Tak to jest. Ja w cyklu zaciążonym zaklinałam się, że dostanę @, bo przecież po prawie 3 latach nie mogłam od tak zajść w ciążę. A się udało!

Dzięki Milenko! Takie historie są pokrzepiające!

R. chce odczekać do kolejnego roku. Zobaczymy jak to będzie...

ilonka_23 ja wiem niestety co oznacz to cierpienie i jak boli ta zadra w sercu bo maju ub roku też straciliśmy dzieciątko.
Ja też nie rozstałam się z pamiątkami... Posłuchałam jednak mojego gina, który poradził,żeby te pamiątki schować gdzieś głęboko i nie wracać do nich... Może to dla Ciebie brzmi okrutnie, jednak mi bardzo to pomogło. Bo schować pamiątki nie oznacza zapomnieć (obie wiemy,że to niemożliwe), to oznacza nie rozdrapywać ran.
Nie wiem, jak u Was z ponownymi staraniami? Nam lekarz dał światło po 3 m-cach i nie zastanawialiśmy się ani przez moment. Po 4 miesiącach po stracie udało się i za dwa miesiące powitamy na świecie synka.
Napiszę Ci tylko,że może być dobrze- trzeba sobie tylko dać na to szansę. I wiem to z własnego doświadczenia. Trzymam bardzo mocno kciuki i przytulam!

Ja nie mówię, że pozbywając się pamiątek próbujecie zapomnieć, bo wiem, że się nie da. Mówię tylko, że każda przeżywa swoją tragedię na swój sposób.
Ja po stracie musiałam przejśc jeszcze operację, więc wszystko się przeciągnęło. Teraz jest nasz 4 cykl starankowy.........czekam, ale powoli tracę nadzieję...........
wtedy udało się w 16 cyklu, nie mam siły tyle czekać i coraz bardziej ogarnia mnie rozpacz!

ja zaszłam w ciąże po 4 latach starań. Jednak los nas mocno doświadczył i okazało się że to puste jajo płodowe. Zastanawiałam się dlaczego akurat nam musiało się to przydarzyć i w dodatku wtedy kiedy odzyskaliśmy nadzieję że dziecinka jest w zasięgu naszych ramion. I tak brutalnie wszystko się skończyło. Teraz już minął rok od tych tragicznych dla nas wydarzeń a ja dalej nie umiem zapomnieć. Za 4 miesiące będzie 6 lat jak się staramy i chyba to najbardziej mnie przeraża, ten czas który już minął, a kruszynki jak nie było tak nie ma. Jednak jest ta iskierka nadziei że skoro raz się już udało to czemu drugi raz ma się nie udać i tak naprawdę to mnie podtrzymuje i nie rezygnuje ze starań.

Ja jestem po dwóch poronieniach...Pierwsze 30.11.09...Drugie 14.12.10...Obydwie ciąże planowane, zachodziłam za każdym razem według "planu"...Problemy zaczynały się pojawiać w 8 tygodniu ciąży zarówno pierwszej jak i drugiej...
Przy pierwszym poronieniu zaczęłam plamić na brunatno. Pojechałam do lekarza,a ten kazał mi leżeć i nie ruszać się nigdzie bez asysty męża. Kiedy zaczęłam krwawić i nasiliły się bóle pojechaliśmy do szpitala. Tam podano mi leki na złagodzenie bólu i następnego dnia rano stawić się w klinice patologii ciąży na USG.
Badanie wykazało,że zarodek się rozwinął i jest jajo płodowe,ale wszystko już u ujścia szyjki "NIC TAM NIE MA" tak powiedziała lekarka. Później rozmowa z lekarzem,z której niewiele pamiętam,ale podobno pytali czy chcę zabieg, tabletkę na wywołanie czy poczekać aż natura sobie z tym poradzi...powiedziałam,że nic nie chcę,niech mój organizm sam usunie...powiedziano mi,że jeżeli chcę to mogę przynieść szczątki,które zostaną wydalone na badanie...płacz...powrót do domu...następnego dnia silne bóle, rozwolnienie, płacz...czułam jak to wszystko ze mnie schodzi...miałam na ręku to co pozostało,ale nie byłam w stanie nic z tym zrobić...instynkt samozachowawczy i funkcje obronne mózgu przed szokiem doszły do głosu i odrzuciłam to od siebie...Później lekarz, leczenie antydepresantami przez 4 miesiące...dopiero w połowie roku doszłam do siebie...
Drugie poronienie...Brunatne plamienia…znowu gin...Plamienie od serduchowania i usg wewnętrznego (tak stwierdził lekarz)... miałam się nie martwić ...widziałam bijące serduszko...Taki motylek,pikał tak strasznie szybko...Położna powiedziała,że z całą pewnością stwierdza,że maleństwo ma 5 tygodni i 2 dni... dzień później przeszłam piekło na ziemi…jestem pewna,że tak będzie wyglądać piekło…taka ilość skrzepów jeszcze ze mnie nie leciała…Pognałam lekarza…Tam od razu na usg,a tam co? Moje Maleństwo robiło sobie miejsce i zagnieżdżało się na swoim terytorium... serduszko biło jak oszalałe i Maleństwo urosło sobie kilka milimetrów od czwartku,co spowodowało,że z 6 tygodnia ciąży wywindowało mi na 7 tydzień…I to moje Maleństwo na obrazie usg usadowiło się po lewej stronie w moim brzuszku…Pytam położnej skąd w takim razie te skrzepy i te krwawienia?!Pokazała mi ciemne plamy i smugi po prawej stronie i powiedziała,że to jest ta krew,która musi zejść,a że szyjka,jest minimalnie otwarta,to dlatego schodzi to wolno i boli…Przyczyną było branie Luteiny, ona wspomaga rozwój ciałka żółtego,ale jednocześnie pogrubia ściany endometrium i powoduje,że jest ono bardzo ukrwione,żeby nie powiedzieć,że przekrwione…naczynia krwionośne są tak napęczniałe,że pękają i tworzą się skrzepy.Część krwi wchłonie się do narządów,ale część musi znaleźć ujście…Efekt taki,że jak wróciłam do domu,to od 19-22 wyłam z bólu jadąc na 2 no-spach, aspirynie i 1500mg paracetamolu,a mój M płakał ze mną wisząc z położną na telefonie i pytając co robić…Położna zabroniła nam jechać do szpitala,bo powiedziała,że podadzą mi środki na wywołanie poronienia twierdząc,że już się zaczęło,i że w głębokim poważaniu będą mieli zdjęcie z usg i fakt,że zarodek żyje i ma się dobrze…Chodziłam,płakałam,leżałam,płakałam i tylko się modliłam,żeby z Maluszkiem było dobrze,a ja wszystko przetrzymam…Następnego dnia krwawienia zelżały, ból odczuwałam po prawej stronie i czułam jak skrzepy idą w dół do ujścia szyjki…Po lewej stronie spokój,zero bólu...
Do końca tygodnia miałam polegiwać,wstawać do toalety albo zrobić sobie herbatę,żeby ta krew spokojnie sobie zeszła…Położna powiedziała,że do piątku wszystko powinno ustąpić:)) Luteinę kazała brać 1xrano i 1xwieczorem,a jak skończę opakowanie to zacząć Duphaston w takich samych dawkach ,bo zawiera dodatkowo minerały i mikroelementy,które ograniczą,to pęcznienie endometrium;
I znowu do położnej…zadzwoniła i chce mnie widzieć,żeby skontrolować co jest grane w związku z tymi boleściami z poprzedniego wieczoru...Niestety Pan Bóg wraz z naturą zdecydowali,że jeszcze nie nadszedł mój czas na macierzyństwo…te silne bóle…następnego dnia już nic nie było na usg poza krwią zebraną u ujścia szyjki…Położna powiedziała,że powinniśmy się starać jeszcze w tym samym miesiącu,bo poziom progesteronu jest bardzo wysoki…30 grudnia miałam kontrolę,ale już nie próbowaliśmy ponownie...
Drugą stratę przyszło mi jakoś łatwiej znieść,nie wiem co było tego powodem,ale byłam jakoś spokojniejsza...cały ciężar spadł z moich barków gdy poszłam do niewielkiej kapliczki i zapaliłam dwie świeczki za nasze dzieci,które wierzę,że nie odeszły tylko zmieniły swoją datę przyjścia na świat...

ja teraz przez to przechodze, zeszlej niedzeli zaczelam lekko plamic na brazowo, a ze mieszkam w uk zadzwonilam do poloznej po porade ta powiedziala ze dopoki nie jest to krew czerwona i nie mam boli wszystko jest ok, ale nie bylo we wtorek wieczorem bylismy juz na pogotowiu i to czekanie na wszystko, 30 min w poczekalni, potem wywiad z pielegniarka a co mi a gdzie boli zmierzyla cisnienie i zbadala mocz by potwierdzic ciaze , nastepnie kazala czekac az przyjdzie lekarz .
po jakis 40 minutach sie zjawila pytala co i jak ponaciskala brzuch a ze skarzylam sie na bol z prawej strony podbrzusza skonsultowala moj przypadek z ginekologiem.i dale czekanie, sama nie wiem na co, i po co, powiedziala tylko ze szykuja mi lozko na ginekologii, gdzie zabrali mnie o 1 w nocy po okolo 3 godzinach od przyjazdu na pogotowie.
Badanie ginekologiczne za pomaca wziernika a nastepnie wlozeniu reki i naciskaniu bylo okropne, pobrali mi krew 4 fiolki nie wiem po co im az tyle,zostawili mnie na oddziale do rana do zrobienia usg , bylam 5tyg i 3 dni w ciazy a na usg nic nie widac powiedzieli ze albo poronienie ,albo ciaza jest mlodsza . to byl zly znak betahcg-384.2 tak bylo w srode kiedy puscili mnie do domu bo nic wiecej zrobic nie moga!!!!!!!!!! od srody krwawienie sie nasilalo, dzis w piatek mialam pobierana krew byla 10 rano a wyniki dostalam o 8 wieczorem betahcg spadla nawet nie wiem o ile bo nie bylam tego w stanie sluchac wiem ze juz po wszystkim zywa krew ze skrzepami . i ta bezsilnosc ,czekanie , i nastepne badanie krwi w poniedzialek aby wykluczyc ciaze pozamaciczna normalnie ryczec sie chce

ja też tego doświadczyłam, urodziłam - poroniłam w 23 tyg ciąży ..... po stwierdzonej infekcji dróg moczowych trafiłam do szpitala na kroplówkę, godzinę albo półtorej godziny po kroplówce dostałam krwotoku, po zrobieniu usg lekarz stwierdził że łożysko się nie odkleja i że wszystko jest okej, w nocy dostałam bóli z krzyża... rano jak już miałam pierwszy ból party położna stwierdziła że chyba trzeba zbadać krocze - stwierdziła rozwarcie, 2 min byłam już na sali porodowej stało się to tak szybko że w momencie kiedy był 2 ból party nie było położnej i lekarza - wyszła główka przyszła położna od razu przecięła mi krocze ( 5 szwów ) urodziłam chłopczyka gdzie lekarz powiedział że na bank będzie dziewczynka 630 gramów .... dziecko żyło dopóki nie została przecięta pępowina.... powiedzieli mi że to było poronienie.... i że nie był to poród a wyłyżeczkowanie jamy macicy... dopiero po złożeniu pisma do dyrekcji szpitala i straszeniem prokuratury okazało się że lekarz źle wyliczył tyg ciąży i uznali że to jednak był poród - kartę informacyjną leczenia szpitalnego zmieniali 3 razy więc mam 3 różne przypadki na jeden dzień... obecnie biorę witaminy dla kobiet planujących ciążę.... i miałam zrobionych mnóstwo badań które wyszły bardzo dobrze .... 11 kwietnia minął już 5 miesiąc... :(

Viofe, nie wiedziałaś, kiedy zaszłaś w ciążę? Czy chodziło tylko o pomyłkę co do karty ze strony szpitala?

Bardzo mi przykro dziweczyny z powodu waszej straty.
ja mieszkam w Irlandii i podejście jest takie samo jak w Anglii, ale spotkałam tu na forum kilka dziewczyn które chodzą do polskich lekarzy i nie ma problemu by dostać duphaston w aptece jesli lekarz zaleci. Irlandcy lekarze faktycznie inaczej podchodzą do ciąży, nie trzęsą sie tak nad ciężarną i nie rozczulają. Polki przyzwyczajone do naszych lekarzy nie moga sie tu odnaleść ale ja myśle że nie jest tak źle. Pierwsze co mnie zdziwiło to nie skierowali mnie od razu na badania krwi, a tokso czy cytomegalli wogóle nie robią, teraz wiem dlaczego...nawet jak badanie wykryje zakarzenie jest już za późno, po co stresowac ciężarna, na usg po 12tyg sie okaże, bo może wogóle nic sie nie stało. Nie dają duphastonu, ale tyle dziewczyn w Polsce bierze a do poronienia i tak dochodzi, albo jeszcze gorzej okazuje sie że dziecko nie żyje od kilku tygodnie a duphaston sztucznie podtrzymywał ciąże. Pozwalają zdecydować naturze, ale nie do końca jeśli para stara sie powyżej roku, albo jesli masz w histori poronienia zajmują sie od pierwszych dni ciąży, ale od tego nie jest lekarz ogólny tylko specjaliści w klinikach do których trzeba miec skierowanie.
Ja jestem lekką hipohondryczką i pewnie bede sie konsultować podwójnie, z irlandzkim i polskim lekarzem, ale wiekszość moich koleżanek zaufała tutejszej służbie zdrowiai sobie chwali. Co nie oznacza że nie trafiają sie konowały, ale to raczej nie zależy od kraju..
Powodzenia dziewczyny, mam nadzieje że gdy żałoba już minie i wrócicie do starań bedą one owocne

Witajcie!
Przeżylam ciążę pozamaciczną która zakończyła się usunięciem jajowodu,po 5 miesiacach dwie kreski na teście...Niestety w 6 tygodniu koniec Załamałam się wtedy totalnie. Dzięki mojemu mężowi powoli dochodziłam do siebie.Wspaniały lekarz który opiekował się mną w obu przypadkach powiedział,że już wyczerpałam limit nieszczęść i na nastepną wizytę zaprasza mnie z testem potwierdzającym ciążeUWIERZYŁAM!!! TO było w lipcu 2009. Pojawiłam się w jego gabiniecie we wrześniu 2009 z dobrą wiadomością Moja córka przyszła na świat w maju 2010,za chwlę będzie miała roczek A my zaczynamy starania o rodzeństwo dla niej!
Trzymam kciuki za Was wszystkie i samą siebie!!!

witam oj czemu watek sie rozwija,,szkoda dziewczyny ze przez to przechodzicie,sama 2 razy to przeszlam ale sie doczekalam cudu wiec zycze aby wyscie sie doczekali,,trzymajcie sie

jestem po poronieniu samoistnym(5t) krwawilam przez 1,5 tyg, mija juz 35 dzien a @ nie widac. po jakim czasie go dostalyscie

W 30tym dniu po poronieniu. Fazę lutealną miałam krótką (9dni), ale to raczej w normie.

ja trafiłam na 28dni bo szukałam jakiegos forum do obserwacji cyklu ja jestem po jednym poronieniu jeśli tyo tak mozna nazwac skoro nie krwawiłam 16 lutego zaczeło mnie bolec podbrzusze wtedy zaczełam podejrzewac że cos jest nie tak 17 lutego wieczorem pojechałam do szpitala poszłam na usg okazało sie że nie ma pracy serca o czym w ogóle nie wiedziałam dostałam zastrzyk rozkurczowy 18 lutego przed 12 w gabinecie zabiegowym miałam robione czyszczenie ponieważ ciąza była obumarła byłam w 10 tyg z racji tego ze mnie wszystko bolało zostałam w szpitalu do 19 lutego cięzko było mi sie pozbierać nawet moja mama nie przyjechała do mnie jak sie dowiedziała że jestem w szpitalu nie było jej kiedy najbardziej potrzebowałam wsparcia

kajka gratulacje i trzymamy kciuki

Dołączam do waszego grona niestety :( Poroniłam 14 maja w 7 tc. Teraz czekam na wynik hist. i odbieramy maluszka i pochowamy go w grobie mojego dziadka :(

Któraś z Was miała w profilu tekst o blokadzie psychicznej. Chcę przytoczyć wspaniałą opowieść o znajomych moich rodziców: przez dobre kilka lat starali się o dziecko (8 lat starali się o adopcję, więc trwało to nawet dłużej) i kilka ciąż kończyło się pod koniec ostatniego trymestru. Wreszcie udało im się zaadoptować małego synka. Gdy miał roczek... zaszli ponownie w ciążę. I utrzymała się, urodził się synek. A potem... córeczka, też ich, też donoszona.
Czasami trzeba cierpliwości, ale trzeba wierzyć że się uda- trzymam kciuki!

Nigdy nie straciłam dziecka, nigdy też nie byłam w ciąży... Ale takie opowieści o ciąży po adopcji wprawiają mnie w dziwny nastrój... Dziecko adopcyjne to zdecydowanie nie jest lekarstwo na ciąże. Dla nikogo.

Ale ja tego nie piszę w watku dla starających się o adopcję, tylko tych co poroniły. Ta K. po kilku poronieniach urodziła dwoje donoszonych dzieci. W takim skrócie brzmi lepiej? :)

Nie uważam że adopcja jest lekiem i nikt mnie do takiego podejścia nie przekona ani też nie przekonywałabym kogoś kto ma problem z donoszeniem ciąży adopcję jako lekarstwo.

pomylilam, racje- pierwszego. dwukrotnie zdarzylo sie jej poronic ok konca 4- poczatku 5 miesiaca.

Poronienie może być do 22tc. Od 23tc może być przedwczesny poród, nie poronienie.

Tak, też o tym słyszałam. A to nie jest w jakiejś ustawie o ochronie zdrowia? Coś mi kiedyś gdzieś przewinęło się.

Rozgranicza się to wiekiem płodu, w którym mogłoby przeżyć gdyby urodziło się żywe. To jest właśnie granica ok 22-23 tc. To o wadze też bywa wyznacznikiem, ale ostatnio nawet zdarzały się małe cuda- operacja serca dziewczynki która ważyła ledwie 500 g. W takim czasie rozwojowym zaczynają rozwijać się płuca i jak na razie jest to niestety granica nie do przejścia przez lekarzy

ano widzicie tego to nie wiedziałam w ogóle....