Sheam - co moge powiedziec... moj na poczatku tez mi sie wieszal, nie chcial odkleic, na reke wskakiwal i plakal.. Niektorym dzieciom mija szybciej, u innych trwa dluzej. Ale niewiem co poradzic... Czesto dziecko trzeba zostawic bo praca, a nie ma nic lepszego niz powarzystwo rowiesnikow, Panie wymyslaja extra zabawy, dziecko sie rozwija.. Ja bym jej dala troche czasu a pozegnania powinny byc jak najkrotsze. Sama widywalam dzieci na kolanach na u Pani, moj nie raz siedzial, ale minelo a teraz kocha przedszkola i leci do sali szybciej ode mnie :)

No ja tez, moj ma 5,5 miesiaca. az sie boje i strasznie mi sie niechce, dobrze mi w domu ;)

sheam: w każdym razie Hania dobrze wie co to przedszkole

Nie masz racji. Tak małe dziecko nie ogarnie, co to przedszkole, dopóki samo się nie przekona w praktyce. Więc nie ma sensu się zamartwiać, że się nie dało rady w 100% przygotować na każdą sytuację. Po prostu nie ma takiej możliwości. Zdecydowana większość dzieci ma na początku trudności i nie ma w tym niczego dziwnego. Trzeba to przeżyć, na pewno na początku nie jest łatwo, ale to szybko staje się tylko wspomnieniem.

Dziś po odprowadzeniu moich Pcheł do przedszkola (one już drugi rok, miałam to szczęście, że trafiły mi się miłośniczki przedszkola, które potrafią płakać w weekend, że przedszkole zamknięte) zatrzymałam się jeszcze chwilę z koleżanką pogadać pod przedszkolem, a że stałyśmy obok okna maluchów słyszałyśmy te płacze i ból rozstania. Dosłownie 5 minut zajęło paniom ukojenie i uspokojenie dzieciaków (przytulanie, granie na pianinie, bańki), a po śniadanku zaczęła się zabawa. Spokój, cisza, śmiechy. Doszłyśmy do wniosku, że najbiedniejsi w tym wszystkim są rodzice, którzy zostawiają swoje zapłakane dzieci, albo odstawiają spokojne dzieci do zapłakanej sali i przez cały dzień ten płacz dźwięczy im w uszach, a dzieciaki po chwili się uspokajają i naprawdę świetnie się bawią. Dużo sił Wam wszystkim życzę!

A ja jeszcze ku pocieszeniu.
W zeszłym roku we wrześniu to ja przeżywałam te wszystkie rozstania. Do połowy listopada nie było lepiej, ciągłe choroby nie ułatwiały, ale było wszystko - i histerie, i płacze, i pogorszenie zachowania, i drżenie ze stresu, i "brak pamięci", cały komplet. Po porodzie "chwila" w domu, później było na tyle źle, że odpuściliśmy, od lutego nie chodziła wcale.
Dorosła.
Nie płacze, nie marudzi i CHCE CHODZIĆ do przedszkola! Dziś rano tak strasznie padało, że nie chciałam dzieciaków brać, ale córka ZROBIŁA MI AWANTURĘ. że ona MUSI iść! Cóż było zrobić?

cytrynka251: A to już dwa dni i coś złapała. Ale raczej tego nie unikne skoro matki przyprowadzaly do przedszkola chore dzieci.

cytrynko, skoro mała nie chodziła wcześniej do żłobka, czy innego miejsca, gdzie jest dużo dzieci w grupie to nie jest dziwne, że coś złapała. I inne dzieci wcale nie muszą być specjalnie chore, mogą być odporne na wirusy krążące wokół, bo już odporność swoją mają. Natalka też ją zdobędzie - chorując. Nie ma innego wyjścia. Moja, zanim poszła do żłobka to też antybiotyku nie znała, pochorowała mi przez 3 m-ce pierwsze i teraz nawet katar jest rzadkością, mimo, iż żłobek, a teraz przedszkole przez 10h dziennie. Ostatnio miała zapalenie migdałków, w listopadzie, więc rok minął niemalże. Oczywiście każde dziecko inne, ale większość w końcu jakąś tam swoją odporność łapie i choroby zdarzają się rzadko.

Teraz sezon chorobowy dopiero się zacznie, trzeba to przyjąć na klatę :/

Moja Łucja niby drugi rok zaczęła, a też niełatwo jej przychodzi rozstanie. Rok temu po 4 dniach przedszkola była chora przez półtora tygodnia - ja mam taka teorię, że jednak stres związany z początkami obniża odporność.
Jedyne co mnie teraz zdziwiło, to, że Łucja została w tej samej grupie, co w zeszłym roku - maluchach. Jest z końca roku, część dzieci poszła do innej grupy, a do nich doszły nowe młodsze, ale kurczę wolałabym, żeby nie robiła tego samego programu drugi raz.

Ja po naszych doświadczeniach żlobkowych bardzo bałam się pierwszych dni mlodego w przedszkolu. Niepotrzebnie:) młody ani raz nie płakał, a przedszkole pokochal milością wielką i tak do dziś. Uwielbiał też na wakacjach jeździć ze mną do przedszkola w którym pracuję.
Przedszkole to super sprawa:)))) jedynie nie jestem fanką żłobków ale to juz moje osobiste przekonania
Powodzenia dziewczyny, będzie dobrze:) ja z nam temat z dwóch stron i naprawdę gdy mama już wyjdzie nie jest źle, na wszystko przychodzi czas W tym tygodniu akurat mam starszaków ale podgladam maluszki i jest w miarę ok:)

Tylko on mame widywal dwa razy w tygodniu na chwile i zamiast polepszac sprawe to niestety pogarszalo ;) duzo lepiej bylo z Paniami :) to duze przedszkole tak samo nie znal ani srodowiska ani pan a gdy przypadkiem zobaczyl.babcie to.byl placz wiec to raczej nie o nia chodzilo.

Ally, kiedy ja oddawałam małą do żłobka jak miała roczek to cała rodzina reagowała na tą wiadomość "O Boże! Biedne dziecko" na co reagowałam śmiechem, bo w weekendy nawet chciała do żłobka ruszać... ale to temat rzeka ;)

Elyanna moj Adas mial 7.5 miesiaca jak poszedl do zlobka i tez zyje i ma sie dobrze

Czyli już się zaczynają infekcje...
Mój do października w domu będzie, bo za tydzień nad morze jedziemy i wolałam uniknąć niespodzianek. Za to ja nie wiem skąd złapalm zapalenie gardła i modlę sie, żeby mi na dziecko nie przeszło. Plus taki, że wreszcie śpimy osobno ;).

Mój mały jest odporny na jesienną aurę. Jemu kontakt z dziećmi "szkodzi"... A teraz przecież wrzesień, przyszły nowe dzieci, mniej odporne i są katary, które niestety przechodzą z dziecka na dziecko... Mojej koleżanki syn tez chodził w wakacje do przedszkola, a wczoraj już chory. Najgorsze, że za tydzień wycięcie migdałka maja w planie i ta infekcja całkiem niepotrzebna teraz ;(.

O Jezu... To wysoko... A dziś lepiej?

Lepiej, lepiej dzieki Else, ale szkarlatyna jak malowana. Buzka malinowa, jezyk truskawkowy, swedzaca wysypka i gardlo... teraz czekam na drugi rzut, na malego. Przy okazjji, dzieci z sasiedztwa (te same przedszkole) z ta sama diagnoza.

Ej no basen nie ma nic wspolnego ze szkarlatyna. Basen jak naajbaardziej wskaazany. Cale wakacje chodzili, a dopadla do, gdy przestali

Moi sie nie zbuntowali na basen. Uwielbiaja plywac, ale basen sie na nas zbuntowal. Remont mamy. przymusowa przerwa. Po szkarlatunie wracamy

Dziewczyny, Wy serio trzymacie dzieci w domu przez dwa tygodnie po antubiotyku? Chodzi mi o starszakaa i ta nieszczesna szkarlatyne ma antybiotyk przez 10 dni, zatem do konca przyszlego tygodnia siedzi w domu, ale lekarka powiedziala, by go potrzymac jeszcze przez dwa tygodnie po antybiotyku. To bedzie praktycznie do konca wrzeesnia w domu. No i zeby to jeszcze cos zmienilo. W zeszlym roku co poszedl to cos tam lapaal, wieec w tym roku pewnie podobnie bedzie. I mam go tyle w domku trzymac, zeby potem znowu kilka dni i kolejne chorobsko?

Ale w domu tzn z dala od przedszkola? Bo mi na dwor pozwolili od razu (tzn po tych 24godz) wychodzic...kurde, jaa zwariuje z nimi tyle w domu

Dokladnie Hydro. No rece opadaja. Moi tez kapali sie w zimnej wodzie, niemalze codziennie lody i nawet gili nie mieli, a teraz kilka dni w wylegarni zarazkow i od razu "z grubej manki". Dobra, posiedza w domu. Zwlaszcza, ze jakos na to nie narzekaja. Chyba musze ich zaczac buc

U nas jest krzyk, wraca z przedszkola i z godzinę lub więcej nie mówi tylko krzyczy. Staram się wyprowadzić na dwór żeby uwolnić emocje.

Ja tez zawsze m. mówię, zeby pozwalał wyzłośliwić sie Maksiowi. Gdzie te emocje mają wyjść jak nie w domu. Jak dziecko ma emocje, których nie moze okazać to potem boli brzuszek itp.

No u nas dzisiaj tez jedna dziewczynka nie chciala sie odkleic od mamy, a to juz drugi rok chodza razem do przedszkola z moim Maksiem.

Elyanna: Jak ja bym chciała, żeby mojemu m. dało się wytłumaczyć, że dziecko czasem musi się wyzłośliwić... albo, że robi to bez powodu, wyłącznie ze zmęczenia, bo nie panuje już nad swoimi emocjami.

- u mnie podobnie, ja juz mam w sumie podejscie do Maksa i wiem czasem jak go uspokoic, za to moj kompletnie sobie nie radzi z tematem..

Dziewczyny mam problem z Maksiem. On nigdy nie miał problemu z chodzeniem do przedszkola, nie było nigdy płaczu, wręcz miłość do przedszkola ogromna. Od tego roku trochę zmieniła mu się grupa. Część maluchów poszła już do straszaków, a w jego grupie "starych" dzieci zostało 6, a 12 jest nowych. Ale to nie był jakiś wielki problem. Jednego dnia Maksio spytał się mnie czy dzisiaj będzie Pan Paweł (Pan od rytmiki), bo On nie chce być niedźwiedziem (stary niedźwiedź mocno śpi). Powiedział to z takim trochę strachem, żalem. Powiedziałam Maksiowi, że jak nie chce być niedźwiedziem to nie musi. Że powiem Panu Pawłowi, żeby go tym niedźwiedziem nie robił. Potem wytłumaczyłam mu, że bycie niedźwiedziem to nie jest nic strasznego i że to jest taka fajna zabawa, ale oczywiście to od Niego zależy, czy chce się w to bawić. W przedszkolu powiedziałam Paniom, a one mi powiedziały, że jak Pan Paweł chciał Maksia tym niedźwiedziem zrobić to Maks w histerię wpadł. Ustaliliśmy, że Panie powiedzą Panu Pawłowi, żeby go niedźwiedziem nie robił. Myślałam, że temat zamknięty. Maksio był po tym zdarzeniu jeszcze kilka dni w przedszkolu ( w międzyczasie rytmika była i Maks niedźwiedziem nie był). Potem nie chodził przez tydzień, bo był chory no i dziś go zaprowadziłam. Już w domu mówił znów o tym niedźwiedziu. Spytał, czy dziś Pan Paweł dziś przychodzi no to powiedziałam, że tak (zgodnie z prawdą) Potem powiedział, że w ogóle nie lubi śpiewać (a zawsze lubił i lubi, z nami też), że nie lubi tańczyć i w ogóle nie chce, żeby Pan Paweł przychodził (Pan Paweł super facet - Maksiu go zawsze bardzo lubił, fajne ma podeście do dzieci ). W szatni w przedszkolu już się do mnie kleił i miał oczka zaczerwienione. W szatni spotkaliśmy Pana Pawła. Powiedziałam Panu, że Maksiu dziś chyba nie będzie chciał aktywnie uczestniczyć w zajęciach na co Pan Paweł, że oczywiście, że Maksiu może sobie postać, czy posiedzieć i będzie robił co będzie chciał. Maksiu do sali już chciał na rączkach moich. Potem się tulił, całował mnie dług i już miał minkę w podkówkę i ocza zaszklone. Wyszła jego wychowawczyni i jak zobaczyła nas to od razu powiedziała, że idzie Panu Pawłowi powiedzieć (wiadomo o tym niedźwiedziu). Zaproponowała, żeby Maksio z nią wszedł do sali. Wzięła go na ręce i niby wszystko ok, ale jak otworzyła drzwi do sali, gdzie Pan Paweł już grał to Maksio tak się rozpłakał, chciał się od Pani Kamili wyrwać ręce wciągał z płaczem do mamy. Ja już odchodziłam a Pani szybko weszła do sali. Ale słyszałam straszny płacz Maksia. Jeszcze na dworze słyszałam jak płacze. Okno było otwarte w sali, więc słyszałam, że Pan Paweł z dziećmi przywitali Maksia, ale On cały czas płakał.
Nie wiem co mam zrobić. Bo ten płacz nie wynika z adaptacji, tylko jakiś problem jest. Może wszystko razem się na to złożyło. No, ale znam Maksa i jak On płacze to to nie jest foch czy złość. To oznacza, ż On na prawdę czego nie chce bo się boi. Maksio był przerażony. Czy mam przez pewien czas przyprowadzać go po rytmice(mam możliwość) czy jednak na przeczekane wziąć i tłumaczyć mu?

No właśnie też tak myślę. Bo ja w jego wieku też na pewno chciałabym, aby moja mama mnie po prostu z takiej rytmiki zabrała. Tak też zrobię. W piątek Maksio pójdzie do przedszkola po rytmice, od razu na śniadanie.