Miłość na odległość nie działa. Przykro mi to pisać, ale nie znam pary (nie mowie o małżeństwach), która by przetrwała większą odległość. Takie rozstania to ciężka próba dla związku.
Muszę dać plusa Twojemu facetowi za przyznanie się do spania z koleżanką w jednym łóżku.
A na ile wyjechał?

katy222: Przykro mi to pisać, ale nie znam pary (nie mowie o małżeństwach), która by przetrwała większą odległość

Małżeństwo to nie rodzaj pary?
W jaki sposób status pary zmienia możliwości przetrwalne związku na odległość?

Tamara74: więc to tylko od ludzi zależy jak przeżyją tę odległość.

Dokładnie tak uważam- zależy to od ludzi a nie od tego jak związek jest nazwany. Co nie zmienia faktu, że długie rozłąki są ciężkie, bo mentalnie osoby się od siebie naturalnie oddalają poprzez zmniejszenie liczby wspólnych chwil i przeżyć. Opowiedzieć nie da się wszystkiego.

on wyjechał na 2 miesiące

Mój związek na odległość nie wypalił. W końcu doszło do zdrady z jego strony. Mieszkał w akademiku...a to wiele ułatwia (jak się okazuje).
Znam jednak przykłady ludzi, którym się udało. Bo jak dziewczyny wyżej pisały - wszystko zależy od ludzi.
Moim zdaniem jeśli nie daje Ci chłopak żadnych powodów do zazdrości to nie ma sensu się nakręcać. Gdyby zrobił coś złego pewnie nie powiedziałby Ci wcale o sytuacji. Trzeba ufać (choć czasem jest ciężko).

Ja i eM pochodzimy z miast oddalonych od siebie 400 km. Przez prawie trzy lata spotykaliśmy się jeżdżąc do siebie na weekendy. Czasem dosłownie na kilka godzin. Były telefony, sms-y i tradycyjne listy. Ale i gadu-gadu, jakiś czat. W końcu zdecydowaliśmy o mojej przeprowadzce i wspólnym zamieszkaniu. Wiedzieliśmy że chcemy być razem już na zawsze i mieliśmy dość tej odległości. Mimo, że byliśmy siebie pewni. Mieliśmy do siebie zaufanie. Po pół roku wspólnego mieszkania zdecydowaliśmy o ślubie. W tym roku w grudniu obchodzimy 9 lat od dnia, kiedy powiedzieliśmy sobie sakramentalne "tak".
Natomiast co do spania - dosłownie - z koleżanką w jednym łóżku to naprawdę mogło nie być tutaj żadnych podtekstów. Pamiętam, jak miałam podobną sytuację wiele lat temu (jeszcze swojego eMa nie znałam). Wyjazd służbowy z kolegą, długi wieczór, poszliśmy na kolację i dobrze nam się gadało, więc poszliśmy do pokoju (ile można siedzieć w knajpie i się śmiać). Gadaliśmy, a że robiło się coraz później, a w pokoju było baaardzo duuuże łóżko, to się na nim wyciągnęliśmy i dalej prowadziliśmy "długie nocne Polaków rozmowy", w końcu zaczęliśmy oglądać jakiś film w tv i zwyczajnie zmógł nas sen. Do dziś - choć minęło od tego czasu 14 lat - nie wiemy kto pierwszy zasnął. Rano obudziliśmy się w jednym łóżku. Powinniśmy rozpatrywać to w kategorii zdrady? Moim (jego) zdaniem nie.
Dlatego Aniu uszy do góry - jeśli sobie ufacie, to podstawa :) ciesz się, że masz faceta, który ma odwagę powiedzieć prawdę, że taka sytuacja miała miejsce. Ja bym doceniła i podeszłabym do tego tak - powiedział mi, bo mi ufa i wie, że ja ufam jemu. I nie chce, żeby to zaufanie zostało zachwiane, gdybym kiedyś przypadkiem od kogoś dowiedziała się, ze taka sytuacja miała miejsce. I nie snuła domysłów co tak naprawdę się wydarzyło, skoro mi nie powiedział...

Tamara74: Jeśli ludzie się kochają to ani odległość, ani szarość codzienności ani problemy nie przeszkodzi w szczęściu.

widocznie pochodzimy z innych środowisk, bo takie przypadki znam tylko z książek.
Ale skoro twierdzisz, że zdarzają się w realu to pozostaje mi się tylko cieszyć.

Dla pocieszenia- moja przyszła szwagierka była w związku na odległość chyba 3 lata- kiedy jeszcze komórek nie było :) Za nimi rok razem a po nim już dobre 12 lat małżeństwa. Tak więc da radę- ale to naprawdę zależy od konkretnych ludzi i ich relacji.

:)

No najlepiej czymś się zajmij. Ja kiedyś zajmowałam czas czytając książki kryminalne i sensacyjne. Zwłaszcza w tych ostatnich nie było o miłości, więc się nie rozpływałam... ;))

21olcia1990: Mam kłótnię z mężem ale nie jest to nic aż tak poważnego . Jednak ja jestem u mamy

to to poważna sprawa czy nie aż tak? Bo jak nie aż tak to gość chyba nie wie o co Ci chodzi że się do matki przeprowadziłaś... W ogóle wie, że poszłaś z domu nie dlatego że masz go dość tylko że ma sobie przemyśleć i Cię przeprosić i wtedy wrócisz?

bahel: Poza tym jeden dzień to nic wielkiego... My jakiś czas temu specjalnie robiliśmy sobie z mężem takie przerwy od kontaktu. Np na weekend.

A ja to doskonale rozumiem każdy z nas potrzebuje czasem czasu dla siebie ja z moim partnerem też co jakiś czas jeździmy gdzieś sami tudzież robimy coś oddzielnie po prostu czasem potrzeba czasu tylko dla siebie bez partnera

21olcia1990: ednak ja jestem u mamy a on w domu

Po 1 - i właśnie za to ceniłam męża, że jak się posprzeczaliśmy to on wychodził z domu ze śmieciami:)), ale nigdy nie poszedł do rodziców. Ja nie mogłam, bo miałam 400km do swoich, ale on miał bardzo blisko. Teraz, kiedy mieszkamy tuż koło moich, to ja nie chodzę w czasie sprzeczek.
Po 2 - I co najważniejsze - starajmy się wychodzić z domu pogodzeni. Nigdy nie wiadomo co nas czeka za rogiem. A strata męża/żony w takim momencie to straszne wyrzuty sumienia.
po 3- wypracowaliśmy sobie system " masz coś do mnie? to mów tu i teraz, później reklamacji nie przyjmuję, nie ma przenoszenia na później, nie ma wywlekania w kolejnych sprzeczkach"
U nas to od 11 lat działa;)>

Moim zdaniem taki odwrót "do mamusi" jest bez sensu. Rozumiem, że komuś się uleje, ale to można ze złością walnąc drzwiami i iśc na spacer tę złośc wychodzic ;-). Ja bym się wściekła gdyby mi mąż po kłótni zniknął z domu i się nie odezwał. A jeśli jeszcze schowałby się pod spódnicą rodzicielki to tylko bardziej by mnie rozjuszył. Olciu, piszesz, że to nic poważnego, ale zamiotłaś tyłkiem i poszłaś sobie... więc mnie się wydaje, że pierwszy krok w tej sytuacji należy do Ciebie. Powodzenia!

My się rozwodzimy z mężem .. Taką decyzję podjęłam wczoraj ;]

olimpijka: Źle to napisałam, sorrka ;) Masakra jakaś .. Jestem przybita od wczoraj .. A z drugiej strony jest mi lżej :)

ale to tak jak Ty roxy o ile dobrze pamiętam

olimpijka: ale to tak jak Ty roxy o ile dobrze pamiętam

Chyba jednak,zle pamietasz,owszem mielismy kryzys,ale nie pierwszy i nie piszemy teraz o mnie ok.Wlasnie w takich sytuacjach mozna sie zapedzic w nerwach a potem nie ma juz odwrotu...

RoxyEwa: To co mam robić? Chciałam sie poradzić :( Ja już kilka razy chciałam się z nim rozstać .. Ale coś mnie trzymało ..

Ashanti_88: RoxyEwa: Mąż chciał bardzo mieć dziecko, ja z reszta też .. My mamy kryzys od kilku miesiecy, ale jakoś nam jeszcze szło .. Z dnia na dzień zaczęło sie psuć .. A to kłótnia, a to coś znowu nie tak ja zrobiłam, albo on .. Ale się godziliśmy .. Ale potem zaczęło wszystko narastać i pewnego dnia była taka wojna, że musieli wkroczyć rodzice, bo inaczej bysmy nie doszli do porozumienia .. Mąż powiedział, że będzie juz ok ( chodzi też o jego pracę, ciągle go nie ma ) .. Ale w poniedziałek znowu zaczął i ja stwierdziałam,że nie ma sensu tego ciągnąć :/ Raz mnie próbował uderzyć - usprawiedliwiłam go tym, że coś mogłam powiedzieć nie tak .. Ale jak zaczął obrażać mnie i moją rodzinę bez powodu no to sorry, ale to przegiecie .. Wyszło jakim jest facetem, takim jak ojciec ..

No ja pamietam pierwsze dwa lata malzenstwa to naprawde ciezko bylo.Klotnie czasem takie byly az meble lecialy.Wszystko przeszlo od kiedy tescie sie nie wtracaja i nie buntuja nas przeciwko sobie bo tak tez bylo.Tesc przyszedl nabuntowal mnie na meza on wrocil z pracy i sie zaczynalo albo mamusia meza go nakrecila i jazda gotowa.Gdzies,ktoregos dnia podczas awantury sie gapnelismy,ze to oni nas nakrecaja i wygonilismy na zbity pysk.Od tamtego dnia zadno juz do nas na gore nie wchodzi i spokoj.Potem sie sami docieralismy i tez bylo roznie...Moze sprobowac jeszcze jakiejs pomocy zewnatrz?poradnia malzenska? czy niechcecie juz byc razem i jestescie tego pewni?

RoxyEwa: Wszystko przeszlo od kiedy tescie sie nie wtracaja i nie buntuja nas przeciwko sobie bo tak tez bylo.Tesc przyszedl nabuntowal mnie na meza on wrocil z pracy i sie zaczynalo albo mamusia meza go nakrecila i jazda gotowa.

Bo rodzice i teściowie to najgorsza "poradnia małżeńska"! My mieszkamy z moimi rodzicami i dobrze wiem jak potrafią się wtrącać chociaż nie prosiłam ich o zdanie. Potem się nie ma co dziwić, że młodzi są nakręceni na siebie. Dlatego trzeba powiedzieć rodzicom "Stop!To nasze małżeństwo i nasza sprawa."

Hussy: Ashanti,no właśnie tego nie umiem zrozumieć. Facet robi całymi dniami,stara się żeby pewnie Wam na nic nie zabrakło,a Ty masz do niego pretensję,że nie ma go w domu całymi dniami? To chciałabyś pewnie,żeby wychodził na parę godzin i przynosił co miesiąc "marną" pensję? Sama napisałaś,że Twój mąż zarabia dużo,a więc coś kosztem czegoś. Tym bardziej,że potem jak również pisałaś korzystałaś z tej pensji w postaci robienia zakupów..
Mojego narzeczonego nie ma od 7.00 rano do 20.00 (liczę również dojazd do domu) i co mam być na niego zła,bo ja biedna siedzę w domu i nie mam co robić? Jestem dumna z niego,i szanuje to ile dla nas robi.. To nas różni,że Ty możesz iść do pracy i jakoś rzucić się w ten wir i wtedy nie czułabyś tej samotności podczas nieobecności męża.
Co do kłótni.My mieliśmy i mamy nadal czasem takie zgrzyty,że potrafimy się do siebie nie odzywać całymi dniami,warczeć na siebie,krzywo patrzeć,robić złośliwości i krzyczeć na cały dom. Nie zmienia to jednak faktu,że bardzo go kocham i trudno -życie to nie bajka.Nikt nie powiedział,że będzie kolorowo,pięknie i cudownie.. I trzeba walczyć,a nie poddawać się bo było parę kłótni. I nie rozumiem po co do dyskusji między Wami włączają się rodzice? To jest WASZE życie.Twoje i Twojego męża. Co pomogą Wam rodzice? Wy sami musicie przez to przejść i ogarnąć Wasze życie.
Myślę,że to nie jest wina Tylko jego,bo na razie tylko męża przedstawiłaś jako tego ZŁEGO.A popatrzyłaś na siebie? Może Ty robisz coś nie tak? Może mąż też chciałby żebyś się zmieniła? To jest związek i tu nie ma tak,że -TO ON. Bo za to wszystko odpowiadają dwie osoby.

Dokładnie! Mojego męża też nie ma po 12 godzin dziennie ale to nie powód żeby robić mu o to wojny. On zarabia i on utrzymuje Waszą rodzinę. Hussy ma racje - powinnaś popatrzeć także na siebie co robisz źle i dlaczego się tak dzieje. Może 90% tych sprzeczek jest nie potrzebnych? A podejmować decyzję o rozwodzie tylko dlatego, że coś zgrzyta to jak dla mnie dziecinne. Czyż nie przyrzekałaś przed Bogiem "I ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci" ?? Przemyśl to sobie i porozmawiaj na spokojnie z mężem

Więc nie rozumiem, co robisz w ich domu. Zabieraj tylek i zamieszkaj samodzielnie.

aga1976: Więc nie rozumiem, co robisz w ich domu. Zabieraj tylek i zamieszkaj samodzielnie.
--

Akurat polowa domu jest nasza i nie zamierzamy sie nigdzie stad ruszac.Naruszyli prywatnosc moja i meza to mogli sie liczyc z taki potraktowaniem.Moj maz rowniez nieawidzi tego domu i jego rodziny niestety przez pewien czas tak musi byc.Odkad tescie wiedza ze nie maja prawa zagladac nam w garki zaczelismy sie dogadywac i tolerowac wiec jakis postep jest.My chcemy sie stad wyniesc ale narazie nie ma takiej mozliwosci przez 3-4 lata....

Ashanti_88 powinnaś to wszystko dokładnie przemyśleć. Widać że niespecjalnie jesteś szczęśliwa z różnych powodów. On może też. Nie wiem, fajnie by było gdyby on się wypowiedział. Wtedy byłby jaki taki obraz. Ale tylko jaki taki...
My nie możemy pomóc podjąć decyzji czy Wy powinniście się rozwieść. Możecie z tym pójść do poradni rodzinnej jeśli sami nie potraficie się dogadać lub rozstać.

Pisałam Ci już wielokrotnie, że forum to nie jest miejsce na roztrząsanie wielkich dylematów życiowych. Oczywiście moim zdaniem. Ok, jak uważasz, że to w porządku, to się możesz wygadać. Chociaż lepiej byłoby komuś takiemu jak psycholog, ksiądz, daleka ciotka (nie wiem co preferujesz). W internecie trudno często oddać obraz rzeczywistej sytuacji. Napiszesz coś, my to skomentujemy, potem próbujesz coś dopisać lub sprostować... i robi się zamieszanie. I w końcu nie wiadomo nic.

Dlatego lepsza w tym wypadku będzie żywa rozmowa. Naprawdę. Znajdź kogoś, z kim możesz porozmawiać, kto nie będzie oceniał każdego Twojego słowa, ale spróbuje ocenić sytuację. Może to być psycholog. Spytaj męża - może zechce pójść z Tobą na któreś spotkanie.

Nie ma co podejmować pochopnie decyzji. Małżeństwo to poważna sprawa. A problemy będą zawsze.