po odbyt napisze Dziewczyny, przy normalnych porodach to się praktycznie nie zdarza, nie straszcie bezpodstawnie! Polecam lekturę zalinkowaną w moim poprzednim poście. Takie pęknięcia pojawiają się, jak poród jest niepotrzebnie przyspieszany, pozycja nie sprzyja fizjologii itd. Rutynowe nacięcie w żadnym wypadku nie jest lepszym wyborem niż pęknięcie. Nie dajcie sobie wmówić, że jest inaczej.

O rety, jak dotychczas miałam jakąś blokadę przed tym wątkiem, to teraz czytam wszystkie Wasze historie, wzruszam się mocno i zaczynam mieć takie uczucie, że już się nie mogę doczekać naszą małą córeczkę...

Teo, ja się nie znam, lekarzem nie jestem, ale z tego co wiem, większość historii z nietrzymaniem moczu bierze się z uszkodzonych mięśni dna miednicy (tak, nacięcie też może temu sprzyjać, wbrew temu co przez lata twierdzono ), które po prostu nie panują już dostatecznie dobrze nad pęcherzem. Może nie będzie tak źle?

TEORKA: Chociaż nie wiem w jakim stanie dno mej macicy się znajduje

A kegle ćwiczysz? Powinno się od porodu praktycznie, w połogu najłatwiej odpracować ewentualne zmiany na gorsze.

hydro koleżanka z pęknięcem była bardzo nastawiona na total natural,
no i się uządziła a potem mi powiedziała żebym za dużo nie czytała o "rodzić po ludzku"
ja sobie sprawę zdaję z tego, że to jeden na ileś tam przypadków...
choć obstawiam, że gdyby mnie nie cieli też by mnie rozerwało
moja córka wychodziła nawet nei na supermena a " na zimnym łokciu" ze giętą rączką przy głowie, nie uważam aby u mnie było to nadużycie :)
ale przed porodem bałam się bardzo rutynowego nacięcia, prawie rozwód z mężem wzięłam, bo mna mnie krzyczał, że lekarze lepiej wiedzą, a ja za dużo forum czytam :P

Dzięki Spidi

Hydro o zapomniałam o ćwiczeniach !
Już zaczynam

flavia: bo mna mnie krzyczał, że lekarze lepiej wiedzą, a ja za dużo forum czytam :P

Można by pomyśleć, że z tej wypowiedzi przebija jedno: dobra pacjentka, to nieświadoma pacjentka :P Czytanie jeszcze nikomu nie zaszkodziło, raczej dzieje się odwrotnie, co widać po wpisach na forum.
Zgadzam się z hydro w 100%. U mnie z Emilią też było prawie cięcie mego, biednego krocza. Miała straaaaasznie pęknąć. Położna nie zdążyła, ja również nie zdążyłam się wypowiedzieć w temacie. Dziecko było już za daleko. Skończyło się drobnym pęknięciem, którego nie czułam. Oczywiście pozycja na plecach (jedyna możliwa) bardzo mi 'ułatwiła' sprawę. Emilia mogła się urodzić spokojniej. W II fazie porodu przyszedł gin i mruczał, że powinnam już "mieć to urodzone". Na szczęście miałam go dokładnie gdzieś. Czekałam na skurcz i nie parłam na komendę. No nie współpracowałam z położną. Współpracowałam z Emilią, której serducho równiutko spokojnie biło, czyli nic jej się nie działo, nic nie zagrażało, nie trzeba było wypychać jej na siłę :) Gdyby to był mój pierwszy poród kto wie, jakby sie to skończyło. Jestem przekonana, że gdyby pozycja była inna, nie byłoby nawet tematu.

Dobra położna powinna wiedzieć, czy nacięcie jest konieczne czy nie.
I nie powinna dopuścić do poważnych pęknięć.

Mimo żylaków ostatni gin, który mnie badał powiedział, że jak będę miała dobrą położną, to się uda.
I miałam dobrą położną, i dobrą lekarkę, ale syn się duży okazał.

Ale przy obu porodach miałam położne, które twierdziły, że to ja mam sterować porodem, a one mi tylko pomogą.
Więc nie parłam na komendę, a jedynym minusem było to, że rodziłam na łóżku porodowym i nie bardzo miałam inną opcję.

TEORKA: W ogóle zapomniałam spytać lekarki czy pęknięcie w takim miejscu może mieć przykre konsekwencje w postaci nietrzymania moczu etc.

Teo, ja miałam pęknięcie przy cewce moczowej przy pierwszym porodzie. Powiem szczerze, że w ogóle jakoś nie dokuczało mimo tego, że był tam szew, ale co do konsekwencji to ja nie odczuwam, trzymam mocz jak należy

Właśnie to chyba zależy od położnej , wiem że na Żelaznej w wawie i na madalińskiego kobiety rodzą w takiej pozycji jak chcą...
Ale masz rację rodzenie na leżaco czy siedząco to porażka - przecież grawitacja świetnie pomaga rodzącej

Mnie to położna wręcz namawiała na parcie w pozycji stojącej. Ale mnie było jakoś niewygodnie i wolałam na fotel. Dziwne, bo natura powinna wziąć górę. A nie wzieła....

Gingerka dzięki za pocieszenie ;)

TEORKA: Ale mnie było jakoś niewygodnie i wolałam na fotel. Dziwne, bo natura powinna wziąć górę. A nie wzieła....

U mnie to samo było przy obu porodach - przy parciu czułam, że MUSZĘ wejść na łóżko, jakoś ta pozycja była dla mnie wygodna (ale na boku leżałam, nie na plecach).

Teo, to też natura - poszłyśmy za swoim głosem.