Odniosę się do całości dyskusji, bo temat jest mi również bardzo bliski ze względu na wychowywanie się w rodzinie alkoholowej. Jestem DDA, byłam z partnerem pracocholikiem, sama również z nałogami, walczaca z współuzależnieniem więc mówię z praktyki :)

Cały problem w postrzeganiu sytuacji polega chyba na tym, że nie rozumie się mechanizmów współuzależnienia. Dla kobiety współuzależnionej, będącej z mężem alkoholikiem żadną odwagę nie jest trwanie z nim. To jest to, co jest w tym wszystkim najłatwiejsze. Dlaczego? Bo współuzależniona osoba nie widzi sensu życia samotnie (mówię z własnego doświadczenia). Życie bez mężczyzny wydaje się końcem świata, kobieta zapada się. Jest to przerażająca wizja. Bycie z mężczyzną dopiero ją stwarza. Więc wizja odejścia napawa strachem, przychodzą myśli samobójcze, totalna depresja i poczucie, że świat się skończył, bo oto jestem sama. I mówię tutaj o swoich doświadczeniach. Gdyby mnie nie zostawił mój były mąż pracocholik NIGDY nie miałabym dość siły i ODWAGI by samej od niego odejść.

Gdyby wziąć pod uwagę zdrową nie uzalżnioną kobietą, to oczywistym wydaje się, że odwagą jest tkwienie przy agresywnym mężu alkoholiku, a czymś łatwym odejście, ale mechanizmy osoby współuzależnionej też są dalekie od zdrowego podejścia.

Przerażające są te historie.

Ja jestem świadkiem w sprawie bicia i maltretowania mojej koleżanki. To jest tak a propos tym pomocnych sąsiadów od Jacy. Dziewczyna była bita, rozwalona głowa o ścianę, zabite zwierzęta w domu, wielokrotnie facet groził jej nożem przy dzieciach. Wiele osób to widziało. I co? I jak przyszło co do czego i dziewczyna zaczęła dbać o siebie, o dzieci, zgłosiła to wszystko na policję to okazało się, że nie ma nikogo na świadka oprócz mnie. Wszyscy się gnoja bali. Nie powiem, ja też się go boję, ale co mam zrobić? To jest moja koleżanka, nie zniosę jeśli ten leszcz będzie ją straszył i groził dzieciom. Ja jej pomagam, bo wiem, że była w piekle. Ale ogólnie ludzie nie są do tego tacy chętni - i mówimy tu o najbliższych.

jaca_randa: jak sie chce, to sie znajdzie. Sorry, ale zaczynasz dzielic wlos na czworo.

Jaca, sorry, ale po takiej wypowiedzi to już wątpliwości nie mam - inteligencję emocjonalną to masz na poziomie pantofelka.

Też pomyślałam sobie, że to przykre, że aż tyle użytkowniczek ma takie doświadczenia Tak się wychowujemy w tym kraju, wszędzie zaznacza się, że picie jest fajne i kojarzy się z super zabawą. A nawet jak już podejrzewa się kogoś o nadużywanie to jakoś i tak nie rezygnuje się na wspólnych imprezach z alkoholu, bo trochę to nic takiego przecież. Uzależnienie Lily to chyba jednak nie jest jedynie picie alkoholu w nadmiarze. Przynajmniej lekarze-psychiatrzy tak prosto nie diagnozują alkoholizmu.

Jaca _ po kilkunastu kartkach mogę się zgodzić z ostatnim zdaniem. Cóż za odkrywcza mysl!

Alkohol to choroba- tak damo jak nadcisnienie, cukrzyca-ma predyspozycje do dziedziczenia i jak się o siebie nie dba i pofolguje sobie człowiek to zaczyna chorować.
Swego czasu "pracowałam"z uzależnionymi (nie jestem już w temacie pare lat, więc szczegółów już wiele nie pamiętam) i widziałam wiele- rozpacz, bezradność, nienawiść i nadzieje-te wszystkie emocje i wiele innych przeżywają osoby bliskie. Mówie tu o osobach, ktòre podjeły walke z uzależnieniem osoby bliskiej.Nie mówie tu o osobach, które siedzą w czterech ścianach same ze swoim problemem-bo dużym wyczynem dla osób współuzależnionych jest zdanie sobie sprawy z tego faktu, że one też mają problem.
Oczywiście osoby, które nie podejmują się terapii również przeżywają w/w emocje- nie przecze, że nie.
Rodzina jest sytemem, który skałada się z podsystemów wzajemnie na siebie wpływających, więc leczeniu powina podać się całą rodzina, a nie tylko uzależniony.\
Sam uzależniony zmienić się nie zmieni, bez pomocy i walki innych, bądź bez upadku na samę dno.
Podziwniam wszystkich co walczą , co odeszły - bo na to wszystko trzeba mieć siłe, lecz mam pytanie (padło juz tutaj)- a co jeżeli zmienimy mąż/żona na dziecko/syn/córka?.
Pracowałam z młodzieżą i ich rodzicami- i tu nie jest tak prostę -odejdę- tu się walczy najpierw o swoje dziecko, potem o siebie i na końcu zostaje wielka niewiadoma- bo uzależnionym jest się przez całe życie(- mózg nam płata takie figle, że nawet po 20 latach może mu coś o bić i człowiek bedzie sie czuł jak na haju (rozmowa z byłym heroinistą).
Jest taka metoda w terapii uzależnień, że najpiew określa się krótkoterminowe cele- nie pije/ nie ćpam przez 2 tyg,potem to sie wydłuża itp.- uzależnienei jest takie cwane, że umie sobie w czasie odłożyć gratyfikację- uzaleniony przetrwa ten okres apstynencji, który sobie wytyczył, niekiedy jest tak-"jestem silny, wytrwam, pokaże wam, że nie jestem....te 2 tyg. wytrzymam"- odkładamy sobie nagrode w czasie - "wytrzymam te ...a potem sobie wezme, bo przecież nie mam problemu - wytrzymałem..."

Przychodząc w odwiedziny do mojego męża na oddział zamknięty dużo widziałam:( to nie był przyjemny widok :( Kobiety, mężczyźni bez wyjątku - ludzie z uzależnieniami :(
Najbardziej utkwił mi jednak młody mężczyzna, który zajmował łóżko obok łóżka mojego męża. Przyjmował codziennie duże dawki tabletek i kroplówki... praktycznie non stop je dostawał :( Gdyby nie alkohol byłby bardzo przystojny z niego mężczyzna o czym mu powiedziałam :( Z dnia na dzień zmieniał się w oczach... choroba alkoholowa postępowała bardzo szybko... Przyszedł czas kiedy nie mógł wstać z łóżka, ubrać kapci i iść do toalety... pomagałam mu i wstać i ubrać kapcie i złapać równowagę w pionie bo to też nie było dla niego łatwe... Jego brzuch robił się coraz to większy, zbierała się w nim woda :( Potem zabrali go na OIOM ale tam nie miałam odwagi iść do niego. Odwiedził go mój mąż. Niestety leżał już nieprzytomny :( Imię Robert zawsze będzie mi się kojarzyło z nim i całą sytuacją :( w myślach zawsze polecą mi łzy :( Tak zabija F16 :( Niestety nawet tamta sytuacja i widok wszystkich ludzi na oddziele dalej mnie nie przekonał do faktu, że alkoholizm to choroba!

Ladybird76, czym jest wg Ciebie uzależnienie? I czy w ogóle uważasz, że istnieje coś takiego jak uzależnienie? A jeśli istnieje, czy uważasz, że psychiczne i fizyczne uzależnienie od czegoś nie jest chorobą psychiki i ciała?

Lily: alkoholizmu czy nałogu narkotykowego nie da się wyleczyć

Bosca wspomniała o bulimii. Żarłoczność psychiczna również pozostawia "otwartą furtkę".
Zresztą chyba większość uzależnień tak działa.

Dziewczyny ostatnio moj chlopak z ktorym jestem 3 lata dostal baardzo dziwnego sms’a. Juz gotowi do snu lezymy w lozku i nagle sms, ja wyciagam reke po jego telefon czytam sms’a „Jestem w Ciąży” a wiec ja w szoku, za chwile w placz. Wiec wieczor z glowy klotnia rozmowy blagania jego ze on nic nie zrobil ze on nie wie co to ma znaczyc. Nie sluchalam go nic a nic mialam swoja wizje bylam przekonana ze ten sms to prawda. Rano kazalam mu sie spakowac i jak wroce ze szkoly mialo go nie byc. Pojechal do swoich rodzicow, a mi zostawil kartke „Mysiu nie wiem naprawde co sie dzieje, nie mam pojeca o co chodzi nie chce cie stracic pamietaj ze ja za toba pojde w ogien, chcialem Ci sie oswiadczyc na dniach, ale rozumiem ze w tej sytuacji nawet mnie nie chcesz widziec. Przysiegam na cale moje zycie na wszystko co ma jaka kolwiek dla mnie wartosc ze w zyciu nigdy cie nie zdradzilem ktos chce nas rozlaczyc Prosze cie nie pozwolmy na to nie dajmy tej osobie satysfakcji ze nas poroznili. Przeciez mi ufalas zawsze zawsze mowilas ze bez wzgledu na wszystko ufasz bezgranicznie, a teraz co? KOCHAM CIE NAD ZYCIE” i co sie okazalo ze ktos to zrobil specjalnie a ja mu poprostu nie wierzylam ;( czuje sie sama ze soba zle zawiodlam go ja to wiem :(

uzależnienie w potocznym rozumowaniu to coś z czego trudno nam zrezygnować... Jestem chyba uzależniona od komputera ale z drugiej strony nie myślę o nim nieustannie i o chwili kiedy znowu zasiądę do niego aby móc obsesyjnie klikać czy przeglądać strony www...
Uzależnienie to stan umysłu kiedy nie potrafimy sobie powiedzieć NIE. Jeśli zaprzeczamy, że nie mamy problemu z konkretnym nawykiem wtedy gdy ktoś nam mówi o problemie, jeśli nie potrafimy odpędzić myśli od problemu jeśli wszystko skupiamy do konkretnej rzeczy czy też czynności mamy doczynienie z uzależnieniem. Niestety dalej uważam, że choć ogarnia to nasze ciało i umysł jak nazwałaś to madrill to dla mnie nie jest to choroba!

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 28.11.12 21:54</span>

Marl_lena: czuje sie sama ze soba zle zawiodlam go ja to wiem :(

nie zawiodłaś ale zwątpiłaś w niego... mogłaś go wysłuchać... zadziałałaś emocjami ale wcale Ci się nie dziwię... Jeśli Ci na nim zależy i wiesz, że źle postąpiłaś to porozmawiaj z nim... Wytłumacz mu jak się czułaś kiedy przeczytałaś tego smsa...

Druga sprawa to choćby nie wiem jakie zaufanie wg mnie nie potrafiłabym bez wiedzy mojego partnera czy męża zaglądać w telefon czy też do portfela... Szanuję sobie prywatność swoją i bliskich!

Ladybird76: Niestety dalej uważam, że choć ogarnia to nasze ciało i umysł jak nazwałaś to madrill to dla mnie nie jest to choroba!

Okej, każdy przepuszcza rzeczywistość przez swój prywatny filtr.

Tylko jeszcze dopytam: według Ciebie żadne uzależnienie nie jest chorobą?

Tu nie chodzi o to ze ja nie mam hmmm pohamowania i zagladam w jego sms'y za kazdym razem. Poprostu S... czytal gazete i jak dostal tego sms'a powiedzial Mysiu wez przeczytaj pewnie Kamil pisze co w pracy. Takze nie to ze ja nie mialam do niego zaufania i jak tylko slysze dziek przychodzacego sms'a lece leb na szyje aby go przeczytac.
Swoja droga nie wiem naprawde jak mammu to wszystko wytlumaczyc ? naprawde nie wiem

Marl_lena: skrzywdzilam go bo mu nie wierzylam

Dlaczego mu nie wierzyłaś? Zastanów się nad tym.
Coś Cię niepokoi? W nim? Czegoś się boisz? Może masz coś do przepracowania w sobie.
Ta sytuacja wyciągnęła coś na światło dzienne i trzeba się z tym zmierzyć.

Druga sprawa to choćby nie wiem jakie zaufanie wg mnie nie potrafiłabym bez wiedzy mojego partnera czy męża zaglądać w telefon czy też do portfela... Szanuję sobie prywatność swoją i bliskich!

DOKŁADNIE.... To samo pomyślałam..... Też tego nie robię... I nigdy mi partnerzy nie "grzebali" w telefonie.... Był taki jeden, ale to był chory człowiek. Chory z zazdrości.... Dajcie sobie troszke prywatności. To tak jakbys czytała jego korespondencję...

Ja dziekuje Bogu, ze wszystko sie wyjasnilo bo naprawde w tamten wieczor w tamta chwile mialam ochote i bylam w stanie zakonczyc nas zwiazek. Teraz wiem ze to by bylo najgorsze co moglabym wtedy zrobic.

Ale pamiętaj, że własnie wtedy szarpnęły Toba emocje, a w emocjach często krzyczy się różne rzeczy i działa na "oślep".... Trzeba ochłonąć i wtedy działać rozsądnie i to zrobiłaś.... Myslę, że się dogadacie i partner nie będzie miał tego za złe. Kiedys będziecie mieli co wspominac i to w kategorii "ale śmieszne".... Póki co jeszcze to dla Was przykre doświadczenie....

Licho: Lady to przeczenie faktom to z rozgoryczenia wypływa?

żaden nałóg a w szczególności ze szczególnym uwzględnieniem; alkoholizm, narkomania nie będą dla mnie pojmowane jako choroba... Sięgając po kieliszek wódki czy działkę narkotyków robię to świadomie wiedząc i mając jakąś ogólną wiedzę, że to są używki szkodliwe... Trzeba znać umiar, trzeba znać granicę... trzeba mieć silny charakter aby umieć sobie odmawiać!

Teraz faktycznie sie smiejemy z tego. Ale ja chcialabym aby bylo tak jak kiedys a on mowi "ze teraz mi juz nigdy nie zaufasz" to nie jest tak ze mu nie ufam ale faktycznie mialam cholerny metlik w glowie wtedy.

madrill: Dlaczego mu nie wierzyłaś? Zastanów się nad tym.
Coś Cię niepokoi? W nim? Czegoś się boisz?

Nie wiem czemu mu nie wierzylam emocje wziely gore, raczej nigdy nic nie zrobil czegos przez co moglabym mu nie ufac. Boje sie ze mnie zdradzi ze mnei zostawi boje sie poprostu ze z ze mna jest cos nie tak :(

Ladybird76: żaden nałóg a w szczególności ze szczególnym uwzględnieniem; alkoholizm, narkomania nie będą dla mnie pojmowane jako choroba... Sięgając po kieliszek wódki czy działkę narkotyków robię to świadomie wiedząc i mając jakąś ogólną wiedzę, że to są używki szkodliwe... Trzeba znać umiar, trzeba znać granicę... trzeba mieć silny charakter aby umieć sobie odmawiać!

Zgadzam się z tym o umiarze itp, no, ale jednak można wpaśc i zachorowac, a taki tok rozumowania jak Twój można odnieśc do wielu chorób, które nie biorą się znikąd a jednak są chorobami i nikt z tym nie dyskutuje. Choćby hiv/aids (nie twierdzę, ze we wszystkich przypadkach, ale w tych kiedy choroba jest wynikiem ryzykownego zachowania).

jaca_randa: No jasne ze mialas. Ale to minelo. Nie doluj sie juz tym. Odetchnij, ze to jakis glupi zart i badzcie szczesliwi.

A kochana mialabys moze jakis pomysl co moglabym i jak moglabym mu powiedziec ze w cale nie jest tak jak on mysli ?

madrill wiesz Ja nie wywołuję w sobie choroby raka czy parkinsona czy jakiejkolwiek innej... nie robię nic w tym kierunku aby być chora... nie biegam rozebrana zimą aby się przeziębić... etc...
Sięgając po alkohol czy narkotyki muszę mieć świadomość, że zbyt częste ich zażywanie doprowadza mnie do nałogu... że niszczę swój organizm i działam na własną szkodę... ( to wyniszczenie organizmu jak i psychiki to choroba ) jednak do mnie dalej nie dociera to, że nazywa się to CHOROBĄ!

madrill i tego też nie rozumie... ale chyba mam do tego prawo co? mam prawo czegoś w życiu nie rozumieć ? do wielu spraw można mnie łatwo przekonać stosownie coś argumentując ale nie do choroby związanej z nałogami! Nie rozumie albo nie chce rozumieć - nie wiem...

Mar_Lena powiem Ci na pocieszenie, że w sumie przyjemnie w tym wątku przeczytac o takim kryzysie jak Wasz tym takim młodzieńczym, bez poważnych konsekwencji. Bez urazy, nie umniejszam wcale Waszych emocji z nim związanych, ale miną i naprawdę kiedyś będziesz to wspominac z przymrużeniem oka .

statnio zobaczylam zdjecia jego ex na facebooku i zglupialam ze tak powiem... Jest sliczna ! a ja chyba juz tak go nie krece.

Ale to jest EX... Juz z nia nie jest.... Jesteście z tego co widzę już prawie trzy lata ze sobą... No nie pozostaje nic innego jak wierzyc, że mu sie podobasz....
Pozatym myslę, że nie jest ważne to w jakim stopniu jestes atrakcyjna (bo tego nie wiem), ale to w jakim stopniu on Cie kocha.... Skoro wybaczył Ci ta akcję i to on poprosił o wybaczenie i o zgodę, to musi byc silne uczucie... Jeśli byłoby inaczej to ta sytuacja byłaby mu na rękę i nie zabiegałby o powrót...

Reasumując wolałabym byc brzydka a kochana niz atrakcyjna i żeby to trzymało mężczyznę u mego boku....

Marl_lena
No i co z tego, że ona blondyneczka o niebieskich oczach??? Co jej to dało??? Nie jest z nią.... Ani te włosy, ani te oczy.... ani ta jej uroda nie zatrzymały twojego S. przy niej... Jest z Toba i to sie liczy. I tu nie ma co się porównywać z byłymi kobietami naszych facetów (tzn. Waszych bo ja nie mam :P)... Trzeba wierzyć, w miłość....