Natalia, trzymam nadal TAAAKIE kciuki. Ciekawa jestem jak Igorek siostrzyczkę przywita :)

super Natala oby tak dalej

dziekuje :)
Dzieki Waszemu wsparciu jakos sobie ze wszystkim radze...
w zyciu nie przypuszczalam, ze bede mama skrajnego wcesniaka...
jutro ponowne badanie oczu... ostatnie dwa badania wypadly dobrze...

Igorek juz czeka na Hanie (zreszta chybba o samego porodu:) )
Jagoda raczej nie swiadoma...
bedzie ciekawie... i zapewne ciezko,,,ale to juz mniej wazne....

Treść doklejona: 28.09.15 21:56
jutro wychozimy :)))

Wow Natalia gratulacje!! Powodzenia w domku :)

Super!

super, gratulacje !

witam sie! jestem mamą wczesniaka urodzonego 25.08.15 w 33tc z waga 1740g/43, 5 lat wczesniej urodzilam corke w 36tyg

WOW! Wspaniale!

Gratuluję!
Liczba skierowań to normalna sprawa. Wszystkie wcześniaki odwiedzają specjalistów.
A propos wypisów kiedyś słyszałam określenie na nie. Nazwano je opowieściami z krypty :P Trochę tak jest. Ważne, kogo masz przed sobą i to jak się kończy historia leczenia.
Mikołaj pewnego dni nie chciał butli na dopicie się i tak przeszliśmy na samą pierś. Zupełnie naturalnie.

super, że już w domku !

super, ze u Was ok... my czekamy na wizyty
waga z dzisiaj 2340g (ur,1330g)
mamy 2stopien retinopatii wizyty kontrolne co tydzien..

Ja jestem e drugiej ciazy ale wpadlam;-p

Ewasmerf Czyli życie samo za Ciebie zdecydowało ;)
A Piotruś był wcześniaczkiem z którego tygodnia? Znasz powód wczesnego porodu?
Ja juz sie naczytałam tyle a propo ryzyka urodzenia drugiego wcześniaka że mi mózg paruje. A jak to zwykle bywa człowiek i tak sie nie dowie bo scenariuszy jest setki;(

Monia miałaś jakieś opory żeby po pierwszym (31 tc) zdecydować się na drugie?

W tej ciazy modle sie o donoszenie.kazda jest inna,licze na to ze teraz mi sie uda.

Sony ja w pierwszej ciąży miałm mega silną gestozę
owszem bałam się powtórki i modliłam aby dotrać o 30tc, byam pod ścisłą kontrolą, mierzyłam ciśnienie 3x dziennie od samego początku ciąż. Na lekach obniżających ciśnienie byłam od połowy ciąży ( w kolejnej od 12 tc)
ale też wierzyłam w to, ze gestoza raczej rzadko pojawia się w kolejnej ciąży
Marysia miała planowany tp w dniu w którym się sama urodziła , ponieważ miałam mało wód. suma summarum doszło przedwczesne odpłynięcia wód płodowych i cc robione kilka godzin przed planowanym
ale też chyba na przekór temu co mój organizm mi dyktował (PCO stymuacje, in vitra itp.) zawsze marzyła mi się gromadka dzieci i dążyłam do tego :)

Sony - no to ja, podobnie jak Monia chciałabym podnieść Cię na duchu :) W pierwszej ciąży miałam stan przedrzucawkowy, tym razem się udało i zatrucie mnie nie dopadło :) Nie wiem też, czy wiesz, ale kobietom, które miały zatrucie w kolejnej ciąży zaleca się branie acardu (od samego początku).

Sony - zatrucie to nic innego, jak niewydolność łożyska, acard ma temu zapobiec (ma wpływ na ukrwienie łożyska),dlatego dość ważne jest przyjmowanie tego leku w czasie, gdy łożysko się tworzy.
Powodzenia i trzymam kciuki, żeby i Ciebie to ominęło w kolejnej ciąży ;)

ja brałam acard już przy staraniach i do 33 tc

Ja też brałam acard w ciąży (z Gajką) po poronieniu - do 18 tygodnia chyba.

Dziewczyny czy to oznacza ,ze jak urodzilam hipotrofika to w kolejnej ciazy powinnam brac acard?

Sony, ja nie wpadłam, świadomie zdecydowaliśmy sie na drugie (i nawet musieliśmy sie troche postarać).
Jesli powodem porodu jest to, co u mnie, czyli odklejenie sie łożyska przodującego, to mozna to uznać za przypadek. Szansa na wystąpienie w kolejnej ciazy jest taka sama jak za pierwszym razem, czyli statystyczna.
Inaczej, jesli powód jest związany z jakimiś skłonnościami organizmu, np. Niewydolną szyjką. Wtedy jest "szansa", ze to sie powtórzy.
Nie wiem jak jest z gestozą i to pewnie należałoby ustalić. Juz sie zdecydowaliście (i super!), ale warto sie dowiedzieć choćby po to, zeby wlasnie zapobiec, jesli sie da.
Łożysko za kazdym razem tworzy sie nowe. Tak na chłopski rozum, powtórzenie sie jego niewydolności nie jest wrodzone. Dowiedz sie.
U mnie pierwsze łożysko miało problem z utrzymaniem sie, opadło na dno macicy (przodowało), a drugie było ogromne i trzymało sie dzielnie na gorze.
Marysia 32tc, Mikołaj 39t3d. Różnica miedzy dziecmi ponad 2 kilo - zobaczysz (na pewno!) jakie to jest dziwne, jak nagle rodzisz takie "dwumiesieczne" dziecko ;)
.
Przede wszystkim Sony zachęcam cie z całego serca do drugiego dziecka, bo dzięki niemu odkryjesz piękno macierzyństwa. Wcześniak to niestety zupełnie inny początek: paraliżujący strach, łzy, potem człowiek skupia sie jak robot ma obsłudze okruszka, niemal mechanicznie; te wszystkie pielgrzymki po lekarzach, rehabilitacje.
strasznie to przykre, ale widze, ze Marysia nie dostała ode mnie tyle miłości, co Mikołaj. Dostała głownie strach i stres. W jakims sensie Mikołaj nauczył mnie kochać dziecko tak na full, co wpływa tez na moja relacje z Marysia teraz.
Słowem, do dzieła :)
I daj znac, co lekarka powie.

Magdalena to co piszesz o macierzyństwie w przypadku wcześniaka to sie z Tobą zgadzam. Pamiętam jak na początku jak mała sie "urodziła", jakoś mi nie mogło przejść przez gardło właśnie to "urodziłam". Zamiast tego mówiłam że mała przyszła na świat, żeby głupio nie brzmiało, bo tak naprawdę miałam na końcu języka "wyciągnęli mi ją" . Nie czułam sie jak kobieta która urodziła dziecko. No przecież mi ją wyciągli z brzucha... byłam kompletnie nieprzygotowana. To nie był żadem poród po prostu operacja, porozcinali, wyciągnęli. No i w ciaży też nie zdążyłam tak naprawde być. Ledwo zaczęłam czuć jakieś kopniaki, brzuch miałam jeszcze mały, więc tak naprawde chciałabym poczuć jak to jest być w ciąży, urodzić dziecko i móc sie nim cieszyć od razu a nie po dwóch miesiącach strachu.

Sony, Magdo, sprawiłyście, że łzy mi płyną od rana
Czułam się tak samo. Dokładnie. Mimo, że mój Mikołaj z 35tc. Stwierdzenie o kimś, kto przeżył katastrofę i zbiera gratulacje, o wyciągnięciu dziecka nie urodzeniu także jest strzałem w dziesiątkę i oddaje mój stan z tamtego czasu. Dotychczas myślałam, że to "wina" cc, ale uświadomiłyście mi, że nie tylko. Jakie trudne jest nagłe niebycie w ciąży i bez dziecka trwające całe tygodnie!!! Jak trudno wyjść ze szpitala bez...
Rozumiem strach Sony. Kiedy rodził się Miko, miałam za sobą dwa porody naturalne i znałam radość z urodzenia maleństwa i pierwszych chwil. Miałam porównanie i mam doświadczenie trudnego macierzyństwa przebytego ze świadomością, że nie tak miało być, ze świadomością tego, jak miało być pięknie. Strach, pielgrzymki po lekarzach, mechaniczna jak najdokładniejsza obsługa, trzymanie malucha pod kloszem...to wszystko prawda. Jednak nie zgadzam się z tym, że dziecko urodzone przedwcześnie dostaje mniej miłości lub strach zamiast. Patrzę na to z innej perspektywy. Widzę jak Mikołaj zajął moje serce. Jak mocno tam wrósł. Jak najdrobniejszy postęp, coś co brałam za naturalne i odnotowane ale nie do końca zauważane, przeżywane, bardzo może człowieka ucieszyć i przyspieszyć bicie matczynego serca. Najmłodszy jest w pewien sposób ograbiony (oboje jesteśmy) z pięknego początku, ale ileż on dostał przytulaków, ile czasu siedzieliśmy nad inkubatorem i gadaliśmy z nim oboje, ile czasu spędził na kangurowaniu. Nie wiem, czy tyle uwagi dostały starszaki. W końcu potem, już po wyjściu, ile był przy mnie noszony w chuście, bo nie mogłam się z nim rozstać.
Przez mój przedwczesny poród bardziej doceniam wspaniałą normalność i wiem, jakim jest darem od losu. Mam nadzieję, że trudny początek się równoważy właśnie przez świadomość tego, że może być inaczej, ciężko, nie tak jak sobie wymarzyliśmy. Normalność nie przecieka mi przez palce. Jeśli chodzi o Miko, boję się raczej, że najmłodszy i po przejściach stanie się beniaminkiem, najmłodszym syneczkiem mamusi, któremu wszystko uchodzi płazem.
Kiedy odkopuję w pamięci to, co można przeżyć rodząc zwyczajnie czy przez cc czy sn,co przeżywa się w rodzinie z dziećmi każdego dnia, myślę, że mimo strachu warto się zdecydować, nawet zaryzykować. Na pewno trudne będzie unikanie porównań między ciążami i walka z lękiem. Jednak na korzyść kolejnej ciąży przemawia świadomość tego, co już się działo i dmuchanie na zimne w związku z tym. Sony, trzymam kciuki.

Wszystkiego wspaniałego dla Mary!

Czyli widać pewne odczucia wszystkim nam towarzyszyły.
Krysia niby terminowa, ale hipotrofik, z objawami wcześniactwa. Urodzona naturalnie. W szpitalu byłyśmy krótko, ale telefon miałam ochotę wyrzucić! Ne czułam radości, tylko strach. Niepewność diagnozy pogłębiała moje przerażenie. Na szczęście szybko zaczęło się poprawiać, diagnozy byly pomyślne. Ale te pytania o to czy urodziłam, kiedy wyjdę- zmyślałam powody dla których tam byłyśmy lub celowo nie odpowiadałam. Nie chciałam się przyznawać, że życie i zdrowie mojego dziecka jest niewiadomą i że na każdy wynik badania czekam jak na ścięcie. Oglądam moje 600 gramów, wiele wspomnień wraca- inkubator, badanie, pierwsze przystawiania do piersi, liczenie ściągniętych ml i wypitych porcji. Co prawda u nas to wszystko działo się jak w przyspieszonym tempie. Ale emocje podobne. Dlatego tak podziwiam rodziców wcześniaków. Nie wiem, jak wytrzymałabym to wszystko w wydłużonym czasie...

a może niech sprawdzą wędzidełka małemu
i też nie do końca rozumiem ulewa...
czy jemu cieknie bokiem podczas ssania czy ulewa po....