Montenia, ubieglas mnie, miałam pisać to samo. Moja starsza piła mleko z kartonu odkąd skończyła rok. Z Lusią ma odwrotny problem. Pije tylko mm, żadnego innego mleka nie tyka. A nie jest za specjalnie nabialowa, więc nie chcę zupełnie odstawić mleka.

Mojemu dziecku po odstawieniu żadne mm nie smakowały, tylko wyrzucalam pieniądze na zakup kolejnego mleka kolejnej marki. Ktoś mi polecił enfamil (z rossmana), że taki super, że robili badania i że takie świetne to mleko... Sama jak się kiedyś napilam łyczek jakiegoś Nana czy innego mm, to prawie zwymiotowalam, a enfamil chyba ma smak dość zbliżony do normalnego mleka. I faktycznie Leonkowi od razu posmakował, pił ze 2 miesiące, ale postanowiłam odstawić niedawno, bo Leoś mial po nim jakis nieswieży oddech (albo to moje mdlosci), no i w tym wieku nie musi wcale pić mm... Ale na smak to enfamil jest niezły, o dziwo naprawdę mojemu dziecku od razu zasmakował, mimo że nie znosił mleka modyfikowanego do tej pory. Możesz z jedną puszką spróbować... A zamiast z butli to z kubka np.

Asiunia, ale jeszcze nie odstawilas? I podajesz produkty mleczne już? I takie mleko z butelki jest ok :)
Ja bym w ogole już mm nie wprowadzala,tym bardziej po roku. Moja po każdym mm wymiotowala. Jak była noworodkiem to dostala po trochę do dokarmienia( na zalecenie CDL,ale bardzo szybko przeszliśmy na dokarmienie moim mlekiem w razie W). Już od roku czasu dostawala zwykle mleko jako dodatek(moje było gwlownym mlekiem do 33 m-cy). Asiunia, a mogę zapytać czemu odstawiasz?ze względu na prace?

Dziś zmarła bardzo bliska ciocia, w sobotę pogrzeb. I teraz nie wiem czy brać Tośke na ten pogrzeb z wózkiem czy bez. Teraz cały czas nie używamy wózka.

Tylko że to była chrzestna M, siostra teściowej. Mniej więcej dwa razy w miesiącu się odwiedziliśmy i wszystkie święta też były u tej cioci.

A moge zapytac dlaczego czerwinka? Serio. Bo ja w tym nic zlegi nie widze. Tzn nie podchodzila bym pokazac zmarla - to wiadomo, ale sama ceremonia...co w niej nie dla dziecka? W sumie nie bylam jeszcze z dzieckiem na pogrzebie, ale chyba bym normalnie poszla, gdybym musiala organizowac jakas opieke, ale ja generalnie nie lubie nikogo angazowac (chyba, ze sami wychodza z inicjatywa;)

Ja też nie wiem dlaczego nie brać dziecka na pogrzeb? Ja od dzieciaka uczestniczyłam w takich uroczystościach i nic mi nie jest ;). Nigdy mnie to nie przerażało, nie miałam koszmarów... Z resztą u mnie w rodzinie dzieciaki są zawsze na pogrzebach - odkąd pamiętam... Wiadomo, że do kostnicy to mozna nie zabierać (choć jak zmarł mój dziadek - tata mamy, a ja miałam 2 lata to mama zabrała mnie do środka), ale kościól, cmentarz????

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 28.08.14 12:35</span>

Już widzę te oburzone spojrzenia żałobników jakby latał po całej kaplicy, a ja za nim...

No z tego powodu to i ja bym Dawidka nie zabrała na całą ceremonię. Zrozumiałe to dla mnie. Wiadomo, że taka przeszkadzajka zakłóciłaby uroczystość. Ale jeśli dziecko spokojne, to nie widzę przeszkód...

My już po wizycie w poradni.

Okazało się że to był wywiad tylko ze mną, ale nikt mnie o tym fakcie nie raczył poinformować, więc niepotrzebnie targaliśmy ze sobą Stasia.
Pani psycholog pytała o wszystko i notowała, później rozmawiałyśmy.
Kazała schować tv na zawsze, bo najprawdopodobniej on nam najbardziej miesza. Staś niestety jest maniakiem teledyskowym i reklamowym :( no i reszta zaleceń, o których sama wiem i staram się je sukcesywnie wcielać w życie. Przytaknęła mi w tym, że dobrym rozwiązaniem będzie żłobek choć na kilka godzin, żeby się oswajał z dziećmi.

Niepokojące zachowania mamy skonsultować z psychiatrą dziecięcym i pójść do pediatry po skierowanie do neurologa, bo jej się nie podoba to, że Staś tak się notorycznie w coś wali głową.

A z ciekawostek dowiedziałam się, że przy głaskaniu dziecka po główce stymuluje się przysadkę i wydziela się hormon wzrostu. Szkoda, że Staś nie lubi głaskania ;)

A ja wlasnie nawet tego dzieciecego przeszkadzania nie rozumiem...pamietam jak na chrzcie ksiadz nam tlumaczyl, ze male dzieci moga biegac i krzyczec w kosciele, bo taka jest ich modlitwa. Oczywiacie nie dawalbym dziecku na pogrzeb grajacej zabawki, ale samo to, ze dziecko nie siedzi i nie oplakuje zmarlego...hmmm...i tak na swoj sposob szacunek okazuje...tak mysle.

Moze i racja, ale ja np praktycznie nigdy nie wchodze do srodka, do kaplicy, wiec z malym pewnie tym bardziej stalabym na zewnatrz...no inna sprawa, ze teoretyzuje teraz...nie wiem jakbym zrobila

no ja też (na szczęście) teoretyzuję. I nie wiem, czy chciałabym "przeczekać" pogrzeb kogoś bliskiego pod kościołem. Wolałabym zorganizować opiekę dla dzieci, żeby po prostu i sobie i im oszczędzić dodatkowych stresów.
Sama jeszcze rok temu przerabiałam Krzysia drącego się na pół kościoła (na widok obrazu przedstawiającego Jezusa ) "Buuuuuuuuuutyyyyyyy!!! A cemu on nie ma buuuuutóóóóffff????" "No ale skalpetek tes nieeeee maaaaaaa?". Msza dla dzieci, więc luz. Śmiał się nawet ksiądz w konfesjonale. Ale na pogrzebie to już średnio coś takiego widzę.

on nie wie czemu mama czy babcia płacze, czemu się do niego nie uśmiecha czemu nikt nie zwraca na niego uwagi tylko ucisza ...

trafiłaś w sedno. ja po prostu nie rozumiem, po co brać dziecko ze sobą, skoro z dużym prawdopodobieństwem skończy się to na nerwowym uciszaniu/uspokajaniu.

Mi sie wydaje, że warto dziecko oswajać z różnymi emocjami, na ile się da - tłumaczyć...

no tylko ja nie wiem, czy chciałabym tłumaczyć dziecku, czy też je uspokajać W TRAKCIE mszy pogrzebowej. O mnie też chodzi, o moj komfort. I o ten spokój i komfort innych, bo przyjmuję, że dociekliwy dwulatek, przekrzykujący księdza, może komuś w takim momencie po prostu przeszkadzać.

Ale dziewczyny, w każdej chwili w Waszym życiu może wydarzyć się coś przez co będziecie płakać. Mi sie wydaje, że warto dziecko oswajać z różnymi emocjami

No moje dzieciaki mnie widziały płaczącą kilka razy, z różnych powodów (zresztą całkiem niedawno, na cmentarzu, jak poszłam z Ewunią na grób mojego wujka i nie panowałam nad emocjami).
Są świadome, że (podobnie jak oni sami), czasem jest smutna, czasem jestem wściekła, czasem nie mam ochoty się odzywać. No ale jak pisałam wyżej- dla mnie sam moment mszy pogrzebowej nie jest najszczęśliwszym momentem na takie tłumaczenia.

Chodzi mi o to, że samego pogrzebu nie uważam za coś co dziecku zaszkodzi, ale na takie uroczystości lepiej nie zabierać dziecka, które bardzo będzie zakłócać ich przebieg...

A przeczytałaś dokładnie, co napisałam?

1.

nie upatrywałabym w tym traumy na całe życie

2.

ciężko mi wyobrazić sobie ceremonię spędzoną na uspokajaniu wyjącego dziecka, jak samemu jest się w średnim stanie (bo przecież mowa o pogrzebie bliskiej osoby).

3.

uważam, że jednak to taki moment, że pewno większość obecnych wolałaby nie być rozpraszana pokrzykiwaniami malucha.

A przeczytałaś dokładnie, co napisałam?

Przeczytałam, ale przecież nie piłam do Ciebie tylko wyraziłam własne zdanie, tak by uścislić to co piszę - nie koniecznie Tobie, ale ogółowi ;)

Nie wiem, bo sytuacji z dziesięciolatkiem nie przerabiałam.

Ja przerabiałam. Nie osobiście, ale byłam świadkiem...

A dyskusja przecież nie rozpoczęła się od trzylatka, tylko od niespełna dwulatka. Dla mnie to jest przepaść, patrząc na moich- trzylatka i czterolatkę.

Ale Ceri, wiadomo, od czego rozpoczęła się dyskusja. Nie mniej jest to wątek dotyczący dzieci 1-3 i mozna pisać o szerszej grupie wiekowej, gdyż takich sytuacji będzie więcej i za pewne dotyczyc będą mam dzieci w róznym wieku, dlatego napisałam to co napisałam...

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 28.08.14 13:55</span>

Poza tym serio- ktoś chce zabrać niemowlę/dwulatka/trzylatka na pogrzeb- luz. Jego emocje, jego dzieci, jego problem.
Napisałabym, że JA nie chciałabym zabrać dziecka i napisałam dlaczego. W żadnym wypadku nikomu niczego nie zabraniają

No i Okej. Przecież nikt nikogo do niczego nie zmusza. Zwyczajnie toczy się dyskuska. Wiadomo są zwolennicy i przeciwnicy. Zwolennicy piszą swoje argumenty, a przeciwnicy swoje. Myslę, że dla kogoś kto ma podjąć decyzję ważne są oba punkty widzenia.

ja nie mam jakiś negatywnych wspomnień. Więc na ten temat wypowiedzieć się nie mogę. No wiadomo: oglądałam płacz żałobników, widziałam trumnę, ale nie wspominam tego źle.
Wiadomo, każdy ma inny próg wytrzymałości na pewne sprawy. Też Np. nie mam tak, że skoro widziałam kogoś w trumnie (oczywiście nie jako dziecko), a potem samą trumnę, to przed oczami mam "trupa" lub trumnę. Nadal pamiętam żywą osobę...

W mojej rodzinie się dzieciaki zabierało na pogrzeb i nadal zabiera. Nigdy nie działo się nic złego, dlatego mam takie podejście. Być może jeśli byłabym świadkiem jakiś traum, to mogłabym zmienić zdanie, ale póki co od 34 lat światkiem takich sytuacji nie byłam... Mało tego sa w mojej rodzinie osoby, które by się obraziły jeśli ktoś nie zabrał by dziecka na pogrzeb np. brata, ojca, dziadka... Oj, krytyka by była spora.

Z tym, że tak jak mówię nie chodzi o zabranie malucha po samego nieboszczyka, lecz msza, cmentarz...

Natomiast mój syn ze względu na swoje zaburzenia niestety co najwyżej byłby zabrany na cmentarz.

Mało tego sa w mojej rodzinie osoby, które by się obraziły jeśli ktoś nie zabrał by dziecka na pogrzeb np. brata, ojca, dziadka... Oj, krytyka by była spora.

oj tak. I to byłby dla mnie kluczowy powód zmiany decyzji

Dziewczyny, mam pytanko.
Misia coś mi kaszle – coraz bardziej. Poza tym, nic jej nie dolega. Myślicie, ze mogę na wieczór zrobić jej inhalację z nebbudu? Czy bez konsultacji lekarskiej nie robić? Nasza pediatra do września na urlopie a córa mi się ewidentnie męczy, szczególnie w nocy.

Ale Monia - 2-3 latka???

No ja miałam 2 latka na pogrzebie ojca mojej mamy.

Ale nie wiem czy dobrze przeczytałaś co napisałam w swoich wypowiedziach. Trzeba rozważyć wiele czynników. Nie każdy 2 czy 3 latek będzie gotowy nie tyle na sam pogrzeb co na usiedzenie w miejscu i nie przeszkadzaniu. Przecież wyraźnie napisałam, że chodzi mi tylko o to, że z psychologicznego punktu widzenia nie widzę przeciwskazań, ale jest wiele czynników uniemozliwiających zabranie "malucha" na ceremonię pogrzebu. Sama też nie mogłabym zabrać synka...

Nasza 2 letnia córka też była na pogrzebie,zresztą i tak nie mielibyśmy jej z kim zostawić bo cała rodzina na cmentarz jechała.
Jednak nie widzę w tym nic strasznego i okropnego,nie wiem na ile wtedy zrozumiała to co wtedy jej tłumaczyliśmy ale wiedziała że jej pradziadek poszedł do nieba i idziemy na cmentarz się pożegnać.

katka, zainhaluj sola fizjologiczna. tylko i wylacznie.

Treść doklejona: 28.08.14 15:05

Monia502: Napisałam tylko jak to wygląda w moich odczuciach, z moich doświadczeń. Każdy ma swoje zdanie na ten temat i robi to co uważa za słuszne. Każdy z nas zbiera inne doświadczenia, a to rzutuje na decyzje, które obecnie podejmujemy jako matki.

no dokladnie. Ja sama nie lubie pogrzebow, bylam doslownie na 3 w zyciu moze, ciotki, taty i mojej babci. cala reszte omijam wlasnie szerokim lukiem, ja nie mam portrezby zegnac sie w ten sposob, nikt mi nigdy wyrzutow nie czynil z tego powodu. Nie uwazam, ze to jakis brak szacunku czy cos.
Czesc ludzi bez jaj ale zegna sie ze zmarlym i wrecz musi go dotknac, zeby ich "nie straszyl". Powaga, u nas panuje ten przesad i pamietam jak mojego tate kazdy dotykal. Ja oprocz mojego taty w zyciu trupa nie dotykalam i oprocz zupelnie najblizszych, nie mam zamiaru. A niech straszy jak musi. Ja sie tam zmarlych nie boje, bardziej zywych.
Moja kuzynka swojego 6 latka na pogrzeb swojej matki nie wziela, za to kuzyn swojego 1,5 roczniaka wzial. No kazdy robi wg uznania.
A juz to, ze cala rodzina bedzie gadala to nie rozumiem kompletnie. A niech sobie gada. Stare baby i tak beda gadac i tak, toz pogrzeb to pozywka dla takich.
Zadziwiajace jest w ogole ile ludzi przychodzi na pogrzeby, pomijajac rodzine blizsza i dalsza to sasiedzi, jacys od dawna nie widziani znajomi, smiala bym powiedziec, ze nawet sprzedawczynie z warzywniaka;-P

Treść doklejona: 28.08.14 15:08
wiem monia, ze to do inhalacji to oo, hehe

Czesc ludzi bez jaj ale zegna sie ze zmarlym i wrecz musi go dotknac

Noooo! Dotknąć, ale niektórzy całują w czoło lub w rękę!!! Ja zmarłego nie dotykam, bo jednak mnie zwłoki Odstraszają": ich chłód, sztywność... tzn tak myśle i sobie to wyobrażam, bo nigdy nie podjęłam próby by złapać, pocałować...

A juz to, ze cala rodzina bedzie gadala to nie rozumiem kompletnie.

No ja też nie rozumiem, ale to chyba też zależy od regionu. Ja pochodzę ze sląska, wylądowałam w małej mieścinie w Kujawsko-pomorskim i widzę dwa rożne podejścia do obrządków pogrzebowych. No i chyba wiek ludzi ma znaczenie. Stare pokolenia ma dziwne podejście do róznych spraw - nie tylko tych "ostatecznych".

Zadziwiajace jest w ogole ile ludzi przychodzi na pogrzeby, pomijajac rodzine blizsza i dalsza to sasiedzi, jacys od dawna nie widziani znajomi, smiala bym powiedziec, ze nawet sprzedawczynie z warzywniaka;-P

Bywa tak jak piszesz, ale też zauważyłam, że coraz częściej zdarzają się ludzie, którzy odpuszczaja pogrzeby nawet najbliższych tłumacząc sie różniście (najczęściej głupio). Pracuję na przeciwko cmentarza i wyobraźcie sobie, że byłam świadkiem pogrzebu jakiejś babulinki, na którym nie zjawił się absolutnie nikt!!!! Był tylko ksiądz i ekipa firmy pogrzebowej. Boże! Jak ja to przeżyłam... Potem sie dowiedziałam, że ta kobieta na starość trafiła do jakiegoś ośrodka i tam też zmarła...

wiem monia, ze to do inhalacji to oo, hehe

Tak ;), gdyż podzielam zdanie, więc nie będę dublować Twojej wypowiedzi ;)

Moje dziecko jest zbyt wrażliwe i nie sądzę by w wieku 2 lat było na takie przeżycia gotowe

No i Mango o tym pisałam wyżej, że na to czy możemy zabrać malucha na pogrzeb czy nie składa się wiele czynników. Ty wiesz najlepiej czy Twoje dziecko może uczestniczyć w uroczystościach czy nie...

Moje dziecko też na dzień dziesiejszy na pogrzeby sie "nie nadaje"...

wiesz Monia, ja mojego tate tez pocalowalam w czolo na pozegnanie. tak czulam i tak zrobilam, choc to zimno ciala jest okropne i nie do zapomnienia, niestety. Ale to najblizsza rodzina i jesli ktos ma taka potrezbe to ok.

A to to ja rozumiem, ale nawet ta nie najbliższa rodzina też cmokała ;)

a osobiscie wolalabym, zeby tyle osob nie przychodzilo na pogrzeb.

Zgodzę się z Tobą. Niestety sporo osób przychodzi na pogrzeby z czystej ciekawości (szczególnie gdy umarła młoda osoba). Kiedyś byłam na pogrzebie mojego kolegi - miał 22 lata. Gdy z pogrzebu wróciłam do pracy usłyszałam od każdego po kolei "Jak wyglądał?", "Mocno się zmienił?"...

tego zaaferowania wypalila do telefonu: to o ktorej zaczyna sie to wesele (!!!!)

Chcesz mnie zabić? Prawie się udusiłam serem ze śmiechu.
No, ale różne w życiu gafy się "strzela".