dagus84: Ja mam jego bilingi i też nie ma nr z którym by rozmawiał i pisał więcej niż z moim.

moze miec inna komorke, na karte, to zaden dowod.

Dagus, a wy w innym miescie mieszkacie teraz? w sensie on winnym, ty w innym? wrocilas do rodzicow? on na dzieci kase daje? ty sie wyprowadzilas czy on?

W rozstaniach poza aspektem emocjonalnym, uczuciowym jest też dość prozaiczny - finansowy (czy ma dziewczyna co do gara włożyć).
Uważam, że nie słusznie oberwało się Ewie, która pytała z czystej troski, a nie po ty, by zaspokoić swoją ciekawość.

Dziewczyny spokój mi tu.
Racja Katka, pisze tu bo chce rady. Bo sama nie mam pomysłu.
Ja się wyprowadziłam ze stolicy do swojego domu rodzinnego. Pod Opolem. Dlatego sie nie widujemy. Kupił mi zapas pieluch za 700 stówek. Witaminy. Jak byl to zakupy za 500 zl zrobil. Ja gotuje na spółkę z mama.
Ja odeszlam bo go non stop nie bylo w domu, chyba bal sie rozmowy lub moich pytan.
A w dodatku dziewczyny, mi tu jest wygodnie, bo mam mamę ktora pomaga mi przy dzieciach. On sam mówi ze jestem wygodna.
No i oczywiście zero serduszek od momentu urodzenia sie malego. Zero buziaków w usta jak juz to w czoło.

To dodam ze wyprowadziłam się 13 grudnia. Przyjechał z rodzina na chrzest 20 a 22 wracal. I byl jeszcze w sylwestra tutaj. Tylko na 11 godzin przyjechał! No i ja potem pojechalam do wawy na 6 dni bo maly miał bioderka i szczepienia. Wtedy to w sb, nd, pn, czw byl długo poza domem czytaj 21-22. A tylko we wtorek wrócił normalnie do domu, a w środę jechał ze mną do dentysty.
To ja więcej do niego nie pisze, zobaczę kiedy sie odezwie sam pierwszy.

Elfiko, spoko :) Przyjęłam i nie ciągnę tematu, bo nie warto :)

Dagus- mysle ze tez jedyny sposob zrobic tak jak dziewczyny pisza. Bo jak chlop ucieka z domu-od rodziny, bo go wszystko przeroslo i nie odczuwa satysfakcji z opieki nad dziecmi, to musi zatesknic. Chba jedyny sposob. Przekonac sie na wlasnej skorze ze brak mu rodziny. Ale niestety to moze potrwac....

Dagus, bardzo sie przejelam Twoja sytuacja, moze dlatego, ze tak otwarcie piszesz.
Nie wymysle chyba zbyt wiele, bo nie ma uniwersalnej recepty na to jak scalic zwiazek.
Przyczyn i scenariuszy moze byc tak wiele, nie wiadomo dlaczego wlasciwie sie tak dzieje, ze czasem faceci uciekaja. I nie wiadomo, dlaczego stalo się tak w waszym przypadku.
Ja ci powiem tak: nie szukaj winy w sobie. Wiekszosc ci powie, ze wina lezy po obydwu stronach, pewnie i maja racje. Ale prawda tez jest taka, ze czasem chocbys na glowie stanela i na rzesach, to i tak nic bys nie poradzila. Chodzi mi o to, żebyś nie wpadla w matnie, ze jakbym mu wyslala/nie wyslala smsa, to by było lepiej/inaczej. Jakbym nie powiedziala czegos w nerwach, jakbym mu nie zrzędziła, bla bla. Wg mnie to kompletnie nie ma znaczenia.

ja bym ci radzila skupic sie na sobie. Po czesci to co dziewczyny pisza, z jedna roznica - nie, zeby on zobaczyl, nie zeby zaczal zazdrościć, zalowac. Motywacja powinna byc calkiem inna. Taka jak pisala Spidermenka - zebys TY zrobila cos dla siebie. Tylko tym cosiem dla siebie nie ma byc wyjscie do fryzjera, i wyslanie mu MMsa, jak ty zajebiscie wygladasz. Nie ma byc to cos co robisz niby dla siebie z mysla o nim. To ma byc cos co robisz wylacznie dla siebie. Chocby to "dla ciebie" to bylo na poczatek zwiniecie sie w klebek i nie wychodzenie z lozka caly tydzien. Ja to tak widze.

Druga sprawa to zastanow sie na ile to mozliwe w takiej sytuacji, dlaczego chcesz byc z mezem. Co ci to daje? napisz sobie moze na kartce, wypunktuj, za i przeciw.
Przykladowo: chcialabym, zeby dzieci mialy ojca. - dzieci maja i beda mialy ojca tak czy siak. Nie dam rady finansowo, chce mieszkac w stolicy, boje sie ze juz nigdy mnie nikt nie pokocha. Takie przyklady podaje - kazdy ma jakies obawy. Moimi byly - jak to mozliwe? mialam takie plany na idealna rodzine, mama, tata, siostra i brat;-P I nie wyszlo. No niemożliwe.

Zastanow sie - co mi da to, ze on przykladowo powie - ok, to badzmy razem. Ale z jego strony nic sie nie zmieni. Zastanow sie, czego bys chciala i oczekiwala - czasem jest tak, ze z faceta pewnych rzeczy nie wykrzesasz, przykladowo: chcialabym, zeby byl romantyczny i ciagle zapewnial mnie o dozgonnej milosci. A on przykladowo przyjedzie do domu i zamiast kwiatow kupi pieluchy. To taki przyklad z czapy, ale chodzi mi o to, ze musisz sie zastanwic z czym mozesz zyc a z czym nie. Mnie denerwuje opuszczona klapa od kibla, na odwrot jak 99% kobiet. wiec ja z tym moge zyc. Każdy ma jakies swoje rzeczy, z którymi nie da rady i już.

Zastanow się za co kochasz meza. Za to, ze jest dobry, madry, wrażliwy? Ze lubisz z nim rozmawiac? Czy po porstu sama chciałabyś, żeby było jak kiedys, bo jego uwaga zapewniala ci zastrzyk dopaminy i serotoniny i czulas się swietnie? Przeglądałaś się w jego pelnych uwielbienia oczach i myślisz teraz – chaialabym znowu, żeby tak było..choc jeszcze ten jeden jedyny raz..

Pomysl o swojej i dzieci przyszłości. Mieszkasz u mamy, i nie obraz się, może tak wcale nie jest, spekuluje – czekasz Az maz cie zapragnie na nowo i powie wracajcie. A jeśli ta chwila nie nastapi? Zastanawiasz się co dalej? Czy będziesz chciala wrócić do pracy, gdzie, gdzie posłać dzieci do przedszkola, gdzie będziesz chciala się urządzić. To tez jest jednym z punktow, które podchodza pod „zadbac o siebie”. O siebie! Ty musisz dac rade! I dasz.

No i na ostatek: zadbaj o swoje i dzieci finanse. Zycze wam z całego serca, żebyście się odnaleźli na nowo i żeby było pieknie. Ale proza zycia tez prędzej czy pozniej dogania.
Poki co kupil pieluchy, itd. Mam nadzieje, ze pod tym względem nie będziesz miala problemow. Ale pilnuj tego. Nie uns się nigdy honorem, ze ja sobie rade sama dam. Dzieci to zobowiązanie na lata, również finansowe.

Mozele na mnie naskoczyc, ze być może za czarny scenariusz roztaczam. Ze lepiej dac rady w stylu: jak uwiesc wlasnego meza na nowo. Ja wole zawsze mieć plan B, i plan C.
I latwiej mi się teraz pisze z perspektywy czasu, również z tego powodu, ze nie ja tkwie w tej sytuacji.

Dagus, to takie rady z mojej strony, nie recepta na zycie.

Monia, pieknie to napisalas.

Treść doklejona: 22.01.15 19:28
sie wzruszylam, a rzadko mi sie to zdarza

Chcialoby Ci sie Dagus pomoc. Naprawde jakos tak chwycilas za serce. Moze dlatego, ze ja i Spidermenka zapewne tez, przegladamy sie w jakims stopniu jak w lustrze czytajac Twoja historie.
Schematy w stylu:

spidermanka: Moim (wtedy) jedynym planem było to, aby ex się za nami stęsknił i się zmienił.

spidermanka: Ja na początku bałam się być sama, po prostu wolałam mieć czasem piekło w domu lub brak miłości, ale aby jednak ex był ze mną.
Bałam się ... SAMOTNOŚCI.

spidermanka: Zawsze marzyłam o pełnej rodzinie, kochającej się, spędzającej razem czas, szanującego mnie męza i jeszcze o wielu wielu rzeczach.
Odbierałam to jako swoją porażkę, że jestem beznadziejna, że nie potrafiłam zrobić czegoś, aby to małżeństwo było udane

Az sie wzdrygam jak to czytam, bo to jest tak zyciowe, takie moje.
Wiem dobrze, ze mimo naszych wypocin i tak nie bedziesz umiala zmienic swojego myslenia juz dzis. Ze jeszcze duzo smutku i walki przed Toba.
ja zawsze powtarzam - kazdy musi sam do tego dojsc. Do swoich wlasnych decyzji. Nikt za nas tego nie zrobi. Sama bedziesz musiala zmierzyc sie z zyciem. I sama to przegryzc, dojrzec albo do bycia sama, albo do bycia razem, z tym ze bycie razem wydaje sie latwiejsze na ten moment.
Ja tez nie namawiam do rozstania. Bardziej do zaakaceptowania siebie i sytuacji. I poszukania dla siebie optymalnego miejsca w tym wszystkim.
na pewno jestes teraz strzepkiem samej siebie i chcialabys, zeby cie maz "uratowal". Ale wiem, ze uratujesz sie sama. Przyjdzie moment, ze bedziesz silna. Moze za miesiac, moze za rok, moze za 5 lat, ale bedziesz kiedys radzila innym.

Treść doklejona: 22.01.15 20:08
ee, Dagus, to super!!! Ciesze sie, zle odebralam chyba Twoje wpisy. Ciesze sie, ze sie sie cieszysz zabawa z dziecmi. Przerysowalam Twoj kryzys chyba z wlasnych doswiadczen..

Ja też nie będę namawiać do rozstania czy bycia razem.
....
Ja odeszlam bo to była patologia więc zupełnie inna sprawa, choć uciekanie od nas, odemnie i od dziecka było, brak bliskości też, brak czułości. Jak odeszlam od niego po raz drugi to wzięłam głęboki oddech wkoncu zobaczyłam w sobie kobietę, wartościową, inteligentną i umiejaca sobie poradzić w życiu.
...
Dagus bądź silna i walcz o sobie bo jak wywalczysz siebie to beda i dzieci szczęśliwe.

A wiecie, ja bym jednak rozgraniczyła toksyczny związek, patologię, znęcanie się czy fizyczne czy psychiczne od związku, gdzie jest kryzys, ale bez tych wszystkich bardzo negatywnych powodów. I o ile, jakbym była sama, bez dziecka, to może i zostawiłabym męża, jeżeli po prostu byłoby mi nie tak jak sobie to wymarzyłam. Jakby mąż się ode mnie odsunął, jakby nie wiedział co do mnie czuje. No, ale jak są dzieci, to nie można wtedy myśleć tylko o sobie. O tym, że MI jest źle, to odchodzę. Jasne, że nam, kobietom też musi być dobrze w związku, ale jednak trzeba też patrzeć na szczęście dzieci. Chyba związek bez kryzysu to jest rzadkość. W prawie każdym, wcześniej czy później, coś zaczyna się walić, psuć. I nie każdy trzeba od razu kończyć. Pewnie, że jest życie po rozwodzie i można sobie zawsze innego faceta znaleźć, ale to już nie będzie ojciec naszych dzieci. I może za 5 lat okazać się, że z tym nowym jest tak samo - też kryzys.
Miałam koleżankę w pracy po 50-tce - super małżeństwo tworzą ze swoim mężem. Za rączkę, buziaki, seks regularny. On pomaga w domu, szanują się, są zapatrzeni w siebie pomimo, że od ponad 30 lat małżeństwem. I mi powiedziała kiedyś, czy myślę, że to tak łatwo im przyszło? Nie raz, jak pojechała do mamy to chciała zostać już na jakiś czas. Koleżanki mówiły jej, że on przemyśli, że jak zatęskni to się zmieni. Ale ona powiedziała, że bała się tego, że mógłby już mąż po nią nie przyjechać. że teściowa tak by go przekabaciła. I nigdy nawet na noc u mamy nie została. Nie pozwoliła się mężowi zastanawiać. Jak mi to opowiadała, to wtedy myślałam sobie, że ja bym na bank nie postąpiła jak ona. No, ale u niej warto było. Widać nie ma jednego złotego środka. Każdy jest inny. Ale wiem, że chciałabym aby mój związek z moim mężem wyglądał kiedyś tak jak jej.
Bo trudno, żeby w związku kryzysu nie było jak życie pędzi do przodu, każdy zalatany, a tu jeszcze dziećmi trzeba się zająć, posprzątać, uprać, ugotować. A kasy na koncie jak na lekarstwo. I kombinować skąd tu wziąć, jak to połatać. I gdzieś może to zakochanie może ustąpić wkurzeniu, znudzeniu, zmęczeniu. Rozmowy o miłości ustępują, kłótniom o wydatki, o porozwalane skarpety, o okruchy na stole.

hydrozagadka: I że to nieraz wymaga dotarcia się na nowo?

tylko mi sie wydaje, ze wtedy moga byc klotnie, niezrozumienie sie w podziale obowiazkow, poczucie sie odsunietym, zlym, rozdrazniownym, ale nie ze wchodzi obojetnosc i "ja nie wiem co do ciebie czuje". Moge nie czuc juz zakochania i motyli w brzuchu, ale czuje za ciebie, za nasza rodzine odpowiedzialnosc. A takie wycofywanie sie i bredzenie, ze ja sam nie wiem czy cie kocham, bo sie urodzilo dziecko? Dla mnie to słabe jest..

Na pewno kryzys w zwiazku to nie to samo co związek toksyczny.
Ten pierwszy da się uratować jeśli obie strony chcą w tym drugim można zmarnowac sobie życie.
Ja zdecydowanie do drugiej grupy się zaliczalam.
Daga sama musi rozstrzygnąć czy da się cos jeszcze zrobić i nie zależy to tylko od niej.
Nie można nikogo zmusić do miłości do poświecenia nawet jesli SA dzieci nie da się tak żyć.
Dlatego uważam ze lepiej rozstać się we względnej zgodzie jeśli nie ma nici porozumienia niż próbować żyć ze sobą na sile a potem mieć pretensje i rozstać się w nienawiści.

a moja kolezanka juz drugi raz sie ze swoim mezem rozwodzi. raz zlozyla pozew, potem zawiesila postepowanie, przepadlo, potem drugi raz zlozyla pozew, teraz znow zawiesila postepowanie. tak sie juz buja drugi rok, on sie chwilowo stara, jakis czas jest super, potem taka eskalacja, ze zas wyprowadzka i pozew. nie dziwie jej sie ze walczy, ale ja bym juz odpuscila, ludzie sie nie zmieniaja az tak. na poczatku sie spinaja a potem jak juz znowu sa soba, to znowu jest do bani. kochaja sie a jednak nie umieja byc ze soba. czasem sama milosc to za malo...

Hmmm, trudna sytuacja:(( a ten kolega jest tego pewien, czy to takie jego domysly? Ja nie wiem co Ci teraz poradzic, bo z jednej strony powiedzialabym, zostaw dzieci mamie, jedz go sprawdz. Ale to tylko nakreca ta negatywna spirale. A z drugiej strony tak to zostawic.... To tez chyba nie mozna. Powiem Ci, ze zawsze wiedzalam jedno, ze nie chcialabym o zdradzie wiedziec.

dagus84: Dostałam info, że mój mąż mnie zdradza. Dzwonił jego kolega że to z jego żoną.

Myślę, że z takiego źródła, to chyba raczej prawda, co?

Treść doklejona: 27.01.15 16:21

Efiaa: Dałam mężowi szansę, błagał o to na kolanach.

Tylko jest różnica między mężem, który błaga na kolanach a tym, który nie robi nic i milczy...

Hej tak wpadłam tu przez przypadek i bardzo trudną masz sytuację Daga,współczuję;/
mam nadzieję że poukłada się wszystko po twojej myśli.
Jak dla mnie stworzyłaś facetowi sytuacje idealną.Wyprowadziłaś się z domu,jesteś u mamy
już jakiś czas.Z mężem nie sypiasz od jakiegoś czasu.On się nie odzywał nie miał zadnej kontroli
obowiązków domowych.Nie musiał tłumaczyć się gdzie wychodzi i kiedy wraca...no jak dla niego
sytuacja idealnado tego nie musi się martwić wstawaniem do dziecka w nocy,organizacją
czasu dla rodziny i chłop popłynął...Zamiast siedzieć i czekać powinnaś brać dzieci i walnąć pięścią w stół.
Koniec kawalerskiego życia.Nie ułatwiaj mu tego.Ja bym tak łatwo nie odpuściła.A jeśli już kogoś ma to niech sobie wije gniazdko gdzie indziej.Niech zobaczy że codzienność nie jest taka piękna.Normalnie chłop na tacy dostał wolność,luz i głowy se niczym nie zaprząta.

A mnie gdyby mąż zdradził to bym go zostawiła Dla mnie zdrada=koniec związku. Jeśli ktoś zdradzi raz, może to zrobić i kolejny.

No i druga sprawa, trzymaj te smsy. Nie kasuj ich.

Ja też bym nie walczyła, bo nie potrafiłabym później zaufać. Bo jakby nie było, w najważniejszym momencie zawiódł, poszedł do innej.

Ja bym od razu pozew napisała.
I wyciągnęła z tego bolesne dla Meza konsekwencje.
Trzeba byc draniem żeby zostawić zone z dziećmi i się zabawiać (o zgrozo) z inna zonata kobieta.
Masz gwarancje ze nie zdradzał Cie juz wczesniej ?

Daga ja juz poczatkowo mialam Ci pisac zebys nie zorientowala sie jednak czy nie chodzi o inna kobiete.
cala sytuacja logicznie mi do tego pasowała... bo z jakiego niby powodu facet ot tak mowi ze nie wie czy kocha... bez problemu pozwala wyprowadzić sie kobiecie z dwójką malutkich dzieci...
zazwyczaj to wskazuje na to ze inna baba jest grana.

bardzo Ci współczuję.. Tobie i dzieciom... trzymaj sie i myśl głównie o sobie i dzieciach...

i nie bądź glupia.. facet Cie zdradza a jeszcze jasnie pan zdecydowac sie nie moze a Ty biedna czekasz...

Zapisuj smsy, najlepiej jeszcze zdjecia jakies im porobić... Mąż owej laski pewnie bedzie po Twojej stronie...
w sądzie masz sprawe z orzeczeniem o jego wylacznej winie. Alimenty na siebie i dzieci oraz później podzial majatku..

sorki ze tak z grubej rury... chyba ze wolisz czekac az sobie pouzywa jednak wroci a Ty reszte zycia będziesz cierpieć..

Daga sprowokuj jeszcze smsem gadke tak aby potwierdzil ze mieszka u Was z jakas kobieta...

moze sie zejdziecie.. moze bedzie blagal...
ale zabezpiecz sie dziewczyno... bo podejrzewam ze z dwojka dzieci akurat pieniadze beda Ci potrzebne a orzeczenie o jego winie daje wiecej mozliwosci...

Ewasmerf: maz cie nie kocha. a to, ze mowi: nie wiem co do ciebie czuje oznacza tylko tyle, ze nie umie ci tego powiedziec prosto w twarz.

aja mam wrażenie, że chce mieć po prostu uchyloną furtkę, gdyby z tamtą nie wypaliło.