Moment zobaczenia dziecka faktycznie piekny i niezapomniany.. i wierze, ze nawet przy cesarce taki moze byc.. Aniajaz gratulacje synusia i meza oczywiscie, bo widac, ze wrazliwy z niego facet :)

Ja też :) ale ja na tym wątku zawsze płacze
Rośnijcie zdrowo Kruszynki!

super Aniu ze masz takie przezycia
ja z perspektyey czasu tez mam inne zdanie o moim porodzie ale zajeło mi to kilka miesiecy

O tak - ten watek budzi wspomnienia, emocje i uczucie miłości!

witajcie na tym wątku jestem po raz pierwszy.Mam chwilkę czasu więc opiszę wam moj poród, który odbył się przez CC, ponieważ mała była ułożona pośladkowo
a więc w czwartek 05.03 miałam zgłosic się na 8 do szpitala. od ok 6 godziny zaczęłam odczuwać skurcze dość regularne bo co 10-15 minut....więc wiedziałam, ze coś się zaczyna....w między czasie przy zmianie pozycji usłyszałam takie "pyk" i zaraz po tym udałam się do toalety...na wkładce pojawil sie dziwny śluz taki rozciągliwy i przejrzysty....od razu pomyslałam sobie, ze to chyba czop odchodzi....ale nic tam innego się nie działo, więc wzięłam sobie prysznic no i przyszła godzina udania się do szpitala, a tam lekarz mowi abym przyszła o 12, bo teraz mają nawal a ze mną nic takiego sie nie dzieje.....pozwolił mi zjeśc śniadanie i powiedział, ze cesarka będzie jutro......więc ja zła pojechałam do domu....oczywiście zjadłam śniadanko.....bóle stawały się coraz mocniejsze i już co 10 minut....każdy ruch powodował wypływanie czegoś ze mnie, jak się później okazało to wody płodowe się sączyły, a ja o tym nie wiedziałam.....myslałam, z eto dalej czop odchodzi, szczególnie ze na papierze pojawila się znikoma ilość krwi ....tak dotrwałam do 12...tam podłączyli mnie pod KTG i kazali wciskac przycisk jak poczuję ruchy......przez 30 minut nie poczułam ani jednego:((...mimo poruszania przez położną moim brzuszkiem na KTG nie zapisał się żaden ruch....za to skurcze i bijące serduszko tak....więc postanowiono mnie zbadać, po zbadaniu okazało się, ze praktycznie nie ma rozwarcia, bo tak na siłę to było na pół może 1 palec, ale wody płodowe odeszly i ciśnienie mi skoczyło na 150/100....więc decyzja o natychmiastowej cesarce.....podłączono mi weflon, kroplówkę i zacewnikowano mnie....zdążyłam zadzwonić do męża, ze jednak dziś będzie cesarka.....ok 13 na sali do cięć zaczęto mnie przygotowywać ....anestezjolog nie mogł się wkuć dopiero za 4 razem się udało:((......do dziś boli mnie kręgosłup i lewa ręka w barku:((....leżąc już usłyszalam pani mąż dojechał.....ucieszyłam się, bo myslałam, ze mu się nie uda dotrzeć na czas....o 13.35 Natalka była już na świecie.....jak ją zobaczyłam to łzą szczęścia nie było końca:)).....po wszystkim zawieźli mnie na sale pooperacyjną.....24godziny leżenia na płasko nie ruszając głowa....koszmar....szczegolnie jak boli kręgosłup i ręka...po 24 godz. nadszedł czas na wstanie...bol niesamowity bo wszystko ciągnie nie mozna się podnieśc...ale to było jeszcze nic wporównaniu do dojścia do łazienki i umycia się....wróciłam z łazienki na wozku, bo wszystko tak piekło i rwało, ze nie mogłam kroka zrobic, ale na 2 dzien bylo juz lepiej no i teraz z kazdym dniem jest lepiej ....ale co tam teraz już śmigam i od czasu do czasu boli mnie brzuszek i kręgosłup, ale jak popatrzę na moje słoneczko to o wszystkim się zapomina:))
to tyle co mogę napisac o CC

Monia gratuluje i ja...i chyba utwierdzilam sie w przekonaniu ze jednak wole sn...mimo tego ze w chwile po porodzie obiecywalam sobie ze ostatni raz rodzilam sn (tez nie do konca bo w zzo...no i zakonczylo sie proznociagiem)

katy222 piękna relacja

opis cudny...gratuluje katy...

Zawołała doktora, zbadał mnie i mówi, że porodu nie będzie, bo to takie rozwarcie na pół paluszka i mąż ma wracac do domu. A ja zostaję do obserwacji. Ale się uparłam, że mąż idzie ze mną. I tak siedzieliśmy sobie razem na tej porodówce. W pewnym momencie czuję, że się zesikałam. Ale zaraz czuję, że znowu. I tak oto odeszły mi wody. Małż latał za mną ze ściereczką i wycierał co ja nachlapałam. Między skurczami sobie przysypiałam (skurcze co minutkę, ale się udało). Położna co jakiś czas przychodziła badac i o 4 mówi, że mam iśc pod prysznic i siuku i wracac rodzic. I jak poszłam do WC to siku już nie mogłam zrobic, weszłam pod prysznic - było cudownie - przestałam czuc skurcze i jak wyszłam to rzuciło mną na sedes :P Dostałam skurczy partych. Położna kazała szybciutko wracac na salę. Łatwo powiedziec - szybciutko jak co pół kroka ma się skurcz party :) No ale po długim spacerku dotarłam do sali rodzinnej, a tam kolejne wyzwanie - wczołgac się na fotel :) Po mozolnych próbach jakoś się wtaszczyłam. Zostałam cewnikowana (ale moja cudowna położna założyła mi cewnik jaki zakłada się noworodkom więc nic nie czułam) i położna mówi, że widzi czarną czuprynę. Pytam czy do 8 się z porodem wyrobimy (była 5) a kobitka do mnie, że trzy parcia i misiek będzie z nami. No więc mocno się zdziwiłam, że to już - przecież miało bolec tak niedowytrzymania, a tu boli, ale tak trochę. Bardziej jakiś taki dyskomfort :) No i zaczęłam rodzic. Ręce odmówiły posłuszeństwa, zaczęłam uciekac tyłkiem od położnej, bo nogi były mocniejsze. Przyszedł lekarz i z jednej strony był on a z drugiej mój mąż. I tak mi pomagali się utrzymac. Trochę ich podrapałam, ale lekarz później mówił, że się nie gniewa :) Jak położna mówiła żebym parła to parłam jak mówiła, żebym nie parła to miałam problem ale nie parłam. No i popełniłam błąd. Popatrzyłam jej na ręce, a tam nożyczki - będzie cięcie. Kurcze, ale się wystraszyłam. Mówię jej - niech mi pani powie jak będzie Pani nacinac, a ona że to już po. I znów się spóźniłam - nic nie poczułam, a taką miałam ochotę spanikowac. Dodam, że jak miałam skurcz mówiłam, że ja się wypisuję, nie chce rodzic i już mam dośc idę do domu, ale jak skurcz mijał pocieszałam mojego męża, że nie jest źle i niedługo machniemy sobie następnego maluszka. Później znów skurcz, a później znów pocieszanie małża coby nie spanikował :) No i tak po 15 minutach położyli mi na brzuszku takie małe, sine, obślizgłe i płaczące. No i ja też się popłakałam. Wiedziałam, że oto nastał najpiękniejszy dzień w moim życiu. Chwila na którą tyle czekałam właśnie nastała. A później mi go zabrali do mierzenia i ważenia a ja zostałam sam na sam z lekarzem, który kazał mi opowiadac, gdzie na wakacje jeżdżę. Najpierw mnie czyścili. Trochę zaczęłam się rzucac, a położna mówi: urodziła pięknie takie wielkie dziecko (3900) a tutaj twierdzi że boli. Ale naprawdę poród nie bolał, a to tak. Ale jak lekarz powiedział, że jak mi da znieczulenie do czyszczenia to nie będę mogła karmic to przestałam czuc ból. No i później szycie: 40 min. Później przeszłam na salę poporodową i tuliłam się z moim maluszkiem. Mąż w między czasie przepakowuje torbę, wyciąga mały ręcznik i pyta po co to. No to mówię że jak byłam spocona w trakcie porodu to żeby wycierał mi czoło, a on mi mówi że mi ręką wycierał :) O 6 poszłam na normalną salę, poszłam się wykapać i już o 7 wzięłam maluszka ze sobą na salę. Teraz uważam, że to głupota, bo ze zmęczenia i słaniałam się na nogach, ale tak bardzo się nie mogłam doczekac żeby miec go tylko dla siebie. I tak ze mną bez przerwy jest do dziś. W szpitalu byliśmy 10 dni, bo synek miał wewnątrz maciczne zakażenie zapalenie płuc. Szwy ciągnęły jak cholera i to było gorsze niż poród - który polecam każdej dziewczynie :) To była najpiękniejsza chwila w moim życiu i szczerze mówiąc żadnego bólu nie pamiętam - pamiętam skurcze, ale nie ból. Chociaż mój mąż twierdzi inaczej - że bolało mnie jak cholera i byłam wykończona, ja wiem, że dzięki temu mam jego - MÓJ NAJWIĘKSZY SKARB za który mogę życie oddac.

Ps. Na wizycie po 6 tygodniach lekarz stwierdził, że mam strasznie pokiereszowaną macicę i mogę miec tylko jeszcze jedno dziecko, a i to będzie trudne - stąd to szycie 40 min. Strasznie popękałam w środku. No ale na to wpływu nikt nie miał. Zdziwiłam się tylko, że nikt w szpitalu mi nie powiedział o tym. W sumie jest 5 miesięcy po porodzie, ale ja już dawno nie odczuwam żadnych dolegliwości i tego że macica pokiereszowana też jakoś nigdy nie odczuwałam - mój małż twierdzi nawet że po porodzie jest fajniej :P

Ptysia, mąż raczej nie ma dostępu do Twojej macicy i nie może ocenić jej stanu. :-) Dostępu broni mu szyjka macicy, nawet gdy jest otwarta.

Ptysi nie chodzilo o ot ze mezowi sie macica teraz bardziej podoba, tylko ze SEKS maja lepszy!!

Swietny porod

Już odpisuję - musisz się wysiusiać przed porodem, bo inaczej napełniony pęcherz moczowy będzie blokował przejście dziecka (tak przynajmniej tłumaczyła nam to położna w szkole rodzenia). Ja sobie na początku często chodziłam siusiać, ale jak już mocniejsze skurcze były to mi się nie chciało gonić na drugi koniec porodówki (w trakcie skurczy przejście 10 m to nie lada wyzwanie ) i w sumie też byłam zmęczona więc spałam wykorzystując przerwy między skurczami. W końcu położna mnie zmobilizowała do pójścia do łazienki (swoja drogą - dziewczyny korzystajcie z prysznica - przynosi wielką ulgę) no ale główka wtedy była już tak nisko że na pęcherz uciskała i wysiusiać się nie dało. I tak kółko się zamyka - siusiać musisz żeby główka wyszła, główka przy wychodzeniu dociśnie pęcherz i nie da rady siusiać. Ale nie bójcie się cewnikowania - to nie boli. W sumie było to robione w takim momencie że czułam coś innego :)

mi pecherz oprozniono cewnikiem- szybko, bezbolesnie i bez gnania do wc

yyy, no nie, raczej nie mieli tego kiedy i jak zrobić tak, żebym się nie zorientowała

tez mialam cewnik założony przed partymi, żeby pecherz opróżnić. Również nic nie czułam :)

faktycznie ptysiu, między partymi :) z czasem obraz się zamazuje :)

Mam nadzieję, że nie będę cewnikowana, bo mam złe wspomnienia. Jako dziecko miałam zwężoną cewkę moczową (a leczono mnie na nerki - super pomyłka) i do każdego zdjęcia pęcherza miałam wstrzykiwaną wodę, a trzeba było wcześniej zacewnikować - ból niesamowity przy zwężonej cewce. Ja płakałam a pielęgniarki krzyczały na mnie, że jak mogę płakać przy tak "bezbolesnym" zabiegu. Dopiero w prywatnej klinice w warszawie pani tylko spojrzała na zdjęcie i już wiedziała co mi jest. Zabieg 15 minut i koniec problemów urologicznych.

adaja piękna relacja!! Wzruszyłam się

Piękna historia, ryczałam jak bóbr.

Mi tez lzy leca jak grochy

Tak wspaniała historia, mi też łzy się same do oczu cisnęły
Byłaś naprawdę dzielna bo synek to duży chłopak, życzę wam wszystkiego co najlepsze

pozdrawiam

jak to sobie wszystko czytam, to mnie zatyka. Cudowne to jest JA TEŻ BĘDĘ RODZIĆ :) mniej się jakoś boję, dam radę.

Stąd te dziury na wykresie?